Hoe een wandelplan op het laatste moment kan veranderen , net als het weer. Ik draai me nog een uur extra om . Trek na ontwaken mijn wandelschoenen aan op moment dat anderen de stoute schoenen uit zullen trekken . En het voor- vertrek ritueel zet zich in gang . Kijk bij ontbijt uit het achterraam de tuin en buurt in en zie het grauwe en mistige weer. De wereld lijkt een stuk kleiner. Toch zijn zeker de mezen in het vogelhuisje om te eten al de eersten present. De neerslagradar toont niet ver van huis een buiencomplex en de rest van het land is ook nattig. Dit hoor ik later onderweg van streek tot streek verschillend . Door een ontwakende stad op weg naar een meer levendig busstation. Zie maar één wandelaar , de anderen zullen een bus later volgen zo zou blijken . Rap is de bus de stad uit en het landschap van de routes van de Kempense Driedaagse glijden in afwisseling en flarden van voorbij . De mist trekt langzaam op naar grauwe lucht en eenmaal in Lierop onder aan de majestueuze koepelkerk uitstappend begint het te miezeren . Opvallend veel rood/witte nummerborden , en dat zo vroeg. Vlaanderen ontdekt Lierop dus. Ik tref ook al wandelende groepjes en eenlingen die al vanaf de start hun eigen route gaan. In het café van inschrijving ontmoetingen met leden en wandelaars van de halfjaarlijkse vergadering van de wandelbond voor de regio NWB , gisteren . Willy de provinciale bestuurder meldt zich ook met trouwe viervoeter, aangelijnd. Willy zal mijn wandelnaaste zijn tot de helft der tocht vandaag. Het dorp zijn we bij buitengaan van de cafédeur al direct uit . Weer een grote parkeerplaats langs die vertelt hoeveel bezoekers er van de zuiderbuur de weg hierheen hebben gevonden. Zie je wel ; wandel-[sport] verbroedert. Gaan onder viaduct van autoweg E34 /A67 door , om meteen langsheen het talud der weg een draai te maken. Razend verkeer en een eindweegs de andere kant op staan in het weideland honderden caravans en tientallen tenten en hallententen met het gezoem als van bijenkorf , de motoren van kennelijk een motorcross of meeting met schallende luidsprekers in de vroege morgen . Een bijbehoren circuit , welke ook nog deels door het bos gaat. Ik vind dit vloeken met de natuur , en daar mag elkeen anders over redeneren. De parkoersman had er aan gedacht echter , zo lijkt het althans , en houdt ons verre van machinegeknetter. We gaan na asfaltwegje het Herseltbos in , in majesteitelijk mooie herfstkleuren . Een museumbord noodt ons met "Kiekus " { kijk eens } dus . Nou nee , onze plannen zijn de buiten vandaag. En we stiefelen verder. Schapen blaten verstoord in een weide om te protesteren tegen het motorgeluid dat ver weg draagt. We zijn in het gebied tussen zowat Peel en Kempen . De zoemende bijen raken almaar verder op de achtergrond nu, kennelijk werken bossen toch geluids-isolerend. We gaan over drassige zand , slijk en graspaden , tussen op delen van akkers weidegebied met verbaasde paarden vooral die de oren laten spitsen , en er hun lichaamstaal mee doen. Koude voeten hebben ze ook want ze stampen nu en dan. Het is echt herfst , druilerig , donker en fris, maar ook kleurig. De natuur verliest snel haar blad en wordt aldoor meer doorkijknatuur. . Een wegje gaat omhoog en dan zijn er de clubjes mtb-ers regelmatig . Gaan het viaduct A 67 over en gaan weer opnieuw nederwaarts de Lieropse heide en bossen , zo laat een natuurpuntbord weten. Wat verder tussen de bomen zien we restanten van een begin Juli natuurbrand-ramp van een oppervlakte van ruim 300 voetbalvelden ….. . Ver-ast , Doch het moet gezegd , de parkoersuitzetter bespaart ons de trieste aanblik van menselijke onverschilligheid , en stuurt ons knap door het herfstig bos . Dennen en sparrengroen vermengt met gele en bruine jonge boompjes , en de ook kleurende lariksen en ook andere loofbomen . We volgen even de Onderduikersroute , wandelpaden , maar krijgen het onderduikerskamp net niet te zien , een knap verborgen kamp , van hen die de bezetter van de vorige eeuw wilden ontlopen. Gaan zig-zag padenwerk en paaltjes routes met pad-routesymbolen langs . Volgt het Starven , een erg grote plas met heide omringd zo ver als kijken mogelijk is. De vogels lijken gevlogen of verbergen zich , anderen zijn op winterreis naar warmer oorden ver zuidelijker. Mountainbikerspaden volgend en soms kruisend gaat het bosplezier door. We zijn in perfecte symbiose met ze en gaan begrijpend aan de kant als ze komen. Zo kan het ook en we groeten ze telkens en dat schept wederzijds begrip. Er moeten ook de nodige wildroosters genomen worden. Komen aan een sloot met maïsvelden bruin en oogsten zal niet nuttig meer zijn. Dor als het erbij staat.. Gaan dan de omsloten natuur uit om bij een particulier in een garage annex schuur en werkschuur achterom te mogen vertoeven . Vooral de klappekes vlaams vallen me meteen op . Het is er een jolige boel . Ik probeer uit te vinden aan de tongval en dialect vanwaar ze komen. Hoor Limburgs maar ook Hagelands en Aantwaarps , zo lijkt….Dan : Een kreet van herkenning . Ziedaor doar hedde d'n Péter ! Diejen Ollander , wittewel ! Hoe klein kan de wereld zijn ! Ziedet ná . Er blijkt een erg grote groep van club Horizon -Donk o.a. aanwezig , en veel ken ik van de MESA, de Ardense vierdaagse. Maar ook mijn Vlaanderenwandelingen van weleer. Ik ken hun streek , en helemaal te zot wordt het als ik "Rummeneers " tref , die mijn penvriendin van begin zestiger jaren ook goed kennen. Dorpsgenoten dus. De 'klappekes' die dan volgen verbeteren mijn rustrecord , in een weergaloze gezellige ambiance , maar wat geeft het. Ook daar is wandelen voor , zei ik al eerder , zit vol verrassende ontmoetingen . Kom die stoel uit ga naar buiten en ontmoet. Een deel van de club houdt hier vanwege korter lopen op , en gaat met vervoer terug Lierop-waarts. Ik ga weer de benen in , wat stram , maar dat had dus met het lange oponthoud te maken. Willy toont alle begrip en zet zijn schoenen allenig in werking , ik blijf nahangen en tetteren . Paraplu weer op , want de lucht lekt weer. En vanonder mijn paddenstoel [scherm] lijkt het nóg donkerder , heb je met die donkere overkapping. Een asfaltweg vervolgt een poos wat draaiend door landbouw en veeteelt , dikke eiken vooral en het blad op de wegen . Steek weg Lierop-Someren over verder landelijk in en tot aan een bosgroep , voorlangs , en dan verderop toch dóór. Tot aan een sloot en die langsheen door ziepend gras onder de schoenen. Smal en soms verraderlijk modderig/ glibberig , soms wat vogelwerk gadeslaand. Routepaaltjes met Vlerkenroute en Houtbrakenroute volgend. Aan een wegje komend een herinnerings-monument dat er ter plekke in de donkere oorlogsjaren een zware viermotorige Engelse bommenwerper hier neerkwam en zeven bemanningsleden het leven kostte; voor ons …. Zien Asten en nog wat kanaalsilo's op afstand in het landschap uittorenen , maar buigen af richting Lierop via landelijk , verstrooide huisjes , villaatjes en boerderijen oude en nieuwe stijl . Bochtige wegjes door open landschap. Kerkweg , heet een zo'n wegje , maar de kerk is nogal ver weg onzichtbaar trouwens , maar laten we het houden op een verre omweg naar welke kerk dan ook , voor degenen die z.g. naar de kerk gingen , maar deze ontweken misschien. Naar de kroeg b.v. de kelk gingen legen , offeren aan Bachus dus….. Dan volgt een buurtschap met huisjes , boerderijtjes met tuinen omheen en kleurige herfst meest beukenheggen afzettingen gronden. Ik maak onderweg korte gesprekken met nieuwkomers die ik bekend maak met wandelbonden en aanverwante zaken, beetje promotie ván zeg maar. Een veldweg met dikke modder en passerende terreinwagens doet ons opzij springen, voor het opspatten . Dan komt de kom van Lierop aan de einder in zicht en de onvermijdelijke koepelkerk. Mogen toch de kortste weg door dorpje behorende tot Someren . Langs een sportpark , waar de ballen volop rondstuiteren en het schoppend geluid te horen is. Men speelt in op de aankomende match. . Een robot- grasmaaimachine staat in ruste in een grote voortuin . Langs de kerk en zijn plein gaat het op finish , Het Jagershuis af . Verloop juist mijn bus , en dat is wachten 'n uur langer. Met Mierlose Jan met onafscheidelijk wollig krulharig hondje is het toeven in de serre van het voorterras met nog een { Halens }- Belgisch echtpaar en het onvermijdelijk Holland-België volgt. Als gezegd , er waren er veel hier vandaag , o.a. met een langweekend verblijf in de buurt en met de club op tour . Arie uit Breukelen boven Utrecht , weet met me nog juist de volgende bus te halen. Resumerend de tocht zelf ; die mocht er helemaal zijn . Is ook niet moeilijk in deze streek op de grens van Peel en Kempen .
Volgend weekend staan Grave of Tilburg op de agenda , de week erna zal het zeker Olat in Budel , vlak aan de grens met de zuiderbuur zijn. Ik kijk ernaar uit. Houdoe ! Tot ziens en anders lezens hier op de site.
