Allereerst wens ik de ook lezende deelnemer van harte proficiat, met het behalen van deze Vierdaagse, welke onder zeer warme temperaturen plaatsvond. Nu eerst wat cijfers van inschrijving en deelname: 52.595 schreven vooraf in, { 3000 meer als in 2012} . 46.000 werden na loting toegelaten, 42.493 meldden zich op zondag en maandag vooraf. Achtereen volgende dagen vielen er repectievelijk-917, -857, -964, -359 deelnemers uit= 3.097 totaal. Uitgelopen en volbracht 39.396. Cijfers die spreken. Er waren ruim in de 70 deelnemende landen. Ook was het een echte mediahype. Zoveel landen en regionale en plaatselijke media Stads en dorpsomroepen, bevolkten de parcoursen, om wandelaars uit hun gebied te volgen, naast talloze amateurfotografen en filmers. Het is of de wereld wandelt hier. Men ziet een keur van uniformen en klederdrachten uit al die landen, militair en burger. En de diverse talen doen denken aan babbelonië. Alle werelddelen zijn present. Zowel in Nijmegen als de dagelijkse doortochtplaatsen van de dagetappes, omzoomt het publiek met tienduizenden de routes. Het leek soms of Nederland en anderen uit het buitenland {supporters}, waren uitgelopen. Een uitgelaten stemming in de gelederen, alswel de massa publiek. Muziek alsook levend, bands, harmonieën, fanfares, zomaar zelf muziekmakers al of niet uitgedost als betrof het Carnaval, en rijkelijk versierde en bevlagde doortochtroutes, door dorpen en stadjes. Juichende, dansende, hossende , toezingende massa's, zomaar even meelopers, acteurs, handtekeningvragers, briefjesuitdelende kinderen vooral met verzoek een kaartje te sturen van waar ook ter wereld, of jongeren die aan het handje een eindje meelopen, souvenirsvragers als badges en stickers, de talloze mandjes en bakken met koekjes, snoepwerk , gesneden fruitpartjes van div. aard, komkommerschijfjes en wat al meer, de aanmoedigingen, omhelzingen, de loper deelnemers wordt vereert alsof hij een wereldreis aan het afleggen is. Overal staat men water uit te delen, kraantjes, douchesproeiers, en de neringdoenden moeten vaak hun prijzen erg laag bijstellen , want de concurrentie in prijzen is enorm. De doortochten zijn complete gekkenhuizen. Enorm enthousiast en uitgelaten publiek. Kortom het is één groot wandelfeest, en feest met ontmoetingen van publiek en deelnemers onderling. Weergaloos mooi. Vaak erg emotioneel ook dat medeleven. Je wordt als het ware gedragen door de toeschouwers. De wandelaars gaan 'sochtends vroeg van start in drie categorieën afstanden. Vanaf 4 uur de 50 rs, twee categorieën van de 40 rs en om half acht de dertigers, die ergens onderweg weer tezamen komen, op de weg terug naar Nijmegen. De start/finishplaats is een verhaal apart, Het is een erg grote parkeerplaats met enorme terrassen, aan- afmeldburo's, allerlei winkels, infostands, eerste hulpposten en zo meer. Het aangrenzende park is compleet met vlonders belegd, waar ook nog vierdaagse-activiteiten plaats vinden. Vier megagrote schermen om het gebeuren op de route onderweg te volgen, en je loopt voortdurend tegen t.v. opnamecamera's, radioreporters, het journaille uit binnen en buitenland. Dit is nog maar een korte samenvatting...... Er is zoveel te zien!
Dag 1 We gaan direct de binnenstad door de stad uit via de Waalbrug, zo ongeveer richting Arnhem. Jonge stappers doen ons toezingend en jellend en aanmoedigend, we krijgen de z.g. High Fives handjeklap mee}, uitgeleide, want de stad leeft deze week dag en nacht, {en zo ook het openbaar vervoer} , maken een lawaai met deksels en wat al meer. Nijmegen leeft deze week dag en nacht door. Het publiek bewonderd en vereert ons. Alhoewel de routes asfalt en betonwegen klinkerwegjes en landweggetjes zijn, is het landschap erg wisselend en boeiend, en trekt een kilometers en urenlange sliert wandelaars in kleurige kledij en vaandels en vlaggen. De dorpen en stadjes zijn in de doortocht regelrechte kermissen, het volk staat vaak rijendik. Het gemeentebestuur en hoogwaardigheidsbekleders zijn alom tegenwoordig. Het is indrukwekkend.... Dit herhaalt zich elke dag weer. Ga je een viaduct of brug over claxoneren de auto's en vrachtauto's als gekken. Fantastisch! Zij zien van de verte aankomend het massale legioen overtrekken, en raken kennelijk enthousiast en in een roes bij de aanblik. Het legioen zwaait terug. De terugtocht in Nijmegen is een byzonder warm, onthaal, constant applaudiserend, luid zingend en dansend veeltallig publiek omzoomd de route. Ik meld me monter af en bekom de knip/controlekaart voor de volgende dag en laat mijn polsband afscannen, wat bij de start ook gebeuren moet.
Tweede dag ; Ook wel de dag van Wijchen genoemd, de geschiedenis van de eerste dag herhaalt zich. Het duurt zo'n anderhalf uur vooraleer we de stadsgrens achter ons laten, en krijgen meteen een zandweg te gaan door de Hatertse bossen en vennengebied. Alverna is de eerste doortochtplaats en opnieuw laat het toegestroomde publiek zich niet onbetuigd. De zon zal gelukkig vandaag niet branden als gister en gaat achter sluierwolken schuil, niettemin is het toch warm. Komen door hoofdetappeplaats Wijchen waar het een kakafonie van geluiden en muziek is, met opnieuw vele tienduizendkoppig publiek. Wandelen is ook hier een absoluut feest, handjes schuddend en high-five handgeklap is wandelaars deel. Het enthousiasme kent geen grenzen. Enorm indrukwekkend, de wandelaar wordt geviert en aangemoedigd. Heel het dorp gaat uit hun bol. We gaan door Woezik naar Beuningen en Weurt en het tafereel herhaalt zich overal. Feestende massa's. We keren via westelijk Nijmegen de stad binnen met door echt heel mooi versierde straten. Je krijgt een brok in je keel bij zoveel warm onthaal en enthousiasme. Krijgen nog de Waalkade te gaan, waar de kermis attracties langsheen moet worden gegaan, een feest. En dan vlak voor de Waalbrug stijgen we de binnenstad in, hier is het gekkenhuis compleet, massa's volk op de been. Groot feest. Lopen nog wat straten door om af te melden en de kaart voor de derde dag in ontvangst te nemen na scan. Het afmeldterrein en immens terras is overbevolkt met wandelaars en supporters, ik zoek rap de rust op. Die heb je pas als je de stad uit bent.
Derde dag: De dag van Groesbeek genaamd en voor de niet geoefende gevreesd en berucht voor zijn heuvelachtig gebied, en de "Zevenheuvelenweg". Het lijkt wel de Alpe-d'Huez met caravans en stands en tenten langs de weg, en vanzelf het publiek. Rijen dik bevolken ze de route, in warm enthousiasme worden wij begroet. Heuvel op en afgaand , bereiken we dorp Berg en Dal, en dan is het nog enige k.m. rs naar Nijmegen, elke dag worden we besproeid met tuin-water-slangen, en zelfs douches{!} , gaan vervolgens een rijkbeschaduwde weg de stad in, een feestende stad dat wel. Best een mooie route vandaag.
De vierde dag: We ruiken allemaal de finish natuurlijk. Een heerlijk voorgevoel, wat deze dag brengen zal. Mede door de mediahype lijkt heel Nederland en daarbuiten uitgelopen, de massa volk groeit met de dag, en met het vorderen van de kilometers richting de Keizer Karelstad. Deze dag slaat qua belangstelling en warm onthaal werkelijk álles! 40 en 50 k.m. lopers krijgen vandaag drie provincies te gaan, Brabant, Limburg en Gelderland. Zij steken met speciaal aangelegde pontonbrug de provinciegrens en rivier de Maas over. Deze dag is om nooit meer te vergeten. Met het naderen van de stad neemt de drukte toe, een journalist meende ooit zeker, dat de laatste vijf kilometer er vast 350.000 man publiek de boorden van de weg de intochtroute bevolkten, {deze meeting is al weer van wat jaren terug}, en ik geloof hem vast en zeker. Wat enorm indruk maakt ook zijn de talloze ziekenhuisbedden die onder tentdaken staan waar de wandelaar langs komt, vaak zwaar zieken of die de dood in de ogen kijken misschien. En vergeet ook niet de rolstoelers. Dan voel je je eigen overdankbaar en rijk, dat je dit weer doen en kan , mag. Ik krijg een brok in mijn keel bij de aanblik, ik raak er nu nóg emotioneel bij. We worden gedragen bij het enthousiasme van het publiek, de euforie, hartverwarmend!.... Muziek en een keur van binnenlandse en buitenlandse harmonieën , ook militaire, sleuren ons naar en over de finishlijn. Het publiek gaat helemaal uit hun dak, gejuich, geroep, het aanzwellend applaus, spreekkoren, de verering, aanbidding, het is zo overweldigend en onbeschrijflijk. Ze staan niet alleen rijendik langs de weg de intochtroute, ze zitten in bomen op daken, balkons, hangen uit ramen, staan op auto's met dakrekken en wat al meer. Het is zo overweldigend dit welkom terug in Nijmegen. Daar zou ik lang over kunnen uitweiden. De laatste twee kilometers zijn er zelfs tribunes hoog als een gemiddeld gewoon huis, en drie etagewoning, alsof je door een immens stadion loopt! Je krijgt van totaal vreemden bloemen aangeboden, meest gladiolen. Dit is een teken en symbool van zege uit de Romeinse tijd. Gladiator, dat ben je voor hen. Dit welkom vergeet je nooit en never meer, en maakt diepe indruk. De Nijmegenaar heeft veler harten gestolen voor het leven, en ook andere toeschouwers uit het hele land afkomstig. Vermoed ook uit het nabijliggende Duitsland. De wandelaar zwaait en knikt uit dankbaarheid terug, hij en zij zijn diep geroerd, maar ook de toeschouwer laat de tranen de vrije loop, zeker als ze een vriend , familielid, collega of wat dan ook op staan te wachten en ontmoeten. De emoties overheersen. Je voelt je een Gladiator, een overwinnaar, zo hartverwarmend! De wereld wandelt , {wandelde} hier weer. Er zijn contacten gelegd voor het leven, zelfs door de jaren heen huwelijken gesloten, en vriendschappen voor het leven gemaakt. Nijmegen en omgeving koesteren ons. Waag het dus niet de Vierdaagse te stoppen of te verplaatsen. De Vierdaagse Is Nijmegen. De rest is namaak. Doe je dit wel krijgt men vast een volksoproer.... Er lopen al mensen tientallen jaren mee. Eentje zal ik noemen, Recordhouder Bert van der Lans, 67e keer. Leeftijd 81 jaren. Benevens dan ook nog de vijftigste keer deelnemers en tot 67 maal. Maar er lopen zelfs mensen van rondom 90 jaren oud mee. Vierdaagse: Je raakt ermee besmet, een soort virus, en je raakt het nooit of moeizaam kwijt. Zo veel is zeker. Het is de moeder aller tochten of marsen, en meerdaagsen. Ik heb het verslag toch zo beknopt mogelijk moeten houden, er is zoveel te zien onderweg, te horen en te beleven, je vergeet de afstanden. Het publiek en de bevolkingen in stad en dorp doortochtplaats draagt je, ik zou ze het liefst allemaal willen bedanken voor hun onvermoeibare support. Ik ga nu alles via internet evolueren, want die staat er vol over, maar volgend jaar ben ik er zeker weer, bij leven en welzijn dan.
Eerst bekomen van alle indrukken, en verwerken. Of ik deze maand nog op "stap"ga, valt nog te bezien. Zeker staat op programma de Geldropse Driedaagse begin volgende maand, eerste weekeinde door {www.} OLAT.nl. Een natuurtocht ten voeten uit. Ik ben er al jaren vanaf het begin, vaste klant. Wie weet komen we elkaar daar ook weer tegen, of welke tocht erna dan ook.
