Het is opmerkelijk rustig op straat. Zal vast met de euforie en vieringen van de {grote} overwinning van het Oranje-elftal in het W.K. gisteravond van doen hebben. Dat is een latertje geworden. Dit zal Molex-Walk ook parten spelen bij de opkomst vandaag. Het lag niet aan de organisatie en gastheer. Die deed er alles aan om hun wandelgasten te gerieven. De startplaats is aan de rand van een groot bedrijventerrein, waarvan dit bedrijf ook deel uitmaakt, en op een steenworp afstand van de trotse burgerluchthaven van deze stad. Prima en ruime parkeergelegenheid. Al bij binnenkomst wordt de wandelgast met alle persoonlijke egards benaderd, met aanwijzingen door het personeel voornamelijk schoon behulpzaam charmant volk. De voertaal onderling blijkt Engels te zijn in dit evenzo internationale gezelschap. Ik voeg me spontaan in. Het voelt al meteen als een warm bad. Na inschrijving bekomt elke deelnemer een waterdicht rugzakje, met allerlei snuisterijen, en een flinke fles bronwater. Je voelt je al meteen een echte gast. De aanwijzingen in Nederlands en Engels wijzen de gast de weg, in het gebouw, als inschrijfburo's en kantine, massagekamer enz. Elke wandelaar als ik wordt genodigd voor een reclamewand te gaan staan voor een persoonlijke foto, briefkaartformaat, welke men gratis bekomen zal na de wandeltocht. Je voelt je op en top gast. Dan na een kop verkwikkende koffie wordt de benenwagen in stelling gebracht. Gaan keurig langs een oud eikenwegje het terrein af, opvallend veel boomholten waar dieren aller soort hun schuiling zullen zoeken. Zien even wat van de gebouwen van de luchthaven , de kanaalbrug over en direct het kanaal langs over pas aangelegde ruime fietspaden. De wildgroei in de bermen, van vele soorten planten en bloemen vallen meteen op, en de nieuwe bomenaanplant. Boven m'n hoofd trekt een zilveren vogel recht omhoog mogelijk naar warmere bestemmingen. Wij zullen het vandaag moeten doen met temperaturen rond 20 graden en half tot zwaar bewolkte hemel, ideaal dus. Het wordt een mooi groenrijk fietspad, wat lang, maar er is veel te genieten toch. In de verte is het drukke verkeersknooppunt Batadorp zichtbaar, tunnels viaducten en wirwar van wegen. Op de kanten van het kanaal zijn erg grote groepen kolossale bereklauw te zien. Niet aan te raken, ze zijn giftig. Langs het Beatrixkanaal gaat het, op Best aan. Ik laat een club-rustpost, wat vroeg, voor wat deze is met de opmerking aan ze alsdat ik nu eindelijk mijn juiste cadans gevonden heb. Ze hebben er alle begrip voor. Bereik T-splitsing van kanaal met Wilhelminakanaal. Steek daar vlak aan over per brug en even een stuk industriegebied met ook nog een grote Makro supermarkt. Gaan dan voor een brug afdraaien, een klinkerweg, overgaand in hard zand baan, en volg de rijkelijk groene boorden van dit kanaal. Vogelenzang om me heen een lust voor het oor. Hoor ver beneden me plezier en bedrijfsboten door het water ploegen. Loop tussen bossen, heide en rijk begroeide bermen, wilde bloemen en grassen. Totale rust om me heen. Op de vogels na dan. Zie aan overkant kanaal groot en rijk het hoefblad bloeien, her en der wat vissers. Loop langs hele stapels riekende gerooide denneboomstammen. Kom langs een baileybrug. Ga nu even het z.g. boerenlandleven in, maïs , asperges, korenvelden, graan, tarwe, gerst, een haas rent voor me de weg over de landerijen in. Bermen met vingerhoedskruid, klaver en allerlei andere wilde bloemen plantensoorten alsook grassen. Ik ruik ook een brandnetellucht. Die ook erg veel zich aandienen. Naast de braambesstruiken. Een ANWB-paddestoel die aangeeft welke richting te gaan , hoeveel k.m. welk dorp. Kom een reeks boerderijen voorbij welke hun nering schijnen te hebben als aardappelen, aardbeien, asperges de boventoon in de verkoop hebben. Ze doen goede zaken. Het rijdt er af en aan. Boomkwekerijen alom. Een aardbeienveld op stellages gekweekt, tegen eventueel te natte gronden. Geraak ik weer terug aan het kanaal. Aangemeerde plezierjachten, en de statige stompe Kempische kerktoren van Oirschot is te zien en een reeks appartementen. Ga een doorgaande binnenweg op en oversteken, passeer over autoweg Tilburg-Eindhoven, waar het al aardig druk vakantieverkeer is. Beneden een U-bocht in en door bosgebied bereik ik de rustpost van Molex. Het breekt de eenzaamheid van onderweg, om hier toch nog lopers te treffen. Draai hierna om een manege een brede zandweg op pal naast de voornoemde autoweg tegenstrooms, die overgaat naar de rust van het boerenleven per asfaltwegje, met maïs, coniferenkwekerijen, weiden, grasrijke weiden, met als achtergronden altoos bos. Een lange kaarsrechte eenzame weg volgt, dwars door heide en bos, militair oefenterrein. De eenzaamheid wordt enkele keren onderbroken door een tourfietser. In dit gebied moest ter elfder ure de route worden herzien, vanwege een autorally, die hier doortocht had vandaag. De ELE rally ofwel Eindhoven-Luik-Eindhoven. Ik en we zullen hiervan niets bemerken vandaag.... Wanneer en hoe laat op de dag dan? Plots geraak ik het uitgebreide bos en heidegebied uit, in uitgestrekte weiden en akkerlandschappen. Koeienkuddes en ander weidevee. Op de horizon zijn de hoogste gebouwen van Eindhoven zichtbaar. Steken boven de verre bosranden uit. Anderzijds piekt de oude kerktoren van Wintelré boven de bosranden. Volgt weer een lange weg, langs een chaletpark, her en der huisje, boerderijen en villaatje, aan akkervelden, bieten, aardappelen, snijbonen en wat meer zij, voor rijkelijke oogst voorzien. Her en der een binnenweggetje. Een wegrustpunt een uitspanning, De Hut genaamd, is als rustpost voorzien, maar ik laat het voor wat het is en ga door. Kom aan weg naar Wintelré, en ga veiligheidshalve een fietspad op. Het is een z.g. 60 k.m. p.u.- weg. Maar het jakkert hier enorm, hoezo verkeersregels? De durfals. Ik ga volgens wegwijzer op Acht en Eindhoven Airport op aan. En inderdaad zie links van me nu en dan de metalen vogels het luchtruim kiezen. Aan een bosrand, mogen we de gevaarlijke weg, oversteken en gaan een smalle opening naast een afsluithek door. Het is een cross-terrein, en dat is te horen ook. Gaan wat groenigheid doorwandelen en wat beschutting, want de zon probeert het toch. Een enorme plas langs met groot strand, merkwaardig; geen badgasten, met oogstrelende badcostuums.... Wat rommelige afvalcontainers. Draaien dan af, en zitten tussen de hekwerken van enerzijds militaire kazerne, { de grootste en drukste van Nederland, Kamp Oirschot }, anderzijds afgezet crossterrein. Even later zien we de jakkeraars. Een slagboom langsheen zijn we weer op die 60 k.m. weg, dus weer fietspad erlangs op. Komen aan een T-splitsing, mogen en kunnen op fietspad blijven, en zijn op de {vliegtuig}-spottersweg. Gaan langs kop van de baan, altijd druk hier, en ik zet me een dik kwartier op een bankje om het vliegbedrijf gade te slaan. De tweede grootste burgerluchthaven van het land. Ik zet me weer in beweging dan en moet een tarzanbocht in de weg oversteken om een knus mooi boswegje te volgen langs het Beatrixkanaal. Het is een versleten smal asfaltfietspad, zand en asfalt dooreen. Ga dan een betere recent asfaltwegje op en even later opnieuw een wegje in, die me brengt naar het einde van deze tocht. Een natuurrijke tocht, opnieuw veel schaduw, wat je in de oostelijke helft van deze provincie mag verwachten, meestal toch. Opnieuw krijgt elke binnenkomende wandelaar alle warme aandacht, een weergaloze service van de organisatie en leden van het bedrijf. Geeft een warm en welkom gevoel. Waar tref je dit nog, zeker in aantal personeel. Charmante lady's. Met diverse internationale tongvallen. Ik mag mijn foto van voor de tocht geknipt, van tafel halen, free of charge. Ik zoek nog even hun smaak en sfeervolle kantine op, waar ik bij Ruud "Rendier" aan tafel schuif. Ruud gaat immer voor het grote werk, zogezegd. Op wat lange wegen na, was dit absoluut een mooie natuurrijke tocht. Het heeft alles in zich tot een groots wandelevenement uit te groeien. Nu speelde het vooravondvoetbal, W.K.- Nederland-Spanje, maar ook te geringe voorpubliciteit, pers zowel als folderverspreiding, ze parten. De organisatie , was warm en goed, uitstekend voorzien, de parkoersen noden tot veel meer mogelijkheden, en is ook per o.v. prima bereikbaar. Lang geleden, dat wandelen in organisatie in Eindhoven mogelijk was. Was ooit een wandelclubrijke stad. Volgend weekeinde staat een vice versa Valkenswaard-Handel op mijn program, wil zeggen in twee dagen totaal 80 k.m. , ruim. Ik hoop u daarover te berichten. Beste lezer {s}: Tot lezens weer. Ik groet u. Houdoe! Peter Heesakkers
Hermode, is een club die al 52 jaren bestaat. De naam komt uit de Griekse oudheid, wat snelle bode betekent. Ze houden vandaag een jubileumwandeltocht, bij toerbeurt per provincie, in het kader van het 80 jarig bestaan van hun wandelbond landelijk, zijnde de NWB. Mogelijk volgend jaar zal deze bond gefuseerd zijn met de andere landelijke bond, de KNBvLO. En dan onder een gezamenlijke andere naam verder gaan. De onderhandelingen voor overeenkomst vinden nu nog plaats. Ik volg dezer dagen het weerbericht op de voet, want er is erg warm weer voorspeld, in de hoek van het land waar deze tocht plaatsheeft zou het wel eens "33 graden", kunnen worden. Ik ga met een niet prettig gevoel daaromtrent op weg. Mijn besluit staat zelfs in de zaal aan de inschrijftafel nog ter zelfdiscussie welke afstand te gaan doen. Het is helder zonnig en al zeer warm weer. Ik besluit dan toch maar na ampele overweging de ruim 20 k.m. te gaan "doen". Tref aan de aanmeldtafel een plaatsgenoot, die nog korter voorziet te gaan en we besluiten tot de splitsing van afstanden samen te lopen. We belanden na enige honderden meters op een smal nieuw geasfalteerd landerig weggetje. Her en der een boerenbedrijf, en divers vee. Wat het meeste aandacht mij trekt zijn een groep pony's waaronder een kennelijk pasgeborene, welke nog veel kleiner is dan de anderen. { natuurlijk}. Hij komt amper boven het hoge gras in de wei uit. Aandoenlijk gezicht toch. Hij is dan ook zelf aan de vreet geraakt. Aan een afstandssplitsing is mijn besluit definitief, ik doe toch maar korter, en zo wandelen we tesaam verder, asfalt wordt stoffige zandweg en stiefelen we langs maïsvelden in opkomst graan, gerst, tarwe, wat mij meer bekoren kan dan afzienbare maïsvelden, gelardeerd door sloten. We krijgen fors veldfietsers tegen ons in, en zien terloops dat hun route met eigen pijlen gemarkeerd is. Een eikenlaan stuurt ons de beschutting van een stuk bos in, heel welkome schaduw op dagen gelijk deze. De pret duurt niet lang, we gaan een z.g. provinciale weg oversteken, die na klinker weer stoffig wordt en verder zonder beschutting in de ongenadig brandende zon. Passeren landerijen met verre blik, en tussen golfvelden in aanleg, en bijhorende paviljoens, aangelegde plassen, en bewoning met schitterende wilde bloemenpracht voorbij in de tuinen. Auto's gaan beheerst voorbij om stoffigheid voor ons te besparen. Een bemest veld riekt kwalijk. Riviertje de Peelrijt overgaand, welke we vandaag vaker zullen zien. Ontdekken een konijn op een heuveltop die blijft zitten als we voorbij gaan. Om ons heen aldoor golfers die hun balletje slaan. Hoeden en petten op tegen de zon. Achter een heuvelrug zie ik een reeks parasols en vermoed dat daar naturisten in eva en adam costuums verblijven aan het publiekelijk oog onttrokken. Gaan vervolgens een boerencamping voorbij, die erg in trek blijken bij de recreant. Komen aan een poort waar onze wegen gaan scheiden, qua te lopen afstand, en ga een bosweg in eenzaam verder. Lekker in de schaduw, dat wel. Passeer telkens door een zwerm vliegen die zich in hun maaltijd van rijkelijk liggende paardemoppen gestoord voelen. Een gezoem als ze massaal opvliegen, alsof er ergens ver weg een motorrace plaatsheeft. Gadver... Nu volgt een zandweg enerzijds landerig anderzijds wisselend bosbeplanting, wat zuinig gepijld, maar mijn omschrijving bij de hand brengt uitkomst. Moet almaar rechtdoor gaan. Een groot ven in de boszijde trekt mijn aandacht, de toerfietsers ben ik kwijtgeraakt. Denk een lavingspost te treffen, maar die is voor de toerfietsers bedoeld, maar men is bereid mij water te geven, die barmhartige samaritanen. Mijn dank is groot. . Draai dan prompt een grasweg in met vooral jonge dennen en maar rechttoe rechtaan, tot weer een beschaduwd pad ingaand erg smal. Volgen markeringen van Keelven en Zomerroute een hele tijd om weer aan een poort te geraken wat ik herken van de overkant komende eerder. , n Lus gemaakt dus. Een nieuw asfaltwegje stuurt me langs de golfterreinen en anderzijds bosrand, welke ik naderhand in mag gaan. De zon versluierd snel nu, maar het blijft benauwd aanvoelen. Een asfaltpaadje, stuurt me door bos variant. Kom aan het Keelven welke ik voor een deel omheen mag lopen, een enorme plas. Een klim vanaf het ven door bos gaande, eindweegs verder, een slagboom langs en wat padenwerk, nog een ruiterpad te gaan, dient zich de rustpost aan bij een imkervereniging. U raad het vast, St. Ambrosius genaamd, hun schutsheilige. Tref hier de moedigen die lange afstanden als 50 en 40 k.m. doen. Zijn roodverbrand, zien er moe uit, en beklagen zich op de grote stille heide gedwaald te hebben in de felle ochtendzon. Ze hebben het er voor de kiezen gehad zo blijkt en geven ze toe. Ik prijs me gelukkig. Hele delen bos was weggevaagd hun deel, om heide te maken, misschien. Niks schaduw als vroeger daar was. Intussen bemerken we dat het snel donker wordt, en vernemen we grommel in de verten. Besluiten rap weer in de benen te gaan, voel dan flinke druppels en schuil onder dikke loveren boom, om mijn regenkeep over mijn koppie te trekken. Het begint allengs harder te druppen en woest te waaien, en gerommel zwelt aan. Ik bereid me op het ergste voor maar wandel stug door. Besef dat ik ben overgeleverd aan de nukken van de natuur, en leg me neer bij de gedachte dat ik het er van langs ga krijgen zonder enige schuilgelegenheid. Een overdekt pad doorgaand, weg overstekend, weer bos in, maar dan blijken ook hier de bosarbeiders wat verderop, hun vernietigend werk gedaan te hebben, hele zandvlakten, en boomstronken die nog uitsteken. Hele percelen bos zijn weg. Dwalen door eens bos door de open ruimten gaan een knuppelbrug op over een wijds natuurven, wat eens vol water stond, en bemerk dat de weergoden respijt met me hebben, de regen wordt minder en valt eigenlijk mee. Wandel zogezegd randje de bui die in de verten zich aftekent, ben nu echt in de heide, en druk gerommel en geflits op afstand. Dat gebied krijgt de volle laag, dat is wel te zien. Ik heb geweldig geluk. Sta even stil op het knuppelpad, om het vuurwerkschouwspel te bekijken. Wilde bliksemschichten. Beland weer in gekapt eertijds bosgebied, en slinger door pover bepijld en wel gebied met plastic linten die de route markeren. Het gedrup is gestopt goddank. Geraak toch weer in ongerept bosgebied en de wind gaat duidelijk snel luwen. Die bij de bui hoorde. De zon breekt zowaar door, en de donkere lucht verplaatst zich noordwaarts. Slingerend volg ik diverse wandelroutes toeristisch, dicht begroeid en paadjes sprokkelhout. Langs een brede bossloot rijkelijk groenig begroeid. Een prachtige flora. Opnieuw een zandverstuiving door, goed op de linten lettend, geraak ik op een grindfietspad, wat me geleid langs een prachtig wijds ven. Dat wilde de route uitzetter ons niet onthouden zo lijkt. Maar toch een eindweegs verder gaat het weer de beschutting van het bos in. Een heel, padennetwerk volgt. Met diepliggende sloten die elkaar kruisen en via brugjes en oog gras over padenwerk, is daar plots een terras met veldtent en laat de club ons gemakkelijk op banken en stoelen plaatsnemen, onder het genot van drankjes en eetwerk. Hierna gaat het een tegenoverliggend boswegje in en dwaal ik smal pad langs bos/weilanden en dalletjes, een dennennaalden en sprokkelpad, met ook immense oude sparrenbomen. Weer volg ik aldoor een sloot met rijkelijk begroeiing. Anderzijds een grote camping gelegen. Ineens gaat het bos uit een asfaltwegje op die me weer leidt langs bungalows, huisjes en boerderijen, de melkbussen in de voortuin. Een overdekte --goeddeels-- weg volg ik nu. Ook vandaag brengt schaduw uitkomst nogal eens. De zon doet intussen weer haar best me te gerieven. Het begint opnieuw benauwd te worden. Einde deze slingerweg draai ik de weg van Lierop naar Someren op, op een betonfietspad, richting linea recta rotonde in weg van Heeze naar Asten via Someren, draai halve slag om die rotonde om dan de oprijlaan langs volkstuinen, naar de finish in een scoutshome te gaan. Op de parkeerplaatsen buiten ziet het ernaar uit, dat de meesten vanwege de warmte vandaag,voor korter hebben gekozen. Het is er al aardig leeg. Binnen schuif ik bij "MESA-makkers", Martien, Wim en Nelly, aan tafel, de warme dag evaluerend. We zijn het volmondig eens, dat het een bloedmooie natuurtocht, was, de mars heette ook niet voor niets "Bossentocht" in de aankondigingen. We zitten er ook bij te komen vanachter een glaasje, bijgekleurd als we zijn vandaag. Na wat begroetingen her en der vang ik aan mijn tocht om +/- twee k.m. verderop mijn bushalte te vinden. Terugkijkend op een prachtige wandeldag bij Hermode. Tot volgend keer weer, beste lezers. Houdoe !
