Mijn tuindeur kraakt en piept wanneer ik naar buiten stap. Klinkt ook nog extra in de stille vroege morgen. De weerman van onze provinciale radio, beweert dan dat het gaat regenen. De man is wars van computeruitslagen van weersvoorspellingen en gaat puur op { voor}--verschijnselen in de natuur af, en vaak heeft hij het gelijk aan zijn zijde. Niets wijst er echter op , en ik tart het noodlot om mijn plu en regenjack thuis te laten en te wisselen voor een wollen exemplaar. Het is frisjes , helder, en boven mij zit de lucht vol vliegtuigstrepen. De nog laagstaande zon kaatst het toch al felle licht in de ramen van een glazen kantoorgebouw en doet mijn ogen knipperen. Langs een hele kolonie duiven loop ik af, en zie dat een duif een takje oppikt en wegvliegt voor mijn voeten. Zou die nu al bijna medio februari aan het nestelen zijn?.... Is dit het teken van vroege lente?.. De zon klimt snel als ik op de trein wacht. Het station; , waar uiteraard veel mensen uit stad en land samenkomen. Ik kijk ;…. Is ze het nou ? Is ze het niet? {Uit vervlogen tijden}…. Ik kijk of ze kijkt , en als ze kijkt , kijk ik weer niet, tot zij weer kijkt. En zo kijken we even heen en weer. Maar ja; je kan wel blijven kijken…. Ik stap de trein maar in. Alvast. Echter: Zo’n kleine 10 k.m. verder slaat plots een vrij dichte mist toe, in het landschap. Zou dit toch op regen uitdraaien?.. De trein sukkelt vanaf station centraal Tilburg naar een der voorstations west , nu Universiteit genoemd. Aan de overkant ervan piept het dak boven een dichte heg uit van zalencentrum Boerke Mutsaers wijd en zijd een naam en begrip. Drukte van belang , maar merkwaardig , nauwelijks bekenden. Veel nieuwkomers misschien en het plaatselijk dagblad heeft er ruim gewag van gemaakt deze wandeling. Loop bij start een dieperik in onder fiets en spoortunnels door even langs Ringbaan West. Draai een straat in meteen de campus op van de universiteit , tussen hoge gebouwen en lagere paviljoens en park bijhorend door, vrij direct al het bos van de Warande in. Mist is opgetrokken en is zware bewolking geworden voor de rest van de dag. Hondenuitlaters , joggers, zomaar wandelaars en fietsers en fietscrossers om ons heen. Een mooie start en na alle zware regen voorbij, verhard zandpad door dit bos met radiale lanen en tussen-- slingerpadenwerk. Vochtiger paadjes volgen opeen. Mooi samengesteld bos ook menigmaal uitgedund. Rij-bomenlanen markeren de bospartijen. Tussendoor rododendronstruiken alom aanwezig al volop in de knop {!}… Kleinere struiken en boompjes lijken ook al uit de knop te willen gaan. Aha ! Lentebodes toch. Tenzij …. Winter nog anders beslist. Allerlei zomaar routemarkeringen van vrije wandelaars zogezegd duiken op vandaag. Bospark door en langs hockeyvelden langs de draadafzettingen komt oude rijksweg Breda in beeld , oversteken , even hierlangsheen per fietspad om wat verderop een landgoed in te gaan. Hoor een specht op bezoek gaan die beleefd aanklopt. Het wordt een heerlijk gekronkel door bos en landgoed met oude villaatjes en bomen-boslanen statig beuk , eik of anderszins. Opnieuw gelardeerd met rodondendronstruiken, toch eigen in de streek. De parkoersbrief put uit in bospaden en wegskes aangeven. Weg Gilze-Riel overgaand horen we plots een ambulance-sirene snel naderen, die Riel in gaat en dan ophoudt. Zal toch niet een wandelaar?....Een kuilig hard-zandweg op tussen landigheid. Dan dennenbos en verderop de tunnel onder weg Breda-Tilburg door. Een talud heeft verse tekenen van waaghalzen, motorcrossers die daarjuist een paar ruiters en ons toch zeer langzaam passeerden. Zij zijn vanaf de snelweg zo dwars het talud afgestormd. Draai een fietspad op het bekende oude Bels-lijntje { verbinding Turnhout-Tilburg }. Die zullen we vandaag vaker bewandelen zij het in stukken. Een zandpad en wat wegskes draaien ons ruim om Riel-dorp heen. Hard zand soms. Te zien is onderweg dat de regenmeter erg hoog gestaan moet hebben voorbije nachten en zo ook op de landerijen. Volgen een andere oude spoorbaan zo papier zegt. Even . Wel is duidelijk de rechte lijn-laan zichtbaar nog. Met keienpad. Was een aftakking vàn. Een hele kudde pony’s draaft gezamenlijk door de wei , en nooit geweten dat die nog zo hard konden lopen met hun erg korte poten. Een gestommel als van de grotere soorten/rassen. Zandweg komt , dan verhard , en vervolgens worden we de Regte Heide { juiste spelling naam} , ingestuurd. Meest oude en jonge den afwisselend met open stukken hei en weer splitspaden, volgen velden jonge dennen met ondergroei van geel gras. Wel wat modderig maar begaanbaar zeg rond plassen langsheen. Draai jong eikenbos in kronkelend door erg dras aan weerszijden , weer zandweg op met grote en kleine plassen en iemand heeft sleuven gegraven om water naar de kanten in de sloot b.v. te doen invloeien. Lopen tussen twee waters door langs vierkante hardstenen, naam maand op zijkant, en op platte kop spreuken, verzen op natuur en maand betrekking hebbende. Draai dan pad landerijen , akkers in , houtwallen en takken opeen als muur markeren de paden. Doorn en andere struiken ook. Een ruiterroute door. Zand ,meest graswegen langs een snelstromende hoogstaande beek . mogelijk de Leye. Zo,n twee meter breed. Kris-kras graspaden over , verlaat beek ons verderop. Weg naar voetbalveld dorp Riel opaan waar spelers elkaar toeschreeuwen. Achter dit veld een heggenpad en wat ruigte door kom ik aan de dorpsstraat. De dorpse stilte door tot aan een cafetaria waar de rust gepland is. De eerste en enige na 15 k.m. ….. Druk beklant , vooral wandelaars. Na rust dorpsstraat vervolgen , wat wegwijzers ook, om weer haaks het asfalt-fietspad, z.g. Bels-lijntje rechttoe-aan, opnieuw fietsers , dagjesmensen , hondenwandelaars uit de buurt en zelfs bromfietsers hier niet toegestaan , maar wie let er op…… Kom op punt afslaan van vanmorgen terug tegendraads nu gaande , autoweg zelfde onder richting stad zeg maar, tussen betonnen palen een natuurgebiedje door en terug B.L. pad op. Die hebben we nu wel genoeg gezien vinden ook anderen. , om wat verder er af te mogen bospartijen in van o.a. waterwinningsgebied van waterleiding Tilburg te gaan, een compensatie duidelijk van B.L. padwerk. Nodig gaande om in andere gebieden te geraken. Verbindend dus. En opnieuw wordt de wandelaar getracteerd op allerlei moois en opnieuw rododen-struikwerk , zal prachtig zijn als ze in bloei staan straks. Padje in padje uit en af gaat het langs vijvers en plassen en bruggen , zandruggen overheen, door landgoedachtige natuur met opnieuw stoere oude bomenlanen die bos doorsnijden , een goedmakertje vast. Loop met oude getrouwen en bekenden van o.a. goede oude tijd van weleer al een paar k.m. mee op. Oude en recente verhalen , en wandelbelevenissen , wandelplannen enz. Wel en wee, verleden en toekomst. Onder langs talud autoweg waar verkeer raast te horen. Weer Oude Bredase rijksweg langs even om bij verkeerslicht verder-aan over te steken. Wachten tot de groene wandelaar op licht verschijnt, de rode zijn voor de koppige , niet willen wachtentypes met mogelijk gevolgen. Hockeyterreinen tegendraads van vanmorgen langsheen. Weer “Warande-wandelbos” in , ander padenwerk met weer stadse dagjesmensen, dravend of zwalkend, waar de doorloopwandelaar fel bij afsteekt. Toch weer leuk padwerk , met statige bomenlanen aller leeftijd. Van oude knoesten tot magertjes. De percelen begrenzende. Horen de treinen razen nu en dan en belanden langs deze lijnen uiteindelijk om ze een poos te volgen door het groen aan ook de campus universiteit weer. Achter rijen verwaarloosde flatgebouwen langs uit zowat rondom zestiger jaren , duik stenen trap af, nog geen roltrappen bedacht. Tunnels fiets en station onderdoor. Klim taludtrap naar “Boerke M” weer toe, en stap in de bedompte zaal binnen , wat deftig ook , voor de geschonden wandelaar , met vieze schoenen en broekspijpen. Afmelden , stempel en boekplaatje , en de vierde dag van deze winterserie zit er weer op. Terugkijkend: Had er geen hoge verwachtingen van , is enorm meegevallen mede door amper stedelijke bebouwing. Veel afwisseling en veel nieuwe delen in de route. Zeker niet onaardig. Zouden wel wat meer rustposten eigen club in passen , wat volgens bronnen wel op de 40-route altijd het geval is. Volgende week , wacht Olat-Middelbeers een 30 er voor mij , staat vast. Dan zowat mid-weeks Hamont Achel bij de zuiderbuur. Waalwijk staat ook weer eens op menu, de rest valt te overwegen. Misschien zie ik U daar ook als u blijft wandelen. Met Nrd. Brabantse groet : “Houdoe”!
