Het is een drukte van belang rondom het complex van waaruit de start van de wandeltocht is. De atletiekclub waaronder ook het wandelen en dus de tocht vandaag resorteert, houdt vandaag ook atletiekwedstrijden, en dit alles maakt dat het levendig druk is binnen en buiten het complex Het Witven, wat op zomerse dagen andere activiteiten huisvest in de toeristische sector, en zelfs een naburige camping exploiteert. Met zonnestrand. Bij mijn aanmelding voor de wandeltocht bekom ik een sympatieke geste als een mandarijn, en consumptiepenning. Ik besluit het drankje voor na de tocht te nuttigen. De start vind plaats vanuit het recreatiepaviljoen, vlak aan de E34 /A67 autoweg. Vlak voor het viaduct grenzend aan een bedrijfsterrein mag ik al meteen een rustig graswegje in langsheen de rivier de Run. Het gras op dit pad blijkt pas gemaaid , maar is ook vochtig. Moet een brug oversteken van de Volmolenweg richting een mooie oude brink van woongemeenschap Heers, daar langsheen volgt een wat lange asfaltweg gehucht weer uit, de wijdse wereld in van akkers en weiden, in de verte komt bos in zicht. Op de weg heeft een paard of meervoud, flink geknoeid, maar het arme beest is het vergeven. Een graswegje vermeld mijn routepapier op voorhand als dat het best slecht begaanbaar kan of zal zijn, langs akker en door groenstrook wat me in een ruig bosgebied brengt. Nou het valt mee toch. In dit bos voor de beek Run ga ik in de fout en kom in problemen met de walkanten, dit zal het niet zijn. Het wordt onbegaanbaar. Ik loop terug en miste een pad bedekt met bladeren, blijkt. Bladwerk op de paden heel de tocht vandaag, dat wel. Het wordt een drassig graspad langs de beek, nu een sluis met brugje over en erlangs tegenstrooms weer, een akkerpad op. De zon die veelbelovend scheen gaat langzaam schuil achter de wolken. Moet verharde weg op met wijde blik bosranden. Kleurige groepen bossages of bomen. Weer een pad in die mij brengt aan enorme visvijvers, De Vlasroot genaamd met een vennenpaadje met lastige boomwortels aldoor is het opletten. Het ven is deels droog en dichtgegroeid. Even fietspad langs doorgaande weg gaat het nu regelrecht de zompige gebieden in. Natuurgebied Dommeldal. Het riet staat ruim manshoog. Volg eenmanspaadje tot waar ik een weiland door moet, uit de rimboe weer. Ga een bosperceel in waar een eenzame 40 c.m. hoge eenzame inktzwam opvalt weer een fietspad bereik die me leidt naar een café met druk terras, waar ik mijn korte pauze neem. De aangrenzende camping wordt ik opgestuurd na rust, tussen vakantiehuizen door en een beukenhaag door als poort naar een moerasgebied. Daar gaat het een poos doorheen, tot een veldwegje. Een klaphek brengt me weer door weidegebied tot volgend hek. Ga een bos in middels 25 c.m. brede brug met relingen weerszijds, {gelukkig}, en volg eenmanspad langs de meanderende Dommel tegenstrooms. Krijg nu een hele reeks vochtige zand en graspaden met weiden en groenstroken en kleine bouwlanderijen omgeven door oude en jongere bomenrijen. Het gaat landgoed Loonderhoeve in en door, en de route leidt me naar een rustige asfaltweg, met verkeersbarages, wat hoeven langs een veldweg weer in. Geraak rand bebouwing Valkenswaard. Kom langs een bouwwerk met oude bunker, waar in de oorlogsjaren de Duitsers een luisterpost hadden. , Kruis een rotonde een recent villa/bungalowwijk in, en mag dan een doorgangspaadje volgen langs bossen tot ik van de wijk afdraai weer de herfstige bossen in. Waad weer als meerdere keren vandaag al door lagen bladeren, waar padenwerk gezocht moet worden, maar het moet gezegd, de pijlen leiden me fenomenaal, de hele tocht al. De herfstkleuren onderweg zijn feeëriek zonder meer. Een hele trits bospaden netwerk volgt snel op, maar papier en pijlen loodsen me geweldig mooi en duidelijk door moeder natuur in al haar kleuren. Wordt langsheen een enorm uitgeschoten aspergeveld geloodst. Blijf paden volgen tot oversteek doorgaande weg die weer uitkomt op een brink van gehucht Loon. Daar is weer een caférust voorzien. Volg even op t.v. scherm wat een regionale voetbalclub presteert, maar ik wil na mijn drankje toch weer in de benen. Mag een ouderwets en smal met hoge heggen weerszijds kerkepaadje volgen, en akkergebied in waar de tijd stille staat. Wat mij onderweg opvalt, zijn bloemen en planten die men enkel in de lentetijd tegenkomt als zaadbollen, paardebloemen , duizendblad, schermbloemigen en andere bloemsoorten. Ook meizoentjes. Of hier het zachte najaarsweer debet aan is? De natuurvorser zal het weten. Passeer enorme boomstamstapels, en bereik bebouwing van Waalre. Een witte kat ziet mogelijk of zoekt een veldmuis aan de slootkant, en heeft geen oog voor de passerende wandelaar. Kom nu in open ruimten waar de toren van de ASML het landschap bovenuit torent. Zie een badkuip in de wei staan maar geen vee dat zich erin wast.... Of een bloterige koe. Ook deze staan nog volop buiten dezer dagen. De zon is inmiddels zoekgeraakt achter dikker wordende wolken. Harde zandwegen volgen nu door open landschappen. Het zwarte schaap graast rustig door bij mijn passage. Tja het zwarte schaap.... Zielig allerminst toch. Plots mag ik een moerassig gebied in, maar nattigheid blijft me bespaard, kan op drogere paden blijven, langs en door rommelige bossen. Wat vochtige voetpaden maar toch. Bruine varens alom ook. Rietkragen. Boeren zijn onderweg nogal eens actief met tractoren. De hele route trouwens. Herinner me andere tijden van echte zondagsrust, dat meneer pastoor het nog voor het zeggen had, tenzij permissie. Weer wordt de kantoortoren van ASML zichtbaar en domineert het landschap. Zie in de bermen margrieten bloeien {!} Kom aan een fietspad paralel doorgaande weg. Die moet ik volgen tot de weg omhoog gaat. Rechts van me doemen de viaducten op van roemrucht verkeersknooppunt De Hogt . Achter hele velden bruine maïs. Voor de wegstijging over brugje met riviertje de Run mag ik een wegje door die naar asfaltwegje leidt, alwaar ik langs de autoweg E34/A67 beland, en waar ik en passant snel een zowat stilstaande file rap zie groeien. Wegje gaat over in verharde zandweg, langs een grote coniferen-kwekerij, een trainende paardrijdster langs, welk wegje en pad me rechttoe rechtaan bij de finish afzet. Het is nu veel rustiger, dan de heksenketel vanmorgen. Samenvattend kijk ik terug op een fenomenale schitterende wisselende natuurtocht waar zo veel moois te zien was. Ik tref in de zaal nog een der routeuitzetters, die ik een welgemeend compliment kan en mag maken. En nog even een praatje met de vrouw van de voorzitter der club, die de leiding/verantwoordelijkheid had over de wandelafdeling en deze tocht vandaag van de club GVAC. Volgend jaar of seizoen staan ze officieel vermeld in de wandelprogramma's en op de wandelsite www.wandel.nl. van de nationale wandelbond. Zeker om in de gaten te houden, en ik mag en wil na twee bezoeken deelnamen zeggen, zeker de moeite waard. Het was een schitterende tocht!
Aan u beste lezers, zeg ik weer:::, Houdoe, tot de volgende keer. Van: Peter Heesakkers
