De dag begint met helder weer en al snel klimt de zon omhoog. Het zal dit weer blijven vandaag. Op mijn gang naar het startburo lopen me al wandelaars tegemoet. De zon hangt nog erg laag boven de horizon, en moet ik ertegenin turen, en zo zie ik de wandelaars pas erg laat. Iedereen groet, en men krijgt mijn groet retour. De parkeerplaatsen staan overvol en de parkeergeleiders hebben hun handen vol, velen moeten hun parkeerplek in de zijpaden en wegen rondom deze gelegenheid zoeken. In de startzaal kom ik in een enorme drukte terecht en is het zoeken naar het inschrijfburo. Er vindt vandaag een landelijke hardloopwedstrijd, van de atletiekclub plaats, de organisator van deze wandeltocht tevens. Ik vind uit dat mijn inschrijfburo vlak aan de toegangsdeur is, en dus voorbij gelopen ben.... Vanzelf een enorm geroezemoes in de zaal. Ik zie aan het buffet dat ik nog lang niet aan de beurt zal zijn voor mijn consumptie vooraf. Als ik de zaal verlaat komt het op het atletiekparkoers ook tot leven via de geluidsinstallatie door de commentator van de dag. Hoor hem aftellen voor de start, dan klinkt er een schot, en de meute rent er vandoor. Ik ben lang uit de running geweest met mijn wandelactiviteiten en overweeg vooraf en ook onderweg of ik mijn parkoers vandaag korter zal gaan daarom. Een wat langdurige overweging maar zal wel zien. Als eerder vermeld ga ik onder heldere en dus stralende hemel op weg. De temperatuur is ergens net boven het nulpunt, hoewel de voorspelde nachtvorst voor deze streek, niet schijnt te hebben toegeslagen. Vanaf de start even de verkeersgeleider voorbij, een fietspad op en vrijwel direct een graswegje in bedekt met takjes en een omgewaaide boom, en bladafval maar het pad is wel erg vochtig van de regens voorbije weken. Een uitgelezen dag voor wat de weersomstandigheden betreft vandaag. Zal vanaf maandag en de rest van de week heel anders en meer winters worden volgens de weersvoorspellers. Ik trek langs riviertje de Run, toevallig met de echte runners die volgens de omroeper gemaand worden in de startblokken te gaan staan, het terrein ernaast. Het graspad vervolgt, even over een boomstam klimmen geveld door de storm voorbije tijd, dan een veld in, wat later een waterval en per brug een weg oversteken overheen de waterloop gaat het op gehucht Heers aan. Vredige rustige plek langs schilderachtige langgevel boerderijen, en andere behuizing van goeden doen. Een mooie brink langs, en aan een private toegangsweg een eier automaat. Langs tuinhekken, waar vervaarlijk blaffende en grommende honden de percelen bewaken, zo'n vroege drukke passeerders niet gewend, geraak ik buiten het gehucht gekomen op een lange smalle asfaltweg, de koude wind heeft hier vrij spel en ik duik dieper in mijn jack aldus. Muts over de oren getrokken. Het wijdse boerenlandschap met akkers en weidelanden, en in de verten hoor ik klokgelui vanuit een der dorpen hieromheen. Schaars weidevee en zie ook grote plassen op dezelfde akkers en weiden, de grond lijkt echt verzadigd door de exceptionele regenval. Mag eindelijk van het overigens erg rustige asfaltweggetje af weer de velden in maar al spoedig dient zich een bosperceel aan, het pad erheen doet bang vermoeden door de modderigheid en ik zoek elke graspol bij wijze van spreken op om wat vastigheid in het geglibber te hebben. Ik ga een wild bos in , hoewel prima gepijld, en door drassige grond met oude herfstbladeren bedekte bodem is er eigenlijk geen pad zichtbaar, maar de pijlen geleiden prima, er volgt een modderdanserij een poos totdat ik aan een rivier kom wat de Dommel zal zijn, een smal ongemakkelijk graspad leidt me met de stroom mee, loop wat schuin aflopende paden mee, omzichtig om niet uit te glijden. een smalle brug over de stroom gaande vervolg ik mijn route andere zijde tegen de stroom in, bos wordt een veld, akker, weidepad, en kom even op adem aan een asfaltwegje, staan in niemandsland een paar auto's geparkeerd, wat vermoedelijk van jagers blijkt welke ik in de velden waakzaam zie rondstruinen. Daar heb ik totaal niets mee. Draai opnieuw een zand grind wegje in en mijn vermoedens zijn juist, we moeten een onhandig pad vol boomwortels langs een ven lopen waaraan ik voorbije zomer mijn Waterloo vond, waarbij me een val overkwam, tijdens een andere officiële wandeltocht, wat me een dikke zes weken herstel kostte. De omroeper van de atletiek heeft zijn volume zo hoog staan kennelijk dat hij hier nog hoorbaar is. Toch al wat kilometers onderweg zijnde. Passeer visvijvers en een groot ven, met parkeerplaats voor bosbezoekers die er overmatig zijn ook vandaag mede door het mooie zonnige maar koude weer. Hoeft geen betoog dat ik hier extra op mijn qui vive ben. Herken exact de plek des onheils nog, en ik besluit een beter te bewandelen pad te gaan onder aan de verhoging van de oevers van het ven. Kom aan de route te gaan terug en moet nu een doorgaande weg oversteken na een stuk fietspad, een pad in afgezet met dranghekken en bord verboden voor alle verkeer. Ik vermoed een verrassing voor ons wandelaars. Bij nadere bevinding blijkt het pad onbegaanbaar voor gemotoriseerd verkeer. We gaan hoog riet in en balanceren op de oevers middels erg smal pad langs de stroom, en verderop geen paden te zien maar opnieuw is de bepijling onze geleide. Ga afdraaiend een rand van een weiland door het natte gras, weer even bos in en kom aan fietspad met weg Veldhoven Waalre langs, goed aan de kant blijvend voor de sportfiets wielertoeristen. Kom aan een waterval van een rivier op de gemeentegrens, met waterrad, een caférust met camping op de achtergrond. Het is er levendig druk met dagjesmensen, auto's in de wegbermen en massa's fietsers, en gestalde fietsen. Het duurt nogal wat aleer ik mijn consumptie veroveren kan, en daar laat ik het bij. De houder van de zaak lijkt overweldigd door de drukte en laat van thuis extra personeel opdraven. Ben in het voorterras in een aardig gesprek gewikkeld met bekende wandelaars. Ik heb voor deze post een merkwaardig gevoel in de hak van een schoen waargenomen, en overweeg geen risico te nemen, ik belastte mijn gewrichten ook ernaar en dus anders. Ik besluit mijn route in te korten derhalve. Moet verder iets ingewikkeld omschreven route op papier en bewegwijzering volgen, direct na de rust een splitsing op papier en pijlnummering, brugje over de beek gaan en weg erlangs oversteken die me via fietspad even verder weer laat afslaan, om de bebouwing van Waalre heen, landbouwweggetjes en boerenhoven, spaarzaam vee buiten, en vervolgens veldwegen die me omsturen. De hoge kantoortoren van het ASML is mijn geleide, via vochtige paden kom ik opnieuw, aan een weg met vrijliggend fietspad tussen Veldhoven en Waalre. Na een brugje over de Run en zicht op een enorm verkeersknooppunt van de E34/A67 en N en A2 draai ik een veldweg in welke eind verderop aan de finishplaats brengt. Over de opkomst van wandelaars is men dik tevreden op het afmeldburo, gezien de provinciale concurrentie vandaag, nogal wat verspreide tochten. De afmelder bekomt nog een sympathieke geste van de organisator, per penning af te halen gratis toetje in enige vorm, in de zaak. Kijk terug op een mooie zonnige natuurrijke wandeldag, route prima omschreven en duidelijk, tijdig gepijld met nummer overeenkomstig beschrijving. Het kon onderweg niet missen. Wel heb ik bij afmelding voorgesteld wijzigingen in het parkoers aan te brengen voor volgend keer. Mijn eerst voorgestelde route zou volgens andere wandelaars tot Valkenswaard geleid hebben. Ik heb mijn eventuele risico vandaag maar ingecalculeerd. Nog wat nagebleven met wandelaars maar nu in een wat minder hectische sfeer dan vanmorgen. Een van de gezelligste gebeurtenissen van eender welke wandeltocht. U geachte lezers groet ik weer met een Brabants "Houdoe" , tot volgend keer.
