Welgeteld twee wandelaars in de eerste bus naar St.Oedenrode . Het wordt dringen met de tijdslimiet voor een der langste afstanden me voorgenomen. Haal het juist niet met de binnenkomst in de vertrekzaal , maar ik heb mijn verweer al klaar. Maar het inschrijfburo heeft het of niet opgemerkt of doet niet moeilijk . Het heet vandaag de eerste van de winterseriewandeltochtenreeks te zijn , Maar het is uiteraard nog herfst . De decembertocht is vervallen vanwege minder deelnemers en toch druk wandelprogramma , maar kennelijk kiezen die maand toch veel wandelaars voor andere decemberactiviteiten. Nog gauw een ronde door de zaal met vluchtige contacten en laatste nieuwtjes uitwisselingen , wel en wee , en dan ga ik toch in de achterste hoeven . Noud bots ik op de drempel met zijn Jack-Russel Rakker , en Noud neemt vandaag een kortere afstand om het weer te proberen. Al buiten de zaal komend splitsen de diverse andere afstanden uiteen al. Via een zijsteeg gaat het nieuw "Rooi " in met straten appartementen , waarna de Dommel , -ja , daar is ie toch weer - , over te steken met lattenbrug en pad vervolgt langs de sportvelden . OLAT is wars van bebouwing en dat blijkt dan ook hier weer opnieuw. De parkoersarchitect Ad , stuurt ons de ruimte en het groen in . via achterommekes wandelpaden brugskes en kerkwegels door , beukenhagen vooral en meidoorn omsluiten ons , en het grind knarst onder onze onderdanen . Fietspaden , en wegjes met bomen omrand en struikgewas van de gemeente, gaat het al meteen in den buiten. Wandel en fietspaden door park en recreatiegebied met camping De Kienehoef , na nog een klein stukske staat gaat het langs vijvers vis en roeiplassen , en een knuppelbrugje , graspaden in en smal of tweesporig zeg maar karrenspoor , door meer land en tuinbouwgebieden. Groensingels onttrekken soms het zicht op dit, maar ook op weiden. Al meteen een veelbelovende opening , maar ja, ….. Olat heeft zijn naam ook op dit gebied hoog te houden , en men komt ook van uit de verste uithoeken des lands tot uit Vlaanderen . Ook de veldrustposten hier zijn vermaard . Ik haal Ewijkse Rien in , een reus van een vent maar de goeierd doet het vandaag belooft ie zichzelf wat kalmer aan . Maar het ging niettemin toch nog stevig. Wat mooie langgevelboerderijen volgen , met vee en werktuigen en geen {ex}boerenbewoning meer , maar opgekocht en gerestaureerd volgen nu . De eerste veldpost dient zich aan , een ontmoetingsplaats weer met veel gezelligheid , maar als je niet oppast vertraag je , dus na kopke koffie en brood met beleg van de gastheer , gaat het weer verder. Bruggen en weggetjes belanden we in fusiedorp Olland , en gaan we de kroeg voorbij waar Olat in 1967 geboren is , "Den Toel " . Achter een stevige pint werd het idee geboren met een paar lieden , dat er een wandelclub moest komen , en zo geschiedde . OLAT's wiegje dus hier . Niemand kon het succes van een club vermoeden , die zo bekend en geroemd worden zou tot ver over onze grenzen , want elke buitenlandse Nijmeegse vierdaagse-deelnemer maakt kennis met hun verzorgingsposten onderweg , - met als grootste club van het land , jawel bijna 1.000 leden!..... Even stilte… Rien en ik missen een afslag , niet opgelet , en een boslus dient nog genomen om weer op route uit te komen waar we anders vanzelf na verkeerd lopen zouden zijn uitgekomen . Toch een mooi stukkie nog te doen . Een oude niet meer in bruik zijnde spoorlijn enkelbaans over gaat het via hek-wandelpoort niet voor dikke mensen dus moet het achterwerk wat hoger gelicht worden boven het ietwat hoge hekwerk uit, door een klinkerweg in waterwingebied .. Een streek van Ad herken ik . Een voorrangsweg oversteken en zandweg groensingel door. Een beek over , en wat bospercelen en akkers en weiden velden langsheen en sloten en graswegen haaks gedraai toch even een asfaltwegje. Erg veel boomkwekerijen of bomenteelt allerhande schuift het oog voorbij. En ook nu en dan nieuw bos. Wordt duidelijk gewaakt voor natuurbehoud. We lopen Liempde , "Liemt" binnen , een heerlijk eerlijk echt dorp. Hier in de Meyerij streek . De rust van binnen wenkt en we gaan de hoofdrust binnen , een ex stal , duidelijk , maar nu omgebouwd tot café-zaal -resto. Mooi , gezellig , goed toeven. We zijn in een buitengebied van Boxtel zo blijkt en de autoweg loopt hier achterdoor naar Amsterdam-Utrecht. De A2. We tikken de weg later even aan en laten het gehaaste verkeer voorbijzoeven. Na onder viaduct gaan we er verder vanaf draaien middels mooi groenpad. Onder de lange afrit van viaduct óver . Gaan weer de velden in naar de rust van weleer om het autolawaai te ontvluchten. Verhard , zand , grind wisselen snel af nu. Genietend van veldgewassen en de altoos maïsvelden , waarvan er al veel geoogst bijliggen . Opmerkelijk veel bloemen en planten herboren zo lijkt , misleid door het warme najaarsweer , spoorlijn weer over "Liemt"in nog echt een dorp. Ook hier was een zaalrust gepland , maar met een groepje dat zich met Rien en mij gevormd heeft als Rian en Servée o.a. besluiten we dat we het wat kort na de vorige vinden en gaan we verder. Draaien met heggenpaadjes rondom de statige kerk die met toren de omgeving domineert , een kerkepaadje door en langs de eeuwige rusthof poort voorlangs na enig gedraai een parkje en nadien de straat weer op. Mooie ommegang toch. Een z.g. Lourdesgrot langs met kaarskens en dankborden voor genezingen en zo wat meer. We mogen weer den buiten in. Na mooie dorpse sferen. Gaan betonfietspad op , over bruggen en langs speciaal aangelegde poelen om amfibieën aan te trekken , veldgewassen en weiden met nog koeien en vee. Moeten dan toch nog wat glibberige eenmanspaadjes nemen met omgewaaide wilgenbomen waar we door en overheen moeten gaan dus hup de beentjes en knietjes . Beemden door en een betonwegje wat breder maar als fietspad volgt na een draai hoeks. Een ooievaarsnest prikt de hoogte in , onbewoond. Een bloemenweelde volgt en een golvend koolzaadveld in gele bloemengloed , geniet van bermplanten en bloemen waaronder de kardinaalsmuts . Hoge rietkragen omsluiten ons en we zien o.a. ook de balsemien nog in bloei . Laat toch voor dit najaar ? Maar het verschil in bermbegroeiing is in al haar veelheid aanwezig nog onderweg alom . Door een wandelpoort -"What's in the name ", gaat het voort door bospercelen en veldwerk allerlei. Stiefelen we door de Meyerei van 's-Hertogenbosch , zoals de streek heet. Snel wisselend landschap , befaamd ook voor zijn massa's populieren bossen en lanen en paden of zandwegen , bedoeld destijds voor de nu wegkwijnende klompenindustrie . Opnieuw is er dan weer de veldpost , soep, brood/beleg naar keuze en koffie of anderszins evtl. staan nu op menu . De uitklapbare banken goed bezet , want intussen zijn alle afstanden hier weer bij elkaar. Een gezellige ontmoetingsplaats en Olat heeft een faam met zijn verzorgings/voorzieningenposten in haar bestaan opgebouwd . Het aantal k.m. nog te gaan op papier vermeld , dat resteert doet ons later de wenkbrauwen fronsen , maar vooruit je kunt een stevige middellange afstand lopen of niet natuurlijk. In het veen ziet men niet op een turfje , is een gezegde. Wenden en keren door opnieuw een sterk wisselend landschap en dan door eiken en linden laantjes. Gaan voorbij een woning die oude wandelherinneringen van járen her oproepen , een villa oude stijl , met prachtige veranda's . Heel in het oog springend . We gaan langzaam ons ontworstelen uit de natuur en de bebouwing komt in het vizier. Maar als Olat het betaamt , via padjeswerk , en heggen wegjes, kerkwegeltjes , door amechtig mooi groengebied bouw ontwijkende . Wat geslinger door natuurgebied al of niet na-oorlogs aangelegd , horen we op een sportveld gejuich , want de plaatselijke voetbalclub heeft de gasten het nakijken gegeven dan. Gaan voorbij de woning van voormalige voorzitter van de club vandaag , weer een lattenbrug over de Dommel de bouw in . Einde straat hoek om en plots is daar de zaal weer terug. Finito . Het was weer echt OLAT vandaag , een werkelijk schitterende natuurtocht met onvolprezen verzorging en bezielend eigen personeel alom tegenwoordig. In de zaal slooft Noud zich uit om de OLAT-dag weer op de gevoelige plaat vast te leggen voor het clubalbum , en schaar ik me na rondgang vluchtig bij een evengoed bekend groepje aan tafel , waar het nog even gezellig bijkletsen wordt. Noud biedt me een lift naar mijn honk aan later. Volgende week wacht me Weert , de poort van Limburg , en de week daarna Boxtel . Hierna vangen de jaarlijkse winterwandelseries van div. clubs aan. Betekent elke wintermaand een tocht , soms uitlopend in Maart nog. Ik kijk terug op een enerverende wandeldag , om in te lijsten . Ik blijf wandelen , u ook ? Wie weet zien we elkaar dan ook nog 'ns ergens langs de wandeldreven . Houdoe ! gegroet , tot ergens . À propos: De foto's van deze tocht kunt U nog bekijken op de website ; www.olat.nl , en dan de wandelfotoalbum klikken . Peter Heesakkers
