Traditioneel al jaren achtereen organiseert, deze club haar Kersttocht. Ik ben weer bereid. Al even zo vele jaren in hun bestaan staat de tocht op mijn lijst. Wanneer ik op weg gaande de voordeur achter me sluit, wordt ik van recht boven me uit de dakgoot begroet door een hevig krassende kraai, en even verderop nog eens. Vogel getsjielp is ook mijn deel. Zij stoeien in dicht blijvend groene bomen. Deze maand lijkt wel lente. Het ene na andere temperatuurrecord sneuvelt. In Dommelen de zaal inkomend, blijft de buitendeur lang open om het drukke voetverkeer in en uit te laten gaan. Na de tocht verneem ik van glunderende leden dat ze een prachtig deelname record hebben behaald. Eindelijk, loon naar werken. Tilly zal me het eerste deel der tocht vergezellen. Bij start steek ik de al drukke Dorpstraat over, om na twee straten al in het buitengebied te belanden. Even een drassig pad, welke tijdelijk overgaat in een asfaltwegje nieuw aangelegd. Een fietspad is bedoeld. Ga wat tuinderijen vooral langs, en geraak toch in de bewoonde wereld terug, met versierde tuinen, voorramen, en ook gunnen bewoners ons een blik in versierde woonkamers. Afwisselend paden en smalle fietspaden raak ik aan randen van woonwijken, maar soms ook erdoor. Moet dan even langs een verbindingsweg weer een fietspad op om achter een benzine station een smal veldpad te doorkruisen. Na wat kort straatwerk wordt ik geleid langs een rondweg-achtige verbindingsweg welke me brengt naar een immens sportpark, waar ik over even zovele parkeerplaatsen naar de eerste rustplaats geleid wordt. Een kantine van een atletiekvereniging. Het is hier enorm druk, maar toch, worden de lopers snel bediend, het hulppersoneel is talrijk. Allereerst neem ik maar van mijn bij inschrijving bekomen bonnetje, een lekkere kom erwtensoep. Meesterlijk bereid. Moet zeggen dat de route me tot nu toe wat tegenvalt. Verwend als we altijd waren. De secretaresse der club legt me uit, dat er op het beoogde parkoers, andere kerst en sportactiviteiten waren voorzien, waarbij men alle routes moest omgooien, en rap in andere routes moest voorzien. De wandelaar die het loodje moet leggen voor herriesport temidden natuur. Na rust verandert het parkoers totaal. Tilly waarmee ik tot hier mee liep heeft kortere routeplannen, en we zeggen elkaar voorlopig gedag. De route gaat de grootse natuur in tussen Valkenswaard en Waalre. Een jeugdherberg langs, en hier begint het uitgestrekte bossenparkoers. Op papier krijgt de wandelaar eindeloos lijkend bos, heideveldjes, natuurweiden etc. voorgeschoteld, paadje zus en zo, nu en dan wat modderig, maar rust en ruimte , natuur overheerst. Klim en daal over oude zandverstuivingen, treffen fiets en wandelknooppunten, slagbomen die de doorgang van zeker gemotoriseerd, verkeer moeten verhinderen. Een slangenpad, een perceel rododendrons langs waar deze al in de knop staan! De natuur is helemaal van slag af. Kom dan aan de rand van Waalre uit, het Wassenaar van het zuiden genoemd. Villa,s wedijveren in grootte en schoonheid. Mag dan een park in een natuurpark wel te verstaan. genaamd Burgemeester Ossepark, smalle asfalt wandelpaden, vele banken noden om een pauze te nemen, maar blijkt niet voor wandelaars weggelegd, die lopen stevig door. Dan zie ik juist een wandelstel toch van hun bank oprijzen, en wat blijken oude {nou ja}, wandelbekenden te zijn die normaliter zich op internationale lange-afstandstochten vermaken, voorbije tijd en zo uit wandelaars oog geraakt zijn. Deze tocht is hun intermezzo. Vervolgen nu gedrietjes met wandelverhalen en belevenissen, en wandelnieuwtjes de tocht, almaar stappend door de rust en ruimte in deze natuur. Het wandelen zit toch vol verrassingen en verrassende ontmoetingen, zo blijkt telkens weer. De route blijft boeien, en de lente-zon, eeh... winterzon helpt mee. We blijven wel fijn in de schaduw grap ik nog. Na alle bosparkoers bereik ik al snel de rustpost van voor de lus weer. Nu aanmerkelijk rustiger, maar toch, en het grote buitenterras is ook goed bezet. Kantine, een van de diverse want hier ontmoet duidelijk sportief Valkenswaard elkaar, gezien veelheid in terreinen, veler sporttakken, en veel eigen kantines. De uitgestrektheid is imponerend. Hier tref ik Tilly weer die haar ommetje er op heeft zitten en we besluiten om vanaf hier de route af te maken, want deze lopen nu synchroon, met de overige afstanden. Gaan over erg grote parkeerplaats de ruimten weer in, wat groenige laantjes villa's doorheen, gaan weer de natuur in, en blijven paadje zus en zo doorgaan. Geraken dan aan doorgaande weg met veel recreatie verkeer, het veiliger fietspad op wat tot aan de grens bebouwing Valkenswaard eindigt. Achter een hoge bomenhaag bevindt zich een vroegere Duitse luisterpost, uit laatste wereldoorlogstijd wat toen ver uit de kom van Valkenswaard, in de stille ruimte der natuur verborgen was, een gebouw met ondergrondse bunkers. Rand bebouwing weer uit over een rivierbrugje, de Dommel weer, de drassigheid in om bebouwing heen een zandpad beter gaans wordend, en nu beseffend dat het met de vrije natuur gedaan is, gaan we een groenige wijk door, voet en fietspaden en de weg herkennend van vanmorgen vroeg het begin, komen we aan de doorgaande weg van Valkenswaard-Bergeyk door. Aan de Martinuskerk nemen we in de voortuin, en aan rand kerkhof nog even de gelegenheid, om de kerststal te bewonderen, met menshoge beelden. De enige levende aanwezige have zijn wat schapen die zich kennelijk ongestoord van bezoekers, tegoed doen aan hun flinke bak stro. De drie wijzen staan in een naburige stal hun bezoektijd af te wachten. Een schitterend oude knoestige grimmig armerige boom, staat monumentaal te wezen in de voorgrond. Tegenover ligt de finishzaal en melden we ons af, en is het nog een fijn samenzijn met andere meest bekende medewandelaars. De tocht was anders dan vorige jaren als gewend. Het gedeelte tussen de rustpauzes door het meest boeiend. Niet te min heeft de club en de leden zich weer ingespannen, om de traditionele tocht sfeervol te laten verlopen, met een prachtig middengedeelte van de route ook. Nu wacht nog de internationale tocht Luyksgestel-Lommel v.v. nu maandag. OLAT en Milieu2000 de Belgische wandelcollega/club, van onze zuiderbuur in samenwerking mét dus. Tot dan. U allen een voorspoedig, gelukkig, gezegend { wandel }-Nieuwjaar toewensend. Houdoe! Van:
