Het is toch een trip waar ik jaarlijks naar uitkijk, en die al een dik 200 jarige traditie heeft. De bedevaart voettocht van Valkenswaard en terug. Ik signaleer erg veel club en andere bekende wandelaars onder de deelnemers. Het is een tocht van in totaal ruim 80 km. in twee dagen. En enige duizenden voelen zich aangetrokken, alhoewel het verloop vaak wel ligt in een heen en of terugtocht. Vaderdag is hier mede debet aan. De tocht vertrekt om zes uur precies op zaterdagochtend uit Valkenswaard, onder orkestmuziek, gezang en klokgelui, en wat slaperige toeschouwers, soms in nachtpon voor hun voordeur of uit het slaapkamerraam hangend, trekt een erg lange stoet wandelaars het stadje uit met daarachter twintig huifkarren met proviand en verblijfspullen koffers en tassen. Van degenen die in Handel overnachten willen in kloosters, campings of bij vaak al jarenlange particulieren. Het heeft dan ook al die jaren een enorme band gesmeed tussen deze twee plaatsen. Die huifkarren aantal is in de voorbije jaren fors verminderd, doordat autobezit toenam, en de wandelaars zich laten vervoeren elke dag terug naar huis en de volgende dag weer terug naar de plaats waar de thuisreis weer ingezet wordt. De trekpaarden die de huifkarren voorttrekken helemaal in het koper uitgedost, met hamen en rammelende belletjes. Het is een kleurrijk geheel. De doortochtplaatsen laten hun kerkklokken luiden zolang de doortocht duurt, en de harmonie die de vorm heeft van een enorm groot looporkest van diverse harmonieën uit stadje en omgeving bijeengeraapt, plus andere muziekliefhebbers van orkestjes, of privémuziekanten vergezellen ons onderweg ergens midden in de lange rij. Het saamhorigheidsgevoel is zonder uitzondering fantastisch dezer dagen, samen op weg naar en hetzelfde doel. Er wordt naast gezongen ook veel gekeuveld onderweg over allerlei zaken. Het is eigenlijk puur gezellig. Iedereen blijft achter de hoofdvlag die de kolonne vooruitgaat. De wegen zijn allemaal geasfalteerd of klinkerwegen, en soms moeten we verkeerstechnisch bezien, erg brede fietspaden bewandelen. Het comité van helpers dat de stoet begeleid verordoneert, dat we met hooguit gezien de weghelftbreedte maar met vieren naast elkaar mogen lopen. Valkenswaard werd honderden jaren geleden bedreigd met de besmettelijke ziekte de pest, en om ervan verschoont te blijven had men beloofd jaarlijks te voet naar een of andere bedevaartplaats te gaan en dat werd destijds Handel tussen Gemert en Boekel gelegen. Het voorspelde wat barre weer bleef ons bespaart. De tocht is dus dik 40 k.m. per dag, en omdat het overgrote aantal deelnemers bepaald geen wandelervaring hebben, zeker niet met zulke grote afstanden, heeft de organisatie vier pauzeplaatsen voorzien onderweg van bijna een half uur en halfweg, van een uur. De paarden bekomen hun hooimaaltijd en rust en emmers water, terwijl de deelnemers verblijven in de horeca of al jarenlang bij bekenden aan of in huis, of per club een eigen rustpost met alles erop en eraan ingericht heeft. Die doortochtrustplaatsen kunnen de korte hevige drukte nauwelijks aan, en zodra de trompet voor vertreksignaal geklonken heeft vertrekt de kopvlag met een snel aangroeiende lange reeks wandelaars, en de marialiederen die in marsmuziek en marstempo in gang gaan. Uitgeleide gedaan begroet, nagezwaaid door de plaatselijke bevolking. De route gaat globaal van Valkenswaard naar het noord-oosten van de provincie heen. Naar Aalst-Waalre- Eindhoven zuid en oost-, Nuenen, Gerwen, Lieshout, Beek en Donk, en Gemert, richting Boekel. In Nuenen arriveren we in een wat luguber ogende entourage. De route is enigzins omgelegd, er is een oefening aan de gang blijkt dan, met hulpdiensten aller aard, maar de eerste aanblik doet onheilspellend rampzalig aan. De voorspelde regen blijft uit, maar de zon ook. De temperaturen ideaal. Op bepaalde delen van de route vergt het veel oponthoud en files van verkeer, want de alom aanwezige politie gesteund door routebegeleiders sluiten bepaalde wegen tijdelijk af. In de doorkomstplaatsen worden we welkom geheten door de plaatselijke bevolking onder klokgelui en het mee-looporkest blaast en speelt haar wandeldeuntjes. Het heeft iets feestelijks toch. Wanneer we in het met publiek omzoomde deel van het dorp Handel arriveren, gaat het in processiegang met bruidsmeisjes en allerlei geestelijken in gezang en orkestspel en al wat bij een reguliere processie toebehoord, naar de achter de kerk gelegen processiepark, alwaar we welkom worden geheten, korte toespraken, gezang, gebeden, men houdt het wel kort, plechtigheden en dan zoekt elk zijn haar weg in het dorp of omgeving voor nachtelijk verblijf. 'sOchtends hierna volgt een openluchtmis, zeer druk bezocht natuurlijk, en na de dienst gaat een deel van de processiegangers driemaal zingend en spelend rond de kerk lopen, ter afscheid van de bedevaartplaats en bevolking, een groet brengend om direct de terugtocht te aanvaarden in route tegenovergestelde richting van de vorige dag. De bevolking doet ons massaal uitgeleide. Opnieuw trekken we door de dorpen van vorige dag. In Gemert boffen we niet. Net na vertrek breekt er de zondvloed uit, even maar toch heftig. In Lieshout herhaalt zich de bui, maar we boffen omdat het gebeurt in het uur pauze in die plaats. Als we vertrekken hierna breekt de zon door. Zwaait de bevolking ons tot ver buiten dorp uit en gaat het op Nuenen en Gerwen op aan. Volgt na alle open landschappen onderweg een mooie bosweg. Na Nuenen trekken we naar groot-stad Eindhoven oostelijk doorheen en vervolgens zuidkant weer uit, door mooie natuurwegjes op Waalre aan waar we het in grote Hazzo-theater een dik half uur mogen pauzeren. Tegen achten 'savonds wordt de rij weer geformeerd voor de finale naar Valkenswaard. Die het onderweg mentaal of anderszins moeilijk hadden fleuren nu helemaal op, en stappen moedig en driftig, en zingend en de muziek laat zich ook niet onbetuigd. De laatste kilometers dus. De toeschouwers groeien met de k.m. en de plaats uittrekkend aan. Gaan een mooie natuurweg op de eindbestemming aan. Aan de rand van Valkenswaard de bebouwing groeit plots het publiek met duizenden langs de intochtroute aan. Het loopt dicht tegen negen uur 'savonds als we arriveren. De muziek speelt nu zonder ophouden, ik verbaas me over zoveel energie na alle kilometers. Ook hier luiden de klokken onophoudelijk in de plaats, maar ook van de centrale dorpskerk, waar onze finish ligt. Iedereen is blij de deelnemers worden extra begroet. Familieleden en bekenden omhelzen deelnemers, het is hartverwarmend. De toch niet kleine kerk raakt eivol, men staat bij gebrek aan zitplaatsen maar staat ook op de banken zelfs, klappen ritmisch en zingen onophoudelijk, en ik zie honderden mobieltjes de lucht ingehouden worden om de taferelen op te nemen, en filmcamera's. Het is een indrukwekkende apotheose van de dag. De harmonie komt de kerk in en dan breekt de hel echt los, gezangen applaus, ritmisch geklap. Zie ook veel huilende bedevaartgangers of tranen in de ogen. Het werkt ook op mijn gemoed het aanzicht. Iedereen is zo blij het weer volbracht te hebben, ook en enorm gejuich gat op. Er volgen wat korte begroetingen vanaf het priesterkoor, toespraken, worden welkom thuis geheten, mededelingen, eindigen met finale muziek. De kerk dreunt, trilt op haar fundamenten. De afscheidsceremonie duurde gelukkig niet te lang, zoveel mensen opeen gepakt in de kerk, zou vervelende gevolgen kunnen hebben. Het was voor mij als ook velen weer een prachtig weekend, vol met leuke ontmoetingen onderweg, interessante gesprekken, en uitwisselingen, en een meelevende bevolking overal. De proviand wordt bij de karren opgehaald, de café's stromen vol. Maar dan toch, kiezen steeds meer lopers voor de warme douche thuis en van vermoeidheid het bed. Even is het druk met afhalers voor lopers, nog wat gesprekken her en der. Maar toch het toeschouwerspubliek als ook deelnemers neemt snel af. De rust keert weer in Valkenswaard. Een heel memorabel weekend. Beste lezers ik groet u , tot volgend keer.
