Het gonst al wekenlang voor de bedevaartvoettocht in Valkenswaard en verre omtrek. Loop jij ook weer mee naar Handel ? De koorts van het jaarlijkse evenement loopt met de dag op. Schoenen en wandelsokken verkopers doen goede zaken. En wat nog meer met een wandeling meegaat of tot de uitrusting behoort natuurlijk. De traditie bestaat al vanaf 1768, zo heeft men uit archieven kunnen ophalen. Afspraak en klokvast zet de stoet wandelpelgrims nu al zo'n 2.000 ruim in getal zich in beweging voor een route van 40 k.m. , die gaat over enkel verharde wegen. Vanaf de markt in Valkenswaard, onder klokgelui en een marialied spelend carrillion, een looporkest van diverse fanfare's , harmonieën, muziekanten van welk orkest dan ook, privémuziekanten vereend, zet zich klokke zes in de zaterdagmorgen in beweging. Route gaat via Aalst-Waalre, Eindhoven zuid naar rand centrum via oost en noord-oost naar Nuenen, Gerwen, Lieshout, Beek& Donk, Gemert, tot ergens halfweg deze gemeente en dorp Boekel. Veel over gewestwegen , en soms ook wel smalle landelijke asfaltwegjes. In de doortochtplaatsen luiden de kerkklokken. Het looporkest speelt in marstempo liederen. Veel wandelaars kennen ze al jaren en zingen met vereende kracht mee. Wat trekt ze allemaal om mee te lopen? Het saamhorigheidsgevoel, het samen optrekken naar. Hoewel zelf niet meer zo praktizerend trekt het me die sfeer. Het heeft wel degelijk iets, indrukwekkends, gezelligs, verenigends. De natuurbeelden zijn erg wisselend onderweg, lange wegen dat wel veelal toch. Her en der wachten toeschouwers de lange rij pelgrims op die een half wegdeel bezetten, zowat met vieren naast elkaar. Vaandeldragers, vlaggendragers, zingende groepjes mensen. De eerste 20 k.m.rs toch nog is het betrekkelijk stil. Dorpen die anders de rust en stilte koesteren stromen plots vol wandelaars. De horeca vaart er wel bij en is voorbereid, want de gemiddelde rusttijd of stops duren hooguit 30 min. Dan klinkt de trompet als teken dat we weer op weg gaan. Het heeft iets folkloristisch die stoet, er wordt ook veel met elkaar geconverseerd. Velen kennen elkaar al jaren, en ja er zijn ook wandelsporters bij, die hun wandelweekend verruilen voor deze tocht. Achter de lopende stoet gaat een caravaan huifkarren, met trekpaarden en gewone paarden welk ras. Met rinkelende hamen en ander koperbeslag, ouderwets sierlijk behangen sjokken de beesten met ons mee. Sommige delen van het traject zijn bossen , anderen akkers en velden en de bermen zijn opgefleurd met een schitterende variante wilde bloemen en plantenpracht. Er valt genoeg te genieten. De hoofdrust in Lieshout duurt een uur. Paarden krijgen extra verzorging , de borstel , hooi , voer en water, en de eerste hulp behandelt overwegend blarenlopers. Het gros der lopers is duidelijk gelegenheidsdeelnemer, maar ze houden zich toch moedig.
De dag was voorspeld als regenachtig, maar behoudens meest gesloten bewolking, lijkt het droog te blijven. Echter; wanneer we nog maar enkele k.m. rs van het einddoel zijn, komt er een gitzwarte lucht opzetten. En juist als we bijna in Handel arriveren en het volk ons daar massaal opwacht, komt het er minutenlang met bakken uit de hemel. We worden een processiepark ingeloodst, met zo'n duizend zitplaatsen, rest zal moeten staan. De vele oude bomen breken de regenval enigzins. Na wat plechtigheden en gebed , wordt alles ontbonden. Ieder zoekt zijn onderdak waar dan ook. De dag erop volgend vangt aan met een H.Mis. Het orkest trekt hierna een afscheidslied spelende driemaal rond de kerk, om dan meteen de terugtocht naar Valkenswaard aan te zetten, uitgeleide gedaan door groot publiek. De route van gisteren wordt nu omgekeerd gelopen. Zij het met kleine veranderingen , om verkeerstechnische redenen, en om verkeer zo min mogelijk te hinderen. Ergens halfweg Gemert Beek en donk krijgen we een gietbui te verwerken van enige minuten, maar het voetvolk stapt moedig door. Soms volgen we ook brede fietspaden, als tussen Lieshout en Gerwen. Vanaf hier is de route mooi aangepast vanwege de van Goghmarkt in Nuenen. Een erg mooi alternatief. Mooi landelijk een smalle binnenwegenroute i.p.v. provinciale weg. Na Nuenen pauze , gaat het op gehucht Opwetten en Eindhoven -oost aan. De rust is daar in een grote sporthal en zijn omgeving. Het is telkens , zeker in de pauzeplaatsen een gezellige boel , samenzijn. Het tempo ligt gemiddeld 5 a6 k.m. Onder klokgelui gaat het de stad uit pal zuidwaarts. Een erg lang lint voor en achter mij van stappers. En daar ergens tussenin het immense looporkest. De dreunen van de dieptrommen en tambours echoën tegen de huizen en appartementen aan. Buiten de stad een aangename groene routewijziging, gaat het langs de z.g. Genneper parken richting Aalst en Waalre. De routetijden en doortochttijden als van dorpen kloppen klokvast merkwaardig. Iedereen blijft achter de leidvlag de moedervlag genaamd die op kop der stoet gaat. . Wat ik al eerder zei; het saamhorigheidsgevoel dat er heerst onderweg, de kameraadschap, behulpzaamheid, begrip, verdraagzaamheid is enorm. We stoppen in Aalst voor de laatste 4k.m. nog te gaan in de tuinen en gebouw van een groot cultureel centrum. De gezichten gaan nu vrijwel allemaal op zonnig, men lacht en voelt dit halen we weer. De stemming stijgt. De blijheid straalt van de gezichten. Tegen achten 'savonds na de laatste pauze hier zet de stoet zich opnieuw in beweging voor de laatste k.m.s. Onder grote publieke belangstelling , klokgelui en het orkest doet er nog een schepje bovenop de sfeer lopen we tussen appartementen van Aalst en de kerk aldaar de grote baan op weg naar het einddoel , Valkenswaard op, rechttoe- rechtaan over een eindeloos lijkende weg wel prachtig bebost. De loper krijgt vleugels. Slechtlopenden worden ondersteund, anderen die eerder slecht stapten, lijken herleefd, en stappen rechtop fier en in pas. Het is of paardje de stal met hooi ruikt. Plots rand bebouwing der stad Valkenswaard, staan publiek en inwoners ons rijendik op te wachten om ons welkom thuis te wensen. En begint a.h.w. een glorievolle intocht. De rijen worden voor de nettere aan blik gespreid van vier naast elkaar naar drie rijen. Het orkest gooit er nog een speciale schep bovenop, en speelt onvermoeibaar. De klokken luiden ons weer welkom toe. De rijen worden dichter en dichter langs de kanten met bewonderend publiek. Sommigen huilen of staan met betraande of rode ogen. Onder de indruk van de geweldige prestaties van zo'n grote wandelschaar. We naderen de markt en zowel de toegangsweg en de markt zelf is een grote mensenmassa. Alles gaat zowat de kerk in. In de kerk een luidzingende en ritmisch klappende en zingende menigte, [pelgrims]. We komen schouder aan schouder te staan, men gaat op de banken staan, de kerk raakt propvol! Ik waag het mijn blik rond te laten gaan, en zie erg veel pelgrims huilend op de banken of de kerkvloer staan. Ik krijg met die aanblik ook een brok in mijn keel. Het is volbracht. De kerk dreunt onder de gezangen. Vlaggen en vaandeldragers vendeliers, op het priesterkoor verzamelend. De kerk dreunt onder de muziek en de hele kerk gaat zowat het dak eraf als het looporkest almaar doorspelend zijn intrede doet. Ik ben enorm aangegrepen bij wat ik zie en hoor. Er volgen wat korte toespraken van welkom etc. door de pastoor en voorzitter van het broederschap, mededelingen, wat korte gebeden. Ter afsluiting speelt opnieuw het orkest de sterren van de hemel. Een afscheidswoord, en de massa wurmt zich naar buiten, waar nog velen als vrienden , familieleden enz. de pelgrims opwachten. Fenomenale indrukwekkende momenten dezer dagen. Heb er graag mijn wandelingen voor gelaten dit weekeinde. Een fantastische belevenis. Een evenement om op z'n minst eens mee te maken. Ikzelf hervat mijn wandelingen nu volgende week. Dan staat de MESA-{Ardennen } -vierdaagse op mijn programma. Daarna Lieshout in Nederland en dan wenkt alweer de eerste grootste wereldreceptie vierdaagse Nijmegen waar wandelaars uit alle delen van de wereld tezamen komen. U kunt dit thuis volgen in de ned. media , en zeker lezen en kijken naar Omroep Gelderland en de streekkrant De Gelderlander als u een computer hebt. Of zie de site www.4 daagse.nl. Andere stations onthoud ik u, maar hier ziet en leest u het vast. 45.000 Inschrijvers uit ver in de zestig landen. Ik zal u mijn bevindingen weer neertypen. Mijn verblijfplaats in de MESA is Marche-en- Famenne. Wellicht zie ik U daar ook of elders.
Blijven lopen dus dan. Houdoe! Ofwel tot ziens, hou je goed, en anders volgend schrijven. Peter Heesakkers
Nog eerder dan voorheen was de deal gesloten met de buschauffeur. Opnieuw lukt het me , om aan de toerit-laan naar de scoutingblokhut uit te stappen in plaats van zo'n twee k.m. te lopen vanaf de officiele halteplaats. Want een wandelaar heeft nu eenmaal een hekel aan te ver lopen{....} Ben ruim voor de tijds-inschrijvingslimiet om voor een redelijke afstand op weg te gaan. Het gaat de weg terug naar een doorgaande weg waar de toerit-laan uitkomt, om vervolgens de rotonde van de weg Heeze-Asten , Someren over te steken, op Lierop aan. Langs opkomende graanvelden en ander akkerwerk draai ik een wegje in landelijke taferelen, wat huizen, weiden met ezels, damherten, pony's, kippen. Blaffende erfbewakers, een weg met essen en eikenbomen erlangs , en net als ik me afvraag waar zijn die plagerige eikenprocessierupsen dan toch, zie ik een colonne van die harige kruipers de boomstam opkruipen uit het bermgras komend. Herken verdergaand stukken van de wintertocht van een Astense club. Draai over brede sloot over platte betonplatenbrug, de eerste bossen in. De tocht heet n.l. "Bossentocht", dus moet z'n naam eer aan doen. Slinger hierdoor tot aan een vakantiecentrum annex camping, en hier vallen in de bermen het vingerhoedskruid op. Zal even toeristische bontvenroute belopen zoals wandelroutepalen aan geven. Kom verderop aan pad bosrand met uitgestrekte weiden en velden en ga een stoffige zandweg wat breder op, auto en later een rijtuigje passeert een stofwolk achterlatende. Het is droogte wat al vanaf zowat ruim drie maanden in de streek de klok slaat. Tot mijn enkels moet ik door het stof. En dat zal vandaag vaker het geval zijn. Hierna asfalt landwegjes, de koeien langs, en opnieuw velden met vooral aardbeien. Opnieuw zandweg koren en maïs bosrand om opnieuw smal te gaan per pad , bos in. Majestueuze sparrenbomen vooral en ondergroei van varens en bosbes en jonge dennen, en jonge loofboompjes. Wat draaiwerk brengt me na 10 k.m. aan de bosrustpost. Na dit punt gaat het de Lieropse heide en bossen officieel in , zo zeggen de borden. Een zandwegje wordt grindpad, zal lang volgen, voor vooral fietsers bedoeld. Wat vennen groot en klein, in uitgestrekt heidegebied. Blijf aan rand bos heide dit pad langs slingeren. Een ven met vlassige planten en bies en jammerlijk erg uitgedroogde vennen ook. De droogte eist zijn tol. Heide met struikheide, pijpestrootje brengt me langs een rotssteen en vervolgens een toenmalig verborgen onderduikerskamp tijdens wereldoorlog twee. Een bospad brengt me aan een troosteloze bruine en zwarte vlakte verbrande bomen en gronden zo ver het oog reikt. Driehonderd voetbalvelden groot deed bijna een jaar geleden een natuurbrand dagenlang zijn vernietigend werk. Tientallen k.m. rs ver in de omtrek te zien toen. Een weg rul zand zoek ik verharde kanten zo veel als is , op. Wildroosters over en klaphekken door. Brugje heidebeek de Peelrijt over die bijna droog staat. Een mededelingsbord van staatsbosbeheer , met verontschuldigingen vanwege werken aan een wandelweg en fietspad voor de tijdelijke ongemakken, stonden er en was zeker op zijn plaats , en niet voor niks zo bleek doorgaande. Traditioneel is deze tocht benauwd, hoge vochtigheid, warme lucht. Felle zon. Soms eindigend in onweerachtigheid. Vandaag blijft het bewolkt en aangenaam voor de loper. Nu en dan een aantrekkende bries. Ideaal toch. Graspaden , leiden naar grindpaden, de weg Heeze-Someren over even fietspad , opnieuw de bossen van Someren in en Sterksel. Ze geleiden me tot op 19 k.m. punt met rustpost aan een bosloods, waar een imkervereniging in huist. Geen bijen te zien, geen imker, wel natuurlijk alles wat bij de hobby hoort aan interieur en wandtekeningen foto's en mededelingen. Het is er goed toeven en inmiddels draven ook 50 en 42 k.m. gangers op. Na verpozing gaat het asfaltwegje in en bos en graswegjes een meent, parkeerplaats voor de dagtoerist, , even betonfietspad om weg Heeze-Someren , opnieuw te kruisen. Slinger een doorzichtig bos door en langs jonge dennenbossen. Een hekwerk door waar vier jonge paarden, merry's, welhaast blokkeerden, bij elkaar staande ons gedwee aanstaren en zich laten knuffelen door de wandelaars. Ene wat schuw nog. Weer bosrand gaande karrespoor enerzijds vengebied en meest jonge dennen, en wijde heideblik. gaat het over wat eens een groot ven was maar nu meest bodengroei, met een lang knuppelpad over dit gebied heen, wat weer een bos in doet gaan. Nu en dan klaphekwerk doorgaande. Overheen beekje Peelrijt, erg droog weer. Wat routesplitsingen , zes, tel ik er vandaag op de mijne. Heidevlakten en bossen wisselen telkens. Onderbroken met wildroosters. Boswegen , padwerk smal, smaller smalst en veelal hoog gras door. M.n broekspijpen dicht in mijn sokken want tekengevaar. Deze zitten vooral in hoog gras en de stengels. Kom ik aan dezelfde bosrustpost van vanmorgen na 10 k.m. Een enorme lus gemaakt dus. Hierna gaat het verder door de Lieropse bossen , maar laten nu de heide achter ons. Volgt nog een mooi overwegend sparrenbos met weiden onderbroken, om even paralel langs een toeristisch asfalt , boswegje door een sparrengang te gaan. Langs brede diepliggende sloten en opnieuw de Peelrijt over paadjes , langsheen andere zijde van het vakantiecentrum van eerder vanmorgen. Een eekhoorn laat zich nog lang waakzaam voor die mens toch , bekijken, en glipt dan toch maar een bosje en vervolgens rap een boom in. Bos en heiderijk gaat over in landelijkheden, en ik zie herkenbaar landschap van het begin der tocht. Alleen zal het vanaf nu smal asfaltweggetjes worden, maar toch schilderachtig gebied. Bomen aller soort omringen me en verrassende doorkijkjes. Draai beton tweezijdig fietspad van gewestweg Lierop richting Someren op. De rotonde wenkt, steek deze over als vanmorgen tegendraads, de oprijlaan naar blokhut op, en zo eindigt een echte bossentocht. Een schitterend parkoers voor de rustzoeker, en schaduwzoeker. Maar dit laatste was niet nodig vandaag. Een natuurtocht om je vingers bij af te likken. Het oostelijk deel van mijn provincie brabant, biedt de rust en recreatiezoeker absoluut de kans in sterk wisselend natuurgebied , waar welliswaar bos , heide vennen, de overhand hebben, maar in andere schakeringen evenzo. Een verzorging, bepijling en route die helemaal áf was. En de prijzen populair en plenty te drinken, deels zelfs gratis. Dorst hebben was als altijd hier er niet bij.
Na kort verblijf kies ik voor de eindsprint van zo,n twee k.m. naar de bushalte, want een uursdienst op zondag. Ik kijk uiterst tevreden terug op een geweldig mooie uitgekiende natuurtocht, hier juist in De Peel. Komend weekeinde heb ik een tweedaagse bedevaartwandeling te gaan, voor mij een jaarlijkse traditie geworden. Daarna wacht in België de MESA- vierdaagse in de Ardennen. Mijn verblijf is daar Marche-en -Famenne. Kijk hier opnieuw erg naar uit en verwacht zeker veel z.g. "Beneluxers", te ontmoeten. Wat tussen tochten na thuiskomst wacht de grote Nijmeegse vierdaagse hier te lande. De eerste en oudste, en meerdaagsetocht ter wereld. De moeder aller meerdaagsen. De wereldreceptie van wandelaars uit dik in de zestig landen. Blijf doorwandelen; treffen we elkaar zeker ook eens ergens te velde. Houdoe; en tot lezens weer. Peter Heesakkers
