Onder wolkloze hemel ga ik weg in de vroege ochtend. Valt op dat mieren zich massaal roeren vanonder de straattegels vandaan. Dit voorspelt warm en droog weer, hoewel het nog wat killetjes is houd ik voorlopig mijn trainingsjack nog maar aan. De kern van het dorp is onbereikbaar met openbaar vervoer, waardoor ik genoopt ben, aan de rijksweg om het dorp gaand uit de bus te gaan wetende dat ik dan nog zo'n twee k.m. te gaan heb. Organisatie is in handen van een door het jaar heen actieve buurtvereniging. Een vijver is nadrukkelijk in de wijk aanwezig, en daar heeft men de club dan naar vernoemd. Aan de parkeerplaats bij een groot sportcomplex staat de parking al aardig vol, wat vertelt dat het al aardig druk aanloopt. In plaats van wat men doorgaans gewend is, is het inschrijfburo op het buitenterras in plaats van binnen. Het parkoers is uitgezet met drie kleuren vierkante bordjes, van papier beter, Vaak in plastic hoesjes verpakt tegen regen eventueel. Geel voor links, rood voor rechtsaf, wit rechtdoor. En het systeem werkt perfect. Een keer maar heb ik extra op moeten letten en zoeken, omdat het teken onder het bladerdak van een boom opgehangen was. Het papier met beschrijving bracht uitkomst. Direct tegenover de startlokatie gaan we een asfaltwegje in, gaat langs de snel aangroeiende parkeervoorziening, door nieuwkomers. Een veldwegje in met essenbomen, gaat een landwegje in wat verzandt met vooral eiken en populieren. Draaien wat later een fietspad op langs een doorgaande rijksweg, een eindweegs verderop steken we de weg over na de Goorloop, een riviertje dat we een drietal keren meer zullen tegenkomen vandaag. Langs de weg liggen veel glassplinters van een recent ernstig ongeluk daar gebeurd. Weer den boer zijn landerijen in. Asfalt gaat over in zandweg die ons bij een flinke pluk bos brengt. Een oude langgevelboerderij met waterput in voortuin en bakhuisje valt op. Komen aan het Wilhelminakanaal, welke verbindt met Zuid-Willemsvaart even verderop. Volgen lommerrijk wegje langsheen eerstgenoemd kanaal welke met een z.g. baileybrug overgaan en volgen onze weg andere zijde kanaal terug, en gaan verder de landen in even later tussen akkers en weiden. Een afdalinkje vanaf het kanaal gaat verder het land in. Her en der werken landarbeiders volop, was in vroeger jaren op zondagen, not done. Moeten even een fietspad op langs een binnenweg, waar ik een ex- oude wandelmaat tref, die met vrouw aan een tochtje trappen bezig is. Alras weer een zandweg in. Er ligt het vol met pluiswerk van populieren afkomstig, als lijkt het sneeuwresten. Een boswegje in wat eindweegs verder alweer stopt op een T-splitsing wijds zicht beginnend groei maïsveld. Langs de bosrand een rustig landwegje in, waar schapen, divers ras en luierende lammeren. koeien paarden en ander vee aanwezig zijn. Lichtbruine koeien liggend in de zon, ze kleuren dus al bij. Een boerderij stalt zijn kolossale landbouwmachines voor het huis. Mogen dan na landerigheid eindelijk het bos in, paden met oude dennentapijt. Een ven met luide kikkerkoren, en vogelgezang alom, en aller soort. Hier voel ik me thuis, oogt en klinkt prachtig. Een ruiter, vrouwelijk, te paard, gaat me voorbij. We lopen al een poos met tegenkomende racefietsers, die in de natuur ook hun verzetje zoeken. Dan volgt buurtschap Geeneind, overwegend oude, stokoude zelfs, boerderijen vooral. Gaan een weg over weer de open ruimten in, enorme velden doorgeschoten asperges, best mooi om aan te zien, al hoge korenakkers, en velden opkomend maïs. Stevenen door de velden op een bomengroep aan met een eenzame kerktoren in het midden. Aan de rand van Stiphout. Onder die bomen is de rustpost voorzien. Tref hier drie bekenden van al jaren her, die daar al een extra lus er op hebben zitten, van een langere afstand. Vanaf hier zijn we voor de rest van de tocht elkaars metgezellen. Na verpozing wordt, het een zandweg om dorp heen, die op verhard uitkomt. Gaan aan oude schaapskooi voorbij met rieten dak. Wegje vervolgt langs een prachtig kasteel, Croy, wat terug doet dromen naar oude riddertijden, eeuwen her. Eenden en hun jongen in het gras aan de waters en gracht om het kasteel. En opnieuw schaapkens. Een eindweegs verder, draaien we het hoge gras in, over smalle grindpaden, door natuurgebied, poortjes, smalle bruggetjes, even nieuwbouw Aarle-Rixtel door, door parken, en langs watertjes, weerszijden hoog bruine grassoorten. Landelijkheid in maar we ontkomen niet opnieuw aan bebouwing. Een rotonde over, volgt een enorm met plastic bedekt aspergeveld. Een hagelkruis in de hoge grasbermen. Nog landelijk in gaand , wordt het later toch verhard een eindweegs verder, om na wat bewoning, aan de volgende rustpost te geraken. Daar zitten we op tuinbanken , brede tafels in de open lucht, buiten dus. Gaan hierna nu even verhard rand dorp opaan, huizen recent bebouwd en appartementen, om snel weg te draaien de ruimten in. Voorbij een volkstuin buigt het pad een natuurreservaat in. Lopen smalle paadjes met houtsnippers langs allerlei begroeiïng. Hier mag de natuur haar gang gaan zoveel is duidelijk. Langs vijvers, brugjes en loopplanken overgaande, om door een veld hoog gras, bij het kanaal uit te komen, een fietspad opgaand. Ouderwetse ophaalbrug over, gaat het door klein industrieterrein, afdraaiend een landwegje in. Zien een oude cockpit staan achterom bedrijf, en dan volgt een lange zandweg met bomen en enorme aardbeienvelden. Wat paardenweiden Naar fietspad en doorgaande weg oversteken, door even wat bewoning en grote sportcomplexen, dan wat villaatjes, de vrije ruimten weer in. Volkstuinen, volgen voetpaden , met overwegend hoog gras. Beekje, wat plassen of vijvers en over vlonderpaden gaat het over vochtig gebied. Een rijkdom aan wilde bloemen en planten groeien hier, en natuurlijk waterplanten. De aangrenzende bebouwing wordt ernstig gemeden. Toch langs wat nieuwbouwhuizen welliswaar erg verspreid opgetrokken, kom ik aan een weg, de Pater Becanusstraat, kennelijk een weldoener in het dorp vernoemd, een fietspad ervan op, gaat het als finale der tocht nog een natuurgebiedje in. Uit ruigten is een parkgebied geboren, en hier mogen we doorheen stiefelen. Een knotwilgenpaadje, eenmanspaadjes, Lopen we langs vast riviertje de Goorloop voor de vierde maal te zien vandaag elders. Het is een schitterende finale, van opnieuw een natuurtocht vandaag, met alweer veel beschutting tegen de zon vandaag, die overigens steeds meer schuilging onder bewolking, maar daar maalde niemand om, maar o.k. schaduw is altijd welkom, natuurlijk. En daar dachten de parkoersuitleggers vast ook zo over. We hadden ook prima verzorgingsposten, met zeer populaire prijzen. Een uitgebreide erg goede duidelijke route-omschrijving. We slaan weer de brug van de befaamde loop over, en belanden plots aan de finish, van c.z. De Zwaan. Wim , Nellie en Martien en ikke dus vinden een vrij plekje op het voorterras, waar we nog achter een glas napraten. Wanneer ik me verontschuldig om nog een eindweegs naar de bushalte te moeten gaan, biedt Wim me spontaan een lift naar de lichtstad aan, mijn thuishaven. En zo gaan we na een tevreden en mooie wandeldag op huis weer aan. Mijn Annemie, is verrast van mijn vroegere thuiskomst, ze zat juist te skypen met een vriendin hier dik 6000 k.m. vandaan. Tja, een van de hypes van deze tijd met al zijn mogelijkheden, als van communicatie en techniek. Aan U beste volgers of lezers, gegroet, tot volgend keer weer. Houdoe! Peter Heesakkers
