De spreekwoordelijke donkere dagen voor Kerstmis die normaliter vooraf gaan aan dit feest, waren dit jaar heel bijzonder. Zeker vijf weken vooraf hebben we in dit deel van het land de zon niet of nauwelijks gezien. Grijs , grauw, mistig en nattig weer was ons deel. Hetgeen ook zijn stempel drukte op de deelnemers aantallen op de wandeltochten. Opnieuw dreigde deze ochtend het weer roet in het eten te gooien, de organiserende club vreesde met grote vrezen voor de opkomst, het regende flink en waaide stevig, donker weer. Maar ziet het werd droog en zelfs de zon liet zich op het feest van het licht toch veel zien. Ik tref opvallend veel wandelaars in de lijnbus. De bus stopt aan de deur van het startlokaal, kan niet beter dus. In de zaal ontmoet ik weer veel bekenden waarmee ik korte woordjes wissel, en ook veel nieuwkomers, maar opvallend veel Vlamingen ook. Daar blijken de tochten in ons landdeel erg aan te slaan toch. Na het kopje koffie en de inschrijving ga ik op weg. Recht tegenover de uitgang der zaal, bevindt zich de Martinuskerk, met daarvoor een deels levende kerststal. Ik laat het kindje Jezus maar slapen, met rust, zal het straks wel zien. Ik loop de dorpsstraat af en vlak voor de enorme ketels van de plaatselijke beroemde brouwerij. {drommels mijn Dommelsch] nog even een woonstraat in en al gauw bereik ik den buiten. Door een poort een verharde grind/kiezelweg in langs een nieuwe uitspanning klaar voor ingebruikname. Steken een wegje over , fietspad op even om weer een half boswegje in te gaan. Gaan de bossen in van het Eurocircuit, waar volstrekte rust heerst. Lopen talloze paden bedekt met dennennaalden en rottend blad. Regendruppels hangen als parels aan de kale struiken en laaghangende boomtakken. Het bos vandaag kent oude sparrenbomen en dennenpercelen en bladgroen. Door de zon die er op staat lijken de bossen van goud, geweldig mooi dus. In een scouts-blokhut heeft de club haar rustpost voorzien. Gezellige sfeer daar bij open brandend haardvuur, zalen versierd met lichtsnoeren. Leden der club zijn alom aanwezig om het ons naar de zin te maken, zelfs niet ingepland personeel is toch gekomen, en dat verklaart meteen de geest binnen de club. Ik ontmoet een der bekende route-uitzetters Jo Roest, die me vertelt dat ik de route enigszins anders dan anders kan wandelen, met De Malpie natuurgebied die ik al van alle kanten ken, te laten voor wat ze is, door een lus van de dertig k.m. erbij te voegen, en hierna de 20 k.m. weer op te nemen na terugkomst hier. Ik neem zijn toegift zonder meer aan en ga hierna die route op. Loop door oneindig sparren en dennen en ander groen bos, ga een deel langs hekwerk van vakantiebungalows en ander vermaak, een stad op zich. Moet door kuilenpaden van eertijdse motorcrossers en dein dus zelf nu op en neer, mijn spieren houden het wonderwel. Er is intussen een stevige wind opgestoken, en dit merk je pas als je de velden, akkers en weidegebied in gaat, asfaltweggetjes langsheen oude eikenbomen. Niet voor lang toch maar als verbinding naar het volgende natuurgebied, ga de weg af , klappoort door en ga een poos mee slingeren met de stroom van een kringelende beek mee, Beekloop genaamd, door meest hoog gras. Mag na een hele poos dat graswegje af kiezelverhard lopen tot op een afslag het kerkje van Westerhoven zichtbaar is met wat huizen omringd. Een afslag asfalt en een afslag fietspad asfalt door wijdse landschappen volgen, met wilde wolkenluchten en nu en dan zonnig. Een hekwerkje stuurt me een oud weideland in met een slingerpad, niet lang geleden aangelegd wat uitkomt op de in de streek befaamde Valentinuskapel, een bedevaartsoord voor alleenstaanden, die hier mensen met elkaar koppelen zou. Een stroompje passeert haastig de ereplek. Gaan weer het wijdse in op verhard grind/kiezelweg, wel recht op de beschutting tegen wind op een bos af. Bereiken na een tijdje weer de crossterreinen, van het nu rustige Eurocircuit, en een hele reeks bospadenwerk, met omwegen bereik ik de scoutinghut van vanmorgen weer. Opnieuw fijne ontmoetingen hier met oude gardelopers zo gezegd, en nieuwkomers. Zij zijn allemaal opgetogen over de parkoersen vandaag hier. Leden der club werken als nijvere bijen om het ons naar de zin te maken. Mijn bonnetje voor de extra kop erwtensoep - heb ik vanmorgen hier al opgebruikt, en houdt me nu bezig met andere warme consumpties. Te lang gezeten ga ik weer op weg voor de laatste kilometers. Moet een zeer drukke verkeersweg oversteken met de verbinding met Lommel en Hasselt vooral België dus, het krioelt van de dagjesuitstappers. Kom toch snel en heelhuids aan de overkant en kies weer de rust van de noordelijke Malpiebossen. Trap heuveltjes op en af, over dennenappels en afgevallen groen door herfst, wat vennen langs om kort erover te zijn, een uitspanning langs die gesloten blijkt, met een van de draaiende watermolens aan de Dommelrivier, in de warmere dagen en lente herfst, zomer, een levendige toeristenplek. Door de val naar lagere gebieden vanuit de hooglanden hier van de Dommel zijn vele watermolens te bewonderen. De Dommel ontspringt ten zuiden van het stadje Peer in Belgisch Limburg. Gaan schilderachtige langgevelboerderijen langsheen, met hun tuinen, en ook nieuwe villa's, uitbollend over asfaltwegjes, nog wat oudere huisjes kom ik weer aan de weg naar België, heel druk weer dus. Moet een rotonde aan de grens bebouwing stadje oversteken, en slinger weer door landerijen en geoogste akkertjes in wintertooi. Met wijde boog om Valkenswaard heen door rust en ruimte. Vlak voor nieuwbouw in volle aanbouw nog draai ik op Dommelen aan, maar de finish wacht even al zagen we de kleine dorpskerk eerder in de verten. Even woningbouw door te gaan, en dan plots duikt daar definitief het kerkje weer op, waar tegenover de finish is. Levendige drukte daarbinnen, de zaal voor binnenkomende wandelaars, en het café aangrenzend met dorpsbewoners. Nog even wat warms genomen, nagebleven, her en der gesprekken meest kort, gezellig weer dat wel. Helaas de bus komt zo en vanwege de uursdienst op zon en feestdagen, maar halte tegenover het café/zaal. Ik kijk terug op een zeer geslaagde wandeldag met schitterende wisselende parkoersen. Dag bleef droog goddank, met toch veel zon later op de toch. Ik besluit toch even op kraambezoek te gaan bij Maria en Jozef en hun kindje Jezus, menshoge figuren, er was veel bezoek zodat de drie koningen in een eigentijds wachtkamer leken te verblijven. Ik ben vijf van mijn zes bezoeken aan Israël in Bethlehem geweest wat bij mij warme en indrukwekkende herinneringen op roept in deze dagen. Droom dan van die plek in gedachten terug. Het is en was een geboortegrot en geen stal hoogstwaarschijnlijk. Nu staat daar een kerk voor 3 of vier godsdiensten, christen gelijkende. Het was een bijzonder voorrecht op die plaats die in de wereld haar aandacht trekt, te staan. Was daar voor de wandeldriedaagsen met tevens excursies door het hele land. Buiten de driedaagse om. Ik wens u allen gewaardeerde lezers al het goede gezonde en wenselijke voor 2018, en zeker een succesvol wandeljaar voor jullie en jullie geliefden. Ik groet u met een "Houdoe", en tot volgend verslag weer. Fijne feestdagen!!
