Het kan niet mooier! De lijnbus zet me af aan de zaal. Het is buiten de zaal rondom een levendige toestand van leden der club en het wandelvolk. De 4e Zomerwandeltocht is een feit bij deze redelijk jonge wandelvereniging. Mijn ervaringen van hun vorige tochten lokt me erheen. Ook een bus uit Zuid-Limburg rijdt voor de deur van de zaal en zet een volle hap uit de bus. Ik hoef dan al niet meer in de rij te staan voor de inschrijving. Ik krijg een uitgebreide beschrijving mee plus een A4 met de uitgetekende routes van vandaag met alle afstanden hierop, in kleur n.b. Helemaal duidelijk. Het belooft, zoveel is duidelijk ook. Ik moet meteen een dijkje volgen , langs parkeerplaatsen in de omringende weiden, die erg vol staan al. De toeloop moet al erg groot zijn zo blijkt. Het is al meteen genieten, de start voorzien ruim buiten de bebouwing , ga ik al door een verrukkelijk landschap, waar menig landschapschilder de vingers bij aflikt, links en rechts poelen en vennen die Wielen worden genoemd. Opvangbekkens, die tot honderden jaren geleden ontstaan zijn door de overstromingen van de Maas, toen alles nog niet zo afgedijkt was. Ter linker zijde talloze tuinderijen en boomkwekerijen. Ook de contouren van het nabije 's-Hertogenbosch, met het provinciehuis als wolkenkrabber tot in de wijde omtrek overheersend, aan de noordelijke kant. Ik kom onderweg vandaag talloze paneeltjes tegen van dichters in streekdialect, die over gebieden en plekken vertellen, ik maak tijd er enkele van te lezen, enkele want anders gaat er teveel tijd mee heen. Het is prachtig zonnig weer , heldere lucht, en de temperatuur belooft 26 gr. te worden. Is paar graden warmer in de zon dus. Geen nood, het lijkt erop of de parkoers uitzetters rekening hebben gehouden met voldoende schaduw onderweg , zo zal blijken. Ter linker zijde roepen de kerkklokken de gelovigen naar de hoogmis. Even gaat het dijkje af en paar meters verder weer op door een overgroeid pad, mooi beschaduwd. Een groensingel dus. Ik ontwaar de kathedrale basiliek van de St.Jan van Den Bosch. Een toeristische trekpleister. Langs vooral aardbei en aspergevelden gaat het. Op diverse plaatsen zijn linten aangebracht om de wandelaar de route te wijzen, naast een uitzonderlijk goed gepijlde route. Heel even moet ik gokken maar een zo'n lint brengt uitkomst, een grindpaadje wordt allengs een smal graspad. Ga even het landelijke in , en daar is de rustpost bij een aspergeboerderij, na 4,3 k.m. Voor mij wat vroeg dus ik zet door. Vervolg landerig, hoor allerlei vogels als de merels en geblaat van schapen. Volgt een pad waarbij me opnieuw duidelijk is waarom ik nooit in korte broek zal wandelen. Gekleurde koppaalroutes, toeristisch volgen. Beklim een licht stijgend bospad die me leidt door een prachtig oud bos met knoestige bomen. Het gebied Haanwijk, even vermoed ik bekend terrein, maar al snel blijk ik misgegokt te hebben. Ga een poos door dit bos, onder vogelenzang, een halfverhard pad, steek over naar een krakkemikkig bruggetje, dan door twee poortjes waar aanwezige koeien gewillig opzij gaan om me door te laten. Klim vervolgens een dijkje op, om een grasdijk te volgen die langs de brede Dommel leidt. Gele waterlelies plenty aan het wateropppervlak. Ga brug over deze rivier en krijg langdurig zicht op kasteel Halder met bijgebouwen, kasteeltuin en prieeltje. Ga langs gehucht Halder een lange grasdijk op wijds zicht wat blijkt uit te komen aan St.Michielsgestel. Een schimmel komt me achterop gedraafd. Even aan de kant. De zon schijnt fel en ik zet mijn cap op. De wind is de redder tegen de warmte. Een smal pad brengt me aan de oevers van de Dommel vernuftig en mooi , om het dorp heen, rijkbeschaduwd nu. En byzonder mooi. Het eindigt in een klinkerpad, en gaat het nu wél het dorp in tot zowat onder de alleenstaande eeuwenoude kerktoren. Een "lunchgalerie", klinkt wat deftig, en dat lijkt het ook. Ik moet lang wachten op bediening aan een lege bar buiten in de tuin met groot terras. Besluit dan maar om het hoekje te gaan waar een bar overbemand blijkt. Hierna volgt een tocht door het dorp, maar mag na 700 mtr. een smeedijzeren poort in door park de Ruwenberg. Lindebomen aan het pad bieden beschutting. Kris-kras door het park en langs een weide met pony's, wel érg kleine, ze durven niet dichterbij de knuffel te halen want schrikdraad houdt ze op veilige afstand. Ga voorbij een schutterij even een paadje langs de doorgaande weg, steek die over en loop door een rustige steeg met opmerkelijke huizen, het park uit. Klinkerpaadjes en wegjes volgen door deze ydilische schilderachtige buurt. Moet opnieuw voornoemde weg oversteken aan een benzinepomp, om opnieuw een mooi wegje oude bomen omrand in te gaan. Een wegje volgt dorp uit, wat verandert in een verhard grindpad, een toeristische fietsroute door akkers en velden wijde blik, een mooie groensingel beschaduwd, met zicht tussen de bomen op de velden. Ik kom weer aan de asperge boerderij , en neem nu mijn pauze, onder een boompje buiten dus op het beboomde terras. In de rust van het boerenlandschap. Alle afstanden komen hier samen en dat merk ik. Later passeer ik een Stonehenge- achtig tafereel in het landschap. Ga van landerig een rijkbeschaduwd wegje in , een lommerrijk wegje met huisjes oud en jonger gedateerd langs velden waar ik byzondere vogels hoor. Wordt halfverhard, en kom in gebied Pettelaar, met enorme varensstroken, breed, in de bermen, gaat het even bosgebied in. Passeer een verdwaald voetbalveldje wat een bord aangeeft voor de Pleinse Boys, whatever naar genoemd, zomaar in de ruime natuur. Een zandwegje wordt karrespoorpad en opnieuw smal met netelige en prikkerige planten, ik ben opnieuw overtuigd , geen korte broek met natuurwandelingen. Een stukje oude kasseiweg op, naar een oude prov. smalle wegverbinding nu verkeersvrij voor automobielen, onder oude eikenbomen door, steek later een nieuwe autoweg over die verbindt naar "s-Bosch - zuid, een lange open boomvrije weg op door de velden, piepers en gemaaid gras veelal, voor de hooivoorziening voor de stallen en voeding voor de beesten. Ter linkerzijde raast het verkeer over de A2 van/naar Utrecht/ Amsterdam/ Eindhoven. Daarachter het bedrijventerrein van de stad met de hoge kantoortoren van het Provinciehuis, en ander bedrijfsgebouwen in de hoogten piekend. Ontmoet veel fietsverkeer en wat auto's die ons langs de kant van de weg doen lopen, veruit de meesten passeren respectvol. Wijds zicht , maar gelukkig, we mogen weer een bosperceel in van enige uitgestrektheid. Gaan een ijzeren poort door die toegang geeft tot, z.g. slalompalen om ander verkeer dan wandelaars te weren. Een prachtig overgroeid pad beschaduwd te volgen om een grote waterplas waar aan het eind ook nog een goedbezocht strand voorzien is. Bij een knots van een oude boom draaien we van het pad om een meer af, weer smal pad in en er is geklaag hoorbaar achter me door de korte broekendragers, zoals meermalen vandaag. Opnieuw ruig onbewerkt gebied natuur. Komen aan een slootkant gaan die langs over graswegje die ons aan een smal brugje brengt en moeten we onderlangs een hoogliggend fietspad volgen, het loopt veilig zo te zien aan het boven ons passerend druk fietsverkeer. Een wat breed ongemakkelijk graspad. Mogen het talud beklimmen een eindweegs verder, om toch even dit fietspad op te gaan. Na enige honderden meters en voorbij een terrein waar oude antieke auto's te bewonderen zijn komen we aan de ophaalbrug die over de Zuid-Willemsvaart ligt, die hier vlakbij Den Bosch eindigt in Dieze en Maas , geraken we aan de finishplaats. Er speelt een leuk combo-tje binnen en vooral buiten zitten de terrassen barstensvol met wandelaars en toerfietsers broederlijk dooreen. De club past een geweldig compliment voor deze tocht, de bepijling routekaart, en omschrijving van de route. Brabant ten voeten uit. Als de club weerspiegeld, gemoedelijk en gastvrij. Zijn prachtige natuur, coulissenlandschappen, de enorm vele schaduw, gelukkig met dit warme zonnige weer. Tot in de verre omtrek zie ik in de velden en weiden auto's geparkeerd staan. Vast een erg drukke tocht geweest en terecht. Het was een plaatje over de hele route en vast de andere ook. Ik twijfel nu nog om morgen de benen te gaan strekken in De Kempen , de befaamde Grensland routeseries, maar wie weet, ik bereid me wel voor. Dan, volgende week de grote Nijmeegse Vierdaagse, waar de wereld wandelt en samenkomt. De wandelreceptie van de wereld. Mijn vierdaagsehartje tikt en slaat op hol. Kijk er enorm naar uit en hoop U hierover later te vertellen. Het is de 97e Internationale Vierdaagse. Cijfers die spreken. Een wandelfeest niet geëvenaard. Het is de oorsprong en de moeder van de wandeltochten die nu in de lage landen en ter wereld plaatsvinden. Ik mag er voor de 43e keer bij zijn. Tot volgend keer. Houdoe! Peter Heesakkers
