Ja , ik wil wel weer , na de ongewone weerperikelen van vorig weekeinde voor mij als velen wandelloos. Na mijn oogleden urenlang van binnen te hebben bekeken , roept mijn wekker me weer. Het klokje van gehoorzaamheid. Ik zag midden voorbije week een vlucht wilde ganzen noordwaarts in plaats van zuidwaarts gaan , is dit een uitstel van invallende winter? Vroeg ik me af. Op mijn stalen ros spoor ik naar Noud ; is al erg lang geleden. Noud wil ook wel weer na alle voetproblemen , en onafscheidelijk hondje Rakker weet het al , en is alweer door het dolle heen , als ik ter plekke verschijn . Het is deze morgen oud weer , ik bedoel grijs , mistig , grijs als de baard van Sinterklaas. Op mijn fietstocht naar Noud heeft de knecht van de sint kennelijk zijn zak met snoep en pepernoten niet meer kunnen houden en heeft in de haast van de drukte der tijd rijkelijk zijn inhoud van de zak achtergelaten op fiets en wandelpaden . We gaan op weg naar Budel , gesitueerd als voor de herindeling der gemeenten hier in de hoek van onze provincie en de grens met Belgisch en Nederlands Limburg, en was destijds de meest zuidelijke gemeente van Brabant. Budel schurkt tegen de rijksgrens met onze zuiderbuur. De weergoden gunnen ons onderweg nauwelijks zicht , en het is oppassen geblazen . De herziene startplaats blijkt voorzien in een groot polyvalent gebouw, het juweeltje van de gemeente nog maar twee jaren in gebruik zo leert een gevelsteen , met vele sport en ontspanningsmogelijkheden . We moeten dan ook dit gebouw op het vroege uur al delen met andere bewegingshobbyïsten . Het ritueel bij binnenkomst is altijd een korte gespreksronde en de inschrijving. We mogen via een tuin het gebouw achterom verlaten en gaan beneveld op weg , nou ja het weer dan .
Een visgraatklinkerwegje op naar deelgemeente Budel-Schoot. Landelijk door met bevroren {?} akkers en weiden met grijze waas van het ochtenddauw. Ik zie geen hand voor ogen ; totdat ik míjn hand voor ogen houd . Dat was in Weert wel anders…. { Patrick ! }. De bomen druppelen hun mistnattigheid af op mijn bolleke. Letterlijk op een steenworp afstand ligt Vlaanderenland t.w. Hamont -Achel , draaien een wegje in en roep nog voor me wandelaars terug die daar eerder wilden zijn. We stappen langs de denkbeeldige scheidslijn met buur B. Zien op die lijn keurig de achtertuinen met heggen en hekken op die lijn , en de huisjes van vermoedelijk meest gevluchte Ollanders{?}. Ik mis de grenspaal bij een draai kennelijk want meteen sta ik in Vl.-land , een oud douanekantoor en de slagboom van weleer der tijden staat nu uitnodigend in de open stand. We zijn er ! Je ziet het meteen aan de huizen , de weg , en de altoos betonnen telefoonpalen met draden boven de wegkanten. Nog wat Ned. vluchtelingen huiskes langsheen en dan met een draai het boerenland in via , jawel een B.-kasseiwegje. Wat later zanderig . Even verder komt ons een enorme tor tegemoet gebruld , een tractor , van een landbouwer die de zondagrust negeert. De vochtdruppels door de mist hangen aan twijgen als kristallen paarlen. Ik heb toch wat met onze zuiderburen. Telkens als ik daar geraak voel ik zoiets als thuiskomen. De eerste veldrustpost is voorzien aan een n.b. waterzuiverings-installatie , maar de kwalijke geuren doorgaans blijven den wandelaar bespaart . Het is ook randje bos van de Haarterheide , en hoewel een van de aantrekkelijkheden van wandelen het rusten toch is , gaan we na een poos weer voort. Beekje-brug over eer. Na wat bospadenwerk een heideplek en een geologische tuin met rotsstukken aller grootte en kleur met uitleg en het z.g. planetenpad met ook bord uitleg. Het is herfst ten top vandaag in de bossen vooral globaal tussen Neerpelt en H.-A. in uiterst Nrd. Limburg zullen we maar zeggen . Op de wat open delen als akkers , weiden bemerk ik dat de lucht oplicht en de mist wat optrekt en de zon lijkt nu en dan als om haar as te tollen door de mistflarden die er voorlangs schuiven. De natuur gunt me ruimer zicht. Paalkrans grafheuvels van eeuwen her voorbij gaand door altoos bos , en smalle sluippaadjes waar gebukt moet worden en gedraaid zijdelings met de schouders. Beken als de pastoorsbeek in het broekbos , Pastoorsbos genaamd . Na akkerlanden . De "Kiekoet"; Vertaald Kijk -uit . Ik kende die situatie al van maanden her hier en jawel het wordt drassig modderig en soms stroomt het water uit overvolle beken en sloten over het wandelpad en zal ik er dansend door moeten om de onderdanen nog enigszins droog te houden. Talloze vogelhuisjes hier met nota bene huisnummers erop….. Wilgen , riet en andere moerasbomen en beplantingen zijn mijn deel hier, smalle hout of planken en betonplatenbrugjes over . Naar goddank verhard. Bospercelen door , slangenpaadjes , en dan sta ik plots in Achel , aan de weg naar Peer. Ga door gegoede groene villawijk door , weer bebouwing uit naar Neerpelter fietspad , zand naar graspaden door opener gebied achterom Achel . Een eenzame loper achterop de 40 k.m. moet splitsen richting Neerpelt Grote heide , en ik da de Wittenberg in . De route blijkt even verder omgelegd , vanwege een fietscross-evenement. Routebewakers komen per fiets achterop , de pijlophalers op mijn hielen . Ik hoor luidsprekers schallen en zie wat later tussen bomen veel auto's wat volk en afzettingshekken . Ik moet op mijn middelgrote afstand ruim 800 meter inleveren , van mijn route door dit gebeuren. Het wordt als alternatief een ex-spoortracé nu asfalt fietspad vanaf de grens naar Neerpelt. Al gauw zie ik de 40 k.m. uit de velden naderen na hun lus , en ons weer vervoegen . Het zijn de eersten , en zwoegers want het gaat flink van datte. Lijkt betaald profwerk….. Weg oversteken Achel naar de grens , villawijkje door de ruimte van bos wei heide in . Langs schuilhut en asfalt op en dan toch iets aangelegd parkachtigs grind verhard door een vijver met rietkragen brugjes en dan een prachtige uitspanning als rustplaats. Temidden de bossen. Een klimtoren . De Bever , genoemd naar de Beverbeek en Bvr. Beekse heide . Hier komt het crême de la crême van de lange afstanders aangezet. Na verpozen door het domein , de Beverbeek over , en wat later de Warmbeek. Padje parallel met asfalt smal , door natuurgebied. Beverbeekse heide en bossen. Een haast vervallen kanthoeve met binnenkoer , Toch altijd nog bewoond , uit het jaar 1360 {!} En kasteel Grevenbroek en ook nog kasteel Beverbeek . De zon die weer lijkt rond te tollen , Grensdijk zegt een straatnaambord, dan is het duidelijk dat de grenslijn er aan komt. Na alle gebos. Asfaltje overgaand en zelfde smaller fietspad komt "De Draad " in zicht. Er staan drie rijen prikkeldraad met isolatoren precies op de rijksgrenslijn. Diepe sloot en ondoordringbaar bos….. Het lijkt het ijzeren gordijn wel …. Inderdaad ! Tijdens de eerste wereldoorlog van 14/18 vorige eeuw bleef Nederland neutraal het onheil bespaart, maar vluchtten duizenden Belgen naar ons land . De duitse bezetter greep in door dit draadwerk met paar duizend volt erop….. Uitleg op paneel , indrukwekkend en de koude rillingen komen . Een oudere grenszuil geeft de lijn van toen en u nog aan. Een pilaarachtige. We zijn weer in Olland , het fietspad kust nog even de "lijn" , na veldwerk gaat het weer via eenmanspadwerk erg langdurig het bos in dat onmetelijk lijkt. Aldoor verder en maar verder. Enorme varens , bruinig , en struikelhout waar bomen met de voeten even boven de aarde komen. Maar ook laag struikgewas . Superbe hier ! Even grote bieten en doorgeschoten aspergevelden langsheen . En wat onderweg nogal eens te vaak klonk , het jagersgeschutter lijkt verstomd . Weer een veldpost komt er aan , als rust op vouwbankjes en gezien andere overige afstanden al lang ons vervoegd zijn is het best druk . Geklepper over en weer en het adamsappels -volk , mannelijk dus ; laat zich ook niet onbetuigd. Altijd weer oergezellig zo'n post vol ontmoetingen . Modderige broekspijpen , want ja Olat schuwt paadjes geenszins , al moet gezegd dat het gezien het voorbije weer het algemeen nog best meeviel tegen alle verwachtingen in….. De rust naast een monumentale oude boerderij , maar we moeten van het erf blijven… Noud en Rakker die korter gingen vandaag , zet er juist weer de benen in . Ik zet me op een voorverwarmde plek dus waar juist een grote batterij gezeten met hebben. Van een of ander iemand . Wat een luxe ! Geen koude neerzetting…. De soep , koffie en boterham gaat er met smaak in. Daar gaan we dan weer hop met de beentjes de wildernis in . Gauw wegje af , gras en zandwegje op. . Omsloten door rietkragen door veld en akker met nog vee. Het zicht is flink beter nu en de zon schijnt weliswaar nevelig. Maar al laaghangend en neigt ondergaand. Drassig gras en modder volgt snel afdraaiend op. Schuifelen soms om niet onderuit te slibberen. Door broekbos , langs sloten en stuw over , middels smal op ijzeren rooster , bijna de grens weer rakend . Aspergevelden , doorgeschoten groei , en bieten door onmetelijk groot en verziende. Loeiend vee en hinnikende paarden en pony's. Een pad belegd met stro , welkom tegen nat gras en natte voeten. Kom eindelijk op asfaltweg en zie rechts van me bebording en een beek en net over die beek de kegelachtige grenspaal . Verkeers- en duidingsborden dat men daar het Belgenland weer in gaat. Een laatste blik als groet op. Links naast ons Gastel , een kerkdorpje van Budel , en de kerktoren hiervan als baken. Oude grenszuil uit 1662 langs de wegkant nog. Van een oude baronie . Van "Cranendonck ", destijds . Kombord Budel voorbij en randje kom nieuwe wijk dorp blijven we even landelijk deels en dan de weg Budel naar grenspost ,weg ervan over. Levendig v.v. grensverkeer. Wat verderop toch weer padwerk achter immens sportparkterrein door. Gele nummerborden i.p.v. rood-witte , toch nog even gunt natuur na mist ons blik op buurman rechterzijde , om met een draai een volleybalterrein waar de club "Ledub" heet , spiegelschriftnaam dus… . Dan komt de omnisporthal , als finish direct in beeld . Na klinkerwegje . Het was weer de slogan der club waargemaakt n.l. : "Echt Olat "! Een genieter van de bovenste plank . Noud {Wijn } is ook al terug van zijn toertje vandaag om te proberen . Noud maakt foto's voor de site van Olat , en is de "hoffotograaf ". Als u de foto's van de dag wil zien ; ga naar www.olat.nl , fotoalbum . In de café en zaal druppelen de lopers binnen , en gaat de gele en donkerbruine sap vooral , en de verhalen alsook wel en wee over den toog en tafels. Opmerkelijk , of eigenlijk niet….. Want vlak tegenaan , Veel roodwitte nummerborden op de parkeerplaatsen . Ik zie onder andere Erwin uit Hechtel met vrouwke . Het is op deze tocht verbroedering ten top. Profsport heeft dit minder , maar wandelen zeker ! We kijken met z'n allen terug op een schitterende tocht en sfeer. Het wandelprogramma volgende week is twijfelachtig want erg dunnetjes, maar daarna wordt het vast "thuiskomen " in Waalwijk . Als u ook doorwandelt komen we elkaar vast ook wel ergens tegen . Blijven wandelen dus . Ik wel ! Houdoe ; tot dan . Peter Heesakkers
