De lichtjesroute. Vanaf 18 September, de gedenkwaardige dag voor Eindhoven dat deze stad bevrijdt werd in 1944 van de Duitse bezetting, door de 101e Amerikaanse Luchtlandingsdivisie vanuit het noorden van de stad, en door het 30e Britse grondleger vanuit België, onder de actiecodenaam Market Garden. Doel was, om in een beweging, via Oost Nederland tot het IJselmeer, in en na een z.g. tangbeweging naar het Duitse Ruhrgebied op te rukken, het hart van de economische belangrijke streek van Duitsland. Een geweldige misrekening van de strategen, achteraf bezien. De tragische afloop van deze actie, m.n. bij Arnhem, is welbekend. Ik ga U niet vermoeien in die geschiedenis. Toen de geallieerden Eindhoven binnentrokken zetten vele Eindhovenaren een brandende kaars of een gloeilamp ten teken van hoop op een nieuwe toekomst voor de voorramen, en uit blijdschap. Dat moeten destijds ongekende taferelen opgeroepen hebben.
Daaruit is destijds de z.g. Lichtjesroute voortgekomen, een route door vooroorlogse wijken van deze stad, met verlichte straten pleinen parken en gebouwen, in z.g. floodlight of tableaus en figuren met kleine gekleurde lampen. Een bewegwijzerde route door de stad met speciaal ontworpen pijlen, lokten vele tienduizenden bezoekers van heinde en verre door de stad te gaan. De energiecrisis van eind 1973 gooide roet in het eten van dit festijn. Het festival ging teloor. Jaren later stond een groep vrijwilligers op, om de lichtjesroute weer te herstellen. Dit is in het kort het verhaal van de lichtjesroute, van de lichtstad, de stad ook waar de eerste gloeilampen geproduceerd werden en nadien nog meer electronica van de plaatselijke fabrikant, op de markt kwam. Deze industrie hebben de stad een geweldige boost gegeven, zo is eenieder wel bekend. Ik ga u verder niet vermoeien in dié geschiedenis, maar zo maakte de stad de naam lichtstad wel waar. Ik twijfel nog, maar ik besluit de Lichtstadstappers toch ook te steunen met een bezoek. Zij namen destijds het initiatief over van welbekende club OLAT, om de traditie van deze wandeltocht door avondlijk Eindhoven voort te zetten. De wandelroute van 23 a 24 k.m. is wel voor de helft zeg maar ingekort, dit om reizende en gebruik van openbaar vervoer makende en komende wandelaars in de gelegenheid te stellen , laat avond nog naar huis te kunnen. Voor mij is het een wandeling van pak 'm beet 15, 20 min. vanuit thuis, naar de startplaats, een grote aktiviteitenzaal annex café, in stevige tred. Ik zie al bij schemering wanneer de feestverlichting nog niet ontstoken is, al wandelaars vertrekken. Mijn opmerking dat het zinloos is, want de verlichting is nog niet ontstoken slaan ze in de wind. Het zij zo. Een der oprichters der club staat wat zenuwachtig in afwachting van de opkomst buiten de zaal een sigaretje te paffen. Ik schrijf me in, maak her en der nog een kort praatje, als met bekenden, en zet er dan de sloffen in. De avondschemer, duiken we in. De lucht kleurt bij de ondergaande zon, werkelijk schitterend. De eerste verlichte straat is de Zwaanstraat, en elk huis heeft een met lampjes versierde zwaan aan de gevel, zo heeft elke straat of buurt zijn eigen uitingen, moeten even een nieuwbouwwijk in nog ontwikkeling door en volgt een donkere groene straat, rand bebouwing, die anders verlicht is maar de lichtjesbouwers laten hier dit jaar verstek gaan. Langs ons wandelaars heen rijden voortdurend files auto's, en niet zelden staat het stil. Na wat verlichte straten komen we aan een vijver temidden van de wijk, waarin de verlichtingsornamenten weerspiegelen. Fantastisch mooi en menig fotograaf kan hier z'n hartje ophalen. Mensen, bezoekers lopen te hoop ook. Ik vervolg mijn weg langs lichttableau's, als een walvis een byzonder nagebouwd gebouw ergens in de stad, een duikende dolfijn, het kunstmuseum, en z.g. over de schutting loerende koppies, een sprookjesfee, kaboutertjes. Veel ornamenten lijken te bewegen zoals die fakir die op z'n vliegend tapijt zit. Een schommel met kinderen, een speeltuin nagebootst. Een draaiende Hollandse molen. Boven de straten hangen verlichtingsslingers en aan de huizen, koningskronen. Ornamenten als fakkels , die lijken te branden. Het is op de donkere stoepen oppassen vanwege boomwortels van oude bomen die de stoepen opkrikken. Steek een doorgaande weg over en loop tegen een geweldig paneel met vliegtuigen en vallende parachutes. Het is op deze plek waar de parachutisten destijds de stadsgrens bereikten. Gedropt diverse k.m. noordelijker. Een Airbornemonument nu extra verlicht vertelt over die geschiedenis. Een straat met ornamenten van horoscopische uitbeeldingen. Na wat verlichtingswerk aan lantaarnpalen stuiten we op een toneel/podium met een dansende groep keurig in de maar en kleding met vooronder een zaal kopjes met publiek, ook in verlichting dus. Zo kan ik nog wel doorgaan , maar het is een feestelijke bedoening toch al die uitbeeldingen. Dan is er plots even twijfel omtrent de route. De routeuitzetter laat ons een deel bewandelen waar enkel gewone straatverlichting brandt. Toch zien we links van ons de verlichtingsroute doorgaan. Jammer ! Dan wat verderop komen weer panelen, en losse verlichtingsornamenten in zicht aan bomen en lantaarnpalen. Het evoluon en het voormalige oude nu gesloopte stadhuis staan uitgebeeld. Een verlicht symbool van het nakende evenement de Marathon in de stad. Enfin, diverse uitbeeldingen passeren de revue. Lopen door de Churchill-laan. Montgomerylaan, toch sprekende namen uit de 2e wereldoorlog. Zien Eisenhower uitgebeeld, met de legendarische gedenkwaardige woorden, "o.k. Lets go" . De start van de landingen aan de kust van Normandië. Het P.S.V. stadion in zijn glorie. We gaan omlaag en dan komt zij het wat laat de rustpost in zicht, die onder een van de vele naburige tunnels om diverse verkeer te scheiden, is geposteerd. De tunnelverlichting is in de donkerte meegenomen , maar er staan wat weinig stoelen. De consumpties zijn aan erg democratische prijzen. Het loopt er even druk aan, en even zo drukke gesprekken. We lopen hierna een stukje de binnenstad in, langs het bus en treinstation. Gaan over een brede winkelboulevard, met trottoirverlichting, vanuit de grond dan, met kleurige luikjes, en spots van boven uit de gevels van omringende warenhuizen. Helaas de bijhorende fonteinen werken niet. Passeren de toren van de oude plaatselijke gloeilampenfabriek, de top ervan in floodlight. Nu als winkelgalerij en appartementen erboven wat vroeger werkplaatsen waren. Een oude boom op een pleintje staat te stralen met telkens van kleuren veranderende lampjes in zijn kruin. Gaan voorbij de voetbalarena van de grote bekende club. Een routeomleiding vanwege wegwerken, welke niet op het papier vermeld staat. Op afstand zijn voormalige gebouwen van de productie, van de electronica fabrikant vele etages hoog , een stad op zichzelf, verlicht te zien. Is nu een woongebied van vele appartementen en winkels ingepast in de oude arbeidersgebouwen. Die de groei en geschiedenis der stad en ommelanden bepaald heeft. De bepijling klopt niet of is helaas weggehaald, maar duidelijk is, dat we recht op de startzaal afstevenen. Ik weet een gezin in mijn omgeving nog de juiste alternatieve route door te loodsen. Gaan langs een schitterende oude verlichte fontein, met plantsoen erom heen. Hier heeft de organisatie een steekje laten vallen. We hebben vanavond de z.g. noordelijke route gevolgd enkel. De zuidelijke route laten we voor wat het is. Menig loper zou te laat aankomen, als je ze de 23-24 routelengte zou laten lopen. Ook jammer. De naam lichtstad is weer eens neergezet. We weten de weg in het aardedonker te vinden naar de finishzaal. Daar wordt onder een drankje met deze en gene nagekaart over wat er allemaal te zien was op het parkoers en andere wandelverhalen. Het is in alle geval een byzondere ervaring zo'n lichtjes-wandeltocht. Lopers van allerlei tongval druppelen binnen, melden zich af en nemen hun speciale medaille in ontvangst. Pas wanneer de zaal leger loopt , besluit ik toch ook maar om niet de laatste te zijn. In soepele tred zet ik mijn weg naar huis voort. Nog een kopke koffie, mijn verhaal aan mijn Annemie bij thuiskomst, en dan zien we pas hoe laat het is geworden. Zoeken we toch maar de echtelijke sponde op. Houdoe, { gegroet} beste lezer. Tot de volgende wandeling weer.