Olat noemt deze tocht de eerste van een halfjaarlijkse maandelijkse serie; wintertocht, ik reken het nog onder de herfst.... Hoewel; Als ik me deze ochtend naar buiten begeef zit de temperatuur duidelijk rondom het vriespunt al. Koning winter lijkt al vroeg voor de deur te staan. Figuurlijk dan toch , want ik kom er nog gemakkelijk bij 'm langs. Daken en landschappen tonen onderweg naar; wit. De R zit in de maand en het is al bibberen. Ik ga de fiets op , op weg naar Noud, die nog na lange wandelafwezigheid, zijn wandelschoenen ook weer eens aantrekt. Ben net een indiaan onderweg er naar toe. Geregeld moet ik mijn handen boven m'n ogen houden vanwege de laagstaande felle vroege ochtendzon. Trap we wat warm. Hondje Rakker { Jack Russel} , heet me welkom en rent uitgelaten door tuin en huis. Zodat al rap halsband en riem hem moeten temmen. Noud moet flink krabben , aan zijn autoruiten dus, want er zit een ijslaag op. De zon zal ons onderweg naar Someren nog vaak bij verassing hinderen. Staalblauw is de lucht. We denken rapper de bekende beschaduwde binnenwegen te kunnen nemen. Komen echter op een landwegje waar we voor ons twee pelotons toerfietsers met volgauto's moeten dulden a 30 k.m. p./u. Een heel eind. Een geduchte streep door de reistijd. Aan de startgelegenheid te midden niemandsland, is het een drukte van jewelste met parkeerders en plaatszoekers. Ook veel Vlaamse bezoekers zo aan de nummerborden te zien. Ook de bermen raken vol. In het inschrijfburo het gebruikelijke ritueel van drukte en snelle begroetingen. Tout le marcheurs du region , zijn aanwezig. Het is ff-en w-8888-ten aan de inschrijftafels. Noud zal vandaag korter nemen, ik ga voor de 30 k.m. De "40 rs" zijn al lang op weg. Ik zet er ook meteen de hoeven in. Landwegje wordt zandweg. Een bebost privéterrein in speciaal voor ons opengesteld. Waden door bladeren en bukken voor wel erg laag hangende boomstammen. Voorrangsweg Someren-Heeze over. Ik zie in het westen laag de maan op zijn kant liggen, halfvol. Dat hij zo ligt , komt door de draaiïng van de aarde t.o.v. de zonnestand. Roodwitte linten in bossen verhalen van een motorracecircuit. Opgelet scrabbelaars, zoveel punten per woord. Komen langs een enorme oppervlakte omwoeld en bewerkt terrein met zandmachines kolosaal. Een groot golfterrein in aanleg. Nu vangt het boswerk aan. Klaphek door waarvan ik inderdaad klappen krijg, niet vlug genoeg;- We stappen een vennengebied binnen en heidevlakte bos met rijkelijk sparren groot en klein , dennen , oude en jonge eik en ander loof. Boven op een heuveltje bij het Keelven komt me een meute lopers tegemoet. Hadden op de top de pijl gemist, en dan ga ik smal heuvelrugpaadje in. De klaphekken aantallen vandaag onthoud ik U maar. Kom aan de veldrustpost met verzorgkraam, altijd weer een punt van lang oponthoud en gebebbel her en der. Tonny uit Oss is er ook present met een acht tot tiental meelopers uit deze plaats, en de begroeting is als immer zeer joviaal van het clubke. Lijkt wel een fenclubke, inderdaad trouwe lezers van mijn verhalen. Na de pauze loop ik een stukkie met ze mee op en het wordt een gezellig getater, tot onze afstandswegen zich scheiden. Volg gedwee route splitsingsborden en nummerpijlen, volgens papier. Prachtige nevelige zonnestralen tussen de bomen, de herfstlucht in mijn neusgaten, paddestoelen en de eerste herfsttinten. Heerlijk. Nu en dan ruiterclubs tegenkomende en achter me galopperende paarden doen me even wijken. Ik ben er niet gerust op, wat het juiste parkoers te volgen betreft. Mis nog steeds de eerste vaste post voor rust. Nummer volgorde kloppen wel papier niet. Leg me er bij neer dat het dan maar korter moet vandaag dan voorgenomen. Na veldweg vooral maïs , wordt het ver rond kunnen kijken landschap. Een hert met mooi gewei met kleine damhertjes {?} , er rondom trekt mijn aandacht. Ineens zie ik een poes vlak bij m'n schoen en ras nog een en nog een en een paar dan. Niks schuw blijven ze rondom me. Wandel dan langs kweekkassen , boomkwekerijen en velden en akkers en weiden over lange asfalt/veldweg. Zie een wijfelende wandelaar in de verte. Naderbij, blijkt het een geschenk uit de hemel, het is Ad V. de parkoers-architect der club. Brandende vragen heb ik los te laten. Kan mijn vragen stellen en mijn hart luchten. Een koppel vlak achter me worstelt met dezelfde vragen. Ad begon hier met het ophalen van de 40 k.m. pijlen en kan ons geruststellen dat het op papier in de verkeerde kolom staat en de splitsing niet op tijd is aangegeven. Passeer een wal van rode en kleine gele bessenstruiken in de bermen die ik niet ken, maar wel mooi. Na wat gekeuvel stappen we verder. Ad de andere route voor de pijklenpluk. Dalen af in graswegje door broekgebied, dichtbegroeid, en dan langs randen bewerkte akker aan sloot diep liggende, om via duiker over te gaan weer de bossen in. Het moet hier ergens zijn, de provinciegrens brabant-limburg, en het monumentale grenskerk monument. Na een poos bosgedraai komt me een gestalte met witte pet tegemoet gelopen, in z'n uppie. Blijkt Theo het illustere manlijke deel van het duo "Hennie en Theo" . Hennie moest korter vandaag. Komen na een poos aan de 'wagenrustpost' randje Maarheeze, aan weg Someren. Na laving; het is warmer nu, -- gaat het weer de wildernis in. Natuurgebieden De Heeze , Rummeling en De Pan in. Weer bospaden te gaan eindeloos, in zeer gevarieerde samenstelling van naald en lover. Een modderpoel te omzeilen en beek Sterkselse Aa over, kom ik aan Sterksels kanaal, na enig padgemodder waar terreinwagens en boerenmachines er een geweldige boel van gemaakt hebben. Ga een poos dit kanaal met smal bospad langs volgen en tegenover volgende brugovergang, verder door loofbos van De Pan. Kom Rinda tegen, ook een bekend wandelfenomeen, en loop met haar en maatje een eindweegs op. Het gebied is weer opener nu en we zien twee paragliders met motoren op hun rug boven ons. Moeten een brede diepe sloot over, middels zo smal als een ijzeren uitschuifbare ladder met ijzeren platen erop, die griezelig doorbuigt als we erover moeten. Avontuurlijk toch wel. Gaan landelijk op Sterksel aan, De Heerlijkheid genoemd, een erg klein Peeldorpke, meest bekend om hun rustoorden en epilepsie-opvang- centra. Gaan de prachtige tuinen van dit instituut in, een dorp op zich groot, met uiteraard bewoning en andere paviljoens. Mogen daar de pauze hebben in prachtige zaal democratische prijzen, en buitenterras. Fijn toeven. Ik noem vandaag ook nog Weerterbos, Boksenberg, Lange bleek, Ronde bleek, Buntven, Hugterheide, Strabrechtse hei, en ik vergeet er nog vast; waar we doorheen wandelen. De najaarszon beschijnt de bossen , bosranden en vennen als een sprookje zo mooi met die jonge herfstkleuren. Gaan instituut terrein Providentia af en uit weer de boerenlanden in. Toch weer bospaden op twee en enkelsporige, gras, zand en grindpadenwerk. Een natuurlijk walhalla in optima forma. Langs bosranden en door div. klaphekken. Heidevelden en sparrenbossen en loofboom bossen doorheen . Lijkt eindeloos. Een ven spiegelt het bosdecor eromheen. Prachtig! Een verhard fietspad geleid me naar de oversteek weg Heeze-Someren-Asten, en ga de Strabrechtse heide in. Het wemelt van dagjesvolk hier. Kom langs groepen jeneverbes bomen en struiken. Padder kris-kras door gemengd bos en kom aan het Beuven, wat jammerlijk lijkt uit te gaan drogen door toegenomen waterhuishouding gebruik. Insecten en donkere vlinders meest, zwermen constant om me heen. Deert me niks. Passeer een schotse hooglander achter een boshek afrastering, - die met die grote sturen op hun kop - , dixit Willy Timm. Ga weer door hek klap om langs een smalle vaart; "Peelrijt"? , te gaan. Via oversteek brug en knuppelbrug de, Vlerkenroute volgend, blijven bossen allerlei het recept. Dicht, dun, nieuw, loof, pijnbomen, naaldwerk, vanalles, oud en mijn papier zegt me dat er voorlopig geen eind aan komt , in almaar gezwinde pas neem ik de paden. Eindelijk wordt bos boerenland en opener en plots sta ik aan de finish...... De slogan 'Echt Olat'! ; ging weer helemaal op vandaag. Ad en z'n personeel hebben me en anderen weer een fenomenale natuurtocht met dikke grote "N" laten genieten. De zon deed er vandaag nog een extra schep bovenop , wat de herfstkleuren nog mooier uit deed komen. En prima veldverzorging, uitmuntend gepijld en geduldig papier, n.l. twee en half A4 in twee kolommen uitgelegd. In de uitspanning, finishplaats was het nog oergezellig nakaarten. Een uitnemende tocht vonden ze allen. Noud en ik hadden nu tegenovergesteld de zon laaghangend hinderlijk tegen ons. Mocht niet deren, we keken terug op een welgeslaagde wandeldag, waar Olat patent op heeft. Vriendelijke vrijwilligers en een uitstekende veldverzorging. Kijk nu al uit naar hun tocht volgende maand. November. Komend weekeinde staat Weert op program. Misschien bent u daar ook{?} Tot ziens. Houdoe! Peter Heesakkers
