Voorheen klonk me de startgelegenheid in de buurt van de Achelse Kluis, op de Belgische grens. Misverstand mijnerzijds. Na Google maps geraadpleegd te hebben, bleek het amper 20 min. gaans van de centrale markt. Neem de gelegenheid om vroeger met de bus op mijn bestemming te geraken. Ondanks vertraging van de te laat gestarte bus werd de tijd toch ingehaald. Waw! De club heeft een enorme tent opgeslagen op de binnenplaats van het voornoemde bedrijf, met verrijdbare toiletgroep op het buitenterrein. Binnen de tent alle ruimte zitjes en grote bar. Bij info blijkt er morgen een hardloopwedstrijd van deze atletiekclub voorzien, een van de clubs die ook wandelen in hun pakket hebben gedaan onder auspiciën van de Nationale wandelbond, www.kwbn.nl, en zijn deze faciliteiten dus ook voor morgen. Begin de tocht vooraf met een kop koffie, intussen meldt zich ook clubmaatje Jacques uit Valkenswaard en besluiten we samen deze tocht te gaan doen. Al meteen vanaf de start gaat het de onvolprezen natuur in van voornoemde plaats, welke startplaats gelegen is aan de randweg zuidelijk om V’wrd. En aan dus de rand van de bebouwing. De parkoersomschrijving die we meekrijgen na inschrijving, heeft wat kleine lettertjes, in tegenstelling tot vele andere clubs. We gaan dan hoofdzakelijk af op de overigens naar later blijken zal, fantastische en duidelijke bepijling van de route. We gaan richting Bruggerheide via bossenwerk. Passeren een kwalijk riekende nertsenfokkerij. Veel padenwerk door, om aan een mooi ven te geraken, daar deels omheen gaande de eindeloos mooie natuur in en door. Rust ver van de bewoonde wereld. Er komt donkere lucht opzetten en onze regenschermen moeten alras op. De lucht trekt donkergrijs dicht, maar gelukkig niet voor lang, meer een sproeibuitje. De regels op ons parkoersblad moeten per pad afgecheckt worden, om te kunnen volgen, paden kennen geen namen, maar we krijgen er ook prachtige in herfsttooi natuur voor terug. Toch ondanks de verkleuringen nog erg veel groen, maar ook waden we bij tijd en wijle door gebladerte. De temperatuur de wind nu en dan, de wat wuivende bomen en de herfstkleuren zeggen ons in welk jaargetijde we zijn aanbelandt. Er volgen wat latten bruggetjes en opener gebieden, waar de wind vrij spel heeft, ruigten .weideland, en raken op tijd tussen de bomen weer wanneer zich een op afstand onheilspellend buiengebied , zich aandient. We gaan over wat stapstenen heet, die op de rivierbodem liggen rotsblokken eerder gezien de grootte , de beken over, omzichtig toch om niet uit te glijden om het natte gesteente. Houden het gemakkelijk droog. De waterstand is gelukkig nog laag genoeg. En vervolgen drassige gronden. Opnieuw worden we danig besproeid, maar meer uit de wind op het moment. We komen door een stuk bosperceel waar duidelijk everzwijnen hun graafwerk verricht hebben, in drassig gebied toch, maar het schijnt dat dan pieren en ander door hen begeert ongedierte naar de oppervlakte komen in deze weersomstandigheden. We zijn vlakbij de kluis nu , maar gaan weer nu het Leenderbos in, in al haar rust , schoonheid en overwegend loofbos, wat de kleuren van het bladwerk mooi doet uitkomen. Fietspaden doorkruisen onze wegen, het is er ijzig stil en dit in toch een schitterende rustieke omgeving, geen fietstoeristen. Everzwijnen die hier talrijk aanwezig zouden zijn naast reeën en zo meer groot en klein wild zullen we niet aantreffen, merkwaardig toch!... In al deze rust. We geraken na zo’n 10 k.m. gaande plots weer aan de startgelegenheid, nemen er onze drankjes, treffen nog meer bekend wandelvolk met gesprekjes, en gaan weer op weg. Meteen de poort uit andere richting, aan de randweg het fietspad wat zo breed is als een kleine rijbaan, gaan opvallende autohandelaren bedrijven langs, overwegend toch, om weer meteen in de natuur aan te komen, ook dit gedeelte is weer fenomenaal mooi wandelgebied, eerst wat beekjes watertjes vijvers , visvijvers, drassig, dat wel moerasgebied eerder met grote brede rietkragen, en andere moerasgroeisels, de watervogels talrijk, en diverse planken bruggetjes over te gaan, geraken we langzaamaan weer in prachtig bos en heidevelden gebied. Het befaamde Leenderbos ruwweg tussen Valkenswaard-Leende en de Achelse kluis, en Gastel en Budel. Bij Hamont-Achel. Het is genieten met een grote G. Wat wel opletten vraagt is de vele hopen vaak dikke boomstammen die langs de paden liggen klaar voor transport, maar ook de omwoelde paden door boswerk machines, diepe sporen achtergelaten hebbend, vraagt wat springwerk naar drogere stukken, rupsbandensporen, maar ook wielsporen van duidelijk erg zware machines. Jac en ik vragen ons verbaasd af waar al dit hout voor bestemd is toch. Het vergt constant oplettendheid, om niet te vallen of uit te schuiven in de diepe plassen en modder mijn hemel dat deed de deur dicht. Komen op asfaltfietspaden als goedmakertje, de rust van dagjesmensen is overweldigend, in dit toch boeiend en prachtig gebied, de regen lijkt nu uit te blijven, maar toch zijn de paden oplettend te gaan naar hoger gelegen drogere stukken. De begeleidende pijlen zijn ruimschoots aanwezig en ook genummerd conform routepapier. De route uitzetter{s} heeft geweldig en lofwaardig zijn [hun], best gedaan, het is een schitterende natuurtocht, onderbroken met heidevelden, volgen nu en dan ook de rustige fietspaden door de velden. Jacques en ik zijn het al eens een tocht voor de rustzoeker en natuurliefhebber, we komen nauwelijks wandelaars en zeker dagjesmensen tegen, alleen op de wereld zogezegd. Het natuurgebied is toch alleszins goed bekend en heeft een schoonheid om je vingers bij af te likken. We komen op paden die we van de vorige ronde herkennen, en die onder Valkenswaards industriezone en randweg doorgaan, en weten de finish nabij, die zich dan ook vrij plotseling weer aandient. Het is na afmelding goed verpozen in de grote actietent, waar andere wandelaars constant binnendruppelen. Morgen wordt hier het runningswerk afgewerkt. Ik ga zeer voldaan op weg naar de bus, een werkelijk schitterende dag die zeker volgend keer weer een bezoekje verdient. Alle hulde voor de route-uitzetters en overig aanwezig personeel om het de wandelgasten naar de zin te maken. Aan u beste lezers warm aanbevolen. Valkenswaard is verleden jaar tot wandelgemeente bij uitstek uitgeroepen en zeker niet voor niets zo ervoeren we, rondom baadt het in de natuur. Een hartelijke groet met een Brabants “houdoe”, tot volgend schrijven weer. Van: Peter Heesakkers
