Het weer beloofde gehuppel onder hemeldak gedruppel . Onstuimig zelfs. Dus als de vos de passie preekt boer let op je kippen. Ik had een vreemd voorgevoel dat ik een telefoontje te plegen had naar de organisatie , over de startplaats , en dat deed ik dan maar….. Had ik dit niet gedaan achteraf beredeneerd , dan stond ik aan de gesloten deur aan het adres in de jaarlijkse wandelkalender vermeld . Een goede ingeving dus. Zo zou blijken. De nieuwe sporthal was nog niet gereed , en verder had de gemeente de weg erlangs laten opbreken. Men had tot driemaal toe de startplaats tussentijds moeten veranderen. Verwarring dus. Het eindigde na een college-kantine , toch weer opzegging na gebrei , in uiteindelijk in een partycentrum aan de haven van de Zuid-Willemsvaart een ruim drietal k.m. gaans vanaf het treinstation . De Industriekade. Op mijn weg naar het station hele vluchten duiven en meeuwen in hun naslaap in de plantsoenen en op gazons . Blijven tam als in eigen slaapzakken gehuld zitten . Dik weet u. Zie ook aan de westelijke hemel laagstaand de maan al snurkend op zijn kant liggen , de zon komt op en hij rust uit zo lijkt het van zijn avondlijk en nachtelijk werk van beschijning der aarde. Hij ligt letterlijk zo lijkt op zijn kant , en dit heeft ermee te maken in dit jaargetijde met de stand van de zon t.o.v. de aarde en de draaiing van onze planeet. Vlak aan de sluis en het IJzeren man natuur en ontspanningsgebied. Zal nu de start zijn voorzien. Zaal naar sluis vernoemt . Toch ideaal gelegen . Ik herkende de plek nog uit de grijze oudheid. Was dan ook een startplaats van een wandelclub , een andere maar ter ziele gegane. In de trein welgeteld een andere wandelaar die de tocht erheen te voet begon , nadat ik deze van de verandering op de hoogte bracht nog. Hij had het geduld niet of had een opwarmertje nodig , kan ook. In mijn wachttijd van de beloofde autorit van de man aan de andere kant van de lijn aan de vooravond , kon ik nog diverse arriverenden in kennis stellen van de verandering. De lift ging snel , met nog andere gegadigden. In de zaal inschrijven en daar kreeg ik plotsklaps een hand voor mijn ogen vanachter. Ja raden dus , wie kan dat nou zijn ? Vast een goede bekende van ooit eerder ? Ik geef me gewonnen, en laat me verrassen , ziedaar Patrick Vanderstukken en Linda zijn er ook. Mijn mede-medewerkers van deze site zijn er ook. Pat's voornemen was ook een last-moment beslissing . Een blij weerzien dat spreekt. Linda ook weer aan de wandel sinds lang.
Na wat bijpraten gaan we samen op weg , steken bij de sluis de Kazernelaan over het groen in van de IJzeren man. Genoemd naar een enorme graafmachine die eertijds een enorme hoop grond afgraafde voor recreatieplas en de grond naar een verhoogde spoordijk naburig , naar Eindhoven getransporteerd . We gaan door een aangelegd bospark waar de paden verdiept liggen ter ophoging nieuwe grond [grind] voor wandelpaden en , en staken boomwortels steken uit de grond. Bosjes oud en nieuw en sloten en vennetjes zijn ons deel en de zon beschijnt het volop , en kleurt het als goud. Al meteen een mooi begin. Gaan kris-kras door dit groengebied , en bereiken al na twee a drie k.m. de grote schuurrustpost. Welvoorzien en sanitairboxen. We stempelen en gaan door want wat vroeg vinden we. We zullen hier door lussen driemaal terugkomen…. Gaan even asfalt op en even verder begint de natuurpret weer. Gaan wat paden door om bij een kanaal pal langs te volgen. Langs een strook wuivend riet , en aan de overkant grens prov. Brabant en de weg naar Bocholt {B}. Zouden Pat en Linda toch nog even het moederland betreden? Het gaat er althans linea recta op aan. Het wordt wel een lange weg. De Budelse zinkfabriek op afstand filiaal van Umicore een keten van verzinkerijen gaande door nrd.-Limburg tot Antwerpen B. zijn te zien. Eindelijk halverhard afdraaiende de natuur weer in. Van de Vetpeel , overgaand in de Laurabossen . Een oud productiebos van de Lauramijn steenkool destijds voor stutwerk van de mijngangen. Meest grove den hout . Klappoort in en wat wildroosters overgaande en wat heideveldjes door en bos . We toucheren net niet de grens met de buur , zo blijkt na eigen controle. Het begint zowaar na alle zon en hoop , toch te druppelen flink. Grootste deel bui laat ons met rust , we boffen. Genieten van bosherfstkleuren en even een blik op open deel richting een afvalbergcomplex , omgetoverd tot Limburg heuvelachtige sferen. Zo groen dus. Een enorme schaapskudde ziet ons zwijgend toe. Niks gebleit of gemekker. Wel verbazing. Dahliavelden nog bloeiend gaan voorbij met enorme grindafgraving een meer toch. Per slingerend grindpad. Met de z.g. door mij genoemde Weertse bergen daarachter opgeworpen . Het diepe water azuurblauw als was het de Spaanse kust of zo. Prachtige torenwolkenpartijen te zien . Een schilder kon het niet mooier. Een gasopslagtank in een grote voortuin geeft "Benegas "aan . Voor als het niet meer loopt denk ik dan . Het buitje van voorheen dreigt een grotere bui te worden en dreigt , en hemels gerommel is te horen op afstand. Zouden we….. Het halen tot de rustpost? Ze hebben toch compassie met de wandelaar in het onherbergzame wild en we laten het net achter ons… Even nog de paraplu ophouden voor wat gedruppel , en hopen op een regenboog . Die blijft uit. Een fokkerij , teelt , telers , zeggen onze buren , van albino-walibi's en kraanvogels komt plots in zicht in een erg grote tuin huppelen de beestjes rond , zo prachtig om te zien en we staan genietend stil. Prachtige dieren toch. We bemerken later verderop , dat we paden en een schaapskudde herkennen , en dan weten we dat de rustpost niet ver meer is. We zien steeds lopers ons tegemoet komen en zien ook onze bepijling niet meer. Een stel uit ook België weet ons te vertellen dat we verkeerd moeten zijn en we lopen terug naar punt waar ons vermoeden ligt. En inderdaad aan de Diesterbaan , een naam en weg die we nog vele malen zullen kruisen vandaag en lezen zullen , hadden we op moeten gaan. De contouren van kerkdorp Weert , Altweerterheide met wat nieuwe randbebouwing piept achter het geboomte uit en we gaan de Kruispeel in . Weer groot bos in. Dwalen door een villa bungalowwijk met brede groenstroken . "Wieërt "-Weert zegt het kombord. In Ned.- Limburg zijn veel plaatsnamen tevens in dialect vermeld. Gaat het via bochtenwerk weer op de schuurrust af. Het is er nu veel rustiger, de grote meute en kortere afstandlopers zijn al reeds lang thuis of op de finish-zaal . We nemen het ervan om dan aan de terugroute te beginnen. Wat fietspadwerk en velden door Zet ons af aan de Voorhoeveweg en gaan recht tegenover uitspanning , weer op Weert buiten en villawijk af . Hadden we hier in het begin van de tocht wat pijlen niet gezien , of gemist , verder was het vandaag weer als vanouds goed en met rood-witte linten aangegeven. Met ex zonnelamellen aluminium , genummerde pijlen conform routepapier A4 groot . Wat kleine letters , maar een bril brengt uitkomst. We steken door de villawijk rand Weert een mooie donkere bosweg over vlakbij Theunissportpark . Een brede sloot is egaal groen als is het een sportgrasmat. . De Nelissenweg naar de Kazernelaan bij rotonde een linkse draai onder weer een donkere weg ,met vooral grote vooral beukenbomen , blijken we een lusje gedaan te hebben. Passeren een knots van een villa waar de nog levende legende Johnny Hoes woont , bekend vooral in zestiger en vijftiger jaren vorige eeuw. En op erg hoge leeftijd zijn verdiensten van toen aan het oppeuzelen is. Gaan pad omlaag de smalle in , aan boorden van een enorm ven van de ijzeren man . Ja die dus , en dan weten ook Linda Patrick en ik dat het niet ver meer is naar de finish. . Bezien de parkeerdrukte vooral links van ons en zien ook nog al wat Belgische nummerplaten. Steken dan de laan over van doorgaande in/uitvalsweg , om dan zaal De Sluis binnen te gaan. We zijn het er roerend over eens dat dit een mooie afwisselende tocht was met veel opvallende taferelen. De bepijling viel i.t.t. in het begin best mee . We konden elkaar ook weer eens bijkletsen , en dat zetten we binnen achter een glas ook voort. We moeten ook weer bijna de zaal zelf sluiten , en een bestuurslid of medewerker van deze atletiek en wandelclub is genegen me terug aan het station af te zetten , zo geschiede . Dank voor uw geste , service van de bovenste plank. Ik neem afscheid van Patrick en Linda met het vooruitzicht , dat we elkaar weer gauw zullen zien , na dit verassende en blije weerzien ,volgende maand al . We kijken terug op een alleszins geslaagde mooie afwisselende wandeltocht. Heb hier bij deze club toch de voorbije jaren heel wat tochten gelopen. Het feit dat ik hier geregeld ben spreekt voor zich. Een groene tocht met veel variatie.
Volgend weekend wacht Boxtel en dan beginnen de wintertochten weer hier vaak in serievorm, elke maand een dus per club . Even nog bezien voor November. OLAT o.a. bij Hamont-Achel { Budel} , is daar zeker bij. Blijven wandelen , dan zien we elkaar vast ook ergens wel . Houdoe , tot ziens . Peter Heesakkers
