Ik besluit na een korte nachtrust, toch maar voor eigen welzijn, de kortere variant van deze etappetocht te gaan doen, en wel precies op de gemeentegrens, tussen Veldhoven en Waalre, daar zal ik starten. Neem derhalve de vroege bus naar laatstgenoemd dorp, alwaar ik nog wat k.m 'rs te gaan heb vanaf de dichtstbijzijnde halte. Een gezellig gesprek met de chauffeur, die voor deze dienst extra opgeroepen was, en daardoor zijn weekenddag aan z'n neus voorbij zag gaan. Ik steek de kom van het nog bijna slapende dorp dwars door, de kortste route dorp uit. Het is stralend zonnig weer, enkel aan de einder zie ik kleine wolkjes opdoemen. Hoor vanachter een hoge dichte heg een aldoor pauw roepen. Dan hoor ik een luidspreker ergens ver weg de ochtendstilte verbreken. Zal deze plek waarvandaan dit geluid kwam ook passeren. Een hele trits extra aangelegde volleybalveldjes, gaan starten met deze sport, waar rondom massa's fietsen en auto's en caravans en tenten om het terrein gesitueerd zijn. De spelers zijn zich aan het voorbereiden op de veldjes. Ik geraak dan aan de watermolen, waaraan de startplaats bevindt, en tevens de eerste café-zaalrust , van zij die vanuit Eindhoven hier voorbij komen. Vind het maar stil, maar de buroliste der club verzekert me dat er al veel op weg zijn , en de z.g. Eindhoven starters weldra zullen arriveren. We zijn aan de oevers van, jawel daar is ie weer, de Dommel-rivier. Heb de thuisdrankjes nog zopas achter de kiezen, plus de ochtendmaaltijd, dus, meteen na inschrijving op pad. Loop eerst door een stukje camping, groet een Duitse gast aan het parkoers met Gute morgen, ga een poortje door een drassig broekachtig ruigtegebied in, wat modderig, en meer graspaden. De vogels zingen al hun hoogste lied. Na enig ronddraaien kom ik aan een weiland, volg randje ruig gebied, tot aan wijdse akkers. Het wordt een poos akkers, maïs, bieten en aardappelvelden gaan door bomenlaantjes twee sporige paden. Sla af, en vervolg wijds gebied recht op een bos aan. Er is veel gevogelte op de velden. Gaan toch weer bos uit en vervolg nu andere zijde van de velden de bomenlanen. Verruil het eindweegs verder toch weer voor de Kempense bossen. Het worden nu paden met veldjes, akkers en ruigten tussen bospartijen. En aldoor onder muzikale begeleiding van allerlei vogelgeluiden. Een bos met reuzesparren door. Plots rennen er sporters om me heen die met papier in de hand, hun weg zoeken ook zonder paden te gaan, met rug of buiknummers opgespeld. Een orientatieloop zo schijnt. Loop bij wat bewoning, langs een schitterende hoge rododendronswal. Toch weer het rijke groen in. Tot aan bosrand en een paadje dat weer velden openbaart. In de verte dient zich Riethoven aan, een echt Kempendorpje, loop die binnen langs lage en hoge heggenpaadjes, en plots valt het me op dat er enorme aantallen auto's geparkeerd staan, met opvallend veel Belgische nummerborden. Ik veronderstel dat, hier veel Vlamingen op de route zijn gekomen want je kon ook hier inschrijven. Al gaande bleek me, dat het de orientatielopers moesten zijn, en niets met ons wandelen van doen hadden. Wel is in het hart van dit dorp in een plantsoen, de rustpost van onze tocht geposteerd. Vrijwel alle eten en drinken wordt z.g. gratis aangeboden, wat bij het verhoogde inschrijfgeld verdisconteerd was. Zet me neer aan de verzorgings kantine wagen in de schaduw van oude bomen. Na verpozing, ga ik dorpje weer uit wat wijde wereld in en zie dat er meer wolkjes verschijnen, in het landschap. Ga voorbij een watervoorzieningsstation dat glashelder water in valletjes laat stromen. Onmetelijke velden met o.a. piepers gaan voorbij. Een visgraatklinker wegje, dat draait even later toch weer wat boswerk in. Boomkwekerijen , langs met vooral coniferen, hoe raken ze ze kwijt bedenk ik. Bospartijen wisselen af met weiden, akkervelden, maïs vooral, het belooft weer veel maïsopbrengst naar het zich laat aanzien, nu nog maar net uit de wat droge grond opkomend. Een bos door met rijkelijk varens, maar ook andere grondgroeisels. Sprokkelhoutpaden. Moet zowaar flinke plassen omzeilen, die ondanks de meteorologische droogte in de bossen zijn. Een prachtige groep vingerhoedskruid trekt mijn aandacht, zomaar ergens in een bos, waar ook varens veruit de boventoon voeren. Kom aan een doorgaande smalle asfaltweg, waar verkeer het niet zo nauw neemt met beperkte snelheden. Steek een rotonde van weg Eersel Valkenswaard over, een verkort erg smal betonfietspad volgt, maar in plaats van die, -zoals vaak gewend--, af te lopen mogen we alras eerder weer de bossen in. Drukte voorbij aan een handboogschutterij. Een campingingang voorbij, die in deze Kempenstreek rijkelijk voorzien zijn. Blijft de route afwisselen met bos en open stukjes akker en heide en weidevelden. Het blijft overwegend boslopen. Bospaden brengen me plots aan de wagenrustpost, weer rijkelijk voorzien in keuze eten en drinken, voorzieningen als terras en even verderop een toiletcabine. Lange afstandslopers als vanuit Eindhoven {starters vanaf daar}, vermengen, met de kort gaanden. We draaien met de route ruimschoots buiten bebouwing van Bergeyk noordelijk omgaand, raken toch even nieuwbouw over klinkerwegjes, dan een paardenclub, gaan een dalletje in langs akkerlanden, en een dalletje coniferenkwekerij, weer bossen doorheen, langs boerenhoven, en dan lijkt aan het boswerk een einde te komen. Een zandweg met fietspad, Kerkepad genaamd, stuurt ons langs sportparken op bebouwing van Het Loo behorend bij Bergeyk af. Dit pad stuurt ons door heggepaden een villawijkje in waar in de voortuin een geweldig huishoge opblaaspop en versierselen omheen ons meedeelt dat hier twee vijftigjarigen wonen en een feest hebben. Niet duidelijk man en vrouw, of een tweeling. Een veld in met een wei schapen en ook zwarte schapen en hun lammeren. We gaan nu de boer op zogezegd, en de wijdsheid hun landen trekken we in en door. Zandwegen en het is opvallend het verkeer, zij houden rekening met ons wandelaars, en rijden respectvol, langzaam voorbij om geen stofwolken te creëren. Aan de hemel boven ons tekent zich sluierbewolking af en kleine zwarte wolkjes eronder. Duidt op ander weer op komst, de zonneschijn mindert snel. We zien links van ons twee windmolens en een stompe kerktoren van Luyksgestel ons einddoel verschijnen. De eerste dorpshuizen dienen zich al gauw aan. Komen voorbij een windmolen annex gildehuis, van waaruit De Grenslopers in hun prille bestaan van destijds een wandeltocht organiseerden. Stevenen dan op de oude kerktoren af, draaien op een nieuw pleintje ervoor af naar De Eijckholt, de finishlokatie, een ontmoetings/ontspanningscentrum, die er na verbouwing werkelijk schitterend bij staat en voorzien is. Was best onder de indruk ervan. Hier heeft ook De Grenslopers hun domicilie al jaren, en is reuze in haar nopjes met de lokatie. De uurs busdiensten op zondag noopt menigeen om op tijd te vertrekken weer, om hun auto in Eindhoven, daar achtergelaten, op te zoeken. Het resultaat van vandaag: Een werkelijk schitterende natuurtocht. Schaduwrijk ook, gelukkig tegen de felle zon vandaag. De Kempen ten voeten uit, veel variatie, maar toch bosrijk. Afwisselend prachtige open stuken in die bossen, heel boeiend. Asfalt en verhard werd als het ware geschuwd. Derhalve nauwelijks verharde weg, rijkelijk padenwerk dus. De route-uitzetter --{s} past een geweldig compliment. We en ik hebben enorm genoten van het Kempense natuurschoon. Hoe hebben jullie het padenwerk in hemels naam kunnen uitdokteren !? Het is ontegenzeglijk een monnikenwerk van jullie geweest. De pijling van de vooral bosroutes en de omschrijving was áf! Ik, maar ook anderen zo vernam ik zelf, hebben een fantastische wandeldag beleefd. Onze byzondere dank voor jullie als wel , de verzorging als verzorgers inzet. Fantastisch! Aan u beste lezers: U moet vast eens een van hun tochten gaan lopen, ze verdienen het. Grandioos! Tot lezens weer, en wie weet tot ziens langs de wandelpaden en wegen.
