Na een jaar verzuim , maar herinnerende het succes van de eerste tocht hier twee jaren geleden. Reis ik verwachtingsvol af naar Nuenen, dat zich graag profileert als dorp en woonplaats eertijds van Vincent van Gogh. Aan de bushalte staat Veldhovense Peter v.d. Ven ; ook een vast begrip in de trouwe wandelwereld al jaren, met hetzelfde reisdoel te wachten met een collega bekende van 'm die eigen wandelplannen blijkt te hebben vandaag op de wandelwegen. De concurrentie in de streek is vandaag en dezer dagen groot, en tochtenspreiding in datum lijkt aan te bevelen. Zo vaart elke club er wel bij immers. De buschauffeur blijkt horende van ons reisdoel zo coulant om ons zo dichtbij als mogelijk te laten uitstappen, waarna het dan toch nog een dikke 2 k.m. gaans blijkt naar het scouting- gebouw, rustiek gelegen en verborgen in Nuenens groen. Aan de toevoerwegen in de bermen , blijkt volgens de dealerstrips onder de nummerborden van auto's, de wandelaars van overal uit het land te komen en al lang onderweg. De toon van deze succesvolle tocht lijkt gezet voor altijd, zo blikt dan. Ook is het in het zaaltje nog razend druk bij de inschrijving en het consumptie-buffet. Het kan niet sprekender. Ondanks goed aangeven bij buitenkomst; presteer ik het toch even verkeerd naar de uitgang te lopen, waar hulppersoneel in fluo-vestjes met terug op het juiste pad sturen. Ik stap vanuit de deur zo het bos in. Over een platte vlonderbrug. Mooiere opening kan niet dus.
Ik slinger wat door de eerste pluk bos, om eindweegs later aan verharde grindweg te komen en langs weide met vee , met groenstroken gescheiden te gaan. De opening is al veelbelovend. Draai een bosweg in wat met een asfalt fietspad paralel loopt, en ik herken dit pad als verbinding door Papenvoortse hei tussen Nuenen en Stiphout {Helmond}. Gaan terug Nuenen op aan om een hele poos aan de rand hiervan zuidwaarts te gaan met wegjes en fietspaden. Brug over de Hooidonkse beek over de z.g. Oude Landen in, langsaf nieuwbouwvilla's, aldoor via fietspadwerk. Een groot sportpark langsheen, waar de spieren al vroeg gestaald worden en de kelen van toekijkers geschraapt. "Hemelse pad", wordt aangekondigd, en dan mag de verwachting navenant zijn. Ik vervolg dit, en geraak na wat gedraai onderlangs de z.g. Helmondweg, náár dus genaamd. Een lieveheersbeestje landt op mijn onderarm en is een poos mijn wandelmetgezel. Ik passeer opnieuw een scoutingonderdak maar nu druk met een naar het schijnt rommelmarkt, en druk is het. Zopas vroeg een fietsend echtpaar me nog naar deze plek, maar kon toen niet vermoeden dat dit zo dichtbij was. En een andere lokatie wat voor verwarring zorgde op hun vraag. Een lange helling richting viaduct over de snelweg volgt, en vroege starters komen me alweer tegemoet. Op die helling en op die brug en de onoverzichtelijke stijgende weg met scherpe bocht van links , [ ik moet hier rechts], komen nogal wat automobilisten met zware voeten, rücksichtloss over weg en door die bocht geslingerd. Ik draai na dit gevaarlijke punt af langs de autosnelweg door gebied de Schoutse vennen genaamd. Vengebied dus als de naam al zegt. Ga van verhard naar halfverhard dwars door de Refelingse heide, tunnel door onder zijweg. Even mis ik een pijl-afslag en kom in dorp Eeneind uit, lees mijn omschrijving na en zie dat ik die afslag miste , maar gebied kennende kom ik toch weer op de juiste route. Het is intussen wat warm geworden, zomer in de herfst nota bene {!}. Ik moet twee rotondes kruisen en dan is het even saai. De bepijling is ook niet evident even. Even wat pover zelfs op toch een kritiek stuk route. Kom ik na een overweg bij de rustpost aan een particulier achterom. Een dame der club staat aan de toegangsweg en wijst me op de mogelijkheid van extra lus en hoe dan te gaan. Het lieveheersbeestje zag deze rustpost niet zitten en vliegt de wijde wereld weer in; nou ja , vrijheid blijheid. Vond het tot nu wat teveel verhard en zeker asfalt. Ik ben in gebied Coll/ Eeneind aanbeland. Ik steek na deze rustpost de weg Nuenen / Geldrop over. Glip door een erg smalle doorgang traliehekwerk over grote vrachtauto-parkeerterreinen over en langsdoor, bladval van populieren en onmetelijk grote onafzienbare preivelden {!} , en een veldwegje in, en mogen dan een ruig bos in, behorend onder natuurgebied/ reservaat De Collse Zeggen. Het is opletten want het bospad of wat er voor door moet gaan is nauwelijks te herkennen. Het is er dichtbegroeid ruig, onbewerkt, en wat zoeken naar de nu blauwe pijlen. Volgen S-bochten door het groen en gaan door nattige en droge sloten, en graswegjes. Gaan wat langs velden en weiden met groensingels allerlei, om weer langs preivelden te gaan. Allemachtig groot. Vredig weidevee langsheen en rand bos en beemden van het dal van de Kleine Dommel. Ga twee keer kort na elkaar een draai-weidepoortje door, en moeten dan dwars door een maïsveld meters hoog, en dan weer drassige weidepaden, duidelijk lagerliggend en broekgebied wat beemden met enorm veel mattenbiesplanten aangeven. Het is hier zonder meer prachtig en enerverend gebied. Plots eindigt dit, en blijk ik aan het kanaal bij Geldrop uit te komen. Peter { Veldhoven} haalt me in, en vervolgen langs dit kanaal een betonfietsroute Helmond en Eindhoven verbindend. We weten nu al waar het heen zal gaan; en ja hoor, het pad langsheen de Kl.Dommel ons welbekend van de Nuenendag van de Geldropse Kempische wandeldriedaagse, maar nu tegendraads. Zonder meer een groenwalhalla zo weten we. Het begint erg drassig nog, maar het z.g. eenmanspad , modderig, gaat over van modderig naar gras en naar houtsnippers. Fenomenaal mooi hier! Door hoge rietkragen en wilde begroeiïngen mensen hoog. De natuur omarmt ons. Bielzenbrugjes over sloten en waters doet ons belanden tot aan de Collse watermolen door Vincent van Gogh vroeger met penseel vereeuwigt. We zagen ook markeringen van streekpaden als Hertog Hendrikpad en Bos en Vennenpad welke de wandelrondwegen rondom Eindhoven zijn. We gaan door Coll buurtschap en passeren per brug over rivier Kl.Dml. de gemeentegrens en gaan vervolgens door klein industriegebied en langs pleintje kapelletje, kasseiwegske en oud monumentaal stationsgebouw van vroeger tijden nog in gebruik, toch nog door nederzetting op doorgaande weg af terug naar achterom particuliere rustplaats. Een werkelijk schitterende lus. We zijn zowat de laatsten en men ruimt de boel al aardig af. Peter V. blijft nog , maar ik wil al weer door. Ik haal je wel in zegt ie. Even langs de verbindingsweg naar Geldrop en dan een draai door industrieterrein, die wat honderden meters verderop eindigt in meteen bos en dat pad mogen we dan in gaan. Slinger hierdoor wat tevens een MTB-pad blijkt te zijn. Kom aan veld waar de natuur haar gang mag gaan met jonge boompjes en hoge ruige grassen en planten en wilde veldbloemen. Ga terug bos in , recht onder hoogspanningsmast door tussen de vier staanders ervan. Kom aan asfalt en ga richting de Gulbergen een kunstmatig heuvellandschap door wat ooit een huisvuil-stortplaats was. Nu groenig met boompartijen op de hellingen. Een golfcourt en dierentuin liggen hier nu onder aan de hellingen. Ik draai een grind -veldweg in met wijde blik ener en bospartijen anderzijds. Enorm stoffig en de zakdoek voor de mond als er weer eens een auto passeert. Ga nu door gebied Schoutse Vennen na wegje boerenlanderijen. Weer nu tweesporig gras/zandpad in langs al helemaal kaal geworden populierenbos.....Een nieuw bos dichtgegroeid met vooral berk. Dan wat hooivelden juist geoogst. Ik kom op wegje wat vol mestresten ligt, en niet te ontwijken valt. Dan maar er doorheen.... Wegje wordt asfalt en stijgt langzaam om weer bij het viaduct vanmorgen uit te komen, hier overheen. Ze rijden hier je de vouwen in of uit je broek, zowat op twee wielen door de bocht. Met een omweg wordt ik door de Papenvoortse heide gestuurd, alvorens eerst landerig. Dan echt bos en heide. Rul zand gaand meest. Grensdijk noemt een straatnaambord; wat vast de gemeentegrens Nuenen Helmond bedoelt. Ik haal diverse oudere wandelaars en ook jonge in die het naar lijkt moeilijk hebben, vast vanwege de warmte. Ik krijg wel vleugels zo lijkt het al wat k.m. rs. Een oudere man zwalkt als dronken , maar beweert stellig dat ie er wel komt en geen hulp behoeft. Beweert dat het toch wel goed gaat.... Kom bos uit en wijdse graslanden ontvouwen zich, om verderop weer een dicht en geurig dennenbos in te gaan. Nog een oudere man loopt erg rustig en zegt eveneens dat het wel gaat... Een veel jongere zakt flink terug ook. Ik zeg ze dat ze er bijna zijn. En zo is het ook. Na een eindweegs boslopen ligt daar verscholen plots het scoutinggebouw. Ik ben duidelijk der laatsten en leg personeel dat met de afwikkeling bezig is wat en wie er nog achter me zijn, en dat ze zeker aandacht verdienen. Sommigen gezien wandelgang, maar ook leeftijden. De tocht vandaag bood landschappen allerlei , wisselend, met absoluut klapstuk de lus door het Dommeldal, Coll. De aanloop naar de eerste rust was wat veel asfalt en verhard, na de extra lus D-dal , was het veel wisselender. In haar geheel een mooie tocht. Veel werk en inzet, en duidelijk een club die er "zin" in heeft. Dit was hun derde officiéle bondswandeltocht. En de nummerborden 'sochtends aan de lanen en bermen geparkeerd spreken boekdelen. Het zag er erg druk uit en de naam galmt in de wandelwereld rond. De naam van deze tocht lijkt nu al gevestigd. Veelbelovend dus.
Ik heb in elk geval een fijne wandeldag gehad en zal zeker vaker hier terugkeren, met plezier. Die er hier ook waren vast en zeker ook. Ik stap in gezwinde pas op Nuenen aan de bewoonde wereld om mijn bus te kunnen halen, anders is het een ander uur wachten. Dik twee k.m. gaans nog. Ik dank WSV Nuenen voor hun inzet en de mooie tocht. Jullie vestigen je naam zo wel. En aan u lezers groet ik weer tot volgend keer en wie weet treffen we elkaar ook ergens nog es. Blijven wandelen dus, ik wel. Houdoe!
Bus en buurtbus brengen me naar Borkel. Dit is gelegen in de driehoek tussen Valkenswaard - Neerpelt-Lommel. In de zaal toert langsonder het plafond onvermoeibaar het treintje haar rondjes. Het wordt vandaag experimenteel voor deze club een z.g. knoopppunt-palenroute. Genummerde palen met tussendoor groene driehoek pijlen die met de punt de looprichting aangeven. Gaande van paalno. naar paalno. vang bij start nog even een glimp op van Willy Timmermans gepokt en gemazeld in de snelle lange afstandlopers-wandelwereld. Even een stuk bos door van natuurgebied malpie en dan langs een akker hier tussenin. Het hemelzwerk is nog grijs, gesloten, en aan de grond enigszins nevelig. Zie nog vingerhoedskruid bloeien , toch een lenteplant. Anderzijds zie ik nu en dan boleten , en paddenstoelen als de vliegenzwam, en de bomen brengen hun eerste herfsttinten. Ik ga langs bosrand akker door het bos weer in van laat ik het noemen malpie zuidzijde. Konijnenholen zijn langs de paden ook te zien. Zandweg wordt grasweg. Ik loop door nieuw aangelegd bos en oud bos. Dennen-appels voelen wat ongemakkelijk onder de voetzolen. De zon breekt door en het belooft een redelijk warme herfsttocht nog. Kom bos uit met wijds grazersgebied. Voorzitter Joop komt tegemoet per fiets, en informeert naar bevindingen, en heeft me een poos gemist. Knoop een vraag en antwoordspel eraan vast. Steven recht op het kleine dorp Borkel af , de rustplek komt wat vroeg , en ik besluit deze te laten, om na wat bebouwing , weer het groen in te gaan. Volgt een grasweg langs de Dommel die uit richting Neerpelt komt tegenstrooms. Zie verfstrepen van wandelrondweg Eindhoven en mogelijk Pelgrimspad. . Toucheer dan toch weer rand bouw Borkel , om dan doorgaande weg over te steken , met een kasseiweg die er erg slordig bijligt , te gaan tussen landerijen . Ontmoet nog wat Diekirch- Valkenswaard lopers van vorige maand, en kan hen nog proficiat wensen met hun volbrenging van de lange tocht. Ik ga met Jo uit Drunen die ik inhaal door het Malpie bos en vennenpad volgen. Gaan de open hei op langs zilverschitterende vennen in de felle najaarszonlicht. Het wemelt van de gagel in het moerassig gebied. We komen op het fietspad Valkenswaard Schaft, België. Jo schiet naar hartenlust zijn natuurplaatjes. Klimmen nu en dan wat duinen, om dan langs een pas gehooid veld te gaan , waar de groenlucht ons het natuurlijke parfum doet toekomen. Komen aan de uitspanning van de Venbergse watermolen. Ik houd de pauze erg kort, Jo niet en hier scheiden onze wegen. Loop route terug om na fietspad weer bos in te gaan en dan de weg Valkenswaard-Hasselt over te gaan, valt niet mee en vereist als een haas over te steken want amechtig druk v.v. verkeer. Langs de Aertbrand gaat het linea recta op het beroemde Euro-circuit aan bekend van diverse jaarlijkse nationale en internationale races. Een lange brede stoffige grindweg volgt langs immense parkeerplaatsen. Afslaan op asfaltweg, naar andere verbindingsweg fietspad wijst een bermbord ons van de wandelclub de juiste richting ter ondersteuning naar de volgende knoop-punt-paal. Loop lang langsheen hekwerk van vakantiebungalowpark de Kempervennen, onder loverdak met anderzijds boerenland. T-splitsing stuurt me lange pad en weg en legt uit hoe groot vakantieterrein is die ik omheen loop. Rechts van me landbouwmachines die hun laatste najaarswerk doen. Een bankje noodt tot even rust en mijn proviand aan te spreken, en laat de rust van het landschap op me inwerken. Boerenbedrijfluchten hangen alom. Een wandeldeelnemer-- draver, komt langsheen en verderop zal hij een markering missen, en me later opnieuw passeren. Een donker sparbos door, en dicht dennenbos. Sprokkelhoutpad. Een dubbele pijl tweekleurig vanwege twee afstanden met opschrift Avondvierdaagse lijken vergeten verwijderd te zijn. Ik moet weer weg over naar Hasselt en ook nu weer is het gericht rennen om het vege lijf te redden om weer z.g. 80 k.m. verkeersweg over te gaan. Komt Ger uit Limburg zuid me achteraan gelopen en heeft nu tijd voor een praatje. Volg ik over smal asfalt buurtschap Klein Borkel, wat lang door tussen gewassen en weiden en verspreide woningen. Plots mag ik weer de bossen in en slinger ik over kreupelhout en bladwerk en dennennaalden tot aan ingang van vakantiepark. Gaan opnieuw malpiebossen in en later randje heide die nu uitgebloeid lijkt, van zijn paarse gloed vorige maand. Het lijkt nu tegendraads van vanmorgen te gaan . Een omgekeerd aanzicht dus nu. Omzeilen modderpoelen op onze weg. Door gras erlangs te verkiezen. Bereiken we de aankomst. Waar Ger en ik afsluiten met een glaasje ná. En dan; "busje komt zó". Die me een paar k.m. verderop in de lijnbus doet belanden. Het was een op en top natuurtocht vandaag, waar de streek zich ook prima voor leent. Het was soms lastig de bepijlde paden tijdig te zien omdat dan weer de markering voor en vaak ook pas na de afslag in zijpaden pas stonden.
Nu zondag staat Nuenen op het program. Verwacht ik qua omgeving erg veel moois van. Blijven wandelen , dan zien we elkaar vast ook nog wel ergens. Houdoe!
