Wandelen is reizen te voet. De trein , brengt me naar Deurne , waar een afgesproken pendel ,wandelaars opwacht om naar Griendsveen te brengen . Het turfstekersdorp van vroeger ligt precies over en op de grens met Limburg en Brabant. Rondom deze grens strekt zich de Peel uit. De club heeft na jaren Helenaveen ingeruild voor dit dorp. Vlakbij eigenlijk een paar k.m. noordwaarts. Na een 10 min. rijden wordt ik gedropt vlak voor de parochiezaal. Vlak naast de ingang staan parmant een groepje paddenstoelen , herfstbodes. Het is alleszins een opmerkelijk dorp met een zeer oude geschiedenis van turfwinning in dit veengebied. Griendsveen is genoemd naar directeur van de Griendt van de turfindustrie. Gedolven hier in de omgeving dus. Het parkoers zal in het teken staan van de tijd dat hier turf gewonnen werd in noeste arbeid in een tijd van grote armoede nog. Het dorp telt een paar straten met opmerkelijke zeer oude vrijstaande huizen villa-achtig , en een trits oude woningen waar de turfarbeiders het toen mee moesten zien te doen. Veel voet en fiets , en ophaalbruggen leiden door de streek , in de wandelroute ingepast vandaag. Turfkanalen waar in die tijd de vlotten en boten de turf uit een onherbergzame streek vervoerd moesten worden. Veengebied dus hier , maar ook berucht om zijn moerassengebied , moeilijk toegankelijk. Jan Vogelsangs en co. Tekenen voor de route vandaag en Jan is een kenner in deze hier weet elke wandelaar. Vandaag had ik de luxe van keuze van drie mooie tochten binnen mijn regio . Ik koos bewust voor hier . met alle respect voor de anderen. Ik loop het dorp uit en kom aan een ophaalbrug , laat die liggen en draai er langs een kanaaltje omheen Groenrijk is de streek hier, en Helenaveen dong dit jaar mee voor de jaarlijkse groenste gemeente . Ook deze behoort tot de gemeente Deurne die erg uitgestrekt is. Apostelwoningen heten deze villaatjes. Een ezel balkt ergens verscholen, in het groen . Dan wel over ophaalbrug en wat bochtig gaan velden prei en bonenstaakboomgaarden voorbij , en maïs, en bieten, en ander veldwerk. We zullen vandaag vaak rondom de provinciegrens dansen. Baarle-Nassau /Hertogachtig. De eerste herfstkleuren zijn al zichtbaar en toch nog nieuwe takken en lootjes en grondgroeisels , en de rijke bloemenpracht schijnt de lente te herhalen toch. Langs de Helenavaart even . Helena , was de vrouw van v.d. Griendt , en dus naar haar genoemd door hem uit bewondering , dat ze hem zo vaak moest missen vanwege zijn werk. 'n Eerbetoon. Ga een ruig grasbospad in tussen moerassen en omzoomd door hoge varens. Om na een lange gang plots in oog te staan met een wijds plassen en vennengebied . Vogelaars voorzien van telelenzencamera's en verrekijkers staan in een groep bij elkaar . Klapwiekend komt een witte gans over me heen , laagvlieger. Hier is het werkelijk schitterend in de Maria-peel. Staken van berken steken uit het water. Lang door en langs de randen van deze venen gaat het op smalle paadjes . Grindweg in en ga over grens weer Brabant in tot aan vaart , richting Helenaveen , onder hele rijen met voornamelijk oude eikenbomen door vaak meer dan een meter doorsnee stammen . Opmerkelijk wit-blauwe linten en strikken om de stammen zijn er aangebracht ook aan brugleuningen. Er valt wat te vieren kennelijk. Bleek later volgens bord een 75 jaar oude sportclub te zijn. De waterspiegels tonen de wereld op zijn kop. De rust in H'veen laat ik liggen voor de extra lus die nog volgt en ik lees op papier dat ik hier na 15 k.m. weer op dit punt zal komen. Na asfaltweggetje langs de vaart , gaat het smal weer een paadje in en eindweegs verder onder de A67/E34 door ongeveer richting Grashoek almaar in de verscholenheid van bos en padgeslinger. Een loslopende wat al te enthousiaste grote hond wordt snel door baas aangelijnd. Weer brug over andere vaart over en terug langs kanaal hiervan. Kom ik door velden en fietspadwerk weer in het boerenland en komt H'veen opnieuw in zicht. Langs plantsoen met gedenkmonument , maar waar ook turftreinwagonnetjes van weleer staan . Na rust in plaatselijke uitspanning gaat het dorp weer uit en net hierbuiten een tweesporig pad op. Hier is de verwoesting zichtbaar van een zware storm begin Augustus. Gaat weer akkers langs en weiden en recht op de bossen van de Deurnese peel aan. Neem toch maar een bovenliggend pad , vanwege de modder en de sporen van schaderuimers in de natuur. Moet enigszins moeizaam draaikonterig met rugzak op door een poortje en langs smalle weidepaaltjes om een slingerend verend {want veengrond } bosgebied weer in te gaan. Pad is vaak gebarricadeerd met nog boomstammen door de stormramp. Ook weer langs kanalen en sloten , en opnieuw moerasgebied , en nu en dan een voetbrug kruisend. Ex-veenafgravingssporen. Bos met overwegend lariks , den, vooral spar , beuk en wilgen , en berk jong en oud. Toch dan weer even vaste grond onder de voeten opnieuw langs veenkanaal. Nu en dan zig-zag brug over door almaar groengebieden . Het moet vandaag nogal eens brug over hier. Ik bespaar ze u allemaal te vermelden. De rust is aan een hoeve annex resto. Willem 3 genaamd. Ook die laat ik en vervolg langs de vaart. Om plots met kombord Griendsveen in zicht, terug een overwegend berkenbos met verhoogd pad dat door bos slingert in te gaan. Weer meest moeras door en nu zo lijkt insectenvrij , prijs ik me gelukkig , dat ze er nu niet zijn zo lijkt. Veengrond veert weer onder me. Moet over platte ijzeren platen lopen voorlopig vanwege vrachtverkeer om niet vast te raken in de weke grond , en waar damwanden in de oever van kanaal gedrild zijn , ter versterking en werk in de natuur achterliggend. Er zal zo zie ik ook een verhoogde smalle verharde weg komen mettertijd. De voorbereidingen te zien. Reusachtige bomen liggen met wortel en grond op hun kant te getuigen hoe machtig de natuur ons de les leest en hoe klein we zijn t.o.v. zijn wil. De windkrachten. De oevers met zandzakken versterkt om overstroming te voorkomen voor lagerliggende gebied. Kom ook langs een machtige bunker of kazemat, die duidelijk zware sporen van beschietingen tonen van W.O.2 Deze bunker is een van de tientallen k.m. rs . lange z.g. peelraamstelling door dit gebied, om vanuit het oosten de vijand te stoppen. Duurde echter maar een paar dagen toen. In Mei 1940 . De rust van de club is voorzien bij een autoschade en garagebedrijf achterom. Raak er aan de praat met o.a. Dick uit Geldrop, die met me mee de overige k.m. rs af gaat lopen. Komen nog langs wat fundamenten van woningen toen, en een oude turfverwerkingsfabriekje , om langs een sloot de spoorlijn Helmond -Venlo over te steken en de prov. grens weer Limburg in , na net nog uit Limburg naar Brabant. Weer velden met gewassen en weiden maar vooral overheersend maïs en wijde blik met de spoorlijn , aldoor passerende goederen en personentreinen . Een platform voor zware kerende landbouwvoertuigen , weer graspad in wat na draai op terug richting Griendsveen overgaat in asfalt. Na een poos veldwerk , dan toch spoorlijn over en weer gesloten groen door . Grindweg langsheen het spoor. Rand dit dorp staan in plantsoen een borstbeeld op zuil van Dir. v.d. Griendt met reusachtige en mooie snor, een locomotiefje en wat turfwagonnetjes , en turfverwerker, een turfsteekschop, en kruiwagen bijbehorend. We krijgen nog wat dorpsstraatjes met dorpsgezichten te zien en gaan dan verspreid staande huisjes van goeden doen mensen in de turftijd door , mogelijk van opzichters toen{?}. Weer langs een vaart , en nog sloot , ophaalbrug over , Zand wordt asfalt , en ineens staan we voor de zaal als finish. Het was een echte peel sfeer tocht . Onderweg droomde je terug naar de tijd van toen. Werken in een schier ondoordringbaar en drassig-moerassig gebied . Het gebied ook van onmenselijk harde werkers. Het gebied spreekt nóg tot de verbeelding. Openbaar vervoer is dit dorp vreemd en de pendel die eigenlijk wacht , kan ik laten, met akkoord. Want ; Marian en Servée bieden me de lift terug naar Deurne aan voor mijn trein. Het was een fenomenaal mooie natuurtocht , die een gids leek van vroeger tijden. Het gebied en streek leent zich er ruimschoots voor. Helenaveen verloor vorige week nog de wedstrijd van groenste dorp. Ze werden tweede. Maar eerste was zeker op zijn plaats geweest. De wervelstormen en schade daardoor, gooiden roet in het eten. Terugkomen hier zal ik vast en zeker nog. In de trein droom ik terug van een fijne mooie monumentale wandeling. Dank voor jullie geweldige inzet. Ik zal jullie vast ook wel ergens zien dezer weken . Gewoon doorgaan met wandelen dus. Houdoe , tot ziens of lezens.
