Wanneer ik uit de deur stap de vroege ochtendkou in, zie ik in het witte prille ochtendlicht donkere silhouetten van gebouwen en bomen van de binnenstad, als een zwart-wit tekening tegen de witte lucht afsteken. Het heeft gevroren. Er blijkt zelfs gestrooid te zijn. De trein vertrekt met een laag minimum aan passagiers. Deze zal binnen drie k.m. even zovele keren tot stilstand komen vanwege seinstoringen zo roept de conductrice om. De dwarsliggers onder de rails zien er wit uit. Het landschap onderweg witberijpt, en dat zal ook deels tijdens de eerste wandelkilometers zo zijn. De heldere lucht laat wit naar rose kleuren, erg mooi om te beleven. In Weert staat in tegenstelling tot vorig jaar geen afhaalpendel aan het station , wat inhoudt dat ik dik drie k.m. te gaan heb naar de startgelegenheid aan de sluis en brug over de Zuid-Willemsvaart, de lange Kazernelaan door die omzoomd is met oude en wat jonger beukebomen die rijkelijk rondstooien met hun boomvruchten, beukennootjes dus. Kazerne langs en de villa van de legendarische Johnny Hoes, zopas op hoge leeftijd overleden, bekend o.a. van Och was ik maar. In het partycentrum aan de industriehaven en kade tref ik Joop en Coby uit Valkenswaard. De rest is Limburgs wat de klok slaat wat ik om me hoor. Ik besluit met Joop en Coby de tocht aan te vangen. Even is de beginroute wat onduidelijk tot ik me herinner , dat ik hier verleden jaar de weg over moest steken, zo ook nu weer. Geen route-omschrijving vandaag en dus volgens bepijling lopen. Een duo parkoerwachters passeert ons al direct met de waarschuwing , dat er 'pijlen gesaboteerd' zijn. Heb ik geen goed gevoel bij. We gaan door een wandelbos van recreatiegebied De IJzeren man genaamd, zwembad openlucht en overdekt sportlokaties en wat meer. We gaan al meteen ook broek gebied in . Kempens-broek en slingeren over paden door bos en heideveldjes en vennen aller grootte langs en brugjes. De laagstaande herfst-ochtendzon tovert prachtige achtergrondkleuren. Er hangt lichte nevel in de bossen wat stralen door de bomen geeft, prachtig om te zien. Het bos is erg variabel van boomsoorten en mooi gemengd. Zien verspreid leuke oude huizen . Komen langs een groot dierenpark met kinderboerderij, rammen, ezels, pony's, geiten , bokken, allerlei gevederde vrienden, ze lopen soms met ons mee, en sommigen krijgen een knuffel. Een burlend hert omgeven met hertenschaar. Gaan asfaltwegje op, velden teelt, door maïsvelden, sommigen al gemaaid door. Langs een grote uitgegraven plas diep blauw ogend, een groensingel langs , met nu en dan joggers en bikers op de routes. Witte rook of stoompluimen komen uit de pijpen van spaarzame woningen in de omtrek. Ruik zelfs een houtkachel. De maïs staat er meest geel-bruinig bij. Hoog tijd voor de oogst en soms horen we onderweg ook de maïsoogstmachines de hakkelaars. Een karspoor graspad brengt asfalt z.g. 60 k.m. weg richting de schuur-rustplaats bij particlieren achterom. Het gebied Herenvennen. Hoor ineens mijn naam noemen ter begroeting. Een lezer van mijn verhalen herkent me , een jongeman uit Leende met zijn hond. Maak even kennis met hem. En we zullen na de pauze nog een stuk samenlopen, tot onze wegen moeten scheiden vanwege verschil afstand. Het parkoers typeert vandaag naast door bos gaan ook de open stukken met zicht op bosranden en tussen bos liggende veldjes en akkers of weideland. Absoluut mooi. De eerste herfstkleuren geven het een speciaal cachet. Even toucheren we een villawijk met schildersnamen. randje Wieërt geeft kombord in dialect aan. De routehoeders passeren ons weer om de pijlen te corrigeren. Stukken bos door met altijd weer die afwisseling van open stukken erin , en weidevee. Kom bos uit en zien dorp Altweerterheide, welke we na een boslus opnieuw in het opener landschap zien. Stappen over bomen liggend op de paden als barricaden tegen wildcrossers, [motoren]. Zie ver weg een vuilheuvel tot groenig omgetovert liggen . Jachthonden achter draad privé blaffen de lopers toe, maar een knuffel dempt hun geluid. Eentje laat lachend z'n tanden nog zien.... Komen nieuwsgierig snuffelen. Even spelen met ze geeft vertrouwen. Een lang graspad stuurt ons langs weer houtkachelgeuren en wat later is daar de lus volbracht, d.w.z. tweede keer de schuur in. Weinig tot geen bekenden te zien wel overvol en limburgs lijkt de voertaal. Neem afscheid van Joop en Coby, die korter gaan en ik begin eenzaam en alleen wat laat aan de extra 30 lus. Zie nog een groep Hechtelnaren. Anjertrippers in eigen sportkledij der club. Erwin en Co. Akkers langsheen met bosrandzichten en dan gaat het langs een grote tuin met jonge kangeroes en albinos van deze. Schattig gezicht, opzittend waakzaam kijkend voorpoten omhoog. Zet er de spurt in . De route wijst richting de Laurabossen genaamd naar eertijds een limburgse kolenmijn en bos was aangelegd voor houtproductie voor het stutten van mijngangen. Er hangen ter markering rood-witte linten al of niet met pijlen en ik vind zo'n lint zonder pijl op de grond , bospad. Ik gok op rechtdoor, en bleek verderop de juiste keus. Toch mis ik papieren beschrijving wel erg. Ben er nog niet gerust op nu. Heel alert , op de pijlenterreur, eventueel. Ga tijdlang golfcourse voorbij, en dan ben ik tijdelijk aan eenzaamheid overgeleverd. Zie nog een buizerd op een weidepaal zijn rust nemen. Absolute stilte en niemand te zien. Door de herfstige natuur. Ben vast een der zo niet de laatste op deze extra lus... Loop nu in de buurt van Lozen-Bocholt België ergens. Kruispeel Achterbroek door. Herfstgeuren. Plots wemelt het van de paddestoelen aller kleur grootte en maat , prachtig. Tweemaal klaphekken door, dan door graslanden, kniehoog. Wisselt af met heideranden door en bos en doorheen militair oefenterrein. Nu absoluut stil soms door ULV's van vliegveldje Budel onderbroken. Zelfs deltavliegers boven me net vliegende scooters. Bos weer in en uit tot T-splits aan wijds heideveld verspreid bomen als berk en den vooral. Trekganzen boven me in V- vorm op weg naar zonniger oorden. Zij mogen gratis vliegen. Een enorme levenloze termietenkolonie[hoop], vanaf de bosrand gebouwd door deze diertjes. Den en jong loof volgt met weer veel paddestoelen aller soort. Weer wat klaphekwerk en wildroosters over kom ik weer terug aan golfterrein van begin lus. Open velden door en wei en akkerland tegen de looprichting van begin deze lus gaand. Herken de eerste lus bos-graspad opnieuw te gaan. Een groepje wandelaars blijkt pardoes op de dertig-route gegaan te zijn, want misten hun afslag, waar ik opnieuw moet invoegen, naar de voor mij derde maal rust in de schuur. Ik kan ze niet meer terugroepen helaas.... Ik waarschuw diverse helpers der club over het incident , alsdat deze veel langer onderweg zullen zijn.... Na deze derde rust is de splitsing routeaanduiding niet evident en loop ik wat op en neer om deze te herlezen, stond tweede maal 30 k.m. en had derde doorgang bedoelt. Ga nu bomenrij met zandweg en mooie dichte bermgroei singels door, struikgewas en wat zie ik onderweg overal nog mooie wilde veldbloemen, in ruime mate gegroepeerd. Volgt weer een wijds zicht op verre bosranden en de maïs, geel , en lager gewas waarvan niemand de naam schijnt te kennen bij vraag , ook gelig, geeft het landschap een ruim en als gouden accent, werkelijk prachtig! Tegen die groene en herfstkleuren achtergrond. Hier past een ooooh! Ga weer de IJzeren man bossen in na langs vier meter brede stroom gegaan en duiker over , met val eronder. Een eenmanspad langs kale bewerkte akker, langsheen stroom. Om deze akker half heen, en bos in dan. Ben in gebied Lichtenberg en omgeving IJzerenmanweg. Manège langs, paarden lijken op stal. "Voorhoeve" een uitspanning langs, en een houtsculptuur uit een meter hoge afgezaagde boomstam , lijkt op varens, maar het andere haal ik er niet uit..... Draai omlaag asfaltpad in welke langs een oude kunstmatige plas voert met enorm veel en allerlei watervogels. Uitgegraven door een machtige graafmachine "de ijzeren man" destijds genoemd, om de spoordijken rondom Weert mee aan te leggen met de spooraanleg. Het water van de immense plas schittert het zonlicht, ik knijp mijn ogen vaak dicht en toch imposant om te zien. Water lijkt van zilver. De begroeiïng rondom en langs dit pad , is rietkragen en ander watergroen. Een prachtige finale van deze tocht. Want ik ben weer langs de Kazernelaan, weet ik en mag nog wat recreatie bouwsels en hallen langs, even nog het groen weer in, om veilig aan de sluis van het kanaal over te mogen steken. Een zonder meer geslaagde natuurtocht beëindigend, en een zonovergoten heldere dag. Na wat praten met de inschrijf afmeld buroleden; { ik vertel ze over de verkeerdlopenden, en dat ze dus langer zullen moeten wachten}, en een limburgs bondsbestuurslid, ga ik weer op weg voor die lange tippel naar het station, en blijkt er weer geen pendel voorzien. Ik heb een schitterende dag gehad dankzij de natuurlijke omgeving , de inzet van het vrijwillige clubpersoneel, prima verzorging{!} Byzondere dank ervoor; en het zonnige weer. Nu zondag zet ik Boxtel op mijn programma. Misschien zie ik u daar ook wel. Houdoe ! Tot ziens of lezens weer. Peter Heesakkers
