Hopelijk ben ik voldoende hersteld van mijn blessure opgelopen bij de tocht van OLAT Mariaheide. Om weinig gewicht om mijn schouders te hebben heb ik mijn rugzak qua gewicht bijgesteld vooraf aan deze wandeling. Bovendien mag ik zelf veel gewicht verliezen, van de voorbije weken en feestdagen, dus trek ik de wandelschoenen maar weer eens aan. Op het busstation tref ik enige bekende gezichten, en gezamenlijk gaan we op weg naar Dommelen, gemeente Valkenswaard. Het is nog levendig druk als wij er binnenkomen, en de enorme drukte op de parkeerplaatsen en zijstraten vertellen ons dat er al veel lopers onderweg zijn voor de langere afstanden. Een bestuurslid van de club verzekert me dat er op de grote afstand al ruim 300 wandelaars onderweg zijn. De route-omschrijving beloofd heel wat, en met papier in de hand vang ik mijn tocht aan. Met de stroom wandelaars van diverse afstanden mee. Een wazig zonnetje begeleid ons het dorp uit de eerst weidse natuur in. Even buiten het dorp wordt ik al vergast op een modderig pad tussen teeltvelden, in een nevelig landschap. Met een weidse bocht gaat het om Dommelen en Valkenswaard heen, steken de weg naar Lommel/Hasselt over aan een rotonde om een binnenweggetje in te gaan. De Molenstraat vernoemd naar de watermolen in jawel daar is ie weer de Dommelrivier, waar deze watermolen volop werkt. Het uitspansel aangrenzend is op deze vroege ochtend nog gesloten, gaan weg af een pad langs de Dommel even volgen door ruigte en rietgebieden om dan weer op de verlaten weg uit komen en de Malpie een bos , vennen natuurgebied in te gaan. Houtsculpturen sieren de wandelpaden hier, maar ook later in de wandeling. Ontdek veel water ook stromend in beken en sloten onderweg, weer echt beek en sloot te noemen. Er is voorbije weken ook weer veel regen gevallen, vandaar. Ontdek ook een gelei-vetachtige substantie langs het wandelpad wat oogt als smeltend ijs, maar het ligt er in dusdanige hoeveelheid. Intussen leiden de parkoersuitzetters ons door boeiend heide en boslandschap. In de verte klinkt klokgelui, horend bij Kerstmis. De eerste zes k.m. was evenzo boeiend qua rust en zeker natuur als we de eerste rustpost, een scoutinggebouw bereiken. Flink uitgebreid sinds mijn laatste bezoek hier, maar desalniettemin mudvol met wandelvolk. Tref er veel bekenden, en korte gesprekken. Na deze aangename post trek ik er weer op uit voor een flinke lus, naar later bleek door de bossen en het Eurocircuit in volle rust nu, landelijk maar ook internationaal beroemd. Het is padenwerk al wat de klok slaat, zelfs deels over fietscross-routes eveneens in volle rust. Gaan later het bos uit en volgen een goed omlijnd fietspad, erg smal toch langs een oud asfaltwegje, wijde blik met in de verte de contouren van dorp Westerhoven. We trekken later het wegje over de velden in die richting uit, en komen uit bij riviertje De Keersop waaraan een kapel ligt genoemd naar St. Valentinus, patroon voor alleenstaanden. Een bedevaartplek ook. Er tegenover, gaan we een klaphek in die ons geleid door oude weilanden met verhard smal slingerpad en ruigtegebieden. Ons komen wandelaars van lange afstanden ons tegemoet hier. Bereik dan middels wel erg smalle poort eindelijk, zo voelt het, een asfaltweg omrand met bomenrijen en volgen die een poos. Passeren de nodige brugjes van De Keersop. Kom allerlei vroege bloeisels tegen als margriet, maar ook de hazelaar is al van de vroege, en de elzen. Vast door het zachte winterweer zo vroeg. Boven me trekt een grote vlucht wilde ganzen in V –vorm laag vliegend en snaterend zuidwaarts, wat een wandelaarster voor me de uitspraak ontlokt; “Oei, dan komt de winter echt eraan”. Na de Borkelse dijk mogen we weer van de onmetelijke vlakten af, de natuur van bossenlaantjes en paden in. De zon doet aardig haar best, om alles op te fleuren, maar lijkt haar strijd te verliezen. Moet gezegd dat de parkoersuitzetters geweldig hun best gedaan hebben om de wandelaar te blijven boeien. Lopen achter een naar ons inzicht achter een verwilderd vakantiebungalowpark, met verfkladpartijen zelfs op de huisjes achterom, ziet er verkommerd uit. Weer gaat het over padenwerk en mountainbikeroutes, door het stille bos, de bomen isoleren alle buiten geluiden, de wandelaar geniet en komt tot rust. Nu en dan wordt ik door een wandelaar of stelletje ingehaald, of groepjes wandelaars, ik doe het kalmpjes aan, en speur de bermen af op enig groei of natuurverschijnsel. Het lijkt soms dat de lente aanstaande is, de “warme voorwinter” en najaar voorafgaande, zal de schuldige zijn. Graspadenwerk zijn ons deel, zelf ben ik extra alert op wortelgroei net boven de gronden van het bos waar doorheen onze route leidt, en veelal onder oud gevallen bladwerk schuilgaat. Steek een aanvoerwegje naar vakantiepark over en kom na padenwerk plots aan de scoutinghut weer uit. Het is er nu minder druk maar toch nog zoeken naar een zitplaats. De nijvere bijen, leden der organiserende club, hebben het flink druk om hun gasten goed en rap te bedienen, en de tafels schoon te houden. Er heerst een heerlijke kerstsfeer ook. Elke wandelaar legt gemakkelijk een gesprekje aan met meest onbekenden, over de wandeldag en het wandelen in het algemeen toch. Erg veel Vlaams wordt er gesproken ook, en zo leg ik met mijn dialect gemakkelijk contact met hen. Na deze pauze gaat het weer het bos in middels natuurlijk de rustige paden, vaak wadend door bladafval en oude dennennaalden. Worden nog even met een machtig groot complex van het Euro-cross-circuit geconfronteerd. En een grote ski-hal die met zijn dak afdaalt naar aardse gronden, boven op een heuvel gelegen weliswaar, naar beneden gaand. Ik blijf de pijlennummering en regels op mijn papier maar voorzichtigheidshalve afvinken met m’n pen. Om te weten waar ik ben en nog goed zit ook. Toch moet gezegd, de bepijling is fantastisch, en duidelijk evenals op splitsing afstanden. Eigenlijk kan men zonder omschrijving in de hand de routes lopen. Mogen later in weer open ruimten nog over een privé terrein gaan door een poort. Maar ontdekken later toch weer de nieuwe bebouwing en wijk ervan van Dommelen. Lopen even provinciale weg, om toch even nog een binnendoortje padenwerk, in de bebouwing te geraken. Treffen wandelaars op weg naar hun wat ver weg geparkeerde auto’s onderweg. Om na wat tuin en plantsoenstraten de finishzaal te bereiken. Daar heerst weer een fijne kerstsfeer zal ik het maar noemen. Helaas , de uursdienst der bus noodt me tijdig aan de halte te gaan staan tegenover de start/finishlokatie. Ik mag terugkijken in dankbaarheid op deze prachtige route waar overigens Valkenswaard e.o. ook patent op heeft. Hebben me een mooie kerstdag bezorgd deze club. Een record deelname zo bleek me bij navraag. De Voetjes, zoals deze club ook genoemd wordt, mogen terugkijken op een prachtige kersttocht. Hun Paastocht komende, staat zonder meer alweer op mijn verlanglijst. Eerste Paasdag bij bedrijf MCB in en vanuit het industriegebied aldaar. Zal mogelijk de befaamde Leenderbossen op het programma hebben staan. Gezien de ligging. Mijn rug en ribben hebben de onderneming goed doorstaan, mag opgemerkt worden. Ben nu hopelijk klaar voor het voorbereidende werk dit voorjaar op befaamde streek en landelijke tochten als mede de Nijmeegse Vierdaagse. Aan u beste medewandelaars rest mij u een voorspoedig, gelukkig, gezond, vooral gezellig mooi wandeljaar 2020, toe te wensen. Wie weet tot ziens ergens in de wandeldreven. Groet u met de Brabantse: Houdoe!
