Mijn wijk door en uitgaande vallen mij de bruin-gele gazons op i.p.v. groen. De droogte heeft toegeslagen terwijl de rest van het land toch groener lijkt. Wanneer ik de lijnbus instap en mijn reispas wil scannen blijkt het apparaat niet te werken, en mogen passagiers gratis mee naar eender welke bestemming. De zon schijnt volop hoogstens wat sluierwolkjes. Op weg naar de scheiding van het Peel en Kempengebied. Het is nog fris, maar mijn dunne zomerjack kan toch al gauw in mijn ransel opgeborgen worden. De start is voorzien in het scoutsheem. De parkeerplaats staat mudvol enkel nog van de lange afstandslopers die al reeds lang onderweg zijn. Gezien de feestelijkheden van gister ten mijne huize doe ik het vandaag kalmer aan liever. Het eerste deel van de route gaat tussen afwisselend akkers en weidelandschappen door, sommige percelen groeit nog niets, andere komt aarzelend vooral de maisplantjes uit de grond. Er is een sproeiverbod door de provincie uitgevaardigd vanwege de droogte. Paradoxaal genoeg, vanuit waters als sloten rivieren en beken. Wordt nagestaard door allerlei weidevee, en grommende en blaffende honden achter veilig hekwerk. Wanneer ik zo'n blaffer benader tot aan het hek bindt deze toch in. Ik herken hier veel van de route het voorbije jaar. Zie ook dat er twee enorme villa's met rieten daken gebouwd zijn intussen. Asfalt wordt zandweg, die mij even verder door een bos leidt, moet een doorgaande weg oversteken, en weer het vlakke gebied in, wijde zichten dus. Kom langs een kunstmatig aangelegde plas welke behoort tot een camping. Kom langs onmetelijk lijkende golfterreinen, waar de eerste gasten al hun balletje slaan. Wordt dan het bos ingeleid om voor een klaphek af te draaien een zandweg, los zand, toch te kunnen kiezen voor een verhard grintpad erlangs. Een tijdlang gaat dit pad almaar door, met enerzijds landerijen, anderzijds bospartijen. Zie even later aan een bord met uitleg en kaart dat ik over dit pad loop op de afscheiding van gemeentegronden Heeze -Leende en Someren, maar ook tekent duidelijk het Peelgebied zich af met de Kempen, en vlak bij de provinciegrens met Limburg. Ga over een stroompje wat de Peelrijt noemt. Draai dan de bossen weer in en zuig mijn longen vol met dennenlucht meest aanwezige boomsoort hier, maar eindweegs verder toch overgaat in meerdere bomensoorten als grove den, jongere den, eik, Amerikaanse eik, abelen, essen en beuk herken ik. Gaande over geitenpaadjes smal pad dus en hoge grassen en dennennaalden en kleine takjes. Moet tevens een echt bikerspad volgen. Geen bikers gezien toch. Kom aan het Keelven, en zal hier aan de waterkant een poos omheen of langs lopen, tref hier een kudde schotse hooglanders, die zomaar rondkuieren, om eindweegs verder weer de bossen in te gaan, klaphek door en ben ik zie ik terug op het punt waar deze lus begon. Zie n.l. tegemoetkomende wandelaars die die ommegang nog moeten maken. Ben weer randje bos en anderzijds grote vlakten van de golfbaan. Wijde blik waar aan het hemelzwerk wolkenpartijen opbouwen, en het landschap zodoende wat boeiender maakt. Volg bewegwijzering Keelven en Zeven vennen-route om later bos weer in een prachtig eenmanspad te volgen met diverse bordjes met uitleg over natuurlijke zaken, slingerend en mooi beschut en uit de wind. We halen vandaag toch de 23 graden nog. Het bos is nu en dan donker, en moet veelvuldig bukken voor overhangende takken. De route is blauwwit gepijld wat de clubkleuren zijn van deze organisatie. Na uit dit bos geraakt een ander bosgebied ingaand, kom ik aan de rustpost der club. Het is een gebouw met alles erop en eraan van een bijenvereniging genoemd naar hun heilige Ambrosius. Ruime en overdekte zitplaatsen en het personeel werkt zich uit de naad om het ons naar de zin te maken. Na verblijf ga ik weer op pad even teruglopend, om weer een dennen en sparrenbos door te gaan die even openterrein brengt later en me langsheen de bosrand, langs een grote parkeerplaats met intussen een paviljoen met consumptiezaken. Bemerk dat ik op een LAW-route geraakt ben, van het Pelgrimspad van Amsterdam naar Maastricht. Alle afstanden zijn intussen op deze route gekomen, wat meer leven in de brouwerij brengt, deels zullen sommige ook weer aftakken. Een verscholen graspad door kom ik weer aan doorgaande weg vol toeristisch verkeer, omzichtig oversteken dus, weer een hekje door en kom in het gebied van het ooit erg grote Beuven, de Witvenroute een tijdje volgen, helaas voor een groot deel drooggevallen nu. Slinger door afwisselend bospartijen en vlakten door wijde blik met een boeiende wolkenhemel daarboven. Hele bossen gekapt om er een zandverstuiving te laten ontstaan. In de vlakten hoge grassen, boomstompen. Mag nog een knuppelbrug overlopen die zich door of beter over voormalig ven en moerasgebied slingert, om opnieuw bossen in te gaan over sprokkelhoutpaadjes. Zie ook oude uitgedroogde en omgekapte kale bomen liggen in wijde landschappen, die men mogelijk laat liggen om insecten aan te trekken, en dus daardoor weer gevogelte. De route is wat karig bepijld, maar wel alom blauw-witte linten, en mijn routepapier is mijn geleide. Een kunstmatig aangelegd stuifduinengebied door. Voorheen bos. Na weer wat bosgeslinger kom ik aan een brugje van weer de Peelrijt die vanuit naburig Heeze, dwars de heide en door de Somerense bossen over en door steekt, en nu een sloot wat diepliggend volgt. Ga langs die sloot om een draai te maken vlak langs, opnieuw een kudde Schotse Hooglanders welke zich keurig en rustig gedraagt toch. Liggen meest midden op het pad, maar de parkoersman leidt ons met ruime bocht om ze heen. Het heideland en bosgebied wisselt nu snel af. Gaan een weg door bos over , om een kampeerterrein een poort in te gaan. Met wijdse bocht lopen we langs allerlei huisjesbouwsels, caravans, en zelf aangelegde tuinen. Opvallend rustig hier, opmerkelijk gezien doorgaans drukke kampeertijden als het Pinksterweekend. Kom aan de kantine, maar wetende dat het nu nog maar paar k.m. gaans is voor me, sla ik dit over. Poort uit, terrein af, volgt asfaltweg met draai en opnieuw de ruimte van de agrariërs in, beschut onder de hoge bomen waar de wind door ruist. Hoor in een sloot nog kikkergekwaak. Huisje boompje beestje breng me de doorlopende weg aan opnieuw een doorgaande weg Someren-Lierop, mag daar een breed fietspad op. Zie een snel opkomend wild bos opgroeien, waar eerdere jaren populierenbomen gekapt zijn herinnerde ik me nog. Laveer op dit pad tussen toeristische fietsers door, wat met beetje inlevingsvermogen geen bezwaar is en kan zijn. Delen gebroederlijk de ruimte. Kom dan aan de rotonde in de weg Asten-Heeze, steken die over, om kort erna een wegje in te slaan, die me terug aan het scoutsheem brengt. De route, hoewel veel herkenbaar van vorig jaar, toch wat nieuwe stukken in de route , goddank, hield het midden tussen een Kempen en Peeltocht. Boeiend, wisselend en mooie landschappen. Mede door een betere, frequentere busdienstregeling kon ik hier binnen wat langer nablijven en keuvelen met deze en gene, vanachter enkele tassen koffie. Een schitterende tocht was ieder eens, zoals deze oostelijke hoek van de provincie haar naam ook van draagt. Mijn gang naar de bushalte 2 k.m. gaans temidden van letterlijk niemandsland. Beste lezers ik groet u weer met een opgewekt Houdoe tot mijn volgende inzending weer.
