Het is een al paar eeuwen de traditie. Het voorlaatste weekeinde van Juni "trekt" de Handelse processie uit vanaf het Valkenswaardse marktplein. Tegen zes uur 'sochtends verzamelen zich een ruime 2000 deelnemers of pelgrims met achter de colonne een hele reeks oude huifkarren, om de dik 40 k.m. v.v. dik 80 k.m. lange route naar dorp in de Peel, Handel, aan te vangen. Klokke zes begint het carillon vanuit de kerktoren een Marialied te spelen en luiden de kerkklokken en zet de stoet zich in beweging. Om zes uur 'sochtends wel te verstaan. Met muziekondersteuning van samengevoegde harmonieën een enorm looporkest dus. De stoet telt talloze vaandels en vlaggen van clubs of anderszins verenigingen welke meegevoerd worden. Er wordt duchtig meegezongen met de begeleidende muziek. Ontwaar zo in de gauwigheid diverse bekende wandelgezichten, en begroet ze natuurlijk. Opvallend veel jongeren maar ook bekende actieve wandelaars bevinden zich in die kolonne. Eigenlijk kent de stoet onderweg weinig devotie en er wordt in stevig marstempo gelopen. De jaarlijkse voettocht naar bedevaartplaats Handel. We worden door de vroeg opgestane bevolking uitgezwaaid. Het gaat eerst op Eindhoven aan. Hier zal ik me pas bij de stoet aansluiten na de ingelaste pauze in een overdekt stadion. Ik blijk niet de enige. Door een opmerkelijk stille zuid- en oostdeel van de stad gaan we naar Nuenen onder begeleiding van politie en verkeersregelaars. Nuenen uit zich in alle toonaarden uit de Vincent van Gogh-periode waar de beroemde schilder enige jaren verbleef. We passeren er de watermolen die hij schilderde, het kerkje waar zijn vader als domineé predikte, en de windmolen die hij destijds naschilderde, en de woning of boerderij even buiten het dorp waar in zijn tijd zijn geliefde Margot Begeman woonde een relatie die overigens spaak liep. Verder standbeeld van Vincent en beeldhouwwerk van schilderij de aardappeleters, en het Van Gogh-museum, en meerdere herinneringen domineeshuis o.a. passeren we. In een wijdse bocht van de weg dorp uit zie ik voor en achter me een enorme rij wandelaars. Na dorp Gerwen een prachtige bosweg gaande naar Lieshout over een wel erg breed fietspad, bereiken we voornoemd dorp, waar in tegenstelling van andere rustplaatsen, vier in totaal, amper een half uur, nu een rust van een uur ingelast wordt. Paarden in prachtige oude koperen hamen gehuld met rinkelende belletjes, krijgen hier water en voeding als o.a. hooi toegediend. Nadien een wat langere weg via landerigheid en smalle rustige weggetjes gaat het via Beek en Donk de provinciale weg op richting Gemert daar de laatste pauze van klein half uur, waar ieder zijn ding doet en moet of wil doen, is het nog dik 5 k.m. gaans. aan rand van Handel heten spandoeken de pelgrims van harte welkom. Handel en Valkenswaard hebben als vanouds warme vriendschapsbanden met elkaar, en menig huwelijk is er ook ontsproten door alle jaren heen. In Handel worden we door mensenmassa's welkom geheten. Een deel der deelnemers blijft hier over voor de volgende dag, de terugtocht, anderen worden per auto b.v. opgehaald en de volgende dag weer hier terug gebracht. Vandaag eindigt de tocht in een eindceremonie in het processiepark, en gaat ieder nadien zijns weegs. En vaak achter de borrel. De dag erna is er in dit park een openluchtdienst, waarna direct de tocht terug naar Valkenswaard aanvangt. Trekt men ter afscheid zingend en spelend drie maal rond de kerk, en meteen het dorp weer uit, met muziek van het enorme looporkest, in stevig stap tempo. Na enige k.m. rs eerste rust in Gemert, men houdt een strak schema van rusttijd en doortochttijden aan. Na Gemert gaat het in verzengende zon terug op Beek en Donk aan. De doortochtplaatsen luiden de kerkklokken tijdens de doortochten. Dorpsvolk begroet ons alom telkens weer opnieuw. Het heet een processie te zijn, nou ja er wordt wel gezongen, en het orkest speelt zijn liederen, maar meestentijds wordt er onderweg gezellig gekletst door allen, Opnieuw een uur pauze in Lieshout, waarna de grote stoet lopers het dorp verlaat de weg naar Gerwen op, weer die bosweg, we genieten van de schaduw. In Gerwen en Nuenen opnieuw veel kijkers langs de route. Na pauze Nuenen in en om dorpspark, trekt de stoet naar en door Eindhoven oost en zuid de stad weer uit. In Eindhoven, is de rustplaats veranderd naar een schoolplein, telkens op de rustplaatsen zijn verzorgers en EHBO-ers actief en stellen begeleiders, en politie zich op om zorgeloze doortochten te verlenen. De tocht door de stad is natuurlijk erg lang, maar we gaan zuidwaarts de stad uit, via heerlijke schaduwwegjes op Aalst Waalre, aan. Hebben we pauze, de laatste toch, aan het Hazzo theater. Hierna trekken we dorp onder natuurlijk weer klokgelui, en spelend mega orkest en rijen dikke toeschouwers, door en uit, opnieuw een toch lange bosweg van 5 k.m. de laatste k.m. rs op Valkenswaard aan. De stemming onderling is opgewekt weer, en blij, men zal het weer gaan volbrengen. Het wordt steeds drukker langs de route nu, en aan de rand van Valkenswaard verandert het plots in rijen dik publiek. Ik zie huilende toeschouwers, en prachtige persoonlijke begroetingen, heel emotioneel, maar ook deelnemers met tranende ogen. Het grijpt ook mij aan, die aanblik. Kan mij toch wel bedwingen gelukkig. Het publiek is geweldig enthousiast. Het grote orkest speelt die laatste kilometers als bezeten. Lang niet alle pelgrims die voorrang hebben om de kerk te betreden voor de korte afscheidsdienst kunnen de toch grote kerk in. De kerk davert van muziek ritmisch geklap en gezang, iedereen is wild enthousiast, het geeft een brok in je keel, zoveel vreugde en blijdschap. Vlaggen en vaandels vendelen. Ze hebben de tocht volbracht in een geweldige saamhorigheid onderweg. Men staat op banken en de loopgangen zijn propvol. Ook hier zie ik alom tranen vloeien, bedenk dat velen met een intentie meegedaan hebben. b.v. Ziekte in de familie, en kennissenkring, of uit dankbaarheid van genezing of wat voor intentie dan ook. Er worden korte toespraken gehouden, bedankjes aan begeleiding, hulptroepen enz, meer ,klinkt erna nog muziek, korte gebeden, en dan stroomt de kerk leeg. Op het marktplein buiten wordt de proviand uit de huifkarren opgehaald, en stromen de café's en terrassen mudvol als ook in de straten eromheen. Het is weer voorbij voor een jaartje. Wat mij zo boeit aan deze tocht is de gezelligheid en saamhorigheid onderweg. Allen voor een, een voor allen. Een geweldige sfeer waaraan ik elk jaar mijn weekendwandelingen graag aan opoffer. De hulptroepen in ruimste zin, die een geweldige inzet tonen om de wandelaar of pelgrim zorgeloos, en vrijwillig naar hun einddoel te brengen. Absoluut fantastisch! Niet in woorden te brengen deze tocht en dagen. Maar oké, ik pak nu mijn gewone wandelingen weer op. Verruil de verharde wegen weer voor de rijke natuur in het Brabantse. Geachte lezers: Tot volgend keer weer. Ik groet u weer met "Houdoe"!
