Het is even schrikken direct aan de vooravond van deze tocht en wat verwarring. Moet de tocht afgelast worden?
Wanneer ik me in de avond aan de computer zet, om me te oriënteren omtrent ligging en bereikbaarheid, komt er een melding van brand binnen, aan of in de lokatie. Ik vind uit , dat het adres en postcodenummer klopt, en zie op de site van de streekkrant de eerste foto's verschijnen van het voorval. De eerste berichten zijn wat verward, ernstig, en ook de naam van de lokatie komt niet overeen, maar adres klopt wél alsook huisnummer.....Hoe kan dat nu? Ik ga even later het alarmerend bericht nalezen en begrijp dan dat het een loods betreft, en er een slachtoffer naar het ziekenhuis is gebracht met rookvergiftiging. Ik zit op het puntje van mijn stoel, vraag me af of ik de organisatie moet verwittigen. Het bericht wordt later bijgewerkt en gelukkig met de startlokatie is niks aan de hand. Ik aanvaard de afreis maar de volgende ochtend. De busomroep meldt "Bos-weg", als halteplaats, oei, niet best voor de mooie omgeving! Mijn halte heet Bergstraat, en ik bereid me voor op enig klim en of daalwerk. Niets van dit al zo blijkt, de straat is zo vlak als wat. Ik krijg een wandeling van goed 2 k.m. te gaan. Kom verderop een sliert wandelaars tegen, en weldra ook enige bekenden en een kort praatje. De bepaald grote parkeerplaats achterom het etablissement is al eivol, en de aankomende auto's worden met seiners de parkeerplaats opgeloodst. Binnen is het eveneens vol huis, maar dan toch met enig geduld kan ik me inschrijven. Krijg meteen fietspad langs doorgaande verbindingsweg, tot "Woldere", { Waalre dus}, zo men in streekdialect zegt, en ga rechts een bospad in, voorbij een "blikvanger" is een hangend netwerk dat blikafval opvangt, en betonnen paaltjes door met vooral oude sparren en jonge vliegdennen er onder, en ander groen. Het pad loopt als een tapijt, en is welliswaar droog. Meteen mooi dus. Kom langs veldje met maïs dat er moet komen, wat pony's in een weiland, en kom alras randje villawijk, welke we even toucheren , even een klinkerwegje, maar ga toch weer zandweg en bossen in. De eerste lentebodes als vogeltjes zijn al hoorbaar. Alom liggen oude boomstammen en takken te rotten, voor bodemvoeding. Den, spar, es en andere boomsoorten tref ik hier en legio vennen en vennetjes, veelal zo goed als drooggevallen, kennelijk door waterwinning voor huishoudens. Daarom zijn er ook dalletjes ontstaan overwoekert door grassoorten. Kom dan weer in een wijkje, na enerverende bospaden, even langs straatweg en langs vervlogen tijden, n.l. de ruïne van een brand van een voormalig gemeentehuis, en ga weer poortje door het burgemeester Osse-park in, kennelijk in vroeger dagen een groot weldoener voor Waalre. En aIs erkenning. Ik krijg een serie asfaltpaadjes op en af te gaan over oude stuifduinen. Vennen voeren de boventoon voorlopig, trouwens de tocht heet ook Wolderse vennentocht, vandaar dus. Oude bomen ingepakt door de klimop planten volgen. Omzeilen telkens de bebouwing van villawijken, meesterlijk toch van de parkoers-uitzetters. Een keur van villa's en bungelows, als Spaanse hacienda's. Blijven in weelderig groen. Na allerlei smalle paadjes en toeristische routepaden en een pracht groot ven bereik ik de rustpost, zijnde een grote kantinewagen en klapstoelen en banken erom heen. Gezellig dat ook. Ga na rust een fietspadje op , om langs aspergevelden en een zomaar wild voetbalveld rand bos te blijven. Kom langs een enorme zandberg en zie meteen dat ik achterom de startplaats geraak. Kom langs de beruchte loods van de brand van gisteravond, en spreek toevallig de eigenaar die alweer uit het ziekenhuis ontslagen lijkt te zijn. Het viel mee met hem zei hij me. De sporen zijn zichtbaar nog zoals een zwarte plas aan de poort van het bluswater. Ik laat de startplaats liggen en stap door. een eindweegs verder leidt het pad af richting nederzetting, Het Loon genaamd, een oude brink, driehoekig van vorm, omzoomd met oude bomenrijen, en eeuwenoude langgevel boerderijen. Mogen hier dan een oude z.g. kerkepaadje in omzoomd met heggen waar je de tijd van vroeger moeiteloos terugroept. Absoluut prachtig, alsook het landschap erachter. Ga de open velden in en de koude noordelijke wind doet zich gelden, her en der een bosperceel, maar toch overwegend open landerijen, akkers, bosjes en weilanden met al vroeg vee wisselen af. Kom dan uit op een asfaltwegje, even volgend, langs witte monumentale boerderij, er ligt vervolgens een verkeerswerende barrage in de weg, alleen toegankelijk voor wandelaars en fietsers, steek een riviertje over, en mag een eindweegs verder een weidepoortje door, en hier herinner ik me de ontberingen van de natte gronden in broekgebied van de kersttocht vanuit Dommelen, nu veel droger, en beter begaanbaar. Natuurreservaat Loondermolenpad, en we slingeren door broekgebieden met weiden, akkers, groenstroken, bosjes, in een woord boeiend, rondslingerend hout van bomen en struiken, gekapt, gesnoeid, en we volgen een hele poos de slingerende Dommelrivier, met boorden oude Canadabomen, nu en dan drassig gebied en paden, maar toch begaanbaar nog. Absoluut mooi hier. Over brugjes en stukken hout om de voeten droog te houden. Tik bij het verlaten van reservaat bebouwing van Dommelen aan, langs sportpark met aanmoedigingsgeluiden van de lokale clubsupporters. Een grind en vervolgens klinkerwegje op. Asfalt , grindpaadjes, langs een monumentale luisterpost-gebouw van de destijds Duitse bezetter. Dan een rood fietspad in en rotonde overstekend even een jong villawijkje van Valkenswaard in. Volgen langs afrastering van een groot sportpark, voorziet allerlei sporten. Een openluchtzwembad, een jeugdherberg, en volgen paden bos weer in slingerend over een voormalig oude één baans spoorverbinding Eindhoven-Valkenswaard en België. Even dan ook langsheen volgend is daar plots de rustpost weer, van de lus dus na deze rust. Een gezellige openlucht ontmoetingsplaats. Volg hierna weer de bekende route een stukje van in het begin, om toch nog wat andere bospaden te vervolgen, wat weer over zal gaan in landelijk gebied. Het is eigenlijk vreemd, we komen weer rap uit op de startplaats van vanmorgen, weer langs de loods waar brand was gisteravond laat, en nu werkers en ruimers actief zijn. Na afmelding in Het Brabants genot, zoals de lokatie heet is het nog gezellig nakeuvelen met deze en gene. Een knusse zaak. Servé en Marianne komen ook binnen. Even een praatje, en ze bieden me een lift bijna richting thuis aan en die sla ik niet af. De tocht kan men indelen in drie delen. Eerste ronde veel vennen droog of droger, maar ook grotere en vollere vennen. Hierna een opener landschap, daarna een boeiend groot broekgebied, overgaand in bosgebieden ter afsluiting. Een absolute must voor de natuurgenieter en ons wandelaars. Gewild gebied zoals blijkt door dagjesmensen met honden al of niet aan de lijn, die we veel tegenkwamen. De route-uitzetters hebben zonder meer hun best gedaan ons een boeiende tocht met landschappen voor te toveren. Mooi gebied met grote en enorme mogelijkheden om de wandelaar te boeien. Een geweldig mooie en goede uitgebreide route-omschrijving kregen we mee, dat kon niet verkeerd. En de streek leent zich er terdege voor. Zeker en vast, zijn de wandelaars zeer tevreden weer de thuisreis gaan maken. Ik groet u weer beste lezers. Tot volgend keer weer. Houdoe! :::: Peter Heesakkers.
