EJOS staat voor Eerschotse jeugd op stap. Eerschot is de oostelijke wijk van St.Oedenrode, waaronder Nijnsel behoort, welke ligt op zo'n 14 k.m. noordwestelijk van Eindhoven. Gezien haar locatie, verwacht ik zeker dat de wandelroute zal liggen aan de oostkant van dit kleine dorp C.A., en dat zijn de Vresselse bossen, en dit staat zonder meer garant voor een aantrekkelijke route en wandeldag. De startlocatie is randje industrieterrein van het dorp en een sportpark. Het vertrek is vanuit de kantine van een schuttersgilde, en de consumptieprijzen populair. Vlak voor het gebouw komt Bram uit Eindhoven per fiets langszij. De temperatuur is wat killetjes deze vroege ochtend, en dat herinnert me de oude weerspreuk, de R is in de maand. Ik kan mijn vilten jack best aan hebben toch. Maar de weerman belooft warmer en zonnig voor deze hoek des lands. Een koffie nog als opwarmertje , en dan gaan Bram en ik op weg. De ochtenddauw ligt nog in de bermen. Meteen buiten de deur een fietspad op, tussen akkers en weiden, pad afgezoomd met wilde bloemen en planten, plukjes bossages, wilgenbomen, afwisselend met mooi zicht op de landerijen, maïs, veldgewassen, kreekjes, bermen met riet, netels, distels, moerbeiheggen, gescheiden door houtwallen en her en der weidedieren, ziet er al meteen goed uit. Rust en ruimte. Volgt een graswegje na de slagboom, gaan rand golvende akkers en ruigte en moeras anderzijds, door een poortje met klim-{uitkijktoren}, de overdekking in van de natuur, en hier kan al het jack uit, het wordt warm. Een trapje over prikkeldraad volgt een graspaadje, en volgen blauwe paaltjes route tot verharde weg. Even volgend , komt er afslag bij bord Staatbosbeheer een tussendoorgang langs wat boerderijen van het langgevel type met de schuren slingerend over graspaden langs bosjes en groenstroken. We treffen groepen mensen en kinderen met een natuurgids op pad. Steken een akker doorheen en komen aan een ven, vast het Vressels ven, welke zich al meteen toont in al haar schakeringen van waterplanten allerlei, omzoomd met bossen. Even is er twijfel , er hangt een pijl, die vast afgehaald is door de gidsengroep maar toch ook weer berouwvol teruggehangen provisorisch. We gokken het erop en die blijkt juist te zijn. Blijven langs water van ven struinen, smal paadje bos door , weggetje oversteken en dan een mountain bike pad over om later een smalle doorgaande weg op te gaan, met wat ruimtelijker beeld. Hans uit Deurne voegt zich intussen bij ons, en samen met Bram en Hans zullen we vandaag de route bewonderen. We zijn het roerend eens, dat we al een prachtige route achter ons hebben en dat er vast nog veel moois zal volgen, ziet er zonder meer veelbelovend uit ook. Boven ons herhaaldelijk vliegtuigen in de landingsprocedure op weg naar luchthaven Eindhoven. Volgen een lange landelijke weg, met zelden een auto of motoren. dan rechtsaf een wegje na kruising met eveneens landelijke verre blik met wolkenpartijen aan het zwerk, een wat langere weg, maar zeker niet onaardig toch. Mooie weg, niet voor niks Heerlijkheidsweg genaamd. Draaien weg af langs brede sloot zandweg in met onmetelijke maisvelden en weiden, akkers vooral. Kuieren al debatterend over gras en a.t.b. -paadjes, tot de Lieshoutseweg opdoemt en volgen daar een betonfietspad langsheen een poosje. Mogen dan toch een landwegje in welke uitkomt op de rustpost, aan een boerderij, gezellig buitenterras of onder afdak uit de inmiddels goed voelbare zon is de keus. Zeer laag geprijsd door de club, en zonder meer een trekker, en de wandelaar blijft over het algemeen langer zitten , wat de sfeer verhoogt, vanalles wat eten en drinken is voorzien, temidden een landelijke omgeving. Korte ontmoetingen her en der, een weerzien met bekenden, maar ook nieuwe gezichten en streekvaste wandelaars toch. Wordt toch een wat langere zit , ditmaal. Na de pauze vervolgen we het asfaltwegje welke ons recht het bos instuurt. En opnieuw volgt een oneindig lijkend netwerk van bospaden smal en breed , en m.t.b. padenwerk. We komen de fietsers vrijwel niet tegen. Volgt nog een stuk paarse heidevlakte en verderop her en der wat bomengroepen tussenin, paardenweiden , paden en weggetjes afgezet met eik en berk, linden acacia's en wat al meer, en vervolgen een tweesporig zand en graspad. Weer even de openheid in , langs een groot hooiveld , waar een landbouwer zijn hooi ijverig oogst, voor de komende winter. Volgt op papier eveneens een hele trits paden-aanduidingen, paaltjesroutes en m.t.b. aanduidingen te volgen, we zijn het volmondig eens, het is vandaag schitterend en uitgekiend de wandelroute. Gaan over een erg op en afgaand crosspad, wat de beenspieren extra oefent, een poos. Gaan looppoortjes door met begrazingsgebieden, wel aangegeven, maar treffen er geen vee of wat. Wel enkele redelijk nieuwe koe-taarten op de paden, maar waar zijn ze nu? Lopen over paadjes met grassoorten, hoog tot aan ons middel. We besluiten aan het Vressels ven een bankje te nemen. Genieten van de stilte en ontdekken watervogels als aalscholvers die roerloos op hun prooi wachten en wat kwakende eenden. We versterken tevens de inwendige mens. Lopen nu tussen vennen door met nu en dan modderige of vochtige paden. En dan?..... Moet papier de uitkomst brengen , want er is een pijl weg.... Bram verkent even het pad rechtsaf en we wachten op signalen of die goed is. Het is een T.-splitsing. Bram keert weer en we gokken het er maar op en slaan hier links-in. Dat blijkt wat verderop een juiste gok te zijn geweest. We halen een gezelschap wandelaars in die per bus gekomen zijn uit de omgeving van Arnhem. We oriënteren ons op de zonnestand nu om uit te vinden welke richting te gaan nog. Gaan via knooppunt-routes met paaltjes wandelroutes tot een verharde weg, welke de Vresselse weg blijkt te zijn. Deze weg volgen we een poos, om later een grindwegje in te gaan. Het "hooibeemden " --fietspad. Deze voert ons wat later over een houten bruggetje, wat de Dommel overspant, en leidt ons, weer een asfalt-fietspad op die slingert door het landschap . Gaan een veld met opgerolde hooibalen voorbij, en velden met schapen die ons nablaten. Klimmen het Dommeldal uit, naar een brede grindweg die ons wat later aan de rand bebouwing Nijnsel zal voeren, langsheen o.a. een schutterij en een tennispark. En zo geraken Hans , Bram en ik aan het goed voorziene lokaal van de plaatselijke schutterij. { handboog-vereniging}. De kantine noodt tot langer verblijven, anderen koesteren de zon op het buitenterras. Hans, Bram en ik zetten ons aan tafel met Anita en Roel, en hebben nog vrolijke kout. Over wandelen en aangelegenheden natuurlijk,- laat zich raden- , vooral. We zijn het volmondig eens ook, dat we vandaag een uitgelezen, en schitterende wandelroute en dag achter de rug hebben, de zaal en rustpost goed voorzien aan wel erg democratische prijzen. Een absolute trekker deze tocht, en dat zijn de overige lopers vast en zeker ook eens. We mogen nog de route-uitzetter ontmoeten ,naast andere leden en personeel en bestuur, om onze dank aan hen allen, en waardering en inzet, uit te spreken, te prijzen met een fantastische wandelroute, en organisatie. Subliem! We komen zeker graag terug hier. Na een gezellig nazitten vangen we ieder ons weegs de thuisreis aan, met een voldaan gevoel. Prachtige nazomerdag, en een uitnemend mooi gebied om er rond te dolen. Houdoe! ::: Peter Heesakkers
