Noud klopt geheel in sfeer, van de St.Nicolaas tijd, zachtjes tegen het voorraam. Het is geen vreemdeling, dat is dit keer zeker dus , die verdwaalt is zeker. Noud komt wat vroeger dan aangekondigd. Ik ga dus naar buiten in de gestaag neervallende regen, om bij hem in te stappen. Wat frisjes is het , grijze donkere lucht, en neerdwarrelend gebladerte in de straat. Herfst dus ten voeten uit. Noud zet een c.d. op van de roemrijke Bolero van componist Ravel en zo gaan we op weg naar Boskant in de gemeente St.Oedenrode. De zachte muziek gaat langzaam over in het ritmische gedreun van het orkest, met dit langdurige nummer. De ruitenwissers zwiepen altoos heen en weer om goed zicht te houden, en verdorie, een onvoorzichtige bromfietser uit de zijweg komt, kunnen we nog ternauwernood ontwijken. Die remde te laat voor ons. Noud vloekt en moppert van de schrik. De bolero duurt bijna de hele weg, en zo komen we aan bij de startzaal. In de omgeving van de zaal blijkt de opkomst erg mee te vallen en we posteren Noud's vehikel een eindweegs uit de buurt. Zo vol als het er al staat. In de zaal zijn Beneluxers Daniel uit Lokeren , Martine uit Lochristie en Guy { Verhelst} , uit Zelzate ook present op afspraak. Ik schrijf me na handengeschud gauw in. En we besluiten maar meteen op weg te gaan. We worden na wat bochtig straatlopen, dorp uit , al meteen vergast op een modderig pad als opening, en dit laatste zullen we dan ook menigmaal ervaren onderweg, want tja, "Echt Olat!" is altijd de slogan van hun wandeltochten, wil zeggen puur natuur , veel paadjes en veldweggetjes zit er ook vandaag weer in. Duiken al meteen de natuur in van de Meierij v. 's- Hertogenbosch, een landschap met erg veel populieren voor de klompenindustrie die dit gebied overheerst, naast de talloze boomkwekerijen. We gaan het bos ook in en daar is het stoeien met de drassige modderige bodem om op de been te blijven. Glibberen en glijden en constant alert zijn. Gaan langs klaphekken en slagbomen, en ploeteren voort. Van de natuur die zeker erg mooi is , zien we niet veel eigenlijk. Onze neuzen blijven neerwaarts, en ogen ook dus, waakzaam, om niet in de modder te vallen. Erg mooi en talrijk zijn wel de herfstkleuren, compleet met de kou en regen, ja echt herfst. We verliezen veel snelheid en tijd met het voorzichtig voort ploeteren. En toch, we genieten. Parkoersmanager en architect Ad en zijn hulppersoneel, stuurt ons over en door de mooiste paden. Eindelijk. Een asfaltweg dient zich aan, even op adem komen, maar dan toch, we gaan weer door een wandelpoort de rimboe, gebied De Scheeken in. De rustpost na dik 6 k.m. is erg welkom om op adem te komen. Her en der zijn omleidingen voorzien , mogelijk vanwege onbegaanbaarheid... Die k.m. rs zullen we terug moeten pakken. Gaan na pauze in het bos, verder met geploeter wildroosters en klaphekken over en door, een welkom graspaadje langs een waterloopje en dan prijzen we ons gelukkig toch weer asfalt onder de voeten te krijgen. De Barrierweg duidt op een gemeentegrens. Gaan over de zesbaans autoweg en duikelen het Hollands Diep in. Aan een splitsing even verderop twijfelen we even, of 20 k.m. gaan , niet verstandiger is. We vermannen-- vervrouwen ons, en besluiten toch door te gaan afwachtend op verdere beproevingen. Zullen maar zien wat en of we nog ontberingen moeten doorstaan. Moet gezegd, dat het parkoers absoluut mooi en natuurrijk is en was en ook zou blijven achteraf. Gaan onder de spoorweg door en komen in gebied landgoed De Velder en later ook Heerebeek. Asfalt wordt opnieuw zand en modderige bospaden. Gaan over duikers en langs sloten en toch nog verhard fietspad, na klaphek. Het blijft toch genieten van houtwallen om weideveldjes en vele malen stukken bos. Heel gevarieerd landschap vandaag. Lopen vaak ook op paden met afgevallen blad bedekt. tegen glibberpartijen toch. Zijn nu in het Groene Woud, een uitgestrekt geschakeld groengebied, tussen drie middelgrote gemeenten. We zagen het toch echt een pijl linksaf, volgen een pad langsheen een brede stroom, maar krijgen toch argwaan dat we al een poos geen pijlen meer zien, besluiten terug te lopen naar die laatste pijlaanduiding. We zien aan de overkant van de sloot terug aan het wegje komende een wandelaar aan de overkant inlopen. Roepen en vragen welke route het is en ja verdikkeme, daar hangt toch een pijl, het is onze route, en geraken dan weer op de goede weg of paadje beter, een-sporig graspadje andere kant sloot , door de velden. Door grasvelden. Komen aan totaal vervallen boerderij, villa hou je dak vast of zoiets toch. Mogen wat later weer samenkomen met de 40 k.m. , om na dik 14 k.m. een zomaar ergens temidden natuur staand café/ herberg de rust te mogen nemen. Weer buitengekomen, en verplastiekt, blijkt de regen gestopt te zijn. Hoera. De plu kan ook ingevouwen worden, en mijn plastiekske kan weer uit. En we slingeren verder over modderige paadjes en bladval voor beter houvast onder de zolen door opnieuw een schitterend bosgebied. Door de Heerenbeek. Weer over duikers en verder gaat het maar. Padenrijk dat wel, en minutueus volgen op uitvoerig uitgevoerd en beschreven papier van de route. Mogen bij uitzondering over particulier terrein van boerenhofstee en langs schuren met landbouwwerktuigen allerlei. Geraken dan even verhard op weg langsheen spoorweg. Door fiets en voetgangers tunnel onder spoor om landelijk in te gaan op weg naar autoweg A2 . Veldwegje langs een sloot en bosrand , wat later toch weer bos ingaand. Gaan lange tunnel in onder verbrede A2 door. Komen de 20rs bij ons. Geraken in dorp Liempde, een gezellig typisch brabants dorp. Na wat kleurrijke straatjes komen we bij een café-rustpost. Wat bezoekers kijken grootscherm naar het voetballen in de hoogste Ned. regionen. We hebben ondertussen al lang het vermoeden , dat onze afstanden te lopen, niet zo druk bezocht zijn en de meesten voor korter schijnen te hebben gekozen vanwege die vervelende regen van morgen of onderweg besloten korter te gaan. Mede vanwege ook de immense modder en drekpaden. We gaan schilderachtig dorpje uit een smalle veldweg in, slingerend langs bebouwing verholen achter groen met een bijna blauwe lucht en de paar wolken erin die het landschap veraangenamen als op een schilderij, die toch weer asfalt wordt later. Komen in het Dommeldal en mogen het pontje mogelijk niet gaan , uit de dienst genomen denken we, en dus weer een omleidingstoute te gaan de derde al als ik nu goed tel.... Guy laat niet na zijn camera nogal eens te focussen op diverse punten in het traject vandaag. De zon beschijnt ons volop al vanaf de spoorweg-onderdoorgang. Het is met het weer en de regen , toch weer goed gekomen. Gaan weer door en over privéterrein, uitzondering voor ons wandelaars. Een mooie mariakapel langs omgeven door tuintje en erehaag of boog, van gebladerte. Dan nog e.o.a. gedenktuin. Een uitkijktoren in het landschap nu meest open gebied. Wat draaipoorten door. Opnieuw over den boer zijn terrein bij uitzondering. We zien aan einde pad bij een achterom bij de boer zijn schuur driepuntige vlaggetjes hangen , in slierten, slingers, blijken deze van Olat de wandelclub dus te zijn. De rustpost. Laten ons de soep goed smaken , nemen paar sneetjes brood met koffie na, en gaan op weg voor de laatste kilometers. Gaan alweer.... de bossen in en een mooi natuurpad, met weilanden. In de velden , weiden, akkers komt intussen stevig grondmist opzetten. Merkwaardige overeenkomst met vorig jaar! Precies een jaar geleden , zaten we ook in no time in de dichte grondmist, moesten we zelfs in de ingevallen duisternis en mist onze weg in de bossen zien te vinden ook. Over weiland en krijgen twee draaipoorten te gaan. Dient zich een 60 k.m. weg aan, om wat bij te komen, van modder en ook graspaadjes en soms lichte ontberingen. Krijgen weer een trits paden werk voor de boeg. Opnieuw privéterrein gaande gebied De Scheeken in. Zien plots bebouwing opduiken. Dit moet Boskant zijn! Passeren uitbundig versierde voortuin vanwege een 30 jarige verjaardag, en stiefelen dan de bebouwing in. Straat dwars door de wijk, op de finish aan. Hoewel het in de zaal niet druk meer is, heb ik een lift eerder onderweg aangeboden gekregen van Hein uit Bladel, en kan ik niet langer blijven. Hier komt n.l. in de weekeinden geen bus.... Neem afscheid van mijn Belgische medelopers Guy, Martine , en Daniel vandaag. Guy wil me nog vereeuwigen met zijn camera buiten. Om na handen geschud en bedankjes voor de aangename tocht te moeten vertrekken. Terugkijkend op ondanks de modder vaak, --- een fabuleus mooie tocht. "Echt Olat", deze leus die ze hanteren altijd. Een tocht opnieuw voor de echte natuurgenieters. Vast en zeker vonden naast alle anderen, Daniel , Guy, en Martine dit ook. Die hadden weer een lange reis voor de boeg naar Oost-Vlaanderen. Zullen ze zeker na vandaag geen spijt van gehad hebben. Hein zet me redelijk dicht bij huis af , en dat stukske loop ik dan ook nog wel. Bedankt Hein voor je sympatieke gebaar. Ondanks de vaak moeilijk begaanbare route, heb ik een fantastisch mooie wandeldag weer mogen genieten. Wandelroutes uitzetten? Laat dat maar aan Ad over en zijn kornuiten. Dank Guy , Daniel, en Martine voor het gezellig samenzijn onderweg. Een gezellig Nederland-België onderonsje. Wie weet tot waar weer eens. Houdoe ! Peter Heesakkers
