Wat de reden ook was, de bus liet het helemaal afweten , en liet me een twintig minuten wachten. De spits loopt ten einde , en ik ruil langzaam het stadse gewoel , voor de Kempense rust. Eminence grise , Joop bemant het inschrijfburo weer, met Hans en dame wiens naam me ontschiet nu. Vast prik , dat ze er zijn. Het koffieapparaat blijkt kaduuk in de zaal , en dan maar zonder een voorafje op weg gegaan. Glas sap en twee mokken koffie thuis , bleken ook voorlopig voldoende . Het dorp is zo klein , dat al snel een verhoogd liggend maïsveld in het oog komt en langsgegaan wordt. Balkentrap op naar gelijk niveau en gazon door, en dan de kempische velden in , met opnieuw amechtig veel maïsvelden welke elk vergezicht onttrekt. Bos en perceeltjes groenigheid op afstand. Het lijkt of beter ís een hondenuitlaatplek , want menig taartachtig exemplaar moet omzeilt worden , en dus het oog op de grond meest gericht blijven . Een anti-drollendans derhalve. Dan de Stevertse bossen in , met zijn aankomende herfstkleuren en ook weer jong groen opkomend nog. Plots achter me hoor ik gedraaf op het halfharde zand. Een groepje vrouwelijke ruiters , zet er even de sporen in , maar blijven toch op eerbiedige afstand kwetteren en tetteren achter me aan . Ga na dit stuk bos asfaltweg door buurtschap Stevert , huisje , boompje , beestje , om direct na brug over de Run een graspad van kniehoog te gaan , langsaf de beek . Het gras poetst m'n schoenen , service van de natuur. Het is opletten waar je je voeten zet want kuilen evtl. zijn door het gras aan het oog onttrokken . Weer terug oversteek via brug een zand met smal asfaltfietspad op langs wuivende rietkragen , na een poosje opnieuw graswegje , nu langs sloot met bedenkelijke kleur van water . Lijkt olie of benzine op het water te liggen. Kan ook zijn dat dit van dode eikenbladeren is, welke ook zo'n uitziend zuur afscheiden. Het waterpeil ligt erg hoog , en het pad is evenals het vorige erg drassig . Jagers uitkijkhutten of stoelen boven ladders volgen . Een enorme coniferenplantage/ kwekerij. En ander tuinplanterij en geboomte. . Weide en akkers inruilen voor dicht bos met kronkelend smal pad met bomen en planten van zowat aller soort . Een beukenrij , om rand veld /bos weer via asfaltweg aan een grote schuur de rustpost te naderen. Routeman Frans Tilborghs verzekert me met bestuurslid Jan Sengers , dat de lus van minstens tien k.m. van hier af verkrijgbaar aan de verzorgingswagen een must is om te doen. Warm aanbevolen en ik geloof ze zonder meer. Even nog asfaltbochtjes en dan weer het graspad op langs weelderig struikgewas de bossen in , het is opletten , want er lijkt bijna geen pad te liggen en ik stoei me door de rimboe-achtige toestand. Bepijling en papier helpen me. Het wordt draaien met de schouders langs takkenwerk . En de schoenenpoetser doet zijn werk na een wegje met jonge eikenboompjes , opnieuw. Gemene boomwortels , opgepast. Het is dras als wat hier in dit bos en een klein gemeen nauwelijks zichtbaar beekje moet met sprong genomen worden. Graswegje één persoons langs de Dommel volgt, Sluis hiervan met stuw en waterval over en weer even wat modderpadderigheid. . Ik dans de samba , of zoiets toch , korte beentjes hebben het hier pittig, weg verhardt met puinsteen , en een bijzonder oever vennenpad draait ons erlangs, een ven met alle waterplantengroei , half struikelend over boomstronken . Groepen paddenstoelen en boleten schuiven het oog voorbij. Wegje Veldhoven-Waalre overgaand verder , het bos weer in na stukkie fietspad. Zandwegjes door recht op de bush-bush af van moersgewassen overwegend riet en wilgen. Klaphekken met toegang "Dommeldal "zo zegt aanduiding . Loop door erg hoge riet en wilgenboompjes , zo smal paadje , en struiken en opnieuw maakt het gedraai m'n schouders los . Bijna ondoordringbaar hier. Rivier wordt eindweegs gevolgd , welke flink stroomt . Weer als een draaikonthekje en klappoort door gaat het dwars een weide met grazers door. Is de toren [kantoor] van chipmachinesfabrikant een poos dominant aanwezig. Loopt even weg op recht op viaduct E34/A67 , langs ontspannings en congrescentrum , en vlak voor autoweg draai ik langzaam ervan af. Langs een brede sloot flink vol water en hekwerk van centrum over gras om in modder te eindigen . Brug weer overgaand , kom ik in buurtschap Heers , met een prachtige dichte bomenrijen { linden} , brink. Enorme honden blaffen me toe , maar veilig achter hoog hekwerk . Na asfalt volgt weer zachte grond van wisselend bos en open onder mijn schoenen . Achter conferentie-centrum met hotel , Koningshof door weer velden met bosranden volgend , Manège langs en tuinen van huizen , hoor ik vlak achter me een knal van e.o.a. zwaar geweer. Een jager aan het werk? Vast en zeker , maar zijn niet mijn vrienden. Een zo ver als kijken , grote kerstbomenkwekerij -plantage volgt. . Dan toch maar weer het bos in wat begon met een donker oud sparrenbos , amechtig hoge jongens, verderop met gemengd bos en cross-spoor kuilenpad wat de gewrichten op de proef stelt een tijdje , weer paddenstoelen veler soort en boomzwammen . Een hondentrainingsveld -club langsheen , om af te draaien onder een hoogspanningslijn met lagere begroeiing , struiken en bomenwerk jonge berk vooral en laaggroei van jonge boompjes. Huppel ik al draaiend met padje mee en een bord geeft aan dat de rustpost van begin deze extra lus nadert. Niets vermoedend van haar aanwezigheid , zie ik ineens onze medewerkster van het duo "Gonny en Jos "Hollanders ; Gonny zelf , de hal weer uitstappen met Marijke haar meeloopster uit Heeze. Een kreet ontvalt me , Gon keert weerom om nog gauw even een babbel te slaan . Het toeval wil dat ze aan een andere lus bezig zijn dus even samen lopen is er niet bij. Marij zet 'r de schoenen in na deze onderbreking onvoorzien. Even later kruisen beide alsnog mijn gaande route en volgt weer even een bijbabbel. Gonny vindt het maar prachtig een mede-beneluxer zo maar middenweeks te treffen. Opgewekt als ze is als altijd. En enthousiaste verhalen van wandelingen voorbije tijd. Asfalt vervolgt door een bos , om bij jeugdcentrum en ontspannig "Buitenjan " het bos in te gaan. De provinciale gewestweg herriet op de achtergrond . Die ga ik verderop met een stadgenoot meegaande vanaf bijna laatste rustpost over en een golfterrein langs , bukken voor vliegende golfballen hoeft gelukkig niet. Weg wordt pad en gaat recht op bosstrook langs talud van E34 onderlangs met velden en tuinbouw linkerhand, en de toren van Steensel wenkt in de verte. Weiden , en ook een enorme kudde lama's diverse grootten en kleuren een weide voor alle leeftijden zo te zien , lichte , donkere tot erg donkere exemplaren bevolken de wei. Die jongsten schattig toch om te zien. Ik blijf met maat op eerbiedige afstand , wetende dat ze flink kunnen spuwen als belangstelling niet bevalt. Opnieuw volgen onafzienbare tuinderijenlandschappen en boom en plantenkwekerijen {plantages}. Een haakse draai brengt ons van smal naar smaller om te overgaan in een smal rommelig omsloten met bomen en struiken , graspad , in ganzenpas dus hier. Een kapel huisje uit 2001 zoals de steen in de gevel zegt, wat dorpse uitbreidingen op afstand , velden in en dan volgt even wat straatwerk met rotonde , {rondpunt } voor onze zuidelijke buren/wandelvrienden. Maatje ziet eerder een pijl dan ik en ik corrigeer mijn koers. We lopen een wagen geparkeerd voorbij , waarin languit een man ligt . Ik wordt nieuwsgierig , is dit wel goed {?} , maar wat later zie ik zijn borstkas licht op en neer gaan . Ik grap nog ; zou ie voorlopig niet meer binnen mogen komen , of zoiets toch ? Zit onder de knoet ván. We vervolgen gerustgesteld en komen alras aan het plein met opmerkelijk veel Belgische nummerplaten toch , waaraan het buurthuis De Höllekes {Holletjes } , zich bevind. Ik besluit vanwege het late tijdstip maar niet meer een extra lus van 8 k.m. nog te doen want dan voel ik het pijlophalers duo in mijn rug en dit loopt niet prettig. Wel volgen nog ontmoetingen met burolisten en leden bestuurderen en medewerkers en ook binnendruppelende wandelaars gesprekjes over wat kwam , wat ging , veranderde , of bleef. Tips suggesties etc. Wandelaangelegenheden , dat wel . Nu eens geen politiek en maatschappelijke zaken . Ik kijk terug op een fijne wandeldag. Helemaal De Kempen , in al haar rust en variatie . Natuurtocht van de bovenste plank . Een geweldige pluim op de hoeden of mutsen , of in de haren of zo , voor alle inzet vandaag. Want dat was absoluut superbe weer bij deze club. Daarom ben ik er ook zo graag altijd.
Komend weekeinde geen gewandel van mij, de stad viert feest inclusief de grote marathon met duizenden en duizenden toeschouwers en een sfeer van jewelste , niet te missen als inwoner zeker niet. Stad en omgeving is in de ban ervan. Het weekend erna volgt de eerste van de reeks wintertochten van Olat , vanuit de bakermat van hun ; St. Oedenrode . Laatste weekend der maand Boxtel , zeker ook de moeite altijd waard. Misschien zien we elkaar daar ook wel of onderweg ergens slenterend, nou nee stevig in de pas toch. Gewoon blijven wandelen dus . Tot dan , houdoe , tot ziens en anders lezens hier.
