Het is even wennen met de tochtbenaming, voorheen 31 jaren Kempische wandeldagen genaamd vanuit Geldrop, dit jaar voor het eerst vanuit Nijnsel behorende tot gemeente St.Oedenrode. Ik heb een onwennig gevoel op weg naar deze tocht, zou het aan de verwachtingen qua parkoers beantwoorden? Stap uit de bus, en wordt meteen eraan herinnerd dat het te bewandelen gebied vandaag in de Septemberdagen van 1944 de landings en gevechtsgebieden waren van de 101e Amerikaanse luchtlandingsdivisie om oost Brabant te bevrijden van het Duitse juk, een mooi monument herinnert eraan dat vlak bij deze bushalte vroeger tijdelijk een Am. begraafplaats lag, de lichamen zijn nadien overgebracht naar Margraten in Zd. Limburg. Vanaf hier is het nog bijna 2,5 k.m. lopen naar de startplaats, zo is vooruit beloofd op de website, route gepijld , dat wel. Een inlopertje dan. Volg de gele routepijlen, van de eigenlijke tocht, maar moet eigenlijk de rode aanhouden. Geraak in twijfel bij een splitsing van beide kleuren , is dit korter? Volg toch maar rood. Kom langs een enorm aardbeienveld waar vast een hele meute Oost-Europeanen, ijverig aan het plukken zijn. Moet ook voorbij een regeninstallatie zien te komen, zonder nat te worden. Het lukt waarachtig. Het is n.l. gortdroog voor land en tuinbouw in dit gebied. Kom aan de startgelegenheid de Vresselse Hut genaamd, welke beslist geen hut lijkt, integendeel, een degelijk horecabedrijf. Ik schrijf me in en ga op stap. Na een wegje meteen al de bossen en vennengebied in De Hazeputten genaamd. Moet soms bukken voor half omgevallen bomen, en stammen op pad overstappen. Roep ook voor mij lopende kwebbelaars terug die een afslag missen. Een tussenliggend gehooid veld langs, wat verscholen weiden met paarden vooral. Maisvelden voorbij welke dezer dagen veel opgeld doen. Hele muren hoge mais langsgaand, geraak ik in een villawijkje, een slingerend grindpad gaande die me mooie landschappen voortoveren, met ruigten van allerlei wildgroei over en langs de paden. Heel boeiend. Steek dan een weg over langsheen bebouwing van Nijnsel gaande, pad wordt asfalt en slingert voort. Mogen over den boer zijn erf gaan langs schuren, mest geknoeid op de grond maar te omzeilen toch. Grindpaadje langs sloot. Onder viaducten van autoweg A50 door. De knoptoren van oude kerk komt in zicht. Draaipoorten door, een gruispad naar stalen brug voor voetgangers een bloemstrook langs van meest gele bloemsoorten, gezaaid vast, achter appartementen door, steken dwars door dorpscentrum door en weer uit, Dommel volgend naar de rustpost. Wespen hebben het ook gevonden hier en noodt mij een kort verblijf. Weer terug bebouwing in gaat het dorp weer uit langs een prachtig oud kasteel, in de bevrijdingsdagen '44 het hoofdkwartier tijdelijk van de Am. Airborne-divisie. Kasteelpark door oprijlaan hiervan aflopend weer de bossen in. Dikke oude boomsoorten en rijkelijk balsemiengroei. Een boomgaard langs waar inderdaad de appels niet ver van de bomen vallen, als spreekwoord zegt. Volgt een route-omleiding, waarom, niet duidelijk. Een prachtige bloementuin langs, met zorg onderhouden blijkt wel. Betonplaatpaden, graspaden, koel in warme zomertijden. Brugje over pad langs sloot, dan een fietspad op. Vlinders en vlindersoorten zijn talrijk onderweg te zien, in de ruigten langs en boven de paden te gaan. Ruigten met talloze planten bloemensoorten, enorm variant aanwezig. Tik bebouwing van Boskant aan, een dorp gesticht in de eerste jaren vijftig vorige eeuw en dat herkent men ook aan de jonge bebouwing. Door stalen poort woongemeenschap uitgaand over betonplaten. Weer de natuur in. Even is bepijling niet duidelijk, maar heb een ruim omschreven routebeschrijving bij me die ik raadpleeg. Het komt dus goed. Dartel rond in natuurgebied het Scheken genaamd. Langs huisje Weltevree, nou ja huisje, mag er qua grootte wel zijn toch. Langs boomkwekerijen. Dus tevreden zal best. Dan rijen huizen met zonnepanelen, van recente bouw langsachter door, wordt het toch even bouw doorgaand, en dan dient zich de zaalrustpost aan. Ontmoet er 80 en 110 kmlopers ook van deze tocht. Het dorp is alom gesierd met houtsnijwerkkunst als uit boomstammen van een plaatselijk kunstenaar, en het oogt fantastisch, absoluut. Voort gaat het weer, door de rijke natuur, paadjes breed en erg smal door, hekjes door, de lusthof der natuur. Kom even op adem bos uitgaand maar langs onmetelijke maisvelden. Tref er diverse kunstmatige parachutes, welke duiden dat we ons in de landingsterreinen zijn aangekomen, van de luchtlandingsdivisie destijds, om ons van de tiran te verlossen..... Rustpost volgt, even een zitje, en dan op naar de finale vandaag. Gaan over de A50 weg per viaduct, even in de brandende zon. Petje op zonnebril op de neus. We toucheren even de noordelijke rand bebouwing Son en Breugel door groenrijke wijk en zijn plantsoenen door. Gaan oude weg naar Nijmegen oversteken, en kom langs monument aan de bushalte van vanmorgen. Volgen landerige wegjes en een ommetje door dicht bos, om plots aan een extra in gebruik genomen parkeerplaats vanwege de opkomst van wandelaars te komen, wat het einde inluidt van een mooie geslaagde dag. Krijg van maatje Noud, een lift naar huis aangeboden, welke ik niet af sla.
09-08 Derde dag van Olat wandeldagen: Mij tweede dag dus. Noud biedt aan om samen naar Nijnsel af te reizen. Hij zal wel kiezen voor een kortere omloop vandaag vanwege een voetenkwestie. Klokvast op afspraak staat hij aan de deur. De startroute gaat hetzelfde wegje in als gisteren. En meteen de bossen weer in. Worden vergast op vennen en smalle boswegjes en paden tot erg smal. Afgewisseld met weiden met vooral paarden. Zomaar in niemandsland. Boeiend bospakoers in rust en vree en absolute stilte om me heen. Komen weer even in villabebouwing, steken dan een doorgaande autoweg over en geraken bij een politiehonden africht plaats. Even is het schrikken, moeten we langs die grote blaffers? Personen, eigenaren van die honden roepen en gebaren dat we een pad erlangs moeten gaan. Sprokkelhoutpaden gaan onder de voeten door nu. Bospartijen weer. We lopen vaak beschut tegen de felle zon, gelukkig. Een veld bruin gras {droogte} langs en door. Een veld met een zee van blauwe en witte klaverbloemetjes. Een asfaltweg op met oude beukenbomenrijen. Raak ik weer tussen enorme maisvelden,
welke gescheiden en omzoomd zijn met zonnebloemen die inderdaad naar de zon gericht staan, als geweten algemeen. De zon verdwijnt achter een wolkendek alras, gelukkig want de open ruimten met maisvelden bieden geen beschutting. Zie ook veel korenbloemen, blauwe dus langs de akkers. De openluchtrustpost der club dient zich aan. Wespen vinden hier kennelijk ook hun gading, dus ik blijf er weer niet lang. Gaan een veldwegje in enkel smal pad, een graspad erg lang en gelukkig omzoomd met bomen allerlei dat wel. Vochtig nat gras en dit na lange droogte. Dan even asfalt, om los zand te gaan baggeren. Zie zwarte rupsen mijn pad kruisen 5 6 cm lang. Maar ook hele kolonies bosmieren, onder mijn schoenen. Hoor dan verkeersgeraas van wat blijkt de A50 autoweg naar Nijmegen te zijn. Even landerige taferelen door komt er plots de zuidelijke industrieën van Veghel in zicht. We raken even randje autoweg, even schrikken voor verkeer maar verdwijnen alras achter taluds een wat vervelend smal hoog gras pad door, tot een viaduct waar we onderdoor gaan, richting Eerde lijkt, maar via landerige wegjes met her en der een huis of boerderij. Toch wat natuur door, en dan is er plots de rustplaats hoofdplek. Aan een camping, gerieflijk zitten en populaire prijzen. Zie tenten en caravans maar ook Indianentipi, s ook wel wigwams genaamd als familieverblijfplaatsen, zo uit de oude stripverhalen. De puntige tenten. Pad gaat verder langs de boorden van de camping verder, na nog wat genatuur, zie ik de molen van dorp Eerde draaien. In de oorlogs-- bevrijdingsdagen was de molen half kapotgeschoten, door de Duitsers zo ook de dorpskerk waar zij Am. uitkijkposten vermoedden. De molen en kerktoren zijn in volle oude glorie hersteld. Gaan dan langsheen een heuvelrug wat eigenlijk een oude huisafval- vuilnisberg of bergen zijn. Even ben ik in de waan in heuvelachtig zuid Limburg te wandelen, klim gestaag naar de top alwaar men bij helder weer o.a. Eindhoven en Den Bosch kan zien liggen, dus erg ver weg kijken kan, maar het is te heiig helaas. Op de hellingen ligt ook fijngemalen glas, wat daarmee moet is me onbekend..... De heuvels afgaand, wordt het weer echt vlak een bomenasfaltweg op die even verderop in veldpaadje overgaat een mooie groenstrook. Een gebied door met diverse brugjes en tuinachtig door met vennetjes en ruige begroeiing, heel boeiend mooi. Volgt tijdelijk veldgebied en den boer zijn eigen werken langs. Krijgen na bosjes en wildgroeisels een steil talud te klimmen, het is oppassen geblazen en onderweg naar boven gaand besef ik dat ik met een weglus hier ook had kunnen komen want is nu erg riskant! Ik adviseer achteropkomende blinde man met begeleidster, dit niet te riskeren en die omweg te nemen. In dankbaarheid aanvaard, die tip. Brug A50 overgaand weer de natuur in. Duikers over waters. Slagbomen volgen. Een veld klaprozen en andere gele en witte bloemen. Graswegjes door. Wacht na slagboomwerk., een wildgroei aan planten bloemen en boomsoorten, een natuurlijke weelde. De knoptoren van St.Oedenrode in de verte wegdraaiend , gaat de finale in van weelderige bossen soms donker bos door en opnieuw vennen. Een waar lustoord. Veren van een tot prooi vervallen aan roofvogel vogel, op het pad. Dicht donker bos doordravend, met aldoor geslinger op paadjes, is daar opeens de openheid, en leid een asfaltwegje me naar de finish. In de deuropening staat de voorzitter der organisatie welke ik mijn welgemeende dank betuig voor deze twee fantastische dagen van de eigenlijk drie, en zeg hem deze aan zijn personeel en de routeuitzetters over te brengen. Belooft ie.
Het was absoluut geweldig, ik ben er euforisch over, dik tevreden met de twee mooie wandeldagen. Met Noud en nog wat bekenden aan tafel nablijvend, gaat het daarna tezamen op huis aan. Noud heeft weer als hoffotograaf der club de dagen op de site WWW.OLAT>NL, vastgelegd. Kijken dus. Klik foto's of Picasa van de club. Het was absoluut een klinkend succes deze dagen. Die "Geldrop" moeten doen vergeten. Nou ja daar twist ik nog over. Zal toch wennen worden. Beste lezer{s} het ga u goed, tot mijn volgend schrijven over ons wandelland. Ik groet U: Houdoe! als groet op z'n Brabants: Peter Heesakkers
