De laatste tocht van de club van de z.g. Winterserie 2010/2011. Oisterwijk: Een paar k.m. oostelijk van Tilburg. O' , wordt al sinds mensenheugenis de Parel van Brabant genaamd. Toeristische streek bekend om zijn uitgestrekte natuur , vooral bossen en vennen campings alom en boshotels en herstellingsoorden. Noud haalt me af thuis en koersen we op Oisterwijk aan. Niks te vroeg voor een parkeerplaats zo blijkt. De smalle weggetjes om het startburo vanuit een der uitspanningen , wemelt van wandelverkeer , naarstig een plaatsje zoekend. Bomvol dus. Het is een gekrioel van auto's en wandelaars. Veel Belgische nummerborden en zelfs een touringcar met club uit Wechelderzande tussen Turnhout en Zoersel blokt de smalle weg, die weet het ook niet meer. Ook wij moeten de auto zo ver wegplaatsen ergens in de berm , en het kost zo'n 20 min. lopen. Buro te midden van van de bossen. Ook binnen is het een drukte van jewelste, de zaal kan de stormloop nauwelijks aan, en zo ook de bediening dus, ik zet er maar fluks de benen in. Mogen dwars door buitenterras, tuinpad van zaal poort door , weg op en al vrij direct splitsen de afstanden. Merkwaardig! Plots loop ik heel alleen op mijn route.. Zouden anderen het niet gezien hebben? Steven al meteen door de bossen en het eerste ven langs. Afzettingen voor de paddentrek alom vanwege de oversteek van die kruipers op weg naar avontuur om te..... . Veel spechten hoor ik kloppen. Divers vogelgepiep in voorbereiding voor een massaal lenteconcert later. Uit de bodem komt allerlei groen ook gepiept. Het lentefeest kan aanvangen. Hier en daar grond en gras nog grijs van de nachtvorst, maar een felle zon kondigt een mooie dag aan. Krinkel paden door gebied , atletiekbaan en sportpark voorbij. Poortwerk door langsheen groot ven. Rijkelijk rondgestrooid Plankenbrug met kippengaasbodem tegen uitglij beveiligd, we zullen ze nog veel vaker zien en lopen vandaag. Een wandeldijkpad tussen twee vennen wat modderig, ook veel vandaag en heeft te maken met broeklanden en laagland waarover water stroomt van een naar ander , maar ook beken , sloten enz. steken onze paden nogal eens over her en der. Op 5,1 eerste openlucht rustpost al altijd weer gezellig hier. Bekende wandelaars en -sters en blog en andere wandelcoryfeeën melden zich. Na wat gebos met weiden en akkers dooreen , brug rivier Reusel over, een ontmoeting met twee reeën wat op afstand. Het is onderweg vaak ook avontuurlijk balanceren langs plassen en het beste deel door modderpaden, er liggen niet zelden boomstampalen doorheen de plassen om passage nog enigszins te verlichten. Krijgen drie dwarsliggers van boomstammen vlak tegen elkaar te klimmen of te kruipen. Ik werp mijn rugzak af en kruip als een limbodanser onder de middenboom door en klauter de andere twee. Je zal maar korte beentjes hebben! Wandelknooppunten-- palen volgen op en padwerk evenzo. Alle afstanden zijn nog op mijn route en dit maakt dat onder de rook van Moergestel ik de rustplaats laat voor wat ie is. Veel te druk , lange wachtrijen aan buffet en toilet is er maar een voor dames zowel heren, haast geen bedieners, duidelijk verrast op de vroege zondagmorgen, honderden wandelaars die doorgaans haast hebben , te bedienen. Ik ga weer door. Over groot terras waar het wandelvolk buiten in de zon vertoeft en door een mini-golfbaan gaande. Steek weg over , ga kortgras weiden in door de smurrie van modder en dras langsheen een sloot, een hele trits graspaadjes en bos en zandpaden volgt. Na een kleine 2 k.m. toch een Olat veldpost. Hierna lonkt gebied de Kampina. Rietkragen omzomen de paden, een dijkpad op met zicht moeras links plas rechts. Er naderen man en vrouw te paard en paard laat stilstaand nog gauw al zijn hoop varen of vallen de grond bemestend. Ze zijn cowboy-achtig gekleed. Gaan door zoveelste klaphek vandaag , blijven wat metershoge grasdam volgen tussen plas en moeras. De weidse plas biedt fauna in diversheid van zwanen , kraanvogels , waterhoenen , meeuwen, ganzen, enz. , en wat verderop koeien in de wei. Zie je wel; lente! Ga kabbelende rivier met rotsvallen erin de Beerze over en beemden en wilgenbossen volgen en ander recente aanplant om nu weide en opener landschap te verrijken. Wildroosters zijn onderweg ook volop aanwezig. Klap en zelfs piepende draaipoorten. Hekken langs zig-zag om fietsers en crossers te weren. Steek asfaltweg smal , over Brinksdijk genoemd en even natuurstrook langs met anderzijds wijde landbouwblik asfalt , om later toch weer graspad langs brede diepliggende sloot te gaan , alsnog later brugje over en slingerpad door wit gras en berkenbos en wat verder ander jong loof en naaldbos overgaand in ouder bos. Mooi hier een fijn intermezzo. Kom in opnieuw kort graslanden wijds terecht. Paal markering van aardgasleiding no.236 langs op weer asfaltwegje aan. Even verkijk ik me en ga rechtsaf tot ik het vreemd stil vind en terugga op rechte pad. Weer weide en vlak grasweiden en soms akker in langsheen stromende sloot, piepend draaihekje door , dan dwars ik grasveld op schuilhut van vee af , achterdoor, klaphek , weer wildrooster. Bospad komt aan paar meter brede stroom met weer rijen waterdrempels rotsblokken erin wat weer ruisend , kabbelend effect heeft. Boomwortelpad slingert met beek mee, kippengaasvloerbrug over en verder gaat het met de pret. Volgt een brede bomenlaan met vervallen rietendaken en andere verlaten bewoning vaak en haast instortende schuren. Steek brede zandweg met smal fietspad langs over het. Kerkepad zoals bord vertelt , maar naar welke kerk te midden van de uitgestrekte natuur ontgaat me... Pad vervolgt almaar draaiend tussen opener en dan weer geslotener percelen bos, en of half open hei. Later even weer bos uit weidser gebied door, maar met een draai opnieuw bos berk vooral in. Een monument vraagt even stil te staan voor de helpers van onderduikers en schuilzoekende RAF- piloten in de bange oorlogsjaren 40/45, en de ondergrondse beweging. Komen na allerlei vennen vandaag al gezien Kogelvangersven en Groot Heideven. Het is hier volstrekte stilte, waar vind je dat nog?.... Een overweldigende rust. Een volgende post zit er volgens papier niet meer in, en na wat bagger van ook overstekend water , modderpartijen en ongemak , besluit ik dan maar zelf een pauze in te lassen en met blik op wijds ven te midden van het paradijs nuttig ik mijn drank en broodjes en fruit, zittend op een boomstam. Zalig hier. Komt later beekje Rosep in beeld en via weer planken met kippengaas hieroverheen. Voortdurend volgen plassen met palen erin liggend maar het is omzichtig stappen , springen, balanceren. Het parkoers is vaak avontuurlijk onderweg, best pittig omdat telkens het wandelritme onderbroken moet worden, ik denk aan de veertig en zestig k.m. lopers nog achter me..... Geen gemakkelijke route voor ze en de snelheid zal er nogal eens uit moeten gaan. Opnieuw klaphek verder stalen poort door, dwars door privé terrein van vakantie en groepsverblijfsgebouwen langs. Slagboom langskruipende nog wat droger bosgedraai met toeristische kleurroutepalen te volgen, staan we vrij plots aan het wegje langs de start bij of aan uitspanning. Het buitenterras leeft van de drukte en bijkomende wandelaars die zich koesteren in de heldere stralende lentezon, en toch!.... Midden op het grote terras brandt de grote vuurkorf.... Het is me een drukte en geroezemoes! Trots prijkt aan de afmeldburo's dat het een deelnemersrecord voor wat deze winterserie betreft is gehaald , t.w. 1518 deelnemers! Het was vandaag puur natuur , ten voeten uit, rijkelijk bos en vennen velden , weiden , akkers, en alle verscholenheid en grootten. Het was het summum van een natuurtocht, uitgekiende paadjes en wegjes, wildroosters , hekjes , draaipoorten en wat meer. Adjes levenswerk als parkoersuitzetter. De slogan "`Echt OLAT" ging hier zonder meer op. Noud Wijn , Olat's hoffotograaf , heeft deze dag weer vastgelegd voor Olat's website, het fotoalbum, kunnen jullie nog nagenieten. En die hier tòch niet waren; hebben een natuurtocht van de bovenste plank ten voeten uit gemist. Met dank aan de vrijwilligers van parkoersen , inschrijfburo's en verzorgers op de altoos gezellige , fijne veldposten mag ik niet vergeten te vermelden, en ik vergeet er mogelijk nog wat , maar ere wie ere toe komt. Een dijk van een tocht, voor de echte natuurgenieter. Hoorde vandaag tongval uit hele land en ook uit Vlaanderen. Moet ik nog meer zeggen over deze club met rondom 1000; { jawel de grootste van ons land!..... } - leden. Met Noud en een wandellifster zetten we de terugreis naar Eindhoven in, napratende en genietende van een ronduit fantastische wandeldag! Die er niet bij waren..... Jammer dan, veel gemist in de Parel van Brabant. Terechte naam. Nu komende zondag zal het mogelijk Heeswijk worden in de noord-oosthoek van onze provincie. Eerste zondag van April te kiezen uit Duizel, Kempen}. Deurne [ Peel} of Drunen; { tussen Tilburg en Den Bosch}. Mogelijk treffen we elkaar daar ook. Blijven [door]- wandelen dus. Houdoe! Peter Heesakkers
De natuur bot al volop uit. De grasplantsoenen langs en tussen de in en uitvalswegen hier tonen al een gele , witte en andere gloed van crocussen en narcissen. De paasbloem ook wel genoemd. De paddentrek is begonnen. Ik verlaat een rumoerig straatbeeld van werkpendelverkeer. In de bus stappen drie personen met duidelijke wandeluitrusting. Er staat een kille wind en even overweeg ik warmere kleding te voorzien. Ik heb tijdig een plek verovert in de drukke bus. En laat me comfortabel naar de kempenstreek vervoeren. Het gaat om het gebied globaal tussen Turnhout en Eindhoven. Bladel is een nieuwe tocht vanuit een heel andere plaats dan gewend van deze club, vernieuwend en veelbelovend dit gebied kennende. Het is nog een dik 20 min. gaans over een bosweg, om aan het startburo te geraken. Horen diverse vogelengezang. De lente! Schrijf vlot in, en ga op weg. Ik mag direct na start al een klinkerwegje in achter een vakantie-bungalowpark. Routenr,s van de lanen behorend bij dit park volgend. Rits m'n jack maar verder dicht want de wind is nog kil. Eerst maar opwarmen. Wegje wordt zandig, en houten hekken dienen doorgeslingerd te worden langs nog een slagboom een slingerpad tussen weiden en stukjes bos. Opnieuw een slinger langsheen hekwerk om vee van stal naar wei of van wei naar andere wei te geleiden. Slingerpad De Bonkelaar heet het hier. Na nog zo'n houten hek door weer visgraat klinkerweg tot kapel , een draai van zelfde weg tussen majestueuze oude beukenbomen aan de wegkanten weerszijden. Knoesten die de weg overkappen. Hier lijkt de tijd stil te staan en passen de bomen in een Anton Pieckverhaal. Machtig mooi. Kom nu aan doorgaande weg met asfaltfietspad te volgen waar wegwerken zijn, nieuwe bermen en nieuw asfalt. Weg zelf afgesloten. Brug over de Goorloop, hierna weg af langs eeuwenoude boerderijen om even na deze nederzetting, langsheen bos enerzijds, weide of akker anderzijds de bosrand dus te gaan. Ziet er veelbelovend uit al voor vandaag. Smaakt nu al naar meer... Ten Vorsel heet dit gebied. Padenwerk volgt in korte opvolgingen links-rechts om weer de werk-aan -de weg over te steken hoppend door omwoelde bermen en hoge opstap en afstap nieuw asfalt. Even weer fietspad aan de weg, en achter Vennebos ander vakantiepark door, enkel huisjes, Volgt heerlijk oud meest sparrenbos. Weer kort gekronkel wat wisselt met allerlei loofbos waaronder percelen meest den , spar, grove den , essen, jonge aanplant, bike-paden kruisen ons veelvuldig. Prachtig en uitgezocht hier van de parkoersmannen Wim1 -Wim2 , Frans R. en Jan S. , toppy jongens, ik ben in mijn element hier! Hier zijn weer kenners bezig. Na enige tijd kom ik aan de E34 snelweg, waar overwegend de All -Europese vrachtwereld van alle hoeken der E.U. als in een constante trein voorbijdendert. Even nog boordje bos hierlangs , dan een tegeltrap op, viaduct overheen, en laten we de herrie langzaam achter ons voor weer vogelengezang. De Pan in, zo noemt het natuurgebied. Boswerkers met amechtige machines zijn bezig het bos uit te dunnen. Diepe sporen achterlatende. Opnieuw gekrinkel tot een wat langere bredere doorgaande zand-bos-weg ingeruild wordt, die lang vervolgt. Een grafsteen? Nee lijkt er wel op maar het blijkt een herinnering aan nieuwe bosaanplant in 1997 te zijn als gift door personeel van een 25 jarig Bladels bedrijf , zo zegt opschrift. Het Serco-bos noemt het. Mooi toch! Volgen nog een goudgeel heideveld met dennebosjes ertussen , even wat ruime blik. Stuit ik op een groot maïsveld als een enorme stoppelbaard, en weer die E34, met geraas. Moet nog omtrekkende beweging om enorme modderpoel op het brede pad maken, keurig even het boswerk in omgelegd zij het paar meter, draai haaks om dit veld en dan volgt een motorcross-pad langs de Europese weg. Kies i.p.v. diepe crossgroeven voor egaler gras ernaastliggend. Ik zie betonnen lichtmasten opdoemen, en dan weet ik dit is België. De bebording laat het verderop ook duidelijk weten. We gaan stukkie door de provincie Antwaarpe. Een ongemakkelijk en smal padje onder de taluds langs waar de Europese wereld aldoor voorbijraast. De parkoersmannen hebben een verrassing, jawel! Ik lees op mijn parkoers dat we een smal laag donker tunneltje door moeten zullen gaan , de rug wordt diep gekromt en ga de stikdonkerte in, geluk, zal een sloot geweest zijn , maar staat nu droog, nou ja.... het wordt nog avontuurlijk , maar ook hier is licht aan het eind van de tunnel, voel nattig modder en glibber onder mijn voeten en houdt me in staande positie door de wanden te laten geleiden vele tientallen meters lang onder het verkeer door. Geen hand voor ogen , alleen donkerte met verderop daglicht, het is bijna kruipen hier.... Op goed gevoel met wat geluk doorgaan. Plagerijtje van parkoersmannen. Tunnelbuis kruipend haast neus op de schoen uit, andere kant van E weg terug vervolgen, mogen weer bos met hoog bruin grasweg door om de schoenen te poetsen , service van de jongens! Komt snel de kantinewagenrustpost in zicht, en kan ik mijn verhaal aan die plagers van routemannen kwijt. Ook Patrickv.d. S "wandelmoeder" Jeanneke , meldt haar met wat landgenoten omringt present, een blij weerzien. Hierna volgt een z.g. extra lus te gaan. Een extra blad te nemen , want Nederland omschrijft vrijwel immer per papier hoe de route loopt, dit in tegenstelling met België , waar men doorgaans enkel de route bepijlt, maar hier te lande in combinatie dus. De route danst nu om de denkbeeldige landscheidslijnen heen vertellen grensstenen en kegelachtige palen met nrs 198 en later wat verder 199. . Het is al bos in alle verscheidenheid wat de klok op deze lus slaat, oude-[re] en jonge aanplant, een zalige rust. Zowat niemand om me te zien, allen het ruisen der wind hoorbaar, geweldig! De zon prikt wazig door het hardnekkige wolkendek. Het padenwerk uitgekiend door de heren , gaat het na alle gebosser, toch nog tussen akkerlanden door met wat wijdere blik. Haal ik een stel Mollenaren in, en volgt Holland-België-praat, gezellig! Mag een nog niet bijgeploegd getrokken zandpad volgen tussen akkerlanden, nu en dan hoekig gedraai. Het land wacht geploegd klaar op groeizaam weer. Dan volgt een schuilhut en wat fietspaden weer bos door, lonkt plots de wagenrustpost weer met tentdak klapbanken en tafels. Maak wat gekheid met het bekend personeel. Hijs me van mijn bankje later om de onderdanen weer in beweging te krijgen, nog een extra lus zal ik qua-tijd moeten laten en sluit ik me op de restroute aan. De bossenrijke kempen door. Diepe machinesporen van rupsvoertuigen en tractoren omzeilende van boswerkers, volgen omzoomde paden en boswegen die percelen afzomen met eikenrijen , dan weer oude berk of dennen . Even moerasachtig wilgen en broekbos langsheen, een monumentale boom met verhaal en naam en geschiedenis wat me nu ontschiet, volgt na houten hek een graspad langsheen kabbelende sloot, tussen boerenland, laten mooi ven liggen, asfaltwegje, pad liever, opgaand. Een ven behorend tot de Kroonvenheide, en wat later weer een gedenksteen ter herinnering van een gefusilleerde ter plaatse die net de bevrijding van 20/09/1944 niet gehaald heeft. De gedenksteen als aanklacht. Weer boswegen tot we een smal betonnerig fietspad van routenetwerk op mogen. Haal nog een dame in met wat doorzettingsvermogen vermag - twee kunstheupen-- , zo vertelt ze me. Bewondering en applaus!... Stak ik niet onder stoelen of banken. Na een bosdeel met sloten gelardeerd, gaat het over in visgraat liggende klinkerweg die plots met een haakse bocht op de finish uitkomt.... Verwacht hier na missen de rest van de tocht beneluxmedewerkster Gonny van het tweetal en Jos, wist dat ze kwam. Met vriendinnen. Ook nu is ze onzichtbaar helaas, maar ze was er wel degelijk ergens zo vernam ik. Na de afmelding nog wat klets her en der, tot de tocht naar Bladel terug aangevangen wordt. Spaarzaam nog wandelparkeerders langsheen de bosweg moet ik als de laatsten der Mohikanen zijn geweest, ga ik derwaarts. Bladel op aan dus. Het was een natuurtocht ten voeten uit hier, uitgekiend , de omgeving werkt er ook voor mee. Echt kempen, de rust onderweg, stukjes bouwland en houtwallen onderbroken. Voor de echte natuurliefhebber en rustzoekers. met grote dank aan medewerkers liefdewerk, en vooral ook de parkoersingenieurs. Fantastisch werk gedaan! Ik kijk uit naar hun volgende tocht. Wat een inzet van deze clubleden , van De Grenslopers. Organisatie top, met dikke letters. Ook vanuit Vlaanderen wel gewaardeert vernam ik onderweg en op de parkeerstroken te zien. Nu zondag wacht Olat weer. Hun laatste winterserietocht. De lente is vroeger gearriveerd , duidelijk. Olat gaat vanuit Oisterwijk, bij Tilburg, en de kenners hoef ik dan niet meer uit te leggen. Een toeristisch natuurgebied temidden van bos en ven vooral. Om naar uit te kijken dus. Mogelijk tref ik U daar ook? Houdoe! Op z'n brabants, ofwel het beste, tot weer. Peter Heesakkers.
