Jawel; ik zag ze toch echt staan ik droomde niet. Lentebodes , een rijtje crocussen stak de, stak bij me op de hoek van de straat hun kopjes tussen de stoeptegels uit. En verderop tussen het groeiende gras, in de gazons en op taluds , wat anders in de winter stilstaat, de meizoentjes , enkele paardebloemen en de paarse dovenetel, stonden in bloei.... Ik vervolg mijn weg door de erg stille straten. Zij draaien zich nog een keer extra om, de wandelaar is de vroegerik. Ik bof niet echt met de treindiensten. Rondom de stad vallen verbindingen uit wegens spoorwerken, en worden bussen ingezet, een slechte planning, zo veel tegelijk, en " mijn" trein vangt na nachtelijke werken op de lijn, toevallig de dienst aan. Tref Ruud v. R. { "rendier"} , met maatje Gerry aan. Hoorde bij de trein instap bekend stemgeluid achter me. We wachten op vertrek, maarrr... De treinconducteur roept via de boordradio, dat vanwege een stroomstoring, de trein niet kan vertrekken. Het wordt peentjes zweten, bij de vraag hoelang de verstoring zal duren, doorgaans erg lang, en zullen we de busverbinding vanuit Tilburg moeten missen {?} Zien de tijd op de monitor verstrijken en onheilspellend verlengen. Komt dan toch het verlossende antwoord, we mogen vertrekken. Zucht! Snellen door het ochtendduister, op de Wolstad aan. We komen nog ruim op tijd voor de bus. Naar Poppel is de bestemming, in de mutspunt van België en vooral de provincie Antwerpen. Wacht nog op Patrick & Linda, maar besluit dan toch bij niet verschijnen door misverstand , maar op gang te gaan. Zaal Mieke Pap, een begrip in Poppel. De route vandaag is min of meer een Grenzeloze tocht-idee. Ook vanuit Weelde wordt gestart, en zo zullen van twee zalen uit wandelaars om en om rustpost hebben en vice-versa wandelen ten opzichte vanuit elkaars startzaal. Ik krijg al meteen gangetjes en achteroms te gaan met schuttingen en heggen als beuk, conifeer, liguster, klimop, en overig vast bladwerk. Heggepaadjes en tegelpaden en doorkruis een wijk- voetbalveld, vochtige paden later, om nog door oostelijke villawijk te gaan, de velden in. Bewolkt maar de eerste pogingen van de zon om door de bewolking te breken. Gaan vochtige veldweg, met vredige schaapskudde die ons verbaasd nastaren. Een betonwegje op en oversteken een gewestweg 70 k.m. Fietspad op om wat verder een grasweg tussen statige eiken te gaan. Een landbouw-betonwegje slingert me door leeg landschap, met groenomheining van akkers en weiden. Zal vandaag tweemaal de specht horen kloppen , nu hier. Zie een meter grote klomp staan die met bord uitlegt , een smokkelpad-route te zijn van tijden van weleer, hier zo vlak achter de landsgrens. Het gaat met een lus de noord-oosthoek in. Een groepje snellopers met zeker 60+ rs en mogelijk 70rs. , blitst voorbij, in sportieve kledij. Heb vele goede snellopers gekend....... Verderop zullen ook zij getest en geplaagd worden door een slingerpad, nou ja pad was er niet . Zompigheid en rommeligheid troef. Ik besluit aan brug van de Aa-beek een langere afstand te kiezen, op splitsing afstanden, en meander mee met de beek over lastige grondgroeisels en bodem bedekt gemaaid riet, schier begaanbaar, cross-country, niks pad , wel pijlen volgen. Meander met de beek altoos mee. Over de grens gaat de naam van de beek door als Leije. Een werkelijk schitterend deel van parkoers, maar alertheid waar voeten veilig te zetten. Wat ouwetjes hebben het er knap moeilijk ermee. Omzichtig wordt er gestapt. Het is barslecht begaanbaar. Krijgen dan toch nog bos en ven te gaan met smalle kronkelpaadjes, op/af-gaand. Ruil het weer in voor veldwerk om tegenstrooms de Aa te gaan en dan draait pad weg ervan wat verhard , om op adem te komen. Weer betonplatenwegje op waar de nummers per plaat aftellen richting Poppel, en op het einde van die weg jaartal 5-9-1996 vermeld wordt. De eerste huizen dorp, met kerktoren als richtpunt en baken , naderen. Veel zonnepanelen op daken. Pleintje met muziekkiosk en voormalige gemeentehuis met rond torentje, nu heemkundig museum , kom ik langs de hoofdstraat de lus terug bij zaal Mieke Pap, vast legendarisch.... terug. Na de zaal de hoofdstraat dorp uit langsonder statige kerk weg Poppel. Volg afwijkende veldwegen met beton en verhard zand. Almaar rondom of in de buurt van doorgaande gewestweg. Raak een poos tot rust Weelde in contact met ex-vlaams-limburger, nu Antwerpenaar over koetjes en kalfjes. Zie in bosje verenpluimen op de grond, restant van een roofvogel die zich tegoed deed aan duif waarschijnlijk. Bosjes en velden wisselen af. Groepen tegenrichting wandelaars vanuit Weelde kruisen tweemaal onze paden. Lintbebouwing; vlaanderen eigen , op afstand van ons. Een tuin aan doorgaande weg met drie windmolens en midden in de tuin een grens-kegel-paal.....Echt lijkende. Voor de rest weinig opwindends op het traject naar W. Volgen veldwegen en geraken we al keuvelend in weer lintbebouwing van Weelde. In de verbruikzaal van de sporthal in Weelde, is het eivol, de omgeving en parkeerplaatsen ook. Ik vind nog een stoel toch. Aanhoor de vlaamse en Antwerpse dialect-conversaties rondom me. Zie Ruud en Gerry nog even die gezwind de andere route na kort bijpraten vervolgen. Ruud vooral zijn naam eer aandoend. Komt Dick uit Geldrop langszij, boomlang en heb ik hoewel het erg zonnig geworden is wat schaduw. Zie wat bloesemboompjes, in rôse. Zijn vlot W. uit, via particuliere houtopslag achterom de velden in waar op afstand rijtje huizen te zien zijn, Gaan door lege zanderige akkers, met wat modderige doorsteken, en gaan doorheen De Flaesheide, waar heiveld teruggewonnen wordt uit landerigheid. We geraken bij uitspanning en resto van Thegse stalleke. Gaan op grassig terras zitten waar diverse vuurpotten staan als open haardstijl. Terraszitten putje winter!....In de felle zon.. Dick gaat als Martien uit Roosendaal verschijnt, en verleng ik mijn zit. We gaan gezamelijk verder. Krijgen een merkwaardige omsturing door een bosperceel te gaan..., en even zoeken , want bepijling is verwarrend. Stuurt een wegje ons naar gewestweg N 12 , om bij een groot huis uit 1948 een draai veld in te gaan enerzijds boskant , anderzijds landerijen en weiden. Ver zicht , zie de pronte kempische toren van Weelde links aan de einder, en voor me ver weg de toren van Baarle Hertog /Nassau -enclaves. Lange grindweg te gaan , en dan buigen we af de bossen in van landgoed De Schrieken. Meteen levendig mooi enerzijds meest sparbos, anderzijds duidelijk latere aanplant van jonger soorten geboomte. Absoluut mooi hier. Kringelen ook hier gras en zandboswegen en paden doorheen, om opnieuw bosrand landerijwerk te komen. Veel mais en weiden, met groenafzettingen begrensd. Enorm veel rododendrons struiken hier in dit bos en verdorie er zit nieuwe blaadjes aan en de knoppen voor bloem , staan op uitspringen{!} Er volgen drassige paden. De Schrieken is privé-domein zo zeggen de mededelingen der club aan de bomen en of we vooral van het kasteel geen foto's willen maken op verzoek van eigenaren. Ik trek door zonovergoten landschap aldoor. Een smal oude beukenlaantje loodst me door deels open deels bosland. Bos almaar vol rododendronsstruiken en hulstbomen , tussen den , lork, eik , beuk , es , esp en linde. Formidabel mooi hier. Kom aan beek en vervolg een beukenlaan slingerpadje , de beek vormt een poos de rijksgrens met moederland. Op de oude bomen oude inkervingen, met bajonetten, tekens liefdesverklaringen en afkortingen als van onderdeel , o.a. , door destijds zich vervelende en heimwee voelende duitse soldaten die hier in de eerste wereldoorlog 1914-1918, de grens bewaakten tegen vluchtelingen uit België. Speelden ook bajonetwerpen, gezien beschadigingen, maar de bomen hebben het wonderwel overleeft en zijn erg oud geworden. Er stonden destijds ook drie rijen prikkeldraad versperringen onder erg veel volt stroom, plus de stroom, [ beek], als barrière. Wreed! Volg tussen beek , landerijen en bosmoerassig anderzijds en veel riet en sloten , de grens die volgens tekening even verder wat afbuigt , en zijn we weer echt in B. Komen we aan een rode bakstenen kasteel, schitterend achter het groen uitpiepend, vele wandelaars blijven lang in bewondering staan kijken, ik ook trouwens. Vervolg dan sloten en kasteelvijvers middels erg zompig mos en graspad langsheen, stilstaan is dieper wegzakken, dus vort met de geit; we motte. Rodo struiken alom steeds , prachtig , hier moet het in de lente een hof van eden, een aards paradijs lijken, met alle bloemen. Zo massaal. Kom aan einde privédomein, weer in opener gebied en de zon die langzaam ondergaat kleurt het landschap goud. Zie in de berm witte sterbloemen van braambesstruiken en een vernielde pompoen van zeker 50 c.m. doorsnee. Flessen aan takken van struiken gestoken. Hondseind heet hier een verharde bosweg, ik hoop van niet, klinkt n.l. niet zo prettig....Toch nog een stuk sparbos mag ik ingaan, en later dennen, oude hoge kerstboomtype. Het landschap opent definitief wijder, en de oude dorpskerk Poppel wenkt. Dominant als ze is, zie ver en laag aan de horizon nog twee heteluchtballons drijven, niet zo gauw te zien in januari. Een motorcrosser zonder helm , maar met wollen wintermuts als buts-bescherming , komt de landerige rust verstoren, en knettert jagend een paar rondjes maisveld. De Poppelse kerk nadert al ras, tot erg dichtbij later. Stuurt een wegje ons langs tamelijk nieuwe begraafplaats tot aan weg naar de Baarle's enclaves, zowat rechttoe de zaal van Mieke Pap. Lang geleden , dat ik nog eens in deze contreien rondstapte, een weerzien, en toch vernieuwend. Een allegaartje in het parkoers, en voor mij het gevoel van; hè; weer eens in het vlaamse gewandeld. Een heel wisselend landschap, een tevreden wandelaar toch. Buitengaand , zie ik plots Peter U. uit Mol , met Patrick en Linda VDS. naderen, op weg naar de zaal, en nog te gaan naar Weelde. Handenschudden en een kort onderhoud. Hoop dat ze het voor duister gehaald hebben......Thuis in mijn woonstee zie ik de avondlucht vanuit Belgische kant Oranje kleuren, en later toch rood na eerst geel begonnen. Zie je wel; het bewijs dat de buurman toch Oranje-konings en land gezind is.... Maar goed ; Rood was er later toch ook, de Rode Duivels , hi-hi. Geen zwart-geel -rood. Wel zwart ja maar dan duisternis... Nu komende zondag, zal ik zeker naar Bladel gaan , tussen Turnhout en Eindhoven halfweg gelegen. De brabantse kempen. De tocht uitgezet door club OLAT, onderdeel van hun jaarlijkse winterserie doorheen onze streek. Laatste zondag deze maand naar Valkenswaard, een nieuwe tocht aan het wandelfirmament, van Voetje voor voetje, verwacht er gezien de streek veel van, en voorzitter Joop K. heeft mijn eerdere planning helemaal omgeturnd met zijn parkoersverhalen over deze dag laatst met kerst. Beide tochten komend een aanrader, een must. Gaan zou ik zeggen! Wie weet , tref ik u hier ook eens. Doorwandelen niet versagen dus. Houdoe!
