Zoveel mogelijkheden vandaag en na lange overweging gekozen voor Nuenen. Op weg erheen, buiten de bebouwing blijkt het mistig tot nevelig. Zoek even tevergeefs in de juiste richting, maar na vragen is het toch dichterbij dan gedacht. Voor de afstand die ik voornemens ben krijg ik drie A4 bladen parkoersomschrijving bij inschrijving in handen, en na enige bestudering vooraf moet het wel een erg mooie route vandaag worden. Nuenen staat toeristisch vooral bekend omdat het dorp geheel in het teken staat van schilder Vincent v.Gogh die hier enkele jaren verbleef, en Nuenen laat zich daar over uit middels een Van Goghwandelroute, museum, standbeelden, en gebouwen uit de tijd van 1800, straatnamen, enz. Van het dorp zullen we niets zien vandaag. Al direct gaat het randje bebouwing vanuit het clubhuis, de wijde wereld in, na een viaduct over de Helmond autosnelweg, naar gehucht Eeneind, zou die naam een voorbode zijn vandaag?? Niets zal minder waar blijken. Na het gehucht een rotonde voorbij gaan we een graswegje in achterom een restaurant rand bos en een onmetelijk groot veld met prei later het bos even in om aan een weidelandschap te geraken welke een nevelige aanblik biedt, de zon prikt er nog juist door zij het met moeite. Het pad slingert hoekig overdekt met bomen en struikgewas, en enorm veel eikels op de grond. Moet bij stalen hekken even door een weiland en wordt na gestaard door twee koeien welke ik op twee meter afstand voorbij moet. Ze gedragen zich rustig, en eigenlijk belangstellend. Door de koeiendrab. Ik vergewis me eerst of het geen stieren zijn..... Moet twee tourniquettes door om mijn pad te vervolgen. Kom aan het kanaal welke ik even volg met betonpad om na een duiker waar de Kleine Dommel onder kanaal doorstroomt een vooral drassig pad langs haar kronkelige oever te moeten gaan. Een prachtige route omringt met allerlei waterplanten, als ook rietkragen. Een modderdans om te ontwijken. Weet me nu even op gemeentegebied van Eindhoven. Pad wordt allengs droger en kom ik aan een watermolen in oude glorie welke Vincent in zijn tijd op het doek schilderde, en een van zijn fameuze schilderijen is. Het wegje gaat een brug over terug op Nuenens grondgebied en door een klein industriegebied van Eeneind. Krijg een echte kasseienweg 150 jaar oud zo staat omschreven, te gaan uit jaren 1800 daaromtrent, en langs waar vroeger een station Nuenen was, ik ga er toch maar de bermen in, loopt gemakkelijker. Spoorwegovergang over. Ga door dorpje en na een poos over het viaduct snelweg om bij Lonu clubhuis uit te komen. Mmm, smaakt naar meer vandaag en neem ik lus twee. Even terug viaduct over om met een bocht andere richting te gaan het gebied Enode in met groot ven en zwembad anderzijds. Slinger bospaden meest smal in de buurt van te horen rijksweg en langs het Enode ven. Een grasveldje over en een reeks bospadenwerk te gaan. Mijn parkoersbladen omschrijven het heel nauwkeurig per pad en anderszins. Stukjes mountainbike routes ook. Smal hekwerk door over hondentrainingsbaan. Volgt een brugje en moet ik helemaal rondom een ven lopen. Een zandweg weer op tot aan een boogtunneltje waar ik steil een hoog talud op moet, geleidelijk, dat wel, brengt me naar een al kaal ogend populierenbos, met toch groene ondergroei van allerlei geboomte en langs een jonge aanplant bos voorheen weidegebied. Een pas gehooid veld langs met heerlijke hooigeuren. Weg verhard even en in de verten oude huisafvalbergen geheel begroeid nu wat een zicht op heuvellandschap biedt. Een grindweg laat me even van het heuvelenzicht genieten, om dan een bosperceel in te slaan waar jaarlijks een tuintentoonstelling plaatsvindt. Geraak het bos uit langs een spoorweg, na diverse smalle openingen in de hekwerken. Een rotonde halfrond gaande een pad in welke me leid langs het Enode zwembad, waar waterskiërs nu gebruik van maken. Bospartijen door kom ik aan een fietstunnel, en een fietspad leid me naar het Lonu clubgebouw alweer over viaduct Helmondweg. Ik ben van dit parkoers begeesterd geraakt, en vervolg na korte pauze mijn derde lus, { het zijn drie lussen van ruimschoots 8 k.m. }. Het smalle fietspad eerst te gaan heet Poelakkerpad en slingert zich achter een villawijk door. Kom aan randje wat bebouwing steek via fietspad een doorgaande weg over een tweesporig zandwegje in. Vermijd een nieuwe wijk nog steeds in aanbouw middels wegje wat overgaat in velden met zo ver het oog reikt lage boompjes en struiken op een voormalig aspergeveld, en jawel even verderop dienen zich uitgeschoten aspergevelden aan en maisvelden natuurlijk, die staan er meest bruinig bij nu en moeten snel geoogst worden. Een groot veld afrikaantjes langs. Na de velden even langsheen een autoweg, brug over van de Dommel gemeentegrens Eindhoven in. Direct na de brug een pad langs de oevers gaan door hoog uitgeschoten beplantingen, in natuurlijke zin. Platgetrapt gras van mijn voorgangers. Een omgevallen boom verspert even mijn weg en klim behoedzaam over stam en takken en een graswegje vervolgt, soms drassig. Zie hoog in de boom een vleermuiskastje. Op een afslaand pad moet ik even een OLAT wandelroute volgen om bij een poort uit te komen want ben ongemerkt op een terrein van een zwakzinnigeninrichting aanbeland. Die poort moet ik eigenhandig elektrisch openen door druk op een knop, en hij sluit snel weer achter me. Opnieuw ben ik in bosgebied nu Eckart genaamd. Opnieuw bospaden struinen, vlak langs een gilde-schutterij, waar de schoten talloos klinken door de masten. . Na een poos bos gaande kom ik weer in wijder gebied langs akkers en weiden en een geurend pas gehooid veld. Het bord Bosbrandgevaar is niet meer van toepassing voor mij want mag het bos uitgaan. Op afstand snelt het verkeer. Die weg moet ik oversteken en gaat opnieuw over in een graspad, na grind. Langs houten slagboom grasweg in en even later een metalen hek door, en een bomenlaantje kom ik op voornoemde weg terug uit bij weer een watermolen welke eveneens door Van Gogh op het doek is vastgelegd. Hij moet hier vaak op zijn weg van Nuenen naar Eindhoven voorbij gekomen zijn. Passeer hier de gemeentegrens weer om in gehucht Opwetten op de kruising af te slaan het Wettenseind in. Een rustige asfaltweg slingert door landerijen met weiden, mais uiteraard, land en tuinbouwtaferelen komt bewonig in zicht. Weet de finish dan nabij. Een bekend stel zwaaiend uit de auto rijd me tegemoet. Dan ben ik al gauw terug in het clubhuis, waar nog enkelen vertoeven en de rust ingetreden is. Heb nog even onderhoud met de tochtleider Cor genaamd, en wat buro en kantine-personeel. Kan ze persoonlijk geweldig complimenteren voor het fantastisch afwisselend parkoers vandaag. Om je vingers bij af te likken. Drie rondes gedaan van ruim 8 k.m. elk. Zeer duidelijke goede parkoersomschrijving. De bepijling naar kleur elke afstand apart. Hier was duidelijk goed en schitterend werk neergezet. Ik ben helemaal in mijn nopjes met mijn keuze van deze dag. Volgend jaar wil men de tocht vervroegen naar 16 September, omdat drie clubs koppig in de streek willen vasthouden aan het zelfde weekend elk jaar weer. Nu heb ook ik mijn plan al getrokken voor 1918. U mag deze gerust in uw agenda noteren. Eigenlijk een atletiekclub, maar als zovelen hebben ze sinds jaren ook een wandelafdeling. Zelf heb ik hier een prachtige wandeldag gehad. Met dikke tevredenheid huiswaarts gekeerd. U geachte lezers groet ik weer met de typisch Brabantse groet: Houdoe! Tot volgend keer: Van: Peter Heesakkers
