Ik ga van huis onder een heldere lucht en zie dus de zon boven de horizon klimmen. Dit belooft vandaag. Tref nog enige andere wandelaars in de lijnbus. Even dringt de zon hinderlijk de bus binnen. Redelijk dichtbij de startgelegenheid worden we gelost. Uiteraard staat de omgeving hier vol geparkeerd blik van degene vooral die al voor de grotere afstanden onderweg zijn. Het rijdt nog steeds aan van wandelliefhebbers. In de vertrekzaal weer veel bekende gezichten en even her en der een korte begroeting en of praatje met uitwisselingen van wel en wee, en de laatste nieuwtjes en wetenswaardigheden uit het wandellegioen. De startzaal is als gewoonlijk aan de rand van het dorp gesitueerd, wat maakt dat we al vrijwel meteen na start in de vrije ruimte geraken, want we steken de doorgaande verkeersweg over en krijgen al meteen padenwerk onder de voeten. Het graspad is wit van de nachtvorst, en zo ook de velden waar we doorheen trekken. In de zuidelijke verten doemt een enorme mistsluier op uit of beter boven het bos. De Mierlose communicatietoren die de verre omgeving domineert, is met zijn 100 mtr. hoogte al in de mist verdwenen. We gaan wat bewoning in villaatjes en huisjes, heel even asfalt nu. Ik moet een automobilist manen zijn snelheid te minderen met als gebaren dat het asfalt spiegelglad is, ik ga in alle geval even de berm in om de gladheid te ontlopen. Kom een hele groep betonpaaltjes aan van het pad tegen alvorens ik het bospad op mag gaan. Het parkoers vandaag is een aaneenschakeling van Luchense hei, Molenhei, Braakhuizense hei, en als klap op de vuurpijl de onvolprezen Strabrechtse hei, welke het meest uitgestrekte heidegebied van ons land is, met een bijzondere flora en fauna, en veel dagjesmensen trekt, en even zovele toeristische wandelroutes en aanduidingen voor ieder wat wils, maar ook fietsroutes en mountainbike routes. Het Oost Brabantse deel der provincie is befaamd en gelieft om haar natuurschoon met uitgestrekte bos en heide gebieden en vennen groot en klein, en ook ruigtegebieden plattelands gebieden in allerlei vorm, wat maakt dat een wandeltocht hier als deze zeer geslaagd zijn verzekert. De mogelijkheden zijn talloos. Dit buit m.n. OLAT telkens geweldig uit. We doen eerst de Luchense heide en bossen aan. Gaan achter particuliere eigendommen door en raken even een vakantiebungalow en vakantiepark aan. Zie op een afgezaagde boomstam talloze paarse {!} paddenstoelen zitten. Fotogeniek, ga asfalt toevoerwegje op dat naar voornoemd park leidt, en moet een doorgaande weg nog rustig op dit uur der dag, oversteken en geraak in de bossen van de Molenheide en krijgen even een z.g. Cooperbaan te gaan een testbaan voor veld en andere sporters om het uithoudingsvermogen te testen, en bij te spijkeren. Trek kris kras over paden breed en smal, kom dan aan een zowat drooggevallen ven, dat we middels twee poorten doorkruisen. De mist heeft intussen toegeslagen zeker in de open stukken, en ik zie schimmen voor en achter me. Het bost voortdurend. Een vee en wildrooster over, een droge greppel door, en dan wijkt het bos even en kom ik langs een groot volkstuincomplex. Aan de rand ervan is de openlucht rustpost van deze club, altijd fijn te verblijven en de chocomel en brood met beleg maak ik de keuze hier laat ik me goed smaken. Stap weer aan , draai voor een tenniscourt rechtsaf en hoor het tikken van de bats of rackets met geroep en gekreun. We zijn even randje Geldrop, klimmen even een weg op en gaan over de autoweg Antwerpen- Venlo Duitsland. Er wordt op deze beruchte file en ongevallen weg enorm gejakkerd. Niks vreemd dus, DAT. Daal de weg weer af en betreed de Braakhuizense heide en trek om een enorm ven. Het is hier ook geweldig genieten, de rust, ruimte en natuur, in de verte hoor ik de autoweg van zojuist. Moeten een tijd routepaaltjes toeristisch volgen, het Groot Ven langsheen. Zandweg met fietspad verhard, het Kiezelven. Zie ijsvlies op de waters liggen, een parkeerplaats op en dan worden we met enorme activiteit van een manege verrast, paardentrailers, en grote vrachtauto's met rijpaarden. In het café van de manege is onze rust voorzien. Zet me met consumptie in comfortabele banken aan een groot open haardvuur. Die het dichtst bij het vuur zit, warmt zich het best. Noodt tot langer verblijf op deze plek, maar mijn schoenen willen weer, en ik gehoorzaam. Ga buiten langs de stallen en complexen weer de natuur in, het wordt even glibberig, modderig. Een alcapa slaat de wandelaars gade op privé terrein, ik mis andere verwachte dieren toch. Een fourageplek voor kraanvogels langs die allang in het warme zuiden verblijven. De Galgenberg langsheen. Even zie ik een schouwspel dat de zon tracht door het mistgordijn te prangen, en het lijkt alsof de zon snel om haar as draait door de langs schuivende bewolking. Het zal hem niet lukken vandaag. We zijn nu op de befaamde Strabrechtse heide. in al haar weidsheid. Zandduinen, heidepaadjes alleen staande bomen en kleine bosperceeltjes. Zien plots door het hoge gras grote konijnen of reetjes aan komen stormen, maar ze keren om, er van door waar ze vandaan kwamen. Een ruiterpad welke ons brengt naar de OLAT rustpost. Heb intussen flink last van mijn rug gekregen, heb me vast ergens op de heide verstapt, op heide en karresporen paadjes. Door het altijd om me heen kijken mogelijk. Er is hier zoveel te genieten. Laat me de voortreffelijke soep goed smaken, met een koffie na en weer de hoeven in. Stijg weg op naar viaduct over weer voornoemde snelweg Venlo Antwerpen, daal weer af en moet een hoog talud afdalen opnieuw de bossen in, van ongenoemde naam. Krijg een hele reeks van dit bospadenwerk te gaan, onder bomen aller soort en enorm sparrenbos, het loopt lekker op het gevallen blad ook. Struin heerlijk door bosgebied, totdat ik een verbindingsweg moet oversteken, en in de Mierlose bebouwing raak. Met asfaltpaadjes gaat het door parkjes, plantsoenen, achterommetjes, kinderspeeltuinen, in alle gevallen rijk groen voorzien, even wat straatjes in toch en dan plots komt de finishplaats in zicht, rijkelijk omringt door blik. We moeten nu het café in was vanmorgen nog de grote zaal, maar die was nu voor een of andere bijeenkomst gereserveerd. We moeten de mindere erkennen. Toch nog even na gebleven voor allerlei klets her en der, de vele bekenden. Wel heeft de kersttijd en activiteiten, en het kooppubliek de eigenlijke deelnemers naar de centra gelokt, en dit heeft m.n. OLAT vandaag gemerkt. In het donker zoek ik mijn weg naar de bushalte. Ik kijk terug op een fantastische natuurrijke wandeldag, natuur die waar deze omgeving of streek zo rijk aan is en altijd een mooie tocht verzekerd. Ik kom terug in mijn woonwijk waar ramen en tuinen schitterend versierd zijn in Kersttooi. U beste lezers wens ik van harte fijne kersttijd toe temidden al uw geliefden , en een wandelrijk, voorspoedig, gezond vooral 2018 toe.
