01.06.2019 Buurtvereniging De Vijver te Beek & Donk
Gealarmeerd door de wel erg hoge verwachte temperaturen, verkies ik maar vandaag op pad te gaan. Het gebeurt niet zo vaak in tegenstelling tot vroeger, dat men een keus van weekenddag heeft. Ik kan ook per openbaar vervoer eerder op de startplaats zijn, in tegenstelling tot zondag. Een snelbus bovendien en een korte tippel naar de startgelegenheid. De grootste afstanden zijn al onderweg goeddeels, en vanwege de warmte al vandaag is een redelijke afstand te verkiezen. Na inschrijving op weg dus. Meteen al mag ik een prachtig park in langs o.a. het gemeentehuis van Laarbeek, zoals de gemeente omgedoopt is na fusie met Lieshout en Aarle Rixtel. Grindpaden slingeren door het park, het is er nog opvallend rustig in het dorp ook. Een fontein ruist in de stilte van een der plassen. Achter een bossage stuit ik op een grote groep ganzen, mogelijk Canadaganzen gezien de kleur. Zij schrikken niet op zijn wel waakzaam , maar blijven op hun plek. Steek dan een weg over om in een meer dichtbegroeid park mijn weg te vervolgen, kennelijk een voormalig wild/ruigtegebied gezien samenstelling en groei. Besluit toch al mijn badstof jack uit te doen . Het is er rijk beschaduwd en ga voorbij vijvers met watervogels. Een absoluut mooie opening van de tocht dus. Een paar bruggetjes overgaand, op het smalst van de vijvers. Fietspad tegen de richting te rijden in, een beekbrugje over, gaat het de wijdse ruimte van allerlei akkervelden in. Links van mij steekt een groeiende nieuwe wijk van B.& D. op. Mijn pet en zonnebril moeten op als ik het park verlaat en in de ruimte van bouwland uit kom. Zandpaden en bomenlaantjes eik of populier zijn mijn deel, in al welkome schaduw. De akkers en tuinbouwlanderijen liggen er te droog bij, en dit terwijl er twee weekeinden geleden hier een zondvloed is geweest.... Een waterfontein in het open landschap reikt over het padwerk wat ik te gaan heb ter besproeiing van het akker land, ik wacht dus even, maar dan blijkt dat het water toch niet terugkomt op mijn wandelpad. Vreemd! maar o.k. , ik ga rap door. Een molen komt in zicht een van de twee die dorp Lieshout rijk is. Doe de randen van het dorp en mag plots een begroeid pad volgen achter de dorpsrand, een eenmanspad overgroeid tegen de zon en de bermen rijk gezegend met madeliefjes vooral en nog andere wilde bloemen. Geraak toch aan de molen van daarstraks in zijn tuin de vlag van Lieshout. Naar rotonde van doorgaande weg, en naar de m.i. wat vroege rustpost der club gesitueerd in de schaduw van oude eikenbomen. Een goed voorziene rustplek, met daarnaast de Sint Servatiuskapel die door wandelaars ook druk bezocht wordt. Na pauze mag ik een fietspad volgen langs doorgaande weg, om later af te draaien de rust in na alle verkeer dat voorbij raast.. De gemeente ligt op de denkbeeldige grens van Peel en Meierei, gebieden van de provincie Brabant. Na een paar zandwegjes waar een aangename rust heerst en vogelenzang ons deel is, plots een afslag wat blijkt een heuvelrug te zijn in het toch vlakke landschap. Vingerhoedskruid of lupines sieren de boorden van de paden. Een strook met wilde bloemensoorten evenzo. Het gaat steil op en af over erg smal pad met dichte begroeiing, we moeten dus in ganzenpas zogezegd, verraderlijke boomwortels, niet mijn ding toch, maar het boeit wel. Belanden weer beneden een asfaltwegje op met oude platanen weerszijden, gaat het door landerijen ver zicht tot aan een bos, waar we in mogen, weer welkome schaduw. Een weelde aan wilde bloemensoorten sieren de bermen. Een poortje brengt me over een veld met hoge grassoort welke een roze gloed aftekent ver om me heen. Op de achtergrond het groen der omringende bossen. Ben beducht op teken die hier zouden kunnen zitten dus gaan mijn broekspijpen in mijn sokken. Een lang smal paadje volgt door het hoge gras, langsaf een ven. Die gloed oogt werkelijk prachtig. Kom langs een droge slootkant waar veel holen zich in aftekenen, mogelijk een dassenburcht, of konijnen whatever. Het landschap gaat weer opener, naar gehucht Olen, een asfaltwegje met wat behuizing dus. Op een veld is men vroege gewassen aan het oogsten. Zelfs nog aspergebedden met zeil afgedekt, en velden aardappelen. Volgt een afslag groenstrook in, tussen akkervelden waar ik het hooi ruik en inderdaad een tractor zie ik tussen de groeisels in het veld de eerste hooi binnenhalen. Mag dan een klappoort in en een oneindig graspad gaan vertrapt gras van mijn voorgangers tussen vennen door en hoor vogels zingen , en de kikkers kwaken. Ben in natuurgebied Mosbulten nu. Een eind verder zoekt een kudde koeien verkoeling in een der vennen, en verwacht ik in ruil, vissen te zien liggen op de kant te zonnen in tegenstelling. Toch niet dus.... Een dame heeft moeite met drie grote honden in bedwang te houden die nader kennis met die wandelaar willen maken. Krijgen gelukkig geen kans. Na klappoort wordt de natuur weer open en gaat het per smal asfalt, wegjes in alle rust richting Lieshout. Een lang bospad volgt met zeer grof grind en keien beschouw ik maar als een welkome voetzool massage. Ga zandwegjes in waar de molen van Lieshout zichtbaar wordt, een rotonde linksaf naar de rustpost van vanmorgen. Na aangenaam verwijlen daar, de organisatie trakteert ons op een beker gesneden tomaat, als toetje en verfrissing, moeten we doorgaande weg oversteken langs grote tennisbanen weer de schaduw in van vijvers die druk bemand zijn met vissers in de omslotenheid van bossen. We gaan eraan voorbij over graspaden wat lekker koel loopt met deze temperaturen. Een asfaltweg volgt over fietspaden tot de rotonde bij de eerdere molen, ronden deze driekwart, en volgen een oneindig pad langs de autoweg naar Lieshout, met soms knotwilgen omzoomd. Toch een aangenaam pad, en vlak aan de dorpsgrens mogen we de velden in richting Beek en Donk. De wijdse akkervlakten laten een frissere wind toe, erg jonge bomen erlangs geplant. We geraken in een nieuwbouwwijk met veel platte lattenbruggen zonder leuningen, watertjes en vijvers kruisende, en ruigtegroei alom, om dan weg over te gaan met verbinding naar dorp Beek, gaan achter nieuwbouw om met veel bejaardenwoningen en flatgebouwtjes. Kom aan het park aan het begin van deze tocht vanmorgen en houden nu dit park aan onze linkerhand en gaan recht op de uitspanning af van de startplaats langs de woningen aan dit park. Een geweldig compliment gaat naar de routeplanners, geen wandelclub, maar toch een zeer professioneel uitgezette tocht. Ze hebben onderweg veel variatie in hun routes gestopt, wat de route boeiend maakte. Merkwaardig was dat ook best wat Vlamingen de weg naar Beek en Donk wisten te vinden, het is bepaald niet bij hun deur, en ook zij vol lof waren over het gebodene. Die lof krijgt de organisatie van mij ook. Heb een mooie dag beleefd. U beste lezers groet ik weer van harte, met een Brabants "Houdoe" ,tot mijn volgend schrijven weer.
