Driewerf Alaaaf !! Breng de bovenzijde van je linkerhand tegen je rechteroor en wang. De rechterhand geef je aan degene die je ontmoet. Dit is dezer dagen de carnavaleske groet of saluut naar de persoon welke je ontmoet. Dorpen en steden hebben dezer dagen een carnavaleske bijnaam, en zo reis ik van Lampegat naar Oeteldonk , om per bus door Dwergonië naar Schoenlapperslaand te gaan. Een Oetel is een kikker en die springt, hebt u 'm ? Pas uit de trein komend tref ik medebeneluxer Roland Weijers, en gezamenlijk vangen we de busreis aan. De weg naar de startlokatie kunnen we dromen. Als we de locatie willen verlaten zien we confetti massaal en in dikte neervallen, de natuur doet er n.l. een schep bovenop het carnavalsjolijt met een zware sneeuwbui. Als het wat aanvaardbaar mindert, besluiten we toch te gaan. Oewaaa! Koud hé! Wauw! { lol}. Roland en ik zijn het al meteen eens dat we niet voor de langste afstand zullen gaan. Voor mij als reden na de tweemaal terugkomende griep die ik achter me heb. Dus een paar weekenden wandelen versaagt. Ik vermoed dan ook de conditie van een wijkagent te hebben, {lol}. Laat ze het niet horen. Fruit heb ik ook bij me gestoken in de vorm van een appel, want; "An Apple a day , keeps the docter away". Het is kkkkoud, tenzij deze ontwent, na de warme stoof gedurende de zeer strenge vorstperiode achter ons. Was een echte huismus, en zo telde ik dan ook niet mee bij de voorbije vogeltelling jaarlijks. Voorzichtigheid is nu de moeder van de porseleinkast, en ben dan ook warmkes ingepakt op weg. Ontkom gezien ligging niet aan wat straten de stad zuidwaarts uitgaande. Nu en dan schijnt de zon dan weer betrekt het en worden we uitgeleide gedaan door sneeuwconfetti , hagel en regen afwisselend. We komen langs Mariakapel en ik knik eerbiedzaam naar Maria in het voorbijgaan , hopende dat ze snapt dat we het droger willen vandaag. Het helpt, nou ja , even dan een zonnetje, maar als we uit zicht geraken begint de kermis van boven weer. Ik vertel Roland , dat vast ex-wandelaars ons van boven plagen uit jaloezie, en alle hemelse stofvlokken op ons neer laten dalen. Roland is het oneens. Er zitten alleen maar goeie brave mensen zo weet hij. Eindelijk zijn we de stad uit en lopen een laantje treurwilgen door welke overgaat in moddersopperij, tussen weilanden, maar met wat danspasjes weten we het ergste te vermijden. Na dit landelijk tafereel komen we aan een gewestweg terug naar Waalwijk randje , herkennen het Galgewiel, om dan toch het bos in te gaan wat puinverhard pad op. Een ven brengt wat wisseling en bosweg vervolgt. Komen in een groot wandelpark, wat asfaltpaadjes en ziedaar wel wat vroeg , maar daar staan ze dan een van de meest geroemde medewerkers van de club vandaag met caravan als keuken en overdekt zeil terras met banken en tafels. Mooie bloemstukken erop, en we kunnen al nu als we willen de gratis erwtensoep bestellen en als nagevertje een gratis eierkoek. De club heeft elke tocht een verrassing in de aanbieding, en als opwarmertje geef ik nu al mijn soepbon af. Het is of een engeltje over je tong pst., of fietst kan ook. De lepel stond bijna rechtop, goede kost. Op deze clubrustpost wordt de wandelaar nog echt als gast gezien en we worden met alle vriendelijk en gemoedelijkheid erbij verwend tot in de grond. Immer een gezellige ontmoetingsplek , en we dollen wat af met de helpers en bezoekers. Maar je vergeet gauw dat we weer in de hoeven moeten, en hupsakee, daar gaan we dan weer. Stuk park door en dan de mooie Loonse en Drunense Duinengebied in , een van de nat. natuurmonumenten. Dan weet je vooraf, dit wordt excellent. Eiken en beukenlaantjes en dan het bos in. Een mooi statig sparbos volgt en Amerikaanse jonge eik. Een bielzentrap bestijgend en dan dijkje in bos op. Wasdanuu!? Jawel we zijn het eens, Roland en ik , we horen weifelende lentepiepjes boven in het geboomte. Zouden ze al weten dát? Het wordt een regelrecht bosfeest nu onderbroken met een rietendak boerderij en woningen, wat veldjes en weidegronden en lege akkers. Een natuurfeest. Bospercelen gescheiden met statige oude bomenlanen. Ons parkoersbrief telt dik drie zijden vol wandelgenot, zo aan de omschrijving te lezen vooruit. Een groep ruiters van zo'n tien man passeert ons respectvol. En na ons de galop. Opvallend veel meerstammige bomen vandaag. Komen aan een duinenrand , en wal van duinenrijen, krijgen wat zandverstuivingen te zien maar hoeven er niet doorheen te banjeren toch. Fietspad volgen een poos die slingert, en bij een monumentale beuk mogen we het smalle pad in. Als het even zonnig wordt lijken aan de takken de druppels te blinken als parelen, bijzonder mooi. Een breed fietspad volgen even , en dan komt de splitsing afstanden en kies manmoedig voor langere route. Niet te versmaden zo blijkt achteraf. Het summum van rust en genot, heel mooi en enerverend. Een hele trits padenwerk allerlei soort boom en en struikwerk volgt. We komen aan punt van splitsing grotere afstand , kies voor zekerheid , maar Roland kiest toch zelf voor langer nu, helemaal de omekeer. Vrijheid blijheid, en zo zijn we samen weer alleen op pad , want het lijkt of het grote deel gezien grillig weer voor korter gaan koos. Weer padwerk voor me en dan een klaphek door lijk ik in een weiland te gaan. Klopt ook , van schapen. De rust is voorzien binnenin de schaapskooi. Jawel! Ben op tijd over de drempel want hemels confetti daalt weer neer. Een terras is hier binnen en naast ons almaar kauwende schapen , die ons soms bezien en naar verluid worden er gauw lammeren geboren. De beesten doen zich tegoed aan rijkelijk hooi, hebben de bontjassen nog aan, en nee, geen enkel geblaat!.... Het zijn er enkele tientallen vast. Geeft een beetje kerststallensfeer. We worden niet uitgeblaat. Kom hier Jaap en Tilly, en verdomd Roosendaalse Martien stiefelt ook binnen. Het was al knus hier maar nu.... Het blijft doorsneeuwen en we besluiten ons over te geven en duiken de winterse taferelen in. De schaapsstal uit. Even weg langs en een haastige sportwagen , die flink gast. Gaan we verderop weer de beschutting van bossen in. Zompige slingerpaden door bos wei en velden. Drietal klap en draaihekken doorheen, en opnieuw bospadwerk. Zien de gele trilzwam rijkelijk , op een oude afgevallen tak. Knopen wandelroutes en toeristische markeringen aan elkaar. Komen door boslaantje en herkennen de plek als Fellenoord, wat gegroepte woningen met rietdak. Het blijft mooi hier. Bosrijk ook, in alle variant. Klimmen een dijkje op en volgen deze door het bos. Afstanden zijn er bij gekomen intussen. Gaan door wandel en speelpark en dan zien we opnieuw de caravan tentdakrust verschijnen en worden weer tot de grond toe verwend. Na aangenaam verpozen verder door park en speeltuinen en stranden, gaan we verhard dijk kanaal op om aan brug kanaal en rand Waalwijk af te draaien aan de overlaat, met attracties en overdekt binnenzwembad nu een asfalt pad in wat eerst zand was weet ik nog. Wordt dan toch met een draai vanaf zand nog en langs een groot ven. Opnieuw een parkgebied in. Gaan verhard en langs een vijver, een dierenpark met lama's, geiten bokken zowaar ook al jonggeborenen, reeën , herten , meer pluimvee en kinderboerderijbeesten zelfs een zwarte buffel ligt er vredig ter aarde. Met een groot stuur op zijn kop. Nu weten we dat we voorgoed het bosgebied achter ons laten , en loodst parkoersman ons rap door wat straten op de wijkhuis finish aan. Martien was er al eerder en is er nog. en bekende gezichten als immer aanwezig. Frans Stl. en Peter v.d.V. zijn er ook. Het wordt even bijpraten gezellig als altijd. Er volgt geen polonaise, nou ja , dan niet en nog bij daglicht willen Frans en Ptr. alweer terug op weg naar Oeteldonk. Roland W. stevent ook binnen. Nemen de bus weer. Peet besluit net in de trein zittend er weer uit te gaan om de Oeteldonkse sferen op te zoeken. Hij had vast vreselijke dorst.... Kan allemaal , vrijheid blijheid in wandelland. . Hebben weer een fantastische natuurtocht gehad. We rijden langs licht besneeuwde landschappen dan weer groen. En een stevige sneeuwbui begroet onze aankomst in Geinhoven , opnieuw overal verkleed jolijtvolk om ons heen. Frans wacht op zijn bus, ik kan het te voet af, en gaan we onze eigen weg. Nu komende zondag wacht een vast mooie Kempentocht van OLAT vanuit Esbeek. Mogelijk treffen we elkaar daar ook, blijven wandelen dus. Houdoe! Alaaf! ::: Peter Heesakkers.
