Driewerf Alaaaf  !!   Breng de bovenzijde van je linkerhand tegen je rechteroor en wang.   De rechterhand geef je aan degene die je ontmoet.  Dit is dezer dagen de carnavaleske groet of saluut naar de persoon welke je ontmoet.  Dorpen en steden hebben dezer dagen een carnavaleske bijnaam, en zo reis ik van Lampegat naar Oeteldonk , om per bus door Dwergonië naar Schoenlapperslaand te gaan.  Een Oetel is een kikker en die springt, hebt u 'm ?    Pas uit de trein komend tref ik medebeneluxer Roland Weijers, en gezamenlijk vangen we de busreis aan.    De weg naar de startlokatie kunnen we dromen.  Als we de locatie willen verlaten zien we confetti massaal en in dikte neervallen, de natuur doet er n.l. een schep bovenop het carnavalsjolijt met een zware sneeuwbui.    Als het wat aanvaardbaar mindert, besluiten we toch te gaan.    Oewaaa!  Koud hé!   Wauw!  { lol}.  Roland en ik zijn het al meteen eens dat we niet voor de langste afstand zullen gaan.  Voor mij als reden na de tweemaal terugkomende griep die ik achter me heb.   Dus een paar weekenden wandelen versaagt.   Ik vermoed dan ook de conditie van een wijkagent te hebben, {lol}.    Laat ze het niet horen.   Fruit heb ik ook bij me gestoken in de vorm van een appel, want;  "An Apple a day , keeps the docter away".   Het is kkkkoud, tenzij deze ontwent, na de warme stoof gedurende de zeer strenge vorstperiode  achter ons.    Was een echte huismus, en zo telde ik dan ook niet mee bij de voorbije vogeltelling jaarlijks.  Voorzichtigheid is nu de moeder van de porseleinkast, en ben dan ook warmkes ingepakt op weg.   Ontkom gezien ligging niet aan wat straten de stad zuidwaarts uitgaande.   Nu en dan schijnt de zon dan weer betrekt het en worden we uitgeleide gedaan door sneeuwconfetti , hagel en regen afwisselend.  We komen langs Mariakapel en ik knik eerbiedzaam naar Maria in het voorbijgaan , hopende dat ze snapt dat we het droger willen vandaag.   Het helpt, nou ja , even dan een zonnetje, maar als we uit zicht geraken begint de kermis van boven weer.    Ik vertel Roland , dat vast ex-wandelaars ons van boven plagen uit jaloezie, en alle hemelse stofvlokken op ons neer laten dalen.    Roland is het oneens.    Er zitten alleen maar goeie brave mensen zo weet hij.   Eindelijk zijn we de stad uit en lopen een laantje treurwilgen door welke overgaat in moddersopperij,  tussen weilanden, maar met wat danspasjes weten we het ergste te vermijden.   Na dit landelijk tafereel komen we aan een gewestweg terug naar Waalwijk randje , herkennen het Galgewiel, om dan toch het bos in te gaan wat puinverhard pad op.   Een ven brengt wat wisseling en bosweg vervolgt.  Komen in een groot wandelpark, wat asfaltpaadjes en ziedaar wel wat vroeg , maar daar staan ze dan een van de meest  geroemde medewerkers van de club vandaag met caravan als keuken en overdekt zeil terras met banken en tafels.   Mooie bloemstukken erop, en we kunnen al nu als we willen de gratis erwtensoep bestellen en als nagevertje een gratis eierkoek.   De club heeft elke tocht een verrassing in de aanbieding, en als opwarmertje geef ik nu al mijn soepbon af. Het is of een engeltje over je tong pst., of fietst kan ook.    De lepel stond bijna rechtop, goede kost.  Op deze clubrustpost wordt de wandelaar nog echt als gast gezien en we worden met alle vriendelijk en gemoedelijkheid erbij verwend tot in de grond.  Immer een gezellige ontmoetingsplek , en we dollen wat af met de helpers en bezoekers.   Maar je vergeet gauw dat we weer in de hoeven moeten, en hupsakee, daar gaan we dan weer.  Stuk park door en dan de mooie Loonse en Drunense Duinengebied in , een van de nat. natuurmonumenten.  Dan weet je vooraf, dit wordt excellent.   Eiken en beukenlaantjes en dan het bos in.   Een mooi statig sparbos volgt en Amerikaanse jonge eik.  Een bielzentrap bestijgend en dan dijkje in bos op.  Wasdanuu!?   Jawel we zijn het eens, Roland en ik , we horen weifelende lentepiepjes boven in het geboomte.   Zouden ze al weten dát?   Het wordt een regelrecht bosfeest nu onderbroken met een rietendak boerderij en woningen, wat veldjes en weidegronden en lege akkers.  Een natuurfeest.   Bospercelen gescheiden met statige oude bomenlanen.  Ons parkoersbrief telt dik drie zijden vol wandelgenot, zo aan de omschrijving te lezen vooruit.   Een groep ruiters van zo'n tien man passeert ons respectvol.  En na ons de galop.   Opvallend veel meerstammige bomen vandaag.    Komen aan een duinenrand , en wal van duinenrijen, krijgen wat zandverstuivingen te zien maar hoeven er niet doorheen te banjeren toch.   Fietspad volgen een poos die slingert, en bij een  monumentale beuk mogen we het smalle pad in.   Als het even zonnig wordt lijken aan de takken de druppels te blinken als parelen, bijzonder mooi.    Een breed fietspad volgen even , en dan komt de splitsing afstanden en kies manmoedig voor langere route.   Niet te versmaden zo blijkt achteraf.   Het summum van rust en genot, heel mooi en enerverend.   Een hele trits padenwerk allerlei soort boom en en struikwerk volgt.   We komen aan punt van splitsing grotere afstand , kies voor zekerheid , maar Roland kiest toch zelf voor langer nu, helemaal de omekeer.   Vrijheid blijheid, en zo zijn we samen weer alleen op pad , want het lijkt of het grote deel gezien grillig weer voor korter gaan koos.   Weer padwerk voor me en dan een klaphek door lijk ik in een weiland te gaan.   Klopt ook , van schapen.    De rust is voorzien  binnenin de schaapskooi.   Jawel!   Ben op tijd over de drempel want hemels confetti daalt weer neer.    Een terras is hier binnen en naast ons almaar kauwende schapen , die ons soms bezien en naar verluid  worden er gauw lammeren geboren.   De beesten doen zich tegoed aan rijkelijk hooi, hebben de bontjassen nog aan, en nee, geen enkel geblaat!....  Het zijn er enkele tientallen vast.  Geeft een beetje kerststallensfeer.  We worden niet uitgeblaat.  Kom hier Jaap en Tilly, en verdomd Roosendaalse Martien stiefelt ook binnen.   Het was al knus hier maar nu.... Het blijft doorsneeuwen en we besluiten ons over te geven en duiken de winterse taferelen in.   De schaapsstal uit.   Even weg langs en een haastige sportwagen , die flink gast.   Gaan we verderop weer de beschutting van bossen in.  Zompige slingerpaden door bos wei en velden.  Drietal klap en draaihekken doorheen,  en opnieuw bospadwerk.   Zien de gele trilzwam rijkelijk ,  op een oude afgevallen tak.   Knopen wandelroutes en toeristische markeringen aan elkaar.  Komen door boslaantje en herkennen de plek als Fellenoord, wat gegroepte woningen met rietdak.   Het blijft mooi hier.  Bosrijk ook, in alle variant.   Klimmen een dijkje op en volgen deze door het bos.   Afstanden zijn er bij gekomen intussen.  Gaan door wandel en speelpark en dan zien we opnieuw de caravan tentdakrust verschijnen en worden weer tot de grond toe verwend.   Na aangenaam verpozen verder door park en speeltuinen en stranden,  gaan we verhard dijk kanaal op om aan brug kanaal en rand Waalwijk af te draaien aan de overlaat, met attracties en overdekt binnenzwembad nu een asfalt pad in wat eerst zand was weet ik nog.   Wordt dan toch met een draai vanaf zand nog en langs een groot ven.  Opnieuw een parkgebied in.   Gaan verhard en langs een vijver, een dierenpark met lama's, geiten bokken zowaar ook al jonggeborenen,  reeën , herten , meer pluimvee en   kinderboerderijbeesten zelfs een zwarte buffel ligt er vredig ter aarde.  Met een groot stuur op zijn kop.   Nu weten we dat we voorgoed het bosgebied achter ons laten , en loodst parkoersman ons rap door wat straten op de wijkhuis finish aan.  Martien was er al eerder en is er nog. en bekende gezichten als immer aanwezig.  Frans Stl.  en Peter v.d.V. zijn er ook.  Het wordt even bijpraten gezellig als altijd.   Er volgt geen polonaise, nou ja , dan niet en nog bij daglicht willen Frans en Ptr. alweer terug op weg naar Oeteldonk.     Roland W. stevent ook binnen.  Nemen de bus weer. Peet besluit net in de trein zittend er weer uit te gaan om de Oeteldonkse sferen op te zoeken.  Hij had vast vreselijke dorst.... Kan allemaal , vrijheid blijheid in wandelland.  . Hebben weer een fantastische natuurtocht gehad.   We rijden langs licht besneeuwde landschappen dan weer groen.   En een stevige sneeuwbui begroet onze aankomst in Geinhoven , opnieuw overal verkleed jolijtvolk om ons heen.    Frans wacht op zijn bus, ik kan het te voet af, en  gaan we onze eigen weg.  Nu komende zondag wacht een vast mooie Kempentocht van OLAT vanuit Esbeek.   Mogelijk treffen we elkaar daar ook,  blijven wandelen dus.   Houdoe!   Alaaf! :::  Peter Heesakkers.

19-02-2012 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Jawel; ik zag ze toch echt staan ik droomde niet.  Lentebodes , een rijtje crocussen stak de, stak bij me op de hoek van de straat hun kopjes tussen de stoeptegels uit.  En verderop tussen het groeiende gras, in de gazons en op taluds , wat anders in de winter stilstaat, de meizoentjes , enkele paardebloemen en de paarse dovenetel, stonden in bloei....  Ik vervolg mijn weg door de erg stille straten.  Zij draaien zich nog een keer extra om, de wandelaar is de vroegerik.   Ik bof niet echt met de treindiensten.  Rondom  de stad vallen verbindingen uit wegens spoorwerken, en worden bussen ingezet, een slechte planning, zo veel tegelijk, en " mijn" trein vangt na nachtelijke werken op de lijn, toevallig de dienst aan.  Tref Ruud v. R. { "rendier"} , met maatje Gerry aan.  Hoorde bij de trein instap bekend stemgeluid achter me.  We wachten op vertrek, maarrr... De treinconducteur roept via de boordradio, dat vanwege een stroomstoring, de  trein niet kan vertrekken.  Het wordt peentjes zweten, bij de vraag hoelang de verstoring zal duren, doorgaans erg lang, en zullen we de busverbinding vanuit Tilburg moeten missen {?}  Zien de tijd op de monitor verstrijken en onheilspellend verlengen.  Komt dan toch het verlossende antwoord, we mogen vertrekken.  Zucht!  Snellen door het ochtendduister, op de Wolstad aan.   We komen nog ruim op tijd voor de bus.   Naar Poppel is de bestemming, in de mutspunt van België en vooral de provincie Antwerpen.   Wacht nog op Patrick & Linda, maar besluit dan toch bij niet verschijnen door misverstand , maar op gang te gaan.  Zaal Mieke Pap, een begrip in Poppel.  De route vandaag is min of meer een Grenzeloze tocht-idee.  Ook vanuit Weelde wordt gestart, en zo zullen van twee zalen uit wandelaars om en om rustpost hebben en vice-versa wandelen ten opzichte vanuit elkaars startzaal.  Ik krijg al meteen gangetjes en achteroms te gaan met schuttingen en heggen als beuk, conifeer, liguster, klimop, en overig vast bladwerk.   Heggepaadjes en tegelpaden en doorkruis een wijk- voetbalveld, vochtige paden later, om nog door oostelijke villawijk te gaan, de velden in.  Bewolkt maar de eerste pogingen van de zon om door de bewolking te breken.  Gaan vochtige veldweg, met vredige schaapskudde die ons verbaasd nastaren.  Een betonwegje op en oversteken een gewestweg 70 k.m.  Fietspad op om wat verder een grasweg tussen statige eiken te gaan.   Een landbouw-betonwegje slingert me door leeg landschap, met groenomheining van akkers en weiden.   Zal vandaag tweemaal de specht horen kloppen , nu hier.  Zie een meter grote klomp staan die met  bord uitlegt , een smokkelpad-route te zijn van tijden van weleer, hier zo vlak achter de landsgrens.  Het gaat met een lus de noord-oosthoek in.   Een groepje snellopers met zeker 60+ rs en mogelijk 70rs.   , blitst voorbij, in sportieve kledij.   Heb vele goede snellopers gekend.......   Verderop zullen ook zij getest en geplaagd worden door een slingerpad, nou ja pad was er niet . Zompigheid en rommeligheid troef.  Ik besluit aan brug van de Aa-beek een langere afstand te kiezen, op splitsing afstanden, en meander mee met de beek over lastige grondgroeisels en  bodem bedekt gemaaid riet, schier begaanbaar, cross-country, niks pad , wel pijlen volgen.    Meander met de beek altoos mee. Over de grens gaat de naam van de beek door als Leije.    Een werkelijk schitterend deel van parkoers, maar alertheid waar voeten veilig te zetten.   Wat ouwetjes hebben het er knap moeilijk ermee.  Omzichtig wordt er gestapt.  Het is barslecht begaanbaar.  Krijgen dan toch nog bos en ven te gaan met smalle kronkelpaadjes, op/af-gaand.  Ruil het weer in voor veldwerk om tegenstrooms de Aa te gaan en dan draait pad weg ervan wat verhard , om op adem te komen.  Weer betonplatenwegje op waar de nummers per plaat aftellen richting Poppel, en op het einde van die weg jaartal 5-9-1996 vermeld wordt.  De eerste huizen dorp, met kerktoren als richtpunt en baken , naderen.   Veel zonnepanelen op daken.   Pleintje met muziekkiosk en voormalige gemeentehuis met  rond torentje, nu heemkundig museum , kom ik langs de hoofdstraat de lus terug bij zaal Mieke Pap, vast legendarisch.... terug.   Na de zaal de hoofdstraat dorp uit langsonder statige kerk weg Poppel.   Volg afwijkende veldwegen met beton en verhard zand.  Almaar rondom of in de buurt van doorgaande gewestweg. Raak een poos tot rust Weelde in contact met ex-vlaams-limburger, nu Antwerpenaar over koetjes en kalfjes.  Zie in bosje verenpluimen op de grond, restant van een roofvogel die zich tegoed deed aan duif waarschijnlijk.  Bosjes en velden wisselen af.  Groepen tegenrichting wandelaars vanuit Weelde kruisen tweemaal onze paden.  Lintbebouwing; vlaanderen eigen , op afstand van ons.  Een tuin aan doorgaande weg met drie windmolens en midden in de tuin een grens-kegel-paal.....Echt lijkende.   Voor de rest weinig opwindends op het traject naar W.   Volgen veldwegen en geraken we al keuvelend in weer lintbebouwing van Weelde.    In de verbruikzaal van de sporthal in Weelde, is het eivol, de omgeving en parkeerplaatsen ook.  Ik vind nog een stoel toch.  Aanhoor de vlaamse en Antwerpse dialect-conversaties rondom me.  Zie Ruud en Gerry nog even die gezwind de andere route na kort bijpraten vervolgen.  Ruud vooral zijn naam eer aandoend.  Komt Dick uit Geldrop langszij, boomlang en heb ik hoewel het erg zonnig geworden is wat schaduw.  Zie wat bloesemboompjes, in rôse.   Zijn vlot W. uit, via particuliere houtopslag achterom  de velden in waar op afstand rijtje huizen te zien zijn, Gaan door lege zanderige akkers, met wat modderige doorsteken, en gaan doorheen De Flaesheide, waar heiveld teruggewonnen wordt uit landerigheid.   We geraken bij uitspanning en resto van Thegse stalleke.  Gaan op grassig terras zitten waar diverse vuurpotten staan als open haardstijl.  Terraszitten putje winter!....In de felle zon..    Dick gaat als Martien uit Roosendaal verschijnt, en verleng ik mijn zit.  We gaan gezamelijk verder.  Krijgen een merkwaardige omsturing door een bosperceel te gaan..., en even zoeken , want bepijling is verwarrend.  Stuurt een wegje ons naar gewestweg N 12 , om bij een groot huis uit 1948 een draai veld in te gaan enerzijds boskant , anderzijds landerijen en weiden.  Ver zicht , zie de pronte kempische toren van Weelde links aan de einder, en voor me ver weg de toren van Baarle Hertog /Nassau -enclaves.  Lange grindweg te gaan , en dan buigen we af de bossen in van landgoed  De Schrieken.  Meteen levendig mooi enerzijds meest sparbos, anderzijds duidelijk latere aanplant van jonger soorten geboomte.  Absoluut mooi hier.   Kringelen ook hier gras en zandboswegen en paden doorheen, om opnieuw bosrand  landerijwerk te komen.  Veel mais en weiden, met groenafzettingen begrensd.  Enorm veel rododendrons struiken  hier in dit bos en verdorie er zit nieuwe blaadjes aan en de knoppen voor bloem , staan op uitspringen{!}  Er volgen drassige paden.  De Schrieken is privé-domein zo zeggen  de mededelingen der club aan de bomen en of we vooral van het kasteel geen foto's willen maken op verzoek van eigenaren.  Ik trek door zonovergoten landschap aldoor.  Een smal oude beukenlaantje loodst me door deels open deels bosland.  Bos almaar vol rododendronsstruiken en hulstbomen , tussen den , lork, eik , beuk , es , esp en linde.   Formidabel mooi hier.   Kom aan beek en vervolg een beukenlaan slingerpadje , de beek vormt een poos de rijksgrens met moederland. Op de oude bomen oude inkervingen, met bajonetten, tekens liefdesverklaringen en afkortingen als van onderdeel , o.a. ,   door destijds zich vervelende en heimwee voelende duitse soldaten die hier in de eerste wereldoorlog 1914-1918, de grens bewaakten tegen vluchtelingen uit België.  Speelden ook bajonetwerpen, gezien beschadigingen, maar de bomen hebben het wonderwel overleeft en zijn erg oud geworden.  Er stonden destijds ook drie rijen prikkeldraad versperringen onder erg veel volt stroom, plus de stroom, [ beek],  als barrière.  Wreed!   Volg tussen beek , landerijen en bosmoerassig anderzijds en veel riet en sloten , de grens die volgens tekening even verder wat afbuigt , en zijn we weer echt in B.  Komen we aan een rode bakstenen kasteel, schitterend achter het groen uitpiepend, vele wandelaars blijven lang in bewondering staan kijken, ik ook trouwens.  Vervolg dan sloten en kasteelvijvers middels erg zompig mos en graspad langsheen, stilstaan is dieper wegzakken, dus vort met de geit;  we motte.  Rodo struiken alom steeds , prachtig , hier moet het in de lente een hof van eden, een aards paradijs lijken, met alle bloemen. Zo massaal.   Kom aan einde privédomein, weer in opener gebied en de zon die langzaam ondergaat kleurt het landschap goud.  Zie in de berm witte sterbloemen van braambesstruiken en een vernielde pompoen van zeker 50 c.m. doorsnee.  Flessen aan takken van struiken gestoken.   Hondseind heet hier een verharde bosweg, ik hoop van niet,  klinkt n.l. niet zo prettig....Toch nog een stuk sparbos mag ik ingaan, en later dennen, oude hoge kerstboomtype. Het landschap opent definitief wijder, en de oude dorpskerk Poppel wenkt.  Dominant als ze is,  zie ver en laag aan de horizon nog twee heteluchtballons drijven, niet zo gauw te zien in januari.  Een motorcrosser zonder helm , maar met wollen wintermuts als buts-bescherming , komt de  landerige rust verstoren, en knettert jagend een paar rondjes maisveld.   De Poppelse kerk nadert al ras, tot erg dichtbij later.  Stuurt een wegje ons langs tamelijk nieuwe begraafplaats tot aan weg naar de Baarle's enclaves, zowat rechttoe de zaal  van Mieke Pap.   Lang geleden , dat ik nog eens in deze contreien rondstapte, een weerzien, en toch vernieuwend.  Een allegaartje in het parkoers, en voor mij het gevoel van; hè; weer eens in het vlaamse gewandeld.  Een heel wisselend landschap, een tevreden wandelaar toch.  Buitengaand , zie ik plots Peter U. uit Mol , met Patrick en Linda VDS. naderen, op weg naar de zaal,  en nog te gaan naar Weelde.  Handenschudden en een kort onderhoud.  Hoop dat ze het voor duister gehaald hebben......Thuis in mijn  woonstee zie ik de avondlucht vanuit Belgische kant Oranje kleuren, en later toch rood na eerst geel begonnen.  Zie je wel; het bewijs dat de buurman toch Oranje-konings en land gezind is.... Maar goed ; Rood was er later toch ook, de Rode Duivels , hi-hi.  Geen zwart-geel -rood.  Wel zwart ja maar dan duisternis... Nu komende zondag, zal ik zeker naar Bladel gaan , tussen Turnhout en Eindhoven halfweg gelegen. De brabantse kempen. De tocht uitgezet door club OLAT, onderdeel van hun jaarlijkse winterserie doorheen onze streek.  Laatste zondag deze maand naar Valkenswaard, een nieuwe tocht aan het wandelfirmament, van Voetje voor voetje, verwacht er gezien de streek veel van, en voorzitter Joop K. heeft mijn eerdere planning helemaal omgeturnd met zijn parkoersverhalen over deze dag laatst met kerst.  Beide tochten komend een aanrader, een must. Gaan zou ik zeggen!  Wie weet , tref ik u hier ook eens.  Doorwandelen niet versagen dus.   Houdoe!

Peter Heesakkers

15-01-2012 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het jeugd en jongerencentrum , staat de afkorting voor.   Het is een afweging waarheen vandaag, en het werd Erp, enige kilometers oostelijk van Veghel gelegen.   Behorend onder voornoemde gemeente.    Het is even napuzzelen , want de bedienende busmij. heeft vandaag juist, - later dan anderen -, zijn dienstregeling nieuw in laten gaan.   Het is al weer wat jaren geleden , dat ik hier voor het laatst was.  Evenzo was Erp op zondag voor jaren niet bediend door de bus.   Ik zet mijn reis in tot Veghel voor de overstap, naar.  En ziet; ik ben de eerste passagier op de eerste rit van vandaag, en de enige......Een hele bus voor mij  vangt de dienst aan.  Stap op de Markt uit, en vind zowat blindelings nog het jeugd en jongeren ontspaningscentrum.. Een mooie ruime accomodatie , met alles erop en d'ran.  Het inschrijfburo is in de discozaal.  Op de markt zag ik het al, het is er beredruk, en tot ver in het dorp staat men geparkeerd.  Na het wilde en regenrijke weer voorbije dagen en weken.   Ik verwacht een absoluut drassig modderig parkoers derhalve , vandaag.    De omschrijving ziet er veelbelovend uit, en ook de dia op het doek  geprojecteerd met het wandelplan uit Google-earth.  Het dorp is maar klein en na een straat zijn we in den buiten.  Het papier klopt niet.... in het begin dan , en ik vermoed een omlegging vanwege slecht begaanbaar.  Krijg eerst een bomenlaan met grasweg te lopen.  Wat lang wel.  Landelijk vooral .  Ga over een duiker, om meteen een graspaadje te volgen tussen weide akkerland , tussen twee sloten in, beschut met een groensingel.  Weg oversteken wordt het wel drassig en droge delen proberen te vinden, sta je stil, twijfelend, zak je in de drab  verder weg... Slinger door een ruig moerasbos perceel, weer naar asfalt.  Papier klopt weer.   Akkers en weiden staan vol waterplassen soms decimeters diep.   Een ooievaarsnest op veilige hoogte op top van een metershoge paal.   Enorme groepen meeuwen vliegen laag over de bewaterde gronden.  Ga wat omlaag langsheen een groep motorfanaten die in overleg zijn.    Ze zien er niet uit; onder de modder.  Ga brug van de Aa rivier over, welbekend van de kruiswoordraadsels.  en volg graspad langsheen.  Mag verderop naar asfaltfietspad, met knotwilgen erlangs. Nagestaard door vee, en pony's, en nageloeid door wat koeien die zich buiten de winterstal begeven.  Raak dorpje Keldonk even , en sla buitendoor naar kanaalbrug van de Zuid-Willemsvaart.  Een tuin met pauwen, herten en fazanten.   Altijd weer leuk en vredig tafereel.  Moet verderop diep een talud afdalen over een alternatief  tijdelijk zelfgelegd plankenbrugje dat vervaarlijk doorzakt, om over een sloot te kunnen gaan.   Attractie van de parkoersuitzetter denk ik .  Volg poos een L- vormig zompig graspad langs sloten.  Een takkenwal van snoeihout ter schuiling voor wild omboort de route.  Ik ruik openhaardvuur...  'n Verharde weg leidt me naar de rustpost, de schuur van een boerderij, zomaar in de buiten.  Binnengaand slaan brillen aan, het is er erg druk , vochtig en zeer warm.  Aan de stempelpost, waarschuw ik de stempelaar voor het "stempelitis".  Of een RSI-arm.   Ik ben nu in gebied Lijnt.  Ik kies toch maar voor een kortere afstand , gezien begaanbaarheid.  Geen risico is het devies.   Na buitenkomst komt een beerputlucht m'n neusgaten in {lol}.  We gaan na rust het bos van de Lijnt in.   Graspaadjes en redelijk droog nu.   Wat paadjes hier en daar, hoekig gedraai en slingers.   Wordt bosranden gaan nadien en doorkijkjes naar de landerijen. en dan nog verhard grind-zandwegen.  Mag toch weer het bos in en nu en dan volgt een dans om de voeten droog te houden.  Maar absolute rust en schoonheid.   Beschut door de harde wind ook.   Pad in en uitdraaiende.  Helemaal mijn ding hier.   Het blijft opletten want onder gras kan een plas liggen en wordt het boorden van plassen gaand .  Wie dan ook heeft met een schep gootjes gemaakt naar besloten om het water van het pad af te voeren.   Klim  na enige tijd bos, de kanaaldijk op , na een boombalkje, acrobatisch,  die ik evenwicht houdend moet overgaan door natte sloot.   Volg kanaaldijk zanderig, naar verderop weer een afdaling door opnieuw een sloot, even jumpen om droog te blijven en vervolg een graspad, met weiden en houtwal.  Ben terug in het bos dat nu het "Geregt" heet... Tja; zo gespeld. Een gemengd eiken-beukenlaan gegrenst de bospercelen. Er zijn weer sleuven gegraven om water van de paden en wegen af te voeren.  Naar sloten.   Kom aan bosrand , met velden, anderzijds en opnieuw doe ik een dans ter ontwijking van plassen.  Sla een veldweg in , , populierenrijen, met sloot erlangs, en komt dan de rustpost van daarstraks in het vizier.  Weer druk , enz.   Ik blijf er ook niet langer, na mijn koffie,  en verneem van de stempelaar dat ie nog geen spierpijn heeft.....Na rust opnieuw naar splitsing afstanden en volg ik bosrand.  Het Lijnt weer in . Wilde echt Hollandse luchten, en even moet de paraplu op, het miezert behoorlijk , ach even maar.  Ik doe de zoveelste  lente-ervaring op, ik zie fluitekruid bloeien, o.k. een stengel maar, maar toch.  Ik zie ook selderie-achtige groeisels in de bermen. Wat later weer fluitekruid, paar stengels , maar toch.  En ook wat ik geloof duizendschoon is.   Het blijft even rietkragen , waterpas en poelen, in wild ruig landschap.   De wind heeft vrij spel onder buiachtige luchten.  Hollandse luchten vervelen nooit, altijd wisselend.  Na wat waterloopjes , ga ik van landweg af, verhard op.    Kom ik weer aan Z.W. vrt-kanaal.  Ophaalbrug over , volgt een poos verhard langs kanaal , met nieuwe straten dorp Keldonk in zicht.    Draai na 'n kilometer af weer de beschutting van groensingel in, wat later eindigt in modderballet.  Gemaaid riet biedt nog enigzins grip op de bodem.   Antislip.  Asfalt is dan erna welkom, en de route blijkt ten tweede male omgeleid van eigenlijk , vanwege onbegaanbaar.    Wat bochtig landelijk , en plots mag ik dan weer op de eigenlijke route verder, over graswegje.  Het wordt verspreid huizen kijken, en boerderijstee.   Tuinen erom heen met pluimvee vooral en zie ik jonge eenden{!}.  De natuur van slag.   Een zijweg brengt me naar de laatste rustpost, die is zomaar in een uithoek, de partytent buiten is leeg.   Binnen een schuur aangrenzend  is het razend druk zeker ook met ouders en kinderen, wat me zegt dat de finish niet ver weg meer zal zijn.  Laren heet nu het gebied.   Ik vervolg wegje met huizen , tuinen , vijvers en klein pluimvee allerlei,  scharrelend rond de huizen.  Steek een doorgaande weg over.  Een stadgenoot haalt me in en een praatje volgt.  Sla pad in en ga plots omhoog de Keldonkse berg op.  Zomaar een heuvel in het overigens vlakke  landschap.  Klauter ongeveer een twintig /dertigtal meter omhoog, met natuurlijk uitzicht.  Een heuvel als zovele in de provincie, een bult huisvuil gemengd met grond, zodat je niet kan zien dat het huisvuil betreft.  Met bossages begroeid en  gelijkend op echt heuvelland.  Volg wat paden om ineens steil omlaag via een bielzen trap te gaan.  Geen leuning.  Dus omzichtig.  Een pad leidt me naar een brugje over een weet ik wie loop, ga weer op een grotere brug af over de Aa-rivier, hoog water, dat spreekt.  Blijf erlangs gaan , gras houdt me vast aan de grond en op de benen.   Sla vervolgens achteroms door met de eerste contouren van Erp, wat weidjes en veldwerk , tussen tuinen bewoning door , lopen Theo en ik dorp in.  Wat straten door, en dan is daar het jeugdcentrum weer.   Veel rustiger nu.  Blijken veel  wandelaars voor erg kort gekozen te hebben vandaag.   Ik verneem dat dit weekend veel aktiviteiten plaatsvinden in het dorp, vandaar...  Drinken met Theo's Pa nog wat na, en bezie de lopers binnendruppelend.   Een korte eigen wandeltoer door centrum dorp nog, en dan settel ik me bij de bushalte.  Een bejaarde dame komt bij me zitten in de halte, en we babbelen wat, in het streekdialect. Gezellig ouwehrn.   We zijn weer de enigen , als de bus komt.  Geen vetpot vandaag voor de bus.   Nu nog een twee-uursdienst... En na zessen de laatste.  Het gaat terug op Veghel aan , waar ik nu sneller een overstap heb op een snelbus dit keer, en vrijwel geheel over de snelweg.  Terug met een voldaan gevoel, en de boffert had zowat droog weer vandaag.  En; met de begaanbaarheid viel het al bij elkaar mee, met wat omzichtigheid.   Houdoe!  Tot gauw.     Peter Heesakkers

08-01-2012 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Deze tocht is al de 20e editie.  Een idee in samenwerking met Olat en Milieu 2000, vanaf en vanwege het wegvallen van de E.U. binnengrenzencontrôle.  Met opstaan groet ik de morgen met Goedemorgenmorgen.  Ik ga eerst op weg naar Noud.... Wat is dat?... Weer hoor ik de merels zingen, het is toch winter volgens de kalender?   Dat de natuur degelijk van slag is wordt ik door de berichten van de N.O.S. juist nu bevestigd. Er komen allerlei lente-achtige ondervindingen en verhalen binnen.  In Valkenswaard b.v. meldt men een nest jonge merels.  Ik zie aan het begin van de tocht enorme vluchten ganzen terug noordwaarts trekken.  Er groeit vanalles wat normaliter bij de lentetijd hoort.  Zal vandaag onderweg dan ook molshopen zien, en zegt de weerspreuk; Komen in December de mollen; laat de winter met zich sollen.  Welnu; wat hebben we nu voor winterweer gehad? Op weg naar Luyksgestel om vanuit Nederland de tocht naar Lommel v.v. aan te vangen. Onze belgische wandelgenoten juist andersom.   We kunnen de auto in tegenstelling tot gewoonlijk met pakeergeleiders dichter bij de Camping-kantine stallen.  We horen tongval aller kant vanuit het land.   We gaan vrijwel regelrecht de camping af meteen de kempener bossen in.   Boven ons het ruisen der wind over de bomen.  Hadden we op weg naar hier nog hoop op wat zon , omdat er gaten in de bewolking leken te komen , was toch buiten de waard gerekend.  Het trok en bleef zowat helemaal dicht het zwerk. Grijs , oude lucht hi-hi.   Het lijken wel de donkere dagen NA kerstmis.   Padenrijk al meteen spar en den en oude dennen prevaleren. Gras en modderige karspoorpaden en enkelpads , een bos met groene varens rijkelijk rondgestrooid.  Nog paddenstoelenwerk her en der.  Herfst en lente in de winter.   Heel mooi begin toch, en heel anders dan voorgaande jaren.  Een verhard fietspad , asfaltweg kruisend.   Volgen namen als Piet Hendrikspad en Wim Nentpad, ze zullen wel verdiensten hebben.  Openluchttheater Hunnerbergen langs, volgt openveld en weideland.   Een enorm veld mosterdzaad in gele bloem deels.  Hond Rakker leeft zich uit door soms door het gras te rollen wat mij opmerkt Noud je hond kantelt telkens.  Hij valt zomaar om Noud!  Zie je dat?  Kempenland is meest bos allerlei en zo gaan we de paden op de lanen door.   Een kortgrassige weide lopen we aan de rand ervan door.  Al gauw volgt open heideveld en zijn we op de Bleekerheide ongemerkt de rijksgrens gepasseerd.   Geen grenspaal of grenssteen , die heb je n.l. ook.  We zijn pas zeker , als we ook de overwegend rode bakstenen huizen zien.   We zijn in Vlaanderenland. Betonfietspad brengt ons omhoog  gaand naar de hoge aarden wallen die het kanaal van Bocholt naar Herentals omboorden.  Deze wallen zijn ontstaan door de uitgraving van dit kanaal, dus van de kanaalbodem.  Er liggen ook diverse bunkers.   Stille getuigen, langs dit kanaal waar op 17 sept. 1944 het offensief market garden werd ingezet door de geallieerden.  Er is hier erg fel gevochten, moet de hel zelf geweest zijn. Gaan wal weer af en volgt een brede modderweg even weide, waar een wervelkolom van bladeren opwaait langs ons.   Komen vlak aan Vossemeren , even ommetje voor de regels der verkeer en gaan de kanaalbrug over naar onder weer om haventje De Lossing langs te gaan.  Hoe groen omgeving Lommel is blijkt aldoor.  , en bereiken we  het scoutsheem als eerste post na9 k.m.  Ieders bril slaat aan door de vochtige warmte binnen.  Tref hier Jaap omgeving Arnhem.  Noud hoort hier dat als hij verder wil , hij straks als regel niet met de hond in de touringcar mag, verkort, en besluit van hier terug de route naar Luyksgestel te aanvaarden.  Jaap en ik gaan verder.  Leren meteen hoe sportief en actief Lommel is.   De enorme evenementenhal De Souverein en allerlei sportcomplexen, sportvelden , overdekt zwembad en zo meer, en vlak bij stadion United Lommel tweede klasser prof nationaal.   Over een ruitersportterein , en dan slingeren we de bossen weer in,  den vooral.  Steken  weg naar Centrum over, kanaalbrug over en volgt een hele poos de toppen en op en af kanaalwal oostwaarts gaand.    Eenmanspaden aldoor gaand. op en afdalend , met tussen de bomen telkens het kanaal zichtbaar richting Neerpelt.   Brede betonweg landerig nu. met houtwallen en zijwegjes en paden negerend.   Kale akkers , velden en korte maisstengelsvelden.   Brede landweg in, kom ik met good old Lommelnaar Theo lang niet gezien  even mee in zijn tempo bijpratend.  Laat Jaap me weer inlopen en gaat het langs tuinen met pluimvee, hoenders, en zelfs een kolonie zwanen Zittend onder een spuitende fontein,  in een particuliere vijver.   Ga langs waterloop, komt Roosendaalse/Limburgse origine Martien me achteraan inhalende.  Weer gesprekstof.  Draaien over brugje terug en dan bospad in met verderop mooi open heideveld zakken af benee kanaalweg of pad in, en stijgen dan toch weer naar en dan over kanaalbrug , bereiken we Heideheuvel.    Lommel heeft diverse bijdorpen , zo ook deze.   Goed verpozen in de parochiezaal waar onze buren de belgen hun tocht naar Holland aanvangen.  Oergezellige internationale sfeer hierbinnen en natuurlijk erg veel bekenden.   We hebben  er bijna 17 k.m. op zitten.    Weer buitenkomend  ontmoet ik mede-beneluxer René Smets,  en volgt een kort geanimeerd gesprek.   Dan twee straten links huisjes kijken met tuin-kerstverlichting versieringen, gaan we weer het kanaal-wallenbos in met opnieuw stijg en daalwerk.   Gaan kanaalverkeersbrug onderdoor weer langs De Lossing, met taverne lijkt in ruste.  Komen aan een grafmonument die vertelt dat hier een brits soldaat lag van sept. '44 tot juni '45  en is opgegraven weer.  Vast vanwege de felle gevechten langs dit kanaal toen om over te steken naar nederland.     Ik bedenk; ooit van huis gegaan, nooit meer teruggekomen.... Triest voor familie en anderen achterblijvers en kameraden.  Martien is afgehaakt in Heideheuvel al,  en Jaap en ik gaan onder een imposante slingerende voetgangersbrug door,  hoog boven ons zien we wandelaars terug op weg naar nederlands bodem.    Stijgen met neus op de schoenen een erg steil pad op met clementie van een groep jeugdige bikers, die respect tonen en ons eerst laten gaan.   Volgt de Lommelse Sahara en fameus natuurgebied, niet te missen.   Lopen een paddijk tussen twee schilderachtige vennen door mooi groenig omringd en watervogelrijk.   Volgen een honderden meters lange latten omheining  langs heerlijke losse en halflosse zandwegjes en paden met schitterende uitzichten over plassengebied, een boeg van een boot steekt lijnrecht omhoog uit het water als een vergaand wrak, wij denken vast zo opgezet toch, maar niettemin.  Spreekt wel aan.  Dalen af naar grote waterplas en volgen de waterlijn als bij het strand langs kabbelende golven wild opgezweept door de wind.   Zien links van ons hellende duinen met oude den meest, het lijkt strand en duinen, maar erachter duidelijk bossen.     Indrukwekkend mooi.  Lang langs waterranden en her en der pad achter bosjeswerk door , rietkragen langs en dan verlaten we plas met mooie uitzichten aller richtingen , om bij een schuilhut weer de beschutting van bos en groen in te gaan.  Bereiken we betonfietspad dat een eindweegs slingert en joggers en bikers laat passeren.  Limburg fietst zegt een beschilderd opschrift op het pad.  Opnieuw draaien we pad af en ruilen beton voor zandpaadjes door altoos groen en m.t.b.-paden netwerken, soms kruisend en we geven elkaar beleefd , begripvol de ruimte.  Ieder zijn gerief en hobby/ sport/ liefhebberij.   Prachtig padenwerk hier weer.   Lommel propageert terecht zich als toeristische en vooral groene gemeente.    Kan niemand tegenspreken.   J. en ik komen dan toch weer veranderlijk in veld en weidegebied terecht.   Ronden weer een waterplas, en een poel en slotenwerk, over platgelopen gras door voorgangers.  Draaien verderop een zandweg in die ons aan het chiroheem brengt van vanmorgen voor de eerste lus gaand.  Jaap en ik gaan naar binnen , nemen nog een afzakkertje en opwarmertje en vinden dan berekenend, dat we de acht k.m. route terug naar nederland vanwege de schemering maar laten voor wat die is, om niet in het duister door het bos te moeten hossen.    Overblijfsel van het Nijnselsyndroom weken terug..... We zijn dik tevreden vandaag met onze 24 kilometers.  Besluiten de touringcar naar nederland op te zoeken die vandaag pendelt voor korterlopenden vooral.  Kopen onze badge daarvoor  en slenteren de laan richting De Soeverein af.    Bus is mudvol en we besluiten met een hele troep andere busgangers te wachten tot de volgende gelegenheid, waren voorgejokt dat die er over 10 min. zou zijn.    Nou; niet dus, zeker een half uur wachten wordt dit.  Als de andere komt,  gaat bus eerst nog naar Heideheuvel terug B. lopers afzetten en nederlandgangers bijladen , terugweg opnieuw langs fameus voetbalstadion draaien we af op het moederland aan volle bak.  Komen vlak aan de ingang camping Luyksgestel aan, sommigen kruipen verstijfd de bus uit, lijkt wel bejaarden en invalidenuitstap.  In de zaal nog wensen en gesprekken rondgaand, wil Noud wel naar huis.   Noud zet op de Olat -site deze week zijn  gefotografeerde indruk op zijn route neer, kijken dus.    Veel vernieuwde route vandaag met lussen van 8 k.m. aaneen te schakelen naar believen.  Bijzonder geslaagd vandaag wat zich vertaalde in beider kampen ruim 1.000 deelnemers die zeker tevreden zullen zijn geweest, meest grijs weer, maar zo goed als droog.   Al heel wat dezer weken.  Ook jullie wens ik een geslaagd , gezond , en schitterend nieuwjaar 2012!   met even geslaagd wandelgenot. Tot lezens of wie weet ergens live!? Tot weer.  Houdoe;  ofwel ; hou je goed.

Peter Heesakkers

28-12-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Hoe stil de grote stad met kerst 'sochtends vroeg kan zijn. Pas aan het trein-busstation komt er wat meer leven .  Daar tref ik ook Peter v.d.V. Veldhoven en Emmy helemaal in de buurt van Schiphol en een alom bekende Bredanaar.  Die ook al heel wat wandeldecennia op z'n palmares heeft.  De vaste wandelaar maalt niet om vroeger opstaan.  De kerstponden of kilo's er van af willen lopen ook.  Carpe Diem; pluk de dag. Er komt nog een tijd dat we lang genoeg zullen kunnen blijven liggen.  De bus rijdt rap over eigen busbaan de stad uit.  Grote bomen die de weg overgroeien steken grillig met hun bladloze takken af tegen de vroege donkergrijze ochtendhemel.   Juist een zwart-wit tekening... Het miezert.  Na een stilstand onderweg in het zicht van de haven en een krant van de chauffeuse, gaat het naar Dommelen op aan, en worden we bijna recht tegenover de vertrekzaal-clubhuis Dommelstroom gedropt.  Hoewel buiten alles vol auto's staat, de  grote parkeerplaats om de hoek incluis, is het in de zaal erg rustig.  Tref er nog good old Jaap met zijn vrienden en familie uit Arnhem e.o. , aan een opwarmertje.  Hoor dat de nederbelgen { Vanderstukkens} , nog maar net op weg gingen, van 'm,  en na wat handen schudden en begroetingen ga ik in de achtervolging.  Zie wat groepjes voor me gaan.  Duidelijk bij vertrek is al meteen dat men een nieuw parkoers bedacht heeft.  We zigzaggen door wijken en gegoede buurten via tegelpaden en achteroms, klinkerwegen, langs met kerstversierde huizen, tot ik een stuk Dommeldal door mag middels asfaltpad, met natuur in winterkostumeke.   Natuurreservaat die wijken scheidt , weer uit, en verderop opnieuw een wijk in.  Stratenrijk voorlopig, helemaal niet mijn ding, gaat het door Valkenswaard noord.   Kruis bij verkeerlicht weg Eindhoven-Hasselt de weg, zie rood voor groen aan in mijn zienswijze, want erg stil en waarom stilstaan,  en gaan paralelweg  op om na een huizenrij een pad in te gaan met bos ,  speelweiden, wat open en terpen en talloze symetrische sloten die diverse paden scheiden.  Hier mis ik enkele pijlen die weg zijn en moet het papier uitkomst brengen, die overigens absoluut duidelijk is.  Zoekende en discussierende wandelaars alom.  Weet de Bosstraat nog , en opnieuw nu de oostelijke wijken door, weer wél pijlen.  Komen in de zaal van de kerk, waar het een drukte van jewelste is, brillen aanslaan van de vochtige warmte. Na 5.6 k.m.   Het personeel daar raakt horendol over  de meldingen van pijlen weg zijnde affaire.  Ben niet tevreden met dit eerste deel kennende en wetende , dat de omgeving veel meer moois te bieden heeft.  Een hele trits bekenden en wandelvrienden in de drukke zaal , maar toch ik zie ook Hemiksemse Patrick en Linda,  de "nederbelgen", hoe langer zittend hoe schoner volk present meldt.  Fameuze medebloggers als Gonny en Jos komen ook na hun lus door ons nog te nemen , binnenvallen.  Jos toont ons met de camera hoe mooi  de volgende ommegang wordt.  We hebben er weer zin in.    Moeten helaas weer gauw Jos en Gonny tot ziens zeggen, - { zeg wel vaker, een van de mooiste dingen van wandelen is toch ontmoeten en weerzien} .-    Wordt toch nog wat straten en de eertijds roemvolle betaald voetbalklasser  nu sportpark ex-stadion langs om richting Leende te gaan. Jawel; nu lonken de bossen en vijvers en  vennengebied van de Valkenhorst.  Het beeld verandert totaal.  Groenigheid in overvloed en zo willen we het en daarvoor kwamen we. Blijf nog op betonpad terwijl wat beneden ons lopers door de modder en glibberigheid  doen ploeteren.  Daal dan ook maar het talud af bij begaanbaar en voeg me in de wandelende kolonne.  In een woord een absolute goedmaker deze lus die ons tot vlak bij Leende  doet ronddolen over bos en graswegjes door enerverende natuur, en waters , stroompjes en sloten en wat meer.   Achter groot golfterrein door.  Zijn weer helemaal in onze knollentuin hier , heel mooi.  Watervogels te zien als blauwe en zilverreigers eenden zwanen.   Heidestukken en veel geel hoog gras als koper of goud afstekend tussen het groen.   Fabuleus!  Worden bij afrastering attent gemaakt op wilde zwijnen, en onze ogen gaan alert rond , maar geen groot wild..... Stootte er een drietal jaren terug hier inderdaad op een club everzwijnen grote jongens!   De parkoersman,  naam me ontschoten , heeft zich als goedmaker voor de rust hier perfect uitgeleefd.  Een dikke knoest van boomstam noodzaakt ons tot een omweg van het pad af.    Raken even woonwijk en doorgaande wijkweg en gaan opnieuw het wandelgroen walhalla in.  Paden op boslanen door, prachtig.  Een eindweegs verder  sta ik op verkeerd been , denk n.l. rand Aalst-Waalre te zijn , is het toch de oostelijke wijk Valkenswaard.   Stevenen door wat straten weer op de kerkzaal af, die nog druk is.  Personeel der club bedient ons met kerstmutsen of kersttenue aan,  ik plaag sommigen alsdat ze haast gehad moeten hebben met hun slaapmutsen nog op.  Kan lijden , want ken ze zowat stuk voor stuk.... Voorzitter Joop K. ,  kersvers,  informeert bij me over de route, deed hij na die 6 k.m. aanloop al, en beloofde de volgende lus te gaan mooier , en dat was deze dan ook zonder meer.   Hij en zijn consorten werden na het begin murw gemeld over de pijlen die ontbraken, juist in het mooie sloten-bos en park stuk,  ze kregen er een punthoofd van,  en dat werd stante pede opgelost toen.  De uitgegeven snert of erwtensoepbon bij inschrijven bewaar ik nog, want opnieuw wordt een lus terug naar hier ingezet.  Pat Linda en ik gaan weer in de hoeven ervoor.  Stukje wijk weer en dan de J.F. Kennedylaan in met industriezone, en mogen dan de bosrand in.  Heel de dag miezerig en druilerig, maar dit stuk natuur wat volgt belooft zonder meer, weet ik al.  Wordt weer paden en wegskes slingerwerk, steken randweg over, langs scoutinggebouw en brugje over een stroompje en drassig graspad hierlangs en tot weer een brug klinkerwegje leidt ons definitief het Leenderbos in , sparrenrijk, tijdelijk een modderballet , maar deert ons niet al is het op qui vive zijn.  Een reeks modderwegen en paden en toch ook wel gewoon vochtig zand leidt ons door een zonder meer schitterend bos en heideveld.  Prachtig bosgebied in fel contrast met begin route vandaag.  Een goedmaker zonder weerga.   We zijn in bosgebied van het Belgische Hamont-Achel , Leende en V'wrd. die driehoek dus . Leenderbos.  Absolutely fabulous ! Vee en wildroosters, fietspadennetwerken. We zien door de bomen het bos soms niet meer..... Natuur van de bovenste plank en genieten hier dus.   Linda davert  energievol door het grote bos en laat vooral Patrick haar hakken a.h.w. zien , laat hem volgen.  Ne wandelmotor?      Er komt vanalles ter sprake , wandelzaken heden , verleden , politiek en zo meer.  Komen weer aan waterplassen , spaarbekkens of opvang overdadige regenval denkt Patrick.   De nu uitstekende bepijling stuurt ons met papier in de hand feilloos door de natuur.  Langs uitkijktoren dijkjes en paden.  Super hier hoor.   We geraken opnieuw in de zaal die nu veel meer zitruimte biedt en Joop Kennis , ja de voorzitter, en Ad Ph. een erkend parkoersuitzetter van járen ,  wil weer nieuwsgierig weten , of het beviel.   Ja Joop , je had volkomen gelijk , en Joop bereidt ons voor op wat nog komen gaat.  Joopkes oogskes glinsteren weer.  Laat me de kop erwtensoep , want de naam der tocht is toch Snerttocht i.p.v. kersttocht, prima smaken. Patrick en Linda en ik zetten het restant 5.7 als papier zegt , in.  Joopke vertelde nog dat het een zuidelijk ommetje zou worden.  Groeten nog wat personeel en andere lopers en zetten er de benen weer in.  Wat straten nog weer,  en dan  landerigheid en gehuchtachtige plekken langs.  Zeelberg en Zandberg langsdoor, dorpsachtig gebied wijk dwars heen.  Volgen een halfverhard zandwegje langs een grote vijver met aller gevogelte, en boomaanplant recent.  Gras en weide paden een laagje geelzand  modderpad.   Wat bosgeslinger en tot weg naar Achel , deze oversteken en rotonde houdt ons een fietsweg stad uit.   Routeman heeft een verrassing in petto een plagerijtje , geintje, hij laat ons na een beukenheg de berm in gaan .   Een diepe droge sloot afdalen, wat voorzichtig afdalen en klimmen terug wal vraagt en P. L. en ik elkaar via een laagliggende pallet safe and sound met handreikingen veilig naar boventrekkend overzet.  Dwarsen een veld gras en akkers, denken nog even voorbij de Venbergse watermolen te gaan , maar laat men ons bij Deelshurk eerder afdraaien naar rotonde in weg Eindhoven-Hasselt gaan , en weer het buitengebied in.  Met verspreide bewoning.   Een verhard zand/ grindpad loodst ons door dit agrarisch gebied begin V.wrd.  in en volgen in de wijk weer zo kort mogelijk naar Dommelen via nog een watermolen en de mooie kerststal aan de dorpskerk, een must om te zien daar.  Daartegenover ligt de zaal/ finish.  Weer zit o.a. "Arnhem" e.o. binnen.  Rustige zaal. Trouwe bezoekers in het brabants/limburgse en dus ook hier.   Ik overweeg het allemaal kort te houden vanwege de bus zondagsdienst.  En helaas, de tijd dringt, tenzij weer een uur langer wachten.   Patrick ik en Linda nemen er nog een ten afscheid.  Nemen hartelijk afscheid van elkaar en voeg me aan de halte tegenover etablissement, bij Limburgers die ook mee gaan. Vooral de eerste, tweede en derde lus waren zonder meer mooi, veel zoekwerk van de parkoersuitzetters.  Het zou echt winter moeten zijn, maar bij thuiskomst hoor ik in de schemer merels in de wijk fluiten of zingen...... wat is er toch met die natuur aan de hand!?.... Kijk nu toch uit naar 2012 eind Januari, want zo Joop uitlegde een heel andere kant op en vanwaar ik weet, kennende, dat het smullen zal worden. Genoteerd!  Nu een dagje rust,  en dan volgt de traditionele oergezellige Grenzeloze tocht tussen Lommel en Luyksgestel samenwerking met Milieu 2000 en Olat.  Kijk er zeker naar uit. Unieke sfeer.  U lezer(s), medewandelaars wens ik graag allen een voortreffelijk gezond en voorspoedig  succesvol (wandel), - jaar toe. En misschien treffen we elkaar ook wel eens ergens langs wegen en paden.  Houdoe!        Peter Heesakkers

26-12-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Op naar de traditionele kerstwandeltocht van deze club.  Een van de tochten waar ik toch naar uitkijk vanwege de kerstsfeer die de club en leden er  altijd gezellig in weten te brengen.   Eerst naar Noud.  Ik was voorbereid op de kans op plaatselijke gladheid.  Het heeft voorbije nacht veel geregend en gesneeuwd.  Natte sneeuw.  Onze Belgische vrienden noemen het smeltende sneeuw.  Noud weet als vroegere toerclub fietser feilloos de binnendoor weggetjes door de Kempen heen te vinden.  Het is flink krabben op de autoruiten , alvorens de reis aangevangen kan worden.   Rijden eerst over de zuidelijke randweg om via de E34/ A67 na Eersel de Kempenwegjes te kiezen.  Zien in de zuidwestelijke luchten nog een bui zijn last afwerpen.  En aan de startgelegenheid na dorpje Weebosch ligt een dun sneeuwlaagje.  Volgen de lange  dichtbeboste oprijlaan naar de camping met kantine, en worden door verkeersregelaars in fluo-vesten naar onze parkeerplek gedirigeerd.  Dit zie je niet gauw gebeuren bij de doorsnee Nederlandse tochten...  Meteen vallen ons de  zeer vele buurlands nummerborden uit Vlaanderen dus.  De afstand Lommel -Luyksgestel is 7 a 8 k.m.  dus eigenlijk ook niet verwonderlijk.   Lopen na parkeren door de camping in ruste met naast caravans ook nog de stenen vakantieverblijven.  Komen de zaal/ kantine binnen en na de eerste kerstversierselen is nu ook de kantine getooid met grote kerststal en prachtige grote witte lichtjes kerstboom.  Het is de camping die menigeen herkent uit de fameuze Grenzeloze tocht i.s.m. Milieu 200 Lommel en Olat.  Het clubpersoneel is in kerst uitgedost met de bekende rode kerstman mutsen.   Na inschrijving gaan we op pad, letterlijk.  Gaan nog wat çampingstraatjes door met bouwsels en huisjes , caravans aller grootte en vorm.  Een dun laagje sneeuw ligt er nog van de door ons juist gemiste bui.   Spaarzaam zijn de bewoningen nu bezet, maar toch de die-hards , die het hele jaar er blijken te verblijven{?}  Laten ons tamelijk lang door de camping zwalken, en finaal is daar de afzetting van de camping en struinen we de geroemde kempense bossen in.  Dennen , oude den , jonge den ,douglas en fijnspar, spar, lariksen, doen ons al in de sfeer van het seizoen gevoelen.  Het is oppassen want de hemel heeft voorbije week haar opgespaarde natte last , ruimschoots laten vallen om  de regenmeters weer terug op oud peil te brengen en zelfs erover... Bladerdek en naalden van de bomen behoeden ons enigzins van glijpartijen, om grip te houden, en de tocht zal al te vaak noden tot omtrekkende bewegingen op de paden , vanwege waterplassen en modder.   Maar toch Noud en ik zijn helemaal in onze knollentuin , het is al een schitterend begin en we zien paden , nog nooit in al die jaren bewandeld en geweten hebbende.  We dachten deze gebieden al door de jaren heen te kennen. Not, dus.  Rakker besnuffelt voor ons en verkent het parkoers vooraf als verkenner vooruit.  Een Jack Russel .  Een speurneus dus.   We hossen door de bossen; rijmt{!}   Heuveltjes op en natuurlijk af.   Bos onderbroken met veldjes en kale akkers.  Steken de lange oprijlaan van vanmorgen over, om weer vort met de geit te gaan.  Hier en daar nog een tulelaag van de voorbije sneeuwval .   Hel en verdoemenis voorspelden de weermensen ons voor vandaag. We laten ons niet in twijfel brengen , hoeveel , waar of wat.   Hier en daar buien maar altijd daar,  of zoiets dan toch.  Komen aan een  bosrand en zien aan de einder de oude windmolen, lage stompe kerktoren, en communicatiemast priemen.  Een klein fijn dorp met twee oude windmolens.... Uniek , misschien.  Volgen weer wisselend toeristisch geduide routewandelpaden.   Op sommige paden vooral de smalle spelen boomwortels en lage groeisels als o.a doornstruiken  pootje haken met ons.   Ook zijn de boomwortels glad door het vele vocht , en bemost, en vraagt onze aandacht om op de been te blijven.   Een enorme vlucht ganzen in V-vorm snatert over ons heen.   Mogelijk niet op vakantie gegaan naar het warmere zuiden.   Noud denkt dat ze van Scandinavië of Rusland komen en hier al tevreden zullen zijn.   We stiefelen op en af oude stuifduinen nu bebost.   En gaan het Venakkerbos in na wat landelijk even.   Een landwegje zand breed brengt ons naar een kerststal van een buurtschap, met deels levende have voorzien.   Een echte aandachtstrekker.  Erg mooi en sfeervol ingericht, met ook beelden en versieringen.   Gaan een zijwegje dan schuinweg in.  Boscheind.   Een fietspad met bosweg, even een klimminkje om op de top ervan in een scoutinggebouw onze rustplaats te weten.    Rakker ziet z'n kans schoon , en maakt gebruik van de voorziene hondenbar.   Ik ga de deur in en mijn glaswerk slaat aan en even over de bril kijken.   Bij frater Venantius sloeg ook de bril aan als ie succes had.    De ruimten in dit gebouwtje zijn ruim voorzien van kerstkleden op tafels en kerststukjes, en bomen versiert,  en het bedienend personeel met kerstmutsen.  De kerstman in vol ornaat , -prachtig gekleed {!} . Verwent ons met een zak vol snoep, langs de tafels gaande.    Ik dol wat rond met 'm met kinderlijke vragen als waar staat uw arreslee nu, en waar zijn de elanden of herten voorgespannen,  Waar staan die geparkeerd om te rusten of te eten?   En wanneer ie weer naar de noordpool terugkeert, en of ie en passant me een kaartje van de noordpool wil sturen, want dat zou pas uniek zijn , want ik heb van daar nog nooit een kaartje gehad, en meer van die gein.    Hij moet nadenkend mijn vragenvuur beantwoorden, hi-hi.    Ik ken 'm , maar .... Huhm; mondje dicht en hou je van de domme. Ontmoet ook nog diverse bekenden hier o.a. MESA-maatjes Wim, Martien, Ton.

Gezien de drukte blijft het bij snelle gesprekjes.  Ook Arendonkse Rudy en het klupke, die mijn grote vraag , van hoe verging het hun in de  duisternis en dichte mist van paar weken geleden bij  Olat-Nijsel.   Ik hoor hier en onderweg veel vlaams,  vloms , "klappe".  Nu en dan een kort praatje met onze zuiderburen.  We beginnen aan een lus zuidgaand de richting van Mol en Lommel op aan. Velden weiden , akkers , wisselen af en een goed gevuld ven omheen.  Bos aller soort , maar den en spar overheersen toch.  Graswegjes , zandpaden , modderpaadjes en plassen omzeilend , en toch; het summum van natuur.   Het Zwartven , schelpenpaadjes.  Een groot veld mosterdzaad.   Distelsterren groeisels liggen her en der als enorme sneeuwvlokken onder microscoop, kerstsfeer ten top toch.   Langs onze paden.   Nog schapenkuddes in de weiden, waar zijn de herders nu?... Kerst!!  Stuiten op een intermezzo van weidelanden. Zien op afstand de oude grenspost van Lommel richting stadion United.  ATB paden op en kruisende bossen we voort.  Ruiterpaden, fietspaden.  Een houten bord met splitsing Bladel en Lommel duidend.  Voor de fietsers, want we belopen soms ook even verharde fietspaden.  Zijn vandaag opvallend afwezig alsook de ruiters....  Picknicktafels nu en dan, maar te nattig om te verpozen.  Dan na alle bos , weer wijdse kale akkers en weiden en een kaalbomige en hoge struiken houtwal langs of tussendoor, stuurt men ons over de Bos-en-Weyerloop [beek]  weer terug de beschutting in.  Herkennen wat veldjes, een fietspad op, en wat later een klim met hoge tredentrap , naar top van de heuvel om de tweede maal het scoutinghuis in te gaan, nu wat rustiger.  Laten ons de binnen kerstsfeer welgevallen, achter een lekker bakske troost.   Geen kerstman nu, zal het ook druk hebben net als Sint..... Lopen na de rust om gebouw heen wat verder stijgend om verderop de heuvel af te rollen.   Korte beentjestrap is wat onhendig... Om het op z'n kempens te zeggen.  Steken fiets en zandpad over,  helling weer op, bos in.    Slingeren op en af door nu en dan donker boswerk.   Veel afwisseling.  Komen op een open heideveld en waar in niet ver verleden ook veel boskap plaatsvond en tevens waterwingebied.  Vertellen borden en putdeksels.   De route-omschrijving is erg veel werk geweest en is elk pad en wegje en omschrijving overduidelijk.  Prima gedaan!   Route mensen deden a hell of a job.   Vast vele maanden lang....  Het is een fantastische route!   Route is even gewijzigd, mogelijk onbegaanbaar door de vele regen voorbije dagen/week.    We zien aan takken nog volop de gele trilzwam prijken , maar ook andere paddestoelen vielen ons onderweg op.   Herfst en winter in elkaar verstrengeld.   m.n. Het gras en sommige planten/bloemen willen van geen verscheiden weten.   Een stuk verder kloppen pijlnummers en beschrijving weer.   Na alle padenwerk piepen daar terstond de contouren van de camping weer tussen de bomen.   Struinen weer door wat 'campingstraatjes'.  Na een poos óm die camping, poort/ingang/ receptie voorbij.  Langs een huisje van Eftelingachtig Holle-bolle-gijs, afvalvrager. en langs supermarkt camping, de kantine weer in.   We zijn er!  Voldaan gevoel,   kunnen de leden achter de tafel onze complimenten voor de route en sfeer vandaag overbrengen.  En na  de tas koffie als naverwarmer de auto weer opzoeken.

Kunnen nog voor valavond thuis geraken.   Opnieuw een welgemeend bedankt voor deze traditietocht.  Tweede kerstdag zet ik mijn kerstgevoel door vanuit Dommelen Valkenswaard.   Om op 28 Dec. mijn wandeljaar af te sluiten met de even traditioneel wandeltocht Luyksgestel-Lommel v.v.  Wie weet tref ik U daar ook.   Blijven wandelen dus. Fijne kerstdagen!  Houdoe!   Tot weer.  Peter Heesakkers

18-12-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het is wennen nog, opstaan in de duistere ochtend.  Op mijn weg naar het station tref ik op de witbevroren gazons en taluds een hele kolonie meeuwen in plaats van anders overwegend duiven.  De strooidiensten zijn ook bezig geweest voorbije nacht.   Winter!   Door het half duister , erg vroeg , en geen kip op straat nog.   Dat verandert als ik de hal binnenga en de gang onder de perrons die naar de sporen leiden.   Wat meer leven in de brouwerij.   Neem de intercity , vanwege meer comfort en snelheid, en stap over in de boemel naar Tilburg Universiteit, eindpunt van deze trein. 

 Het wel erg en gevaarlijk smal perron is nu klaarblijkelijk wél gestrooid dus een glij-avontuur , als gewoonlijk hier, blijft me bespaard.  De startplaats is naast het stationnetje, en ik hoor vanachter de hagen veel stemmen op de parkeerplaats en rondom het zalencomplex.  De omwegen te gaan ernaartoe zijn erg bizar gepland.  Maar goed , ook een schilpad komt waar hij wezen wil.   Deejs kaant zedde an ut goei buro, en daor kunde betaole;  krijg ik aan de inschrijftafel in onvervalst Tilburgs dialect te horen.  Vul mijn startkaart in en krijg in ruil een piepklein dun etiketje als startbevestiging en inschrijving.  Uniek!   De parkoersomschrijving verontschuldigt zich aan kop , met de mededeling, alsdat men van Natuurmonumenten de opdracht heeft om veel minder te bepijlen en het geschrift goed te lezen derhalve.  Oef!... ? Dat belooft misschien{ .}  Gaat het de deur uit , volstaand  groot parkeerterrein en omgeving door van de vroegerikken al op weg zijnd.  Volgt de Vijverlaan met inderdaad een langgerekte vijver tussen rails en wijk.  Zijn vrij gauw de bebouwing uit, en  gaan het "Wandelbos" in.  Asfalt en zandpaden en overstekend smalle asfaltwegjes door enerverend bosgroei en beplanting.   Een mooie opener al meteen.  En; waar de grond verhard is gebruikt men kalkpijlen op de grond , want elders op is ook niet toegestaan door de natuurvereniging.  De club belooft zo goed en duidelijk mogelijk te bepijlen , maar ik wantrouw die goede bedoelingen , want kalk vergaat snel bij vochtig weer en grond , dus houdt ik mijn beschrijving nauwlettend in de gaten.   Krijgen na mooi  park annex bos in oorsprong.  Een wijk schrijversnamen te verwerken langs keurige voortuinen en huizen.  Moeten vanwege hernieuwde straataanleg even zandbaggeren.  Opmerkelijk intussen die eerste vroege uren de hondenuitlaters, en u moet er maar eens op letten , de baasjes zijn vaak het evenbeeld van hun huisdieren. Merkwaardig of niet....  Kijk b.v. naar  voorkomen, de gezichten of gezichtsuitdrukkingen.   Gaan in een doodlopende straat weer direct de bossen in over meest smal loopwerk , knarsende dennenappels, onze vlaamse vrienden noemen ze mastetoppe.   Dorre naalden, bladwerk en sprokkelhout. Paadjes zus en zo.  Moet gezegd , exact volgens papier.   Bos uit , fietspad op, weer in de bebouwing van de nieuwe grote westelijke uitbreiding van de wijk Reeshof.  Volgt een hele poos een lange scheidingsweg van wijken tussen doorgaand  met oude amerikaanse eiken.   Kennelijk een oude landweg van toen nu ingepast in de nieuwe uitbreidingswijk. We leren meteen hoe de stad gegroeid is.... Kom op de Brummerweg met zijn laagbouw-industriedozen.   Komen aan het Wilhelmina kanaal, verbindt Zuid-Willemsvaart met Biesbosch.  Het smal asfaltfietspad oogt witbevroren en dus glad en ik verkies veiligheidshalve toch maar de paralelle zandbaan.  Overkant kanaal afzienbaar groot industrieterrein.  Gaan onder een soort nieuwe baileybrug door, weiger n.l. om de steile taluds te beklimmen, en neem braaf het wijde krulbochtpad omhoog.   Overkant kanaal een hele school witte zwanen.   Kom oog in oog met kolossaal  windmolenpark, temidden de terreinen,  die we dwars doorheen gaan.  Stil en saai.   Enorm veel transport gerelateerd.  Steek de noordelijke ringweg van de stad over  gelijkvloers{!} , en gaan eindelijk na enige tijd langs , de ruimte en rust in van de opnieuw in ontwikkeling zijnde Huis ter heidestreek , wat voorheen weiland en bouwland was, en nu teruggegeven wordt aan meer gevarieerde natuur.   Ga via een hek-deur de open ruimte in van lege akkers en weiden, hoewel; ... Veel weiden staan nog kudde's koeien toch.  Volg een zandweg die haaks draait verderop , ga langs uitkijktoren, en ga rand een wei door gras langs een kudde zwarte en bruine schotse hooglanders, blijf op veilige afstand.   Moet ik vluchten onverhoopt, is daar enkel een sloot.....  Een grasweg met houtwal volgt.  Dan over kunstmatig aangelegd waterplas over slingerend plankenpad, honderden meters,  ruim een halve meter boven de waterlijn.  Vaste oever weer een bos in , eerst jonge berken vooral en dan geschakeerd in boomsoort met oude den vooral nog.   Bos uit door een oude acacialaan in het veld.   Een groepje dagjesmensen met loslopende grote hond, hij is aaibaar zegt bazin op m'n vraag, maar niet meer dan een kinderhandje, heeft ie op zijn schuld.  Wrange humor.  Kom er heelhuids langsheen onder vervaarlijk geblaf.  Niet aangelijnd zoals gewoonlijk , ook in de natuur loslopend.   Een houtwal langs nu en dan weidegebied door met plassen die het hele pad bedekken en langs weidedraad ik me voortbewegen moet.  Geen schrikdraad met spanning vind ik uit .... Maar aan takken me voortslingerend grijp ik wel in doornen takken.  Aaauw!  Sommige plassen kan ik hogeropgaand ontwijken.  Kom nu aan z.g. 60 k.m. wegje rechttoe dorp De Moer, een deelgemeente van Loon op zand, maar hier in de verlatenheid.  Haast een kruising met amper zijstraten bewoond maar wel oude grote kerk.   Waar haalt pastoor/ herder zijn schaapkes nog?   Aan kruising dorpke een zaal annex café.   Neem er mijn pauze , dorpsklanten  of andere passanten, vermengen met wandelvolk hier.  Na rust direct dorp uit een weidegebied in met houtwallen en een diepe sloot erlangs, ruil het weer in voor bos en verder donker sparbos.  Kronkelpaadjes.  Om later een gestrekt boswegje te gaan enerzijds moerassig en pijpestrooitje gelig en jongere aanplant, anderzijds dicht en donker en meerder boomsoort.  Bos uit een lange brede zandweg tot een uitkijktoren over plassen en weidegebied.  Langsonder heuvels kunstmatig van opslag huisvuil stad en ommeland.   Nu meest groenig als natuurlijk lijkende.  Langs moerassen en wijdsheid in.    In ontwikkeling om meer ander gebied als eerst akkerbouw en weideland dwars nu door per veldweg.  Zie links grote plas genaamd blauwe meer.  Nu recreatieplas maar winters stil nu.   De t.v. zendtoren van L.o.Z. torent inderdaad boven de wijde omgeving uit.    Even waakzaam lezen , want,... Lijkt een bord met pijl , [ verkeerspaal met wegnaam omver gereden te zijn, jawel; plat!  Opnieuw de luwte van bos in gaande.   Een dubbele stam , gespleten mogelijk door bliksem , hangt enerzijds vervaarlijk laag over pad te gaan steunend met zijn bladkruin over oude dennenbomen andere kant pad.  Diep bukkend  kan ik voorbij.  Ga om vuilstort en verwerkingsbedrijf Spinderd  heen middels bomenlaan en asfalt traag verkeerswegje , weer viaduct onderdoor van noordelijke randweg stad Tilburg.  Draaien wat links/ rechts nog om, langs hondentrainingclub waar kortere afstanden rust hebben , in de kantine aldaar.  Even dreigt asfalt ; maar ziet; we mogen plots de weg af langs afrastering , gaand van een MOB- complex verscholen in bos.  Mob , staat voor mobilisatie, in tijd van de koude oorlog opgezet, en materiaal als rijdend , opslag van de geallieerden , die hun rollend materiaal destijds achterlieten of schonken aan de staat want overbrengen terug was te omslachtig en duur.... Volgen door dit bos , en paadjes omhoog en afdalend.   Nog een traliepoort door.  Dan rood asfaltfietspad stuk volgen weer terug rimboe in.   Weer bukken voor laag overhellende bomen.  Kom weer aan industriegebied en is het uit met de bospret.   Moet nog een weg, nou ja,  in reconstructie volgen , met langs al geplaatste riolering en straatbanden maar wacht op invulling met asfalt tientallen c.m. diep lopend.   Zand baggeren dus.  Volgt een lange weg door doodsaai industrieterrein.  Na door een greppel gaand bos uit.  Oude weg naar Dongen langs en ga ik de stad in na een brug over het W.- kanaal.  Tilburg in.  Onder een hoge flat met vele tientallen woningen wordt het krijtpijlen volgen door allerlei straten, al gaat het in hoofdzaak zo recht mogelijk op de finish af.   Maar toch; saai.  Drie delen deze tocht die zo kenmerkend zijn.   Saaie industriegebieden , stadswijken en toch ook nog natuur.   En dit laatste was dan wel weer de moeite waard.  Sta vrij plots dan aan de zaal.  Zag aan herkenningpunten onderweg door de stad welke richting te gaan.  Ik blijf kalkpijlen op verhard verafschuwen.  Wel hingen in de natuur nog papieren pijlen geplakt of vast geniet.  Restant plannen deze decembermaand zijn; haast traditiegetrouw; Kersttocht vanuit camping in Luyksgestel, van De Grenslopers.  Tweede kerstdag Dommelen Valkenswaard en  dan randje oud-jaar de grenzeloze tocht Luyksgestel-- Lommel v.v.  Ik zal gaan vanuit  Luyksgestel.  Tocht is een samenwerking in vriendschap met twee clubs, t.w. Olat en Milieu 2000 .  Wie weet , treffen wij elkaar daar ook.  Blijven wandelen dan dus. 

Deze restant eindejaarstochten hebben ieder hun eigen aparte gezellige sfeer.  Naar de tijd ingericht. Waar ik altijd reikhalzend naar uit kijk.    Houdoe!  Zie ik u hier niet; wens ik U allen een fijn kerstfeest een gelukkig voorspoedig  vooral gezond [wandel]- jaar 2012.     Peter Heesakkers

11-12-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Als buitenmens valt u het vast ook op tijdens uw wandelingen.  Er groeit er bloeit tegen de regels en natuurwetten nog vanalles, naast de bekende herfsttaferelen.   Wanneer ik deze ochtend vroeg onderweg naar Noud ben, zie ik op gazons nog gras groeien en madeliefjes en paardenbloemen.  In een gracht in een villawijk welke ik door kom zit een zwarte zwaan met haar piepjonge kroost mijn nieuwsgierigheid waakzaam te observeren.  Wat is er toch aan de hand in de natuur?!....

Rakker; een Jack Russel, Noud's  vriend,  rent weer van de dolle door heel het huis wanneer ik in de deur sta, hij weet, er wordt weer gewandeld.  Onder een grijze hemel wordt de autorit ingezet naar Nrd. Limburg een piepklein dorpje onder Venray.   In de grote zaal lijkt het of we ergens in België zijn , want het vlaams overheerst haast.  Zijn er zojuist twee bussen van de club uit Langdorp bij Aarschot gearriveerd.  Na de start uit de zaal komend draaien we om de hoek al meteen het gemoedelijke vriendelijke dorpje uit, weide en akkerland in.   Eerst asfalt.  We duiken wat dieper in onze kragen want het waait  aardig, de lucht betrekt en maakt duidelijk dat er ander weer op komst is.   Herfst!   Wat zijn we verwend de voorbije maanden.   Er zit nog veel blad aan de bomen , vooral eiken.   De maïs is van de velden dus wijde blik, wat tuinbouwgewassen lijken te kunnen blijven staan. Zien nog wat schermbloemige planten als valeriaan in de bermen.  Asfalt gaat over in zandweg, en dan gaan we rechtsaf een bosperceel in, onder de mast van een hoogspanningsleiding los zand klimmen duinen en dalen de diepten nu en dan in.   Er zit mos onder op de boomstammen.  We krijgen na wat paden een doorkijkje aan de bosrand komende, over de velden op Merselo zijn  twee trapgevelskerkje met minaretachtig torentje, en oude windmolen.  Blijkt dat we een flinke bocht door dit bos gemaakt hebben.  Lopen heerlijk beschut tegen de fel opkomende herfstwind. , een voorbode van wat later komen zal.   Laten zandheuvelige bospaden achter ons , gaan langs aarden wal bij woonerf.  Langs een privétuin met kikker en paddenpoel de open landelijke ruimte in.   We zijn al vaker in Merselo geweest en onze "vrees" dat het weer een van de bekende routes zal worden , zullen zich logenstraffen.  Het wordt heel anders dan we al wisten.   Op afstand menen we aan een groot water te komen , maar blijkt een akker afgedekt met plastic.  We steken een gewestweg over en weten dat we de 'Ballonzuilbossen' ingaan.  Die ballonzuil is een stenen pilaar in dit bos, dat vertelt dat ergens in 1800 een ballon opsteeg in de buurt van Parijs , en de bemanning onbedoeld bracht in deze omgeving door weersomstandigheden en hier landde.   Merselo vond toen de primeur te hebben van het eerste landelijke vliegveld hier....Bos ingaande opent het met prachtige statige sparren vooral maar ook lariksen en vooral ook blitsgroene mosbodems. . Opnieuw in de luwte uit de kille herfstwind.   Volgen wandelroute en div. kleurkop palen.  Nu en dan onderbroken met akkervelden, en wijdere blikken.  Komen langs een grote visvijver met visserssteigers en in het midden van die plas een eiland.  Gaan bos weer uit, langs bosrand en steken sloot met bielzen balken over als brug.  Even weer wijdere blik.  Dan een afdaling naar een planken brugje over een z.g. Peelkanaal en trappen op weer bos in volgen .  Hebben intussen al diverse paddestoelen en groepen ervan gezien in alle kleuren en maten.   Het parkoerspapier vermeldt ook zo nu en dan geschiedkundige en heemkundige wetenswaardigheden die we voorbij gaan. Zien ook nog oude schuttersputten en loopgraven die tijdens een vooral zware tankslag in dit gebied in de laatste wereldoorlog en bevrijdings acties plaatvonden.  Gaan bossen opnieuw even uit en worden vergast bijna door de luchten van grote varkensteelt schuren.   Het gaat weer een bos in waar we flinke boomzwammen zien, en waren elders de varens nog groenig , nu zijn ze echt bruin.  De rustpost der club is temidden een bos waar een grote witte tent met zitbanken en tafels voorzien is en een oude zigeunerstrekkers-wagen fungeert als kantinedienstwagen.  De wagen roept bij me mijn kinderjaren op van de populaire t.v. kinderserie Pipo de clown en Mammaloe.   Het is grijs , zwaar grijs geworden boven ons en we vervolgen bos.   Dan uitgerekend als we in de wijde wereld teruggeraken, vangen we weer de kille herfststorm, en het miezert flink, een wazig regengordijn omringt ons in het landschap en gaat de regenkleding aan.   We zien een naar lijkt zomaar camping in het bos vooraf, maar blijkt een blootcamping van e.o.a. naturistenvereniging te zijn..... Het is er uitgestorven nu.... Missen we wat?...  Onder donkergrijs gehemelte blijft het voorlopig landelijk en wijds open, en heeft de regen en wind vrij spel met ons.  Hè uitgerekend op zulk stuk parkoers..   Gaan gelukkig verderop na een hele poos open land, een mooie houtwal in, smal pad en omringt door oudere en zeer jonge aanplant opnieuw in de welkome luwte, met tussendoorkijkjes op boerenlanden.   Noud weet het zeker, we zien een vossenhol, en nog wat uitgraafsels, om proberen onder de grond te komen.  Intussen worden we door de ene miezerbui na de andere verrast, onder een aldoor diepgrijze hemel.  En de wind heeft in de openheid vrij vat op ons. Duiken nog dieper in onze jacks.   Even overvalt bij Noud aan een splitsing de drang om eerder af te slaan, maar we zetten door.   Hopend op beter toch vanwege de intervals van droog en lichte oplichtingen boven ons.  Maar het zwerk blijft gesloten.  Gaan wat tuinen en tuiniersbedrijven voorbij alsmaar asfaltwegjes, en zelfs een natuurbegraafplaats voor hen die dit wensen, her en der in een groot bosperceel.  Gaan voorbij en woonstee met driedelige gebouwen met hoge tot laag aan de grond rieten daken, lage muren n.l. , van een voormalige schaapskooi, woning en bakschuur apart, in een erg mooie grote tuin en erf eromheen, schilderachtig, en fotogeniek , dat wel.  Nu een bed en breakfast.  En groepenverblijf.  Het blijft een poos landerig gaand, en dan is er op afstand hoop dat we weer een omsloten groenig groensingel in mogen, blijkt eerst ijdele hoop , maar dan tóch...  Weer even wat beschutting.  De regen geselt zo nu en dan onze laatste krullen, de druppels worden dikker, en het spettert nu en dan behoorlijk om ons heen.  Plots duikt uit de grijsheid ineens  de contouren van het dorpje Merselo op, we vinden het nu wel genoeg en de benen krijgen een extra impuls om van de koude nattigheid af te zijn.   De vaart gaat erin.  Maar dan ; uitgerekend, trekt het hemelzwerk ras open en breekt de late middagzon door.  Hoorden de deunen van een dorpsharmonie die met sinterklaas en gevolg door het dorp trekt, de oude bisschop moet het extra voor de kiezen krijgen met zulk weer.  En de moren, zijn hulppersoneel ,  zijn zulk weer helemaal niet gewend.   Het dorpje was vanochtend bij start van onze tocht al totaal verblikt met auto's van wandelaars, nu extra voor het kinderbezoek voor de Sint.   We lopen over buitenwegjes langs honderdtallen geparkeerd blikwerk, gaan dan dorpke in en willen de zaal ingaan , maar zien aan de deur massa volk verdringen.   De zaal is verstopt van baby tot kleuter en ouders en grootouders, en de wandelaars gaan op in de massieve drukte.  Schouder aan schouder wurm ik me de drukte door. Waar vanmorgen de inschrijftafels stonden, heeft nu sint en gevolg het podium.  Rondom de grote bar is het ook dringen en lang wachten geblazen , en na enig bezien , zien Noud en ik er maar van af.  Ondoenlijk!  Blijf ver bij Sint uit zijn buurt, want de allesweter zal mij ook vast nog kennen , dus ik houd me gedeisd.  De afmeldtafel is verschanst in de drukte op een plek elders.  Sint had toch nog voor de wandelaars een speculaaspop voorzien, aan de afmeldtafel.  Voor bij de koffie thuis bewaar ik 'm maar want we besluiten te vluchten uit het gewoel, gezang en gejengel.  Niettemin: Een prachtige wandeltocht vandaag met een heel ander , nieuw parkoers, en waar we dik tevreden mee waren.   We gaan naar buiten en de eerste zonnestralen beschijnen dorp en ommelanden , en het werd nog lente-achtig richting thuisfront gaand.  De wind was ook geluwd.   We dronken thuis nog een bakske koffie, in de warmte van  de verwarmingsketel.  Volgend weekend heb ik mogelijk Sterksel bij Maarheeze in  gedachten, niet ver van huis en een schitterende omgeving.  De club Hermode heeft er dan daar zijn nieuwe domicilie.  Dan staat December er weer.  Misschien tref ik U daar ook, of anders de andere eindejaarstochten aankomend.  Blijven wandelen dus.  Houdoe!  Gegroet! :::   Peter Heesakkers

27-11-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Gewaarschuwd door de weerdiensten ben ik extra op m'n qui vive tegen opvriezing en gladheid vanwege ochtenddauw.  Ben eerst onderweg naar Noud, om vandaar per auto naar Nijnsel behorende tot St.Oedenrode, af te reizen.  De zon schijnt al vroeg hoewel  nevel en mistflarden op enige hoogte rondzweven.   Berijpte landerijen nu en dan.    Koning winter deelt een plaagstootje uit. Het was hier in de streek -2 graden.  We komen na Son op een landweg al groepjes wandelaars tegemoet gereden, ontwaren o.a. de nederbelgen P.en L.  De startgelegenheid is temidden niemandsland, een grote parkeerplaats is al volzet, en worden we door parkeerregelaar naar overkant van de weg, naar een gladgeschoren grasveld gedirigeerd eveneens berijpt, ook deze parkeerplaats wordt in een wip bezet, door aldoor aanrijdend verkeer.   Niet lang na de inschrijving ben ik al op weg.  Noud heeft plannen om korter te gaan vandaag en zal voor Olat vandaag de dag vastleggen met een foto-album op de site van deze club te vinden.   Ga landweg op met akkervelden overheersend , en vooral  afzienbare velden prei.   Komen bij de Dommelrivier in de buurt die nu in nevelen gehuld is in een bosperceel, dat ons op en af laat klimmen , dalen, slingeren.  De Dommel dampt alsof het warm water  geeft, en geeft de natuur eromheen een heel merkwaardig apart cachet.   Ik grap rondom me dat het water er kookt.   Mestluchten van bewerkt akkerland dringen de neusgaten binnen.   Kom langs huis / tuin waar de rozen aan de haag nog rood kleuren.... .  Kom terug op aanvoerweg naar startlokatie en gaan nu zuidwaarts , de erg laagstaande zon  met lichte nevel, hindert wat.  En gaat de zonnebril op.  Asfalt een poos gaand langs landwegjes met jonge bijgesnoeide beuken boompjes langszij.   Ga weer bosgroep in.   Rand bos , akkers.  Kom aan wat vroege rustplaats bij bedrijf achterom.   Wat gesprekjes met lang niet gezien lopers, maar plots na alle gezelligheid en nog de nodige extra k.m. rs voor de boeg wetend , moet ik me weer excuseren en er vandoor.  Het gaat nu zig-zag langs platgetrapte  erg smalle graspaden langs weideafzettingen  en akkers en sloten anderzijds.   Gaan natuurgebied Mosbulten binnen,  moerassig vooral langs ook clubje vogelaars met fotocamera,s  en veldkijkers.  Rond een meer en er weer het gebied uit via klaphek.  Na veldweg tóch weer bos in en mis afslag en pijl, wat teruglopen en dan volgt door eerst berkenbos een licht heuvelig smal pad erdoor met later jonge bos aanplant eiken en dennen.  Zie de nodige paddestoelen en boleten, en zelfs een heksenkring genaamd, zijn paddestoelen in een kring staand.  Een beetje landerig , een zandweg en langs sloot en verder een bosven, komt Mariahout in beeld een dorp van paar honderd woningen.  Valt op dat er nog veel bladeren aan de bomen hangen, dichte bomenkruinen nog.  Na rust in plaatselijk buurthuis begint voor mij de extra lus.  Ben moederziel alleen stilte en rust om me heen soms in de verte een koppeltje dat uit zicht raakt.

Dorp uit langs voorbereiding voor nieuwe wijk, aan gronden en wegen te zien.   Een trits  recente villa's langsheen oude tuindersweg,  asfalt op naar bosrand op aan.   Wegje af weer graspadenwerk langs sloten.   Ad parkoersbouwer lijkt iets met sloten , beken en rivieren te hebben en vennen..  Stuw in sloot oversteken en andere zijde ervan verder gaan.  Toch nog het bos in , zij het meest bosrand of wijder landschappen in vizier , maar toch,... bos.   Een hol naar ondergronds valt op door een tapijt van geel zand geleidend naar, mogelijk een vossenhol of dassen burght{?} .   Opnieuw pad langs sloot en een houten brug over , tweezijdig fietspad en dan weer bebouwing Mariahout in naar buurthuis.   Een lus korter dan verwacht n.l. +/- 10 k.m. , maar blijkt tezaam 16 bij tweede rust...  Tref hier sinds erg lang Martien uit Roosendaal en loop even na rust Patrick en Linda Vanderstukken wat tegemoet.  Ze waren dichtbij zo werd me verteld. De Nederbelgen genaamd vanwege hun vele tochten ook in het Nederlandse.   Wordt extra verpozen in het buurthuis met nog een clubje uit België ergens rondom Turnhout afkomstig.  Gevieren gaan we er weer op pad.   Eerst wat bebouwing  in schitterend zonnig herfstweer.  Hoog in de lucht wat nevelen.  Meest landerig en plukjes bos gaat het nu.  Toch weer bos in  slagbomen en klaphekken gaande.  Een ex aardbeiveld en nog een grootse plantage van wat{?}.  Een veld heide en naar laagliggend ven.   Toeristische routepalen diverse kleuren van evenzovele afstanden , aldoor bos allerlei komen we aan parkeerplaats van staatsbosbeheer, natuurpunt voor de vlamingen.  De rustpost is al in de opruimfase, afbouw,  al zitten er nog wat wandelaars. Klappen nog zelf een bankje open om te gaan zitten.  Nog 10 k.m. gaans  vanaf hier lezen we dus hup tijdig in de hoeven.  Het gaat weer almaar door bos smal en smaller. Een club jonge fietsers wordt wederzijds  tegenliggers, begroet met handje klap a-la high five per persoon, zij stopten voor onze doorgaang, bedankt.  Leuk toch zo'n actie en ontmoeting, vriendschap en begrip, respect wederzijds.  Zie aan einde boslaan veldmist komen opzetten.  Het wordt snel mistiger.... Moeten bij splitsing met 15 en 20 rechtsaf i.p.v.   Missen achtereen pijlen, denken eerst aan vandalenstreken, maar almaar verdergaand op papier aangegeven , { want Olat geeft op papier elk paadje of traject met tientallen en andere meters exact altijd aan} , wordt het nu puur op papier lopen... Het is duidelijk nu , de pijlophaler {s} , zijn te vroeg zonder na te gaan of er nog lopers kwamen,  begonnen.  Het wordt snel zeer , zeer mistig.  We zien erg weinig meer en ook onze oriëntatie laat ons meer en meer in de steek bij gebrek aan zicht.   Het wordt ook koud.  Vliegtuigen landend boven ons voor Eindhoven vertellen dat alleen zware grondmist ons parten speelt.   Volgen heel secuur onze papieren beschrijving nu.  Vaak met toch vragen en stilstaan en op de gok een pad of weg inslaand.   Het schemert al flink ook.  Gaan van landig weer het Vressels bos in .  Vooral donkerder delen is het oppassen waar de voeten te zetten , als kuilen en boomwortels.  Een groot ven is onttrokken door de mist op het water,  Twijfel soms bij als splitsingen is vaak  toch lastig.   Het blijft gokken en overleggen.  Moeten volgen met regelnummering en omschrijvingen conform pijlnummers per afstand.   Kan mijn boosheid niet bedwingen ten opzichte van pijlophalers.  Ik vloek zelfs, zelden anders toch.  Volgt asfaltwegje en een kapel als omschreven en natuurinfobord, kloppen.  Weer gok welk pad in te gaan , volgen langs moerasgebieden en velden en bosranden.   Een kreet van Linda dan.   De pijlophaler heeft er een vergeten.  We vervolgen in de hoop op nu wel pijlenwerk nog.  IJdel, zo blijkt  gauw weer.  Komen dan een stel zomaar wandelaars tegen , die vertellen dat even verderop ze pijlophalers, een trio ,  zagen.  We zetten op papier de  achtervolging in.  We dreigen door de snelle inval van de donkerte en dichte mist,  de oriëntatie kwijt te raken.   Want het zicht mindert met de minuut.  We komen dan aan de clubrustpost die ook al opruimt.  Martien pleegt een telefoontje , met noodnummer van de parkoersdienst en legt het verhaal uit en waar we zijn, waarom , en wat er mis is.   Gaan vlug door  opnieuw door donker wordend bos.    Het is opletten waar de voeten gezet worden.   Op papier lukt het nog ook , mede qua overleg binnen ons groepje.   Papier tegen de neuzen.  Komen op samenkomst van 15 en 20 k.m. route , en zien links van ons twee betaste fietsers naderen, ik zei tegen Linda, Patrick en Martien , dit moeten  de pijlophalers of routecontroleurs zijn.  Gelukkig , dat waren ze ook.   Doen ons verhaal en zeggen ze meteen dat o.a. groepje Antwerpenaren nog achter ons dwalen ergens.  Ze gaan er op af,  ze tegemoet. Laten de korte afstandspijlen nog hangen en nu hebben we dan van hier af wél markering, en die kunnen we dankbaar volgen, ze zijn fel geel en dus goed in de donkerte te zien.   De volgnummering klopt ook nu, gelukkig.  Het is aardedonker geworden en een ven is onzichtbaar door de dichte mist, de Hazeputten heette deze.  Jammer maar het bosgenot  gaat aan ons voorbij nu door het duister.  Letten goed op onze stappen , boomwortels en kuilen in het pad.   Mijn humeur is flink gedaald , door deze zoektocht en omstandigheden , we blijven dicht bij elkaar elk paadje zoeken.  Het lijkt horror, want misstappen kan ongelukken of ander leed brengen.  Bij elk paadje worden de gele pijlborden gezocht met nummering overeenkomstig papier.   Klaphekken en bruggen worden genomen.  Het "bost" aldoor.  Eindelijk geraken we het bos uit definitief.  Open veld asfalt en dichte mist.  Herken wegje.  . Zien plots lantaarnlichten wederzijds wegje.  Ik vertel dan ; dit is het , daar moet het zijn.  Draaien op een driesprong nog een vijftigtal meters te gaan naar finishzaal , maar moeten ijlings de berm in want er nadert een auto  in ras tempo ondanks de dichte mist en op zulk smal wegje....Onze aanwezigheid verrast hem kennelijk ook, nee hij was niet alleen op de wereld,  maar om met zulk slecht zicht....?   Had meest nog onderweg met Noud te doen, die wachtte almaar en we waren telefonisch niet bereikbaar ook nog.   Wist niet wat er gaande was of kon zijn.  Maar Rudy en "De Wilskes", uit Antwerpen prov. , zoals Pat ze kende , waren er nog niet.... Ben heel benieuwd hoe die terecht zijn gekomen toch.  We stappen fluks wat gangenwerk door de zowat lege zaal in. Opluchting en verbazing, en de voorzitter en nog wat leden waren er nog.  Deden ons verhaal aan ze, met de klacht en ongemakverhalen van het te vroeg pijlen verwijderen , zonder acht te slaan op achterblijvers nog.  Neem ter compensatie van Noud's lange geduldige wachttijd , afscheid van Martien , Linda en Patrick, en nemen Peter van de Ven nog mee uit het donkere vet-mistige  platteland, om hem bij zijn bus te brengen.   Merkwaardig; eenmaal Son voorbij , is het weer gewoon ver zicht!  Geen mist en zeker niet in Eindhoven..... Al waren de weerswaarschuwingen voor de rest van het land alarmerend voor het verkeer.,. We hadden geboft hier in deze hoek des lands.  Zonnig!   En de rest was zeer zware mist de hele dag... .  Over de tocht zelf; de slogan;  Echt Olat, dat zeker wel.   Al hadden we het wel moeilijk door de snel invallende dichte mist, de oriëntatie daarna,  de duisternis nog daarbij komende, in combinatie mét.   Met het smetje op het blazoen van de te vroege pijlophalers.  De route zal je ons niet over horen, als immer erg mooi.   Dolen door donker mistig bos, is wat minder toch.   Avontuurlijk dat wel.  Even bezien wat de volgende tocht van mij wordt.   Noud heeft vandaag de wandeldag weer vastgelegd voor de internetsite van Olat, als trouw,  onder  het wandelalbum der club.  www. olat.nl.  Kijken dus voor de indruk van deze dag.  Intussen , blijven wandelen, wie weet treffen we ons ook nog wel eens te velde.  Tot volgend keer;  Houdoe!

Peter Heesakkers

20-11-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Brrr, het valt tegen als ik de deur uitkom.  Niet alleen grijs en kou , maar ook mistig.  Aan het station staan in alle vroegte een groep zwarte pieten , knechten van de sint.  Sinterklaas is weer in het land.  Ik passeer het enthousiaste groepje met de opmerking. Jullie zijn nog heel niet moe. Jullie hebben vast de nachtdienst erop zitten, en zijn er al stoute kindertjes? Lol natuurlijk.   Geen wandelaars op het perron.  Ik kan de sneltrein nemen.  Eenmaal buiten de stad verdwijnt het landschap achter een dicht mistgordijn.  Pas op Tilburg centraal bij de overstap ontwaar ik een wandelaar.  Het zal vandaag  grauw, donker en mistig tot zeer dichte mist blijven.  Erg traag boemelt de stoptrein naar station Universiteit.  Via ingewikkeld bedachte omlopen  terwijl de zaal van vertrek aanleunt aan dit station , ga ik over een verhoging en hoor plots een kreet van herkenning.  Het blijkt oud-stadsgenoot nu Zeelander, Peter Berkvens te zijn die van tegenovergestelde richting, ook juist is uitgestapt.   Alweer lang geleden, zo gaat dat vaak binnen het wandellegioen, besluiten we tezamen op weg te gaan.    Trappen af van hooggelegen startlokatie, tunnel spoor onderdoor, trappen weer op heeft de eerste beenspieren aanspanningen alweer opgebracht, soort rekoefeningen dus.  Gaan langs flatgebouwen van bouw rond de zestiger jaren vorige eeuw, die er erg slecht onderhouden , onderkomen uit zien, langs plantsoenen en hoog struikgewas, eveneens slecht bijgesnoeid.   Achter de campus van de universiteit door, bosachtig wandelpark in.  Niet onaardig begin voor een grote stad, zeker niet.   Volgen wat padenwerk met toeristische markeringen van wandelroutes.  Betreuren dat de zon zich schuilhoudt want de herfstkleuren zouden mooier uitkomen.  De bossen en lanen , brede paden ook zijn er in alle kleuren en variaties.  Een kat komt op het idee een poos met ons mee te wandelen, maar ziet er later van af.   Geen wandelschoenen aan....   Een mooie brede planken boshut voorbij , weer wat toeristenpalenroutes, komen we aan de oude rijksweg naar Breda over.  Twee maal verkeerslichten langs middels fietspad belanden we op een brede bosweg weer de rust in.   Gaan even nog door een meer recente kleine villawijk om via een wijkpark weer in bos te gaan.  Enerzijds een ruigtegebied meer broekachtig, waar galloway runderen zich tegoed doen aan het groen.  Pad slingert door als over wildroosters tot aan rood asfaltpad voormalig spoortracé  enkelspoors tussen Tilburg- Alphen -Baarle Nassau -- Hertog - Turnhout.  Onze Belgische vrienden noemen dit een ravel.    Nu meest weilanden beider kanten.  Gaan onder viaduct snelweg Breda-Tilburg door.  Er staan waar mogelijk krijtpijlen op de verhardingen getekend.  Ben ik vooral bij vochtig weer huiverig voor.   Heb liever hangpijlen of bordjes, maar de vereniging van natuurmonumenten heeft bezwaren tegen  te veel pijlen in als bossen.   Merkwaardig toch voor een dag , terwijl er de natuur tegenwoordig vergeven is met wandel en fietsroutepalen en bebordingen.....Voor jaren bevestigd. Volgt nu een betonnen route vanwege in industrieterrein. Wat saai.. Transportfirma's lijken de overhand te hebben en opslagloodsen.  Moeten uitwijken voor een hele motorclub.  Intussen zijn twee afstanden gesplitst, met ons , gaan autoweg in herasfalterings werkzaamheden over, naar landerig, om via zandweg bomenrijen oude spoorbaan genoemd  de Rielsedijk even volgen , komen de 40 rs weer erbij even, gaan via fietspad wegje af het bos van natuurgebied Regte heide in.   Ja spelling naam is zo.   De mist tilt even haar dik vitragegordijn op om ons de bossen en de weidse heidevlakte te laten bewonderen.  Hoge gelige en bruine grassen met her en der oude dennen en bomengroepen, boomwortelpaden slingeren ons tussen bosperceeltjes en heidevlakten.  Rust en schoonheid omringen ons langdurig, in al haar herfstpracht.  Opnieuw volgen toeristen routepalen en tekens een mengeling van welke afstand of routenaam, dan ook ,op.  Ruiterpaden door en kruisende.  Ik vermoed in dorp Riel uit te zullen komen , maar met een grote zwaai over de heide gaat het eerder op Goirle en de rijksgrens bij Poppel op aan.   We laten een schitterend  uitgestrekt bos en heide gebied achter ons. Steken weg Turnhout-Tilburg over en mogen de rust in een kantine klein maar knus van een manege , nemen.  Zicht op de stallen, en de rijpiste, hebben we onze afleiding.  Op zeker moment komt Peter v.d.V. -Veldhoven ook binnengestapt, en zet zich bij ons aan tafel. Ziedaar , drie Peters aan een tafel!... Wordt 1-2-3.  We zitten er wat lang te keuvelen , maar gezelligheid kent geen tijd, toch.  Peter Veldhoven,  verkiest nog te blijven , wij gaan weer in de hoeven.   Na de stallengeur bij uitgang kantine ingesnoven te hebben van hooi en paardenklavei, [moppen ] -- , gaan we weer op weg. Klinkerwegje brengt ons terug weg over en moeten een wal talud van verkeerslawaai beklimmen. Horen in Goirle trommels en muziek van een fanfare, mogelijk doet  sinterklaas en gevolg het dorp met intocht aan.  Die man heeft het druk , en is nu dezer dagen overal, dat heb je zo met heiligen.... Een kranige altijd jonge oude man, eeeh , sorry; bisschop.  Gaan verderop pad op de kam van talud weer af, wat landerig even in en door, en mogen weer bos in. Eerst een oud kasseienwegje.  Een eikenbomen en ander boompjes en struikgewas groenstroken met opvallend veel brem en nota bene ; bloeiende bremstruiken door!...  We zagen onderweg al vanalles bloemwerk nog in bloei of pracht staan, merkwaardig toch die natuur.  Peter B. en ik zijn nogal eens verrast met de aanblik.   Door een zandvlakte van droog rul tot vochtig een heideveldje door.  Weer wandelroutes langs en door en hoefijzer geduide palen.   Moeten diepgaand droge sloot  of greppel door,  en mis nog juist een hondenaflaat-exemplaar op de stoep volgend.  Gaan langs muren afdalen in tunnel met nette  kunstige talenten van muurschilderingen, en komen tunnel uit omhoog weer tegenlopers.   Blijken de eerste 40 rs. te zijn, die in rap tempo ons hun hakken en achterzijde , ruggen dus, laten zien.   We moeten weer een talud dijk op en volgen een hele poos.  Gaan er af , en kruising Turnhoutsebaan over via groen licht, en volgen een fietspad richting de kruikenstad. Tilburgers noemt men Kruikezeikers in vergelijking met b.v. Mechelaars Maneblussers.  Die naam dankt men als oude textielstad, en de urine moest altijd opgevangen worden door de arbeiders , om stoffen te bleken....{.}   Veel steden en dorpen hier te lande hebben een bijnaam.  Gaan viaduct onderdoor waar als menigmaal de liefde voor iemand betuigt wordt in geschrift en tekens, en ander minder prettige leuzen vaak en grafiti.  Politiek gericht meestal, en ook denigrerend bedoeld.  Gaan vierbaansweg over met weidse bocht tegen verkeer in over pechstrook naar benée. n.b. ; een stuk bosperceel was mooier als afdaalstuk , maar die route bleek volgens tekens herzien door de routemannen.  Merkwaardig toch...   Gaan onder viaduct weer door en draaien een graspad onderlangs wegtalud mooi beschut nog , langsheen een regenwater sloot van bedrijven verderop, weer weg van de ring over een park in.  We zien weer vanalles bloemwerk bloeien en planten en we zijn het eens een begin van bloei berenklauw{!}   Het neigt toch echt naar wintertijd... Wat is er toch aan de hand met de natuur?.. En toch ook late herfsttaferelen ook in dit park, wadend door gebladerte.  paddenstoelen aller soort en maat zagen we onderweg ook. We geraken in de bebouwing der stad, en verbazen ons als ook in de tuinen en gazons , dat er witte bloempjes , eigenlijk nog diverse planten en bloemen koppig doorbloeien.  Het gras groeit ook nog lustig door. Hortensia's en dahlia's chrysanten  een laurierenheg in bloei staan, Peter B. en ik kunnen onze verwonderingen niet op.  We gaan door een wijk nu met universiteitsnamen als professoren, conservatorium en Academie door, een verscholen zigeunerkamp en nog wat huizen en universiteitsverwante bouwsels en appartementen voor studenten, dan wat hoge bouwsels, kruising verkeerslichten overstekende, gaat het recht op de stationstunnel af met een duik en klim op naar het zalencentrum waar de finish lonkt.  We sluiten af met een kop koffie.  Heb nog even her en der mijn bijpraat met deze en gene.  Frans Stl.  heeft ook gemeld zij het niet om te wandelen maar toch nieuwsgierig wie er allemaal present tekenen vandaag met Haagse Henk eveneens medetoeschouwer.  Al met al een zeer mooie route vandaag, wisselend, knap uitgestippeld voor zo'n stad.  Zeker voor de nieuw komende.  Echter; het verrassingselement voor mij is er na jarenlange deelname wel van af.   Vernieuwing van routes is wel op haar tijd en plaats, vastgeroest als men is met traditionele routes.   Tilburg e.o. biedt veel meer mogelijkheden.  In mistig grauw donker weer gaan Peter B. en ik onze weg over de rails. Peter op Walcheren aan ik dichterbij.  Voor volgende week kijk ik smachtend uit naar de winterserietocht van OLAT vanuit Nijnsel, behorende tot St.Oedenrode, een tien tot 13 tal k.m. noordelijk van Eindhoven.  Gezien omgeving en de aantrekkelijke parkoersen altijd, en organisatie zeker doen.  Wie weet; zien we elkaar daar ook.  Door blijven wandelen elke week , dan zal dat vast en zeker gebeuren. Dus groet ik u met; Houdoe!

Peter Heesakkers

13-11-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

De eerste van een wintermaandelijkse tochtenserie van o.a. deze club.  Steeds meer clubs ervaren dat in de winter wandelen absoluut "in" is.  Elke maand kiest de club een ander onderkomen als start-finishplaats. "Hermode"; Is snelle bode, uit de griekse oudheid.   Vandaag dus Lierop een van de dorpen behorende tot Someren.  merkwaardig toch, op mijn weg naar de bus , zie ik paardebloemen en kleine witte en rôse bloempjes opkomen uit de gazons, en het is  toch al een paar dagen November, diep herfst richting winter....  Nieuw voor mij is ook dat ik vandaag voor de eerste keer mijn aangevraagde O.V.-chippas zal gaan gebruiken.   In Lierop , is het al levendig druk zo vroeg nog in de ochtend,  in en ver omheen het café, van inschrijvers en parkeerplaats zoekers.    De zon doet haar best en mistflarden drijven laag in de lucht voor de zon langs.  Toch zal de zon later op de morgen haar strijd tegen de mist moeten opgeven en moeten we het de rest van de dag met en grauwe hemel doen.  Het zal zelfs kouder en winderiger worden , en daar had ik me misrekend, met m'n wandeluitrusting.   Start gaat door de Laan ten Boomen, een toepasselijke naam van de groene oude dikkerts die de weg omboorden.  Zijnde de oude weg naar Asten.  Passeren een trits oude en ook gerestaureerde  meest schilderachtige monumentale boerenhoven, hun woonstee nu meest door gegoeden bewoond.  Gaan over beek de Kleine Aa, broer van de grote zelfde naam in de streek.  Marian en Bram zijn tijdelijk mijn metgezellen.  Draaien na asfalt een brede zandweg in , waar de kniegewrichten getest worden.  Het blijft voorlopig landelijk, en de herfstgekleurde beukenhagen rondom eigendommen tekenen hun pracht voortdurend overal.  Bloemen pracht in tuinen als de cosmea rose, trekken onze bewonderende aandacht evenals paddestoelen als de parasolzwam.  Het hinkelt almaar tussen herhaalde groei van lentebloemen door het warmere weer voorbije weken en dagen , en de nakende wintertijd.  De akkers liggen er al voorbewerkt bij.  Zie zogenoemde judaspenningen groeien, net hosties, in grote getale.  We raken de bebouwing van Someren nieuw, net niet, en gaan de Lieropse dijk met fietspad op.  De rustpost blijkt voorzien in een bedrijf haar schuren voor boerderij-voorzieningen , maar hier in het engels vernoemd.  Farm equipment , i.p.v. in het nederlands.  Aan de laan naar de aanloop naar het bedrijf staan koeien , varkens , kippen en ander boerderijvee , in ware grootte in plastic afgebeeld, zou je ze vastleggen op foto, zag je niet beter als echte.  De voorzieningen consumpties zijn prima, maar het aantal stoelen kan de drukte niet aan.  Velen staan , of hangen en zie zelfs dames niet zo piepjong meer op de grond tegen de muur zitten.  Ik herken aan de landelijke straat de hoeve van waaruit we paar weken terug met Olat domicilie hadden. . Na rust, de poort bedrijf weer uit een immens ongeoogst nog maisveld dat er verdord bij staat.  Even landerig gaand, over een sloot en langs camping eindelijk de beschutting van bos , want de snerpende noordenwind doet zich al gevoelen.  Ruilen landelijk vóór de rust, in voor bos en heide meest.  Volgt markering van de Bontven-route , een toeristisch v.v.v. wandelpad waar de streek mee bezaaid ligt.  Een fietspad en zandpaden waar we waden door de knisperende herfstbladeren.  Volgt bosrand met bewerkte wijdse akkers, en groots weideland  met weidevee als paarden , koeien, schapen, in grote getale, lijkt wel lente nog.  Een routesplitsing stuurt me door meest jong bos even met berk vooral wat fel contrastreert, jonge beuk , eik en andere jonge stekken,  met nog groene en altijd groene bomen en andere kleurige herfst achtigen.  Zonder meer prachtig.  Om me heen neerdwarrelend ritselend blad.  Herfst ten top. Kruis een asfaltwegje en weer het groen in , richting Strabrechtse en Lieropse heide en bos als de borden aangeven.  Volgt een fiets fijngrindpad, dat voert een poos meest langsheen een wijds hei en vennenlandschap rand  met bos, en dan even toch door bos en over enkele wildroosters.  Draaien dan toch bos weer in , met graswegjes een en tweesporig, op de grond overgroeid door mossen boomstammen in rotting en paddestoelen , boomzwammen.   Kom door veld met veel rood en bruinbonte koeien, gebiedsbegrazers.   Ontwijk voortdurend de koeienvlaaien her en der op de paden.  Zie o.a. markeringen als van het Pelgrimspad van A'dam naar Visé,  een onderdeel, ván.  Volgen talloze een en tweemanspaadjes gras en mos en dan weer vochtig zand en verhard zand gaande.  Velden tussendoor bos met hoog gele grassen met alom jonge vliegdennen in groen. , en nieuwe jonge en oudere bos aanplantingen Statige sparren en oude den. , langs nog wat verscholen vennen en bijna uitgedroogde. .  Staat een rotsblok mooi te wezen , langs het pad maar zie geen plaquette of enige omschrijving waarvan, waarover, waarvoor.  Zomaar misschien,  maar tóch...  Geraak in opener zich van bosgebied, waar je honderden meters doorheen of om je heen kijken kunt.  Mogelijk eertijds uitgedund voor nieuw spontaan bodemgroen.  Ik blijf maar paden door rustig bos in allerlei samenstelling volgen, stil en nu en dan om me heen vogels en ja ook soms nog wandelaars.  Qua vogels wordt het stiller in de natuur, zij zoeken hun voeding en heil  en schuil, in bebouwing steeds meer.  Andere vast , gaan op lange wintervakantie in warmer oorden zuidelijker.  De routeman slooft zich uit om ons aldoor in  uitgestrekte bossen te laten rondslingeren.  Hier zal het bij sneeuw b.v. superbe zijn.  Een veldheidepad met hoog geel gras doorheen.   Ben nu in de Moorselse bossen aanbeland.  Na weer zandwegjes en padenwerk, slagbomen, en onderbrekend akkerveldwerk.  Plots zie ik op afstand jonge tieners die kennelijk wandelaars opwachten en bekijken. Er is inderdaad grote schuren in het nu opener landschap gekomen, en bijhorende bewoning. Bij nadering zingen ze ; "lang zullen ze lopen " , in de wijs van lang zullen ze leven.  Verjaardagslied. Krijg nog een speciale aanmoediging nageroepen bij passage, en ik dank ze voor hun act.   Nog drie kilometer zo roepen ze.   Bosperceel volgt met menshoge bruin gele varens.  Kom nu door gehucht Moorsel, zo te zien een prettige woongemeenschap. Volgt de Moorselseweg, langsheen hondentrainigsveld in ruste nu.  En een nagebouwde tempel , stukkie in het bos verscholen.  Nu volgen bolle akkers, bos uitkomende.  Veldwegjes zand overgaand in asfalt zie ik op afstand wegverkeer Eindhoven-Venlo razen. ook geraas van een motorcrosstreffen in de buurt van Lierop en de omroeper is onderweg al vaak k.m. rs ver hoorbaar geweest , maar nu erg nabij , t.w. overkant snelweg.   Zie nog bij een sloperij een gele flink grote  geelgekleurde helikopter staan , op het oog intact nog.  Gaan nog een bocht door landerigheid, om aan een kruising voorgoed Lierop in te gaan en wat bewoning en tuinen te bewonderen en park. Een extra toegiftlus zo lijkt om de k.m.'rs vol te krijgen.  Een mooie herfsttocht vandaag , geheel in sfeer.  Veel tijd voor een afsluitingsdrankje krijg ik niet, tenzij ik besluit een anderhalf uur te wachten... Gauw een bakje koffie dan en dan stap ik naar de dorpskern tot tegenover de majestueuze  monumentale koepelkerk. Busje komt zo. zo geeft het info-tin aan.  Heb een fijne wandeldag gehad.  Volgende week mogelijk Tilburg op de rol.  Misschien treffen we elkaar dan ook. Blijven wandelen dus.  Houdoe!

Peter Heesakkers

06-11-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Met redelijk gemak weet ik me te ontworstelen uit  Orpheus armen. { Griekse mythologie; De god van de slaap} .  De verzette klok naar wintertijd gaat me probleemloos af.  Het grootste deel van deze tocht zal gaan door het gebied van het "brabants landschap".   Helmondse Nicole blijkt de enige te zijn die overstapt in de trein naar Boxtel.  De kantine van het lyceum blijkt in de verbouwing te zijn.  Het zit ons niet in de weg.    Even nog twijfel ik welke afstand, maar kies bij het lezen van twee omschrijvingen voor de langste vandaag.    Het gaat eerst met de route dwars door het oude centrum van  de stad, over zelfs een oude kinderkopjesstraat.   Het duurt vervolgens even vooraleer we noordwaarts Boxtel uit gaan.   Het carillon van de oude stadskerk begeleid ons met een mooie deun de stad door in de ochtendstilte van de straten.   Langs statige honderden jaren oude villa's met oude knoeperts van bomen. Mooie grote tuinen. De Essche stroom over even wat parkgebied stuurt ons door wat nieuwbouwwijken, en een pad door een park markeert het einde van bebouwde kom regelrecht het landgoed -bos Sparrenrijk in.  Een veelkleurig herfstpalet ontvouwd zich in dit sparbos waar ook allerlei loofbomenwerk contrastreert, met het altijd groene.   Indrukwekkend mooi.   Rondom ons dwarrelt blad neer, en bedekt de bospaden.  Het is opletten op knoesten van resten boomstammen die door het blad bedekt worden.   Even nog wat open veld met weide en akkerland en maïsgeoogste velden en andere klaarliggende akkers op het volgend voorjaar.  Hierna volgt natuurgebied "Eikenhorst"  na een landweg over te zijn gegaan.    Het kleurenfeest zet nog even door.   Natuur beneveld, nee door de lichte mist in de velden en tussen boomkruinen.  Bos weer uit de wijde ruimte in over een brede grasdijk langs de Essche stroom.  Door wijde blik velden en weiden.  Overkant rivier een ravage in bosperceel waar de sporen van de tornado zichtbaar zijn van einde Juni dit jaar die door deze omgeving haar verwoestende werk deed.  De bosbouwers doen er hun opruimwerk , zo te zien.  Honderden trekganzen verzamelen in een nattige laagte.   Het pad op de rivierdijk , wat lang, maar zeker boeiend, duikt onder de A2 snelweg naar A'dam door, en eindigt.  Zijn nu aan de rand van landgoed Zegenwerp , wat paden een bomenlanen, langs verspreide bewoning.  Volgen wat zandwegjes, met groensingels omkleed, en dan rimboe-achtig gebied in.  Dagjesvolk laat hun grote honden hier loslopen en dan gebeurt dat grote exemplaren kennis willen maken middels geblaf en gesnuffel, en spelend , gelukkig, achter elkaar aanrennen.  Zie ik plots een rij nieuwe villa's opdoemen, en blijk  ik rand St.Michielsgestel te zijn , waar de rust in een scoutinggebouw voorzien is.  Wat klein voor grote aanloop, maar in de achtertuin zijn zitbanken en tafels gezet.  Na rust begin ik aan de extra lus.  Zwik in bocht, wegrand onder gevallen blad, valt goed uit.  Ga villawijk uit middels zandweg , bomenlaan het landelijke in.   Gaat over in verderop asfalt smal, en opnieuw een grasdijk op driesporig, met bikers en joggers , weer de E. stroom blijkt.   Watervogels aller soort doen hun opwachting, ga langs moerassen en  beemden met weideland en groenstroken, om weer doorgaande weg over , gehucht Halder in te gaan.   Een beukenweg met klinker-visgraat stenenweg.   Kasteel Halder op afstand, groot en recentelijk gerestaureerd, byzonder mooi in wat open land gelegen.   Veel roeiboten aan een steiger, gaat het over brede grindweg met oude statige platanen, weer langs beemden , moerassen en weideland een brug over aldoor langs en over waterland en stomen en vijvers, gehucht Haanwijk in , met kasteel en theehuis.  Even opener gebied torent er  de wolkenkrabber van het provinciehuis boven een bosgebied uit.   Een slingerweg door wisselend natuurgebied, volgt verder op een smal rood grind wandel-fietspad langs een coniferenhaag.  Meest weidevee te zien.   Wordt weer een dijkje, met boordgroen als lage beplanting, boompjes en struikwerk.  Gaan een dorpsweg in  gebied De Ruwenberg, door.  De brabantse vlag wappert fier bij een veldwoning.   Is roodwit geblokt als van een schaakbord}.  Ga om de tuinen en gebouwen terrein van conferentie-oord  Ruwenberg heen langs oude vrijstaande huizen, een ontcijfer ik o.a. uit 1822.  Herfstgeuren van rottend blad.   Enkele pony's in een wei krijgen bezoek van het baasje, met water, eten en hooi.  Gaan rand dorp weer uit over een bailey-achtige brug, waar de Dommel al erg breed stroomt.   Dertig meter zowat.  Volgen een hele poos over eenmanspad deze.    Een donker laantje stuurt me opnieuw door landgoed Zegenwerp.   Bij een sportpark valt me een handwijzer opschrift Korfbalclub GEK op, Huh? Wat?...  Dichterbij komend blijken vandalen de O verwijdert te hebben "Geko" dus eigenlijk.  Volgt een brede verharde bomen omzoomde weg , enerzijds broek , moerasgebied anderzijds bosstroken.  Een sloot of beek linkerzijde kabbelt het water hoorbaar over ingelegde rotspartijen. Oude bomenlanen door sterk wisselend bos en ruwe natuurgebieden.   Huizen met rieten daken beheersen het gebied opvallend.  Dan weer bewerkte winterklare velden, en dwars over golfbaan, waar we veilig van de witte kogels kunnen passeren.   Is daar weer na lus het scoutinggebouw.  In en uit gaat het met bekend wandelvolk, ook vanaf de achterplaats de banken en tafels, het is buitenzitten-weer.  Mooi weer vandaag en toch miezert het even.   Om te wandelen is het vandaag vurrukkelluk ideaal weer, zeventien graden vernam ik.   Maak een praatje met de parkoersdienstmannen der club en andere medewerkers, en wandelaars divers.  Komt er een reuze gestalte binnen, Marinus, bleek niet ver achter me te lopen.   Zitten wat lang want gezellig.  Rien en ik zullen de laatste lus gaan aflopen.  Gaan weer Zegenwerp in door vooral bos en moerassig gebied.  Weer dwars door golfveld-gebied.   Geen vliegende ballen dus geen helmen nodig.  Je zal er maar een....  Kringelen tussen machtige struiken rododendron in bos.   Een statige oude beukenlaan, een dichtbegroeid ven, rietkragen doorheen, en brede laan, door hek, pad langs de Dommel, grasdijk op.   Stuw rivier oversteken  en brug met draaihek, afdalend de ruigte en bos in.  Klimop aan de boomstammen hulstbomen en ander boomwerk.  Horen een fazanthaan roepen.   Komen in gebied ruim zicht, en horen de klokken van kerk Gemonde.   Gaan wegjes door/langs immense boomkwekerijen, de streek om bekend.   Bomen in alle soorten en maten.  Landelijk de Hogert en Schoonberg doorheen met weidevee, vooral zwarte koeien.  Weer slingerpad meest eenmans langs de Dommel met in zijn bredere stroom en  uiterwaarden veel watervogels.  Natuurvorsers met kolossale veldkijkers.  Verhoogd liggende akkervelden,  bollopend.  Komen alle afstanden samen en dan weten we de finish lonkt.   Gaan fietspad op en viaduct A 2 autoweg over, en duiken dan beneé, de Boxtelse bebouwing in.  Huisje tuintje, hofje, allerlei bewoning doorheen of langs, zoeken parkoersmensen ons de voordeligste kortste route.  Wat appartements-straten door, is daar ineens het lyceum weer.  Frans Stl. zit ter begroeting van de binnenkomenden achter een kelk met bruin spul en schuimig, aan de kantinetafel. Frans had er een tochtje van 24+ k.m. in z'n uppie vanaf Eindhoven gelopen.  Rien , Jan uit Mierlo, langzaam weer in het ritme na gezondheidstegenslag aan het komen, zie je wel wandelen is een medicijn... De binnenkomers intussen laten zich ook even zien en bijpraten, zijn we bijna de afsluiters der zaal. Ongemerkt , het werd stiller , maar ja gezelligheid kent geen tijd.  Neem dan toch maar na Marinus weg ook afscheid , en besluit op het allerlaatst even het centrum de stad te doorkruisen om de veranderingen m.n. te bezien.  Tref ik toch nog Frans en Jan aan het station na hun gil vanuit een zijweg.   Samen in de trein op weg naar huis.  Over de tocht vandaag.   De trouwe bezoeker weet het al jaren; een fantastische herfsttocht, en opnieuw padwerk waar we nog geen kennis of weet van hadden.  Een z.g. parkoerscommissie zoekt ze voor ons uit, en daar zijn ze dan ook opnieuw in geslaagd.  Het wordt een mager programma met de komende wintermaanden.  Toch hebben die ook hun aparte sfeer.  Lierop of Waalwijk staan op de rol komend weekend, tenzij.... Misschien tref ik u daar ook eens.  Houdoe!        Peter Heesakkers

30-10-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Wanneer ik uit de deur stap de vroege ochtendkou in,  zie ik in het witte prille ochtendlicht  donkere silhouetten  van gebouwen en bomen  van de binnenstad, als een zwart-wit tekening tegen de witte lucht afsteken.   Het heeft gevroren. Er blijkt zelfs gestrooid te zijn.   De trein vertrekt met een laag minimum aan passagiers.   Deze zal binnen drie k.m. even zovele keren tot stilstand komen vanwege seinstoringen zo roept de conductrice om.    De dwarsliggers onder de rails zien er wit uit.  Het landschap onderweg witberijpt, en dat zal ook deels tijdens de eerste wandelkilometers zo zijn.  De heldere lucht laat wit naar rose kleuren, erg mooi om te beleven.  In Weert staat in tegenstelling tot vorig jaar geen afhaalpendel aan het station , wat inhoudt dat ik dik drie k.m. te gaan heb naar de startgelegenheid aan de sluis en brug over de Zuid-Willemsvaart, de lange Kazernelaan door die omzoomd is met oude en wat jonger beukebomen die rijkelijk rondstooien met hun boomvruchten, beukennootjes dus.  Kazerne langs en de villa van de legendarische Johnny Hoes, zopas op hoge leeftijd overleden, bekend o.a. van Och was ik maar.   In het partycentrum aan de industriehaven en kade tref ik Joop en Coby uit Valkenswaard.   De rest is Limburgs wat de klok slaat wat ik om me hoor.  Ik besluit met Joop en Coby de tocht aan te vangen.   Even is de beginroute wat onduidelijk tot ik me herinner , dat ik hier verleden jaar de weg over moest steken,  zo ook nu weer.  Geen route-omschrijving vandaag en dus volgens bepijling lopen.   Een duo parkoerwachters passeert ons al direct met de waarschuwing , dat er 'pijlen gesaboteerd'  zijn.   Heb ik geen goed gevoel bij.   We gaan door een wandelbos van recreatiegebied De IJzeren man genaamd, zwembad openlucht en overdekt sportlokaties en wat meer.  We gaan al meteen ook broek gebied in .  Kempens-broek en slingeren over paden door bos en heideveldjes en vennen aller grootte langs en brugjes.  De laagstaande herfst-ochtendzon tovert prachtige achtergrondkleuren.   Er hangt lichte nevel in de bossen wat stralen door de bomen geeft, prachtig om te zien. Het bos is erg variabel van boomsoorten en mooi gemengd.   Zien verspreid leuke oude huizen .  Komen langs een groot dierenpark met kinderboerderij, rammen, ezels, pony's, geiten , bokken,  allerlei gevederde vrienden, ze lopen soms met ons mee, en sommigen krijgen een knuffel.   Een burlend hert omgeven met hertenschaar.  Gaan asfaltwegje op, velden teelt,   door  maïsvelden, sommigen al gemaaid door. Langs een grote uitgegraven plas diep blauw ogend, een groensingel langs , met nu en dan joggers en bikers op de routes.  Witte rook of stoompluimen komen uit de pijpen van spaarzame woningen in  de omtrek.   Ruik zelfs een houtkachel.   De maïs staat er meest geel-bruinig bij.    Hoog tijd voor de oogst en soms horen we onderweg ook de maïsoogstmachines de hakkelaars.   Een karspoor graspad brengt asfalt z.g. 60 k.m. weg richting de  schuur-rustplaats bij particlieren achterom.  Het gebied Herenvennen.  Hoor ineens mijn naam noemen ter begroeting.  Een lezer van mijn verhalen herkent me , een jongeman uit Leende met zijn hond.  Maak even kennis met hem.  En we zullen na de pauze nog een stuk samenlopen, tot onze wegen moeten scheiden vanwege verschil afstand.   Het parkoers typeert vandaag naast door bos gaan ook de open stukken met zicht op bosranden en tussen bos liggende veldjes en akkers of weideland.  Absoluut mooi.  De eerste herfstkleuren geven het een speciaal cachet.   Even toucheren we een villawijk met schildersnamen. randje Wieërt geeft kombord in dialect aan.  De routehoeders passeren ons weer om de pijlen te corrigeren.  Stukken bos door met altijd weer die afwisseling van open stukken erin , en weidevee.   Kom bos uit en zien dorp Altweerterheide, welke we na een boslus opnieuw in het opener landschap zien.   Stappen over bomen liggend op de paden als barricaden tegen wildcrossers, [motoren].  Zie ver weg een vuilheuvel tot groenig omgetovert liggen .  Jachthonden achter draad privé blaffen  de lopers toe, maar een knuffel dempt hun geluid.  Eentje laat lachend z'n tanden nog zien.... Komen nieuwsgierig snuffelen.  Even spelen met ze geeft vertrouwen.  Een lang graspad stuurt ons langs weer houtkachelgeuren en wat later is daar de lus volbracht, d.w.z. tweede keer de schuur in.  Weinig tot geen bekenden te zien wel overvol en limburgs lijkt de voertaal.  Neem afscheid van Joop en Coby, die korter gaan en ik begin eenzaam en alleen wat laat aan de extra 30 lus.  Zie nog een groep Hechtelnaren. Anjertrippers in eigen sportkledij der club.   Erwin en Co.   Akkers langsheen met bosrandzichten en dan gaat het langs een grote tuin met jonge kangeroes en albinos van deze.  Schattig gezicht, opzittend waakzaam kijkend voorpoten omhoog.  Zet er de spurt in .  De route wijst richting de Laurabossen genaamd naar eertijds een limburgse kolenmijn en bos was aangelegd voor houtproductie voor het stutten van mijngangen.   Er hangen ter markering rood-witte linten al of niet met pijlen en ik vind zo'n lint zonder pijl op de grond , bospad.  Ik gok op rechtdoor, en bleek verderop de juiste keus.  Toch mis ik papieren beschrijving wel erg.  Ben er nog niet gerust op nu.   Heel alert , op de pijlenterreur, eventueel.  Ga tijdlang golfcourse voorbij, en dan ben ik tijdelijk aan eenzaamheid overgeleverd.  Zie nog een buizerd op een weidepaal zijn rust nemen.   Absolute stilte en niemand te zien.   Door de herfstige natuur.  Ben vast een der zo niet  de laatste op deze extra lus... Loop nu in de buurt van Lozen-Bocholt België ergens.  Kruispeel Achterbroek door.   Herfstgeuren.  Plots  wemelt het van de  paddestoelen aller kleur grootte en maat , prachtig.  Tweemaal klaphekken door, dan door graslanden, kniehoog.   Wisselt af met heideranden door en bos en doorheen militair oefenterrein.  Nu absoluut stil soms door ULV's van vliegveldje Budel onderbroken.  Zelfs deltavliegers boven me net vliegende scooters.   Bos weer in en uit tot T-splits aan wijds heideveld verspreid bomen als berk en den vooral.   Trekganzen boven me in V- vorm op weg naar zonniger oorden.  Zij mogen gratis vliegen.   Een enorme levenloze termietenkolonie[hoop],  vanaf de bosrand gebouwd door deze diertjes.   Den en jong loof volgt met weer veel paddestoelen aller soort.   Weer wat klaphekwerk en wildroosters over kom ik weer terug aan golfterrein van begin lus.    Open velden door en wei en akkerland tegen de looprichting van begin deze lus gaand.  Herken de eerste lus bos-graspad opnieuw te gaan.   Een groepje wandelaars blijkt pardoes op de dertig-route gegaan te zijn,  want misten hun afslag, waar ik opnieuw moet invoegen,  naar de voor mij derde maal rust in de schuur.    Ik kan ze niet meer terugroepen helaas....  Ik waarschuw diverse helpers der club over het incident , alsdat deze veel langer onderweg zullen zijn.... Na deze derde rust is de splitsing routeaanduiding niet evident en loop ik wat op en neer om deze te herlezen, stond tweede maal 30 k.m. en had derde doorgang bedoelt.  Ga nu bomenrij met zandweg en mooie dichte bermgroei singels door, struikgewas en wat zie ik onderweg overal nog mooie wilde veldbloemen, in ruime mate gegroepeerd.   Volgt weer een wijds zicht op verre bosranden en de maïs, geel , en lager gewas waarvan niemand de naam schijnt te kennen bij vraag , ook gelig, geeft het landschap een ruim  en als gouden accent, werkelijk prachtig!  Tegen die groene en herfstkleuren achtergrond.  Hier past een ooooh!   Ga weer  de IJzeren man bossen in  na langs vier meter brede stroom gegaan en duiker over , met val eronder.   Een eenmanspad langs kale bewerkte akker, langsheen stroom.    Om deze akker half heen, en  bos in dan.   Ben in gebied Lichtenberg en omgeving IJzerenmanweg.   Manège langs, paarden lijken op stal.   "Voorhoeve" een uitspanning langs, en een houtsculptuur uit een meter hoge afgezaagde boomstam , lijkt op varens, maar het andere haal ik er niet uit.....  Draai omlaag asfaltpad in welke langs een oude kunstmatige plas voert met enorm veel  en allerlei watervogels.   Uitgegraven door een machtige graafmachine "de ijzeren man" destijds genoemd, om de spoordijken rondom Weert mee aan te leggen met de spooraanleg.  Het water van de immense plas schittert het zonlicht, ik knijp mijn ogen vaak dicht en toch imposant om te zien.  Water lijkt van zilver.  De begroeiïng rondom en langs dit pad , is rietkragen en ander watergroen.  Een prachtige finale van deze tocht.   Want ik ben weer langs de Kazernelaan, weet ik en mag nog wat recreatie bouwsels en hallen langs, even nog het groen weer in,  om veilig aan de sluis van het kanaal over te mogen steken.  Een zonder meer geslaagde natuurtocht beëindigend, en een zonovergoten heldere dag.  Na wat praten met de inschrijf afmeld buroleden; { ik vertel ze over de verkeerdlopenden, en dat ze dus langer zullen moeten wachten},  en een limburgs bondsbestuurslid, ga ik weer op weg voor die lange tippel naar het station, en blijkt er weer geen pendel voorzien.    Ik heb een schitterende dag gehad dankzij de natuurlijke omgeving , de inzet van het vrijwillige clubpersoneel, prima verzorging{!}  Byzondere dank ervoor; en het zonnige weer.   Nu zondag zet ik Boxtel op mijn programma.   Misschien zie ik u daar ook wel.  Houdoe !      Tot ziens of lezens weer.    Peter Heesakkers

23-10-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Olat noemt deze tocht de eerste van een halfjaarlijkse maandelijkse serie; wintertocht, ik reken het nog onder de herfst.... Hoewel;  Als ik me deze ochtend naar buiten begeef zit de temperatuur duidelijk rondom het vriespunt al.  Koning winter lijkt al vroeg voor de deur te staan.  Figuurlijk dan toch , want ik kom er nog gemakkelijk bij 'm langs.  Daken en landschappen tonen onderweg naar; wit.   De R zit in de maand en het is al bibberen.   Ik ga de fiets op , op weg naar Noud, die nog na lange wandelafwezigheid, zijn wandelschoenen ook weer eens aantrekt.   Ben net een indiaan onderweg er naar toe.  Geregeld moet ik mijn handen boven m'n ogen houden vanwege de laagstaande felle vroege ochtendzon.   Trap we wat warm.  Hondje Rakker  { Jack Russel} , heet me welkom en rent uitgelaten door tuin en huis.   Zodat al rap halsband en riem hem moeten temmen.  Noud moet flink krabben , aan zijn autoruiten dus, want er zit een ijslaag op.   De zon zal ons onderweg naar Someren nog vaak bij verassing hinderen.   Staalblauw is de lucht.   We denken rapper de bekende beschaduwde binnenwegen te kunnen nemen.   Komen  echter op een landwegje waar we voor ons twee pelotons toerfietsers met volgauto's moeten dulden a 30 k.m. p./u.  Een heel eind.  Een geduchte streep door de reistijd.  Aan de startgelegenheid te midden niemandsland, is het een drukte van jewelste met parkeerders en plaatszoekers.  Ook veel Vlaamse bezoekers zo aan de nummerborden te zien.   Ook de bermen raken vol.    In het inschrijfburo het gebruikelijke ritueel van drukte en snelle begroetingen.  Tout le marcheurs du region , zijn aanwezig.   Het is ff-en  w-8888-ten aan de inschrijftafels.  Noud zal vandaag korter nemen, ik ga voor de 30 k.m.   De "40 rs" zijn al lang op weg.   Ik zet er ook meteen de hoeven in.    Landwegje wordt zandweg.   Een bebost privéterrein in speciaal voor ons opengesteld.    Waden door bladeren en bukken voor wel erg laag hangende boomstammen.  Voorrangsweg Someren-Heeze over.    Ik zie in het westen laag de maan op zijn kant liggen, halfvol.   Dat hij zo ligt , komt door de draaiïng van de aarde t.o.v. de zonnestand.  Roodwitte linten in bossen verhalen van een motorracecircuit.   Opgelet scrabbelaars, zoveel punten per woord.    Komen langs een enorme oppervlakte omwoeld en bewerkt terrein met zandmachines kolosaal.   Een groot golfterrein in aanleg.   Nu vangt het boswerk aan.   Klaphek door waarvan ik inderdaad klappen krijg, niet vlug genoeg;-  We stappen een vennengebied binnen en heidevlakte bos met rijkelijk sparren groot en klein , dennen , oude en jonge eik en ander loof.    Boven op een heuveltje bij het Keelven komt me een meute lopers tegemoet.  Hadden op de top de pijl gemist, en dan ga ik smal heuvelrugpaadje in.    De klaphekken aantallen vandaag onthoud ik U maar.   Kom aan de veldrustpost met verzorgkraam, altijd weer een punt van lang oponthoud en gebebbel her en der.  Tonny uit Oss is er ook present met een  acht tot tiental meelopers uit deze plaats, en de begroeting is als immer zeer joviaal van het clubke.   Lijkt wel een fenclubke, inderdaad trouwe lezers van mijn verhalen.   Na de pauze loop ik een stukkie met ze mee op en het wordt een gezellig getater, tot onze afstandswegen zich scheiden.   Volg gedwee route splitsingsborden en nummerpijlen, volgens papier.   Prachtige nevelige zonnestralen tussen de bomen, de herfstlucht in mijn neusgaten, paddestoelen en de eerste herfsttinten.  Heerlijk.  Nu en dan ruiterclubs tegenkomende en achter me galopperende paarden doen me even wijken.   Ik ben er niet gerust op, wat het juiste parkoers te volgen betreft.  Mis nog steeds de eerste vaste post voor rust. Nummer volgorde kloppen wel papier niet.   Leg me er bij neer dat het dan maar korter moet vandaag dan voorgenomen.    Na veldweg vooral maïs , wordt het ver rond kunnen kijken landschap.   Een hert met mooi gewei met kleine damhertjes {?} , er rondom trekt mijn aandacht.  Ineens zie ik een poes vlak bij m'n schoen en ras nog een en nog een en een paar dan.   Niks schuw blijven ze rondom me.  Wandel dan langs  kweekkassen , boomkwekerijen en velden en akkers en weiden over lange asfalt/veldweg.  Zie een wijfelende wandelaar in de verte.  Naderbij, blijkt het een geschenk uit de hemel, het is Ad V. de parkoers-architect der club.  Brandende vragen heb ik los te laten.  Kan mijn vragen stellen en mijn hart luchten.  Een koppel vlak achter me worstelt met dezelfde vragen.   Ad begon hier met het ophalen van de 40 k.m. pijlen en kan ons geruststellen dat het op papier in de verkeerde kolom staat en de splitsing niet op tijd is aangegeven.  Passeer een wal van rode en kleine gele bessenstruiken in de bermen die ik niet ken, maar wel mooi.   Na wat gekeuvel stappen we verder.  Ad de andere route voor de pijklenpluk.   Dalen af in graswegje door broekgebied, dichtbegroeid, en dan langs randen bewerkte akker aan sloot diep liggende, om via duiker over te gaan weer de bossen in.   Het moet hier ergens zijn, de provinciegrens brabant-limburg, en het monumentale grenskerk monument.   Na een poos bosgedraai komt me een gestalte met witte pet tegemoet gelopen, in z'n uppie.   Blijkt Theo het illustere manlijke deel  van het duo "Hennie en Theo" .  Hennie moest korter vandaag.   Komen na een poos aan de 'wagenrustpost' randje Maarheeze, aan weg Someren.  Na laving; het is warmer nu, -- gaat het weer de wildernis in.   Natuurgebieden De Heeze , Rummeling en De Pan in.    Weer bospaden te gaan eindeloos, in zeer gevarieerde samenstelling van naald en lover.   Een modderpoel te omzeilen en beek Sterkselse Aa over, kom ik aan Sterksels kanaal, na enig padgemodder waar terreinwagens en boerenmachines er een geweldige boel van gemaakt hebben.   Ga een poos dit kanaal met smal bospad langs volgen en tegenover volgende brugovergang, verder door loofbos van De Pan.   Kom Rinda tegen, ook een bekend wandelfenomeen, en loop met haar en maatje een eindweegs op.   Het gebied is weer opener nu en we zien twee paragliders met motoren op hun rug boven ons.    Moeten een brede diepe sloot over, middels zo smal als een ijzeren  uitschuifbare ladder met ijzeren platen erop, die griezelig doorbuigt als we erover moeten.   Avontuurlijk toch wel.  Gaan landelijk op Sterksel aan,  De Heerlijkheid genoemd, een erg klein Peeldorpke, meest bekend om hun rustoorden en epilepsie-opvang- centra.  Gaan de prachtige tuinen van dit instituut in, een dorp op zich groot, met uiteraard bewoning en andere paviljoens.  Mogen daar de pauze hebben in prachtige zaal democratische prijzen, en buitenterras.   Fijn toeven.   Ik noem vandaag ook nog Weerterbos,  Boksenberg, Lange bleek, Ronde bleek,  Buntven, Hugterheide, Strabrechtse hei, en ik vergeet er nog vast; waar we doorheen wandelen.  De najaarszon beschijnt de bossen , bosranden en vennen als een sprookje zo mooi met die jonge herfstkleuren.  Gaan instituut terrein Providentia  af en uit weer de boerenlanden in.  Toch weer bospaden op twee en enkelsporige, gras, zand  en grindpadenwerk.   Een natuurlijk walhalla in optima forma.  Langs bosranden en door div. klaphekken.  Heidevelden en sparrenbossen en loofboom bossen doorheen .   Lijkt eindeloos.  Een ven spiegelt het bosdecor eromheen. Prachtig!  Een verhard fietspad geleid me naar de oversteek weg Heeze-Someren-Asten, en ga de Strabrechtse heide in. Het wemelt van dagjesvolk hier.  Kom langs groepen jeneverbes bomen en struiken.   Padder kris-kras door gemengd bos en kom aan het Beuven,  wat jammerlijk lijkt uit te gaan drogen door toegenomen waterhuishouding gebruik.   Insecten en donkere vlinders meest, zwermen constant om me heen.  Deert me niks.  Passeer een schotse hooglander achter een boshek afrastering, - die met die grote sturen op hun kop - , dixit Willy Timm.  Ga weer door hek klap om langs een smalle vaart; "Peelrijt"? , te gaan.  Via oversteek brug en knuppelbrug de,  Vlerkenroute volgend, blijven bossen allerlei  het recept.  Dicht, dun, nieuw, loof, pijnbomen,  naaldwerk, vanalles, oud en mijn papier zegt me dat er voorlopig geen eind aan komt , in almaar gezwinde pas neem ik de paden.  Eindelijk wordt bos  boerenland en opener en plots sta ik aan de finish...... De slogan 'Echt Olat'! ; ging weer helemaal op vandaag. Ad en z'n personeel hebben me en anderen weer een fenomenale natuurtocht met dikke grote "N" laten genieten.   De zon deed er vandaag nog een extra schep bovenop , wat de herfstkleuren nog mooier uit deed komen.  En prima veldverzorging, uitmuntend gepijld en geduldig papier, n.l. twee en half A4 in twee kolommen uitgelegd.  In de uitspanning, finishplaats was het nog oergezellig nakaarten.   Een uitnemende tocht vonden ze allen.  Noud en ik hadden nu tegenovergesteld de zon laaghangend hinderlijk tegen ons.   Mocht niet deren, we keken terug op een welgeslaagde wandeldag, waar Olat patent op heeft.  Vriendelijke vrijwilligers en een uitstekende veldverzorging.  Kijk nu al uit naar hun tocht volgende maand.  November.  Komend weekeinde staat Weert op program.  Misschien bent u daar ook{?}  Tot ziens.   Houdoe!     Peter Heesakkers

16-10-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

In de drukte van het bus/treinstation tref ik zomaar Gonny H. , Van het duo medebijdragers van Beneluxwandelen n.l. "Jos en Gonny ".  We blijken hetzelfde reisdoel te hebben, en zo kleppen we op Steensel aan.  Hans en Tina bemannen/bevrouwen als trouw het inschrijfburo.   Prima voorziene startgelegenheid, alles d'rop en d'ran.   Het gemeenschapshuis der dorp.    Diverse andere bekenden melden zich present.  Handen schudden en de laatste uitwisseling van nieuwtjes.   Wel en wee.   We openen met een kopje koffie vooraf.

Het servieswerk  valt op; een vierkant schaaltje porselein als schoteltje, en het kopje, ook bijzonder van vorm,  heeft een bijzonder oortje.  Zouden kopjes me kunnen horen?..... Ik doe er maar geen gooi naar.

Gonny en ik gaan op weg, gaan door wat woonstraten kort, om aan rand dorp op een wal van metershoog maïs te stuiten.   Een bielzen trap opgaand volgt een hagenpaadje dat dwars doorheen een wei snijdt.  Maïsvelden wisselen af met akkers, weilanden en mogelijk een veld laurier, over stoffige wegjes.  Vervolgens zomen groensingels onze te gane paden af.    Er valt een miezer uit zware luchten, wat oplevert, dat het niet zo stuift.   Het brede pad stuurt ons het bos in , waar we een tiental amazones tegenkomen op hun rijpaarden.   Komen we op de weg tussen Steensel en Riethoven een z.g. 60 k.m. weg.    Nou je de meesten hebben last van een zware voet, { gaspedaal}. Mogen er na de brug over riviertje De Run vanaf, een graspad op waar we banjeren door gehooid gras langs weideland vooral, langsaf dit beekje.  Mooie wijdse vergezichten.  Draaien weer fietspad met paralelle zandbaan op daar weer later van af gaand grasweg langs een snelstromende sloot helder water.  Jagers-observatie-wildhutten voorbij, een coniferenplantage, opnieuw een bos in.    Slingeren wat mee met slangenpad en bukken onder overhellende bomen door.   Een hele trits padenwerk volgt om weer via wat opener gebied aan de rust bij een schuur met cadiwagen [ cantinedienst]- der club de rustpost te bereiken.  Goed geoutilleerd als altijd en voor een prikkie ook vlaaipunt in keuze van vier smaken{!}... Ik raak Gonny kwijt, want ik knoop nogal wat gesprekken aan met deze en gene.  Ga vanaf hier aan de extra lus beginnen zoals papier zegt.  Bij een manege draaien paarden constant onvermoeibaar hun loopronden. Een paardenmolen , en dan denk ik , een paardenkermis hi-hi.  Vanaf asfaltwegske, ga ik tweesporig grasbaan in door groensingels gescheiden landerijen, eerst rietkragen,  Kom aan rivier en volg deze tot sluis/ met val, en steek deze over en loop terug hierlangs, door hoog maar al vertrapt gras.  Bos in en daar is het opletten op de rijkelijk aanwezige pijlen want door bladval is pad dat slingert nauwelijks zichtbaar.  Tja het is herfst.   Het gras poetst m'n schoenen en het gaat langs visvijvers en door laag groen , dan het Witven omheen, overstekend op weg Waalre-Veldhoven.  Dommeldal geeft een bord van Natuurpunt aan, en volgt een wildbegroeid pad tot klaphek, en volgt een pad, bijna overgroeid en niet te zien soms.   Ik waan me in een rimboe waar ik best nog met kapmes me een weg moet banen , maar supermooi die ruigte.  De Dommel houdt met me een wedloop, maar ik laat 'm , volg wel een poos zijn meandering.  Slinger me met houvast een hek langs die allen wandelaars duldt.   Dan volgt weidevee-zicht, en mag ik een klappoort door dwars over een laag gras wei.   Ik hoor dacht ik maïsoogstmachines , maar blijkt achter groene facade uitkomende een bermgrasmaaier, een reuze tractor, een grotere tor dus; met enorme graslaadcontainer achter 'm.    Gaat me te langzaam en ik passeer rap  maar omzichtig langsheen om de mastodont achter me te houden.   Zandbaan gaat over naar asfalt en dan kom ik langs een eertijds openlucht zwembad.   Grote Veldhovense industrie en ziekenhuisgebouwen , zijn zichtbaar waarlangs de weg naar Turnhout-Antwerpen verkeer raast.  Ga meer dan haaks een graspad in langs de Run-beek,  hekwerk van zwembad links en overkant beek een honderden mtrs. lange muur van maïs meters hoog.    Sloef weer door maaigras en een dikke laag populierenblad, gratis schoenenpoets, een verharde grindweg in brug beek over naar buurtschap Heers met een prachtige vrije huizenbouw omringt, temidden een driehoekige lindenbomen brink.    Pompoenen voor de huizen op planken gestapeld, aller kleur en grootten.  Ponderosa heet een woning met een schitterende heggetuin, iemand duidelijk met tuinliefde onderhouden.   Zandweg volgend naar een donker sparrenbos in.  Zie een knooppuntwandelpalenroute; {{ heb ik meteen een veel  punten opbrengend scrabbelspel-woord aangereikt voor de scrabbelaars}}..... ! Los zand banjeren weer een poos volgt een groot veld kerstbomenteelt langs.   Ga een paar maal Z-vormig hoekig pad volgen door akker en bouwlanden, weer donker sparbos in , wat later overwegend berkenbos wordt waardoor ik smalle paadjes volg onder voortdurend hoogspanningsleiding door. , die me door dennenbos naar de rust terug leidt.   De lus zit er op.   De goedvoorziene immer opgewekt personeel van de cadiwagen is er dus weer, veel vaste bedienden, en in voor een dolletje altijd.     Laat merken dat ik er weer ben.  Laat me op de banken in de schuur zakken , en zie daar is de verloren geraakte Gonny ook weer.   Die was me ver voor zo bleek uit het praatje.   Na deze rust asfaltweg ander kant op, boslaan in.   Tegenover statige getraliede poort van De Buitenjan; een jeugd-opvangcentrum, een jong berken en vervolgens overwegend jong eikenbos in,  naar weer een sparrenbos en over ATB-fietspaden.   Omzeil een enorme waterplas in bocht op bospad.   Door padderen tot ik aan omheind gebied kom waar plots een hele meute grote honden aan een hondenoppas ontsnapt,  gegrom en geblaf en of ze mooie tanden hadden weet ik niet want ik wend verschrikt mijn gezicht af, -- de omheinig me de garantie biedt,  dat mijn broekspijpen en wat meer me gespaard blijven.   Moet nu bos uit verderop, weg Steensel -Veldhoven over gaan langsaf een Golfbaan.   Een parasolzwam staat in de berm mooi te wezen.   Asfalt wordt zandweg, onder langs de weg naar A'pen-Turnhout, en geklemd tussen noordkant dorp Steensel.   Hier houdt de parkoersman ons lopers knap tussen deze beiden, een groenwand en bosstrook en veldwerk anderzijds, wat geluid van de drukke baan isoleert.  Een z.g. grafheuvel volgt met uitlegbord uit de middenbronstijd { 1850-1550 voor Chr. }.  Loop poos paralel hoogspanningsleiding door.    Er wordt volop maís ingekuild  bij een landbouwer achterom, de oogsttijd is begonnen en ik passeer prompt een geoogst wijds veld ook.   Een veld met piepers langs.   Boven me gedurig startend vliegverkeer en zie ook nog laag een Chinook -troop-helicopter scheren.   Een vrij nieuwe kapel langsdoor.   Het Haonenven langs die helaas erg meest uitgedroogd bij ligt.   Parkoersman verblijdt me op papier met de mededeling let op er volgen byzondere dieren.   Ik ben verwachtingsvol , nieuwsgierig.   Blijken tientallen jonge lama's te zijn donkere en meest lichte vachten toch.  Draai om dit met houten hekwerk weideland heen en ga een smal groenpad in een prachtige hout-groensingel , boompjes, grassen en struiken als bramenwerk doorheen.   Ben gelukkig in lange broek want doornstruiken en brandnetels rijkelijk aanwezig.   Langs boom en plantenkwekerijen allerhande, en nog wat weidelanden volgt een grindweg, en groot veld massaal witte en rose bloemenzee, prachtig om te zien.   Na even asfalt en kom ik aan rotonde begin Steensel uit.   De parkoersuitzetter stuurt ons recht door dorp op de finishplaats aan.  Viel me vanochtend op dat onze vlaamse bezoekers ruimschoots aanwezig tekenden , zo op de parkeerplaatsen te zien.   Nu was het er veel stiller... Een dijk van een tocht, voor de echte natuurliefhebber, en rustzoeker en  met grote zorg uitgestippeld en bepijld.   En een hulppersoneel dat uitstraalt er zin in te hebben, en met kempense  aanstekelijke gemoedelijkheid naar wandelaar/ gast en bezoeker.   Ze hebben voor volgend jaar weer grote plannen, n.l. andere nieuwe routes en startplaatsen, vanuit ook ander dorpen, ze willen graag wat andere routes laten verkennen, en hun al jaren volgende en kennende, twijfel ik geen moment of ik ze weer bezoeken zal.   Ik raak maar niet weg vanuit het gemeenschapshuis, en zie menigeen binnendruppelen. Oergezellig hier altijd.   Daar zorgen de medewerkers/leden wel voor.  De wandelaar voelt zich hier welkom.   Ik heb weer een schitterende wandeldag gehad hier, dat wel.   En U lezer dezes; blijven wandelen, dan zien we elkaar zeker ook wel ergens hier ter streek, nu komend weekeinde neem ik een sabatical, maar de week erna ga ik naar de hersfttocht van Olat in Someren, club en de streek daar kennende, vlak aan de weg naar Lierop, belooft dat ook een klapper.  Ach ja 'tis brabant; mijn edel brabantse land.

Houdoe! Tot ziens of lezens weer.   Peter Heesakkers

05-10-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

De naam van deze tocht is Lichtjesroute-wandeltocht.  De vereniging Lichtstadstappers stelt ons in de gelegenheid, deze route te gaan.   De lichtjesroute vormt al sinds de bevrijding van Eindhoven, {  18 Sept. 1944} een vast onderdeel van de  jaarlijkse feestelijkheden, en bevrijdingsherdenkingen van de stad. Een wandelaars hoogtepunt ook.

Een thuiswandeltocht, dus niet te veronachtzamen, zeker voor mij.   Ik wandel van thuis uit naar de startlokatie.  Nog in de schemering arriveer ik aan de zaal.  In de rij voor de inschrijftafel een kreet van herkenning, Willy Timm. merkt me op.  Er zijn al wandelaars gestart, jammer want de lichtversieringen branden nog niet.  Tja; ongeduld.  Door Eindhoven heen loopt een lichtjesroute welke per auto, fiets tot wandelen gevolgd kan worden.  Eigen bepijling van de lichtjesroute-organisatie.  De eigenlijke route is 24 k.m. lang, maar de club vandaag voorziet afstanden tot 15 k.m.   Pleinen , straten vijvers, gebouwen en plantsoenen zijn verlicht met led en peer-lampen in alle kleuren, in figuren en tableau's, panelen, of in gekleurd vloedlicht, [ schijnwerpers];  meest uitbeeldende de bevrijding.   In de zaal wordt helper der tocht Jan Wintermans door de gemeentelijke wethouder; { Schepen ; voor onze vlaamse buren}, met de speld van  verdienste beloont voor zijn langste inzet hiervan.   Jan is beduusd van de onverwachte eer.   Direct na de inval van de duisternis, ga ik op weg.   Ik moet u een beknopte impressie geven van wat er onderweg zoal te zien en bewonderen is.   Rondom me hoor ik amerikaans, engels, duits, vlaams, en van overal uit ons land de tongvallen onder de wandelaars.  Ook onder niet deelnemers.   Het is lauw weer, we hadden vandaag voor de datum record-warm weer, sinds 1908.   Loop in de herfst in zomerkleding....! De eerste straat,  Zwaanstraat, beeldt zwanen op hun gevels uit.  De Halve maanstraat, manen, half in hun z.g. eerste en of laatste kwartier.  We gaan voorbij een lampjesgroep uitbeeldend een volledig circus.  Veel ornamenten zijn bewegend en geeft speciale levende effecten.   Wat later wordt het horror, spoken in boomtakken, vleermuizen en , grafstenen en ander gegriezel.   Komen  later vliegers die we vroeger graag op lieten gaan in open veld, verlichtingsgewijs uiteraard.    Een zwevende fakir op tapijt over zijn stad, met moskeeën en arabische  stad en andere uitbeeldingen.   Een zeemeermin.   Een clown die aldoor zijn hoed afmeent. { veel tableau's zijn bewegend }.  Met schijnwerpers in kleur verlichte bomen.  In de P.Zee-manstraat , zeepaardjes.  Vallende parachutes en leger-troepen-vliegtuigen, want zo landden onze  eerstkomende bevrijders.  Dan een straat gevel na gevel versiert met lampjes-taferelen.  De straat komt uit op een grote buurtvijver, met allerlei sprookjes uitbeeldingen reflecterend in het bijna stille water.   Werkelijk fantastisch imponerend.   Hierna  een bomenlaan , de rattenvanger van Hamelen met legio ratten achter zich aan uit alle hoeken van de straat komende.   Een walvis die zijn water opspuit.  Een witte engel met vleugels gespreid.   Tien meter hoog... Vredesengel dus.  Het Liberty vrijheidsbeeld in de haven van New York staande.   Een hele trits konijnen aan bomen en lantaarnpalen in ornamentenvorm uitgebeeld.  Wat verder een zeilschip en  een vuurtoren.  Draaiende oude windmolens, een groep wielrenners en atleten , fakkeldragers.  Deze brengen jaarlijks in estafettevorm het bevrijdingsvuur waar zij vanaf de Normandische kust; plaats stadje Bayeux, de route van onze Engelse bevrijders , grondtroepen- ,   volgen .  Eindhoven heeft sindsdien een vriendschapsband met dit stadje en uitwisselingen. Arendskoppen van de 101e Airborne  luchtlandings divisie,  hun symbool { "Screaming Eagles"} .  Verderop panelen die een paradropping uitbeelden.   Groots , indrukwekkend, mooi.   Volgen apen aan takken hangend.   Dieren als giraffen.  Uitbeeldingen van de horoscoop.  Kabouters, paddestoelen , feeën, clowns, muziekinstrumenten, dansers, papegaaien,  Lieveheersbeestjes; { anti-geweld}.   Eisenhower en Montgomery, twee grootste oorlogsgeneraals-strategen, waar Eisenhower uitbeeldt: "o.k.: we'll go " !!   Het begin van de invasie naar Normandië,  6 Juni '44.  aankondigend.   Volgen wijze uilen.  Marathonlopers.   Pré-historisch dorp een openluchtmuseum uitbeeldende, hier ter stede.   Een gedenksteen alsdat Montgomery de laan hier naar hem genoemd,  geopend heeft.   En zo zwalken we met aah's en oooh's door alleen maar pikdonker  avondlijk Eindhoven.  De rustpost van de club voorzien in een plantsoen,  geen tent of afdak, wel stoelen , banken, tafels, met erg lage consumptieprijzen.  Geeft een aparte gezellige ontmoetingssfeer.  Het toeristisch fiets, het lijkt China wel{!} ,  en auto's-fileverkeer rijdt de route langs, in opperste bewondering en genot.   Wij doen dit te voet..... Op de rustpost, tref ik ex-wandelmee, Willy Timmermans; www.wandelervaring.nl met een hele eigen stedelijke wandelclub.   Veghel t.w. .  En ziedaar mede-beneluxwandelen-bijdragers, Hennie en Theo , melden ook present.   Wordt als broeders en zusters in Bnlxwa.-vriendschap/collega's gezellig bijbabbelen.  Met hen vervolg ik de laatse k.mrs. , naar de finishzaal.  Kan ze nu nog veel over de stad , gevels en gebouwen vertellen.  We gaan onder wat tunnels door voor auto, fiets en voetgangers apart, de  langs bus en treinstation , de binnenstad in.    Vangen nog wat glimps van de lichtroute op die voor de andere helft uit zuidelijk Eindhoven komt en teruggaat.   Gaan door winkelcentrumstraten, dwars over het 18 Sept. plein, langs winkels, horeca, kantoren, monumentale gebouwen als eertijds de lampen en electronicafabriek, die nu veel zaken en appartementen en lofts biedt, hoofdkwartier politie langs en dan de voetbal-arena, deels in licht.  Nieuwbouw honderden appartementen in aanbouw.   De Glaslaan in van de eertijdse Glasfabriekenterreinen van Phil...s.  Naar genaamd.   We passeren een ravageplek van ijzer en zeer veel glas, rood/wit afzetlint,  waar het schijnt zo, dat zeer kort geleden iemand de macht over zijn autostuur verloor , in een bocht banden-remsporen , die stoep op gaan en de heggen in bij een fontein met  park ook verlicht.   Het gaat nu rechttoe de zaal.  Daar druppelen wandelaars met een tevreden glimlach in de late avond  binnen.  Oogjes moeten weer wennen aan het licht.   Een groepje uit het Antw. Belgische Balen tekenen ook present.  Het routepapier was duidelijk , maar de bepijling was m.i. in de donkerte nauwelijks tot niet te zien en ik vond er ook een op de grond liggend, verwijderd door{?}   Misschien moet de bepijling reflecterend zijn...   Ik als inwoner kan de wegen straat en pleinennamen dromen, die te gaan , maar iemand van elders?...  Helaas konden we maar 15 i.p.v. de 24 k.m. route lopen, maar hebben toch de driekwart kunnen doen.  Absoluut een aanrader.  Willy heeft hopelijk een foto-impressie op zijn site geplaatst.  Hennie en Theo ook.  In de zaal is Frans Stl. ook present, en Peter v.d. Ven als helper vanavond voor de org. , schuift ook nog aan, en gaan we voor een nabeschouwing in conclaaf.  Neem mijn lang halslint-medaille in ontvangst, met balpen opschrift club, en hebben het nog even gezellig met nablijvers.   Knoop ook nog even met onze vlaamse vrienden aan.  De lichtjesroute kunt u thuis een deel van zien door/ om  een indruk te hebben; op; www.lichtjesroute.nl, of linken op de gemeentelijke site maar vast ook op www.vvveindhoven.nl .

Het zou veel te ver voeren alle elementen te vermelden en onderwerpen die onderweg te zien , en beleven zijn.  Vlak voor de nacht wandel ik weer op mijn woonstee aan, en kan ik mijn Annemie verhalen hoe mooi die lichtjesroute wel is.

In 2012 te bewandelen op zat. 6 Okt.   Kijk hiervoor naar hun site www. wsvdls.nl.   Nu Donderdag wacht voor mij de streektocht in De Kempen bij wsv. De Grenslopers vanuit Steensel, tussen Eindhoven -- Turnhout vlak aan de E34/A67 gelegen.  Misschien zie ik U daar ook wel?  Blijven wandelen , dan komen we elkaar vast ook tegen ergens.  Houdoe!

Peter Heesakkers

01-10-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Na een jaar verzuim , maar herinnerende het succes van de eerste tocht hier twee jaren geleden.  Reis ik verwachtingsvol af naar Nuenen, dat zich graag profileert als dorp en woonplaats  eertijds  van Vincent van Gogh.    Aan de bushalte staat Veldhovense Peter v.d. Ven ; ook een vast begrip in de trouwe wandelwereld al jaren, met hetzelfde reisdoel te wachten met een collega bekende van 'm die eigen wandelplannen blijkt te hebben vandaag op de wandelwegen. De concurrentie in de streek is vandaag en dezer dagen groot, en tochtenspreiding in datum lijkt aan te bevelen. Zo vaart elke club er wel bij immers.  De buschauffeur blijkt horende van ons reisdoel zo coulant om ons zo dichtbij als mogelijk te laten uitstappen, waarna het dan toch nog een dikke 2 k.m. gaans blijkt naar het scouting- gebouw, rustiek gelegen en verborgen in Nuenens groen.  Aan de toevoerwegen in de bermen , blijkt volgens de dealerstrips onder de nummerborden van auto's, de wandelaars van overal uit het land te komen en al lang onderweg.  De toon van deze succesvolle tocht lijkt gezet voor altijd, zo blikt dan.  Ook  is het in het zaaltje nog razend druk bij de inschrijving en het consumptie-buffet.  Het kan niet sprekender.  Ondanks goed  aangeven bij buitenkomst; presteer ik het toch even verkeerd naar de uitgang te lopen, waar hulppersoneel in fluo-vestjes met terug op het juiste pad sturen.  Ik stap vanuit de deur zo het bos in.  Over een platte vlonderbrug.  Mooiere opening kan niet dus.

Ik slinger wat door de eerste pluk bos, om eindweegs later aan verharde grindweg te komen en langs weide met vee , met groenstroken gescheiden te gaan.   De opening is al veelbelovend.  Draai een bosweg in wat met een asfalt fietspad paralel loopt,  en ik herken dit pad als verbinding door Papenvoortse hei tussen Nuenen en Stiphout {Helmond}.  Gaan terug Nuenen op aan om een hele poos aan de rand hiervan zuidwaarts te gaan met wegjes en fietspaden.  Brug over de Hooidonkse beek over de z.g. Oude Landen in,  langsaf nieuwbouwvilla's, aldoor via fietspadwerk.  Een groot sportpark langsheen, waar de spieren al vroeg gestaald worden en de kelen van toekijkers geschraapt.    "Hemelse pad",  wordt aangekondigd, en dan mag de verwachting navenant zijn.    Ik vervolg dit, en geraak na wat gedraai onderlangs de z.g. Helmondweg, náár dus genaamd.   Een lieveheersbeestje landt op mijn onderarm en is een poos mijn wandelmetgezel.    Ik passeer opnieuw een scoutingonderdak maar nu druk met een naar het schijnt rommelmarkt, en druk is het.  Zopas vroeg een fietsend echtpaar me nog naar deze plek, maar kon toen niet vermoeden dat dit zo dichtbij was.    En een andere lokatie wat voor verwarring zorgde op hun vraag.  Een lange helling  richting viaduct over de snelweg volgt, en vroege starters komen me alweer tegemoet.  Op die helling en op die brug en de onoverzichtelijke stijgende weg met scherpe bocht van links , [ ik moet hier rechts],  komen nogal wat automobilisten met zware voeten, rücksichtloss over weg en door die bocht geslingerd.  Ik draai na dit gevaarlijke punt af langs de autosnelweg door gebied de Schoutse vennen genaamd.   Vengebied dus als de naam al zegt.  Ga van verhard naar halfverhard dwars door de Refelingse heide, tunnel door onder zijweg.    Even mis ik een pijl-afslag en kom in dorp Eeneind uit, lees mijn omschrijving na en zie dat ik die afslag miste , maar gebied kennende kom ik toch weer op de juiste route.   Het is intussen wat warm geworden, zomer in de herfst nota bene {!}.   Ik moet twee rotondes kruisen en dan is het even saai.   De bepijling is ook niet evident even.   Even wat pover zelfs op toch een kritiek stuk route.   Kom ik na een overweg bij  de rustpost aan een particulier achterom.   Een dame der club staat aan de toegangsweg en wijst me op de mogelijkheid van extra lus en hoe dan te gaan.  Het lieveheersbeestje zag deze rustpost niet zitten en vliegt de wijde wereld weer in; nou ja , vrijheid blijheid.   Vond het tot nu wat teveel verhard en zeker asfalt.   Ik ben in gebied Coll/ Eeneind aanbeland.  Ik steek na deze rustpost de weg Nuenen / Geldrop over.  Glip door een erg smalle doorgang traliehekwerk over grote vrachtauto-parkeerterreinen over en langsdoor,  bladval van populieren en onmetelijk grote onafzienbare preivelden {!} , en een veldwegje in, en mogen dan een ruig bos in, behorend onder natuurgebied/ reservaat De Collse Zeggen.   Het is opletten want het bospad of wat er voor door moet gaan is nauwelijks te herkennen.  Het is er dichtbegroeid ruig, onbewerkt, en wat zoeken naar de nu blauwe pijlen.  Volgen S-bochten door het groen en gaan door nattige en droge sloten, en graswegjes. Gaan wat langs velden en weiden met groensingels allerlei, om weer langs preivelden te gaan.  Allemachtig  groot.  Vredig weidevee langsheen en rand bos en beemden van het dal van de Kleine Dommel.  Ga twee keer kort na elkaar een draai-weidepoortje door, en moeten dan dwars door een maïsveld meters hoog, en dan weer drassige weidepaden, duidelijk lagerliggend en broekgebied wat beemden met enorm veel mattenbiesplanten aangeven.  Het is hier zonder meer prachtig en enerverend gebied.  Plots eindigt dit, en blijk ik aan het kanaal bij Geldrop uit te komen.   Peter { Veldhoven}  haalt me in, en vervolgen langs dit kanaal een betonfietsroute Helmond en Eindhoven verbindend.  We weten nu al waar het heen zal gaan; en ja hoor, het pad langsheen de Kl.Dommel ons welbekend van de Nuenendag van de Geldropse Kempische wandeldriedaagse, maar nu tegendraads.   Zonder meer een groenwalhalla zo weten we.  Het begint erg drassig nog,  maar het z.g. eenmanspad  , modderig, gaat over van modderig naar gras en naar houtsnippers.   Fenomenaal mooi hier!   Door hoge rietkragen en wilde begroeiïngen mensen hoog.   De natuur omarmt ons.   Bielzenbrugjes over sloten en waters doet ons belanden tot aan de Collse watermolen door Vincent van Gogh vroeger met penseel vereeuwigt. We zagen ook markeringen van streekpaden als Hertog Hendrikpad en  Bos en Vennenpad welke de wandelrondwegen rondom Eindhoven zijn.   We gaan door Coll buurtschap en passeren per brug over rivier Kl.Dml. de gemeentegrens en gaan vervolgens door klein industriegebied en langs pleintje kapelletje,  kasseiwegske en oud monumentaal stationsgebouw van vroeger tijden nog in gebruik, toch nog door nederzetting op doorgaande weg af terug naar achterom particuliere rustplaats. Een werkelijk schitterende lus.   We zijn zowat de laatsten en men ruimt de boel al aardig af.  Peter V. blijft nog , maar ik wil al weer door.   Ik haal je wel in zegt ie.  Even langs de verbindingsweg naar Geldrop en dan een draai door industrieterrein, die wat honderden meters verderop eindigt in meteen bos en dat pad mogen we dan in gaan.   Slinger hierdoor wat tevens een MTB-pad blijkt te zijn.  Kom aan veld waar de natuur haar gang mag gaan met jonge boompjes en hoge ruige grassen en planten en wilde veldbloemen.  Ga  terug bos in , recht onder hoogspanningsmast door tussen de vier staanders ervan.   Kom aan asfalt en ga richting de Gulbergen een kunstmatig heuvellandschap door wat ooit een huisvuil-stortplaats was.  Nu groenig met boompartijen op de hellingen.   Een golfcourt en dierentuin liggen hier nu onder aan de hellingen.  Ik draai een grind -veldweg in met wijde blik ener en bospartijen anderzijds.  Enorm stoffig en de zakdoek voor de mond als er weer eens een auto passeert.  Ga nu door gebied Schoutse Vennen na wegje boerenlanderijen. Weer nu tweesporig gras/zandpad in langs al helemaal kaal geworden populierenbos.....Een nieuw bos dichtgegroeid met vooral berk.  Dan wat hooivelden juist geoogst.  Ik kom op wegje wat vol mestresten ligt, en niet te ontwijken valt.   Dan maar er doorheen....  Wegje wordt asfalt en stijgt langzaam om weer bij het viaduct vanmorgen uit te komen, hier overheen.  Ze rijden hier je de vouwen in of uit je broek, zowat op twee wielen door de bocht.   Met een omweg wordt ik door de Papenvoortse heide gestuurd, alvorens eerst landerig.   Dan echt bos en heide.    Rul zand gaand meest.   Grensdijk noemt een straatnaambord; wat vast de gemeentegrens Nuenen Helmond bedoelt.  Ik haal diverse oudere wandelaars en ook jonge in die het naar lijkt moeilijk hebben, vast vanwege de warmte.   Ik krijg wel vleugels zo lijkt het al wat k.m. rs.   Een oudere man zwalkt als dronken , maar beweert stellig dat ie er wel komt en geen hulp behoeft.  Beweert dat het toch wel goed gaat.... Kom bos uit en wijdse graslanden ontvouwen zich, om verderop weer een dicht en geurig dennenbos in te gaan.   Nog een oudere man loopt erg rustig en zegt eveneens dat het wel gaat...  Een veel jongere zakt flink terug ook.   Ik zeg ze dat ze er bijna zijn.  En zo is het ook.  Na een eindweegs boslopen ligt daar verscholen plots  het scoutinggebouw.   Ik ben duidelijk der laatsten en leg personeel dat  met de afwikkeling bezig is wat en wie er nog achter me zijn, en dat ze zeker aandacht verdienen.   Sommigen gezien wandelgang, maar ook leeftijden.  De tocht vandaag bood landschappen allerlei , wisselend, met absoluut klapstuk de lus door het Dommeldal, Coll.    De aanloop naar de eerste rust was wat veel asfalt en verhard, na de extra lus D-dal , was het veel wisselender.    In haar geheel een mooie tocht.    Veel werk en inzet, en duidelijk een club die er "zin" in heeft.   Dit was hun derde officiéle bondswandeltocht.   En de nummerborden 'sochtends aan de lanen en bermen geparkeerd spreken boekdelen.    Het zag er erg druk uit en de naam galmt in de wandelwereld rond.   De naam van deze tocht lijkt nu al gevestigd.  Veelbelovend dus.

Ik heb in elk geval een fijne wandeldag gehad en zal zeker vaker hier terugkeren, met plezier.  Die er hier ook waren vast en zeker ook.   Ik stap in gezwinde pas op Nuenen aan de bewoonde wereld om mijn bus te kunnen halen, anders is het een ander uur wachten.  Dik twee k.m. gaans nog.  Ik dank WSV Nuenen voor hun inzet en de mooie tocht. Jullie vestigen je naam zo wel.  En aan u lezers groet ik weer tot volgend keer en wie weet treffen we elkaar ook ergens nog es.  Blijven wandelen dus, ik wel.   Houdoe!

Peter Heesakkers

25-09-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Bus en buurtbus brengen me naar Borkel. Dit is gelegen in de driehoek tussen Valkenswaard - Neerpelt-Lommel. In de zaal toert langsonder het plafond onvermoeibaar het treintje haar rondjes.  Het wordt vandaag experimenteel voor deze club een z.g. knoopppunt-palenroute.   Genummerde palen met tussendoor groene  driehoek pijlen die met de punt de looprichting aangeven.  Gaande van paalno. naar paalno.  vang bij start nog even een glimp op van Willy Timmermans gepokt en gemazeld in de snelle lange afstandlopers-wandelwereld.  Even een stuk bos door van natuurgebied malpie en dan langs een akker hier tussenin.    Het hemelzwerk is nog grijs, gesloten, en aan de grond enigszins nevelig.  Zie nog vingerhoedskruid bloeien , toch een lenteplant.   Anderzijds zie ik nu en dan boleten , en paddenstoelen als de vliegenzwam, en de bomen brengen hun eerste herfsttinten.  Ik ga langs bosrand akker door het bos weer in van laat ik het noemen malpie zuidzijde.  Konijnenholen zijn langs de paden ook te zien.  Zandweg wordt grasweg.  Ik loop door nieuw aangelegd bos en oud bos.  Dennen-appels voelen wat ongemakkelijk onder de voetzolen.   De zon breekt door en het belooft een redelijk warme herfsttocht nog.   Kom bos uit met wijds grazersgebied.  Voorzitter Joop komt tegemoet per fiets, en informeert naar bevindingen, en heeft me een poos gemist.    Knoop een vraag en antwoordspel eraan vast.   Steven recht op het kleine dorp Borkel af ,  de rustplek komt wat vroeg , en ik besluit deze te laten, om na wat bebouwing , weer het groen in te gaan.   Volgt een grasweg langs de Dommel die uit richting Neerpelt komt tegenstrooms. Zie verfstrepen van wandelrondweg Eindhoven en mogelijk Pelgrimspad. . Toucheer dan toch weer rand bouw Borkel , om dan doorgaande weg over te steken , met een kasseiweg die er erg slordig bijligt , te gaan tussen landerijen . Ontmoet nog wat Diekirch- Valkenswaard lopers van vorige maand, en kan hen nog proficiat wensen met hun volbrenging van de lange tocht.  Ik ga met Jo uit Drunen die ik inhaal door het Malpie bos en vennenpad volgen.  Gaan de open hei op langs zilverschitterende vennen in  de felle najaarszonlicht.   Het wemelt van de gagel in het moerassig gebied.  We komen op het fietspad Valkenswaard Schaft, België. Jo schiet naar hartenlust zijn natuurplaatjes.  Klimmen nu en dan wat duinen, om dan langs een pas gehooid veld te gaan , waar de groenlucht ons het natuurlijke parfum doet toekomen.  Komen aan de uitspanning van de Venbergse watermolen.  Ik houd de pauze erg kort, Jo niet en hier scheiden onze wegen. Loop route terug om na fietspad weer bos in te gaan en dan de weg Valkenswaard-Hasselt over te gaan, valt niet mee en vereist als een haas over te steken want amechtig druk v.v. verkeer.  Langs de Aertbrand gaat het linea recta op het beroemde Euro-circuit aan bekend van diverse jaarlijkse nationale en internationale races.   Een lange brede stoffige grindweg volgt langs immense parkeerplaatsen. Afslaan op asfaltweg, naar andere verbindingsweg fietspad wijst een bermbord ons van de wandelclub de juiste richting ter ondersteuning naar de  volgende knoop-punt-paal. Loop lang langsheen hekwerk van vakantiebungalowpark de Kempervennen, onder loverdak met anderzijds boerenland. T-splitsing stuurt me lange pad en weg en legt uit hoe groot vakantieterrein is die ik omheen loop.   Rechts van me landbouwmachines die hun laatste najaarswerk doen.  Een bankje noodt tot even rust en mijn proviand aan te spreken, en laat de rust van het landschap op me inwerken.  Boerenbedrijfluchten  hangen alom.  Een wandeldeelnemer-- draver, komt langsheen en verderop zal hij een markering missen, en me later opnieuw passeren.  Een donker sparbos door,  en dicht dennenbos.  Sprokkelhoutpad.  Een dubbele pijl tweekleurig vanwege twee afstanden met opschrift Avondvierdaagse lijken vergeten verwijderd te zijn.   Ik moet weer weg over naar Hasselt en ook nu weer is het gericht rennen om het vege lijf te redden om weer  z.g. 80 k.m. verkeersweg over te gaan.  Komt Ger uit Limburg zuid me achteraan gelopen en heeft nu tijd voor een praatje.  Volg ik over smal asfalt buurtschap Klein Borkel, wat lang door tussen gewassen en weiden en verspreide woningen.  Plots mag ik weer de bossen in en slinger ik over kreupelhout en bladwerk en dennennaalden tot aan ingang van vakantiepark.  Gaan opnieuw malpiebossen in en later randje heide die nu uitgebloeid lijkt, van zijn paarse gloed vorige maand. Het lijkt nu tegendraads van vanmorgen te gaan . Een omgekeerd aanzicht dus nu.  Omzeilen modderpoelen op onze weg.  Door gras erlangs te verkiezen.  Bereiken we de aankomst.  Waar Ger en ik afsluiten met een glaasje ná.  En dan; "busje komt zó". Die me een paar k.m. verderop in de lijnbus doet belanden.  Het was een op en top natuurtocht vandaag, waar de streek zich ook prima voor leent.   Het was soms lastig de bepijlde paden  tijdig te zien omdat dan weer de markering voor en vaak ook pas na de afslag in zijpaden pas stonden.

Nu zondag staat Nuenen op het program. Verwacht ik qua omgeving erg veel moois van.   Blijven wandelen , dan zien we elkaar vast ook nog wel ergens.   Houdoe!

Peter Heesakkers

23-09-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

De "R" zit in de maand.  Kouder , koeler, rillen.  De organiserende club houdt hun vaste stek clubhuis als startplaats aan.  Een goed geoutilleerde accomodatie. Op mijn weg naar de lokatie zie ik een pijl onder aan de stoeprand liggen en kan ik de medewerkers bij de inschrijving daarvan in kennis stellen.  Wordt ook prompt gecorrigeerd.   Ga na mijn beker koffie direct op weg.  Even lijkt het erop dat het de bekende route dorp uit zal gaan, maar het gaat nu toch wat anders.  Toch is de bepijling niet evident in  het begin en mis ik door eigen schuld ook wel, straatnamen bij de omschrijving alswel pijling, even twijfel , maar omdat ik er niet onbekend ben kom ik toch juist uit.   Er staat al een erg koele bries, en in de bomen tekenen zich al de eerste herfstkleuren af.  Kom langs een sportpark waar naar het schijnt e.o.a. race te gebeuren staat en de autonummerborden vertellen me dat bezoekers van diverse hoeken des lands present zijn.   Hoor een speaker, en wat later een knal als van een startschot en zich roerend publiek. Ik kom er door de dichte begroeiïng niet achter wat er plaats heeft.   Wat verderop schreeuwen voetballers en een handvol toeschouwers hun opmerkingen en aanwijzingen.  Ik geraak het dorp uit onder  groen overwelfde weg.  Draai van fietspad over een beek-brugje langs een gewestweg ook fietspad, en passeer er enige "keskes" zo het streekdialect ze noemt.  Ofwel kastjes als kapelletjes, die naar maria-oord Handel leidt.  Een grindweg stuurt me langs de Peelseloop, op de hoek aan het begin een villaatje, gaat het 't vrije groengebied in.  Grindweg wordt een karrespoor en een hele poos wisselt het af met plukken bospercelen , akkers , veldgewassen, maïs, wat groenstroken met struiken , boompjes, grassen, en wilde bloemenpracht.  Vlierbes en andere bessenstruiken.  De natuur houdt nu het midden tussen nazomerse groeitijd en voorbereiding op de herfst.   Eerste herfstkleuren en toch ook nieuw groen en nieuwe stekken aan struikgewassen en bomen en wilde bermgroei.  De paden erg vochtig nog , want voorbije nacht en vroege ochtend viel er nog flink regen. Soms moeten modderpoelen omzeild worden.   Verspreid staande huizen en boerderijen hebben driehoekige vlaggetjesslingers in hun voortuinen.  Er valt kennelijk wat te vieren.   Een jonge tuinbouwer die juist uit de poort van z'n veld komt fietst een poos naast me en vertelt dat het vandaag open dag is bij div. boerenbedrijven. Waarvanaf loop ik en waar gaat het heen , en waarvandaan kom ik, zijn o.a. de vragen.  Ah vandaar.. Na enig doorkletsen blijkt hij niet van de streek te zijn en n.b. op mijn vroegere school gezeten te hebben.  Ken 'm niet... Hoe klein kan de wereld soms zijn.  Landbouwwegjes met groensingels volgen rap op.  Kruis de weg naar Boekel en na kort verblijf weer eraf en daar moet mijn gesprek gestopt worden, vanwege andere richting, ga ik langsaf een hondenkennel die massale blafgeluiden laat horen.  Kom in land-tuinbouwgebied wat Verreheide heet.  Langsheen brede stroken berm met hoge braambesstruiken, en brandnetels vooral.  Veel maïsvelden en bewerkte landerijen, en malse grasvelden.  Kom aan bosrand van de Handelse bergen, om poos rand bos en boerenland te blijven.   Kom langs hondentraingsterrein , waar vele nog in aanhangers kooien me toeblaffen.  Verspreide bewoning met huisnamen als vita nova; nieuw leven , dus.  Na enig veldgedraai mag ik dan de bossen in. . Een krakkemikkige knuppelbrug over van een beekje.  Veel jong mos hier. en varens vooral en andere jonge grondbegroeiïng. Hulstbomen.  Moet nu een hele poos rood fijngrind halfverhard fietspad volgen, dat door dit bos slingert.  Zie altijd wat lopers voor en achter me, en bij kruising pad met wegje staat een halfbejaarde man wijfelend zijn parkoerspapier te lezen.   Hij loopt veel kortere afstand , maar heeft een toch naar ik herinner duidelijke pijl van splitsing afstand gemist, en komt van heel andere buiten de route richting... Twee dames ontfermen zich over 'm.    Het erg lange "rode fietspad" eindigt voor een hek van een camping, en gaat over in zandpad en later in asfalt smal.  Steek weg Handel-Boekel over en volg fietsstrook.   Hier en daar bewoning en ruik een open hout-haard-vuur.  Het blijkt bij Huize Padua een stichting voor geestelijk gehandicapten tehuis te behoren, mogelijk meest personeel daar werkzaam.  Draai deze weg af buurtschap door en hoor hondengeblaf en geroep en regelmatig geschiet in het gebied.   Blijkt na lange lus de eerdere hondentraining te zijn.  Ik verwachtte op jagers want ik ben in open gebied weer geraakt met een groot veld wilde bloemen en plantenzeeën en anderzijds een geoogst maisveld met bosranden op de einder.  Een zeker 6 meter hoge lange coniferenhaag scheidt privé. In dit open gebied , vallen de groeiende enorme stapelwolken op.   Een apart cachet gevend aan het landschap.   Ga ik toch later weer het handels bos in , en opnieuw rood grindpad, die me leidt, naar de rustpost in een natuurcentrum. Hier tref ik ineens een paar oude en jonge bekenden. Het is meer een  natuurmuseum en er valt enorm veel aangaande te zien , maar daar is de tijd voor tekort.   Een knus verblijf , dat wel. ook het terrein omheen dit centrum biedt veel te bewonderen.   De natuur in al haar facetten.  Schot in  de roos.   Maar de wandelaar wil verder.  Aan het hemelzwerk weet men geen raad met de groeiende stapelwolken en ze worden dermate opgetast, dat ze aan overgewicht zullen bezwijken.   De noordelijke hemel wordt langzaam donker.  Ik passeer de gemeentegrens Boekel-Gemert , en mag de laan in de terreinen op van Huize Padua , door tuinen en langs paviljoens aller grootte.  Oude bomen omranden de lanen, en van de kastanjes ploffen  deze vruchten rondom me neer.  Bomenlanen door die dan weer beuk , beuk en eikebomen afwisselt.   Poort door, terrein stichting af,  stuk bos in en dan, volgen uitgebreide maïsvelden wisselend met weiden en akkerland.

De grond ligt soms bezaaid met eikels en ik neem zo'n eiekelmutsje op en plaats die op mijn vingertop, en teken een gezichtje.  Mond krom lijkt boos kijkend en mond onderboog lijkt lachend.   Kom maar op 't idee.  Een gele bloemenzee omboord in haar bermen een nieuw aangeplant bos , waar toch vooral essen beuk, eik floreert , maar berk toch de boventoon voert.  Volgen nog plukken bos.   Onder oude eikenboomrijen , dan weer amerikaanse eik , dan weer oude berk, en dan weer beuk.  Markeringsstrepen van Peellandpad Den Bosch -Roermond een LAW-route.  Een grasweg, enorm bietenveld en natuurlijk maisvelden.   Perfecte stilte om me heen.  Dan weer wat Peelwegjes door bomen omzoomd.  Kom op grindweg met erg grote afgravingsplas waar het water azuurblauw oogt.  Er kruipt een slak ,{bruine} en wat later een groen-geel gestreepte dikke  grote rups en , wat verderop een zwarte slak.   Heb ooit gehoord een slak kondigt regen aan of wacht erop en ze zijn bij veel regenval altijd present.  De weersvoorspelling en wat geweest is, is ernaar.  Passeer een groot veld met alleen maar oranje [dahlia's}? ...  Weer hoge braambesstroken breed in de berm.   Ik zie de handelse kerktoren even piepen. Lijk er erg dichtbij nu.   In wat even open gebiedje.  Een dame uit Rosmalen komt langszij en we lopen wat k.m. rs keuvelend samen op, tot blijkt , dat ze korter gaat en onze wegen scheiden moeten.  Komen wat kleine z.g. 60 k.m. -limiet , asfaltwegjes.  Allerlei struweel en jonge boompjes omzomen de weggetjes.  Een prachtige bermflora.  Wat heggepaden, met tuin en landbouw en weidegebieden . Modderplassen omzeilend even peelwegje over en opnieuw grindweg in met verre blik en bosrand anderzijds. Het wolkendecor indrukwekkend mooi.  Een doorgeschoten aspergeveld volgt een bietenveld en toch weer maïsvelden.  Hoog boven me cirkelt een buizerd, vast wel , zwevend op de wind , op zoek naar prooi.  Kom aan open groot zand veld met motorcrossparkoers en mag toch de luwte van overgroeid boswegje in, waar opvallend enorm veel rose orchis bloeit. Naast andere plant en bloemensoorten , maar ook tuinafval ligt.   Afval van veel coniferen... Ik kom weer in open landelijk gebied. Stinkende  enorme varkensstallen. Roel en Ineke uit Uden halen me in en we blijven tot finish bij elkaar.  We lopen door bietenvelden , mais en weidelanden, vaak kniehoog gras.  Aspergevelden, en wat al meer.  Weer van asfalt naar grind komen we uit op een z.g. ringweg. Gaan we over en dan blijken we rand Gemert te zijn beland.  Worden met parkpaden door groenstroken geleid rand bebouwing, grindwegjes plassen , vijvers, sloten , stroompjes, rietkragen en wildgroei allerlei, de natuur mag haar gang gaan zo lijkt.  Kleine bruggen planken vloer.   Even twijfel over de route bij een groot taxibedrijf.  Nemen toch de klinkerweg maar , en komen dan toch nog terug op de route , die even doorliep op twijfelpunt. . Even rood-afalt-fietspad die toch nog een park in leidt, laat ons slingeren naar de bebouwing op aan.   En dan is het groenige feest afgelopen.  Nog wat straten en dan weten we dat we snel arriveren aan de clublokatie.  Niet druk binnen maar wel de streek-eigen-wandelaars die er verpozen.  Volgende week een bijna thuistocht.  Nuenen.   De keuze dat weekeinde is weer ruim.  Een tamelijk nieuwe loot aan de wandelstam. Was twee jaar geleden met hun eerste nieuwe tocht, zonder meer de moeite waard.   Misschien zie ik U daar ook.  Blijven wandelen dus.  Houdoe! Tot ergens langs de wandelwegen.  Gegroet:

Peter  Heesakkers

18-09-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Vanaf het station in Roermond is het nog een tippel van bijna drie k.m. naar de start, café zaal "Aad", {Oud] Leeuwen. Vermoed vlak voor me een jonge dame in wandeluitrusting ook op weg te zijn.  Dat was ze ook , maar dan naar haar werkplek voor de dag.   Dus onze wegen scheidden al vrij gauw.   De straatnaam bebording was niet altijd aanwezig en duidelijk, en zo gaf het soms problemen op de looproute naar de zaal.   Een plein volgens beschrijving overgaand , dat bijna niet de naam verdient, en vervolgens mis ik de Venloseweg zonder straatnaambord, ja verscholen op een huis en oudmodisch en versleten, maar niet op de straathoeken als op palen.   Ik beland op een groot buitenstads outlet-winkelcentrum, en keer op mijn schreden terug.   Venloseweg gaat omhoog en weer mis ik naam Paralelweg bord.  Vanaf het hoge talud bij brug over het spoor kan ik steil omlaag de betontrap nemen nog.  Een afgelegen buitenwijk.  Moest tot tweemaal op mijn schreden terug.  Soms wat industrieterrein door en enorme  bergen geperste balen oud papieropslagen, kom ik juist gestarte wandelaars tegen.   Het doet dorps aan deze wijk.   Bij de inschrijving ontvang ik een boekwerkje van aaneen geniete A4 bladen in kleurendruk , uitgebreid met V.V.V. info over de route wat te zien , en geschiedenis van de streek en stad.  Erg informatief toch.   Een volle toeringcar komt binnen van de club Anjertrippers uit het Belgische Hechtel-Eksel.  Na een kopje koffie  ga ik op weg.   Merkwaardig routebegin, rijtjeshuizen, even verderop bungalows tussen industrieterreinen, { wat een contrast}- waar je deze bewoning normaliter in groengebieden verwacht.   De beloofde route-afstanden wijken enigzins af.   Ik daal af naar het Maas en Swalmdal,  ga dan de wijk uit, een ruwe grindweg op, onder ruisende populieren.  Ben meteen aan de Willem Alexanderhaven, waar talloze vissers genesteld zijn.   Ik lijk op een schiereiland tussen Maas en binnenwateren beland te zijn.   Ga over wildrooster, wat me in dit gebied verwondert, en links van me is verruigd gebied waar koeien blijken te grazen.   Enorme koeienvlaaien in plaats van de welbefaamde limburgse vlaaien liggen rijkelijk op de wandelweg, en ik loop tussen de enorme kudde  van achtersten door.   Wanneer nodig maken ze rap plaats voor ons.  Vandaar dat rooster dus.   De lome blikken verraden weinig opwelling , voor het voorbijlopend wandelvolk.  Men beziet ons belangstellend dat wel.   Voor me wat torenflats en de zend radio-t.v. toren met piek-antenne, en de toren van de kathedraal van de bisschopsstad aan de overzijde, torenflats als een Amerikaanse binnenstad,  van het water van de W.A. haven.  Een storend luid muziekgeluid aan de overkant bij industrieën van oosterse komaf en cultuur.   Gezangen van biddende immams of zo.   De klokken van de grote stadskerk vallen in.   Een middelgrote stad met grootstedelijke allures en kern.   Ik bevind me in de z.g. ,stadswei',  een ruw natuur en flaneergebied.  Vergezichten over de wijde omgeving van de Swalm en Maas en zijn baggerhavens.  Gezien de dijken  en uiterwaarden, is het tevens een overstromingsgebied.   Ver weg voor me de spoorbrug naar Eindhoven en Weert, en de Buggenumse elektriciteits centrale.  Witte en zwarte zwanen vlakbij me in het water en  jong familiegeluk met jonge grijze zwaantjes.  Enorme spanwijdten van de vleugels als ze vliegen nu en dan.   Doet denken aan de sterreklames destijds op t.v. over de KLM.  Trekganzen verzamelen voor de grote trek naar het warmere zuiden.   Diverse andere watervogels zijn er te zien.  Draai de contouren van Roermond achter me en de lange grindweg ruilt voor asfalt, onder spoorbrugje door.   Een gedenkplaats van een 19 jarige jongeling die hier wat jaren terug verongelukte.  Draai een erg smal asfaltpad in door ruige natuur en heggelanden, en bosjes, met moerassen.  Dan breder tussen erg oude berkenbomenlaan.  Weer een asfalter.  Volgt na een bult de rustpost op 7 k.m. , wat vroeg voor me.  Stempel op de post halen en ik ga door.   Ben nu in klein maasdorpje Asselt en volg langs de oevers, een vrijliggend paadje.  Veel watertoerisme, vooral de oosterburen blijken het hier naar de zin te hebben gezien de vlaggen op boten in de jachthavens en de nummerborden op auto's.   Het oude kerkje spuwt zijn kerkgangers uit, en even laveer ik daartussen.   Veel tourfietsclubs duitsers en limburgers zo te horen en ook al veel auto's al of niet met botentrailers komen me voorbij in gezapige gang gelukkig. Langs een jachthaven waar duits de voertaal lijkt. { Als ze maar weer niet vier jaar blijven}.  Langs het water veel vogelaars met veldkijkers en kijkkanonnen.   Ook hier veel gevogelte te zien en op een weide-eiland lijken ook hier hele kolonies vooral ganzen zich te verzamelen voor een reis naar de zon.  Voor overwinteringsreis, vast een chartervlucht besproken.    Na wat lang gaans over bitumenwegjes, lommerrijk gaan we op een routesplitsing rechttoe en smaller en rustiger veldwegen in, waar een beekje hoogstaand water door het  lichtgolvend landschap kronkelt, haastig, blijkt de Swalm.   Velden door met groensingels wijde blik kerktorens van dorpjes aan de einders.  Vochtige zand en grindwegjes tussen veld en akkers en bomenrijen ruisend in de hardere wind.   Een kikker blijft voor me observerend naar die wandelaar kijken, en verdwijnt met een reuzensprong in de berm , in ommekeer.  Het was een best groot exemplaar. Ook regenwormen zijn redelijk talrijk.   Ga over een krakkemikkig plankenbrugje de Swalm weer over,  waar het water nog juist onderdoor stroomt,  door een dalletje en dan klim ik naar een boerderij, waar de rustpost is.   Kan zitten zowel op de koer als binnen.   Limburg is gekend door haar boerenhoeven met omsloten binnenplaatsen, of 'koeren' ,  en kruisbeelden en kapelletjes langs de wegen en paden.   Zo ook vandaag tref ik er tallozen.  De pauze op 12 k.m. mag nu wel.   Na deze post via verharde oprijlaan, overwelft beboomd, kom ik aan doorgaande weg naar Beesel, even fietspad om dan over te steken, een man met rode baret, met vleugelspeldjes, tref ik er zoekend aan, op een routesplitsing,  en loop even met 'm mee te keuvelen. Oud-paracommando, veteraan ?   Raad ik er op los, nee hoor zomaar gekregen {?.....}.  Naar een wisselend bos, weide en ruigtegebied gaat het nu,  ergens tussen Beesel en Swalmen.  Koeien, stieren, kalveren en stierkalveren , schapen, paarden , veulens, pony's bevolken de weiden tussen groenboorden.  Mooie bomenwegjes en in het Beesels broek en bossen.  Ga nu recht op de A73 aan en enkelspoorbaans lijntje waar nu en dan een pendeltrein passeert.  Ga langsheen snelweg en spoorlijn,  na landelijk , station dorp Swalmen achterdoor.  Laten dit dorp nog juist liggen.  Een binnenwegje klinker brengt me langs rozenkwekerijen, en wat vrijstaande huizen.  Een tuin met een albino kangeroe, eenzaam tussen andere beesten.  Duik een dalletje in waar sporen van stromend regenwater zich in de helling aftekenen.  Broekbosgebied in.   Een schelp en zonnestraalteken met opschrift alsdat deze route onderdeel is van het pelgrimspad naar Santiago d. C. , staat aan de brugleining.   Ga brugske over de Swalm en kom langs een oude ruïnetoren erg dikke muren van eertijds kasteel uit ergens 12 a 1300.  De muren brokkelen af van alle eeuwen weerstand tegen de nukken van weersuitersten.  Naast de toren een jaren geleden afgeknapte oude boom, mogelijk door storm of blikseminslag.  De onderstam vol elfenbanken.  Ga dan beekdal weer uit omhoog langs hoeven en kom aan verbindingsweg naar {?}.  Heb ik weer de lus volbracht naar de zorgboerderij in Asselt van vanmorgen eerder.  Op een heuvel gelegen, waar de rustpost is.   Iedereen zit buiten, heel even druppelt het dan , en een deel vlucht onderdak.   En tussen de hooibalen.  Echter het is hemelwater , dus gewijd water, en er kan alzo niks mis gaan.  Het lijkt erop dat de priester van het naburige kerkje voor de hoogmis aanving,  met de wijwaterkwast zo kwistig tijdens het "Asperges mé ", gezwaaid moet hebben, dat de druppels ervan nu neerkomen.   En omdat ik niet van papier ben en vertrouw op de allerhoogste , blijf ik zitten.  Ook wandelend brabant is hier ter plaatse goed tegenwoordig.  Tine, met Luna de onafscheidelijke hond,  wat oost-brabanders, Jaap en Tilly uit het Gelderse, en nog velen maken hun opwachting hier.  Toch blijft limburgs de 'voertaal'.  Nadat ik met het duo J.& T. aanstap , komen we langs dassenburchten, en de borden waarschuwen ervoor langzamer te rijden, voor deze beschermde diersoort.  Ze blijken in een wal te huizen die tevens als waterkering schijnt te dienen bij hoge waterstand van de maas.  De A73 ligt op afstand zichtbaar toch, en tunnels afritten overgaand.   Route gaat tussen landerigheid en licht golvend gebied.  Ga over enkelspoors lijn van Veolia Roermond- Nijmegen v.v.   Vervolg langs tuinen privé, tuinderijen, en weiden met allerlei vee.  Aangebrande koeien, { wit met zwarte vlekken} , {maar ook de bruingevlekte, die dus deels de zomer gemist moeten hebben....}.  Een sportpark langsheen , en na een draai over dubbellijns spoorweg, is daar plots Leeuwen dorp annex gem. Roermond en dus ook de finish in zicht.  Meld me af en bezie nog het binnenkomend wandelvolk , waarvan je naast vaak namen veel gezichten herkent, uit limburg en brabant en zowaar nog gelderlanders.  Rien uit de buurt van Nijmegen schuift ook nog even aan voor een praatje en analyse van de tocht.    En terugblik en vooruitblik op het wandelen.   Het waterige tafereel vandaag, maas en maasarmen,  binnenwateren en swalm, deed meer aan echt Hollands welvaren denken dan het limburgse.  Toch weer eens een heel ander landschap dan in het brabantse, waar heide bos en ven prevaleert.  Als de zaal leger wordt besluit ik ook maar de terugwandeling naar het station in te zetten. Nu kan ik de route dromen toch.  Kom goed op tijd op het station aan, niet lang wachten en omdat de rails er al klaar lagen , zal de trein ook rap wel komen, tenzij de dwarsliggers onder de rails dit nog beletten. Ze behoren erbij zo legt een spoorbeambte me uit.  Ben juist in de trein als donkere wolken toch nog hun last laten vallen. Prijs me gelukkig een eindelijk droge dag vandaag gelopen te hebben.   Nu komende zondag staat Nijnsel bij St. Oedenrode op program.  Misschien tref ik u daar ook. Mits we blijven doorwandelen dus, en u daar ook bent.  Houdoe!

Peter Heesakkers

28-08-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers