Gewaarschuwd door de weerdiensten ben ik extra op m'n qui vive tegen opvriezing en gladheid vanwege ochtenddauw.  Ben eerst onderweg naar Noud, om vandaar per auto naar Nijnsel behorende tot St.Oedenrode, af te reizen.  De zon schijnt al vroeg hoewel  nevel en mistflarden op enige hoogte rondzweven.   Berijpte landerijen nu en dan.    Koning winter deelt een plaagstootje uit. Het was hier in de streek -2 graden.  We komen na Son op een landweg al groepjes wandelaars tegemoet gereden, ontwaren o.a. de nederbelgen P.en L.  De startgelegenheid is temidden niemandsland, een grote parkeerplaats is al volzet, en worden we door parkeerregelaar naar overkant van de weg, naar een gladgeschoren grasveld gedirigeerd eveneens berijpt, ook deze parkeerplaats wordt in een wip bezet, door aldoor aanrijdend verkeer.   Niet lang na de inschrijving ben ik al op weg.  Noud heeft plannen om korter te gaan vandaag en zal voor Olat vandaag de dag vastleggen met een foto-album op de site van deze club te vinden.   Ga landweg op met akkervelden overheersend , en vooral  afzienbare velden prei.   Komen bij de Dommelrivier in de buurt die nu in nevelen gehuld is in een bosperceel, dat ons op en af laat klimmen , dalen, slingeren.  De Dommel dampt alsof het warm water  geeft, en geeft de natuur eromheen een heel merkwaardig apart cachet.   Ik grap rondom me dat het water er kookt.   Mestluchten van bewerkt akkerland dringen de neusgaten binnen.   Kom langs huis / tuin waar de rozen aan de haag nog rood kleuren.... .  Kom terug op aanvoerweg naar startlokatie en gaan nu zuidwaarts , de erg laagstaande zon  met lichte nevel, hindert wat.  En gaat de zonnebril op.  Asfalt een poos gaand langs landwegjes met jonge bijgesnoeide beuken boompjes langszij.   Ga weer bosgroep in.   Rand bos , akkers.  Kom aan wat vroege rustplaats bij bedrijf achterom.   Wat gesprekjes met lang niet gezien lopers, maar plots na alle gezelligheid en nog de nodige extra k.m. rs voor de boeg wetend , moet ik me weer excuseren en er vandoor.  Het gaat nu zig-zag langs platgetrapte  erg smalle graspaden langs weideafzettingen  en akkers en sloten anderzijds.   Gaan natuurgebied Mosbulten binnen,  moerassig vooral langs ook clubje vogelaars met fotocamera,s  en veldkijkers.  Rond een meer en er weer het gebied uit via klaphek.  Na veldweg tóch weer bos in en mis afslag en pijl, wat teruglopen en dan volgt door eerst berkenbos een licht heuvelig smal pad erdoor met later jonge bos aanplant eiken en dennen.  Zie de nodige paddestoelen en boleten, en zelfs een heksenkring genaamd, zijn paddestoelen in een kring staand.  Een beetje landerig , een zandweg en langs sloot en verder een bosven, komt Mariahout in beeld een dorp van paar honderd woningen.  Valt op dat er nog veel bladeren aan de bomen hangen, dichte bomenkruinen nog.  Na rust in plaatselijk buurthuis begint voor mij de extra lus.  Ben moederziel alleen stilte en rust om me heen soms in de verte een koppeltje dat uit zicht raakt.

Dorp uit langs voorbereiding voor nieuwe wijk, aan gronden en wegen te zien.   Een trits  recente villa's langsheen oude tuindersweg,  asfalt op naar bosrand op aan.   Wegje af weer graspadenwerk langs sloten.   Ad parkoersbouwer lijkt iets met sloten , beken en rivieren te hebben en vennen..  Stuw in sloot oversteken en andere zijde ervan verder gaan.  Toch nog het bos in , zij het meest bosrand of wijder landschappen in vizier , maar toch,... bos.   Een hol naar ondergronds valt op door een tapijt van geel zand geleidend naar, mogelijk een vossenhol of dassen burght{?} .   Opnieuw pad langs sloot en een houten brug over , tweezijdig fietspad en dan weer bebouwing Mariahout in naar buurthuis.   Een lus korter dan verwacht n.l. +/- 10 k.m. , maar blijkt tezaam 16 bij tweede rust...  Tref hier sinds erg lang Martien uit Roosendaal en loop even na rust Patrick en Linda Vanderstukken wat tegemoet.  Ze waren dichtbij zo werd me verteld. De Nederbelgen genaamd vanwege hun vele tochten ook in het Nederlandse.   Wordt extra verpozen in het buurthuis met nog een clubje uit België ergens rondom Turnhout afkomstig.  Gevieren gaan we er weer op pad.   Eerst wat bebouwing  in schitterend zonnig herfstweer.  Hoog in de lucht wat nevelen.  Meest landerig en plukjes bos gaat het nu.  Toch weer bos in  slagbomen en klaphekken gaande.  Een ex aardbeiveld en nog een grootse plantage van wat{?}.  Een veld heide en naar laagliggend ven.   Toeristische routepalen diverse kleuren van evenzovele afstanden , aldoor bos allerlei komen we aan parkeerplaats van staatsbosbeheer, natuurpunt voor de vlamingen.  De rustpost is al in de opruimfase, afbouw,  al zitten er nog wat wandelaars. Klappen nog zelf een bankje open om te gaan zitten.  Nog 10 k.m. gaans  vanaf hier lezen we dus hup tijdig in de hoeven.  Het gaat weer almaar door bos smal en smaller. Een club jonge fietsers wordt wederzijds  tegenliggers, begroet met handje klap a-la high five per persoon, zij stopten voor onze doorgaang, bedankt.  Leuk toch zo'n actie en ontmoeting, vriendschap en begrip, respect wederzijds.  Zie aan einde boslaan veldmist komen opzetten.  Het wordt snel mistiger.... Moeten bij splitsing met 15 en 20 rechtsaf i.p.v.   Missen achtereen pijlen, denken eerst aan vandalenstreken, maar almaar verdergaand op papier aangegeven , { want Olat geeft op papier elk paadje of traject met tientallen en andere meters exact altijd aan} , wordt het nu puur op papier lopen... Het is duidelijk nu , de pijlophaler {s} , zijn te vroeg zonder na te gaan of er nog lopers kwamen,  begonnen.  Het wordt snel zeer , zeer mistig.  We zien erg weinig meer en ook onze oriëntatie laat ons meer en meer in de steek bij gebrek aan zicht.   Het wordt ook koud.  Vliegtuigen landend boven ons voor Eindhoven vertellen dat alleen zware grondmist ons parten speelt.   Volgen heel secuur onze papieren beschrijving nu.  Vaak met toch vragen en stilstaan en op de gok een pad of weg inslaand.   Het schemert al flink ook.  Gaan van landig weer het Vressels bos in .  Vooral donkerder delen is het oppassen waar de voeten te zetten , als kuilen en boomwortels.  Een groot ven is onttrokken door de mist op het water,  Twijfel soms bij als splitsingen is vaak  toch lastig.   Het blijft gokken en overleggen.  Moeten volgen met regelnummering en omschrijvingen conform pijlnummers per afstand.   Kan mijn boosheid niet bedwingen ten opzichte van pijlophalers.  Ik vloek zelfs, zelden anders toch.  Volgt asfaltwegje en een kapel als omschreven en natuurinfobord, kloppen.  Weer gok welk pad in te gaan , volgen langs moerasgebieden en velden en bosranden.   Een kreet van Linda dan.   De pijlophaler heeft er een vergeten.  We vervolgen in de hoop op nu wel pijlenwerk nog.  IJdel, zo blijkt  gauw weer.  Komen dan een stel zomaar wandelaars tegen , die vertellen dat even verderop ze pijlophalers, een trio ,  zagen.  We zetten op papier de  achtervolging in.  We dreigen door de snelle inval van de donkerte en dichte mist,  de oriëntatie kwijt te raken.   Want het zicht mindert met de minuut.  We komen dan aan de clubrustpost die ook al opruimt.  Martien pleegt een telefoontje , met noodnummer van de parkoersdienst en legt het verhaal uit en waar we zijn, waarom , en wat er mis is.   Gaan vlug door  opnieuw door donker wordend bos.    Het is opletten waar de voeten gezet worden.   Op papier lukt het nog ook , mede qua overleg binnen ons groepje.   Papier tegen de neuzen.  Komen op samenkomst van 15 en 20 k.m. route , en zien links van ons twee betaste fietsers naderen, ik zei tegen Linda, Patrick en Martien , dit moeten  de pijlophalers of routecontroleurs zijn.  Gelukkig , dat waren ze ook.   Doen ons verhaal en zeggen ze meteen dat o.a. groepje Antwerpenaren nog achter ons dwalen ergens.  Ze gaan er op af,  ze tegemoet. Laten de korte afstandspijlen nog hangen en nu hebben we dan van hier af wél markering, en die kunnen we dankbaar volgen, ze zijn fel geel en dus goed in de donkerte te zien.   De volgnummering klopt ook nu, gelukkig.  Het is aardedonker geworden en een ven is onzichtbaar door de dichte mist, de Hazeputten heette deze.  Jammer maar het bosgenot  gaat aan ons voorbij nu door het duister.  Letten goed op onze stappen , boomwortels en kuilen in het pad.   Mijn humeur is flink gedaald , door deze zoektocht en omstandigheden , we blijven dicht bij elkaar elk paadje zoeken.  Het lijkt horror, want misstappen kan ongelukken of ander leed brengen.  Bij elk paadje worden de gele pijlborden gezocht met nummering overeenkomstig papier.   Klaphekken en bruggen worden genomen.  Het "bost" aldoor.  Eindelijk geraken we het bos uit definitief.  Open veld asfalt en dichte mist.  Herken wegje.  . Zien plots lantaarnlichten wederzijds wegje.  Ik vertel dan ; dit is het , daar moet het zijn.  Draaien op een driesprong nog een vijftigtal meters te gaan naar finishzaal , maar moeten ijlings de berm in want er nadert een auto  in ras tempo ondanks de dichte mist en op zulk smal wegje....Onze aanwezigheid verrast hem kennelijk ook, nee hij was niet alleen op de wereld,  maar om met zulk slecht zicht....?   Had meest nog onderweg met Noud te doen, die wachtte almaar en we waren telefonisch niet bereikbaar ook nog.   Wist niet wat er gaande was of kon zijn.  Maar Rudy en "De Wilskes", uit Antwerpen prov. , zoals Pat ze kende , waren er nog niet.... Ben heel benieuwd hoe die terecht zijn gekomen toch.  We stappen fluks wat gangenwerk door de zowat lege zaal in. Opluchting en verbazing, en de voorzitter en nog wat leden waren er nog.  Deden ons verhaal aan ze, met de klacht en ongemakverhalen van het te vroeg pijlen verwijderen , zonder acht te slaan op achterblijvers nog.  Neem ter compensatie van Noud's lange geduldige wachttijd , afscheid van Martien , Linda en Patrick, en nemen Peter van de Ven nog mee uit het donkere vet-mistige  platteland, om hem bij zijn bus te brengen.   Merkwaardig; eenmaal Son voorbij , is het weer gewoon ver zicht!  Geen mist en zeker niet in Eindhoven..... Al waren de weerswaarschuwingen voor de rest van het land alarmerend voor het verkeer.,. We hadden geboft hier in deze hoek des lands.  Zonnig!   En de rest was zeer zware mist de hele dag... .  Over de tocht zelf; de slogan;  Echt Olat, dat zeker wel.   Al hadden we het wel moeilijk door de snel invallende dichte mist, de oriëntatie daarna,  de duisternis nog daarbij komende, in combinatie mét.   Met het smetje op het blazoen van de te vroege pijlophalers.  De route zal je ons niet over horen, als immer erg mooi.   Dolen door donker mistig bos, is wat minder toch.   Avontuurlijk dat wel.  Even bezien wat de volgende tocht van mij wordt.   Noud heeft vandaag de wandeldag weer vastgelegd voor de internetsite van Olat, als trouw,  onder  het wandelalbum der club.  www. olat.nl.  Kijken dus voor de indruk van deze dag.  Intussen , blijven wandelen, wie weet treffen we ons ook nog wel eens te velde.  Tot volgend keer;  Houdoe!

Peter Heesakkers