Gewaarschuwd door de weerdiensten ben ik extra op m'n qui vive tegen opvriezing en gladheid vanwege ochtenddauw.  Ben eerst onderweg naar Noud, om vandaar per auto naar Nijnsel behorende tot St.Oedenrode, af te reizen.  De zon schijnt al vroeg hoewel  nevel en mistflarden op enige hoogte rondzweven.   Berijpte landerijen nu en dan.    Koning winter deelt een plaagstootje uit. Het was hier in de streek -2 graden.  We komen na Son op een landweg al groepjes wandelaars tegemoet gereden, ontwaren o.a. de nederbelgen P.en L.  De startgelegenheid is temidden niemandsland, een grote parkeerplaats is al volzet, en worden we door parkeerregelaar naar overkant van de weg, naar een gladgeschoren grasveld gedirigeerd eveneens berijpt, ook deze parkeerplaats wordt in een wip bezet, door aldoor aanrijdend verkeer.   Niet lang na de inschrijving ben ik al op weg.  Noud heeft plannen om korter te gaan vandaag en zal voor Olat vandaag de dag vastleggen met een foto-album op de site van deze club te vinden.   Ga landweg op met akkervelden overheersend , en vooral  afzienbare velden prei.   Komen bij de Dommelrivier in de buurt die nu in nevelen gehuld is in een bosperceel, dat ons op en af laat klimmen , dalen, slingeren.  De Dommel dampt alsof het warm water  geeft, en geeft de natuur eromheen een heel merkwaardig apart cachet.   Ik grap rondom me dat het water er kookt.   Mestluchten van bewerkt akkerland dringen de neusgaten binnen.   Kom langs huis / tuin waar de rozen aan de haag nog rood kleuren.... .  Kom terug op aanvoerweg naar startlokatie en gaan nu zuidwaarts , de erg laagstaande zon  met lichte nevel, hindert wat.  En gaat de zonnebril op.  Asfalt een poos gaand langs landwegjes met jonge bijgesnoeide beuken boompjes langszij.   Ga weer bosgroep in.   Rand bos , akkers.  Kom aan wat vroege rustplaats bij bedrijf achterom.   Wat gesprekjes met lang niet gezien lopers, maar plots na alle gezelligheid en nog de nodige extra k.m. rs voor de boeg wetend , moet ik me weer excuseren en er vandoor.  Het gaat nu zig-zag langs platgetrapte  erg smalle graspaden langs weideafzettingen  en akkers en sloten anderzijds.   Gaan natuurgebied Mosbulten binnen,  moerassig vooral langs ook clubje vogelaars met fotocamera,s  en veldkijkers.  Rond een meer en er weer het gebied uit via klaphek.  Na veldweg tóch weer bos in en mis afslag en pijl, wat teruglopen en dan volgt door eerst berkenbos een licht heuvelig smal pad erdoor met later jonge bos aanplant eiken en dennen.  Zie de nodige paddestoelen en boleten, en zelfs een heksenkring genaamd, zijn paddestoelen in een kring staand.  Een beetje landerig , een zandweg en langs sloot en verder een bosven, komt Mariahout in beeld een dorp van paar honderd woningen.  Valt op dat er nog veel bladeren aan de bomen hangen, dichte bomenkruinen nog.  Na rust in plaatselijk buurthuis begint voor mij de extra lus.  Ben moederziel alleen stilte en rust om me heen soms in de verte een koppeltje dat uit zicht raakt.

Dorp uit langs voorbereiding voor nieuwe wijk, aan gronden en wegen te zien.   Een trits  recente villa's langsheen oude tuindersweg,  asfalt op naar bosrand op aan.   Wegje af weer graspadenwerk langs sloten.   Ad parkoersbouwer lijkt iets met sloten , beken en rivieren te hebben en vennen..  Stuw in sloot oversteken en andere zijde ervan verder gaan.  Toch nog het bos in , zij het meest bosrand of wijder landschappen in vizier , maar toch,... bos.   Een hol naar ondergronds valt op door een tapijt van geel zand geleidend naar, mogelijk een vossenhol of dassen burght{?} .   Opnieuw pad langs sloot en een houten brug over , tweezijdig fietspad en dan weer bebouwing Mariahout in naar buurthuis.   Een lus korter dan verwacht n.l. +/- 10 k.m. , maar blijkt tezaam 16 bij tweede rust...  Tref hier sinds erg lang Martien uit Roosendaal en loop even na rust Patrick en Linda Vanderstukken wat tegemoet.  Ze waren dichtbij zo werd me verteld. De Nederbelgen genaamd vanwege hun vele tochten ook in het Nederlandse.   Wordt extra verpozen in het buurthuis met nog een clubje uit België ergens rondom Turnhout afkomstig.  Gevieren gaan we er weer op pad.   Eerst wat bebouwing  in schitterend zonnig herfstweer.  Hoog in de lucht wat nevelen.  Meest landerig en plukjes bos gaat het nu.  Toch weer bos in  slagbomen en klaphekken gaande.  Een ex aardbeiveld en nog een grootse plantage van wat{?}.  Een veld heide en naar laagliggend ven.   Toeristische routepalen diverse kleuren van evenzovele afstanden , aldoor bos allerlei komen we aan parkeerplaats van staatsbosbeheer, natuurpunt voor de vlamingen.  De rustpost is al in de opruimfase, afbouw,  al zitten er nog wat wandelaars. Klappen nog zelf een bankje open om te gaan zitten.  Nog 10 k.m. gaans  vanaf hier lezen we dus hup tijdig in de hoeven.  Het gaat weer almaar door bos smal en smaller. Een club jonge fietsers wordt wederzijds  tegenliggers, begroet met handje klap a-la high five per persoon, zij stopten voor onze doorgaang, bedankt.  Leuk toch zo'n actie en ontmoeting, vriendschap en begrip, respect wederzijds.  Zie aan einde boslaan veldmist komen opzetten.  Het wordt snel mistiger.... Moeten bij splitsing met 15 en 20 rechtsaf i.p.v.   Missen achtereen pijlen, denken eerst aan vandalenstreken, maar almaar verdergaand op papier aangegeven , { want Olat geeft op papier elk paadje of traject met tientallen en andere meters exact altijd aan} , wordt het nu puur op papier lopen... Het is duidelijk nu , de pijlophaler {s} , zijn te vroeg zonder na te gaan of er nog lopers kwamen,  begonnen.  Het wordt snel zeer , zeer mistig.  We zien erg weinig meer en ook onze oriëntatie laat ons meer en meer in de steek bij gebrek aan zicht.   Het wordt ook koud.  Vliegtuigen landend boven ons voor Eindhoven vertellen dat alleen zware grondmist ons parten speelt.   Volgen heel secuur onze papieren beschrijving nu.  Vaak met toch vragen en stilstaan en op de gok een pad of weg inslaand.   Het schemert al flink ook.  Gaan van landig weer het Vressels bos in .  Vooral donkerder delen is het oppassen waar de voeten te zetten , als kuilen en boomwortels.  Een groot ven is onttrokken door de mist op het water,  Twijfel soms bij als splitsingen is vaak  toch lastig.   Het blijft gokken en overleggen.  Moeten volgen met regelnummering en omschrijvingen conform pijlnummers per afstand.   Kan mijn boosheid niet bedwingen ten opzichte van pijlophalers.  Ik vloek zelfs, zelden anders toch.  Volgt asfaltwegje en een kapel als omschreven en natuurinfobord, kloppen.  Weer gok welk pad in te gaan , volgen langs moerasgebieden en velden en bosranden.   Een kreet van Linda dan.   De pijlophaler heeft er een vergeten.  We vervolgen in de hoop op nu wel pijlenwerk nog.  IJdel, zo blijkt  gauw weer.  Komen dan een stel zomaar wandelaars tegen , die vertellen dat even verderop ze pijlophalers, een trio ,  zagen.  We zetten op papier de  achtervolging in.  We dreigen door de snelle inval van de donkerte en dichte mist,  de oriëntatie kwijt te raken.   Want het zicht mindert met de minuut.  We komen dan aan de clubrustpost die ook al opruimt.  Martien pleegt een telefoontje , met noodnummer van de parkoersdienst en legt het verhaal uit en waar we zijn, waarom , en wat er mis is.   Gaan vlug door  opnieuw door donker wordend bos.    Het is opletten waar de voeten gezet worden.   Op papier lukt het nog ook , mede qua overleg binnen ons groepje.   Papier tegen de neuzen.  Komen op samenkomst van 15 en 20 k.m. route , en zien links van ons twee betaste fietsers naderen, ik zei tegen Linda, Patrick en Martien , dit moeten  de pijlophalers of routecontroleurs zijn.  Gelukkig , dat waren ze ook.   Doen ons verhaal en zeggen ze meteen dat o.a. groepje Antwerpenaren nog achter ons dwalen ergens.  Ze gaan er op af,  ze tegemoet. Laten de korte afstandspijlen nog hangen en nu hebben we dan van hier af wél markering, en die kunnen we dankbaar volgen, ze zijn fel geel en dus goed in de donkerte te zien.   De volgnummering klopt ook nu, gelukkig.  Het is aardedonker geworden en een ven is onzichtbaar door de dichte mist, de Hazeputten heette deze.  Jammer maar het bosgenot  gaat aan ons voorbij nu door het duister.  Letten goed op onze stappen , boomwortels en kuilen in het pad.   Mijn humeur is flink gedaald , door deze zoektocht en omstandigheden , we blijven dicht bij elkaar elk paadje zoeken.  Het lijkt horror, want misstappen kan ongelukken of ander leed brengen.  Bij elk paadje worden de gele pijlborden gezocht met nummering overeenkomstig papier.   Klaphekken en bruggen worden genomen.  Het "bost" aldoor.  Eindelijk geraken we het bos uit definitief.  Open veld asfalt en dichte mist.  Herken wegje.  . Zien plots lantaarnlichten wederzijds wegje.  Ik vertel dan ; dit is het , daar moet het zijn.  Draaien op een driesprong nog een vijftigtal meters te gaan naar finishzaal , maar moeten ijlings de berm in want er nadert een auto  in ras tempo ondanks de dichte mist en op zulk smal wegje....Onze aanwezigheid verrast hem kennelijk ook, nee hij was niet alleen op de wereld,  maar om met zulk slecht zicht....?   Had meest nog onderweg met Noud te doen, die wachtte almaar en we waren telefonisch niet bereikbaar ook nog.   Wist niet wat er gaande was of kon zijn.  Maar Rudy en "De Wilskes", uit Antwerpen prov. , zoals Pat ze kende , waren er nog niet.... Ben heel benieuwd hoe die terecht zijn gekomen toch.  We stappen fluks wat gangenwerk door de zowat lege zaal in. Opluchting en verbazing, en de voorzitter en nog wat leden waren er nog.  Deden ons verhaal aan ze, met de klacht en ongemakverhalen van het te vroeg pijlen verwijderen , zonder acht te slaan op achterblijvers nog.  Neem ter compensatie van Noud's lange geduldige wachttijd , afscheid van Martien , Linda en Patrick, en nemen Peter van de Ven nog mee uit het donkere vet-mistige  platteland, om hem bij zijn bus te brengen.   Merkwaardig; eenmaal Son voorbij , is het weer gewoon ver zicht!  Geen mist en zeker niet in Eindhoven..... Al waren de weerswaarschuwingen voor de rest van het land alarmerend voor het verkeer.,. We hadden geboft hier in deze hoek des lands.  Zonnig!   En de rest was zeer zware mist de hele dag... .  Over de tocht zelf; de slogan;  Echt Olat, dat zeker wel.   Al hadden we het wel moeilijk door de snel invallende dichte mist, de oriëntatie daarna,  de duisternis nog daarbij komende, in combinatie mét.   Met het smetje op het blazoen van de te vroege pijlophalers.  De route zal je ons niet over horen, als immer erg mooi.   Dolen door donker mistig bos, is wat minder toch.   Avontuurlijk dat wel.  Even bezien wat de volgende tocht van mij wordt.   Noud heeft vandaag de wandeldag weer vastgelegd voor de internetsite van Olat, als trouw,  onder  het wandelalbum der club.  www. olat.nl.  Kijken dus voor de indruk van deze dag.  Intussen , blijven wandelen, wie weet treffen we ons ook nog wel eens te velde.  Tot volgend keer;  Houdoe!

Peter Heesakkers

20-11-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Brrr, het valt tegen als ik de deur uitkom.  Niet alleen grijs en kou , maar ook mistig.  Aan het station staan in alle vroegte een groep zwarte pieten , knechten van de sint.  Sinterklaas is weer in het land.  Ik passeer het enthousiaste groepje met de opmerking. Jullie zijn nog heel niet moe. Jullie hebben vast de nachtdienst erop zitten, en zijn er al stoute kindertjes? Lol natuurlijk.   Geen wandelaars op het perron.  Ik kan de sneltrein nemen.  Eenmaal buiten de stad verdwijnt het landschap achter een dicht mistgordijn.  Pas op Tilburg centraal bij de overstap ontwaar ik een wandelaar.  Het zal vandaag  grauw, donker en mistig tot zeer dichte mist blijven.  Erg traag boemelt de stoptrein naar station Universiteit.  Via ingewikkeld bedachte omlopen  terwijl de zaal van vertrek aanleunt aan dit station , ga ik over een verhoging en hoor plots een kreet van herkenning.  Het blijkt oud-stadsgenoot nu Zeelander, Peter Berkvens te zijn die van tegenovergestelde richting, ook juist is uitgestapt.   Alweer lang geleden, zo gaat dat vaak binnen het wandellegioen, besluiten we tezamen op weg te gaan.    Trappen af van hooggelegen startlokatie, tunnel spoor onderdoor, trappen weer op heeft de eerste beenspieren aanspanningen alweer opgebracht, soort rekoefeningen dus.  Gaan langs flatgebouwen van bouw rond de zestiger jaren vorige eeuw, die er erg slecht onderhouden , onderkomen uit zien, langs plantsoenen en hoog struikgewas, eveneens slecht bijgesnoeid.   Achter de campus van de universiteit door, bosachtig wandelpark in.  Niet onaardig begin voor een grote stad, zeker niet.   Volgen wat padenwerk met toeristische markeringen van wandelroutes.  Betreuren dat de zon zich schuilhoudt want de herfstkleuren zouden mooier uitkomen.  De bossen en lanen , brede paden ook zijn er in alle kleuren en variaties.  Een kat komt op het idee een poos met ons mee te wandelen, maar ziet er later van af.   Geen wandelschoenen aan....   Een mooie brede planken boshut voorbij , weer wat toeristenpalenroutes, komen we aan de oude rijksweg naar Breda over.  Twee maal verkeerslichten langs middels fietspad belanden we op een brede bosweg weer de rust in.   Gaan even nog door een meer recente kleine villawijk om via een wijkpark weer in bos te gaan.  Enerzijds een ruigtegebied meer broekachtig, waar galloway runderen zich tegoed doen aan het groen.  Pad slingert door als over wildroosters tot aan rood asfaltpad voormalig spoortracé  enkelspoors tussen Tilburg- Alphen -Baarle Nassau -- Hertog - Turnhout.  Onze Belgische vrienden noemen dit een ravel.    Nu meest weilanden beider kanten.  Gaan onder viaduct snelweg Breda-Tilburg door.  Er staan waar mogelijk krijtpijlen op de verhardingen getekend.  Ben ik vooral bij vochtig weer huiverig voor.   Heb liever hangpijlen of bordjes, maar de vereniging van natuurmonumenten heeft bezwaren tegen  te veel pijlen in als bossen.   Merkwaardig toch voor een dag , terwijl er de natuur tegenwoordig vergeven is met wandel en fietsroutepalen en bebordingen.....Voor jaren bevestigd. Volgt nu een betonnen route vanwege in industrieterrein. Wat saai.. Transportfirma's lijken de overhand te hebben en opslagloodsen.  Moeten uitwijken voor een hele motorclub.  Intussen zijn twee afstanden gesplitst, met ons , gaan autoweg in herasfalterings werkzaamheden over, naar landerig, om via zandweg bomenrijen oude spoorbaan genoemd  de Rielsedijk even volgen , komen de 40 rs weer erbij even, gaan via fietspad wegje af het bos van natuurgebied Regte heide in.   Ja spelling naam is zo.   De mist tilt even haar dik vitragegordijn op om ons de bossen en de weidse heidevlakte te laten bewonderen.  Hoge gelige en bruine grassen met her en der oude dennen en bomengroepen, boomwortelpaden slingeren ons tussen bosperceeltjes en heidevlakten.  Rust en schoonheid omringen ons langdurig, in al haar herfstpracht.  Opnieuw volgen toeristen routepalen en tekens een mengeling van welke afstand of routenaam, dan ook ,op.  Ruiterpaden door en kruisende.  Ik vermoed in dorp Riel uit te zullen komen , maar met een grote zwaai over de heide gaat het eerder op Goirle en de rijksgrens bij Poppel op aan.   We laten een schitterend  uitgestrekt bos en heide gebied achter ons. Steken weg Turnhout-Tilburg over en mogen de rust in een kantine klein maar knus van een manege , nemen.  Zicht op de stallen, en de rijpiste, hebben we onze afleiding.  Op zeker moment komt Peter v.d.V. -Veldhoven ook binnengestapt, en zet zich bij ons aan tafel. Ziedaar , drie Peters aan een tafel!... Wordt 1-2-3.  We zitten er wat lang te keuvelen , maar gezelligheid kent geen tijd, toch.  Peter Veldhoven,  verkiest nog te blijven , wij gaan weer in de hoeven.   Na de stallengeur bij uitgang kantine ingesnoven te hebben van hooi en paardenklavei, [moppen ] -- , gaan we weer op weg. Klinkerwegje brengt ons terug weg over en moeten een wal talud van verkeerslawaai beklimmen. Horen in Goirle trommels en muziek van een fanfare, mogelijk doet  sinterklaas en gevolg het dorp met intocht aan.  Die man heeft het druk , en is nu dezer dagen overal, dat heb je zo met heiligen.... Een kranige altijd jonge oude man, eeeh , sorry; bisschop.  Gaan verderop pad op de kam van talud weer af, wat landerig even in en door, en mogen weer bos in. Eerst een oud kasseienwegje.  Een eikenbomen en ander boompjes en struikgewas groenstroken met opvallend veel brem en nota bene ; bloeiende bremstruiken door!...  We zagen onderweg al vanalles bloemwerk nog in bloei of pracht staan, merkwaardig toch die natuur.  Peter B. en ik zijn nogal eens verrast met de aanblik.   Door een zandvlakte van droog rul tot vochtig een heideveldje door.  Weer wandelroutes langs en door en hoefijzer geduide palen.   Moeten diepgaand droge sloot  of greppel door,  en mis nog juist een hondenaflaat-exemplaar op de stoep volgend.  Gaan langs muren afdalen in tunnel met nette  kunstige talenten van muurschilderingen, en komen tunnel uit omhoog weer tegenlopers.   Blijken de eerste 40 rs. te zijn, die in rap tempo ons hun hakken en achterzijde , ruggen dus, laten zien.   We moeten weer een talud dijk op en volgen een hele poos.  Gaan er af , en kruising Turnhoutsebaan over via groen licht, en volgen een fietspad richting de kruikenstad. Tilburgers noemt men Kruikezeikers in vergelijking met b.v. Mechelaars Maneblussers.  Die naam dankt men als oude textielstad, en de urine moest altijd opgevangen worden door de arbeiders , om stoffen te bleken....{.}   Veel steden en dorpen hier te lande hebben een bijnaam.  Gaan viaduct onderdoor waar als menigmaal de liefde voor iemand betuigt wordt in geschrift en tekens, en ander minder prettige leuzen vaak en grafiti.  Politiek gericht meestal, en ook denigrerend bedoeld.  Gaan vierbaansweg over met weidse bocht tegen verkeer in over pechstrook naar benée. n.b. ; een stuk bosperceel was mooier als afdaalstuk , maar die route bleek volgens tekens herzien door de routemannen.  Merkwaardig toch...   Gaan onder viaduct weer door en draaien een graspad onderlangs wegtalud mooi beschut nog , langsheen een regenwater sloot van bedrijven verderop, weer weg van de ring over een park in.  We zien weer vanalles bloemwerk bloeien en planten en we zijn het eens een begin van bloei berenklauw{!}   Het neigt toch echt naar wintertijd... Wat is er toch aan de hand met de natuur?.. En toch ook late herfsttaferelen ook in dit park, wadend door gebladerte.  paddenstoelen aller soort en maat zagen we onderweg ook. We geraken in de bebouwing der stad, en verbazen ons als ook in de tuinen en gazons , dat er witte bloempjes , eigenlijk nog diverse planten en bloemen koppig doorbloeien.  Het gras groeit ook nog lustig door. Hortensia's en dahlia's chrysanten  een laurierenheg in bloei staan, Peter B. en ik kunnen onze verwonderingen niet op.  We gaan door een wijk nu met universiteitsnamen als professoren, conservatorium en Academie door, een verscholen zigeunerkamp en nog wat huizen en universiteitsverwante bouwsels en appartementen voor studenten, dan wat hoge bouwsels, kruising verkeerslichten overstekende, gaat het recht op de stationstunnel af met een duik en klim op naar het zalencentrum waar de finish lonkt.  We sluiten af met een kop koffie.  Heb nog even her en der mijn bijpraat met deze en gene.  Frans Stl.  heeft ook gemeld zij het niet om te wandelen maar toch nieuwsgierig wie er allemaal present tekenen vandaag met Haagse Henk eveneens medetoeschouwer.  Al met al een zeer mooie route vandaag, wisselend, knap uitgestippeld voor zo'n stad.  Zeker voor de nieuw komende.  Echter; het verrassingselement voor mij is er na jarenlange deelname wel van af.   Vernieuwing van routes is wel op haar tijd en plaats, vastgeroest als men is met traditionele routes.   Tilburg e.o. biedt veel meer mogelijkheden.  In mistig grauw donker weer gaan Peter B. en ik onze weg over de rails. Peter op Walcheren aan ik dichterbij.  Voor volgende week kijk ik smachtend uit naar de winterserietocht van OLAT vanuit Nijnsel, behorende tot St.Oedenrode, een tien tot 13 tal k.m. noordelijk van Eindhoven.  Gezien omgeving en de aantrekkelijke parkoersen altijd, en organisatie zeker doen.  Wie weet; zien we elkaar daar ook.  Door blijven wandelen elke week , dan zal dat vast en zeker gebeuren. Dus groet ik u met; Houdoe!

Peter Heesakkers

13-11-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

De eerste van een wintermaandelijkse tochtenserie van o.a. deze club.  Steeds meer clubs ervaren dat in de winter wandelen absoluut "in" is.  Elke maand kiest de club een ander onderkomen als start-finishplaats. "Hermode"; Is snelle bode, uit de griekse oudheid.   Vandaag dus Lierop een van de dorpen behorende tot Someren.  merkwaardig toch, op mijn weg naar de bus , zie ik paardebloemen en kleine witte en rôse bloempjes opkomen uit de gazons, en het is  toch al een paar dagen November, diep herfst richting winter....  Nieuw voor mij is ook dat ik vandaag voor de eerste keer mijn aangevraagde O.V.-chippas zal gaan gebruiken.   In Lierop , is het al levendig druk zo vroeg nog in de ochtend,  in en ver omheen het café, van inschrijvers en parkeerplaats zoekers.    De zon doet haar best en mistflarden drijven laag in de lucht voor de zon langs.  Toch zal de zon later op de morgen haar strijd tegen de mist moeten opgeven en moeten we het de rest van de dag met en grauwe hemel doen.  Het zal zelfs kouder en winderiger worden , en daar had ik me misrekend, met m'n wandeluitrusting.   Start gaat door de Laan ten Boomen, een toepasselijke naam van de groene oude dikkerts die de weg omboorden.  Zijnde de oude weg naar Asten.  Passeren een trits oude en ook gerestaureerde  meest schilderachtige monumentale boerenhoven, hun woonstee nu meest door gegoeden bewoond.  Gaan over beek de Kleine Aa, broer van de grote zelfde naam in de streek.  Marian en Bram zijn tijdelijk mijn metgezellen.  Draaien na asfalt een brede zandweg in , waar de kniegewrichten getest worden.  Het blijft voorlopig landelijk, en de herfstgekleurde beukenhagen rondom eigendommen tekenen hun pracht voortdurend overal.  Bloemen pracht in tuinen als de cosmea rose, trekken onze bewonderende aandacht evenals paddestoelen als de parasolzwam.  Het hinkelt almaar tussen herhaalde groei van lentebloemen door het warmere weer voorbije weken en dagen , en de nakende wintertijd.  De akkers liggen er al voorbewerkt bij.  Zie zogenoemde judaspenningen groeien, net hosties, in grote getale.  We raken de bebouwing van Someren nieuw, net niet, en gaan de Lieropse dijk met fietspad op.  De rustpost blijkt voorzien in een bedrijf haar schuren voor boerderij-voorzieningen , maar hier in het engels vernoemd.  Farm equipment , i.p.v. in het nederlands.  Aan de laan naar de aanloop naar het bedrijf staan koeien , varkens , kippen en ander boerderijvee , in ware grootte in plastic afgebeeld, zou je ze vastleggen op foto, zag je niet beter als echte.  De voorzieningen consumpties zijn prima, maar het aantal stoelen kan de drukte niet aan.  Velen staan , of hangen en zie zelfs dames niet zo piepjong meer op de grond tegen de muur zitten.  Ik herken aan de landelijke straat de hoeve van waaruit we paar weken terug met Olat domicilie hadden. . Na rust, de poort bedrijf weer uit een immens ongeoogst nog maisveld dat er verdord bij staat.  Even landerig gaand, over een sloot en langs camping eindelijk de beschutting van bos , want de snerpende noordenwind doet zich al gevoelen.  Ruilen landelijk vóór de rust, in voor bos en heide meest.  Volgt markering van de Bontven-route , een toeristisch v.v.v. wandelpad waar de streek mee bezaaid ligt.  Een fietspad en zandpaden waar we waden door de knisperende herfstbladeren.  Volgt bosrand met bewerkte wijdse akkers, en groots weideland  met weidevee als paarden , koeien, schapen, in grote getale, lijkt wel lente nog.  Een routesplitsing stuurt me door meest jong bos even met berk vooral wat fel contrastreert, jonge beuk , eik en andere jonge stekken,  met nog groene en altijd groene bomen en andere kleurige herfst achtigen.  Zonder meer prachtig.  Om me heen neerdwarrelend ritselend blad.  Herfst ten top. Kruis een asfaltwegje en weer het groen in , richting Strabrechtse en Lieropse heide en bos als de borden aangeven.  Volgt een fiets fijngrindpad, dat voert een poos meest langsheen een wijds hei en vennenlandschap rand  met bos, en dan even toch door bos en over enkele wildroosters.  Draaien dan toch bos weer in , met graswegjes een en tweesporig, op de grond overgroeid door mossen boomstammen in rotting en paddestoelen , boomzwammen.   Kom door veld met veel rood en bruinbonte koeien, gebiedsbegrazers.   Ontwijk voortdurend de koeienvlaaien her en der op de paden.  Zie o.a. markeringen als van het Pelgrimspad van A'dam naar Visé,  een onderdeel, ván.  Volgen talloze een en tweemanspaadjes gras en mos en dan weer vochtig zand en verhard zand gaande.  Velden tussendoor bos met hoog gele grassen met alom jonge vliegdennen in groen. , en nieuwe jonge en oudere bos aanplantingen Statige sparren en oude den. , langs nog wat verscholen vennen en bijna uitgedroogde. .  Staat een rotsblok mooi te wezen , langs het pad maar zie geen plaquette of enige omschrijving waarvan, waarover, waarvoor.  Zomaar misschien,  maar tóch...  Geraak in opener zich van bosgebied, waar je honderden meters doorheen of om je heen kijken kunt.  Mogelijk eertijds uitgedund voor nieuw spontaan bodemgroen.  Ik blijf maar paden door rustig bos in allerlei samenstelling volgen, stil en nu en dan om me heen vogels en ja ook soms nog wandelaars.  Qua vogels wordt het stiller in de natuur, zij zoeken hun voeding en heil  en schuil, in bebouwing steeds meer.  Andere vast , gaan op lange wintervakantie in warmer oorden zuidelijker.  De routeman slooft zich uit om ons aldoor in  uitgestrekte bossen te laten rondslingeren.  Hier zal het bij sneeuw b.v. superbe zijn.  Een veldheidepad met hoog geel gras doorheen.   Ben nu in de Moorselse bossen aanbeland.  Na weer zandwegjes en padenwerk, slagbomen, en onderbrekend akkerveldwerk.  Plots zie ik op afstand jonge tieners die kennelijk wandelaars opwachten en bekijken. Er is inderdaad grote schuren in het nu opener landschap gekomen, en bijhorende bewoning. Bij nadering zingen ze ; "lang zullen ze lopen " , in de wijs van lang zullen ze leven.  Verjaardagslied. Krijg nog een speciale aanmoediging nageroepen bij passage, en ik dank ze voor hun act.   Nog drie kilometer zo roepen ze.   Bosperceel volgt met menshoge bruin gele varens.  Kom nu door gehucht Moorsel, zo te zien een prettige woongemeenschap. Volgt de Moorselseweg, langsheen hondentrainigsveld in ruste nu.  En een nagebouwde tempel , stukkie in het bos verscholen.  Nu volgen bolle akkers, bos uitkomende.  Veldwegjes zand overgaand in asfalt zie ik op afstand wegverkeer Eindhoven-Venlo razen. ook geraas van een motorcrosstreffen in de buurt van Lierop en de omroeper is onderweg al vaak k.m. rs ver hoorbaar geweest , maar nu erg nabij , t.w. overkant snelweg.   Zie nog bij een sloperij een gele flink grote  geelgekleurde helikopter staan , op het oog intact nog.  Gaan nog een bocht door landerigheid, om aan een kruising voorgoed Lierop in te gaan en wat bewoning en tuinen te bewonderen en park. Een extra toegiftlus zo lijkt om de k.m.'rs vol te krijgen.  Een mooie herfsttocht vandaag , geheel in sfeer.  Veel tijd voor een afsluitingsdrankje krijg ik niet, tenzij ik besluit een anderhalf uur te wachten... Gauw een bakje koffie dan en dan stap ik naar de dorpskern tot tegenover de majestueuze  monumentale koepelkerk. Busje komt zo. zo geeft het info-tin aan.  Heb een fijne wandeldag gehad.  Volgende week mogelijk Tilburg op de rol.  Misschien treffen we elkaar dan ook. Blijven wandelen dus.  Houdoe!

Peter Heesakkers

06-11-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Met redelijk gemak weet ik me te ontworstelen uit  Orpheus armen. { Griekse mythologie; De god van de slaap} .  De verzette klok naar wintertijd gaat me probleemloos af.  Het grootste deel van deze tocht zal gaan door het gebied van het "brabants landschap".   Helmondse Nicole blijkt de enige te zijn die overstapt in de trein naar Boxtel.  De kantine van het lyceum blijkt in de verbouwing te zijn.  Het zit ons niet in de weg.    Even nog twijfel ik welke afstand, maar kies bij het lezen van twee omschrijvingen voor de langste vandaag.    Het gaat eerst met de route dwars door het oude centrum van  de stad, over zelfs een oude kinderkopjesstraat.   Het duurt vervolgens even vooraleer we noordwaarts Boxtel uit gaan.   Het carillon van de oude stadskerk begeleid ons met een mooie deun de stad door in de ochtendstilte van de straten.   Langs statige honderden jaren oude villa's met oude knoeperts van bomen. Mooie grote tuinen. De Essche stroom over even wat parkgebied stuurt ons door wat nieuwbouwwijken, en een pad door een park markeert het einde van bebouwde kom regelrecht het landgoed -bos Sparrenrijk in.  Een veelkleurig herfstpalet ontvouwd zich in dit sparbos waar ook allerlei loofbomenwerk contrastreert, met het altijd groene.   Indrukwekkend mooi.   Rondom ons dwarrelt blad neer, en bedekt de bospaden.  Het is opletten op knoesten van resten boomstammen die door het blad bedekt worden.   Even nog wat open veld met weide en akkerland en maïsgeoogste velden en andere klaarliggende akkers op het volgend voorjaar.  Hierna volgt natuurgebied "Eikenhorst"  na een landweg over te zijn gegaan.    Het kleurenfeest zet nog even door.   Natuur beneveld, nee door de lichte mist in de velden en tussen boomkruinen.  Bos weer uit de wijde ruimte in over een brede grasdijk langs de Essche stroom.  Door wijde blik velden en weiden.  Overkant rivier een ravage in bosperceel waar de sporen van de tornado zichtbaar zijn van einde Juni dit jaar die door deze omgeving haar verwoestende werk deed.  De bosbouwers doen er hun opruimwerk , zo te zien.  Honderden trekganzen verzamelen in een nattige laagte.   Het pad op de rivierdijk , wat lang, maar zeker boeiend, duikt onder de A2 snelweg naar A'dam door, en eindigt.  Zijn nu aan de rand van landgoed Zegenwerp , wat paden een bomenlanen, langs verspreide bewoning.  Volgen wat zandwegjes, met groensingels omkleed, en dan rimboe-achtig gebied in.  Dagjesvolk laat hun grote honden hier loslopen en dan gebeurt dat grote exemplaren kennis willen maken middels geblaf en gesnuffel, en spelend , gelukkig, achter elkaar aanrennen.  Zie ik plots een rij nieuwe villa's opdoemen, en blijk  ik rand St.Michielsgestel te zijn , waar de rust in een scoutinggebouw voorzien is.  Wat klein voor grote aanloop, maar in de achtertuin zijn zitbanken en tafels gezet.  Na rust begin ik aan de extra lus.  Zwik in bocht, wegrand onder gevallen blad, valt goed uit.  Ga villawijk uit middels zandweg , bomenlaan het landelijke in.   Gaat over in verderop asfalt smal, en opnieuw een grasdijk op driesporig, met bikers en joggers , weer de E. stroom blijkt.   Watervogels aller soort doen hun opwachting, ga langs moerassen en  beemden met weideland en groenstroken, om weer doorgaande weg over , gehucht Halder in te gaan.   Een beukenweg met klinker-visgraat stenenweg.   Kasteel Halder op afstand, groot en recentelijk gerestaureerd, byzonder mooi in wat open land gelegen.   Veel roeiboten aan een steiger, gaat het over brede grindweg met oude statige platanen, weer langs beemden , moerassen en weideland een brug over aldoor langs en over waterland en stomen en vijvers, gehucht Haanwijk in , met kasteel en theehuis.  Even opener gebied torent er  de wolkenkrabber van het provinciehuis boven een bosgebied uit.   Een slingerweg door wisselend natuurgebied, volgt verder op een smal rood grind wandel-fietspad langs een coniferenhaag.  Meest weidevee te zien.   Wordt weer een dijkje, met boordgroen als lage beplanting, boompjes en struikwerk.  Gaan een dorpsweg in  gebied De Ruwenberg, door.  De brabantse vlag wappert fier bij een veldwoning.   Is roodwit geblokt als van een schaakbord}.  Ga om de tuinen en gebouwen terrein van conferentie-oord  Ruwenberg heen langs oude vrijstaande huizen, een ontcijfer ik o.a. uit 1822.  Herfstgeuren van rottend blad.   Enkele pony's in een wei krijgen bezoek van het baasje, met water, eten en hooi.  Gaan rand dorp weer uit over een bailey-achtige brug, waar de Dommel al erg breed stroomt.   Dertig meter zowat.  Volgen een hele poos over eenmanspad deze.    Een donker laantje stuurt me opnieuw door landgoed Zegenwerp.   Bij een sportpark valt me een handwijzer opschrift Korfbalclub GEK op, Huh? Wat?...  Dichterbij komend blijken vandalen de O verwijdert te hebben "Geko" dus eigenlijk.  Volgt een brede verharde bomen omzoomde weg , enerzijds broek , moerasgebied anderzijds bosstroken.  Een sloot of beek linkerzijde kabbelt het water hoorbaar over ingelegde rotspartijen. Oude bomenlanen door sterk wisselend bos en ruwe natuurgebieden.   Huizen met rieten daken beheersen het gebied opvallend.  Dan weer bewerkte winterklare velden, en dwars over golfbaan, waar we veilig van de witte kogels kunnen passeren.   Is daar weer na lus het scoutinggebouw.  In en uit gaat het met bekend wandelvolk, ook vanaf de achterplaats de banken en tafels, het is buitenzitten-weer.  Mooi weer vandaag en toch miezert het even.   Om te wandelen is het vandaag vurrukkelluk ideaal weer, zeventien graden vernam ik.   Maak een praatje met de parkoersdienstmannen der club en andere medewerkers, en wandelaars divers.  Komt er een reuze gestalte binnen, Marinus, bleek niet ver achter me te lopen.   Zitten wat lang want gezellig.  Rien en ik zullen de laatste lus gaan aflopen.  Gaan weer Zegenwerp in door vooral bos en moerassig gebied.  Weer dwars door golfveld-gebied.   Geen vliegende ballen dus geen helmen nodig.  Je zal er maar een....  Kringelen tussen machtige struiken rododendron in bos.   Een statige oude beukenlaan, een dichtbegroeid ven, rietkragen doorheen, en brede laan, door hek, pad langs de Dommel, grasdijk op.   Stuw rivier oversteken  en brug met draaihek, afdalend de ruigte en bos in.  Klimop aan de boomstammen hulstbomen en ander boomwerk.  Horen een fazanthaan roepen.   Komen in gebied ruim zicht, en horen de klokken van kerk Gemonde.   Gaan wegjes door/langs immense boomkwekerijen, de streek om bekend.   Bomen in alle soorten en maten.  Landelijk de Hogert en Schoonberg doorheen met weidevee, vooral zwarte koeien.  Weer slingerpad meest eenmans langs de Dommel met in zijn bredere stroom en  uiterwaarden veel watervogels.  Natuurvorsers met kolossale veldkijkers.  Verhoogd liggende akkervelden,  bollopend.  Komen alle afstanden samen en dan weten we de finish lonkt.   Gaan fietspad op en viaduct A 2 autoweg over, en duiken dan beneé, de Boxtelse bebouwing in.  Huisje tuintje, hofje, allerlei bewoning doorheen of langs, zoeken parkoersmensen ons de voordeligste kortste route.  Wat appartements-straten door, is daar ineens het lyceum weer.  Frans Stl. zit ter begroeting van de binnenkomenden achter een kelk met bruin spul en schuimig, aan de kantinetafel. Frans had er een tochtje van 24+ k.m. in z'n uppie vanaf Eindhoven gelopen.  Rien , Jan uit Mierlo, langzaam weer in het ritme na gezondheidstegenslag aan het komen, zie je wel wandelen is een medicijn... De binnenkomers intussen laten zich ook even zien en bijpraten, zijn we bijna de afsluiters der zaal. Ongemerkt , het werd stiller , maar ja gezelligheid kent geen tijd.  Neem dan toch maar na Marinus weg ook afscheid , en besluit op het allerlaatst even het centrum de stad te doorkruisen om de veranderingen m.n. te bezien.  Tref ik toch nog Frans en Jan aan het station na hun gil vanuit een zijweg.   Samen in de trein op weg naar huis.  Over de tocht vandaag.   De trouwe bezoeker weet het al jaren; een fantastische herfsttocht, en opnieuw padwerk waar we nog geen kennis of weet van hadden.  Een z.g. parkoerscommissie zoekt ze voor ons uit, en daar zijn ze dan ook opnieuw in geslaagd.  Het wordt een mager programma met de komende wintermaanden.  Toch hebben die ook hun aparte sfeer.  Lierop of Waalwijk staan op de rol komend weekend, tenzij.... Misschien tref ik u daar ook eens.  Houdoe!        Peter Heesakkers

30-10-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Wanneer ik uit de deur stap de vroege ochtendkou in,  zie ik in het witte prille ochtendlicht  donkere silhouetten  van gebouwen en bomen  van de binnenstad, als een zwart-wit tekening tegen de witte lucht afsteken.   Het heeft gevroren. Er blijkt zelfs gestrooid te zijn.   De trein vertrekt met een laag minimum aan passagiers.   Deze zal binnen drie k.m. even zovele keren tot stilstand komen vanwege seinstoringen zo roept de conductrice om.    De dwarsliggers onder de rails zien er wit uit.  Het landschap onderweg witberijpt, en dat zal ook deels tijdens de eerste wandelkilometers zo zijn.  De heldere lucht laat wit naar rose kleuren, erg mooi om te beleven.  In Weert staat in tegenstelling tot vorig jaar geen afhaalpendel aan het station , wat inhoudt dat ik dik drie k.m. te gaan heb naar de startgelegenheid aan de sluis en brug over de Zuid-Willemsvaart, de lange Kazernelaan door die omzoomd is met oude en wat jonger beukebomen die rijkelijk rondstooien met hun boomvruchten, beukennootjes dus.  Kazerne langs en de villa van de legendarische Johnny Hoes, zopas op hoge leeftijd overleden, bekend o.a. van Och was ik maar.   In het partycentrum aan de industriehaven en kade tref ik Joop en Coby uit Valkenswaard.   De rest is Limburgs wat de klok slaat wat ik om me hoor.  Ik besluit met Joop en Coby de tocht aan te vangen.   Even is de beginroute wat onduidelijk tot ik me herinner , dat ik hier verleden jaar de weg over moest steken,  zo ook nu weer.  Geen route-omschrijving vandaag en dus volgens bepijling lopen.   Een duo parkoerwachters passeert ons al direct met de waarschuwing , dat er 'pijlen gesaboteerd'  zijn.   Heb ik geen goed gevoel bij.   We gaan door een wandelbos van recreatiegebied De IJzeren man genaamd, zwembad openlucht en overdekt sportlokaties en wat meer.  We gaan al meteen ook broek gebied in .  Kempens-broek en slingeren over paden door bos en heideveldjes en vennen aller grootte langs en brugjes.  De laagstaande herfst-ochtendzon tovert prachtige achtergrondkleuren.   Er hangt lichte nevel in de bossen wat stralen door de bomen geeft, prachtig om te zien. Het bos is erg variabel van boomsoorten en mooi gemengd.   Zien verspreid leuke oude huizen .  Komen langs een groot dierenpark met kinderboerderij, rammen, ezels, pony's, geiten , bokken,  allerlei gevederde vrienden, ze lopen soms met ons mee, en sommigen krijgen een knuffel.   Een burlend hert omgeven met hertenschaar.  Gaan asfaltwegje op, velden teelt,   door  maïsvelden, sommigen al gemaaid door. Langs een grote uitgegraven plas diep blauw ogend, een groensingel langs , met nu en dan joggers en bikers op de routes.  Witte rook of stoompluimen komen uit de pijpen van spaarzame woningen in  de omtrek.   Ruik zelfs een houtkachel.   De maïs staat er meest geel-bruinig bij.    Hoog tijd voor de oogst en soms horen we onderweg ook de maïsoogstmachines de hakkelaars.   Een karspoor graspad brengt asfalt z.g. 60 k.m. weg richting de  schuur-rustplaats bij particlieren achterom.  Het gebied Herenvennen.  Hoor ineens mijn naam noemen ter begroeting.  Een lezer van mijn verhalen herkent me , een jongeman uit Leende met zijn hond.  Maak even kennis met hem.  En we zullen na de pauze nog een stuk samenlopen, tot onze wegen moeten scheiden vanwege verschil afstand.   Het parkoers typeert vandaag naast door bos gaan ook de open stukken met zicht op bosranden en tussen bos liggende veldjes en akkers of weideland.  Absoluut mooi.  De eerste herfstkleuren geven het een speciaal cachet.   Even toucheren we een villawijk met schildersnamen. randje Wieërt geeft kombord in dialect aan.  De routehoeders passeren ons weer om de pijlen te corrigeren.  Stukken bos door met altijd weer die afwisseling van open stukken erin , en weidevee.   Kom bos uit en zien dorp Altweerterheide, welke we na een boslus opnieuw in het opener landschap zien.   Stappen over bomen liggend op de paden als barricaden tegen wildcrossers, [motoren].  Zie ver weg een vuilheuvel tot groenig omgetovert liggen .  Jachthonden achter draad privé blaffen  de lopers toe, maar een knuffel dempt hun geluid.  Eentje laat lachend z'n tanden nog zien.... Komen nieuwsgierig snuffelen.  Even spelen met ze geeft vertrouwen.  Een lang graspad stuurt ons langs weer houtkachelgeuren en wat later is daar de lus volbracht, d.w.z. tweede keer de schuur in.  Weinig tot geen bekenden te zien wel overvol en limburgs lijkt de voertaal.  Neem afscheid van Joop en Coby, die korter gaan en ik begin eenzaam en alleen wat laat aan de extra 30 lus.  Zie nog een groep Hechtelnaren. Anjertrippers in eigen sportkledij der club.   Erwin en Co.   Akkers langsheen met bosrandzichten en dan gaat het langs een grote tuin met jonge kangeroes en albinos van deze.  Schattig gezicht, opzittend waakzaam kijkend voorpoten omhoog.  Zet er de spurt in .  De route wijst richting de Laurabossen genaamd naar eertijds een limburgse kolenmijn en bos was aangelegd voor houtproductie voor het stutten van mijngangen.   Er hangen ter markering rood-witte linten al of niet met pijlen en ik vind zo'n lint zonder pijl op de grond , bospad.  Ik gok op rechtdoor, en bleek verderop de juiste keus.  Toch mis ik papieren beschrijving wel erg.  Ben er nog niet gerust op nu.   Heel alert , op de pijlenterreur, eventueel.  Ga tijdlang golfcourse voorbij, en dan ben ik tijdelijk aan eenzaamheid overgeleverd.  Zie nog een buizerd op een weidepaal zijn rust nemen.   Absolute stilte en niemand te zien.   Door de herfstige natuur.  Ben vast een der zo niet  de laatste op deze extra lus... Loop nu in de buurt van Lozen-Bocholt België ergens.  Kruispeel Achterbroek door.   Herfstgeuren.  Plots  wemelt het van de  paddestoelen aller kleur grootte en maat , prachtig.  Tweemaal klaphekken door, dan door graslanden, kniehoog.   Wisselt af met heideranden door en bos en doorheen militair oefenterrein.  Nu absoluut stil soms door ULV's van vliegveldje Budel onderbroken.  Zelfs deltavliegers boven me net vliegende scooters.   Bos weer in en uit tot T-splits aan wijds heideveld verspreid bomen als berk en den vooral.   Trekganzen boven me in V- vorm op weg naar zonniger oorden.  Zij mogen gratis vliegen.   Een enorme levenloze termietenkolonie[hoop],  vanaf de bosrand gebouwd door deze diertjes.   Den en jong loof volgt met weer veel paddestoelen aller soort.   Weer wat klaphekwerk en wildroosters over kom ik weer terug aan golfterrein van begin lus.    Open velden door en wei en akkerland tegen de looprichting van begin deze lus gaand.  Herken de eerste lus bos-graspad opnieuw te gaan.   Een groepje wandelaars blijkt pardoes op de dertig-route gegaan te zijn,  want misten hun afslag, waar ik opnieuw moet invoegen,  naar de voor mij derde maal rust in de schuur.    Ik kan ze niet meer terugroepen helaas....  Ik waarschuw diverse helpers der club over het incident , alsdat deze veel langer onderweg zullen zijn.... Na deze derde rust is de splitsing routeaanduiding niet evident en loop ik wat op en neer om deze te herlezen, stond tweede maal 30 k.m. en had derde doorgang bedoelt.  Ga nu bomenrij met zandweg en mooie dichte bermgroei singels door, struikgewas en wat zie ik onderweg overal nog mooie wilde veldbloemen, in ruime mate gegroepeerd.   Volgt weer een wijds zicht op verre bosranden en de maïs, geel , en lager gewas waarvan niemand de naam schijnt te kennen bij vraag , ook gelig, geeft het landschap een ruim  en als gouden accent, werkelijk prachtig!  Tegen die groene en herfstkleuren achtergrond.  Hier past een ooooh!   Ga weer  de IJzeren man bossen in  na langs vier meter brede stroom gegaan en duiker over , met val eronder.   Een eenmanspad langs kale bewerkte akker, langsheen stroom.    Om deze akker half heen, en  bos in dan.   Ben in gebied Lichtenberg en omgeving IJzerenmanweg.   Manège langs, paarden lijken op stal.   "Voorhoeve" een uitspanning langs, en een houtsculptuur uit een meter hoge afgezaagde boomstam , lijkt op varens, maar het andere haal ik er niet uit.....  Draai omlaag asfaltpad in welke langs een oude kunstmatige plas voert met enorm veel  en allerlei watervogels.   Uitgegraven door een machtige graafmachine "de ijzeren man" destijds genoemd, om de spoordijken rondom Weert mee aan te leggen met de spooraanleg.  Het water van de immense plas schittert het zonlicht, ik knijp mijn ogen vaak dicht en toch imposant om te zien.  Water lijkt van zilver.  De begroeiïng rondom en langs dit pad , is rietkragen en ander watergroen.  Een prachtige finale van deze tocht.   Want ik ben weer langs de Kazernelaan, weet ik en mag nog wat recreatie bouwsels en hallen langs, even nog het groen weer in,  om veilig aan de sluis van het kanaal over te mogen steken.  Een zonder meer geslaagde natuurtocht beëindigend, en een zonovergoten heldere dag.  Na wat praten met de inschrijf afmeld buroleden; { ik vertel ze over de verkeerdlopenden, en dat ze dus langer zullen moeten wachten},  en een limburgs bondsbestuurslid, ga ik weer op weg voor die lange tippel naar het station, en blijkt er weer geen pendel voorzien.    Ik heb een schitterende dag gehad dankzij de natuurlijke omgeving , de inzet van het vrijwillige clubpersoneel, prima verzorging{!}  Byzondere dank ervoor; en het zonnige weer.   Nu zondag zet ik Boxtel op mijn programma.   Misschien zie ik u daar ook wel.  Houdoe !      Tot ziens of lezens weer.    Peter Heesakkers

23-10-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Olat noemt deze tocht de eerste van een halfjaarlijkse maandelijkse serie; wintertocht, ik reken het nog onder de herfst.... Hoewel;  Als ik me deze ochtend naar buiten begeef zit de temperatuur duidelijk rondom het vriespunt al.  Koning winter lijkt al vroeg voor de deur te staan.  Figuurlijk dan toch , want ik kom er nog gemakkelijk bij 'm langs.  Daken en landschappen tonen onderweg naar; wit.   De R zit in de maand en het is al bibberen.   Ik ga de fiets op , op weg naar Noud, die nog na lange wandelafwezigheid, zijn wandelschoenen ook weer eens aantrekt.   Ben net een indiaan onderweg er naar toe.  Geregeld moet ik mijn handen boven m'n ogen houden vanwege de laagstaande felle vroege ochtendzon.   Trap we wat warm.  Hondje Rakker  { Jack Russel} , heet me welkom en rent uitgelaten door tuin en huis.   Zodat al rap halsband en riem hem moeten temmen.  Noud moet flink krabben , aan zijn autoruiten dus, want er zit een ijslaag op.   De zon zal ons onderweg naar Someren nog vaak bij verassing hinderen.   Staalblauw is de lucht.   We denken rapper de bekende beschaduwde binnenwegen te kunnen nemen.   Komen  echter op een landwegje waar we voor ons twee pelotons toerfietsers met volgauto's moeten dulden a 30 k.m. p./u.  Een heel eind.  Een geduchte streep door de reistijd.  Aan de startgelegenheid te midden niemandsland, is het een drukte van jewelste met parkeerders en plaatszoekers.  Ook veel Vlaamse bezoekers zo aan de nummerborden te zien.   Ook de bermen raken vol.    In het inschrijfburo het gebruikelijke ritueel van drukte en snelle begroetingen.  Tout le marcheurs du region , zijn aanwezig.   Het is ff-en  w-8888-ten aan de inschrijftafels.  Noud zal vandaag korter nemen, ik ga voor de 30 k.m.   De "40 rs" zijn al lang op weg.   Ik zet er ook meteen de hoeven in.    Landwegje wordt zandweg.   Een bebost privéterrein in speciaal voor ons opengesteld.    Waden door bladeren en bukken voor wel erg laag hangende boomstammen.  Voorrangsweg Someren-Heeze over.    Ik zie in het westen laag de maan op zijn kant liggen, halfvol.   Dat hij zo ligt , komt door de draaiïng van de aarde t.o.v. de zonnestand.  Roodwitte linten in bossen verhalen van een motorracecircuit.   Opgelet scrabbelaars, zoveel punten per woord.    Komen langs een enorme oppervlakte omwoeld en bewerkt terrein met zandmachines kolosaal.   Een groot golfterrein in aanleg.   Nu vangt het boswerk aan.   Klaphek door waarvan ik inderdaad klappen krijg, niet vlug genoeg;-  We stappen een vennengebied binnen en heidevlakte bos met rijkelijk sparren groot en klein , dennen , oude en jonge eik en ander loof.    Boven op een heuveltje bij het Keelven komt me een meute lopers tegemoet.  Hadden op de top de pijl gemist, en dan ga ik smal heuvelrugpaadje in.    De klaphekken aantallen vandaag onthoud ik U maar.   Kom aan de veldrustpost met verzorgkraam, altijd weer een punt van lang oponthoud en gebebbel her en der.  Tonny uit Oss is er ook present met een  acht tot tiental meelopers uit deze plaats, en de begroeting is als immer zeer joviaal van het clubke.   Lijkt wel een fenclubke, inderdaad trouwe lezers van mijn verhalen.   Na de pauze loop ik een stukkie met ze mee op en het wordt een gezellig getater, tot onze afstandswegen zich scheiden.   Volg gedwee route splitsingsborden en nummerpijlen, volgens papier.   Prachtige nevelige zonnestralen tussen de bomen, de herfstlucht in mijn neusgaten, paddestoelen en de eerste herfsttinten.  Heerlijk.  Nu en dan ruiterclubs tegenkomende en achter me galopperende paarden doen me even wijken.   Ik ben er niet gerust op, wat het juiste parkoers te volgen betreft.  Mis nog steeds de eerste vaste post voor rust. Nummer volgorde kloppen wel papier niet.   Leg me er bij neer dat het dan maar korter moet vandaag dan voorgenomen.    Na veldweg vooral maïs , wordt het ver rond kunnen kijken landschap.   Een hert met mooi gewei met kleine damhertjes {?} , er rondom trekt mijn aandacht.  Ineens zie ik een poes vlak bij m'n schoen en ras nog een en nog een en een paar dan.   Niks schuw blijven ze rondom me.  Wandel dan langs  kweekkassen , boomkwekerijen en velden en akkers en weiden over lange asfalt/veldweg.  Zie een wijfelende wandelaar in de verte.  Naderbij, blijkt het een geschenk uit de hemel, het is Ad V. de parkoers-architect der club.  Brandende vragen heb ik los te laten.  Kan mijn vragen stellen en mijn hart luchten.  Een koppel vlak achter me worstelt met dezelfde vragen.   Ad begon hier met het ophalen van de 40 k.m. pijlen en kan ons geruststellen dat het op papier in de verkeerde kolom staat en de splitsing niet op tijd is aangegeven.  Passeer een wal van rode en kleine gele bessenstruiken in de bermen die ik niet ken, maar wel mooi.   Na wat gekeuvel stappen we verder.  Ad de andere route voor de pijklenpluk.   Dalen af in graswegje door broekgebied, dichtbegroeid, en dan langs randen bewerkte akker aan sloot diep liggende, om via duiker over te gaan weer de bossen in.   Het moet hier ergens zijn, de provinciegrens brabant-limburg, en het monumentale grenskerk monument.   Na een poos bosgedraai komt me een gestalte met witte pet tegemoet gelopen, in z'n uppie.   Blijkt Theo het illustere manlijke deel  van het duo "Hennie en Theo" .  Hennie moest korter vandaag.   Komen na een poos aan de 'wagenrustpost' randje Maarheeze, aan weg Someren.  Na laving; het is warmer nu, -- gaat het weer de wildernis in.   Natuurgebieden De Heeze , Rummeling en De Pan in.    Weer bospaden te gaan eindeloos, in zeer gevarieerde samenstelling van naald en lover.   Een modderpoel te omzeilen en beek Sterkselse Aa over, kom ik aan Sterksels kanaal, na enig padgemodder waar terreinwagens en boerenmachines er een geweldige boel van gemaakt hebben.   Ga een poos dit kanaal met smal bospad langs volgen en tegenover volgende brugovergang, verder door loofbos van De Pan.   Kom Rinda tegen, ook een bekend wandelfenomeen, en loop met haar en maatje een eindweegs op.   Het gebied is weer opener nu en we zien twee paragliders met motoren op hun rug boven ons.    Moeten een brede diepe sloot over, middels zo smal als een ijzeren  uitschuifbare ladder met ijzeren platen erop, die griezelig doorbuigt als we erover moeten.   Avontuurlijk toch wel.  Gaan landelijk op Sterksel aan,  De Heerlijkheid genoemd, een erg klein Peeldorpke, meest bekend om hun rustoorden en epilepsie-opvang- centra.  Gaan de prachtige tuinen van dit instituut in, een dorp op zich groot, met uiteraard bewoning en andere paviljoens.  Mogen daar de pauze hebben in prachtige zaal democratische prijzen, en buitenterras.   Fijn toeven.   Ik noem vandaag ook nog Weerterbos,  Boksenberg, Lange bleek, Ronde bleek,  Buntven, Hugterheide, Strabrechtse hei, en ik vergeet er nog vast; waar we doorheen wandelen.  De najaarszon beschijnt de bossen , bosranden en vennen als een sprookje zo mooi met die jonge herfstkleuren.  Gaan instituut terrein Providentia  af en uit weer de boerenlanden in.  Toch weer bospaden op twee en enkelsporige, gras, zand  en grindpadenwerk.   Een natuurlijk walhalla in optima forma.  Langs bosranden en door div. klaphekken.  Heidevelden en sparrenbossen en loofboom bossen doorheen .   Lijkt eindeloos.  Een ven spiegelt het bosdecor eromheen. Prachtig!  Een verhard fietspad geleid me naar de oversteek weg Heeze-Someren-Asten, en ga de Strabrechtse heide in. Het wemelt van dagjesvolk hier.  Kom langs groepen jeneverbes bomen en struiken.   Padder kris-kras door gemengd bos en kom aan het Beuven,  wat jammerlijk lijkt uit te gaan drogen door toegenomen waterhuishouding gebruik.   Insecten en donkere vlinders meest, zwermen constant om me heen.  Deert me niks.  Passeer een schotse hooglander achter een boshek afrastering, - die met die grote sturen op hun kop - , dixit Willy Timm.  Ga weer door hek klap om langs een smalle vaart; "Peelrijt"? , te gaan.  Via oversteek brug en knuppelbrug de,  Vlerkenroute volgend, blijven bossen allerlei  het recept.  Dicht, dun, nieuw, loof, pijnbomen,  naaldwerk, vanalles, oud en mijn papier zegt me dat er voorlopig geen eind aan komt , in almaar gezwinde pas neem ik de paden.  Eindelijk wordt bos  boerenland en opener en plots sta ik aan de finish...... De slogan 'Echt Olat'! ; ging weer helemaal op vandaag. Ad en z'n personeel hebben me en anderen weer een fenomenale natuurtocht met dikke grote "N" laten genieten.   De zon deed er vandaag nog een extra schep bovenop , wat de herfstkleuren nog mooier uit deed komen.  En prima veldverzorging, uitmuntend gepijld en geduldig papier, n.l. twee en half A4 in twee kolommen uitgelegd.  In de uitspanning, finishplaats was het nog oergezellig nakaarten.   Een uitnemende tocht vonden ze allen.  Noud en ik hadden nu tegenovergesteld de zon laaghangend hinderlijk tegen ons.   Mocht niet deren, we keken terug op een welgeslaagde wandeldag, waar Olat patent op heeft.  Vriendelijke vrijwilligers en een uitstekende veldverzorging.  Kijk nu al uit naar hun tocht volgende maand.  November.  Komend weekeinde staat Weert op program.  Misschien bent u daar ook{?}  Tot ziens.   Houdoe!     Peter Heesakkers

16-10-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

In de drukte van het bus/treinstation tref ik zomaar Gonny H. , Van het duo medebijdragers van Beneluxwandelen n.l. "Jos en Gonny ".  We blijken hetzelfde reisdoel te hebben, en zo kleppen we op Steensel aan.  Hans en Tina bemannen/bevrouwen als trouw het inschrijfburo.   Prima voorziene startgelegenheid, alles d'rop en d'ran.   Het gemeenschapshuis der dorp.    Diverse andere bekenden melden zich present.  Handen schudden en de laatste uitwisseling van nieuwtjes.   Wel en wee.   We openen met een kopje koffie vooraf.

Het servieswerk  valt op; een vierkant schaaltje porselein als schoteltje, en het kopje, ook bijzonder van vorm,  heeft een bijzonder oortje.  Zouden kopjes me kunnen horen?..... Ik doe er maar geen gooi naar.

Gonny en ik gaan op weg, gaan door wat woonstraten kort, om aan rand dorp op een wal van metershoog maïs te stuiten.   Een bielzen trap opgaand volgt een hagenpaadje dat dwars doorheen een wei snijdt.  Maïsvelden wisselen af met akkers, weilanden en mogelijk een veld laurier, over stoffige wegjes.  Vervolgens zomen groensingels onze te gane paden af.    Er valt een miezer uit zware luchten, wat oplevert, dat het niet zo stuift.   Het brede pad stuurt ons het bos in , waar we een tiental amazones tegenkomen op hun rijpaarden.   Komen we op de weg tussen Steensel en Riethoven een z.g. 60 k.m. weg.    Nou je de meesten hebben last van een zware voet, { gaspedaal}. Mogen er na de brug over riviertje De Run vanaf, een graspad op waar we banjeren door gehooid gras langs weideland vooral, langsaf dit beekje.  Mooie wijdse vergezichten.  Draaien weer fietspad met paralelle zandbaan op daar weer later van af gaand grasweg langs een snelstromende sloot helder water.  Jagers-observatie-wildhutten voorbij, een coniferenplantage, opnieuw een bos in.    Slingeren wat mee met slangenpad en bukken onder overhellende bomen door.   Een hele trits padenwerk volgt om weer via wat opener gebied aan de rust bij een schuur met cadiwagen [ cantinedienst]- der club de rustpost te bereiken.  Goed geoutilleerd als altijd en voor een prikkie ook vlaaipunt in keuze van vier smaken{!}... Ik raak Gonny kwijt, want ik knoop nogal wat gesprekken aan met deze en gene.  Ga vanaf hier aan de extra lus beginnen zoals papier zegt.  Bij een manege draaien paarden constant onvermoeibaar hun loopronden. Een paardenmolen , en dan denk ik , een paardenkermis hi-hi.  Vanaf asfaltwegske, ga ik tweesporig grasbaan in door groensingels gescheiden landerijen, eerst rietkragen,  Kom aan rivier en volg deze tot sluis/ met val, en steek deze over en loop terug hierlangs, door hoog maar al vertrapt gras.  Bos in en daar is het opletten op de rijkelijk aanwezige pijlen want door bladval is pad dat slingert nauwelijks zichtbaar.  Tja het is herfst.   Het gras poetst m'n schoenen en het gaat langs visvijvers en door laag groen , dan het Witven omheen, overstekend op weg Waalre-Veldhoven.  Dommeldal geeft een bord van Natuurpunt aan, en volgt een wildbegroeid pad tot klaphek, en volgt een pad, bijna overgroeid en niet te zien soms.   Ik waan me in een rimboe waar ik best nog met kapmes me een weg moet banen , maar supermooi die ruigte.  De Dommel houdt met me een wedloop, maar ik laat 'm , volg wel een poos zijn meandering.  Slinger me met houvast een hek langs die allen wandelaars duldt.   Dan volgt weidevee-zicht, en mag ik een klappoort door dwars over een laag gras wei.   Ik hoor dacht ik maïsoogstmachines , maar blijkt achter groene facade uitkomende een bermgrasmaaier, een reuze tractor, een grotere tor dus; met enorme graslaadcontainer achter 'm.    Gaat me te langzaam en ik passeer rap  maar omzichtig langsheen om de mastodont achter me te houden.   Zandbaan gaat over naar asfalt en dan kom ik langs een eertijds openlucht zwembad.   Grote Veldhovense industrie en ziekenhuisgebouwen , zijn zichtbaar waarlangs de weg naar Turnhout-Antwerpen verkeer raast.  Ga meer dan haaks een graspad in langs de Run-beek,  hekwerk van zwembad links en overkant beek een honderden mtrs. lange muur van maïs meters hoog.    Sloef weer door maaigras en een dikke laag populierenblad, gratis schoenenpoets, een verharde grindweg in brug beek over naar buurtschap Heers met een prachtige vrije huizenbouw omringt, temidden een driehoekige lindenbomen brink.    Pompoenen voor de huizen op planken gestapeld, aller kleur en grootten.  Ponderosa heet een woning met een schitterende heggetuin, iemand duidelijk met tuinliefde onderhouden.   Zandweg volgend naar een donker sparrenbos in.  Zie een knooppuntwandelpalenroute; {{ heb ik meteen een veel  punten opbrengend scrabbelspel-woord aangereikt voor de scrabbelaars}}..... ! Los zand banjeren weer een poos volgt een groot veld kerstbomenteelt langs.   Ga een paar maal Z-vormig hoekig pad volgen door akker en bouwlanden, weer donker sparbos in , wat later overwegend berkenbos wordt waardoor ik smalle paadjes volg onder voortdurend hoogspanningsleiding door. , die me door dennenbos naar de rust terug leidt.   De lus zit er op.   De goedvoorziene immer opgewekt personeel van de cadiwagen is er dus weer, veel vaste bedienden, en in voor een dolletje altijd.     Laat merken dat ik er weer ben.  Laat me op de banken in de schuur zakken , en zie daar is de verloren geraakte Gonny ook weer.   Die was me ver voor zo bleek uit het praatje.   Na deze rust asfaltweg ander kant op, boslaan in.   Tegenover statige getraliede poort van De Buitenjan; een jeugd-opvangcentrum, een jong berken en vervolgens overwegend jong eikenbos in,  naar weer een sparrenbos en over ATB-fietspaden.   Omzeil een enorme waterplas in bocht op bospad.   Door padderen tot ik aan omheind gebied kom waar plots een hele meute grote honden aan een hondenoppas ontsnapt,  gegrom en geblaf en of ze mooie tanden hadden weet ik niet want ik wend verschrikt mijn gezicht af, -- de omheinig me de garantie biedt,  dat mijn broekspijpen en wat meer me gespaard blijven.   Moet nu bos uit verderop, weg Steensel -Veldhoven over gaan langsaf een Golfbaan.   Een parasolzwam staat in de berm mooi te wezen.   Asfalt wordt zandweg, onder langs de weg naar A'pen-Turnhout, en geklemd tussen noordkant dorp Steensel.   Hier houdt de parkoersman ons lopers knap tussen deze beiden, een groenwand en bosstrook en veldwerk anderzijds, wat geluid van de drukke baan isoleert.  Een z.g. grafheuvel volgt met uitlegbord uit de middenbronstijd { 1850-1550 voor Chr. }.  Loop poos paralel hoogspanningsleiding door.    Er wordt volop maís ingekuild  bij een landbouwer achterom, de oogsttijd is begonnen en ik passeer prompt een geoogst wijds veld ook.   Een veld met piepers langs.   Boven me gedurig startend vliegverkeer en zie ook nog laag een Chinook -troop-helicopter scheren.   Een vrij nieuwe kapel langsdoor.   Het Haonenven langs die helaas erg meest uitgedroogd bij ligt.   Parkoersman verblijdt me op papier met de mededeling let op er volgen byzondere dieren.   Ik ben verwachtingsvol , nieuwsgierig.   Blijken tientallen jonge lama's te zijn donkere en meest lichte vachten toch.  Draai om dit met houten hekwerk weideland heen en ga een smal groenpad in een prachtige hout-groensingel , boompjes, grassen en struiken als bramenwerk doorheen.   Ben gelukkig in lange broek want doornstruiken en brandnetels rijkelijk aanwezig.   Langs boom en plantenkwekerijen allerhande, en nog wat weidelanden volgt een grindweg, en groot veld massaal witte en rose bloemenzee, prachtig om te zien.   Na even asfalt en kom ik aan rotonde begin Steensel uit.   De parkoersuitzetter stuurt ons recht door dorp op de finishplaats aan.  Viel me vanochtend op dat onze vlaamse bezoekers ruimschoots aanwezig tekenden , zo op de parkeerplaatsen te zien.   Nu was het er veel stiller... Een dijk van een tocht, voor de echte natuurliefhebber, en rustzoeker en  met grote zorg uitgestippeld en bepijld.   En een hulppersoneel dat uitstraalt er zin in te hebben, en met kempense  aanstekelijke gemoedelijkheid naar wandelaar/ gast en bezoeker.   Ze hebben voor volgend jaar weer grote plannen, n.l. andere nieuwe routes en startplaatsen, vanuit ook ander dorpen, ze willen graag wat andere routes laten verkennen, en hun al jaren volgende en kennende, twijfel ik geen moment of ik ze weer bezoeken zal.   Ik raak maar niet weg vanuit het gemeenschapshuis, en zie menigeen binnendruppelen. Oergezellig hier altijd.   Daar zorgen de medewerkers/leden wel voor.  De wandelaar voelt zich hier welkom.   Ik heb weer een schitterende wandeldag gehad hier, dat wel.   En U lezer dezes; blijven wandelen, dan zien we elkaar zeker ook wel ergens hier ter streek, nu komend weekeinde neem ik een sabatical, maar de week erna ga ik naar de hersfttocht van Olat in Someren, club en de streek daar kennende, vlak aan de weg naar Lierop, belooft dat ook een klapper.  Ach ja 'tis brabant; mijn edel brabantse land.

Houdoe! Tot ziens of lezens weer.   Peter Heesakkers

05-10-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

De naam van deze tocht is Lichtjesroute-wandeltocht.  De vereniging Lichtstadstappers stelt ons in de gelegenheid, deze route te gaan.   De lichtjesroute vormt al sinds de bevrijding van Eindhoven, {  18 Sept. 1944} een vast onderdeel van de  jaarlijkse feestelijkheden, en bevrijdingsherdenkingen van de stad. Een wandelaars hoogtepunt ook.

Een thuiswandeltocht, dus niet te veronachtzamen, zeker voor mij.   Ik wandel van thuis uit naar de startlokatie.  Nog in de schemering arriveer ik aan de zaal.  In de rij voor de inschrijftafel een kreet van herkenning, Willy Timm. merkt me op.  Er zijn al wandelaars gestart, jammer want de lichtversieringen branden nog niet.  Tja; ongeduld.  Door Eindhoven heen loopt een lichtjesroute welke per auto, fiets tot wandelen gevolgd kan worden.  Eigen bepijling van de lichtjesroute-organisatie.  De eigenlijke route is 24 k.m. lang, maar de club vandaag voorziet afstanden tot 15 k.m.   Pleinen , straten vijvers, gebouwen en plantsoenen zijn verlicht met led en peer-lampen in alle kleuren, in figuren en tableau's, panelen, of in gekleurd vloedlicht, [ schijnwerpers];  meest uitbeeldende de bevrijding.   In de zaal wordt helper der tocht Jan Wintermans door de gemeentelijke wethouder; { Schepen ; voor onze vlaamse buren}, met de speld van  verdienste beloont voor zijn langste inzet hiervan.   Jan is beduusd van de onverwachte eer.   Direct na de inval van de duisternis, ga ik op weg.   Ik moet u een beknopte impressie geven van wat er onderweg zoal te zien en bewonderen is.   Rondom me hoor ik amerikaans, engels, duits, vlaams, en van overal uit ons land de tongvallen onder de wandelaars.  Ook onder niet deelnemers.   Het is lauw weer, we hadden vandaag voor de datum record-warm weer, sinds 1908.   Loop in de herfst in zomerkleding....! De eerste straat,  Zwaanstraat, beeldt zwanen op hun gevels uit.  De Halve maanstraat, manen, half in hun z.g. eerste en of laatste kwartier.  We gaan voorbij een lampjesgroep uitbeeldend een volledig circus.  Veel ornamenten zijn bewegend en geeft speciale levende effecten.   Wat later wordt het horror, spoken in boomtakken, vleermuizen en , grafstenen en ander gegriezel.   Komen  later vliegers die we vroeger graag op lieten gaan in open veld, verlichtingsgewijs uiteraard.    Een zwevende fakir op tapijt over zijn stad, met moskeeën en arabische  stad en andere uitbeeldingen.   Een zeemeermin.   Een clown die aldoor zijn hoed afmeent. { veel tableau's zijn bewegend }.  Met schijnwerpers in kleur verlichte bomen.  In de P.Zee-manstraat , zeepaardjes.  Vallende parachutes en leger-troepen-vliegtuigen, want zo landden onze  eerstkomende bevrijders.  Dan een straat gevel na gevel versiert met lampjes-taferelen.  De straat komt uit op een grote buurtvijver, met allerlei sprookjes uitbeeldingen reflecterend in het bijna stille water.   Werkelijk fantastisch imponerend.   Hierna  een bomenlaan , de rattenvanger van Hamelen met legio ratten achter zich aan uit alle hoeken van de straat komende.   Een walvis die zijn water opspuit.  Een witte engel met vleugels gespreid.   Tien meter hoog... Vredesengel dus.  Het Liberty vrijheidsbeeld in de haven van New York staande.   Een hele trits konijnen aan bomen en lantaarnpalen in ornamentenvorm uitgebeeld.  Wat verder een zeilschip en  een vuurtoren.  Draaiende oude windmolens, een groep wielrenners en atleten , fakkeldragers.  Deze brengen jaarlijks in estafettevorm het bevrijdingsvuur waar zij vanaf de Normandische kust; plaats stadje Bayeux, de route van onze Engelse bevrijders , grondtroepen- ,   volgen .  Eindhoven heeft sindsdien een vriendschapsband met dit stadje en uitwisselingen. Arendskoppen van de 101e Airborne  luchtlandings divisie,  hun symbool { "Screaming Eagles"} .  Verderop panelen die een paradropping uitbeelden.   Groots , indrukwekkend, mooi.   Volgen apen aan takken hangend.   Dieren als giraffen.  Uitbeeldingen van de horoscoop.  Kabouters, paddestoelen , feeën, clowns, muziekinstrumenten, dansers, papegaaien,  Lieveheersbeestjes; { anti-geweld}.   Eisenhower en Montgomery, twee grootste oorlogsgeneraals-strategen, waar Eisenhower uitbeeldt: "o.k.: we'll go " !!   Het begin van de invasie naar Normandië,  6 Juni '44.  aankondigend.   Volgen wijze uilen.  Marathonlopers.   Pré-historisch dorp een openluchtmuseum uitbeeldende, hier ter stede.   Een gedenksteen alsdat Montgomery de laan hier naar hem genoemd,  geopend heeft.   En zo zwalken we met aah's en oooh's door alleen maar pikdonker  avondlijk Eindhoven.  De rustpost van de club voorzien in een plantsoen,  geen tent of afdak, wel stoelen , banken, tafels, met erg lage consumptieprijzen.  Geeft een aparte gezellige ontmoetingssfeer.  Het toeristisch fiets, het lijkt China wel{!} ,  en auto's-fileverkeer rijdt de route langs, in opperste bewondering en genot.   Wij doen dit te voet..... Op de rustpost, tref ik ex-wandelmee, Willy Timmermans; www.wandelervaring.nl met een hele eigen stedelijke wandelclub.   Veghel t.w. .  En ziedaar mede-beneluxwandelen-bijdragers, Hennie en Theo , melden ook present.   Wordt als broeders en zusters in Bnlxwa.-vriendschap/collega's gezellig bijbabbelen.  Met hen vervolg ik de laatse k.mrs. , naar de finishzaal.  Kan ze nu nog veel over de stad , gevels en gebouwen vertellen.  We gaan onder wat tunnels door voor auto, fiets en voetgangers apart, de  langs bus en treinstation , de binnenstad in.    Vangen nog wat glimps van de lichtroute op die voor de andere helft uit zuidelijk Eindhoven komt en teruggaat.   Gaan door winkelcentrumstraten, dwars over het 18 Sept. plein, langs winkels, horeca, kantoren, monumentale gebouwen als eertijds de lampen en electronicafabriek, die nu veel zaken en appartementen en lofts biedt, hoofdkwartier politie langs en dan de voetbal-arena, deels in licht.  Nieuwbouw honderden appartementen in aanbouw.   De Glaslaan in van de eertijdse Glasfabriekenterreinen van Phil...s.  Naar genaamd.   We passeren een ravageplek van ijzer en zeer veel glas, rood/wit afzetlint,  waar het schijnt zo, dat zeer kort geleden iemand de macht over zijn autostuur verloor , in een bocht banden-remsporen , die stoep op gaan en de heggen in bij een fontein met  park ook verlicht.   Het gaat nu rechttoe de zaal.  Daar druppelen wandelaars met een tevreden glimlach in de late avond  binnen.  Oogjes moeten weer wennen aan het licht.   Een groepje uit het Antw. Belgische Balen tekenen ook present.  Het routepapier was duidelijk , maar de bepijling was m.i. in de donkerte nauwelijks tot niet te zien en ik vond er ook een op de grond liggend, verwijderd door{?}   Misschien moet de bepijling reflecterend zijn...   Ik als inwoner kan de wegen straat en pleinennamen dromen, die te gaan , maar iemand van elders?...  Helaas konden we maar 15 i.p.v. de 24 k.m. route lopen, maar hebben toch de driekwart kunnen doen.  Absoluut een aanrader.  Willy heeft hopelijk een foto-impressie op zijn site geplaatst.  Hennie en Theo ook.  In de zaal is Frans Stl. ook present, en Peter v.d. Ven als helper vanavond voor de org. , schuift ook nog aan, en gaan we voor een nabeschouwing in conclaaf.  Neem mijn lang halslint-medaille in ontvangst, met balpen opschrift club, en hebben het nog even gezellig met nablijvers.   Knoop ook nog even met onze vlaamse vrienden aan.  De lichtjesroute kunt u thuis een deel van zien door/ om  een indruk te hebben; op; www.lichtjesroute.nl, of linken op de gemeentelijke site maar vast ook op www.vvveindhoven.nl .

Het zou veel te ver voeren alle elementen te vermelden en onderwerpen die onderweg te zien , en beleven zijn.  Vlak voor de nacht wandel ik weer op mijn woonstee aan, en kan ik mijn Annemie verhalen hoe mooi die lichtjesroute wel is.

In 2012 te bewandelen op zat. 6 Okt.   Kijk hiervoor naar hun site www. wsvdls.nl.   Nu Donderdag wacht voor mij de streektocht in De Kempen bij wsv. De Grenslopers vanuit Steensel, tussen Eindhoven -- Turnhout vlak aan de E34/A67 gelegen.  Misschien zie ik U daar ook wel?  Blijven wandelen , dan komen we elkaar vast ook tegen ergens.  Houdoe!

Peter Heesakkers

01-10-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Na een jaar verzuim , maar herinnerende het succes van de eerste tocht hier twee jaren geleden.  Reis ik verwachtingsvol af naar Nuenen, dat zich graag profileert als dorp en woonplaats  eertijds  van Vincent van Gogh.    Aan de bushalte staat Veldhovense Peter v.d. Ven ; ook een vast begrip in de trouwe wandelwereld al jaren, met hetzelfde reisdoel te wachten met een collega bekende van 'm die eigen wandelplannen blijkt te hebben vandaag op de wandelwegen. De concurrentie in de streek is vandaag en dezer dagen groot, en tochtenspreiding in datum lijkt aan te bevelen. Zo vaart elke club er wel bij immers.  De buschauffeur blijkt horende van ons reisdoel zo coulant om ons zo dichtbij als mogelijk te laten uitstappen, waarna het dan toch nog een dikke 2 k.m. gaans blijkt naar het scouting- gebouw, rustiek gelegen en verborgen in Nuenens groen.  Aan de toevoerwegen in de bermen , blijkt volgens de dealerstrips onder de nummerborden van auto's, de wandelaars van overal uit het land te komen en al lang onderweg.  De toon van deze succesvolle tocht lijkt gezet voor altijd, zo blikt dan.  Ook  is het in het zaaltje nog razend druk bij de inschrijving en het consumptie-buffet.  Het kan niet sprekender.  Ondanks goed  aangeven bij buitenkomst; presteer ik het toch even verkeerd naar de uitgang te lopen, waar hulppersoneel in fluo-vestjes met terug op het juiste pad sturen.  Ik stap vanuit de deur zo het bos in.  Over een platte vlonderbrug.  Mooiere opening kan niet dus.

Ik slinger wat door de eerste pluk bos, om eindweegs later aan verharde grindweg te komen en langs weide met vee , met groenstroken gescheiden te gaan.   De opening is al veelbelovend.  Draai een bosweg in wat met een asfalt fietspad paralel loopt,  en ik herken dit pad als verbinding door Papenvoortse hei tussen Nuenen en Stiphout {Helmond}.  Gaan terug Nuenen op aan om een hele poos aan de rand hiervan zuidwaarts te gaan met wegjes en fietspaden.  Brug over de Hooidonkse beek over de z.g. Oude Landen in,  langsaf nieuwbouwvilla's, aldoor via fietspadwerk.  Een groot sportpark langsheen, waar de spieren al vroeg gestaald worden en de kelen van toekijkers geschraapt.    "Hemelse pad",  wordt aangekondigd, en dan mag de verwachting navenant zijn.    Ik vervolg dit, en geraak na wat gedraai onderlangs de z.g. Helmondweg, náár dus genaamd.   Een lieveheersbeestje landt op mijn onderarm en is een poos mijn wandelmetgezel.    Ik passeer opnieuw een scoutingonderdak maar nu druk met een naar het schijnt rommelmarkt, en druk is het.  Zopas vroeg een fietsend echtpaar me nog naar deze plek, maar kon toen niet vermoeden dat dit zo dichtbij was.    En een andere lokatie wat voor verwarring zorgde op hun vraag.  Een lange helling  richting viaduct over de snelweg volgt, en vroege starters komen me alweer tegemoet.  Op die helling en op die brug en de onoverzichtelijke stijgende weg met scherpe bocht van links , [ ik moet hier rechts],  komen nogal wat automobilisten met zware voeten, rücksichtloss over weg en door die bocht geslingerd.  Ik draai na dit gevaarlijke punt af langs de autosnelweg door gebied de Schoutse vennen genaamd.   Vengebied dus als de naam al zegt.  Ga van verhard naar halfverhard dwars door de Refelingse heide, tunnel door onder zijweg.    Even mis ik een pijl-afslag en kom in dorp Eeneind uit, lees mijn omschrijving na en zie dat ik die afslag miste , maar gebied kennende kom ik toch weer op de juiste route.   Het is intussen wat warm geworden, zomer in de herfst nota bene {!}.   Ik moet twee rotondes kruisen en dan is het even saai.   De bepijling is ook niet evident even.   Even wat pover zelfs op toch een kritiek stuk route.   Kom ik na een overweg bij  de rustpost aan een particulier achterom.   Een dame der club staat aan de toegangsweg en wijst me op de mogelijkheid van extra lus en hoe dan te gaan.  Het lieveheersbeestje zag deze rustpost niet zitten en vliegt de wijde wereld weer in; nou ja , vrijheid blijheid.   Vond het tot nu wat teveel verhard en zeker asfalt.   Ik ben in gebied Coll/ Eeneind aanbeland.  Ik steek na deze rustpost de weg Nuenen / Geldrop over.  Glip door een erg smalle doorgang traliehekwerk over grote vrachtauto-parkeerterreinen over en langsdoor,  bladval van populieren en onmetelijk grote onafzienbare preivelden {!} , en een veldwegje in, en mogen dan een ruig bos in, behorend onder natuurgebied/ reservaat De Collse Zeggen.   Het is opletten want het bospad of wat er voor door moet gaan is nauwelijks te herkennen.  Het is er dichtbegroeid ruig, onbewerkt, en wat zoeken naar de nu blauwe pijlen.  Volgen S-bochten door het groen en gaan door nattige en droge sloten, en graswegjes. Gaan wat langs velden en weiden met groensingels allerlei, om weer langs preivelden te gaan.  Allemachtig  groot.  Vredig weidevee langsheen en rand bos en beemden van het dal van de Kleine Dommel.  Ga twee keer kort na elkaar een draai-weidepoortje door, en moeten dan dwars door een maïsveld meters hoog, en dan weer drassige weidepaden, duidelijk lagerliggend en broekgebied wat beemden met enorm veel mattenbiesplanten aangeven.  Het is hier zonder meer prachtig en enerverend gebied.  Plots eindigt dit, en blijk ik aan het kanaal bij Geldrop uit te komen.   Peter { Veldhoven}  haalt me in, en vervolgen langs dit kanaal een betonfietsroute Helmond en Eindhoven verbindend.  We weten nu al waar het heen zal gaan; en ja hoor, het pad langsheen de Kl.Dommel ons welbekend van de Nuenendag van de Geldropse Kempische wandeldriedaagse, maar nu tegendraads.   Zonder meer een groenwalhalla zo weten we.  Het begint erg drassig nog,  maar het z.g. eenmanspad  , modderig, gaat over van modderig naar gras en naar houtsnippers.   Fenomenaal mooi hier!   Door hoge rietkragen en wilde begroeiïngen mensen hoog.   De natuur omarmt ons.   Bielzenbrugjes over sloten en waters doet ons belanden tot aan de Collse watermolen door Vincent van Gogh vroeger met penseel vereeuwigt. We zagen ook markeringen van streekpaden als Hertog Hendrikpad en  Bos en Vennenpad welke de wandelrondwegen rondom Eindhoven zijn.   We gaan door Coll buurtschap en passeren per brug over rivier Kl.Dml. de gemeentegrens en gaan vervolgens door klein industriegebied en langs pleintje kapelletje,  kasseiwegske en oud monumentaal stationsgebouw van vroeger tijden nog in gebruik, toch nog door nederzetting op doorgaande weg af terug naar achterom particuliere rustplaats. Een werkelijk schitterende lus.   We zijn zowat de laatsten en men ruimt de boel al aardig af.  Peter V. blijft nog , maar ik wil al weer door.   Ik haal je wel in zegt ie.  Even langs de verbindingsweg naar Geldrop en dan een draai door industrieterrein, die wat honderden meters verderop eindigt in meteen bos en dat pad mogen we dan in gaan.   Slinger hierdoor wat tevens een MTB-pad blijkt te zijn.  Kom aan veld waar de natuur haar gang mag gaan met jonge boompjes en hoge ruige grassen en planten en wilde veldbloemen.  Ga  terug bos in , recht onder hoogspanningsmast door tussen de vier staanders ervan.   Kom aan asfalt en ga richting de Gulbergen een kunstmatig heuvellandschap door wat ooit een huisvuil-stortplaats was.  Nu groenig met boompartijen op de hellingen.   Een golfcourt en dierentuin liggen hier nu onder aan de hellingen.  Ik draai een grind -veldweg in met wijde blik ener en bospartijen anderzijds.  Enorm stoffig en de zakdoek voor de mond als er weer eens een auto passeert.  Ga nu door gebied Schoutse Vennen na wegje boerenlanderijen. Weer nu tweesporig gras/zandpad in langs al helemaal kaal geworden populierenbos.....Een nieuw bos dichtgegroeid met vooral berk.  Dan wat hooivelden juist geoogst.  Ik kom op wegje wat vol mestresten ligt, en niet te ontwijken valt.   Dan maar er doorheen....  Wegje wordt asfalt en stijgt langzaam om weer bij het viaduct vanmorgen uit te komen, hier overheen.  Ze rijden hier je de vouwen in of uit je broek, zowat op twee wielen door de bocht.   Met een omweg wordt ik door de Papenvoortse heide gestuurd, alvorens eerst landerig.   Dan echt bos en heide.    Rul zand gaand meest.   Grensdijk noemt een straatnaambord; wat vast de gemeentegrens Nuenen Helmond bedoelt.  Ik haal diverse oudere wandelaars en ook jonge in die het naar lijkt moeilijk hebben, vast vanwege de warmte.   Ik krijg wel vleugels zo lijkt het al wat k.m. rs.   Een oudere man zwalkt als dronken , maar beweert stellig dat ie er wel komt en geen hulp behoeft.  Beweert dat het toch wel goed gaat.... Kom bos uit en wijdse graslanden ontvouwen zich, om verderop weer een dicht en geurig dennenbos in te gaan.   Nog een oudere man loopt erg rustig en zegt eveneens dat het wel gaat...  Een veel jongere zakt flink terug ook.   Ik zeg ze dat ze er bijna zijn.  En zo is het ook.  Na een eindweegs boslopen ligt daar verscholen plots  het scoutinggebouw.   Ik ben duidelijk der laatsten en leg personeel dat  met de afwikkeling bezig is wat en wie er nog achter me zijn, en dat ze zeker aandacht verdienen.   Sommigen gezien wandelgang, maar ook leeftijden.  De tocht vandaag bood landschappen allerlei , wisselend, met absoluut klapstuk de lus door het Dommeldal, Coll.    De aanloop naar de eerste rust was wat veel asfalt en verhard, na de extra lus D-dal , was het veel wisselender.    In haar geheel een mooie tocht.    Veel werk en inzet, en duidelijk een club die er "zin" in heeft.   Dit was hun derde officiéle bondswandeltocht.   En de nummerborden 'sochtends aan de lanen en bermen geparkeerd spreken boekdelen.    Het zag er erg druk uit en de naam galmt in de wandelwereld rond.   De naam van deze tocht lijkt nu al gevestigd.  Veelbelovend dus.

Ik heb in elk geval een fijne wandeldag gehad en zal zeker vaker hier terugkeren, met plezier.  Die er hier ook waren vast en zeker ook.   Ik stap in gezwinde pas op Nuenen aan de bewoonde wereld om mijn bus te kunnen halen, anders is het een ander uur wachten.  Dik twee k.m. gaans nog.  Ik dank WSV Nuenen voor hun inzet en de mooie tocht. Jullie vestigen je naam zo wel.  En aan u lezers groet ik weer tot volgend keer en wie weet treffen we elkaar ook ergens nog es.  Blijven wandelen dus, ik wel.   Houdoe!

Peter Heesakkers

25-09-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Bus en buurtbus brengen me naar Borkel. Dit is gelegen in de driehoek tussen Valkenswaard - Neerpelt-Lommel. In de zaal toert langsonder het plafond onvermoeibaar het treintje haar rondjes.  Het wordt vandaag experimenteel voor deze club een z.g. knoopppunt-palenroute.   Genummerde palen met tussendoor groene  driehoek pijlen die met de punt de looprichting aangeven.  Gaande van paalno. naar paalno.  vang bij start nog even een glimp op van Willy Timmermans gepokt en gemazeld in de snelle lange afstandlopers-wandelwereld.  Even een stuk bos door van natuurgebied malpie en dan langs een akker hier tussenin.    Het hemelzwerk is nog grijs, gesloten, en aan de grond enigszins nevelig.  Zie nog vingerhoedskruid bloeien , toch een lenteplant.   Anderzijds zie ik nu en dan boleten , en paddenstoelen als de vliegenzwam, en de bomen brengen hun eerste herfsttinten.  Ik ga langs bosrand akker door het bos weer in van laat ik het noemen malpie zuidzijde.  Konijnenholen zijn langs de paden ook te zien.  Zandweg wordt grasweg.  Ik loop door nieuw aangelegd bos en oud bos.  Dennen-appels voelen wat ongemakkelijk onder de voetzolen.   De zon breekt door en het belooft een redelijk warme herfsttocht nog.   Kom bos uit met wijds grazersgebied.  Voorzitter Joop komt tegemoet per fiets, en informeert naar bevindingen, en heeft me een poos gemist.    Knoop een vraag en antwoordspel eraan vast.   Steven recht op het kleine dorp Borkel af ,  de rustplek komt wat vroeg , en ik besluit deze te laten, om na wat bebouwing , weer het groen in te gaan.   Volgt een grasweg langs de Dommel die uit richting Neerpelt komt tegenstrooms. Zie verfstrepen van wandelrondweg Eindhoven en mogelijk Pelgrimspad. . Toucheer dan toch weer rand bouw Borkel , om dan doorgaande weg over te steken , met een kasseiweg die er erg slordig bijligt , te gaan tussen landerijen . Ontmoet nog wat Diekirch- Valkenswaard lopers van vorige maand, en kan hen nog proficiat wensen met hun volbrenging van de lange tocht.  Ik ga met Jo uit Drunen die ik inhaal door het Malpie bos en vennenpad volgen.  Gaan de open hei op langs zilverschitterende vennen in  de felle najaarszonlicht.   Het wemelt van de gagel in het moerassig gebied.  We komen op het fietspad Valkenswaard Schaft, België. Jo schiet naar hartenlust zijn natuurplaatjes.  Klimmen nu en dan wat duinen, om dan langs een pas gehooid veld te gaan , waar de groenlucht ons het natuurlijke parfum doet toekomen.  Komen aan de uitspanning van de Venbergse watermolen.  Ik houd de pauze erg kort, Jo niet en hier scheiden onze wegen. Loop route terug om na fietspad weer bos in te gaan en dan de weg Valkenswaard-Hasselt over te gaan, valt niet mee en vereist als een haas over te steken want amechtig druk v.v. verkeer.  Langs de Aertbrand gaat het linea recta op het beroemde Euro-circuit aan bekend van diverse jaarlijkse nationale en internationale races.   Een lange brede stoffige grindweg volgt langs immense parkeerplaatsen. Afslaan op asfaltweg, naar andere verbindingsweg fietspad wijst een bermbord ons van de wandelclub de juiste richting ter ondersteuning naar de  volgende knoop-punt-paal. Loop lang langsheen hekwerk van vakantiebungalowpark de Kempervennen, onder loverdak met anderzijds boerenland. T-splitsing stuurt me lange pad en weg en legt uit hoe groot vakantieterrein is die ik omheen loop.   Rechts van me landbouwmachines die hun laatste najaarswerk doen.  Een bankje noodt tot even rust en mijn proviand aan te spreken, en laat de rust van het landschap op me inwerken.  Boerenbedrijfluchten  hangen alom.  Een wandeldeelnemer-- draver, komt langsheen en verderop zal hij een markering missen, en me later opnieuw passeren.  Een donker sparbos door,  en dicht dennenbos.  Sprokkelhoutpad.  Een dubbele pijl tweekleurig vanwege twee afstanden met opschrift Avondvierdaagse lijken vergeten verwijderd te zijn.   Ik moet weer weg over naar Hasselt en ook nu weer is het gericht rennen om het vege lijf te redden om weer  z.g. 80 k.m. verkeersweg over te gaan.  Komt Ger uit Limburg zuid me achteraan gelopen en heeft nu tijd voor een praatje.  Volg ik over smal asfalt buurtschap Klein Borkel, wat lang door tussen gewassen en weiden en verspreide woningen.  Plots mag ik weer de bossen in en slinger ik over kreupelhout en bladwerk en dennennaalden tot aan ingang van vakantiepark.  Gaan opnieuw malpiebossen in en later randje heide die nu uitgebloeid lijkt, van zijn paarse gloed vorige maand. Het lijkt nu tegendraads van vanmorgen te gaan . Een omgekeerd aanzicht dus nu.  Omzeilen modderpoelen op onze weg.  Door gras erlangs te verkiezen.  Bereiken we de aankomst.  Waar Ger en ik afsluiten met een glaasje ná.  En dan; "busje komt zó". Die me een paar k.m. verderop in de lijnbus doet belanden.  Het was een op en top natuurtocht vandaag, waar de streek zich ook prima voor leent.   Het was soms lastig de bepijlde paden  tijdig te zien omdat dan weer de markering voor en vaak ook pas na de afslag in zijpaden pas stonden.

Nu zondag staat Nuenen op het program. Verwacht ik qua omgeving erg veel moois van.   Blijven wandelen , dan zien we elkaar vast ook nog wel ergens.   Houdoe!

Peter Heesakkers

23-09-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

De "R" zit in de maand.  Kouder , koeler, rillen.  De organiserende club houdt hun vaste stek clubhuis als startplaats aan.  Een goed geoutilleerde accomodatie. Op mijn weg naar de lokatie zie ik een pijl onder aan de stoeprand liggen en kan ik de medewerkers bij de inschrijving daarvan in kennis stellen.  Wordt ook prompt gecorrigeerd.   Ga na mijn beker koffie direct op weg.  Even lijkt het erop dat het de bekende route dorp uit zal gaan, maar het gaat nu toch wat anders.  Toch is de bepijling niet evident in  het begin en mis ik door eigen schuld ook wel, straatnamen bij de omschrijving alswel pijling, even twijfel , maar omdat ik er niet onbekend ben kom ik toch juist uit.   Er staat al een erg koele bries, en in de bomen tekenen zich al de eerste herfstkleuren af.  Kom langs een sportpark waar naar het schijnt e.o.a. race te gebeuren staat en de autonummerborden vertellen me dat bezoekers van diverse hoeken des lands present zijn.   Hoor een speaker, en wat later een knal als van een startschot en zich roerend publiek. Ik kom er door de dichte begroeiïng niet achter wat er plaats heeft.   Wat verderop schreeuwen voetballers en een handvol toeschouwers hun opmerkingen en aanwijzingen.  Ik geraak het dorp uit onder  groen overwelfde weg.  Draai van fietspad over een beek-brugje langs een gewestweg ook fietspad, en passeer er enige "keskes" zo het streekdialect ze noemt.  Ofwel kastjes als kapelletjes, die naar maria-oord Handel leidt.  Een grindweg stuurt me langs de Peelseloop, op de hoek aan het begin een villaatje, gaat het 't vrije groengebied in.  Grindweg wordt een karrespoor en een hele poos wisselt het af met plukken bospercelen , akkers , veldgewassen, maïs, wat groenstroken met struiken , boompjes, grassen, en wilde bloemenpracht.  Vlierbes en andere bessenstruiken.  De natuur houdt nu het midden tussen nazomerse groeitijd en voorbereiding op de herfst.   Eerste herfstkleuren en toch ook nieuw groen en nieuwe stekken aan struikgewassen en bomen en wilde bermgroei.  De paden erg vochtig nog , want voorbije nacht en vroege ochtend viel er nog flink regen. Soms moeten modderpoelen omzeild worden.   Verspreid staande huizen en boerderijen hebben driehoekige vlaggetjesslingers in hun voortuinen.  Er valt kennelijk wat te vieren.   Een jonge tuinbouwer die juist uit de poort van z'n veld komt fietst een poos naast me en vertelt dat het vandaag open dag is bij div. boerenbedrijven. Waarvanaf loop ik en waar gaat het heen , en waarvandaan kom ik, zijn o.a. de vragen.  Ah vandaar.. Na enig doorkletsen blijkt hij niet van de streek te zijn en n.b. op mijn vroegere school gezeten te hebben.  Ken 'm niet... Hoe klein kan de wereld soms zijn.  Landbouwwegjes met groensingels volgen rap op.  Kruis de weg naar Boekel en na kort verblijf weer eraf en daar moet mijn gesprek gestopt worden, vanwege andere richting, ga ik langsaf een hondenkennel die massale blafgeluiden laat horen.  Kom in land-tuinbouwgebied wat Verreheide heet.  Langsheen brede stroken berm met hoge braambesstruiken, en brandnetels vooral.  Veel maïsvelden en bewerkte landerijen, en malse grasvelden.  Kom aan bosrand van de Handelse bergen, om poos rand bos en boerenland te blijven.   Kom langs hondentraingsterrein , waar vele nog in aanhangers kooien me toeblaffen.  Verspreide bewoning met huisnamen als vita nova; nieuw leven , dus.  Na enig veldgedraai mag ik dan de bossen in. . Een krakkemikkige knuppelbrug over van een beekje.  Veel jong mos hier. en varens vooral en andere jonge grondbegroeiïng. Hulstbomen.  Moet nu een hele poos rood fijngrind halfverhard fietspad volgen, dat door dit bos slingert.  Zie altijd wat lopers voor en achter me, en bij kruising pad met wegje staat een halfbejaarde man wijfelend zijn parkoerspapier te lezen.   Hij loopt veel kortere afstand , maar heeft een toch naar ik herinner duidelijke pijl van splitsing afstand gemist, en komt van heel andere buiten de route richting... Twee dames ontfermen zich over 'm.    Het erg lange "rode fietspad" eindigt voor een hek van een camping, en gaat over in zandpad en later in asfalt smal.  Steek weg Handel-Boekel over en volg fietsstrook.   Hier en daar bewoning en ruik een open hout-haard-vuur.  Het blijkt bij Huize Padua een stichting voor geestelijk gehandicapten tehuis te behoren, mogelijk meest personeel daar werkzaam.  Draai deze weg af buurtschap door en hoor hondengeblaf en geroep en regelmatig geschiet in het gebied.   Blijkt na lange lus de eerdere hondentraining te zijn.  Ik verwachtte op jagers want ik ben in open gebied weer geraakt met een groot veld wilde bloemen en plantenzeeën en anderzijds een geoogst maisveld met bosranden op de einder.  Een zeker 6 meter hoge lange coniferenhaag scheidt privé. In dit open gebied , vallen de groeiende enorme stapelwolken op.   Een apart cachet gevend aan het landschap.   Ga ik toch later weer het handels bos in , en opnieuw rood grindpad, die me leidt, naar de rustpost in een natuurcentrum. Hier tref ik ineens een paar oude en jonge bekenden. Het is meer een  natuurmuseum en er valt enorm veel aangaande te zien , maar daar is de tijd voor tekort.   Een knus verblijf , dat wel. ook het terrein omheen dit centrum biedt veel te bewonderen.   De natuur in al haar facetten.  Schot in  de roos.   Maar de wandelaar wil verder.  Aan het hemelzwerk weet men geen raad met de groeiende stapelwolken en ze worden dermate opgetast, dat ze aan overgewicht zullen bezwijken.   De noordelijke hemel wordt langzaam donker.  Ik passeer de gemeentegrens Boekel-Gemert , en mag de laan in de terreinen op van Huize Padua , door tuinen en langs paviljoens aller grootte.  Oude bomen omranden de lanen, en van de kastanjes ploffen  deze vruchten rondom me neer.  Bomenlanen door die dan weer beuk , beuk en eikebomen afwisselt.   Poort door, terrein stichting af,  stuk bos in en dan, volgen uitgebreide maïsvelden wisselend met weiden en akkerland.

De grond ligt soms bezaaid met eikels en ik neem zo'n eiekelmutsje op en plaats die op mijn vingertop, en teken een gezichtje.  Mond krom lijkt boos kijkend en mond onderboog lijkt lachend.   Kom maar op 't idee.  Een gele bloemenzee omboord in haar bermen een nieuw aangeplant bos , waar toch vooral essen beuk, eik floreert , maar berk toch de boventoon voert.  Volgen nog plukken bos.   Onder oude eikenboomrijen , dan weer amerikaanse eik , dan weer oude berk, en dan weer beuk.  Markeringsstrepen van Peellandpad Den Bosch -Roermond een LAW-route.  Een grasweg, enorm bietenveld en natuurlijk maisvelden.   Perfecte stilte om me heen.  Dan weer wat Peelwegjes door bomen omzoomd.  Kom op grindweg met erg grote afgravingsplas waar het water azuurblauw oogt.  Er kruipt een slak ,{bruine} en wat later een groen-geel gestreepte dikke  grote rups en , wat verderop een zwarte slak.   Heb ooit gehoord een slak kondigt regen aan of wacht erop en ze zijn bij veel regenval altijd present.  De weersvoorspelling en wat geweest is, is ernaar.  Passeer een groot veld met alleen maar oranje [dahlia's}? ...  Weer hoge braambesstroken breed in de berm.   Ik zie de handelse kerktoren even piepen. Lijk er erg dichtbij nu.   In wat even open gebiedje.  Een dame uit Rosmalen komt langszij en we lopen wat k.m. rs keuvelend samen op, tot blijkt , dat ze korter gaat en onze wegen scheiden moeten.  Komen wat kleine z.g. 60 k.m. -limiet , asfaltwegjes.  Allerlei struweel en jonge boompjes omzomen de weggetjes.  Een prachtige bermflora.  Wat heggepaden, met tuin en landbouw en weidegebieden . Modderplassen omzeilend even peelwegje over en opnieuw grindweg in met verre blik en bosrand anderzijds. Het wolkendecor indrukwekkend mooi.  Een doorgeschoten aspergeveld volgt een bietenveld en toch weer maïsvelden.  Hoog boven me cirkelt een buizerd, vast wel , zwevend op de wind , op zoek naar prooi.  Kom aan open groot zand veld met motorcrossparkoers en mag toch de luwte van overgroeid boswegje in, waar opvallend enorm veel rose orchis bloeit. Naast andere plant en bloemensoorten , maar ook tuinafval ligt.   Afval van veel coniferen... Ik kom weer in open landelijk gebied. Stinkende  enorme varkensstallen. Roel en Ineke uit Uden halen me in en we blijven tot finish bij elkaar.  We lopen door bietenvelden , mais en weidelanden, vaak kniehoog gras.  Aspergevelden, en wat al meer.  Weer van asfalt naar grind komen we uit op een z.g. ringweg. Gaan we over en dan blijken we rand Gemert te zijn beland.  Worden met parkpaden door groenstroken geleid rand bebouwing, grindwegjes plassen , vijvers, sloten , stroompjes, rietkragen en wildgroei allerlei, de natuur mag haar gang gaan zo lijkt.  Kleine bruggen planken vloer.   Even twijfel over de route bij een groot taxibedrijf.  Nemen toch de klinkerweg maar , en komen dan toch nog terug op de route , die even doorliep op twijfelpunt. . Even rood-afalt-fietspad die toch nog een park in leidt, laat ons slingeren naar de bebouwing op aan.   En dan is het groenige feest afgelopen.  Nog wat straten en dan weten we dat we snel arriveren aan de clublokatie.  Niet druk binnen maar wel de streek-eigen-wandelaars die er verpozen.  Volgende week een bijna thuistocht.  Nuenen.   De keuze dat weekeinde is weer ruim.  Een tamelijk nieuwe loot aan de wandelstam. Was twee jaar geleden met hun eerste nieuwe tocht, zonder meer de moeite waard.   Misschien zie ik U daar ook.  Blijven wandelen dus.  Houdoe! Tot ergens langs de wandelwegen.  Gegroet:

Peter  Heesakkers

18-09-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Vanaf het station in Roermond is het nog een tippel van bijna drie k.m. naar de start, café zaal "Aad", {Oud] Leeuwen. Vermoed vlak voor me een jonge dame in wandeluitrusting ook op weg te zijn.  Dat was ze ook , maar dan naar haar werkplek voor de dag.   Dus onze wegen scheidden al vrij gauw.   De straatnaam bebording was niet altijd aanwezig en duidelijk, en zo gaf het soms problemen op de looproute naar de zaal.   Een plein volgens beschrijving overgaand , dat bijna niet de naam verdient, en vervolgens mis ik de Venloseweg zonder straatnaambord, ja verscholen op een huis en oudmodisch en versleten, maar niet op de straathoeken als op palen.   Ik beland op een groot buitenstads outlet-winkelcentrum, en keer op mijn schreden terug.   Venloseweg gaat omhoog en weer mis ik naam Paralelweg bord.  Vanaf het hoge talud bij brug over het spoor kan ik steil omlaag de betontrap nemen nog.  Een afgelegen buitenwijk.  Moest tot tweemaal op mijn schreden terug.  Soms wat industrieterrein door en enorme  bergen geperste balen oud papieropslagen, kom ik juist gestarte wandelaars tegen.   Het doet dorps aan deze wijk.   Bij de inschrijving ontvang ik een boekwerkje van aaneen geniete A4 bladen in kleurendruk , uitgebreid met V.V.V. info over de route wat te zien , en geschiedenis van de streek en stad.  Erg informatief toch.   Een volle toeringcar komt binnen van de club Anjertrippers uit het Belgische Hechtel-Eksel.  Na een kopje koffie  ga ik op weg.   Merkwaardig routebegin, rijtjeshuizen, even verderop bungalows tussen industrieterreinen, { wat een contrast}- waar je deze bewoning normaliter in groengebieden verwacht.   De beloofde route-afstanden wijken enigzins af.   Ik daal af naar het Maas en Swalmdal,  ga dan de wijk uit, een ruwe grindweg op, onder ruisende populieren.  Ben meteen aan de Willem Alexanderhaven, waar talloze vissers genesteld zijn.   Ik lijk op een schiereiland tussen Maas en binnenwateren beland te zijn.   Ga over wildrooster, wat me in dit gebied verwondert, en links van me is verruigd gebied waar koeien blijken te grazen.   Enorme koeienvlaaien in plaats van de welbefaamde limburgse vlaaien liggen rijkelijk op de wandelweg, en ik loop tussen de enorme kudde  van achtersten door.   Wanneer nodig maken ze rap plaats voor ons.  Vandaar dat rooster dus.   De lome blikken verraden weinig opwelling , voor het voorbijlopend wandelvolk.  Men beziet ons belangstellend dat wel.   Voor me wat torenflats en de zend radio-t.v. toren met piek-antenne, en de toren van de kathedraal van de bisschopsstad aan de overzijde, torenflats als een Amerikaanse binnenstad,  van het water van de W.A. haven.  Een storend luid muziekgeluid aan de overkant bij industrieën van oosterse komaf en cultuur.   Gezangen van biddende immams of zo.   De klokken van de grote stadskerk vallen in.   Een middelgrote stad met grootstedelijke allures en kern.   Ik bevind me in de z.g. ,stadswei',  een ruw natuur en flaneergebied.  Vergezichten over de wijde omgeving van de Swalm en Maas en zijn baggerhavens.  Gezien de dijken  en uiterwaarden, is het tevens een overstromingsgebied.   Ver weg voor me de spoorbrug naar Eindhoven en Weert, en de Buggenumse elektriciteits centrale.  Witte en zwarte zwanen vlakbij me in het water en  jong familiegeluk met jonge grijze zwaantjes.  Enorme spanwijdten van de vleugels als ze vliegen nu en dan.   Doet denken aan de sterreklames destijds op t.v. over de KLM.  Trekganzen verzamelen voor de grote trek naar het warmere zuiden.   Diverse andere watervogels zijn er te zien.  Draai de contouren van Roermond achter me en de lange grindweg ruilt voor asfalt, onder spoorbrugje door.   Een gedenkplaats van een 19 jarige jongeling die hier wat jaren terug verongelukte.  Draai een erg smal asfaltpad in door ruige natuur en heggelanden, en bosjes, met moerassen.  Dan breder tussen erg oude berkenbomenlaan.  Weer een asfalter.  Volgt na een bult de rustpost op 7 k.m. , wat vroeg voor me.  Stempel op de post halen en ik ga door.   Ben nu in klein maasdorpje Asselt en volg langs de oevers, een vrijliggend paadje.  Veel watertoerisme, vooral de oosterburen blijken het hier naar de zin te hebben gezien de vlaggen op boten in de jachthavens en de nummerborden op auto's.   Het oude kerkje spuwt zijn kerkgangers uit, en even laveer ik daartussen.   Veel tourfietsclubs duitsers en limburgers zo te horen en ook al veel auto's al of niet met botentrailers komen me voorbij in gezapige gang gelukkig. Langs een jachthaven waar duits de voertaal lijkt. { Als ze maar weer niet vier jaar blijven}.  Langs het water veel vogelaars met veldkijkers en kijkkanonnen.   Ook hier veel gevogelte te zien en op een weide-eiland lijken ook hier hele kolonies vooral ganzen zich te verzamelen voor een reis naar de zon.  Voor overwinteringsreis, vast een chartervlucht besproken.    Na wat lang gaans over bitumenwegjes, lommerrijk gaan we op een routesplitsing rechttoe en smaller en rustiger veldwegen in, waar een beekje hoogstaand water door het  lichtgolvend landschap kronkelt, haastig, blijkt de Swalm.   Velden door met groensingels wijde blik kerktorens van dorpjes aan de einders.  Vochtige zand en grindwegjes tussen veld en akkers en bomenrijen ruisend in de hardere wind.   Een kikker blijft voor me observerend naar die wandelaar kijken, en verdwijnt met een reuzensprong in de berm , in ommekeer.  Het was een best groot exemplaar. Ook regenwormen zijn redelijk talrijk.   Ga over een krakkemikkig plankenbrugje de Swalm weer over,  waar het water nog juist onderdoor stroomt,  door een dalletje en dan klim ik naar een boerderij, waar de rustpost is.   Kan zitten zowel op de koer als binnen.   Limburg is gekend door haar boerenhoeven met omsloten binnenplaatsen, of 'koeren' ,  en kruisbeelden en kapelletjes langs de wegen en paden.   Zo ook vandaag tref ik er tallozen.  De pauze op 12 k.m. mag nu wel.   Na deze post via verharde oprijlaan, overwelft beboomd, kom ik aan doorgaande weg naar Beesel, even fietspad om dan over te steken, een man met rode baret, met vleugelspeldjes, tref ik er zoekend aan, op een routesplitsing,  en loop even met 'm mee te keuvelen. Oud-paracommando, veteraan ?   Raad ik er op los, nee hoor zomaar gekregen {?.....}.  Naar een wisselend bos, weide en ruigtegebied gaat het nu,  ergens tussen Beesel en Swalmen.  Koeien, stieren, kalveren en stierkalveren , schapen, paarden , veulens, pony's bevolken de weiden tussen groenboorden.  Mooie bomenwegjes en in het Beesels broek en bossen.  Ga nu recht op de A73 aan en enkelspoorbaans lijntje waar nu en dan een pendeltrein passeert.  Ga langsheen snelweg en spoorlijn,  na landelijk , station dorp Swalmen achterdoor.  Laten dit dorp nog juist liggen.  Een binnenwegje klinker brengt me langs rozenkwekerijen, en wat vrijstaande huizen.  Een tuin met een albino kangeroe, eenzaam tussen andere beesten.  Duik een dalletje in waar sporen van stromend regenwater zich in de helling aftekenen.  Broekbosgebied in.   Een schelp en zonnestraalteken met opschrift alsdat deze route onderdeel is van het pelgrimspad naar Santiago d. C. , staat aan de brugleining.   Ga brugske over de Swalm en kom langs een oude ruïnetoren erg dikke muren van eertijds kasteel uit ergens 12 a 1300.  De muren brokkelen af van alle eeuwen weerstand tegen de nukken van weersuitersten.  Naast de toren een jaren geleden afgeknapte oude boom, mogelijk door storm of blikseminslag.  De onderstam vol elfenbanken.  Ga dan beekdal weer uit omhoog langs hoeven en kom aan verbindingsweg naar {?}.  Heb ik weer de lus volbracht naar de zorgboerderij in Asselt van vanmorgen eerder.  Op een heuvel gelegen, waar de rustpost is.   Iedereen zit buiten, heel even druppelt het dan , en een deel vlucht onderdak.   En tussen de hooibalen.  Echter het is hemelwater , dus gewijd water, en er kan alzo niks mis gaan.  Het lijkt erop dat de priester van het naburige kerkje voor de hoogmis aanving,  met de wijwaterkwast zo kwistig tijdens het "Asperges mé ", gezwaaid moet hebben, dat de druppels ervan nu neerkomen.   En omdat ik niet van papier ben en vertrouw op de allerhoogste , blijf ik zitten.  Ook wandelend brabant is hier ter plaatse goed tegenwoordig.  Tine, met Luna de onafscheidelijke hond,  wat oost-brabanders, Jaap en Tilly uit het Gelderse, en nog velen maken hun opwachting hier.  Toch blijft limburgs de 'voertaal'.  Nadat ik met het duo J.& T. aanstap , komen we langs dassenburchten, en de borden waarschuwen ervoor langzamer te rijden, voor deze beschermde diersoort.  Ze blijken in een wal te huizen die tevens als waterkering schijnt te dienen bij hoge waterstand van de maas.  De A73 ligt op afstand zichtbaar toch, en tunnels afritten overgaand.   Route gaat tussen landerigheid en licht golvend gebied.  Ga over enkelspoors lijn van Veolia Roermond- Nijmegen v.v.   Vervolg langs tuinen privé, tuinderijen, en weiden met allerlei vee.  Aangebrande koeien, { wit met zwarte vlekken} , {maar ook de bruingevlekte, die dus deels de zomer gemist moeten hebben....}.  Een sportpark langsheen , en na een draai over dubbellijns spoorweg, is daar plots Leeuwen dorp annex gem. Roermond en dus ook de finish in zicht.  Meld me af en bezie nog het binnenkomend wandelvolk , waarvan je naast vaak namen veel gezichten herkent, uit limburg en brabant en zowaar nog gelderlanders.  Rien uit de buurt van Nijmegen schuift ook nog even aan voor een praatje en analyse van de tocht.    En terugblik en vooruitblik op het wandelen.   Het waterige tafereel vandaag, maas en maasarmen,  binnenwateren en swalm, deed meer aan echt Hollands welvaren denken dan het limburgse.  Toch weer eens een heel ander landschap dan in het brabantse, waar heide bos en ven prevaleert.  Als de zaal leger wordt besluit ik ook maar de terugwandeling naar het station in te zetten. Nu kan ik de route dromen toch.  Kom goed op tijd op het station aan, niet lang wachten en omdat de rails er al klaar lagen , zal de trein ook rap wel komen, tenzij de dwarsliggers onder de rails dit nog beletten. Ze behoren erbij zo legt een spoorbeambte me uit.  Ben juist in de trein als donkere wolken toch nog hun last laten vallen. Prijs me gelukkig een eindelijk droge dag vandaag gelopen te hebben.   Nu komende zondag staat Nijnsel bij St. Oedenrode op program.  Misschien tref ik u daar ook. Mits we blijven doorwandelen dus, en u daar ook bent.  Houdoe!

Peter Heesakkers

28-08-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Wandelclub DLS; ofwel De Lichtstadstappers uit Eindhoven, houdt haar 14e Papegaaienwandeltocht, bijna een derde lustrum dus.   Mijn plan was aan de vooravond vast.   Ik zou vroeger op weg gaan , want helft middag volgende dag zou het weer omslaan naar regen en onweer.  Zou ik vast een heel deel van de tocht nog droog weer hebben.   Het zou ook vrijwel windstil en tegen of rondom de 30 graden zijn.   Vroeg opstaan was het parool.   En omdat het een dik drie kwartier zou zijn met de fiets.   Echter; met het opstaan en tijdens m'n ontbijt, vulde de lucht buiten zich met donkere tot zwarte schaapkudde-wolken.  Het werd alras donkerder, en ik besluit de buienradar te raadplegen.   Ik zie daar boven de Antwerpse kempen dikke grijze , blauwe en rode vlekken vormen die activeren.   Zware regen en onweer dus..... Ik had inmiddels al onderweg moeten zijn na twijfels.   Het rommelt in de richting inderdaad, van de buurman, het flitst , en ik besluit maar af te wachten, en om niet temidden van onweer en evtle. stortbuien, op weg te gaan.  Zie met lede ogen de regen met bakken, loodrecht omlaag vallen en prijs me gelukkig nu niet buiten te zijn.   Uuuhm: Wat nu; ga ik nog, kies ik voor later, korter?  Oriënteer me op het alternatief.   De bus dus.  Vertrektijd, waar uitstappen, hoe ver gaans.   Ik kies voor de bus.   Huubke uit Weert, en een Rotterdammer, hadden hetzelfde idee zo blijkt.  We stappen uit aan eindpunt, en dan weten we , dat het nog zowat drie k.m. gaans is naar de startlokatie, een vogel/ dieren/ en huisdieren opvangcentrum, erg veel papegaaien.   Voorheen campingplaats.   Vandaar de naam nu.   Het is inmiddels droger geworden, en  komen over de toegangsweg steeds  meer auto's aanrijden, die blijkbaar het weer ook afwachtten.  Ook bij hen sloeg kennelijk de twijfel toe, en dan heb je doorgaans als organisatie het nakijken, omdat rond juist de tijd van het gebeuren,  je de beslissers krijgt.   We zetten vanaf de eindhalte stevig de pas erin, moeten nog door dorpje Oerle doorheen, om dan een slingerweg landerig op te gaan naar de startlokatie.  Schrijven in en gaan op weg.   Voor de grootste afstand is het te laat en zal voor korter moeten kiezen, die inschrijftafel heeft een lange rij , dus blijkbaar zijn de meesten voor kort {er},  vandaag....  Meteen na de poort wat grind, slinger veld door middels smal asfalt, langs oud uitziende molen, knap nagebouwd,  anno 1987, behorend bij een bakkerij, met weiden paarden divers ras, en wat ezels,  verspreide woningen, om dan een veld-zandweg in te slaan.  De grond erg vochtig, moet het rijke nat nog duidelijk verwerken.  het zal nu en dan ook modderen worden vandaag.  Stapelwolken geven het landschap een prachtig decor.   Precies een schilderij, maar dan rondom als een koepel.   Mussen badderen zich in de plassen.   Twee paarden helpen elkaar van de jeuk af.    Een groep witte ganzen de nekken strak omhoog, roepen me na, waakzaam als ze zijn, echte waakvogels.   De zandweg gaat voort , langs kleine en grotere bospercelen, afgewisseld met maisvelden en akkerland ertussen. In de verte piekt dorpskerk Wintelré boven de bomen uit.  Een voorbesproken graf, met geboortedatum en naam vermeld ligt te wachten op de wens van de gereserveerde.  Zomaar langs het pad in een bosperceeltje.  Hij is nu in alle geval al erg bejaard.  Zandweg gaat naar asfalt en stevent op het Vessems bos aan.  Grond is nog steeds erg vochtig tot meest nat van de recente stortregens.  De lucht van nat zand en groen doet weldadig aan.  Alom nog nieuwe twijgen aan struiken, bosjes jonge en oude [re] bomen, nieuw blad, het natuurlijke parfum kietelt mijn neusgaten.  Plots; ik dacht alleen op de wereld te zijn, een gehijg vlak achter me...  Huh!? Een hijger?!  Nee hond mag van baasje aan me komen snuffelen zonder leidsel. Kijk tegen een machtig grote kop aan naast me, met enorme rimpels.  Een facelift zou voor het beest best mogen of niet misstaan {.....}.   Baas roept niet en het beest laat me gelukkig met rust. { Zucht....}.  Ben nu in de bossen van Half Mijl en Toterfout.  De groenlucht na de regen is overheerlijk en de wilde planten en bloemen overdadig.  De zon schijnt volop , en de bossen dampen, en nevelsluiers waren er doorheen.   Verdamping dus en het voelt klam , benauwd aan.   Echte zonnestralen tussen de bomen. Bospadbekledingen als takjes en rotte dennennaalden en ander boomafval bedekken de grond.  Antislip.   Volgen poos paden zo kuilig, wat duidt op  motorcrossgebruik.  Lastig  en omzichtig laverend lopen een hele tijd.   In die kuilen plassen water vaak kniediep.   Omgevallen bomen moeten gepasseerd worden.  Er volgen boslaantjes, tussen percelen door, met rijen beuken, eiken, essen en sparren.  Een open plek met hoge kunstmatige zandbergen,  { grondverzet} -- dampen na in de zon, en met een beetje fantasie kan een truc-fotograaf er op doen lijken dat er wolken tussen de bergen hangen.  Kom ik aan het  "Grote meer", een reusachtig ven dat nu kunstmatig water ergens van aangevoerd krijgt, omdat het jaren achtereen zijn water verloor en vrijwel droog stond,  door de toegenomen waterhuishouding.  Het komt weer helemaal goed zo te zien.  Berkenbomen spelen aan de oevers de hoofdrol.   Nieuwe aangroei.  Het bos na een poos weer in vallen het geluid vallende takjes en eikels het plofgeluid me op , in de verdere stilte.  Ben beducht dat exemplaren mijn hoofd zullen zoeken of aandoen, zou ik m'n pet opzetten?  Ook het gedruppel van de loofbomen, waar de regendruppels zich blad na blad laten vallen is in de stilte goed hoorbaar. .  Veel en vroege eikelval brengen strenge winters , is me ooit verteld.   Het bosparkoers zet voort, loof en naald.   Een donker sparrenbos enerzijds, meest blad anderzijds.  Ik geraak plots bos even uit wat landelijk ertussen, en kom aan de clubrustpost.      Een particuliere woning met landbouwschuur, en het is er druk beklant en bezet.   Een vijftal medewerkers heeft de handen vol.   Het is erbuiten goed toeven in de felle zon.  Vochtig warm , dat wel.   Vervolg na deze rust, een lommerrijk wegje, om na een plantage met meest jonge coniferen, en wat maisvelden een bos weer in te gaan.      Den overheerst naast sparren.  Volgen een drietal paalkrans-grafheuvels uit de middenbronstijd zo'n 1000-1600 v. christus.   Vervolg bos poos om ineens aan wijdse tuin en akkerbouwvelden en weiland te komen .  Blijf een tijd langs bosrand en deze gaan , met groensingel van elkaar gescheiden en verderop blokken hooi in de velden die narieken van het nat vanmorgen.   Weer wat verder een recentelijk gehooid veld, waar de hooi nog op ligt, mag eveneens mijn neusgaten in komen.   Even landigheid, asfaltwegje met fietspad erlangs af.  Om weer veld in te gaan rand bos en een omweggetje door bosperceel om daar ook grafheuvels te zien met uitleg van opgravingen in brons. Boven mij stijgen frequent grote zilvermetalen vogels op vanaf Eindhoven Airport.   Ga wegje over akkerlanden in, met mais, boomkwekerijen, en een verwilderd aardappelveld, waar het onkruid het ruim wint van het aardappelbladgroen. In zucht wind voelt weldadig aan in de velden.   Kom aan een rotsblok, met opschrift, alsdat er voordat dit bos hier was, er een graanmolen stond.  Om "economische redenen" gesloopt begin jaren 1900..... Op papier een grapje van de route-uitzetter, met het verzoek die enorme kei, niet mee te nemen....  Zo'n joekel ván , zie ik niet gebeuren.   Een oude grensmarkering waar oude gemeentegrenzen elkaar raakten.  Volg verder door bos tot aan weg Zandoerle Knegsel- Steensel.    Waar de rust voorzien is in en om paviljoen van een camping.    Hier tref ik diverse bekenden en ook oude getrouwen uit de tijd van weleer.   Die groep dunt snel uit.   Jaap en Tilly gaan met me mee de tocht afmaken.   Gaan na de pauze terug naar de voornoemde weg, maar draaien dan richting gehucht Zandoerle.  Er blijkt een ralley aan de gang van oude snelle cabrioletautootjes.    Komen over de ydillische dorpsbrink, driehoekig van vorm haast, met oude eiken omzoomd, en een drukbezocht mariakapelletje, met geschiedenis-info.   Midden op die brink een veldkanon uit wereldoorlog twee, daar ooit door snaken van toen als buit erheen gesleept, ergens vanuit de buurt.   Draai driewegs om de brink heen, zodat ik weer terug op doorgaande dorpsweg kom om buiten dit gehucht een draai het boerenland weer in te gaan.   Een rustig asfaltwegje met wat verspreide woningen, en later verkrotte kooien en veldschuren, wat lommerrijk gaande.   Vier reusachtige stenen leeuwen bewaken een particuliere ingang en gronden.   En na landerigheid een vervolg langs de afrastering van het park dieren en vogels laatste vooral waar we deze morgen vanuit startten.    Een reebokje volgt ons langs de hekken zolang het kan.  Zie je niet gauw, doorgaans zijn ze erg schichtig. Een draai brengt ons naar de poort en ingang dierentuin-park.   Waar het nog even buiten gezellig nazitten is met overwegend streek wandelvolk.   Harold,  een der motoren achter deze tocht, en voorzitter van DLS heeft het plan deze tocht te schrappen, bij gebrek aan medewerkers en leden zo zegt hij.   Heb er anders genoeg  gezien, als op de posten.   Dit is een der prachtige streektochten, en het zou enorm jammer zijn als deze ter ziele ging.   Van heinde en verre, en naar ik op de parkings zag de zuiderbuur, komt men er op af....  Over twee jaren stoppen , zou een ernstige vergissing zijn.   Wel ga ik met 'm nog een hartig woordje erover spreken.   Deze tocht mag niet ter ziele gaan.    Alles steekt prima in elkaar , en de omgeving biedt eindeloos veel.

Echter; meer andere parkoersen en stukken veranderen, en andere richtingen uitgaan is zeker wenselijk.  Misschien is een andere startplaats of vanuit andere hoek van de gemeente, zeker te overwegen.    Na het terras vandaag, wordt de tocht terug naar de dichtstbijzijnde busverbinding weer ingezet.   De bus verloop ik juist... Het is een halfuursdienst, {gelukkig} {?} .. Het weeralarm voor midden-middag blijkt ingetrokken, al betrekt de lucht wel, niet verontrustend echter.  Het moet vast zijn stempel op de deelname gedrukt hebben.   Die pech heb je dan als tocht-organisator.   Nu zondag lonkt Roermond.   Lang geleden , dat ik daar al eens was.    Maak m'n plan op hoe er te kunnen komen.   Misschien treffen we elkaar hier ook eens of elders langs 's-heren wegen en paden.   Blijven wandelen dus. Houdoe!  En tot volgend keer.      Peter Heesakkers

21-08-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

 Voorbije nacht ontwaakte ik enige malen door geluid van zware regenbuien. Oei !   Dat belooft voor morgen.  Echter; de sombere voorspellingen lijken bij het opstaan anders te gaan worden.   Hier en daar regen maar dan daar meer dan hier.  Het ziet er okidoki uit alsnog.  De bus heeft nog maar weinig te vervoeren, vakantietijd nog immers.   Ik laat het bekende landschap aan me voorbijglijden.   Kom in Luyksgestel al heel wat starters tegemoet.  De inschrijving  gaat vlot.    Joop, de eminence grise en startmotor van de club de oprichter, ja dus;  verwerkt de inschrijvingen weer keurig op zijn deelnemersbord.   Peter B. uit Mol zie ik nu ook, als afgesproken.   We zien elkaar nu op de kop af , in een week elkaar  vier keer op wandeltochten.  Merkwaardig toch in zo'n kort tijdsbestek.   Van bijna onder de stoere oude kerktoren met zijn piramideachtige top, gaat het  richting doorgaande dorpsstraat.   Plantsoentje met het beeldje van de koperteut, was vroeger een doorreizende marktkoopman die met zijn handelswaar vanuit  vlaanderen richting denemarken trok , dwars door holland.   Nog een pleintje met muziekkiosk.    Maar nu krijg ik argwaan.   Zuidwaarts het dorp uitgaand herinner ik me meteen de route van eertijds.   Zeg het tegen Peter B. , en opnieuw als vorige week in Weebosch , leest P. dat de route van 2010...... is..      Neem een draai brede zandweg in met eik en berk weerszijden tussen de velden door.   Lopen een bui mis gode zij dank, steken een wegje over een sluippadje in langs appelgaard, appelplantage zegt P.   Steken weg Lommel- Luyksgestel over en zandweg vervolgt.  Een bomige dreef tussen boerenland en bossen natuurlijk weer maïs, gaat het bij een drooggevallen ven bos in en worden we verblijdt met grassige paden en een en tweesporige soms zand en zien we hoe oud en jong bos zich vermengen met nu na de regenperiode extra opkomend jonge ondergroei tegen oude dennen en sparren.    Het groen ruikt heerlijk na de voorbije regennacht.  Soms gaat het nog juist langs modderpoelen op het pad en dus ontwijkende bewegingen.   We zijn in het Venakker bos.   Kriskras bospaden wisselen met dreven en soms halfverharde paden voor fietsers.    Komen op het hoogste punt van  brabant [44m.]   En dan is er de grenspaal met de buurman, no. 191.  Een kegel met denneknop op de top.  130 m. hoog en weegt 372 kilo.  Gaan  kort evenwijdig met buurmans grond een paar honderd meter, om na vroegere boskap te zien hoe snel er weer wat groeien kan in de plaats.   Een dicht beboomd donker bospad in  draaien wij om een erg grote grasweide in L vorm wijds zicht ,  naar fietspaden die nu erg rustig zijn , derhalve voor ons even wat verhard onder onze zolen.  Volgt wat later de Cadi-wagen, afkorting voor cantine-dienstwagen, zelf bijeengespaard en van alle gemakken voorzien door de club zelf.   De z.g. wagenrustplaatsen hebben een eigen cultuur ingenomen in het brabantse op de wandeltochten en een erg gezellige eigen open sfeer.   Veel bekenden ook hier weer.  Jos en Gonny tekenen kort hierna ook present, ook medewerkers van Bnlx-wand.   Blij weerzien want zo vaak tref ik ze niet.   Post is geplaatst aan een ydilisch ven.   Met doorkijkgroen.  Gaan na pauze, terug om dan weer even bos te nemen en vervolgens wat veldwerk, ruwe natuur en verwilderde groentevelden en groensingels.  Van zoals bordduidingen aangeven , gaan we van Kempener bos naar natuurgebied Stevensbergen in.  Gaan een byzondere vierstam-boom voorbij.   En krijgen een oud zandverstuivingsgebied te gaan.  Komen in een kapgebied van langer geleden en zien al weer allerlei nieuw groen en boompjes en struiken spontaan opkomen.   Mooi om het resultaat nu te zien.  Struinen omhoog en omlaag in korte stukken en bochtig door het nieuwe groengebied.   Duinenwerk soms erg steil gaand.   Het is ook een waterwingebied, zo zeggen de borden.  Best pittig gebied te gaan.   Er volgen schelpenpaden.   Na boswerk gaan we even de velden door, bijkomend van de zandheuvels en de inspanningen.   Voor ons ontwaren we Gonny en Jos , die er toch stevig de pas in hebben.  Komen na deze extra lus weer aan de cadi-wagen terug.   Peter en ik prijzen ons gelukkig dat de buien die we telkenmale om ons heen zien  zijn ontlopen.   Geloven vast dat die andere ons ook met rust laat.   Worden dan juist onder de luifel staand van de verzorgingskeuken met uitschuifbaar naar buiten , buffet, - wagen dan toch verrast met een korte felle plensbui.   Gaan na pauze om een prachtig ven heen om van een smal schelpenpad naar tweesporig pad te gaan en vervolgen een hoog gras begroeid boswegje door.  Komen dan  aan een maisveld; [ wat mis ik de golvende korenvelden van vroeger] ,  en veldgewassen als wortelen en bieten , en bebloemde aardappelvelden.  Komen dan de bossen uit van het Venakkerbos, en herken de velden van de Grenzeloze tocht Lommel-Luyksgestel in Kersttijd traditioneel.  De Bosserdijk.  Het verrassingselement is weg.   Wat dan altoos een kerststal is onder rieten dak, staat nu een pick-nick tuinset.....  Het gehucht Boscheind volgt een 80 k.m. baantje.  We lopen nog wat zandwegjes langs vee en privégronden en mais wat oneindig lijkt.  Een kapel met begraafplaats, en daar Lopen we Jos en Gonny Hollanders weer in , die de plek bezocht hadden.   Lopen gevieren naar einde tocht langs bakkerijmuseum en een van de twee windkorenmolens die het kleine dorp telt, vast een unicum{?}   Komt de haast stompe oude dorpskerktoren in zicht, waaronder het dorpscentrum Den Eykholt de start en finish zich bevindt.   Daar hebben Jos Gonny en Peter B.  Mol en ik nog een gezellige napraat, en druppelen andere bekenden en echte wekelijkse waar dan ook wandelaars binnen met korte gesprekjes.    Ik zeg niets over de organisatie , want die is bij  De Grenslopers altijd helemaal tof.    Maar wat jammer voor zulk een rijk wijd verspreid natuurgebied als De Kempen is, zijn de mogelijkheden plenty.   Nu liepen we helaas eenzelfde parkoers van vorig jaar...... Als eerder hiervoor al geschreven; het verrassingselement viel weg..... Peter vond het wel mooi ,  en dat is ie ook, {.....} ,maar het was dan ook zijn eerste kennismaking hier.  Ik kon de route dan ook vlot herkennen , terugroepen.  Wil men de "klanten/ gasten" vasthouden , moet er fluks iets anders gevonden worden.  Het zou intens jammer zijn als men in korte jaren opgebouwd, de wandelaar elders zijn heil zou gaan zoeken.

De complete organisatie en parkoersen zijn normaliter zonder meer klasse,  geweldige inzet.  Dat trekt anderen maar mij ook telkens naar hier.  Gezelligheid is hier ook altijd troef.  Maar vernieuwing is noodzakelijk, voor elke organisatie trouwens.   Ik kijk erg nieuwsgierig uit naar de fotoreportage van J.& G. van deze tocht die ze maakten mede voor Beneluxwandelen.  Jos heeft een alziend cameraoog een zoekt de details graag.  Klasse!  Trof ook ex-medewerker Miel uit Mol hier nog even.  Heb andere medewerkers niet kunnen ontdekken. Wie weet treffen we elkaar ook eens ergens. Blijven wandelen dus.  Tot volgend geschrift.  Houdoe!      Peter Heesakkers

09-08-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Oei!  Het wordt oppassen: De wet van Murphy waart rond, in en om het huis.  Het wordt elke dag per fiets v.v. Geldrop; maar{!}; zowat een km. van huis neem ik het zekere voor het onzekere, mijn voorband maakt flapperend geluid en ik keer gauw om.   Neem Annemie's fiets maar uit de schuur, mis,  beide banden staan op de velling. Oppompen dan maar, ze zullen het redden tot Geldrop.  Een zucht dus, en maar gekozen voor de 25 km. afstand want wel wat laat..  Tref een trouwe lezer van mijn artikelen uit het Zeeuwse Veere, ook een Peter, en zo besluiten we na lang niet gezien de tocht aan te vangen.  Gaan de sporthal uit parkeerplaats over en langsheen een sportpark waarop het volstaat met caravans en tenten aller maat van de deelnemers. Wegje wordt fietspad en wat verderop smal pad tussen groensingels en weilanden vooral met plukjes bos en struikachtig geboomte.  Komen aan de oevers van het Eindhovens kanaal, met rijk begroeide boorden weerszijden en de natuur haar gang mag gaan al jaren, nu enkel nog recreatief [roeien en pleziervaart] gebruikt, kanaalbrug over gaat het landgoed Gulbergen in.  Wat grind en zandwegen in tot een toegang tot privéterrein. Noud W. Olats hoffotograaf meldt zich luidruchtig achter ons opkomende met de fiets, hij zal deze dagen trouw als altijd de route en wandelaars op de gevoelige plaatjes vastleggen, voor Olat's wandelalbum.  Het pr. terrein openbaart zich in een geëgaliseerd slingerend op en afgaand pad , maar ook met verzakte kuilige asfaltpaadjes.  Een weldaad en veelheid aan soorten bomen , bloemen en planten, zeg maar gerust lusthof.  Het lijkt oneindig.  Heidestukken onderbreken nu en dan.   Raken hierna in gebied , de Schoutse vennen.  Een route met geel/blauwe koppaaltjes volgt en dat betekent eindeloos geslinger langs ook div. vennen.   De parkoersbrief is exact en geduldig in omschrijving. Op 6.2 k.m. is Olats open lucht rustpost welvoorzien.  Een ruig natuurveld voorbij, gaat het omhoog naar viaduct weg Ehvn.- Helmond.  Stukken knoop-punt-palenroute.  De Papenvoortse heide in.  Zie al veel paddenstoelen [vroeg?!] , en boleten.  Buismanven en Bosven  volgen en wat weilanden en akkers met groenafzettingen, en bomenrijen.  Karrenspoor tussen maïsvelden en aardappel en bieten , asperges en andere veldgewassen gaat het tussendoor tot bijna Gerwen , waar we afdraaien naar noordelijke groenige villawijk van Nuenen.  Gaan weer door park met overwegend erg oude bomen een lust voor het oog die knoeperts.   Maar de paden zijn erg verzakt.  Deze plaats staat volop in het teken als eertijds woonplaats van Vincent van Gogh, en we worden telkens met aanduidingen  en bordjesverhalen eraan herinnert , wat  en waar Vincent leefde en deed.  Monumentale woningen hierover en beeltenissen, het ned. hervormde kerkje waar zijn pa predikte enz.  Gaan langs doorgaande dorpsweg tot Nuenens park alwaar de zaal/caférust voorzien is.  Zowat alle afstanden komen hier weer samen.  Gaan het dorp weer uit eigenlijk een uit de kluiten gewassen satellietstad bij Eindhoven. , en draaien na een tunnel onder doorgaande weg door een meest rijtjeshuizenwijk over achteroms en paden en vijvers langs, of hoe groen kan een wijk zijn.   Moeder Maria staat onder in een oude eikenboom versierd en wel , het huis en tuin tegenover oogt eerder als een allegaartje kermis.  m.n. De sofa in de voortuin...  Gaan door wat enerverende natuurgebiedjes,  Toeristische en recreatieve gemeentelijke uitspanningen langs. , en geraken in Nuenens gehucht Eeneind.   Draai na spoorwegovergang,   een flink ongelijk liggend veel geleden kasseiwegje op, waarlangs een al minstens halve eeuw ex-stationsgebouw. Wanen ons even in de middeleeuwen hier waar geschiedenis tot leven komt. Even bezoek aan gildenkapel op een brinkje om via even zakengebiedje de weg naar de Collse watermolen te gaan die er nog exact bijstaat zoals Vincent hem schilderde.  Hier dient zich de volgende Olat post aan , aan de rand van een schitterend natuur en wildgroeipark. De Collse zegge genaamd.  Hierna volgt de route de Kleine Dommel, door een enorm ruig natuurgebied , een z.g. broek en het is er dan dus ook erg vochtig nu en dan, eenmanspaden door rietkragen en andere ruige planten vaak mensenhoog.  Een absolute parel in de route vandaag.  Een meest moerasgebied.  Noud ziet een paar paddenstoelen of boomzwammen die volgens hem Judas-oren heten en inderdaad ze lijken op oren... Het slingerpad verandert van zand , gras , vochtig naar vochtiger tot modder, aanvankelijk over houtsnipperpaden maar dan verdergaand is het echt opletten waar de onderdanen geplaatst worden en omzichtig stappen.  Maar dit gebied is zonder meer een must om te beleven. Uniek!  Een stijging volgt naar de kanaaldijk van vanmorgen kanaal en nu ligt er een beton-fiets/wandelpad.  Even de modder van de schoenen afstampen, en naar stijging naar kanaalbrug om die over te gaan en af te dalen langsheen een havenkommetje met vissers her en der, over weer een ongemakkelijke oude kasseienwegje.  Wat plezierboten en kanovaarders, mag ik weer de ruige natuur in richting duiker van kleine dommel, bewandel drassig modderig, tot asfaltfietspad wat Peter  Berkvens en mij geleidt naar de finish , de sporthal.   Blijf er nog wat nahangen achter een glaasje, maar ben er tegen gewoonte zowat een uur eerder weg.   We zullen elkaar morgen weer zien.  Ontketen mijn stalen ros om de thuisgang in te zetten.  Oef!  Murphy's law is er weer!  Bemerk opnieuw dat mijn voorband op de velling gaat een eind later..... Trap koppig nog door zover 't kan , maar dan besluit ik maar te gaan lopen, zal zo'n vijf k.m. gaans naar huis worden, tenzij....Ik wandel langs de gewestweg waar zich ook de Daf-complexen bevinden , ja die dus;  Dan zie ik een bedrijfspoort waar bestendig auto's uitrijden , einde werktijd.  Loop hoopvol toch naar de portiersloge, vraag , en verdomd ja, geluk na ongeluk ben ik Murphy weer te vlug af, even toch, en de man heeft een fietspomp.  Pomp me het schompes, en het lijkt te houden.....?  Ik geef pomp gauw weer af en hij begrijpt mijn haast,  en onder dank en ik geef mijn stalen ros de sporen , zover weg raken als kan , vooraleer.  En verdikkeme het lukt, op het randje weer,  dat wel.  Het wordt nog bandplakken voordat ik de rust kan genieten en mijn Annemie kan verhalen.  En de voorbereiding op dag twee.

Dag 2 : De dag van Heeze:

Ik ben er niet gerust op, die fietstoestand dan.  Schuurdeur open en ja; hij houdt lucht!   De buitentemp. voelt klam vochtig windstil aan, de lucht oogt grijs.  Kom vlak voor G.  wandelaars tegen vroeg [er] gestart.  Begroet ze alle. Peter Berkv. van gister ja; is ook weer present en daar gaan we dan.   Komen zwoegers , [applaus], van de 80 en 110 k.m. tegemoet en wij gaan via fietspaden met een ruime draai noord-om Geldrop uit.  Zakengebied door om weg Ehvn.-Geldrop over te gaan even dan nog langsheen om dan een boslaantje in te gaan.  Slinger door bos en roepen ook nog even verkeerdlopers terug.  Pijl hing er toch... Zal zich verderop weer herhalen.   Komen na wat weide en agrarisch uit op monumentaal gehucht Riel, waar nog steeds 80 en 110 voorbij spollen.   Even maar, op hun route. draaien we een veldwegje in en dan gaat het kris/kras door landbouw , veeteelt, akkers en velden in door overwegend ruig gebied met paden meest smal en percelen bos.  Een regelrecht lustgebied dit tussen Geldrop en Ehvn.  Gijzenrooi genaamd en beschermt.  Komen Peter uit Mol {B.} tegen en de drie Peters , trekken met elkaar verder op.  Zal verwarrend gesprek worden welke Peters elkaar aanspreken.  Lopen door grassige en hoog grassige paden tot eerste Olat-post, maar opnieuw over padwerk nooit gelopen... Nu ook een paar graspaden onderlangs talud van de A67 {E34}  en tot aan zuid-west-puntje G.  Opvallend; een in-line skater met nordic stokken kan het niet laten , om telkens heen en weer een helling op/af en omgekeerd zich uit te leven tussen de wandelaars door.   Peter B. ontmoet nog even bekenden hier en als we aanzetten tot verder geraakt P.  even achterop.  Op de splitsing van 35 k.m. gaat Belgische Peter zijns weegs en wacht ik op Veerse Peter.  Die komt er aan.  De route voor ons vervolgt door het Heezeren bos.  Een amechtig mooi eindeloos bos/ heide/ natuur en weide akkers gebied, met groensingels omboord.  Stappen hierna ex-spoor Valkenswaard-België eertijds en nu fietspad over, achter een camping langs en met bocht door ruige velden om later voorlangs de ingang ervan te passeren, middels asfalt, en verstrooide boerderijen.  Een mestmachine  op een land, laat de luchten verspreiden en we zuigen spottend onze longen vol mestlucht.... Je kon tegen die lucht zowat leunen...  Gaan wegje later af, een smal eenmanspad dwars door weerszijden hoge maïs een poos, na een gildemonument.   Gaan later weer opener landwerk en daarna de bebouwing van Heeze in.

Tuin gemeentehuis door , dan rotonde over, richting Someren en Sterksel, maar dan dient de hoofd/zaal café-rust zich aan.  Henri Floor  zet zijn tocht hier verder , na een korte ontmoeting.  Draaien na rust dorpsweg af de kasteeltuinen en kasteelbossen en parken op aan.  Een duiventoren lijkt nu onbewoond...Gaan kasteelpoort door een ongelukkig klinkerwegje waar mogelijk al een eeuw of langer nooit iets van recht gelegd is.  Klinkers ver uit elkaar en diep karrenspoor.  Peter en ik zien om en zien dikke grijze koppen in de lucht verschijnen, zal het weer ons verrassen?  Lopen voor kasteelgracht en wat huisjes langs brug over de Grote Aa en weer een laan af tot doorgaande weg Heeze , om vlak ervoor toch de natuur van de Plaetse in te gaan.  Nog wat mooie huizen, villa's.   Zien erg grote bouwtenten staan waar folkloristische wagens voor a.s. optocht gebouwd worden.  Veld en zandwegjes door komen we in buurschap Rul.  Meest oude boerderijen nu door niet-boeren bewoond.  Wat volkstuintjes voorbij lopende Weg af , privéterrein in bij uitzondering.  Buigen af van witte villa, en volgen even rustige asfaltweg, tot aan hondenclub-rustplek, Olat.  Draaien vanaf rust, om twee halve te gaan rotondes en mogen na buurtschap ,t Hout de velden weer in, in de buurt van de kleine Dommel blijvend door enige draaipoortjes, ook aan ruimte voor corpulente personen is hierbij rekening gehouden.  Slingeren over prachtige verwilderde velden en volgen smalle paden erlangs de rivier op  Geldrop aan. De balsemien is rijkelijk aanwezig hier, en het ziet er schitterend uit en dan de veelheid ervan...! Gaan wat straten nieuw en oud en centrum Geldrop door om de kasteeltuin in te gaan.   Altijd zeker mooi.  Verveelt nooit...  Tuin en park ervan achterlatende steken we ringweg over en nog volgt iets , wat het midden houdt van plantsoen en wild ruig bos. Ook meest nattige paden. Grasveld door en daar is plots de sporthal als finish randje Geldropse bouw gelegen.  Na lang verpozen hoor ik van Frans Stl. dat Patrick Vanderstukken ook gesignaleerd is.  Maar het is juist dat ik op weg naar huis ga.   Mijn fietsband heeft het gehouden tot nu.... Ik duim er voor.  Wacht op overzichtspunt, en daar laat plots Patrick inderdaad het struweel voorgoed achter zich.   Herkennend armengezwaai ziet ie niet.....! Pas vlak voor me heeft ie 't in de gaten.  Even een kort onderonsje en de afspraak voor morgen is gemaakt.  Linda komt morgen vrijwel zeker mee, weet ie.  Ik vervolg mijn weg naar de lampenstad van weleer, en mijn fietsband? Die houdt het!   Dat vertrouwen is er weer... Opmaak , voorbereiding voor de 3e wandeldag, morgen.

Dag  3 : De dag van Mierlo:

Weer op mijn fietske naar Geldrop. Band houdt zich kranig nog.   Murphy zal ergens nog op de loer liggen voor.... We zien wel.     Patrick is er nog niet; denk ik.... Plots staat hij achter me in de gymzaal aan het aanmeldburo. En Linda wijst hij, is ook meegekomen. Zie een zwaaiend schimmige gestalte vanachter glaswand wat café en zaal scheidt.  Pat zegt dat de zon scheen in Heimisse en rondom Antwerpen, terwijl bij ons de lucht oud en grijs er uit ziet... Hoop dat ie de blauwe lucht mee neemt..... Na een bakje koffie en een voorpraatje gaan we op weg.  Peter B. Veere is niet present..... En Peter Mol {B} is al op weg.  Draaien om de sporthal meteen groengebied in langs kl. dommel.  Smal weer.  Om na pad weer een slingerend hoogstaand graspad veld over te steken.  Brug rivier over ringweg. Tegendraads naar G. kasteel en tuinen en park door te gaan . Poort door , weg naar Mierlo over , door de dorpskern en langs immense dure appartementscomplexen G. uit te gaan.  Weverijmuseum langs en almaar weer langs boorden rivier nu overzijde van gisteren bijna einde.  Duurt wat nog voordat we door groenige wijken Geldrop achter ons laten tot we in de Molenheide en bossen raken.  Een mooie uittocht toch wel en nu de rust van bosgeslinger.  Fiets, mountainbike ruiter en andere wandelpaden.  Volkstuintjes ,  knooppunt-palenroutes, en weer even terug  G. . Gaan hier omhoog bos uit viaduct A67-E34 over, om na een bocht op de splitsing 35/25 k.m. te komen. Even nog overwegen , en dan besluit ik langst te gaan, en ga met Patrick en Linda Vanderstukken mee op.  Noud die ons deels dezer dagen met camera in snap-toestand  "achtervolgt", verras ik met mijn lange afstand beslissing ter plekke. Gaan even langs de A-weg om.  Een kruisbeeld in de bocht waakt over ons wandelwelzijn , hopen we.   Een zandweg brengt ons langs grote tuin lama's herten , emoe's en ander sierlijk gedierte.  Zien een enorm struisvogelei liggen...  Gaan het Rulse laarzenpad in een wandelroute op zich bestaand.  En apart gemarkeerd.  Houtwalletjes, groensingeltjes , draaipoortjes bruggen en bielzenbruggen slingeren hoekig door nat gras ons door dit unieke landschap, volgen vertrapt gras van voorgangers onzes.  Wat een weelderig natuurgebied dit; indrukwekkend,  mooi, met ooooh's en aaah's.  Tussen weiden met schapenkuddes, koeien en stierkalveren.  Toch weer op Rul aan van gisteren.  Olatpost dient zich aan.  Even verpozen in midden moeder natuur aan een veldwegje.  Pad vervolgt door meestal graswegjes en door weiden en velden ruigte.  langs bloemen en dahlia's volkstuinen, een weelde aan gekweekte en wilde bloemen en planten , maar ook groenten.  Volgen aldoor op.  Langs wilde bloemenvelden met een weelde naast bloemen ook plantensoorten.  De natuur maakt er een schitterend palet van.  Dan volgt na veel bos eindelijk een grindpad, wel wat lang ,en dwars door de Strabrechtse heidevlakten.   Alleen de wind horen we.  Komen langs heide zandverstuivingen meest kunstmatig aangelegd om amfibieën te lokken, en afgeplagde hei .  Weidse blik rondom ons en overweldigende stilte.  Veldpaden gaand kronkelend en hoekig zien we even in de verte sporen van een catastrofale heidebrand begin Juli vorig jaar.  Heidelopers toeristen passeren ons nu en dan , een geparfumeerde dame laat haar nog veraf ruiken....  We komen op veldpost 1 van de 15 en 25 na onze lange lus.  Hierna gaan we verder de grote stille heide op , karrenspoor en paden smal en breed afwisselend. . Langs groepen bijenkasten zo in het veld , kolonies dus.  Daar heb ik niks mee en gelukkig op veilige afstand....  Het gepadder zet zich door, door bos en hei en MTB-paden. Parkoersman Ad en consorten sturen ons ook nog door een troosteloos heidebrandgebied ruim 300 voetbalvelden groot zo wilden de berichten vorig jaar... in erg trieste aanblik van zwartgeblakerde velden omgevallen en veraste bomen en staken. Een Sahelland-achtig beeld van als droogte, en vernietiging. Toch zien Patrick en Linda en ik al weer herstel doordat er grassen opkomen, en blaadjes groen en planten en bloemen , maar het bomenbos is reddeloos verloren.  Doch; een weifelend herbegin.  Zal met der tijd een verwilderd gebied worden i.p.v. bomenbos...  We gaan hier haast eindeloos doorheen met talloze zijpaden door.   Een aanklacht van onvoorzichtige natuurvandalen.  Mogen de hei weer af over viaduct A67, om in gebied Voortje onder Mierlo te komen op redelijk rustige asfaltweg, wat huizen verspreid. en Mierlo op de einder en zijn dominante communicatietoren. Langs immense velden prei, maïs en uitgeschoten spruitenvelden...  Gaan nog een natuurgebied in ruig en bossig.  Goorloop en Overakkerse loop gebied in met opnieuw ruige velden akkers, hooilanden, beemden, en sloten.   Komen aan weg Lierop /Mierlo en gaan eindelijk op deze plaats aan.  De café-rust herbergt vandaag een fietsclubdag en er hangen sport-wielerkoerstruitjes allerlei langs ons en boven aan het plafond. Gaan hierna de rust dwars door dorp op de bossen en heide van Molenheide aan, en onderlangs zowat t.v./radiotoren. Weer een prachtig gebied in.  Steken na ge-pad-werk weg Mierlo/ Geldrop over de Luchense heide in en het gebied Wolfsven.  Gaan achterdoor vak.-bungalowpark en recreatiegebied verder door  Luchens bos en raken even villawijk Mierlo-west aan.  Vogel-straatnamen.  Padderen door tot laatste Olat-post, ofwel wagenrust genaamd ook.  Parkoers-opperhoofd Ad is er ook en we mogen hem dankzeggen en prijzen voor deze erg mooie dagen.  Ad's neus krult van trots en tevredenheid.  We lijken een der laatste te zijn, en worden extra bedeeld met overtollig gebleken broodjes met beleg.  Opnieuw door bospartijen allerlei gaan we recht zowat op Geldrop aan.  Tot we komen aan de oostelijke villa/bungalowwijk rijkelijk in tuinen en groen dus ook.   Even ontbreekt een pijl en moeten we papier raadplegen om het juiste pad te vinden , maar ik weet hier na jaren de weg , en ziet daar is een vervolgpijl, we gokken goed.  Wat industrie enerzijds bos en tuin anderzijds steken we weg Nuenen -Geldrop over langs een immens sportpark, met grote nu voor wandelaars parkeerterreinen.  Fietspad langs bebouwing en dan is daar plots de sporthal.

Nablijvers bevolken de tent en terras-overkapping. En het is er beregezellig.  Zien nog enige beneluxwandel-medewerkers, en de praat en gezelligheid is compleet.  Patrick, Linda , ik en vast al die anderen , kijken terug op een geslaagd fenomenaal mooi , uitgekiend, zorgvuldig voorbereid wandelparkoers en wandeldagen.  Moeten we nog zeggen dat we als laatste onze woonst op gingen zoeken?.... Een wandeltocht van een natuurrijke schakerende schoonheid.   Hulde aan de Olat-medewerkers en de parkoersbouwers/uitzetters.  Een tocht om in lengte van jaren terug te keren.  Een absolute topper.  Ach Ja; de slogan ; "Echt Olat"!  Niet voor niks de grootste wandelclub des lands; rondom 1.000 leden {!}.    Nu dinsdag uit de serie Grensparkwandeltochten, op naar Luyksgestel die hiervoor aan de beurt is.  Misschien zie ik u daar ook .  Peter Mol zie ik er ook.  Blijven wandelen , dan zien we elkaar zeker ook wel ergens.  Vergeet niet de foto's van de tocht op Olat.nl te bekijken.  Noud Wijn heeft zich het heen en weer gefotografeerd.  Houdoe!    Peter  Heesakkers.

05-08-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het belooft warm te worden vandaag, en dat doet me besluiten eerder op weg te gaan, om deze enigszins te compenseren in tijd.  Opnieuw is De Kempenstreek mijn reisdoel vandaag tussen Bergeyk -Eersel en Luyksgestel. 

Heb de luxe van keuze tussen twee drie buslijnen en twee buurtbusdiensten.  Ga nu maar eens de nieuwe van dit jaar proberen nu via Eersel lijn en vanaf daar de buurtbus. Het is "rustig" in de bus , zal de vakantietijd wel zijn.  In de buurtbus  ga ik 'n gesprek aan met de chauffeuse die  het kempens streekdialect gebruikt, en ik probeer mee te kleppen.  Heerlijk plat!   De wandelaar van boven de rivieren zit met z'n oren te klapperen.  We mogen buiten de halte redelijk dicht bij het startburo van het kleine paar straten dorp uitstappen.  Het wemelt naast onze gele nummerborden van van buurmans autoborden wit-rood dus.  Dat wordt aanschuiven bij de inschrijving in het buurthuis.  Ook zien we al eenlingen en groepjes wandelaars op weg gaand.  Ik stap in het bermgras nog in de dauwdruppels.  Het dorp  ben ik rap uitgelopen ; een straatje met wat korte zijstraten Langsheen de onvermijdelijke dorpskerk en niet alleen New York had zijn twin-towers; dit kleine kerkje ook.   Gaan een wegje in velden agrarisch met landbouw/ veeteelt, over de droog liggende beek De Run.   Niks te runnen nu dan dus.  Wat nieuwe , maar oude stijl gebouwde boerderijen langs en boom en plantenkwekerijen.  Landje  bonenstaken sperziebonen en tuinbonen.  Wat verder ligt Teun de stier,  hij lijkt uitgeput zo tussen de koeien, veel werk verzet wellicht.....{ ...}.  Draai een berken en eikensingeltje in  zanderig met bieten en maisvelden.  en dan mag ik de bossen in.  Knapperende takjes en bladwerk onder de schoenen.   En welkome schaduw.   Een knoest van een kastanjeboom wijst ons ook de juiste weg.   Het gaat over boswegjes , fietspaden, ruiterpaden, en MTB-padwerk en kennelijk motorcrossfanaten die zich uitgeleefd hebben al jaren onbespied.   Na bijna 4 k.m. volgt al een schuurrustpost en dat vind ik wat vroeg maar kennelijk al toemaatje voor de korte afstanders.  Op de grens van boerenvelden en het kempens bos.    Ik vervolg dus maar en krijg te horen verderop dat dit een lus van zeker tien k.m. zal worden; het zij zo.   Volg een lange kronkelende asfaltweg honderden mtrs. lang zeker , om toch een bospad in te draaien.  Vlinder keizersmantel zwermt even om me heen, wijst me dan de vervolgweg en gaat er weer vandoor.   Bosbes en varens zijn de welige grondbegroeiïng,   zover er maar te kijken is.   In de rommelige bodem van het uitgestrekte bosgebied met dennen , spar en loofbomen.   Waar omgevallen bomen mogen een worden met de bodem ten gunste en schuiling van wild en insecten.   Weer even asfalt gaande, geven bordjes aan dat ik de Eerselse kempen en bossen in mag gaan.   Even volgt een grovve grindweg toch overgaand in zand tegenover een leuke boswoning, waar een kleurige haan het pad snel kruist om in hulstbosjes zijn schuilplek te zoeken en me ook nog na-kraait.  Een stokoude boerderij;  De Heestert, genaamd naar kleine streek hier.   Een grasveld verscholen met hondentrainingskamp.  Niet druk gelukkig en de baasjes weten van onze passage vandaag, dus goed aangelijnd.  Het is oppassen met de paden die snel in afslagen opvolgen , meest erg smal.  Ik check de regels die genummerd zijn op mijn parkoersomschrijving daarom nauwgezet.   De bepijling is trouwens voortreffelijk en genummerd conform papieren uitleg..  Wandel vaak over sprokkelhoutpaden en dennenappels, oud bruin bladwerk en oude dennenaalden knapperen onder de zolen.   Smal , smaller, smalst.  Wandelaars voor me gaan toch nog aan de kant.  Maar gelukkig zit het bij mij meer in de lengte dan in de breedte, dus dat hoefde niet , een zijstap is ook snel gemaakt.   Ik ontmoet legio vlamingen zo te horen en soms even te spreken.   Opnieuw zijn de bosbessen overvloedig in de omtrek te zien.   Ga een beton fietspad op met eigen  toeristische routeborden en dan er vanaf en dan de lila-koppaaltjesroute volgend, zo papier me geduldig uitlegt.  Voor me ineens de purperen heide, die al dus in bloei lijkt te komen.   Met groepjes den en berk  en kleine loofboompjes erin.   Erg mooi.  Slingeren een poos bosrand/heide.  Zie markering Pelgrimspad naar Visé en aansluitende op de GR 5 naar Nice.   Gaan een vochtige heide in via klaphek , waar de gagel erg domineert.  Zeg maar gerust een zee ván.    Even opletten bij padsplitsing welke van de twee, te nemen, gok op de rechtse en blijkt later verderop de juiste en ook samenkomend met linkerkant-pad. "Vorksplitsing".  Ben nu in de Cartierheide van Hapert.   Ik krijg een lange plankenpad zowat half tot meter boven de grond te  gaan,  die uitkomt op een berkendijkje die vroegere plassen scheidde.   De stronken van deze en ander geboomte nopen me tot oplettendheid.  Dan vlak voor me kuiert een flinke vlezige koe op mijn pad, die de bossages instapt een bijna niet te zien smal pad in verdwijnt zijn achterste in het struikgewas en riet.   Gelukkig die mastodont ben ik kwijt, want als zo'n vleesbonk schrikt van me?....  Dan hoor ik rechts van me waden  en geplons door het vennen en plassenwater, en zie ik een hele kudde van deze beesten in het water staan, en waar kan nog grazen.   Blijf even staan om dit te zien.   Een enorm verscholen plas heeft deze dieren op bezoek.  Veel wandelaars staan het schouwspel te bezien.   Het stronkige bomen-dijkjes pad wordt verruilt met een bredere zandweg, en een wildrooster overgaand, bospad volgend naar weer een betonfietspad, draai ik het bos weer in  met lila-koppaaltjesroute.   Een pick-nick bank met mooi ven omheengaand voor de helft.    Het Laarven genaamd.     Een ruiterpad volgt en een verhard fietspad langs weg Eersel Mol-Postel.   Doemt plots een gedaante op die ik van foto's herken Peter U. uit Mol.  Veel over zijn wandelactiviteiten wetend en een aktieve kilometervreter, en voorbije weekend nogmaals op een der foto-picasaweb-albums in volle glorie staat nu ineens naast me.   Ik stel me voor na eerst te vragen.  Hé...Ben jij Peter niet uit Mol?  Jawel: als ik me bekend maak met handdruk kent ie mij ook.   Ah dus dieje ja.  We hebben elkaar de rest der tocht veel over het wandelen en ik de streek kennende te vertellen , maar Peter is hier ook niet bepaald onbekend, zo blijkt gauw.  Het wordt een nog aangenamere wandeling, want we hebben per slot van rekening veel gemeen en samen bekenden.   Koolwitjes en citroenvlinders zweven plots voor ons en langs ons.   Mogelijk passende beplanting of bloemen.    We gaan weer de beschutting in van bosschaduwen.  Gele kop route volgend.   Dan even intermezzo met begroeide vlakten, open in bos.   En voortdurend padgedraai komt er een bekende weg in zicht het begin van deze lus , maar nu tegenovergesteld te gaan.  Een groepje leden van de Molse wandelclub begroet ons als "de twee Peters", kent me van de schrijverij en blijkbaar volgers ervan{?}...  We komen even verdergaand terug op de te vroege post van vanmorgen , een aspergekwekerij, en dat is aan de omliggende velden te zien. De dammen in  de uitgestrekte velden omheen is in plantvorm doorgegroeid.  Frisgroenig dus, en best mooi om te zien.   De rustpost in de schuur is nu veel rustiger.  We zetten ons op de klapbanken met tafels.  Na dit verpozen moeten we opnieuw de route asfalt een eindje terug lopen, en draaien we de bossen weer in.   Weer MTB-routes en smaller smalst door en dan na bosdraaigedoe de z.g. gele route in volgend.   Peter Mol was oplettender dan ik, met al die afslaande paden.   Maar ook zag Peter , dat de routeomschrijving gedateerd was heel bovenin , met  26 Okt. 2008........ Verdorie ja!... Maar ook dat we splitsing en kregen met 20 k.m. her of der...  Die afstand was er n.l. vandaag niet{!}...  Als die er was hadden we die zeker gekoppelt.    We doen voort door het grote stille bos, padwerk nauwkeurig afvinkende op het papier, want de afslagen zijn dermate rijkelijk dat we op onze qui-vive moeten blijven.  We volgen vandaag een route van bijna drie jaren her nota bene, die ik nog niet eerder gekend had.   Maar absoluut erg mooi , boeiend zelfs, maar de parkoersbouwer heeft vast zo veel goede reacties eerder gehad of geen tijd of wie weet wat, dat hij een oude route uit zijn buro-la heeft gepakt.  Wie zal het zeggen , maar vernieuwing is toch wel op z'n plaats.  De gele route gaat aldoor verder en wat open delen van akkers en weiden en singels doen zich aan. . Toch nog ruiterpadwerk volgt en dan een bosrand sportpark van "De Weebosch" zoals ze hier ter streek zeggen.   Langsheen bosweg met asfaltfietspaden, die nu veel wielertoeristen uit de talloze campings en vakantiehuizenparken, verwerken. We naderen nu duidelijk het buurthuis / finish weer en het lijkt of de rood-witte België-borden overheersen hier vandaag.  Het was vandaag weer echt De Kempen; rust, natuur en eindeloos dwalen door aller soort bospartijen , al spant den en spar de kroon naast loofbossen.   Tref in de zaal/café nog heel wat bekenden. Ja; wandelen is ontmoeting. Neem na een poos praatje afscheid van Peter Mol .  Zie 'm vast in Geldrop ook komend weekeinde de eerste van Augustus. Wel mag na drie jaren eens een ander parkoers bedacht worden, ik kende de meeste paden niet , maar andere vaste bezoekers hier, zullen ze herkend hebben.   De omgeving kent legio mogelijkheden waar andere clubs jaloers op kunnen zijn.   Buit die dan ook uit...  Voor mij in alle geval een super parkoers, en ik voel me fier, dat mijn wieg in deze hoek van de provincie mocht staan.  Rust en ruimte.  De oostelijke helft van Brabant.  Nu komend weekeinde staan de Kempische Wandeldagen op de rol.  In Geldrop, juist oostelijk van Eindhoven. {Over de E34---} ,  Verzorgt door OLAT .{NL} .Een-twee of drie dagen, puur natuur en van heinde en verre het land en ook vlaanderen komen ze er al jaren  op af.  Zeker om iets naar uit te zien en te doen.  Misschien zie ik u daar ook wel.  Blijven wandelen dus.   Houdoe, tot volgend schrijven of ziens.  Groet uit Eindhoven:  Peter Heesakkers

02-08-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

De vierdaagsekoorts is al maanden en weken voor dit evenement opgelopen, zowel onder deelnemers als de stadsbewoners en die in de omgeving.  Men ziet er reikhalzend naar vooruit.  Noodzakelijker wijs heeft de organisatie sinds al wat jaren een deelnamestop ingevoerd , en mogen er tot 45.000 lopers inschrijven, meedoen.  Zij gaan over drie afstanden t.w. 30  40 en 50 k.m.   De zondag hieraan voorafgaand is er een grote openingsceremonie in het voetbalstadion , vergelijkbaar met de opening van de Olympische spelen.  Zondag en maandag zijn de aanmeldingsdagen, in een groot militair kampement Heumensoord genaamd, en de Wedren voor de burgergroepen en losse lopers.   De groepen bestaan b.v. uit politieregio's groepen van bedrijven , wandelverenigingen en allerlei publieke diensten.   De doorsnee van de maatschappij.  Bekende Nederlanders in alle geledingen doen mee,  ook notabelen, ruimste zin des woords.    Dit is normaliter een grote parkeerplaats voor honderden auto's en twee schoolpleinen aan elkaar.   Het is er altijd beregezellig, met alle ontmoetingen en weerzien op de enorme terrassen.  Treinen en bussen hebben continue dag en nacht extra dienst deze week.   De stad is versiert met vlaggen en andere uitingen van feest.  Etalages b.v. zijn met versieringen of foto's op het feest geënt.  Ieder zoekt zijn eigen onderdak , hotel ,camping , ook noodcampings dus die anders niet bestaan,  openbare gebouwen, etc.  De weermannen voorspellen een erg natte vierdaagse.   Vroeg naar bed , dat wordt het dezer dagen, want de 50 lopers starten vanaf 4.00u. de 40rs in twee delen als veruit de grootste deelnamegroep om kwart over vijf en kwart over zes.  De 30 rs. vanaf half acht.   De meesten slapen de nacht voor de eerste dag erg slecht zo hoort men telkens.  Vast de spanning.  De eerste dag de hoofdetappeplaats , is Elst, waar alle afstanden samenkomen.  Elst is noordelijk in de Overbetuwe ergens halfweg Arnhem-Nijmegen.  We worden in Nijmegen in alle vroegte uitgeleide gedaan door een enthousiaste vooral jonge menigte, de stad uit naar de Waalbrug.  De plaatsen Lent, Bemmel , Ressen, Elst , Arnhem, Valburg en Oosterhout, bereiden de wandelaars uit ruim 60 tot 70 landen , een warme doortocht voor, met versierde straten, huizen, gejuich, aanmoedigingen, gefeest, gedans, gehos, en  vlaggen allerlei, veel muziek elektrisch , alsook levende als bandjes, harmonieën, koren, zelfmuziekanten.   Met duizenden tot tienduizenden omzomen ze de parkoersen elke dag.  Indrukwekkend en een ware belevenis.  Hartverwarmend en emotioneel . We worden als helden begroet.  De vele talen en dialecten heersen dezer dagen onderweg.   De route vandaag gaat door vlak gebied tussen globaal Arnhem en Nijmegen, over smalle en brede asfaltwegen speciaal afgezet voor uren voor ons.  Elke dag worden we overal vergast op handenschudden , toejuichingen, het bekende Hi-five handjeklap, handtekeningenjagers, veelal jeugd.  Gevlag geroep, waterbedelingen,  aanbiedingen van allerlei handels en horecabedrijven, muziek, lawaai, ratels, kleppers, pot en pannengerammel, drumpartijen.  Overal mensen en kinderen die om souvenirs bedelen , zelfklevers, speldjes , even mee willen lopers, adreskaartjes in de hoop dat ze een verre ansichtkaart krijgen toegestuurd.  Stukjes fruit , allerlei snoep en eetbaars, koeken, te veel om op te noemen.  Vierdaagse is een groot volksfeest kortom voor wandelaar en toeschouwers.  Wanneer het legioen over bruggen en viaducten trekt is luid toeterend verkeer ons deel.  Een immense k.mrs lange dikke kleurige sliert van wandelaars en groepen trekken door het veelal open landschap.  Een fantastisch gezicht!  We treffen uitstekend niet te warm wandelweer.   Absoluut ideaal.  Bij binnenkomst terug in Nijmegen net na de Waalbrug, staan mensen massa's aan de straatkanten, ons binnen te applaudiseren, en aan te moedigen, hartverwarmend.   Afmelden na binnenkomst middels scan, want we lopen met een scanband om de polsen.   De kaart voor de knipcontrole is voor onderweg. Velen blijven na, anderen gaan naar hun onderdak.

Tweede dag; de dag van Wijchen, ofwel "Wieche" :

We verzamelen ons weer en masse op het grote plein voor de startscan.  Het plein stroomt vol met duizenden wandelaars die geduldig wachten op het startsein.  Dan; door vier sluizen worden we geloosd.   Het legioen zet zich in beweging zuidwaarts de stad uit en die weg is lang.  Het mediacircus is in al haar hoedanigheid dezer dagen op de been om verslag en interviews te doen.  We gaan eindelijk de bebouwing uit helling naar  en over viaduct, waar me met enorme toeterconcerten van het verkeer begroet worden , en veel gezwaai wederzijds.  Gaan langsheen elke dag diverse militaire grote veldrustposten, waar ook de burger welkom is.   Krijgen een brede zandweg met smal asfaltpad erlangs  te gaan door de bossen van de Hatertse bos en vennen.  Smal asfaltwegje op en dan een draai door de natuur naar Alvèrna, waar het weer feest is en mensenmassa's de straat omzomen, opgewekte begroetingen en gezangen, gaat het op weer heidevelden en wat bospartijen op Wijchen zuid op aan.  Het begint te miezeren, jammer maar gelukkig niet voor erg lang...

Lopen toch weer de plaats uit en splitsen met de 50 k.m. gangers die een extra lus door Niftrik en Balgoy moeten gaan.  Wij gaan paralel met een gewestweg en wat landelijke omwegen langsheen mooie herenboerderijen, en plukken bos weer op Wijchen aan.  Daar verandert de betrekkelijke rust weer in een kakafonie van geluiden , muziek, volk, versieringen , gevlag, door een vrij nieuwe wijk, en er is weer vanalles eet en drinkbaars bij onze supporters in de aanbieding.  Schijfjes worst , leverworst, koeken, speculaas, lange vingers, noem maar wat het is in de aanbieding. Niks is teveel voor ze om ons te verwennen.  De doortocht door het centrum met o.a. gesloten winkels is weer grandioos, als overal gemeenteraadsleden , burgemeester en wethouders en genodigden en allerlei uniformwerk is op de been.  Wijchen barst uit zijn voegen en gaat volledig uit haar dak.  Een groot feest!  Mensen rijen dik langs de weg.  Gemeente biedt appels aan.  Gaan de lange Kasteellaan af op weg naar Woezik, versierde straten en muziek.  De kerkklok luidt. Dan gaat het weer de rust in, stuk andere route dit jaar.  Meest landelijk op Beuningen aan, tussen allerlei verzorgingsplekken en tenten langs.  De regen van even vanmorgen maakt plaats voor mooi zonnig weer.  Naderen Beuningen , gaan over autowegviaduct, onder toeterconcerten van onderdoorgaand verkeer.  Een file staat er zelfs.  Ook Beuningen staat op haar kop, mensenmassa's omzomen de route, tribunes mensen, en muziek alom, een groot feest!  Applaus en toejuichingen, allerlei aanbod we schijnen helden te zijn...... Weer naar den buiten gaande door meest landelijk gaat het op Weurt aan,  even bijkomen en rust, en altijd weer een erg warm indrukwekkend welkom waar we ook doorkomen.   De mensen zijn onvermoeibaar!.... Groepjes toeschouwers die acteren , verkleden, hossen , polonaises,  muziek maken,  eigengebouwde podia, grandioos!   Gaan over de gewestweg op Nijmegen aan, eerst door een industriezone, over de sluizen van het verbindende Maas-Waal-kanaal, en dan slaat toch de regen toe... Het massa volk vlucht niet,  trotseert de regen, laat ons niet in de steek, blijft ons begroeten en aanmoedigen en er lijkt een weddenschap wie het mooist hun straat versiert.  .  Draaien later de Waalkade op langs kermistoestanden en attracties, klimmen met een grote bocht de binnenstad in door een grandioze apotheose van feestende mensenrijen.  De regen stopt en de zon verschijnt.  Groepen mensen in  roze verkleed want het is Roze-woensdag.  De dag van de holebi's. Muziek en dans, gejuich, gerammel, wat een volksfeest!  De finish komt eraan en dag eindigt na de aankomstscan.

3e dag: Dag v. Groesbeek. Uitgeleide in de zeer vroege morgen van vooral jeugdig publiek die ons luid en in koor aanmoedigt.  Duurt weer lang de stad uitgaande.  Dan plots de velden in naar Malden, waar het levendiger wordt weer.  Door een vrij nieuwe woonwijk. Wijk uit, kanaaldijk op waar we na de Heumense kanaalbrug de grens van Limburg/ Gelderland passeren, met overkant Brabant te zien, drie-provinciënpunt dus.  Smalle dijk langs de Maas.   Een afdaling naar grind/zandweg op weg naar Mook, meest noordelijke dorp van Limburg.  Plein aldaar speelt fanfare en veel volk weer.   Ronden vierhoekig plein voor driekwart.  Gaat het even verder de ophaalbrug over naar levendig recreatiegebied Plasmolen, en dan lange bosweg naar Milsbeek.  Splits met de 50 k.m. route en daar gaan wij alvast recht op de heuvelen aan, van vlak naar plots stijgend, exact op de grens met Duitsland, het Reihswald linkerkant , de St. Jansberg met bossen andere kant en daarvan een paar huizen langsheen.   Draaien na zowat 2.5. k.m. van de rijksgrens af. Opent zich het panorama aan de top, waar provinciegrens en rijksgrens samenkomen, gaan we van Limburg , Gelderland weer in en draait even verderop de rijksgrens van ons weg, oostwaarts.  Dorp Bredeweg door na daling, licht op en afgaande, en dan recht op beredruk feestelijk Groesbeek aan, een drukte van heb ik jou daar? Versieringen en opnieuw een warm welkom en klaterend applaus aanmoedigingen, gejuich!.... Het enthousiasme van de toeschouwers is telkens aandoenlijk.  Ze zien ons als helden!   We gaan stadje uit op weg naar de Zevenheuvelenweg, ook hierlangs duizenden en duizenden mensen en kampeerwagens caravans langs de kanten, het lijkt de Tour de France wel!  Enorm.  Het gaat nu heuvel op en af op dorp Berg en Dal aan, en opnieuw gaat dorp uit het dak, dansende springende acterende mensen, luide muziek, levende als electrische, handenschudden, hi-fivegeklap, talloze tuin [dak]- tenten langsheen de dorpsstraat.   Weg gaat op Nijmegen oost aan.  Donkere luchten pakken zich samen, gaan stad in met een prachtige groene boslaan en dito villa's, erg lang dat wel, maar het duizendenkoppige publiek doet alles vergeten. Woonwijk Hengstdal door, weer versierde straten en vele zeepbellenblazers, we worden op handen naar de finish gedragen als het ware, enthousiasme kent geen grenzen.   Kijk bedenkelijk naar de zware lucht, zou ik nog voor de bui binnen kunnen zijn?   En verdorie; net de laatste honderden meters laat de bui haar last vallen, neigt eerst naar hagelstenen, en het klettert van de regen , laat mijn plastiekske koppig nog uit.... Zoek na het afmeldburo mijn schuil-heil onder de  enorme horeca-tent, en administratie en perscentrum , waar het schouder aan schouder mudvol staat.   Als het droger wordt en miezert, ga ik er maar door naar mijn onderdak-verblijf.

4e dag; Dag van Cuyk:

De stemming tijdens het wachten op de startscan is opperbest, met vele duizenden opeen gepakt wachten we op het moment van gaan.   Dezelfde route van de tweede dag de stad weer uit.   Weer over viaduct en kakafonie van getoeter, maar dan rechtdoor dwars door de bossen van Hatert en St.Walrick en Overasselt op aan.  Nog net in Nijmegen , was het begonnen met vervelend te regenen, en dat duurde even.  Voor Overasselt werd het droog en gaat het door vierend dorp.   Gaan stukken van wijk door en dan de klim naar de Maasdijk, aan de overkant zien we brabant.   De 50 k.m. takt af naar Grave, Gassel, Beers, en even nog naar Vianen.   Onze dijk slingert amechtig langs  de uiterwaarden. Voor ons de betonnen Maasbrug van de A73 autoweg, die maar steeds ver weg lijkt te blijven.   Als we er dan toch aankomen en de brug naar brabant oversteken, is het opnieuw een getoeter en gezwaai wederzijds.  Naast me over de dijk die slingert zie ik een kleurig lint tot k.m. rs ver weg in het landschap trekken op Linden en deze brug aan.  Zo mooi om te zien!  We komen in dorpke Linden die zich elk jaar onder een noemer of slogan opsiert en acteert voor de loper, langs de route , aan de huizen en in de voortuinen.  De lopers genieten en filmen en fotograferen er op los.   Een eiken buitenweg brengt ons langs de Kraaienbergse plassen, een zandafgravings of winningsgebied, met plezierboten en een paar machtige zandzuigerboten.  Krijgen een smalle verbinding te gaan met een helling en provisorische baileybrug, om nog wat te slingeren op Beers aan tussen akkers en weiden en maisvelden enerzijds, plassen anderzijds.   Alle afstanden vervoegen weer in het feestelijke dorp, een compleet gekkenhuis!....Even verderop buiten dorp moeten de 50 nog een extra lus gaan maken terwijl wij op Cuyk direct aan mogen.  Even rust in en landelijkheid.  Maar dan: Cuyk binnengaand is het feest compleet!  Mensen dringen op de route, en zodoende versmalt deze wat onhandig.   Het is nog 15 k.m. te gaan weet de ervaren loper en rekenaar.   Feest kent geen grenzen, klappend worden we ritmisch op Nijmegen aan gaande aangemoedigd.  Je weet echt niet welke kant op te kijken. Gaan door de doorgaande hoofdstraten van Cuyk en het grote dorps of stadsplein onder een tunnel door over de maaskade, en veel later , een draai een speciaal aangelegde ponton [drijvende legerbrug] op, over de maas van brabant naar limburg,  ja we krijgen vandaag drie provincies te gaan..... De drukte is hier rondom en in die stad overweldigend!... De lopers ruiken a.h.w. de finish.  De moed en de stemming stijgt ten top nu.   Nog 13 k.m. te gaan naar de Via Gladiola, dat noemt men de intochtroute in Nijmegen al jaren , waar de bloemenhulde wacht, en de gladiool het meest in de aanbod en verkoop is... De wereld lijkt zich langs de route almaar verdergaand te verzamelen.  Zo druk wordt het.  De loper krijgt vleugels, en we gaan over een mooie maasdijkweg op Mook aan, vandaar op de rijksweg recht op Nijmegen aan.   Mook uit  van limburg naar prov. gelderland, Molenhoek, en Malden, waar het publiek ons viert! Sportterreinen met parken  langs en een enorm veld waar de burger en militiare groepen verzamelen en zich opmaken voor een werkelijk indrukwekkende grandioze intocht.  Hier vervoegen zich ook de muziekgezelschappen , harmonieën , fanfares, drumbands van allerlei landen en legeronderdelen, orkesten.  We passeren de beroemde "Scheidingsweg", zijnde de gemeentegrens tussen twee gemeenten, en vlak hierna.... Dit slaat inderdaad echt alles! Vele rijen dik staat het publiek ons te verwelkomen.  Een stad en streekblad beweerde eens een schatting , dat er de laatste zes k.m. van de intochtdag; 350.000 {!!} toeschouwers langs dit deel zou staan....Weet niet , zou kunnen, want hoe verder je de route gaat hoe meer en hoger de tribunes vol zitten/ zijn... . Je ziet alom tranen , emoties, blijdschap, zwaaiende , klappend volk.   Bloemenhuldes.  Ik kom nog vlak langs een groot landelijk bekend ziekenhuis waar vele tientallen ernstig  zieke en terminale bedlegerige patiënten liggen.  Elk jaar weer.  Het aanblik grijpt me telkens weer enorm aan,  maar toch ; ik voel me telkens ook weer  geweldig rijk , dat ik dit al 40 jaren in goede gezondheid heb mogen volbrengen. Ook als ik invaliden en rolstoelers zie b.v. , waar we als langs tehuizen komen.  Wat voel je je dan bevoorrecht om dit te mogen en kunnen doen.    Het warme welkom en belangstelling van de toeschouwers, is onvergetelijk.   En de muziek in al haar hoedanigheid alom.  Stad en ommelanden hebben een groot volksfeest dezer dagen.  Neem je ze de vierdaagse af zou een ware revolutie ontketenen.  De wandelaar houdt van Nijmegen.  Nijmegen vereert de wandelaar.  De stad zal nog tot zaterdagmorgen doorvieren, maar vele vermoeide wandelaars willen nog maar een ding; naar bed, uitslapen.  Want 'snachts om en vanaf half drie en volgens categorie later opstaan , is geen kleinigheid!  Die biologische klok is helemaal ontregeld. Ook ik sliep als een marmot... Deze week is onbeschrijflijk mooi.  Zoveel beleving van wandelaar en bewoner.  Stad en omgeving koesteren ons. Ik heb me in dit verslag helaas moeten beperken maar geloof me zoveel indrukken in die paar dagen. Het is meer feest dan wandelen.  De wereld ontmoet elkaar, rangen, standen, huiskleur, indiaan , negeroïde en gele ras en wat ook valt helemaal weg.    Even wat cijfers:  42.812 meldden zich.  Van de 45.000 inschrijvers.   Er waren 38.420 uitlopers. Laagste aantal uitvallers ooit in de vierdaagsegeschiedenis. Het weer viel al bij al geweldig mee !.... Weerman zei rekening te houden met verregende vierdaagse.  De temperatuur was in haar geheel nog niet eerder zo ideaal.  Daar zal het aan gelegen hebben het lage aantal uitvallers.

Ik heb me moeten beperken in mijn verhaal over deze moeder aller wandeltochten de 95e vierdaagse.  Er is zoveel over te vertellen en evenzoveel te zien en te beleven, de afleiding onderweg is erg groot, al is het parkoers zowat geheel verhard.   Wat Mekka voor de moslims is , is "Nijmegen" voor de wandelaar.  Eens moet hij/zij dit ondergaan hebben.

Ik groet u weer met,  Houdoe, blijf wandelen, zien we elkaar vast wel ergens.    Peter Heesakkers

19-07-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het belooft een warme dag met later  tientallen m.m. rs regen te worden.   Ik ga dan ook maar vroeger op weg.    De tocht is onderdeel van de jaarlijkse grensparkwandelingen om beurten aan weerszijden van de rijksgrenslijn.  Vandaag in hartje Ned. Kempen, en onder de hoede van Loopgroep No-Limits uit Bladel.   Uitstap vanuit  lijnbus, en dan is het nog zowat  dik 20 min. gaans naar De Tipmast, een stevige doorstap nog.   Een uitspanning en hotel in de Bladelse bossen.   Opvallend veel belgische nummerborden op de parkeerplaatsen.  De gebruikelijke bekende gezichten maken ook hun opwachting en begroetingen over en weer en korte nieuwtjesuitwisselingen.    Het gaat bij start al meteen de natuur in.   Nog wat vakantiehuisjes en een villawijkje door onder de naam Egypte.... Alleen nu veel groener zonder de Nijl dus in de buurt.    Een specht lacht ons ergens verholen in het rijke groen toe.   Kom met een omweg terug op de aanlooproute klinkerweg naar de startlokatie, waar nog steeds wandelliefhebbers over aankomen.   Om vrijwel direct rechtsaf een smal paadje in te gaan wat ook bij trimparkoers hoort.  Vlierbes groeit er welig naast ander jong bosgroen.   Parkoersuitzetters hebben reden en gelegenheid genoeg om het parkoers te doen gaan door rijkelijk bosgroen met oude sparren , dennen en  allerlei loofgroen, en die kansen laten ze dan ook niet liggen vandaag.  Graswegjes , tweesporige paden en enkelmanspaden volgen op.    De rust is overweldigend, en de natuur ook.    Nu en dan enige vogelgeluiden.   Oude Postelsedijk vertelt me dat we kort bij de rijksgrens zijn met Mol-Postel in de nabijheid.   Wat verharde en onverharde fiets en wandelpaden volgen op.  Pad langs een diepe sloot, en crossfietspaden, de crossfietsers zijn er niet te zien vandaag.  Slinger en rechte paden volgen op afgewisseld met z.g. hoekig gedraai, tot aan een ven...   Nou ja meest uitgedroogd helaas en overwoekerd, maar evenzo een erg mooi intermezzo.    Steken een bosdreef over wat verderop,  gaan door  langs enorm  maïsveld,  om linksom gaande het Kroonven te nemen over bijna geen zichtbaar pad, erg mooie onderbreking en de witte waterlelie's tieren welig.   Nog een mosssig paadje, en een terpje overklimmende, diep door een greppel gaand, rechts in staat er de No-Limits-tentpost met bosterras.  Goed voorzien en opgewekt personeel , die er duidelijk zin in hebben en hun vrolijkheid straalt af op de wandelgasten.   Aangename verpozing.   Het bosparkoers zet voort.   In al haar schakering, van jong en oud groen en grondgroeisels, jonge stekjes berk , beuk, naaldhout, varens etc.   Een fietspad draait door velden aardappels en mais vooral , naar de volgende bospartij op aan.  Een bosperceel ingaand worden we opmerkzaam gemaakt om als we reekalveren vinden , ze niet aan te raken, omdat moeder ze dan zal verstoten, ze niet mee te nemen naar dierenopvangcentra of artsen wat kennelijk te vaak gebeurt,  te goeder trouw, maar ze te laten waar ze zijn.    Passeren oude wegwijzer met opschrift, Reusel-Hapert-Bladel-Postel {B.}.   Tegenover een veldschuur met vooral mais duiken we weer het bos in.  Het is vandaag erg veel schaduw lopen, dus beschermt tegen de brandende zon.  Volgen een zomaar ingelaste kleurroute , wandelkoppaaltjesroutes, het summum van natuurplekkken.  En een duidelijker routeduiding bestaat nauwelijks.  Paden bedekt met denneappels en laag dorre naalden.  Het loopt als op tapijt.  Half-open dennen en jong loofbos waar de zon ruim doorheen schijnt, met zeeën van varens ondergroei.  Maar ook ander spontaan opkomend groen en twijgen of bosjes.  Na wat gebos en gefietspadwerk, geeft de omschrijving aan dat we langsheen buurmans rijksgrenslijn wandelen immers , "grenspad"; en inderdaad ik zie nu en dan grensstenen langs dit pad, ik loop nog op Ned. territorium zo lijkt, anderzijds de B. provincie Antwerpen.  Zien vervolgens de bekende zilverkleurige officiële  grens-kegel-achtige palen, nrs. 198 en 199.   Komen voor de E34 snelweg uit naar A'pen , en gaan weer snel wég van de snelweg........ Een perceel kerstboomteelt veld voorbijgaande, en andere jonge aanplant.  Bos weer in waar de bosbes alom tegenwoordig is in haar massaliteit.   Een verruwde bosweg, rond aflopend, en waar de graskluiten op rondslingeren.  Frans R. en zijn vrouw,  Grensloperleden,  zijn een poos mijn metgezellen, en we wisselen naast wandelnieuws ook wat dolletjes met vreemde klets uit, wat het serieuze even doet vergeten. . Een gekraak, en daar valt een tak juist voor ons uit een boom die er even geen zeggenschap meer over had.  De rustpost van na de eerste rust en daarop volgende lus doemt weer op.  Opnieuw is gezelligheid troef hier in een internationale ambiance.   Buurman B. is goed vertegenwoordigd hier ook.  Wat onderhoudelijk contact met bestuur en personeel, en ik zet me te rusten op het terras.  Een four-wheel-drive houdt geen rekening met ons en raast met een gigantische stofwolk naast de pauzerende wandelaars en de bedienende veldkeuken.  Erg minnetjes, en knap a-sociaal, een naderend wandelkoppel  gebaart nog kalmer aan te doen, maar wordt onbeschoft iets nageroepen door open portierraam.  En vergast op een gigantische stofwolk.   De verontwaardiging onder  wandelaars en bediening is groot.   Volgt na de pauze een bosweg dat overgaat in smal pad met liggende jonge dennen , sparren en andere naaldbomen als houtwal die pad geleid een veld jacobskruiskruid volgt en een monumentale oude grillige armen  takkenboom, kan niet missen, de heksenboom genaamd.  Even grillige wortels boven de grond als wil deze weglopen...  Nu volgen bospaden met groene weiden en velden wildgroei onderbroken, en de wilde bloemenzeeën.  Een dijkpaadje met knoestige oude bomenrijen weerszijden een sloot volgt, en kom toch weer langs een veld een wei en ruw grasland.   Mierenkolonies krioelen met wie weet hoeveel duizenden onder mijn schoenen.  Gaan dwars over wat vakantiekamp-scoutingterrein blijkt of lijkt met tenten en ronde tenten en zelfs wigwams, zeg maar indianententen of ook wel tipi's genaamd.  Zie bij een schuur behoren een lange wasgoot met tapjes, en besluit er mijn vochttekort aan te vullen. Heerlijk natuurlijk, helder goed gezond water.   Ben nu in gebied Ten Vorsel zoals houten hekken en slagbomen me vertellen. . Even verhard gaand, toch weer slagboom met aanduiding Ten Vorsel in.   Wijds grasland en boskant-einders en vooral weer maïs.  Bospaadje langs deze velden met een laag oud naaldbomenafval.   Koeien en weilanden, waterputten voor vee.    Nog doorgaand bospadenwerk, geraak ik in weer de bewoning van "Egypte".  Erg verspreide vakantie en villa en bungalows.   De sluierwolken worden alsmaar dichter en dikker, de wind steekt meer op dan onderweg eerder, de zon verdwijnt snel en ik besluit maar geen risico te nemen en er de pannen op te leggen, gezien alarmerende weerberichten.  En om dit midden in de  verlaten natuur te ervaren lijkt me geen lolletje.   Ik kom terug aan uitspanning hotel De Tipmast, en geef mijn deelnemerskaart af.   Ik ben meer dan tevreden.  Een dijk van een rasechte natuurtocht, een club-organisator van een der grenswandeltochten zomerwandelserie's, die als atletiek/loopgroep liet blijken talentvolle route-uitzetters in de gelederen te hebben.  En begeesterende medewerkers/leden.  Zeker weten; dat als ze dit een paar maal per jaar in hun streek deden , ze een klinkende naam en legio bezoekers / wandelaars uit alle windstreken van 't land en België zouden aantrekken.   Hun omgeving biedt ze alle kansen op welslagen ervan.   Een zalig mooi  en rustgevend parkoers een treffend goede organisatie ervan, alle ingrediënten zijn aanwezig, voor groot succes.  Zeker iets voor de club en leden te overwegen.  No-Limits: Twee duimen omhoog.  Een welkome loot aan Nederlands wandel-organisatie-stam.   Komende week wacht de hoogmis van alle wandeltochten des lands; t.w. de 95e Nijmeegse Vierdaagse.   Stad en ommelanden letterlijk in de ban van een wereldwandelfestijn waar 45.000  inschrijvers/ wandelaars uit ruim zestig landen ter wereld elkaar ontmoeten in een feestelijke wandelreceptie.  over drie afstanden /routes. Daar ben ik zeker weer bij, die sfeer is overweldigend.  U kunt dit wandelfestijn thuis volgen op NOS en andere radio/t.v. zenders alswel commerciéle satelietzenders, of op www.4daagse.nl;  Vierdaagse.nl ; Omroep Gelderland ; of De Gelderlander vast en zeker.  Ik groet u met "Houdoe"

Peter Heesakkers

12-07-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Vorige week tijdens de MESA ontmoette ik toevallig wat leden en bestuurders van deze nog jonge enthousiaste wandelclub.  Vorig jaar liep ik hun eerste officiële wandeltocht, naar grote tevredenheid en mijn tot ziens was welgemeend.   Opnieuw hoge verwachtingen dus vandaag.  Men vertelde me vorige week dat de route nu een geheel andere kant , n.l. andere zijde oost tot noord van de Zuid-Willemsvaart, op zou gaan.    Ik moet mijn wenkbrauwen gefronst hebben, kon me n.l. niets voorstellen of die richting interessant was..... De lijnbus brengt me tot exact aan de voordeur van de startlocatie.   De omgeving ervan en een groot weiland staan mudvol  auto's van al vertrokken wandelaars.  Druk dus.  Aan het inschrijfburo is het herkenning natuurlijk.    Ik ga op weg en moet al meteen de ophaalbrug van de vaart oversteken, die  ruim een auto smal is, duidelijk een flessehals z.g.  Verkeerslichten laten ons om beurten door.

 Overstekende zie ik wat k.m.rs verder de basiliek van St.Jan in 's-Hertogenbosch staan.   Eerst volgt een gewestweg met fietspad die volgens wijzers recht op Rosmalen aan  koerst. Ik mis een duidelijke pijl  naar rechts pad in naar bos en kasteelgracht en vijver, en een clubfotografe gewaarschuwd door een wandeldame, komt me achteropgefietst, en zet me weer op de juiste route.    Stukje klinkerweg gaat direct over in half verhard, en kom meteen landgoed Coudewater binnen, met wambergse beek.  Met wambergs kasteel uit 1510.  Een aarden grachtoversteek stuurt me een meteen prachtig gebied in, met groepen oude bomen als kastanjes eik beuk linde, knoeperts, reuzen van  bomen.  Ook andere en jongere aanplant, onderbroken met open grasveldjes, hoog gras meest.    Braambes , vlierbes maar ook kruiden en netels verwilderde ondergrond, een vijver waterlelie's plomp, rietkragen , en vogelengezang boven me en in het bos geven me mooie momenten.   Graslanden volgen op met statige rode en groene oude beuken.   Padengeslinger vaak een persoons smal.    Een stenen bruggetje over meende ik in al haar vlugheid , een ijsvogeltje te zien... Boven een sloot met veel overdekt groen.    Kom landgoed annex bos uit langs eenzame woning, waar zoveel open haardhout ligt opgeslagen, alsof een hele gemeente voorzien moet worden.  Slalommen door een afsluithek gaat het vooral akker/bouwland in, met weidepaaltjes en door groenstroken.  Een fietspad langs een asfaltweg even,  en wegje oversteken volg ik langs een graspad sloot een waad door juist gehooid pad slootkant en riet en gras , even opletten voor verholen kuilen in 't graspad.  Eerst linkerkant wat later rechterkant sloot vervolgend.   Vooral maïs en weideland.    De provinciehuistoren domineert de einder.   Volg platgelopen graspad als leidraad.  Even voor zowat 900 mtr. een asfaltwegje op.   Raak juist bebouwing Berlicum, 'Ballekum"  genoemd hier.   Weidevee en agrarisch land doorheen tel ik wat verder 30 drommedarissen, in een wei.   Waan me even in oosterse toestanden.   Byzonder aanzicht toch.    Langs een huis waar een party a.s. lijkt met de Ned. vlag op z'n kop aan de oprijlaan opgehangen{!}.    Deze weg afgaand weer graspaden langs wat sloten, overwegend landbouwgebieden opkomend mais, rietkanten, groenstroken houtwallen struikgewassen vooral bramen , moerbei en vlier. Gravelpaadjes,  afwisselend met asfaltje later linkerkant bos , rechterkant mais en piepers , [aardappelen].   Hoor tweehoevig gedraaf achter me naderen.   Nog wat padgedraai en verhard volgt een lange eikenboomzandbaan met smal fietspad/ schelpenpad,  zowat dik 600 meter lang en kom ik aan rustplek , een theetuin, Het Aardrijk genaamd. Overwegend allerlei theesoorten in de aanbieding maar ook andere dranken toch en eetbaars.   Het blijkt een v.m. hoeve  met enorme binnentuin, nu ingericht dus als horeca, maar het ziet er uitnodigend , gemoedelijk uit.    De  enorme binnenkoer biedt een weelderige  wilde bloemen  en plantenpracht tuin met zitjes , terras met parasols een werkelijke lust voor het oog.     Aangenaam verpozen, en niet duur zeker niet hoeveelheid consumptie en een prettig span eigenaars  aan de bediening.   Een lieveheersbeestje kruipt voor me op het tafelblad.    Bij het verlaten van deze mooie uitspanning meteen  weer een routesplitsing, leidt een smal pad me een bos in.  Blijkt deels een recreatiegebied.  Smal padenwerk slingert me over zand, schepl , hoog gras , heide , ven , en loof en naaldbos.  Libellen zweven sierlijk als heli's in het rond.  Dansende vlindersoorten.   Een echte kleine heli draait al een hele poos rondjes boven me, zo'n twee persoons glazen cockpitcabine.   Volg  z.g. knooppunten en kleur koppaaltjesroutes.    Het gebied telt talloze gras en speelveldjes, en een enorme speelweide met speeltuin en pick-nickweide. , werkelijk schitterend hier.  Volg wandelknooppuntroutes en kleurenpalen een hele poos.  Weer sloot of vaart eerder langsheen , brug over en zandgraspad terug langsheen en even naar opener ruimte Weer splitst route zich.  Smalle doorgangpad.   Verderop breder komen  vier ruiters me tegemoet, steekt een bruine slak het droge pad over, stap over nog langzamer verkeer  t.w. een rups, en hoor wat verderop luid gekuch achter me, en mijn naam roepen, kijk achterom, komt Franscois Acier, { dixit Patrick V.D.S.} - -  Frans Staal , gepokt en gemazeld sinds midden vijftiger jaren vorige eeuw , in de wandelsport en hoopt dit jaar zijn 50e Nijmeegse te volbrengen, --  in gezwinde pas me inhalen.    Even een praatje en dan de achtervolging naar een vermoed meelopende oude bekende verderop.    Ik maak er mijn kuierdag van, en kijk goed rond want veel te genieten valt er.     Lopen achter enorme door verhard padje. veel takken en bomen op de route van het noodweer vorige week di.-av.    Weer volgen paadjes met braambes, moerbei en ander kruid en onkruid, fantastisch gewoonweg.    Speurneuzen van routeplanners doen hun werk weer perfect, en laten ons de mooiste delen van de streek bewonderen , duidelijk kenners....! Gaan door 'Hoge heide' en  'Eikenburg'.     Zomaar in het wild een illegale stortplaats, met zelfs delen van huisraad en een antieke staande klok achter een hek gekiepert.   Kom ik na wat natuurgedraai  aan water , de wetering genaamd, met gemaal en val een asfalter tegenaan.    Steek tegenover pick-nick pad weer in ,  velden vooral piepers in bloem en mais weer, om omzoomd met grote bomen smal te gaan tot een wijk , wat Maliskamp blijkt te heten.     Die wijk even in om rust-café-cafetaria te nemen, en vandaar aan te zetten tot wat papier zegt laatste 5 k.m.     Achteraf zo mijn twijfels... Zit aan de snelweg Den Bosch -Nijmegen A59.   Na rust volg ik geluidsweer wand van die weg heel even , om toch weer bospaden in te draaien , als finale.   Toch weer een ven , achter huiske door, volgen paadjes bos.    Autoweggeluid knooppunt A2 en A59 aldoor nu op achtergrond hoorbaar.  Voor een greppel want droge sloot, graspad volgend kom ik in stukje gebied van weer Coudewater, natuurgebied, annex landgoed.     Berlicumseweg over langs zomerstormravage, een smal pad in lichte stijging naar grasdijk langs waters, Wetering genoemd.   Drie witte en evenzoveel zwarte zwanen  aan de waterkant.   Wat verderop daalt een blauwe reiger aan de andere kant van het water , maar of hij in het kroos zijn visjes kan zien?..   De lange nek waakzaam en zoekend.  Ik buig verder van de grote A2 weg, richting stiller.  Fietspad , fietsbrug over de Aa, met meren en vijvers met geduldige vissers.    Zetten ze hun pet achterstevoren, denken de vissen dat ze gaan en dan komen deze juist...... Het asfaltwegske erlangs wordt vernield door bomenwortels van populierenrijen.    Oppassen niet  te verstappen dus. Langsheen enerzijds, nieuw industrie en zakengebied. Omhaal langs slagboom en dalend pad overhellende boom, van recente storm.  Fietspad naar ophaalbrug over de Zd. W. vaart, en dan zijn we bij de uitspanning van de finish terug.   Ik heb me enorm in het gebied vergist, fronsen wenkbrauwen was geheel niet nodig.   Er werd weer opnieuw een dijk een pracht van parkoers neergezet , door club en vrijwilligers. Heb intens genoten.

Veel om me heengekeken met aah's en ooh's , intense afleiding.   Hun tweede tocht cum laude geslaagd.   De opkomst wandelaars logen er in getal ook niet om.    De toon van deze vereniging is zonder meer gezet.    Een natuurtocht zonder meer.    Wacht me volgend de grenspark wandeling Bladel, om dan en eigenlijk nu al uit te kijken naar over anderhalve week de oudste wandeltocht van Nederland, de Nijmeegse vierdaagse.  ruim 45.000 wandelaars, { over drie afstanden},

 Tot ver in 60 landen komen daar op de wandelreceptie van de wereld.   De 95e Int. 4-daagse.    Te volgen op www.4daagse.nl,; www. De Gelderlander.nl ; www.omroep gelderland.nl ,  als de meest directe sites, voor wie het volgen wil thuis.   Houdoe!   Tot ergens langs de wandelwegen dan.   Blijven lopen; ontmoeten we elkaar vast ook eens.

Peter Heesakkers

03-07-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het gonst al wekenlang voor de bedevaartvoettocht in Valkenswaard en verre omtrek. Loop jij ook weer mee naar Handel ?  De koorts van het jaarlijkse evenement loopt met de dag op.   Schoenen en wandelsokken verkopers doen goede zaken.  En wat nog meer met een wandeling meegaat of tot de uitrusting behoort natuurlijk.   De traditie bestaat al vanaf 1768, zo heeft men uit archieven kunnen ophalen.  Afspraak en klokvast zet de stoet wandelpelgrims nu al  zo'n 2.000 ruim in getal zich in beweging voor een route van 40 k.m. , die gaat over enkel verharde wegen.  Vanaf de markt in Valkenswaard, onder klokgelui en een marialied spelend carrillion, een looporkest van diverse fanfare's , harmonieën, muziekanten van welk orkest dan ook,  privémuziekanten vereend, zet zich klokke zes in de zaterdagmorgen in beweging.    Route gaat via Aalst-Waalre, Eindhoven zuid naar rand centrum via oost en noord-oost naar Nuenen, Gerwen, Lieshout, Beek& Donk, Gemert, tot ergens halfweg deze gemeente en dorp Boekel.   Veel over gewestwegen , en soms ook wel smalle landelijke asfaltwegjes.   In de doortochtplaatsen luiden de kerkklokken.   Het looporkest speelt in marstempo liederen.   Veel wandelaars kennen ze al jaren en zingen met vereende kracht mee.   Wat trekt ze allemaal om mee te lopen?   Het saamhorigheidsgevoel, het samen optrekken naar.   Hoewel zelf niet meer zo praktizerend trekt het me die sfeer.   Het heeft wel degelijk iets, indrukwekkends, gezelligs, verenigends.    De natuurbeelden zijn erg wisselend onderweg, lange wegen dat wel  veelal toch.   Her en der wachten toeschouwers de lange rij pelgrims op die een half wegdeel bezetten, zowat met vieren naast elkaar.   Vaandeldragers, vlaggendragers, zingende groepjes mensen.   De eerste 20 k.m.rs toch nog is het betrekkelijk stil.   Dorpen die anders de rust en stilte koesteren stromen plots vol wandelaars.   De horeca vaart er wel bij en is voorbereid, want de gemiddelde rusttijd of stops duren hooguit 30 min.  Dan klinkt de trompet als teken dat we weer op weg gaan.  Het heeft iets folkloristisch die stoet, er wordt ook veel met elkaar geconverseerd.   Velen kennen elkaar al jaren, en ja er zijn ook  wandelsporters bij, die hun wandelweekend verruilen voor deze tocht.    Achter de lopende stoet gaat een caravaan huifkarren, met trekpaarden en gewone paarden welk ras.    Met rinkelende hamen en ander koperbeslag, ouderwets sierlijk behangen sjokken de beesten met ons mee.    Sommige delen van het traject zijn bossen , anderen akkers en velden en de bermen zijn opgefleurd met een schitterende variante wilde bloemen en plantenpracht.   Er valt genoeg te genieten.   De hoofdrust in Lieshout duurt een uur.   Paarden krijgen extra verzorging , de borstel , hooi , voer en water, en de eerste hulp behandelt overwegend blarenlopers.  Het gros der lopers is duidelijk gelegenheidsdeelnemer, maar ze houden zich toch moedig.

De dag was voorspeld als regenachtig, maar behoudens meest gesloten bewolking, lijkt het droog te blijven.   Echter; wanneer we nog maar enkele k.m. rs van het einddoel zijn, komt er een gitzwarte lucht opzetten.  En juist als we bijna in Handel arriveren en het volk ons daar massaal opwacht, komt het er minutenlang met bakken uit de hemel.    We worden een processiepark ingeloodst, met zo'n duizend zitplaatsen, rest zal moeten staan.   De vele oude bomen breken de regenval enigzins.   Na wat plechtigheden en gebed , wordt alles ontbonden.   Ieder zoekt zijn onderdak waar dan ook.   De dag erop volgend vangt aan met een H.Mis.   Het orkest trekt hierna een afscheidslied spelende driemaal rond de kerk, om dan meteen de terugtocht naar Valkenswaard aan te zetten, uitgeleide gedaan door groot publiek.   De route van gisteren wordt nu omgekeerd gelopen.  Zij het met kleine veranderingen , om verkeerstechnische redenen, en om verkeer zo min mogelijk te hinderen.   Ergens halfweg Gemert Beek en donk krijgen we een gietbui te verwerken van enige minuten, maar het voetvolk stapt moedig door.  Soms volgen we ook brede fietspaden, als tussen Lieshout en Gerwen.   Vanaf hier is de route mooi aangepast vanwege de van Goghmarkt in Nuenen.   Een erg mooi alternatief.   Mooi landelijk een smalle binnenwegenroute i.p.v. provinciale weg.    Na Nuenen  pauze , gaat het op gehucht Opwetten en Eindhoven -oost aan.    De rust is daar in een grote sporthal en zijn omgeving.   Het is telkens , zeker in de pauzeplaatsen een gezellige boel , samenzijn.    Het tempo ligt gemiddeld 5 a6 k.m.    Onder klokgelui gaat het de stad uit pal zuidwaarts.  Een erg lang lint voor en achter mij van stappers.   En daar ergens tussenin het immense looporkest.  De dreunen van de dieptrommen en tambours echoën tegen de huizen en appartementen aan.    Buiten de stad een aangename groene routewijziging, gaat het langs de z.g. Genneper parken richting Aalst en Waalre.    De routetijden en doortochttijden als van dorpen kloppen klokvast merkwaardig.    Iedereen blijft achter de leidvlag de moedervlag genaamd die op kop der stoet gaat. .   Wat ik al eerder zei; het saamhorigheidsgevoel dat er heerst onderweg, de kameraadschap, behulpzaamheid, begrip, verdraagzaamheid is enorm.    We stoppen in Aalst voor de laatste 4k.m. nog te gaan in de tuinen en gebouw van een groot cultureel centrum.    De gezichten gaan nu vrijwel allemaal op zonnig, men lacht en voelt dit halen we weer.    De stemming stijgt. De blijheid straalt van de gezichten.   Tegen achten 'savonds na de laatste pauze hier zet de stoet zich opnieuw in beweging voor de laatste k.m.s.   Onder grote publieke belangstelling , klokgelui en het orkest doet er nog een schepje bovenop de sfeer lopen we tussen appartementen van Aalst en de kerk aldaar de grote baan op weg naar het einddoel , Valkenswaard op, rechttoe- rechtaan over een eindeloos lijkende weg wel prachtig bebost.   De loper krijgt vleugels.   Slechtlopenden worden ondersteund, anderen die eerder slecht stapten, lijken herleefd, en stappen rechtop fier en in pas.    Het is of paardje de stal met hooi ruikt.    Plots rand bebouwing der stad Valkenswaard, staan publiek en inwoners ons rijendik op te wachten om ons welkom thuis te wensen.    En begint a.h.w. een glorievolle intocht.          De rijen worden voor de nettere aan blik gespreid van vier naast elkaar naar drie rijen.    Het orkest gooit er nog een speciale schep bovenop, en speelt onvermoeibaar.    De klokken luiden ons weer welkom toe.     De rijen worden dichter en dichter langs de kanten met bewonderend publiek.   Sommigen huilen of staan met betraande of rode ogen.    Onder de indruk van de geweldige prestaties van zo'n grote wandelschaar.   We naderen de markt en zowel de toegangsweg en de markt zelf is een grote mensenmassa. Alles gaat zowat de kerk in.    In de kerk een luidzingende en ritmisch klappende  en zingende menigte, [pelgrims].         We komen schouder aan schouder te staan,  men gaat op de banken staan, de kerk raakt propvol!    Ik waag het mijn blik rond te laten gaan, en zie erg veel pelgrims huilend op de banken of de kerkvloer staan.    Ik krijg met die aanblik ook een brok in mijn keel.    Het is volbracht.    De kerk dreunt onder de gezangen. Vlaggen en vaandeldragers vendeliers, op het priesterkoor verzamelend.   De kerk dreunt onder de muziek en de hele kerk gaat zowat het dak eraf als het looporkest  almaar doorspelend zijn intrede doet.   Ik ben enorm aangegrepen bij wat ik zie en hoor.   Er volgen wat korte toespraken van welkom etc. door de pastoor en voorzitter van het broederschap, mededelingen, wat korte gebeden.   Ter afsluiting speelt opnieuw het orkest de sterren van de hemel.   Een afscheidswoord, en de massa wurmt zich naar buiten, waar nog velen als vrienden , familieleden enz. de pelgrims opwachten.   Fenomenale indrukwekkende momenten dezer dagen.   Heb  er graag mijn wandelingen voor gelaten dit weekeinde.   Een fantastische belevenis.    Een evenement om op z'n minst eens mee te maken.    Ikzelf hervat mijn wandelingen nu volgende week. Dan staat de MESA-{Ardennen } -vierdaagse op mijn programma.   Daarna Lieshout in Nederland en dan wenkt alweer de eerste grootste  wereldreceptie vierdaagse Nijmegen waar wandelaars uit alle delen van de wereld tezamen komen.   U kunt dit thuis volgen in de ned. media , en zeker lezen en kijken naar Omroep Gelderland en de streekkrant De Gelderlander als u een computer hebt.  Of zie de site www.4 daagse.nl.  Andere stations onthoud ik u, maar hier ziet en leest u het vast.   45.000  Inschrijvers uit ver in de zestig landen.  Ik zal u mijn bevindingen  weer neertypen.    Mijn verblijfplaats in de MESA is Marche-en- Famenne.   Wellicht zie ik U daar ook of elders.

Blijven lopen dus dan.   Houdoe! Ofwel tot ziens, hou je goed,  en anders volgend schrijven.  Peter Heesakkers

18-06-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers