De "R" zit in de maand.  Kouder , koeler, rillen.  De organiserende club houdt hun vaste stek clubhuis als startplaats aan.  Een goed geoutilleerde accomodatie. Op mijn weg naar de lokatie zie ik een pijl onder aan de stoeprand liggen en kan ik de medewerkers bij de inschrijving daarvan in kennis stellen.  Wordt ook prompt gecorrigeerd.   Ga na mijn beker koffie direct op weg.  Even lijkt het erop dat het de bekende route dorp uit zal gaan, maar het gaat nu toch wat anders.  Toch is de bepijling niet evident in  het begin en mis ik door eigen schuld ook wel, straatnamen bij de omschrijving alswel pijling, even twijfel , maar omdat ik er niet onbekend ben kom ik toch juist uit.   Er staat al een erg koele bries, en in de bomen tekenen zich al de eerste herfstkleuren af.  Kom langs een sportpark waar naar het schijnt e.o.a. race te gebeuren staat en de autonummerborden vertellen me dat bezoekers van diverse hoeken des lands present zijn.   Hoor een speaker, en wat later een knal als van een startschot en zich roerend publiek. Ik kom er door de dichte begroeiïng niet achter wat er plaats heeft.   Wat verderop schreeuwen voetballers en een handvol toeschouwers hun opmerkingen en aanwijzingen.  Ik geraak het dorp uit onder  groen overwelfde weg.  Draai van fietspad over een beek-brugje langs een gewestweg ook fietspad, en passeer er enige "keskes" zo het streekdialect ze noemt.  Ofwel kastjes als kapelletjes, die naar maria-oord Handel leidt.  Een grindweg stuurt me langs de Peelseloop, op de hoek aan het begin een villaatje, gaat het 't vrije groengebied in.  Grindweg wordt een karrespoor en een hele poos wisselt het af met plukken bospercelen , akkers , veldgewassen, maïs, wat groenstroken met struiken , boompjes, grassen, en wilde bloemenpracht.  Vlierbes en andere bessenstruiken.  De natuur houdt nu het midden tussen nazomerse groeitijd en voorbereiding op de herfst.   Eerste herfstkleuren en toch ook nieuw groen en nieuwe stekken aan struikgewassen en bomen en wilde bermgroei.  De paden erg vochtig nog , want voorbije nacht en vroege ochtend viel er nog flink regen. Soms moeten modderpoelen omzeild worden.   Verspreid staande huizen en boerderijen hebben driehoekige vlaggetjesslingers in hun voortuinen.  Er valt kennelijk wat te vieren.   Een jonge tuinbouwer die juist uit de poort van z'n veld komt fietst een poos naast me en vertelt dat het vandaag open dag is bij div. boerenbedrijven. Waarvanaf loop ik en waar gaat het heen , en waarvandaan kom ik, zijn o.a. de vragen.  Ah vandaar.. Na enig doorkletsen blijkt hij niet van de streek te zijn en n.b. op mijn vroegere school gezeten te hebben.  Ken 'm niet... Hoe klein kan de wereld soms zijn.  Landbouwwegjes met groensingels volgen rap op.  Kruis de weg naar Boekel en na kort verblijf weer eraf en daar moet mijn gesprek gestopt worden, vanwege andere richting, ga ik langsaf een hondenkennel die massale blafgeluiden laat horen.  Kom in land-tuinbouwgebied wat Verreheide heet.  Langsheen brede stroken berm met hoge braambesstruiken, en brandnetels vooral.  Veel maïsvelden en bewerkte landerijen, en malse grasvelden.  Kom aan bosrand van de Handelse bergen, om poos rand bos en boerenland te blijven.   Kom langs hondentraingsterrein , waar vele nog in aanhangers kooien me toeblaffen.  Verspreide bewoning met huisnamen als vita nova; nieuw leven , dus.  Na enig veldgedraai mag ik dan de bossen in. . Een krakkemikkige knuppelbrug over van een beekje.  Veel jong mos hier. en varens vooral en andere jonge grondbegroeiïng. Hulstbomen.  Moet nu een hele poos rood fijngrind halfverhard fietspad volgen, dat door dit bos slingert.  Zie altijd wat lopers voor en achter me, en bij kruising pad met wegje staat een halfbejaarde man wijfelend zijn parkoerspapier te lezen.   Hij loopt veel kortere afstand , maar heeft een toch naar ik herinner duidelijke pijl van splitsing afstand gemist, en komt van heel andere buiten de route richting... Twee dames ontfermen zich over 'm.    Het erg lange "rode fietspad" eindigt voor een hek van een camping, en gaat over in zandpad en later in asfalt smal.  Steek weg Handel-Boekel over en volg fietsstrook.   Hier en daar bewoning en ruik een open hout-haard-vuur.  Het blijkt bij Huize Padua een stichting voor geestelijk gehandicapten tehuis te behoren, mogelijk meest personeel daar werkzaam.  Draai deze weg af buurtschap door en hoor hondengeblaf en geroep en regelmatig geschiet in het gebied.   Blijkt na lange lus de eerdere hondentraining te zijn.  Ik verwachtte op jagers want ik ben in open gebied weer geraakt met een groot veld wilde bloemen en plantenzeeën en anderzijds een geoogst maisveld met bosranden op de einder.  Een zeker 6 meter hoge lange coniferenhaag scheidt privé. In dit open gebied , vallen de groeiende enorme stapelwolken op.   Een apart cachet gevend aan het landschap.   Ga ik toch later weer het handels bos in , en opnieuw rood grindpad, die me leidt, naar de rustpost in een natuurcentrum. Hier tref ik ineens een paar oude en jonge bekenden. Het is meer een  natuurmuseum en er valt enorm veel aangaande te zien , maar daar is de tijd voor tekort.   Een knus verblijf , dat wel. ook het terrein omheen dit centrum biedt veel te bewonderen.   De natuur in al haar facetten.  Schot in  de roos.   Maar de wandelaar wil verder.  Aan het hemelzwerk weet men geen raad met de groeiende stapelwolken en ze worden dermate opgetast, dat ze aan overgewicht zullen bezwijken.   De noordelijke hemel wordt langzaam donker.  Ik passeer de gemeentegrens Boekel-Gemert , en mag de laan in de terreinen op van Huize Padua , door tuinen en langs paviljoens aller grootte.  Oude bomen omranden de lanen, en van de kastanjes ploffen  deze vruchten rondom me neer.  Bomenlanen door die dan weer beuk , beuk en eikebomen afwisselt.   Poort door, terrein stichting af,  stuk bos in en dan, volgen uitgebreide maïsvelden wisselend met weiden en akkerland.

De grond ligt soms bezaaid met eikels en ik neem zo'n eiekelmutsje op en plaats die op mijn vingertop, en teken een gezichtje.  Mond krom lijkt boos kijkend en mond onderboog lijkt lachend.   Kom maar op 't idee.  Een gele bloemenzee omboord in haar bermen een nieuw aangeplant bos , waar toch vooral essen beuk, eik floreert , maar berk toch de boventoon voert.  Volgen nog plukken bos.   Onder oude eikenboomrijen , dan weer amerikaanse eik , dan weer oude berk, en dan weer beuk.  Markeringsstrepen van Peellandpad Den Bosch -Roermond een LAW-route.  Een grasweg, enorm bietenveld en natuurlijk maisvelden.   Perfecte stilte om me heen.  Dan weer wat Peelwegjes door bomen omzoomd.  Kom op grindweg met erg grote afgravingsplas waar het water azuurblauw oogt.  Er kruipt een slak ,{bruine} en wat later een groen-geel gestreepte dikke  grote rups en , wat verderop een zwarte slak.   Heb ooit gehoord een slak kondigt regen aan of wacht erop en ze zijn bij veel regenval altijd present.  De weersvoorspelling en wat geweest is, is ernaar.  Passeer een groot veld met alleen maar oranje [dahlia's}? ...  Weer hoge braambesstroken breed in de berm.   Ik zie de handelse kerktoren even piepen. Lijk er erg dichtbij nu.   In wat even open gebiedje.  Een dame uit Rosmalen komt langszij en we lopen wat k.m. rs keuvelend samen op, tot blijkt , dat ze korter gaat en onze wegen scheiden moeten.  Komen wat kleine z.g. 60 k.m. -limiet , asfaltwegjes.  Allerlei struweel en jonge boompjes omzomen de weggetjes.  Een prachtige bermflora.  Wat heggepaden, met tuin en landbouw en weidegebieden . Modderplassen omzeilend even peelwegje over en opnieuw grindweg in met verre blik en bosrand anderzijds. Het wolkendecor indrukwekkend mooi.  Een doorgeschoten aspergeveld volgt een bietenveld en toch weer maïsvelden.  Hoog boven me cirkelt een buizerd, vast wel , zwevend op de wind , op zoek naar prooi.  Kom aan open groot zand veld met motorcrossparkoers en mag toch de luwte van overgroeid boswegje in, waar opvallend enorm veel rose orchis bloeit. Naast andere plant en bloemensoorten , maar ook tuinafval ligt.   Afval van veel coniferen... Ik kom weer in open landelijk gebied. Stinkende  enorme varkensstallen. Roel en Ineke uit Uden halen me in en we blijven tot finish bij elkaar.  We lopen door bietenvelden , mais en weidelanden, vaak kniehoog gras.  Aspergevelden, en wat al meer.  Weer van asfalt naar grind komen we uit op een z.g. ringweg. Gaan we over en dan blijken we rand Gemert te zijn beland.  Worden met parkpaden door groenstroken geleid rand bebouwing, grindwegjes plassen , vijvers, sloten , stroompjes, rietkragen en wildgroei allerlei, de natuur mag haar gang gaan zo lijkt.  Kleine bruggen planken vloer.   Even twijfel over de route bij een groot taxibedrijf.  Nemen toch de klinkerweg maar , en komen dan toch nog terug op de route , die even doorliep op twijfelpunt. . Even rood-afalt-fietspad die toch nog een park in leidt, laat ons slingeren naar de bebouwing op aan.   En dan is het groenige feest afgelopen.  Nog wat straten en dan weten we dat we snel arriveren aan de clublokatie.  Niet druk binnen maar wel de streek-eigen-wandelaars die er verpozen.  Volgende week een bijna thuistocht.  Nuenen.   De keuze dat weekeinde is weer ruim.  Een tamelijk nieuwe loot aan de wandelstam. Was twee jaar geleden met hun eerste nieuwe tocht, zonder meer de moeite waard.   Misschien zie ik U daar ook.  Blijven wandelen dus.  Houdoe! Tot ergens langs de wandelwegen.  Gegroet:

Peter  Heesakkers

18-09-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Vanaf het station in Roermond is het nog een tippel van bijna drie k.m. naar de start, café zaal "Aad", {Oud] Leeuwen. Vermoed vlak voor me een jonge dame in wandeluitrusting ook op weg te zijn.  Dat was ze ook , maar dan naar haar werkplek voor de dag.   Dus onze wegen scheidden al vrij gauw.   De straatnaam bebording was niet altijd aanwezig en duidelijk, en zo gaf het soms problemen op de looproute naar de zaal.   Een plein volgens beschrijving overgaand , dat bijna niet de naam verdient, en vervolgens mis ik de Venloseweg zonder straatnaambord, ja verscholen op een huis en oudmodisch en versleten, maar niet op de straathoeken als op palen.   Ik beland op een groot buitenstads outlet-winkelcentrum, en keer op mijn schreden terug.   Venloseweg gaat omhoog en weer mis ik naam Paralelweg bord.  Vanaf het hoge talud bij brug over het spoor kan ik steil omlaag de betontrap nemen nog.  Een afgelegen buitenwijk.  Moest tot tweemaal op mijn schreden terug.  Soms wat industrieterrein door en enorme  bergen geperste balen oud papieropslagen, kom ik juist gestarte wandelaars tegen.   Het doet dorps aan deze wijk.   Bij de inschrijving ontvang ik een boekwerkje van aaneen geniete A4 bladen in kleurendruk , uitgebreid met V.V.V. info over de route wat te zien , en geschiedenis van de streek en stad.  Erg informatief toch.   Een volle toeringcar komt binnen van de club Anjertrippers uit het Belgische Hechtel-Eksel.  Na een kopje koffie  ga ik op weg.   Merkwaardig routebegin, rijtjeshuizen, even verderop bungalows tussen industrieterreinen, { wat een contrast}- waar je deze bewoning normaliter in groengebieden verwacht.   De beloofde route-afstanden wijken enigzins af.   Ik daal af naar het Maas en Swalmdal,  ga dan de wijk uit, een ruwe grindweg op, onder ruisende populieren.  Ben meteen aan de Willem Alexanderhaven, waar talloze vissers genesteld zijn.   Ik lijk op een schiereiland tussen Maas en binnenwateren beland te zijn.   Ga over wildrooster, wat me in dit gebied verwondert, en links van me is verruigd gebied waar koeien blijken te grazen.   Enorme koeienvlaaien in plaats van de welbefaamde limburgse vlaaien liggen rijkelijk op de wandelweg, en ik loop tussen de enorme kudde  van achtersten door.   Wanneer nodig maken ze rap plaats voor ons.  Vandaar dat rooster dus.   De lome blikken verraden weinig opwelling , voor het voorbijlopend wandelvolk.  Men beziet ons belangstellend dat wel.   Voor me wat torenflats en de zend radio-t.v. toren met piek-antenne, en de toren van de kathedraal van de bisschopsstad aan de overzijde, torenflats als een Amerikaanse binnenstad,  van het water van de W.A. haven.  Een storend luid muziekgeluid aan de overkant bij industrieën van oosterse komaf en cultuur.   Gezangen van biddende immams of zo.   De klokken van de grote stadskerk vallen in.   Een middelgrote stad met grootstedelijke allures en kern.   Ik bevind me in de z.g. ,stadswei',  een ruw natuur en flaneergebied.  Vergezichten over de wijde omgeving van de Swalm en Maas en zijn baggerhavens.  Gezien de dijken  en uiterwaarden, is het tevens een overstromingsgebied.   Ver weg voor me de spoorbrug naar Eindhoven en Weert, en de Buggenumse elektriciteits centrale.  Witte en zwarte zwanen vlakbij me in het water en  jong familiegeluk met jonge grijze zwaantjes.  Enorme spanwijdten van de vleugels als ze vliegen nu en dan.   Doet denken aan de sterreklames destijds op t.v. over de KLM.  Trekganzen verzamelen voor de grote trek naar het warmere zuiden.   Diverse andere watervogels zijn er te zien.  Draai de contouren van Roermond achter me en de lange grindweg ruilt voor asfalt, onder spoorbrugje door.   Een gedenkplaats van een 19 jarige jongeling die hier wat jaren terug verongelukte.  Draai een erg smal asfaltpad in door ruige natuur en heggelanden, en bosjes, met moerassen.  Dan breder tussen erg oude berkenbomenlaan.  Weer een asfalter.  Volgt na een bult de rustpost op 7 k.m. , wat vroeg voor me.  Stempel op de post halen en ik ga door.   Ben nu in klein maasdorpje Asselt en volg langs de oevers, een vrijliggend paadje.  Veel watertoerisme, vooral de oosterburen blijken het hier naar de zin te hebben gezien de vlaggen op boten in de jachthavens en de nummerborden op auto's.   Het oude kerkje spuwt zijn kerkgangers uit, en even laveer ik daartussen.   Veel tourfietsclubs duitsers en limburgers zo te horen en ook al veel auto's al of niet met botentrailers komen me voorbij in gezapige gang gelukkig. Langs een jachthaven waar duits de voertaal lijkt. { Als ze maar weer niet vier jaar blijven}.  Langs het water veel vogelaars met veldkijkers en kijkkanonnen.   Ook hier veel gevogelte te zien en op een weide-eiland lijken ook hier hele kolonies vooral ganzen zich te verzamelen voor een reis naar de zon.  Voor overwinteringsreis, vast een chartervlucht besproken.    Na wat lang gaans over bitumenwegjes, lommerrijk gaan we op een routesplitsing rechttoe en smaller en rustiger veldwegen in, waar een beekje hoogstaand water door het  lichtgolvend landschap kronkelt, haastig, blijkt de Swalm.   Velden door met groensingels wijde blik kerktorens van dorpjes aan de einders.  Vochtige zand en grindwegjes tussen veld en akkers en bomenrijen ruisend in de hardere wind.   Een kikker blijft voor me observerend naar die wandelaar kijken, en verdwijnt met een reuzensprong in de berm , in ommekeer.  Het was een best groot exemplaar. Ook regenwormen zijn redelijk talrijk.   Ga over een krakkemikkig plankenbrugje de Swalm weer over,  waar het water nog juist onderdoor stroomt,  door een dalletje en dan klim ik naar een boerderij, waar de rustpost is.   Kan zitten zowel op de koer als binnen.   Limburg is gekend door haar boerenhoeven met omsloten binnenplaatsen, of 'koeren' ,  en kruisbeelden en kapelletjes langs de wegen en paden.   Zo ook vandaag tref ik er tallozen.  De pauze op 12 k.m. mag nu wel.   Na deze post via verharde oprijlaan, overwelft beboomd, kom ik aan doorgaande weg naar Beesel, even fietspad om dan over te steken, een man met rode baret, met vleugelspeldjes, tref ik er zoekend aan, op een routesplitsing,  en loop even met 'm mee te keuvelen. Oud-paracommando, veteraan ?   Raad ik er op los, nee hoor zomaar gekregen {?.....}.  Naar een wisselend bos, weide en ruigtegebied gaat het nu,  ergens tussen Beesel en Swalmen.  Koeien, stieren, kalveren en stierkalveren , schapen, paarden , veulens, pony's bevolken de weiden tussen groenboorden.  Mooie bomenwegjes en in het Beesels broek en bossen.  Ga nu recht op de A73 aan en enkelspoorbaans lijntje waar nu en dan een pendeltrein passeert.  Ga langsheen snelweg en spoorlijn,  na landelijk , station dorp Swalmen achterdoor.  Laten dit dorp nog juist liggen.  Een binnenwegje klinker brengt me langs rozenkwekerijen, en wat vrijstaande huizen.  Een tuin met een albino kangeroe, eenzaam tussen andere beesten.  Duik een dalletje in waar sporen van stromend regenwater zich in de helling aftekenen.  Broekbosgebied in.   Een schelp en zonnestraalteken met opschrift alsdat deze route onderdeel is van het pelgrimspad naar Santiago d. C. , staat aan de brugleining.   Ga brugske over de Swalm en kom langs een oude ruïnetoren erg dikke muren van eertijds kasteel uit ergens 12 a 1300.  De muren brokkelen af van alle eeuwen weerstand tegen de nukken van weersuitersten.  Naast de toren een jaren geleden afgeknapte oude boom, mogelijk door storm of blikseminslag.  De onderstam vol elfenbanken.  Ga dan beekdal weer uit omhoog langs hoeven en kom aan verbindingsweg naar {?}.  Heb ik weer de lus volbracht naar de zorgboerderij in Asselt van vanmorgen eerder.  Op een heuvel gelegen, waar de rustpost is.   Iedereen zit buiten, heel even druppelt het dan , en een deel vlucht onderdak.   En tussen de hooibalen.  Echter het is hemelwater , dus gewijd water, en er kan alzo niks mis gaan.  Het lijkt erop dat de priester van het naburige kerkje voor de hoogmis aanving,  met de wijwaterkwast zo kwistig tijdens het "Asperges mé ", gezwaaid moet hebben, dat de druppels ervan nu neerkomen.   En omdat ik niet van papier ben en vertrouw op de allerhoogste , blijf ik zitten.  Ook wandelend brabant is hier ter plaatse goed tegenwoordig.  Tine, met Luna de onafscheidelijke hond,  wat oost-brabanders, Jaap en Tilly uit het Gelderse, en nog velen maken hun opwachting hier.  Toch blijft limburgs de 'voertaal'.  Nadat ik met het duo J.& T. aanstap , komen we langs dassenburchten, en de borden waarschuwen ervoor langzamer te rijden, voor deze beschermde diersoort.  Ze blijken in een wal te huizen die tevens als waterkering schijnt te dienen bij hoge waterstand van de maas.  De A73 ligt op afstand zichtbaar toch, en tunnels afritten overgaand.   Route gaat tussen landerigheid en licht golvend gebied.  Ga over enkelspoors lijn van Veolia Roermond- Nijmegen v.v.   Vervolg langs tuinen privé, tuinderijen, en weiden met allerlei vee.  Aangebrande koeien, { wit met zwarte vlekken} , {maar ook de bruingevlekte, die dus deels de zomer gemist moeten hebben....}.  Een sportpark langsheen , en na een draai over dubbellijns spoorweg, is daar plots Leeuwen dorp annex gem. Roermond en dus ook de finish in zicht.  Meld me af en bezie nog het binnenkomend wandelvolk , waarvan je naast vaak namen veel gezichten herkent, uit limburg en brabant en zowaar nog gelderlanders.  Rien uit de buurt van Nijmegen schuift ook nog even aan voor een praatje en analyse van de tocht.    En terugblik en vooruitblik op het wandelen.   Het waterige tafereel vandaag, maas en maasarmen,  binnenwateren en swalm, deed meer aan echt Hollands welvaren denken dan het limburgse.  Toch weer eens een heel ander landschap dan in het brabantse, waar heide bos en ven prevaleert.  Als de zaal leger wordt besluit ik ook maar de terugwandeling naar het station in te zetten. Nu kan ik de route dromen toch.  Kom goed op tijd op het station aan, niet lang wachten en omdat de rails er al klaar lagen , zal de trein ook rap wel komen, tenzij de dwarsliggers onder de rails dit nog beletten. Ze behoren erbij zo legt een spoorbeambte me uit.  Ben juist in de trein als donkere wolken toch nog hun last laten vallen. Prijs me gelukkig een eindelijk droge dag vandaag gelopen te hebben.   Nu komende zondag staat Nijnsel bij St. Oedenrode op program.  Misschien tref ik u daar ook. Mits we blijven doorwandelen dus, en u daar ook bent.  Houdoe!

Peter Heesakkers

28-08-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Wandelclub DLS; ofwel De Lichtstadstappers uit Eindhoven, houdt haar 14e Papegaaienwandeltocht, bijna een derde lustrum dus.   Mijn plan was aan de vooravond vast.   Ik zou vroeger op weg gaan , want helft middag volgende dag zou het weer omslaan naar regen en onweer.  Zou ik vast een heel deel van de tocht nog droog weer hebben.   Het zou ook vrijwel windstil en tegen of rondom de 30 graden zijn.   Vroeg opstaan was het parool.   En omdat het een dik drie kwartier zou zijn met de fiets.   Echter; met het opstaan en tijdens m'n ontbijt, vulde de lucht buiten zich met donkere tot zwarte schaapkudde-wolken.  Het werd alras donkerder, en ik besluit de buienradar te raadplegen.   Ik zie daar boven de Antwerpse kempen dikke grijze , blauwe en rode vlekken vormen die activeren.   Zware regen en onweer dus..... Ik had inmiddels al onderweg moeten zijn na twijfels.   Het rommelt in de richting inderdaad, van de buurman, het flitst , en ik besluit maar af te wachten, en om niet temidden van onweer en evtle. stortbuien, op weg te gaan.  Zie met lede ogen de regen met bakken, loodrecht omlaag vallen en prijs me gelukkig nu niet buiten te zijn.   Uuuhm: Wat nu; ga ik nog, kies ik voor later, korter?  Oriënteer me op het alternatief.   De bus dus.  Vertrektijd, waar uitstappen, hoe ver gaans.   Ik kies voor de bus.   Huubke uit Weert, en een Rotterdammer, hadden hetzelfde idee zo blijkt.  We stappen uit aan eindpunt, en dan weten we , dat het nog zowat drie k.m. gaans is naar de startlokatie, een vogel/ dieren/ en huisdieren opvangcentrum, erg veel papegaaien.   Voorheen campingplaats.   Vandaar de naam nu.   Het is inmiddels droger geworden, en  komen over de toegangsweg steeds  meer auto's aanrijden, die blijkbaar het weer ook afwachtten.  Ook bij hen sloeg kennelijk de twijfel toe, en dan heb je doorgaans als organisatie het nakijken, omdat rond juist de tijd van het gebeuren,  je de beslissers krijgt.   We zetten vanaf de eindhalte stevig de pas erin, moeten nog door dorpje Oerle doorheen, om dan een slingerweg landerig op te gaan naar de startlokatie.  Schrijven in en gaan op weg.   Voor de grootste afstand is het te laat en zal voor korter moeten kiezen, die inschrijftafel heeft een lange rij , dus blijkbaar zijn de meesten voor kort {er},  vandaag....  Meteen na de poort wat grind, slinger veld door middels smal asfalt, langs oud uitziende molen, knap nagebouwd,  anno 1987, behorend bij een bakkerij, met weiden paarden divers ras, en wat ezels,  verspreide woningen, om dan een veld-zandweg in te slaan.  De grond erg vochtig, moet het rijke nat nog duidelijk verwerken.  het zal nu en dan ook modderen worden vandaag.  Stapelwolken geven het landschap een prachtig decor.   Precies een schilderij, maar dan rondom als een koepel.   Mussen badderen zich in de plassen.   Twee paarden helpen elkaar van de jeuk af.    Een groep witte ganzen de nekken strak omhoog, roepen me na, waakzaam als ze zijn, echte waakvogels.   De zandweg gaat voort , langs kleine en grotere bospercelen, afgewisseld met maisvelden en akkerland ertussen. In de verte piekt dorpskerk Wintelré boven de bomen uit.  Een voorbesproken graf, met geboortedatum en naam vermeld ligt te wachten op de wens van de gereserveerde.  Zomaar langs het pad in een bosperceeltje.  Hij is nu in alle geval al erg bejaard.  Zandweg gaat naar asfalt en stevent op het Vessems bos aan.  Grond is nog steeds erg vochtig tot meest nat van de recente stortregens.  De lucht van nat zand en groen doet weldadig aan.  Alom nog nieuwe twijgen aan struiken, bosjes jonge en oude [re] bomen, nieuw blad, het natuurlijke parfum kietelt mijn neusgaten.  Plots; ik dacht alleen op de wereld te zijn, een gehijg vlak achter me...  Huh!? Een hijger?!  Nee hond mag van baasje aan me komen snuffelen zonder leidsel. Kijk tegen een machtig grote kop aan naast me, met enorme rimpels.  Een facelift zou voor het beest best mogen of niet misstaan {.....}.   Baas roept niet en het beest laat me gelukkig met rust. { Zucht....}.  Ben nu in de bossen van Half Mijl en Toterfout.  De groenlucht na de regen is overheerlijk en de wilde planten en bloemen overdadig.  De zon schijnt volop , en de bossen dampen, en nevelsluiers waren er doorheen.   Verdamping dus en het voelt klam , benauwd aan.   Echte zonnestralen tussen de bomen. Bospadbekledingen als takjes en rotte dennennaalden en ander boomafval bedekken de grond.  Antislip.   Volgen poos paden zo kuilig, wat duidt op  motorcrossgebruik.  Lastig  en omzichtig laverend lopen een hele tijd.   In die kuilen plassen water vaak kniediep.   Omgevallen bomen moeten gepasseerd worden.  Er volgen boslaantjes, tussen percelen door, met rijen beuken, eiken, essen en sparren.  Een open plek met hoge kunstmatige zandbergen,  { grondverzet} -- dampen na in de zon, en met een beetje fantasie kan een truc-fotograaf er op doen lijken dat er wolken tussen de bergen hangen.  Kom ik aan het  "Grote meer", een reusachtig ven dat nu kunstmatig water ergens van aangevoerd krijgt, omdat het jaren achtereen zijn water verloor en vrijwel droog stond,  door de toegenomen waterhuishouding.  Het komt weer helemaal goed zo te zien.  Berkenbomen spelen aan de oevers de hoofdrol.   Nieuwe aangroei.  Het bos na een poos weer in vallen het geluid vallende takjes en eikels het plofgeluid me op , in de verdere stilte.  Ben beducht dat exemplaren mijn hoofd zullen zoeken of aandoen, zou ik m'n pet opzetten?  Ook het gedruppel van de loofbomen, waar de regendruppels zich blad na blad laten vallen is in de stilte goed hoorbaar. .  Veel en vroege eikelval brengen strenge winters , is me ooit verteld.   Het bosparkoers zet voort, loof en naald.   Een donker sparrenbos enerzijds, meest blad anderzijds.  Ik geraak plots bos even uit wat landelijk ertussen, en kom aan de clubrustpost.      Een particuliere woning met landbouwschuur, en het is er druk beklant en bezet.   Een vijftal medewerkers heeft de handen vol.   Het is erbuiten goed toeven in de felle zon.  Vochtig warm , dat wel.   Vervolg na deze rust, een lommerrijk wegje, om na een plantage met meest jonge coniferen, en wat maisvelden een bos weer in te gaan.      Den overheerst naast sparren.  Volgen een drietal paalkrans-grafheuvels uit de middenbronstijd zo'n 1000-1600 v. christus.   Vervolg bos poos om ineens aan wijdse tuin en akkerbouwvelden en weiland te komen .  Blijf een tijd langs bosrand en deze gaan , met groensingel van elkaar gescheiden en verderop blokken hooi in de velden die narieken van het nat vanmorgen.   Weer wat verder een recentelijk gehooid veld, waar de hooi nog op ligt, mag eveneens mijn neusgaten in komen.   Even landigheid, asfaltwegje met fietspad erlangs af.  Om weer veld in te gaan rand bos en een omweggetje door bosperceel om daar ook grafheuvels te zien met uitleg van opgravingen in brons. Boven mij stijgen frequent grote zilvermetalen vogels op vanaf Eindhoven Airport.   Ga wegje over akkerlanden in, met mais, boomkwekerijen, en een verwilderd aardappelveld, waar het onkruid het ruim wint van het aardappelbladgroen. In zucht wind voelt weldadig aan in de velden.   Kom aan een rotsblok, met opschrift, alsdat er voordat dit bos hier was, er een graanmolen stond.  Om "economische redenen" gesloopt begin jaren 1900..... Op papier een grapje van de route-uitzetter, met het verzoek die enorme kei, niet mee te nemen....  Zo'n joekel ván , zie ik niet gebeuren.   Een oude grensmarkering waar oude gemeentegrenzen elkaar raakten.  Volg verder door bos tot aan weg Zandoerle Knegsel- Steensel.    Waar de rust voorzien is in en om paviljoen van een camping.    Hier tref ik diverse bekenden en ook oude getrouwen uit de tijd van weleer.   Die groep dunt snel uit.   Jaap en Tilly gaan met me mee de tocht afmaken.   Gaan na de pauze terug naar de voornoemde weg, maar draaien dan richting gehucht Zandoerle.  Er blijkt een ralley aan de gang van oude snelle cabrioletautootjes.    Komen over de ydillische dorpsbrink, driehoekig van vorm haast, met oude eiken omzoomd, en een drukbezocht mariakapelletje, met geschiedenis-info.   Midden op die brink een veldkanon uit wereldoorlog twee, daar ooit door snaken van toen als buit erheen gesleept, ergens vanuit de buurt.   Draai driewegs om de brink heen, zodat ik weer terug op doorgaande dorpsweg kom om buiten dit gehucht een draai het boerenland weer in te gaan.   Een rustig asfaltwegje met wat verspreide woningen, en later verkrotte kooien en veldschuren, wat lommerrijk gaande.   Vier reusachtige stenen leeuwen bewaken een particuliere ingang en gronden.   En na landerigheid een vervolg langs de afrastering van het park dieren en vogels laatste vooral waar we deze morgen vanuit startten.    Een reebokje volgt ons langs de hekken zolang het kan.  Zie je niet gauw, doorgaans zijn ze erg schichtig. Een draai brengt ons naar de poort en ingang dierentuin-park.   Waar het nog even buiten gezellig nazitten is met overwegend streek wandelvolk.   Harold,  een der motoren achter deze tocht, en voorzitter van DLS heeft het plan deze tocht te schrappen, bij gebrek aan medewerkers en leden zo zegt hij.   Heb er anders genoeg  gezien, als op de posten.   Dit is een der prachtige streektochten, en het zou enorm jammer zijn als deze ter ziele ging.   Van heinde en verre, en naar ik op de parkings zag de zuiderbuur, komt men er op af....  Over twee jaren stoppen , zou een ernstige vergissing zijn.   Wel ga ik met 'm nog een hartig woordje erover spreken.   Deze tocht mag niet ter ziele gaan.    Alles steekt prima in elkaar , en de omgeving biedt eindeloos veel.

Echter; meer andere parkoersen en stukken veranderen, en andere richtingen uitgaan is zeker wenselijk.  Misschien is een andere startplaats of vanuit andere hoek van de gemeente, zeker te overwegen.    Na het terras vandaag, wordt de tocht terug naar de dichtstbijzijnde busverbinding weer ingezet.   De bus verloop ik juist... Het is een halfuursdienst, {gelukkig} {?} .. Het weeralarm voor midden-middag blijkt ingetrokken, al betrekt de lucht wel, niet verontrustend echter.  Het moet vast zijn stempel op de deelname gedrukt hebben.   Die pech heb je dan als tocht-organisator.   Nu zondag lonkt Roermond.   Lang geleden , dat ik daar al eens was.    Maak m'n plan op hoe er te kunnen komen.   Misschien treffen we elkaar hier ook eens of elders langs 's-heren wegen en paden.   Blijven wandelen dus. Houdoe!  En tot volgend keer.      Peter Heesakkers

21-08-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

 Voorbije nacht ontwaakte ik enige malen door geluid van zware regenbuien. Oei !   Dat belooft voor morgen.  Echter; de sombere voorspellingen lijken bij het opstaan anders te gaan worden.   Hier en daar regen maar dan daar meer dan hier.  Het ziet er okidoki uit alsnog.  De bus heeft nog maar weinig te vervoeren, vakantietijd nog immers.   Ik laat het bekende landschap aan me voorbijglijden.   Kom in Luyksgestel al heel wat starters tegemoet.  De inschrijving  gaat vlot.    Joop, de eminence grise en startmotor van de club de oprichter, ja dus;  verwerkt de inschrijvingen weer keurig op zijn deelnemersbord.   Peter B. uit Mol zie ik nu ook, als afgesproken.   We zien elkaar nu op de kop af , in een week elkaar  vier keer op wandeltochten.  Merkwaardig toch in zo'n kort tijdsbestek.   Van bijna onder de stoere oude kerktoren met zijn piramideachtige top, gaat het  richting doorgaande dorpsstraat.   Plantsoentje met het beeldje van de koperteut, was vroeger een doorreizende marktkoopman die met zijn handelswaar vanuit  vlaanderen richting denemarken trok , dwars door holland.   Nog een pleintje met muziekkiosk.    Maar nu krijg ik argwaan.   Zuidwaarts het dorp uitgaand herinner ik me meteen de route van eertijds.   Zeg het tegen Peter B. , en opnieuw als vorige week in Weebosch , leest P. dat de route van 2010...... is..      Neem een draai brede zandweg in met eik en berk weerszijden tussen de velden door.   Lopen een bui mis gode zij dank, steken een wegje over een sluippadje in langs appelgaard, appelplantage zegt P.   Steken weg Lommel- Luyksgestel over en zandweg vervolgt.  Een bomige dreef tussen boerenland en bossen natuurlijk weer maïs, gaat het bij een drooggevallen ven bos in en worden we verblijdt met grassige paden en een en tweesporige soms zand en zien we hoe oud en jong bos zich vermengen met nu na de regenperiode extra opkomend jonge ondergroei tegen oude dennen en sparren.    Het groen ruikt heerlijk na de voorbije regennacht.  Soms gaat het nog juist langs modderpoelen op het pad en dus ontwijkende bewegingen.   We zijn in het Venakker bos.   Kriskras bospaden wisselen met dreven en soms halfverharde paden voor fietsers.    Komen op het hoogste punt van  brabant [44m.]   En dan is er de grenspaal met de buurman, no. 191.  Een kegel met denneknop op de top.  130 m. hoog en weegt 372 kilo.  Gaan  kort evenwijdig met buurmans grond een paar honderd meter, om na vroegere boskap te zien hoe snel er weer wat groeien kan in de plaats.   Een dicht beboomd donker bospad in  draaien wij om een erg grote grasweide in L vorm wijds zicht ,  naar fietspaden die nu erg rustig zijn , derhalve voor ons even wat verhard onder onze zolen.  Volgt wat later de Cadi-wagen, afkorting voor cantine-dienstwagen, zelf bijeengespaard en van alle gemakken voorzien door de club zelf.   De z.g. wagenrustplaatsen hebben een eigen cultuur ingenomen in het brabantse op de wandeltochten en een erg gezellige eigen open sfeer.   Veel bekenden ook hier weer.  Jos en Gonny tekenen kort hierna ook present, ook medewerkers van Bnlx-wand.   Blij weerzien want zo vaak tref ik ze niet.   Post is geplaatst aan een ydilisch ven.   Met doorkijkgroen.  Gaan na pauze, terug om dan weer even bos te nemen en vervolgens wat veldwerk, ruwe natuur en verwilderde groentevelden en groensingels.  Van zoals bordduidingen aangeven , gaan we van Kempener bos naar natuurgebied Stevensbergen in.  Gaan een byzondere vierstam-boom voorbij.   En krijgen een oud zandverstuivingsgebied te gaan.  Komen in een kapgebied van langer geleden en zien al weer allerlei nieuw groen en boompjes en struiken spontaan opkomen.   Mooi om het resultaat nu te zien.  Struinen omhoog en omlaag in korte stukken en bochtig door het nieuwe groengebied.   Duinenwerk soms erg steil gaand.   Het is ook een waterwingebied, zo zeggen de borden.  Best pittig gebied te gaan.   Er volgen schelpenpaden.   Na boswerk gaan we even de velden door, bijkomend van de zandheuvels en de inspanningen.   Voor ons ontwaren we Gonny en Jos , die er toch stevig de pas in hebben.  Komen na deze extra lus weer aan de cadi-wagen terug.   Peter en ik prijzen ons gelukkig dat de buien die we telkenmale om ons heen zien  zijn ontlopen.   Geloven vast dat die andere ons ook met rust laat.   Worden dan juist onder de luifel staand van de verzorgingskeuken met uitschuifbaar naar buiten , buffet, - wagen dan toch verrast met een korte felle plensbui.   Gaan na pauze om een prachtig ven heen om van een smal schelpenpad naar tweesporig pad te gaan en vervolgen een hoog gras begroeid boswegje door.  Komen dan  aan een maisveld; [ wat mis ik de golvende korenvelden van vroeger] ,  en veldgewassen als wortelen en bieten , en bebloemde aardappelvelden.  Komen dan de bossen uit van het Venakkerbos, en herken de velden van de Grenzeloze tocht Lommel-Luyksgestel in Kersttijd traditioneel.  De Bosserdijk.  Het verrassingselement is weg.   Wat dan altoos een kerststal is onder rieten dak, staat nu een pick-nick tuinset.....  Het gehucht Boscheind volgt een 80 k.m. baantje.  We lopen nog wat zandwegjes langs vee en privégronden en mais wat oneindig lijkt.  Een kapel met begraafplaats, en daar Lopen we Jos en Gonny Hollanders weer in , die de plek bezocht hadden.   Lopen gevieren naar einde tocht langs bakkerijmuseum en een van de twee windkorenmolens die het kleine dorp telt, vast een unicum{?}   Komt de haast stompe oude dorpskerktoren in zicht, waaronder het dorpscentrum Den Eykholt de start en finish zich bevindt.   Daar hebben Jos Gonny en Peter B.  Mol en ik nog een gezellige napraat, en druppelen andere bekenden en echte wekelijkse waar dan ook wandelaars binnen met korte gesprekjes.    Ik zeg niets over de organisatie , want die is bij  De Grenslopers altijd helemaal tof.    Maar wat jammer voor zulk een rijk wijd verspreid natuurgebied als De Kempen is, zijn de mogelijkheden plenty.   Nu liepen we helaas eenzelfde parkoers van vorig jaar...... Als eerder hiervoor al geschreven; het verrassingselement viel weg..... Peter vond het wel mooi ,  en dat is ie ook, {.....} ,maar het was dan ook zijn eerste kennismaking hier.  Ik kon de route dan ook vlot herkennen , terugroepen.  Wil men de "klanten/ gasten" vasthouden , moet er fluks iets anders gevonden worden.  Het zou intens jammer zijn als men in korte jaren opgebouwd, de wandelaar elders zijn heil zou gaan zoeken.

De complete organisatie en parkoersen zijn normaliter zonder meer klasse,  geweldige inzet.  Dat trekt anderen maar mij ook telkens naar hier.  Gezelligheid is hier ook altijd troef.  Maar vernieuwing is noodzakelijk, voor elke organisatie trouwens.   Ik kijk erg nieuwsgierig uit naar de fotoreportage van J.& G. van deze tocht die ze maakten mede voor Beneluxwandelen.  Jos heeft een alziend cameraoog een zoekt de details graag.  Klasse!  Trof ook ex-medewerker Miel uit Mol hier nog even.  Heb andere medewerkers niet kunnen ontdekken. Wie weet treffen we elkaar ook eens ergens. Blijven wandelen dus.  Tot volgend geschrift.  Houdoe!      Peter Heesakkers

09-08-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Oei!  Het wordt oppassen: De wet van Murphy waart rond, in en om het huis.  Het wordt elke dag per fiets v.v. Geldrop; maar{!}; zowat een km. van huis neem ik het zekere voor het onzekere, mijn voorband maakt flapperend geluid en ik keer gauw om.   Neem Annemie's fiets maar uit de schuur, mis,  beide banden staan op de velling. Oppompen dan maar, ze zullen het redden tot Geldrop.  Een zucht dus, en maar gekozen voor de 25 km. afstand want wel wat laat..  Tref een trouwe lezer van mijn artikelen uit het Zeeuwse Veere, ook een Peter, en zo besluiten we na lang niet gezien de tocht aan te vangen.  Gaan de sporthal uit parkeerplaats over en langsheen een sportpark waarop het volstaat met caravans en tenten aller maat van de deelnemers. Wegje wordt fietspad en wat verderop smal pad tussen groensingels en weilanden vooral met plukjes bos en struikachtig geboomte.  Komen aan de oevers van het Eindhovens kanaal, met rijk begroeide boorden weerszijden en de natuur haar gang mag gaan al jaren, nu enkel nog recreatief [roeien en pleziervaart] gebruikt, kanaalbrug over gaat het landgoed Gulbergen in.  Wat grind en zandwegen in tot een toegang tot privéterrein. Noud W. Olats hoffotograaf meldt zich luidruchtig achter ons opkomende met de fiets, hij zal deze dagen trouw als altijd de route en wandelaars op de gevoelige plaatjes vastleggen, voor Olat's wandelalbum.  Het pr. terrein openbaart zich in een geëgaliseerd slingerend op en afgaand pad , maar ook met verzakte kuilige asfaltpaadjes.  Een weldaad en veelheid aan soorten bomen , bloemen en planten, zeg maar gerust lusthof.  Het lijkt oneindig.  Heidestukken onderbreken nu en dan.   Raken hierna in gebied , de Schoutse vennen.  Een route met geel/blauwe koppaaltjes volgt en dat betekent eindeloos geslinger langs ook div. vennen.   De parkoersbrief is exact en geduldig in omschrijving. Op 6.2 k.m. is Olats open lucht rustpost welvoorzien.  Een ruig natuurveld voorbij, gaat het omhoog naar viaduct weg Ehvn.- Helmond.  Stukken knoop-punt-palenroute.  De Papenvoortse heide in.  Zie al veel paddenstoelen [vroeg?!] , en boleten.  Buismanven en Bosven  volgen en wat weilanden en akkers met groenafzettingen, en bomenrijen.  Karrenspoor tussen maïsvelden en aardappel en bieten , asperges en andere veldgewassen gaat het tussendoor tot bijna Gerwen , waar we afdraaien naar noordelijke groenige villawijk van Nuenen.  Gaan weer door park met overwegend erg oude bomen een lust voor het oog die knoeperts.   Maar de paden zijn erg verzakt.  Deze plaats staat volop in het teken als eertijds woonplaats van Vincent van Gogh, en we worden telkens met aanduidingen  en bordjesverhalen eraan herinnert , wat  en waar Vincent leefde en deed.  Monumentale woningen hierover en beeltenissen, het ned. hervormde kerkje waar zijn pa predikte enz.  Gaan langs doorgaande dorpsweg tot Nuenens park alwaar de zaal/caférust voorzien is.  Zowat alle afstanden komen hier weer samen.  Gaan het dorp weer uit eigenlijk een uit de kluiten gewassen satellietstad bij Eindhoven. , en draaien na een tunnel onder doorgaande weg door een meest rijtjeshuizenwijk over achteroms en paden en vijvers langs, of hoe groen kan een wijk zijn.   Moeder Maria staat onder in een oude eikenboom versierd en wel , het huis en tuin tegenover oogt eerder als een allegaartje kermis.  m.n. De sofa in de voortuin...  Gaan door wat enerverende natuurgebiedjes,  Toeristische en recreatieve gemeentelijke uitspanningen langs. , en geraken in Nuenens gehucht Eeneind.   Draai na spoorwegovergang,   een flink ongelijk liggend veel geleden kasseiwegje op, waarlangs een al minstens halve eeuw ex-stationsgebouw. Wanen ons even in de middeleeuwen hier waar geschiedenis tot leven komt. Even bezoek aan gildenkapel op een brinkje om via even zakengebiedje de weg naar de Collse watermolen te gaan die er nog exact bijstaat zoals Vincent hem schilderde.  Hier dient zich de volgende Olat post aan , aan de rand van een schitterend natuur en wildgroeipark. De Collse zegge genaamd.  Hierna volgt de route de Kleine Dommel, door een enorm ruig natuurgebied , een z.g. broek en het is er dan dus ook erg vochtig nu en dan, eenmanspaden door rietkragen en andere ruige planten vaak mensenhoog.  Een absolute parel in de route vandaag.  Een meest moerasgebied.  Noud ziet een paar paddenstoelen of boomzwammen die volgens hem Judas-oren heten en inderdaad ze lijken op oren... Het slingerpad verandert van zand , gras , vochtig naar vochtiger tot modder, aanvankelijk over houtsnipperpaden maar dan verdergaand is het echt opletten waar de onderdanen geplaatst worden en omzichtig stappen.  Maar dit gebied is zonder meer een must om te beleven. Uniek!  Een stijging volgt naar de kanaaldijk van vanmorgen kanaal en nu ligt er een beton-fiets/wandelpad.  Even de modder van de schoenen afstampen, en naar stijging naar kanaalbrug om die over te gaan en af te dalen langsheen een havenkommetje met vissers her en der, over weer een ongemakkelijke oude kasseienwegje.  Wat plezierboten en kanovaarders, mag ik weer de ruige natuur in richting duiker van kleine dommel, bewandel drassig modderig, tot asfaltfietspad wat Peter  Berkvens en mij geleidt naar de finish , de sporthal.   Blijf er nog wat nahangen achter een glaasje, maar ben er tegen gewoonte zowat een uur eerder weg.   We zullen elkaar morgen weer zien.  Ontketen mijn stalen ros om de thuisgang in te zetten.  Oef!  Murphy's law is er weer!  Bemerk opnieuw dat mijn voorband op de velling gaat een eind later..... Trap koppig nog door zover 't kan , maar dan besluit ik maar te gaan lopen, zal zo'n vijf k.m. gaans naar huis worden, tenzij....Ik wandel langs de gewestweg waar zich ook de Daf-complexen bevinden , ja die dus;  Dan zie ik een bedrijfspoort waar bestendig auto's uitrijden , einde werktijd.  Loop hoopvol toch naar de portiersloge, vraag , en verdomd ja, geluk na ongeluk ben ik Murphy weer te vlug af, even toch, en de man heeft een fietspomp.  Pomp me het schompes, en het lijkt te houden.....?  Ik geef pomp gauw weer af en hij begrijpt mijn haast,  en onder dank en ik geef mijn stalen ros de sporen , zover weg raken als kan , vooraleer.  En verdikkeme het lukt, op het randje weer,  dat wel.  Het wordt nog bandplakken voordat ik de rust kan genieten en mijn Annemie kan verhalen.  En de voorbereiding op dag twee.

Dag 2 : De dag van Heeze:

Ik ben er niet gerust op, die fietstoestand dan.  Schuurdeur open en ja; hij houdt lucht!   De buitentemp. voelt klam vochtig windstil aan, de lucht oogt grijs.  Kom vlak voor G.  wandelaars tegen vroeg [er] gestart.  Begroet ze alle. Peter Berkv. van gister ja; is ook weer present en daar gaan we dan.   Komen zwoegers , [applaus], van de 80 en 110 k.m. tegemoet en wij gaan via fietspaden met een ruime draai noord-om Geldrop uit.  Zakengebied door om weg Ehvn.-Geldrop over te gaan even dan nog langsheen om dan een boslaantje in te gaan.  Slinger door bos en roepen ook nog even verkeerdlopers terug.  Pijl hing er toch... Zal zich verderop weer herhalen.   Komen na wat weide en agrarisch uit op monumentaal gehucht Riel, waar nog steeds 80 en 110 voorbij spollen.   Even maar, op hun route. draaien we een veldwegje in en dan gaat het kris/kras door landbouw , veeteelt, akkers en velden in door overwegend ruig gebied met paden meest smal en percelen bos.  Een regelrecht lustgebied dit tussen Geldrop en Ehvn.  Gijzenrooi genaamd en beschermt.  Komen Peter uit Mol {B.} tegen en de drie Peters , trekken met elkaar verder op.  Zal verwarrend gesprek worden welke Peters elkaar aanspreken.  Lopen door grassige en hoog grassige paden tot eerste Olat-post, maar opnieuw over padwerk nooit gelopen... Nu ook een paar graspaden onderlangs talud van de A67 {E34}  en tot aan zuid-west-puntje G.  Opvallend; een in-line skater met nordic stokken kan het niet laten , om telkens heen en weer een helling op/af en omgekeerd zich uit te leven tussen de wandelaars door.   Peter B. ontmoet nog even bekenden hier en als we aanzetten tot verder geraakt P.  even achterop.  Op de splitsing van 35 k.m. gaat Belgische Peter zijns weegs en wacht ik op Veerse Peter.  Die komt er aan.  De route voor ons vervolgt door het Heezeren bos.  Een amechtig mooi eindeloos bos/ heide/ natuur en weide akkers gebied, met groensingels omboord.  Stappen hierna ex-spoor Valkenswaard-België eertijds en nu fietspad over, achter een camping langs en met bocht door ruige velden om later voorlangs de ingang ervan te passeren, middels asfalt, en verstrooide boerderijen.  Een mestmachine  op een land, laat de luchten verspreiden en we zuigen spottend onze longen vol mestlucht.... Je kon tegen die lucht zowat leunen...  Gaan wegje later af, een smal eenmanspad dwars door weerszijden hoge maïs een poos, na een gildemonument.   Gaan later weer opener landwerk en daarna de bebouwing van Heeze in.

Tuin gemeentehuis door , dan rotonde over, richting Someren en Sterksel, maar dan dient de hoofd/zaal café-rust zich aan.  Henri Floor  zet zijn tocht hier verder , na een korte ontmoeting.  Draaien na rust dorpsweg af de kasteeltuinen en kasteelbossen en parken op aan.  Een duiventoren lijkt nu onbewoond...Gaan kasteelpoort door een ongelukkig klinkerwegje waar mogelijk al een eeuw of langer nooit iets van recht gelegd is.  Klinkers ver uit elkaar en diep karrenspoor.  Peter en ik zien om en zien dikke grijze koppen in de lucht verschijnen, zal het weer ons verrassen?  Lopen voor kasteelgracht en wat huisjes langs brug over de Grote Aa en weer een laan af tot doorgaande weg Heeze , om vlak ervoor toch de natuur van de Plaetse in te gaan.  Nog wat mooie huizen, villa's.   Zien erg grote bouwtenten staan waar folkloristische wagens voor a.s. optocht gebouwd worden.  Veld en zandwegjes door komen we in buurschap Rul.  Meest oude boerderijen nu door niet-boeren bewoond.  Wat volkstuintjes voorbij lopende Weg af , privéterrein in bij uitzondering.  Buigen af van witte villa, en volgen even rustige asfaltweg, tot aan hondenclub-rustplek, Olat.  Draaien vanaf rust, om twee halve te gaan rotondes en mogen na buurtschap ,t Hout de velden weer in, in de buurt van de kleine Dommel blijvend door enige draaipoortjes, ook aan ruimte voor corpulente personen is hierbij rekening gehouden.  Slingeren over prachtige verwilderde velden en volgen smalle paden erlangs de rivier op  Geldrop aan. De balsemien is rijkelijk aanwezig hier, en het ziet er schitterend uit en dan de veelheid ervan...! Gaan wat straten nieuw en oud en centrum Geldrop door om de kasteeltuin in te gaan.   Altijd zeker mooi.  Verveelt nooit...  Tuin en park ervan achterlatende steken we ringweg over en nog volgt iets , wat het midden houdt van plantsoen en wild ruig bos. Ook meest nattige paden. Grasveld door en daar is plots de sporthal als finish randje Geldropse bouw gelegen.  Na lang verpozen hoor ik van Frans Stl. dat Patrick Vanderstukken ook gesignaleerd is.  Maar het is juist dat ik op weg naar huis ga.   Mijn fietsband heeft het gehouden tot nu.... Ik duim er voor.  Wacht op overzichtspunt, en daar laat plots Patrick inderdaad het struweel voorgoed achter zich.   Herkennend armengezwaai ziet ie niet.....! Pas vlak voor me heeft ie 't in de gaten.  Even een kort onderonsje en de afspraak voor morgen is gemaakt.  Linda komt morgen vrijwel zeker mee, weet ie.  Ik vervolg mijn weg naar de lampenstad van weleer, en mijn fietsband? Die houdt het!   Dat vertrouwen is er weer... Opmaak , voorbereiding voor de 3e wandeldag, morgen.

Dag  3 : De dag van Mierlo:

Weer op mijn fietske naar Geldrop. Band houdt zich kranig nog.   Murphy zal ergens nog op de loer liggen voor.... We zien wel.     Patrick is er nog niet; denk ik.... Plots staat hij achter me in de gymzaal aan het aanmeldburo. En Linda wijst hij, is ook meegekomen. Zie een zwaaiend schimmige gestalte vanachter glaswand wat café en zaal scheidt.  Pat zegt dat de zon scheen in Heimisse en rondom Antwerpen, terwijl bij ons de lucht oud en grijs er uit ziet... Hoop dat ie de blauwe lucht mee neemt..... Na een bakje koffie en een voorpraatje gaan we op weg.  Peter B. Veere is niet present..... En Peter Mol {B} is al op weg.  Draaien om de sporthal meteen groengebied in langs kl. dommel.  Smal weer.  Om na pad weer een slingerend hoogstaand graspad veld over te steken.  Brug rivier over ringweg. Tegendraads naar G. kasteel en tuinen en park door te gaan . Poort door , weg naar Mierlo over , door de dorpskern en langs immense dure appartementscomplexen G. uit te gaan.  Weverijmuseum langs en almaar weer langs boorden rivier nu overzijde van gisteren bijna einde.  Duurt wat nog voordat we door groenige wijken Geldrop achter ons laten tot we in de Molenheide en bossen raken.  Een mooie uittocht toch wel en nu de rust van bosgeslinger.  Fiets, mountainbike ruiter en andere wandelpaden.  Volkstuintjes ,  knooppunt-palenroutes, en weer even terug  G. . Gaan hier omhoog bos uit viaduct A67-E34 over, om na een bocht op de splitsing 35/25 k.m. te komen. Even nog overwegen , en dan besluit ik langst te gaan, en ga met Patrick en Linda Vanderstukken mee op.  Noud die ons deels dezer dagen met camera in snap-toestand  "achtervolgt", verras ik met mijn lange afstand beslissing ter plekke. Gaan even langs de A-weg om.  Een kruisbeeld in de bocht waakt over ons wandelwelzijn , hopen we.   Een zandweg brengt ons langs grote tuin lama's herten , emoe's en ander sierlijk gedierte.  Zien een enorm struisvogelei liggen...  Gaan het Rulse laarzenpad in een wandelroute op zich bestaand.  En apart gemarkeerd.  Houtwalletjes, groensingeltjes , draaipoortjes bruggen en bielzenbruggen slingeren hoekig door nat gras ons door dit unieke landschap, volgen vertrapt gras van voorgangers onzes.  Wat een weelderig natuurgebied dit; indrukwekkend,  mooi, met ooooh's en aaah's.  Tussen weiden met schapenkuddes, koeien en stierkalveren.  Toch weer op Rul aan van gisteren.  Olatpost dient zich aan.  Even verpozen in midden moeder natuur aan een veldwegje.  Pad vervolgt door meestal graswegjes en door weiden en velden ruigte.  langs bloemen en dahlia's volkstuinen, een weelde aan gekweekte en wilde bloemen en planten , maar ook groenten.  Volgen aldoor op.  Langs wilde bloemenvelden met een weelde naast bloemen ook plantensoorten.  De natuur maakt er een schitterend palet van.  Dan volgt na veel bos eindelijk een grindpad, wel wat lang ,en dwars door de Strabrechtse heidevlakten.   Alleen de wind horen we.  Komen langs heide zandverstuivingen meest kunstmatig aangelegd om amfibieën te lokken, en afgeplagde hei .  Weidse blik rondom ons en overweldigende stilte.  Veldpaden gaand kronkelend en hoekig zien we even in de verte sporen van een catastrofale heidebrand begin Juli vorig jaar.  Heidelopers toeristen passeren ons nu en dan , een geparfumeerde dame laat haar nog veraf ruiken....  We komen op veldpost 1 van de 15 en 25 na onze lange lus.  Hierna gaan we verder de grote stille heide op , karrenspoor en paden smal en breed afwisselend. . Langs groepen bijenkasten zo in het veld , kolonies dus.  Daar heb ik niks mee en gelukkig op veilige afstand....  Het gepadder zet zich door, door bos en hei en MTB-paden. Parkoersman Ad en consorten sturen ons ook nog door een troosteloos heidebrandgebied ruim 300 voetbalvelden groot zo wilden de berichten vorig jaar... in erg trieste aanblik van zwartgeblakerde velden omgevallen en veraste bomen en staken. Een Sahelland-achtig beeld van als droogte, en vernietiging. Toch zien Patrick en Linda en ik al weer herstel doordat er grassen opkomen, en blaadjes groen en planten en bloemen , maar het bomenbos is reddeloos verloren.  Doch; een weifelend herbegin.  Zal met der tijd een verwilderd gebied worden i.p.v. bomenbos...  We gaan hier haast eindeloos doorheen met talloze zijpaden door.   Een aanklacht van onvoorzichtige natuurvandalen.  Mogen de hei weer af over viaduct A67, om in gebied Voortje onder Mierlo te komen op redelijk rustige asfaltweg, wat huizen verspreid. en Mierlo op de einder en zijn dominante communicatietoren. Langs immense velden prei, maïs en uitgeschoten spruitenvelden...  Gaan nog een natuurgebied in ruig en bossig.  Goorloop en Overakkerse loop gebied in met opnieuw ruige velden akkers, hooilanden, beemden, en sloten.   Komen aan weg Lierop /Mierlo en gaan eindelijk op deze plaats aan.  De café-rust herbergt vandaag een fietsclubdag en er hangen sport-wielerkoerstruitjes allerlei langs ons en boven aan het plafond. Gaan hierna de rust dwars door dorp op de bossen en heide van Molenheide aan, en onderlangs zowat t.v./radiotoren. Weer een prachtig gebied in.  Steken na ge-pad-werk weg Mierlo/ Geldrop over de Luchense heide in en het gebied Wolfsven.  Gaan achterdoor vak.-bungalowpark en recreatiegebied verder door  Luchens bos en raken even villawijk Mierlo-west aan.  Vogel-straatnamen.  Padderen door tot laatste Olat-post, ofwel wagenrust genaamd ook.  Parkoers-opperhoofd Ad is er ook en we mogen hem dankzeggen en prijzen voor deze erg mooie dagen.  Ad's neus krult van trots en tevredenheid.  We lijken een der laatste te zijn, en worden extra bedeeld met overtollig gebleken broodjes met beleg.  Opnieuw door bospartijen allerlei gaan we recht zowat op Geldrop aan.  Tot we komen aan de oostelijke villa/bungalowwijk rijkelijk in tuinen en groen dus ook.   Even ontbreekt een pijl en moeten we papier raadplegen om het juiste pad te vinden , maar ik weet hier na jaren de weg , en ziet daar is een vervolgpijl, we gokken goed.  Wat industrie enerzijds bos en tuin anderzijds steken we weg Nuenen -Geldrop over langs een immens sportpark, met grote nu voor wandelaars parkeerterreinen.  Fietspad langs bebouwing en dan is daar plots de sporthal.

Nablijvers bevolken de tent en terras-overkapping. En het is er beregezellig.  Zien nog enige beneluxwandel-medewerkers, en de praat en gezelligheid is compleet.  Patrick, Linda , ik en vast al die anderen , kijken terug op een geslaagd fenomenaal mooi , uitgekiend, zorgvuldig voorbereid wandelparkoers en wandeldagen.  Moeten we nog zeggen dat we als laatste onze woonst op gingen zoeken?.... Een wandeltocht van een natuurrijke schakerende schoonheid.   Hulde aan de Olat-medewerkers en de parkoersbouwers/uitzetters.  Een tocht om in lengte van jaren terug te keren.  Een absolute topper.  Ach Ja; de slogan ; "Echt Olat"!  Niet voor niks de grootste wandelclub des lands; rondom 1.000 leden {!}.    Nu dinsdag uit de serie Grensparkwandeltochten, op naar Luyksgestel die hiervoor aan de beurt is.  Misschien zie ik u daar ook .  Peter Mol zie ik er ook.  Blijven wandelen , dan zien we elkaar zeker ook wel ergens.  Vergeet niet de foto's van de tocht op Olat.nl te bekijken.  Noud Wijn heeft zich het heen en weer gefotografeerd.  Houdoe!    Peter  Heesakkers.

05-08-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het belooft warm te worden vandaag, en dat doet me besluiten eerder op weg te gaan, om deze enigszins te compenseren in tijd.  Opnieuw is De Kempenstreek mijn reisdoel vandaag tussen Bergeyk -Eersel en Luyksgestel. 

Heb de luxe van keuze tussen twee drie buslijnen en twee buurtbusdiensten.  Ga nu maar eens de nieuwe van dit jaar proberen nu via Eersel lijn en vanaf daar de buurtbus. Het is "rustig" in de bus , zal de vakantietijd wel zijn.  In de buurtbus  ga ik 'n gesprek aan met de chauffeuse die  het kempens streekdialect gebruikt, en ik probeer mee te kleppen.  Heerlijk plat!   De wandelaar van boven de rivieren zit met z'n oren te klapperen.  We mogen buiten de halte redelijk dicht bij het startburo van het kleine paar straten dorp uitstappen.  Het wemelt naast onze gele nummerborden van van buurmans autoborden wit-rood dus.  Dat wordt aanschuiven bij de inschrijving in het buurthuis.  Ook zien we al eenlingen en groepjes wandelaars op weg gaand.  Ik stap in het bermgras nog in de dauwdruppels.  Het dorp  ben ik rap uitgelopen ; een straatje met wat korte zijstraten Langsheen de onvermijdelijke dorpskerk en niet alleen New York had zijn twin-towers; dit kleine kerkje ook.   Gaan een wegje in velden agrarisch met landbouw/ veeteelt, over de droog liggende beek De Run.   Niks te runnen nu dan dus.  Wat nieuwe , maar oude stijl gebouwde boerderijen langs en boom en plantenkwekerijen.  Landje  bonenstaken sperziebonen en tuinbonen.  Wat verder ligt Teun de stier,  hij lijkt uitgeput zo tussen de koeien, veel werk verzet wellicht.....{ ...}.  Draai een berken en eikensingeltje in  zanderig met bieten en maisvelden.  en dan mag ik de bossen in.  Knapperende takjes en bladwerk onder de schoenen.   En welkome schaduw.   Een knoest van een kastanjeboom wijst ons ook de juiste weg.   Het gaat over boswegjes , fietspaden, ruiterpaden, en MTB-padwerk en kennelijk motorcrossfanaten die zich uitgeleefd hebben al jaren onbespied.   Na bijna 4 k.m. volgt al een schuurrustpost en dat vind ik wat vroeg maar kennelijk al toemaatje voor de korte afstanders.  Op de grens van boerenvelden en het kempens bos.    Ik vervolg dus maar en krijg te horen verderop dat dit een lus van zeker tien k.m. zal worden; het zij zo.   Volg een lange kronkelende asfaltweg honderden mtrs. lang zeker , om toch een bospad in te draaien.  Vlinder keizersmantel zwermt even om me heen, wijst me dan de vervolgweg en gaat er weer vandoor.   Bosbes en varens zijn de welige grondbegroeiïng,   zover er maar te kijken is.   In de rommelige bodem van het uitgestrekte bosgebied met dennen , spar en loofbomen.   Waar omgevallen bomen mogen een worden met de bodem ten gunste en schuiling van wild en insecten.   Weer even asfalt gaande, geven bordjes aan dat ik de Eerselse kempen en bossen in mag gaan.   Even volgt een grovve grindweg toch overgaand in zand tegenover een leuke boswoning, waar een kleurige haan het pad snel kruist om in hulstbosjes zijn schuilplek te zoeken en me ook nog na-kraait.  Een stokoude boerderij;  De Heestert, genaamd naar kleine streek hier.   Een grasveld verscholen met hondentrainingskamp.  Niet druk gelukkig en de baasjes weten van onze passage vandaag, dus goed aangelijnd.  Het is oppassen met de paden die snel in afslagen opvolgen , meest erg smal.  Ik check de regels die genummerd zijn op mijn parkoersomschrijving daarom nauwgezet.   De bepijling is trouwens voortreffelijk en genummerd conform papieren uitleg..  Wandel vaak over sprokkelhoutpaden en dennenappels, oud bruin bladwerk en oude dennenaalden knapperen onder de zolen.   Smal , smaller, smalst.  Wandelaars voor me gaan toch nog aan de kant.  Maar gelukkig zit het bij mij meer in de lengte dan in de breedte, dus dat hoefde niet , een zijstap is ook snel gemaakt.   Ik ontmoet legio vlamingen zo te horen en soms even te spreken.   Opnieuw zijn de bosbessen overvloedig in de omtrek te zien.   Ga een beton fietspad op met eigen  toeristische routeborden en dan er vanaf en dan de lila-koppaaltjesroute volgend, zo papier me geduldig uitlegt.  Voor me ineens de purperen heide, die al dus in bloei lijkt te komen.   Met groepjes den en berk  en kleine loofboompjes erin.   Erg mooi.  Slingeren een poos bosrand/heide.  Zie markering Pelgrimspad naar Visé en aansluitende op de GR 5 naar Nice.   Gaan een vochtige heide in via klaphek , waar de gagel erg domineert.  Zeg maar gerust een zee ván.    Even opletten bij padsplitsing welke van de twee, te nemen, gok op de rechtse en blijkt later verderop de juiste en ook samenkomend met linkerkant-pad. "Vorksplitsing".  Ben nu in de Cartierheide van Hapert.   Ik krijg een lange plankenpad zowat half tot meter boven de grond te  gaan,  die uitkomt op een berkendijkje die vroegere plassen scheidde.   De stronken van deze en ander geboomte nopen me tot oplettendheid.  Dan vlak voor me kuiert een flinke vlezige koe op mijn pad, die de bossages instapt een bijna niet te zien smal pad in verdwijnt zijn achterste in het struikgewas en riet.   Gelukkig die mastodont ben ik kwijt, want als zo'n vleesbonk schrikt van me?....  Dan hoor ik rechts van me waden  en geplons door het vennen en plassenwater, en zie ik een hele kudde van deze beesten in het water staan, en waar kan nog grazen.   Blijf even staan om dit te zien.   Een enorm verscholen plas heeft deze dieren op bezoek.  Veel wandelaars staan het schouwspel te bezien.   Het stronkige bomen-dijkjes pad wordt verruilt met een bredere zandweg, en een wildrooster overgaand, bospad volgend naar weer een betonfietspad, draai ik het bos weer in  met lila-koppaaltjesroute.   Een pick-nick bank met mooi ven omheengaand voor de helft.    Het Laarven genaamd.     Een ruiterpad volgt en een verhard fietspad langs weg Eersel Mol-Postel.   Doemt plots een gedaante op die ik van foto's herken Peter U. uit Mol.  Veel over zijn wandelactiviteiten wetend en een aktieve kilometervreter, en voorbije weekend nogmaals op een der foto-picasaweb-albums in volle glorie staat nu ineens naast me.   Ik stel me voor na eerst te vragen.  Hé...Ben jij Peter niet uit Mol?  Jawel: als ik me bekend maak met handdruk kent ie mij ook.   Ah dus dieje ja.  We hebben elkaar de rest der tocht veel over het wandelen en ik de streek kennende te vertellen , maar Peter is hier ook niet bepaald onbekend, zo blijkt gauw.  Het wordt een nog aangenamere wandeling, want we hebben per slot van rekening veel gemeen en samen bekenden.   Koolwitjes en citroenvlinders zweven plots voor ons en langs ons.   Mogelijk passende beplanting of bloemen.    We gaan weer de beschutting in van bosschaduwen.  Gele kop route volgend.   Dan even intermezzo met begroeide vlakten, open in bos.   En voortdurend padgedraai komt er een bekende weg in zicht het begin van deze lus , maar nu tegenovergesteld te gaan.  Een groepje leden van de Molse wandelclub begroet ons als "de twee Peters", kent me van de schrijverij en blijkbaar volgers ervan{?}...  We komen even verdergaand terug op de te vroege post van vanmorgen , een aspergekwekerij, en dat is aan de omliggende velden te zien. De dammen in  de uitgestrekte velden omheen is in plantvorm doorgegroeid.  Frisgroenig dus, en best mooi om te zien.   De rustpost in de schuur is nu veel rustiger.  We zetten ons op de klapbanken met tafels.  Na dit verpozen moeten we opnieuw de route asfalt een eindje terug lopen, en draaien we de bossen weer in.   Weer MTB-routes en smaller smalst door en dan na bosdraaigedoe de z.g. gele route in volgend.   Peter Mol was oplettender dan ik, met al die afslaande paden.   Maar ook zag Peter , dat de routeomschrijving gedateerd was heel bovenin , met  26 Okt. 2008........ Verdorie ja!... Maar ook dat we splitsing en kregen met 20 k.m. her of der...  Die afstand was er n.l. vandaag niet{!}...  Als die er was hadden we die zeker gekoppelt.    We doen voort door het grote stille bos, padwerk nauwkeurig afvinkende op het papier, want de afslagen zijn dermate rijkelijk dat we op onze qui-vive moeten blijven.  We volgen vandaag een route van bijna drie jaren her nota bene, die ik nog niet eerder gekend had.   Maar absoluut erg mooi , boeiend zelfs, maar de parkoersbouwer heeft vast zo veel goede reacties eerder gehad of geen tijd of wie weet wat, dat hij een oude route uit zijn buro-la heeft gepakt.  Wie zal het zeggen , maar vernieuwing is toch wel op z'n plaats.  De gele route gaat aldoor verder en wat open delen van akkers en weiden en singels doen zich aan. . Toch nog ruiterpadwerk volgt en dan een bosrand sportpark van "De Weebosch" zoals ze hier ter streek zeggen.   Langsheen bosweg met asfaltfietspaden, die nu veel wielertoeristen uit de talloze campings en vakantiehuizenparken, verwerken. We naderen nu duidelijk het buurthuis / finish weer en het lijkt of de rood-witte België-borden overheersen hier vandaag.  Het was vandaag weer echt De Kempen; rust, natuur en eindeloos dwalen door aller soort bospartijen , al spant den en spar de kroon naast loofbossen.   Tref in de zaal/café nog heel wat bekenden. Ja; wandelen is ontmoeting. Neem na een poos praatje afscheid van Peter Mol .  Zie 'm vast in Geldrop ook komend weekeinde de eerste van Augustus. Wel mag na drie jaren eens een ander parkoers bedacht worden, ik kende de meeste paden niet , maar andere vaste bezoekers hier, zullen ze herkend hebben.   De omgeving kent legio mogelijkheden waar andere clubs jaloers op kunnen zijn.   Buit die dan ook uit...  Voor mij in alle geval een super parkoers, en ik voel me fier, dat mijn wieg in deze hoek van de provincie mocht staan.  Rust en ruimte.  De oostelijke helft van Brabant.  Nu komend weekeinde staan de Kempische Wandeldagen op de rol.  In Geldrop, juist oostelijk van Eindhoven. {Over de E34---} ,  Verzorgt door OLAT .{NL} .Een-twee of drie dagen, puur natuur en van heinde en verre het land en ook vlaanderen komen ze er al jaren  op af.  Zeker om iets naar uit te zien en te doen.  Misschien zie ik u daar ook wel.  Blijven wandelen dus.   Houdoe, tot volgend schrijven of ziens.  Groet uit Eindhoven:  Peter Heesakkers

02-08-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

De vierdaagsekoorts is al maanden en weken voor dit evenement opgelopen, zowel onder deelnemers als de stadsbewoners en die in de omgeving.  Men ziet er reikhalzend naar vooruit.  Noodzakelijker wijs heeft de organisatie sinds al wat jaren een deelnamestop ingevoerd , en mogen er tot 45.000 lopers inschrijven, meedoen.  Zij gaan over drie afstanden t.w. 30  40 en 50 k.m.   De zondag hieraan voorafgaand is er een grote openingsceremonie in het voetbalstadion , vergelijkbaar met de opening van de Olympische spelen.  Zondag en maandag zijn de aanmeldingsdagen, in een groot militair kampement Heumensoord genaamd, en de Wedren voor de burgergroepen en losse lopers.   De groepen bestaan b.v. uit politieregio's groepen van bedrijven , wandelverenigingen en allerlei publieke diensten.   De doorsnee van de maatschappij.  Bekende Nederlanders in alle geledingen doen mee,  ook notabelen, ruimste zin des woords.    Dit is normaliter een grote parkeerplaats voor honderden auto's en twee schoolpleinen aan elkaar.   Het is er altijd beregezellig, met alle ontmoetingen en weerzien op de enorme terrassen.  Treinen en bussen hebben continue dag en nacht extra dienst deze week.   De stad is versiert met vlaggen en andere uitingen van feest.  Etalages b.v. zijn met versieringen of foto's op het feest geënt.  Ieder zoekt zijn eigen onderdak , hotel ,camping , ook noodcampings dus die anders niet bestaan,  openbare gebouwen, etc.  De weermannen voorspellen een erg natte vierdaagse.   Vroeg naar bed , dat wordt het dezer dagen, want de 50 lopers starten vanaf 4.00u. de 40rs in twee delen als veruit de grootste deelnamegroep om kwart over vijf en kwart over zes.  De 30 rs. vanaf half acht.   De meesten slapen de nacht voor de eerste dag erg slecht zo hoort men telkens.  Vast de spanning.  De eerste dag de hoofdetappeplaats , is Elst, waar alle afstanden samenkomen.  Elst is noordelijk in de Overbetuwe ergens halfweg Arnhem-Nijmegen.  We worden in Nijmegen in alle vroegte uitgeleide gedaan door een enthousiaste vooral jonge menigte, de stad uit naar de Waalbrug.  De plaatsen Lent, Bemmel , Ressen, Elst , Arnhem, Valburg en Oosterhout, bereiden de wandelaars uit ruim 60 tot 70 landen , een warme doortocht voor, met versierde straten, huizen, gejuich, aanmoedigingen, gefeest, gedans, gehos, en  vlaggen allerlei, veel muziek elektrisch , alsook levende als bandjes, harmonieën, koren, zelfmuziekanten.   Met duizenden tot tienduizenden omzomen ze de parkoersen elke dag.  Indrukwekkend en een ware belevenis.  Hartverwarmend en emotioneel . We worden als helden begroet.  De vele talen en dialecten heersen dezer dagen onderweg.   De route vandaag gaat door vlak gebied tussen globaal Arnhem en Nijmegen, over smalle en brede asfaltwegen speciaal afgezet voor uren voor ons.  Elke dag worden we overal vergast op handenschudden , toejuichingen, het bekende Hi-five handjeklap, handtekeningenjagers, veelal jeugd.  Gevlag geroep, waterbedelingen,  aanbiedingen van allerlei handels en horecabedrijven, muziek, lawaai, ratels, kleppers, pot en pannengerammel, drumpartijen.  Overal mensen en kinderen die om souvenirs bedelen , zelfklevers, speldjes , even mee willen lopers, adreskaartjes in de hoop dat ze een verre ansichtkaart krijgen toegestuurd.  Stukjes fruit , allerlei snoep en eetbaars, koeken, te veel om op te noemen.  Vierdaagse is een groot volksfeest kortom voor wandelaar en toeschouwers.  Wanneer het legioen over bruggen en viaducten trekt is luid toeterend verkeer ons deel.  Een immense k.mrs lange dikke kleurige sliert van wandelaars en groepen trekken door het veelal open landschap.  Een fantastisch gezicht!  We treffen uitstekend niet te warm wandelweer.   Absoluut ideaal.  Bij binnenkomst terug in Nijmegen net na de Waalbrug, staan mensen massa's aan de straatkanten, ons binnen te applaudiseren, en aan te moedigen, hartverwarmend.   Afmelden na binnenkomst middels scan, want we lopen met een scanband om de polsen.   De kaart voor de knipcontrole is voor onderweg. Velen blijven na, anderen gaan naar hun onderdak.

Tweede dag; de dag van Wijchen, ofwel "Wieche" :

We verzamelen ons weer en masse op het grote plein voor de startscan.  Het plein stroomt vol met duizenden wandelaars die geduldig wachten op het startsein.  Dan; door vier sluizen worden we geloosd.   Het legioen zet zich in beweging zuidwaarts de stad uit en die weg is lang.  Het mediacircus is in al haar hoedanigheid dezer dagen op de been om verslag en interviews te doen.  We gaan eindelijk de bebouwing uit helling naar  en over viaduct, waar me met enorme toeterconcerten van het verkeer begroet worden , en veel gezwaai wederzijds.  Gaan langsheen elke dag diverse militaire grote veldrustposten, waar ook de burger welkom is.   Krijgen een brede zandweg met smal asfaltpad erlangs  te gaan door de bossen van de Hatertse bos en vennen.  Smal asfaltwegje op en dan een draai door de natuur naar Alvèrna, waar het weer feest is en mensenmassa's de straat omzomen, opgewekte begroetingen en gezangen, gaat het op weer heidevelden en wat bospartijen op Wijchen zuid op aan.  Het begint te miezeren, jammer maar gelukkig niet voor erg lang...

Lopen toch weer de plaats uit en splitsen met de 50 k.m. gangers die een extra lus door Niftrik en Balgoy moeten gaan.  Wij gaan paralel met een gewestweg en wat landelijke omwegen langsheen mooie herenboerderijen, en plukken bos weer op Wijchen aan.  Daar verandert de betrekkelijke rust weer in een kakafonie van geluiden , muziek, volk, versieringen , gevlag, door een vrij nieuwe wijk, en er is weer vanalles eet en drinkbaars bij onze supporters in de aanbieding.  Schijfjes worst , leverworst, koeken, speculaas, lange vingers, noem maar wat het is in de aanbieding. Niks is teveel voor ze om ons te verwennen.  De doortocht door het centrum met o.a. gesloten winkels is weer grandioos, als overal gemeenteraadsleden , burgemeester en wethouders en genodigden en allerlei uniformwerk is op de been.  Wijchen barst uit zijn voegen en gaat volledig uit haar dak.  Een groot feest!  Mensen rijen dik langs de weg.  Gemeente biedt appels aan.  Gaan de lange Kasteellaan af op weg naar Woezik, versierde straten en muziek.  De kerkklok luidt. Dan gaat het weer de rust in, stuk andere route dit jaar.  Meest landelijk op Beuningen aan, tussen allerlei verzorgingsplekken en tenten langs.  De regen van even vanmorgen maakt plaats voor mooi zonnig weer.  Naderen Beuningen , gaan over autowegviaduct, onder toeterconcerten van onderdoorgaand verkeer.  Een file staat er zelfs.  Ook Beuningen staat op haar kop, mensenmassa's omzomen de route, tribunes mensen, en muziek alom, een groot feest!  Applaus en toejuichingen, allerlei aanbod we schijnen helden te zijn...... Weer naar den buiten gaande door meest landelijk gaat het op Weurt aan,  even bijkomen en rust, en altijd weer een erg warm indrukwekkend welkom waar we ook doorkomen.   De mensen zijn onvermoeibaar!.... Groepjes toeschouwers die acteren , verkleden, hossen , polonaises,  muziek maken,  eigengebouwde podia, grandioos!   Gaan over de gewestweg op Nijmegen aan, eerst door een industriezone, over de sluizen van het verbindende Maas-Waal-kanaal, en dan slaat toch de regen toe... Het massa volk vlucht niet,  trotseert de regen, laat ons niet in de steek, blijft ons begroeten en aanmoedigen en er lijkt een weddenschap wie het mooist hun straat versiert.  .  Draaien later de Waalkade op langs kermistoestanden en attracties, klimmen met een grote bocht de binnenstad in door een grandioze apotheose van feestende mensenrijen.  De regen stopt en de zon verschijnt.  Groepen mensen in  roze verkleed want het is Roze-woensdag.  De dag van de holebi's. Muziek en dans, gejuich, gerammel, wat een volksfeest!  De finish komt eraan en dag eindigt na de aankomstscan.

3e dag: Dag v. Groesbeek. Uitgeleide in de zeer vroege morgen van vooral jeugdig publiek die ons luid en in koor aanmoedigt.  Duurt weer lang de stad uitgaande.  Dan plots de velden in naar Malden, waar het levendiger wordt weer.  Door een vrij nieuwe woonwijk. Wijk uit, kanaaldijk op waar we na de Heumense kanaalbrug de grens van Limburg/ Gelderland passeren, met overkant Brabant te zien, drie-provinciënpunt dus.  Smalle dijk langs de Maas.   Een afdaling naar grind/zandweg op weg naar Mook, meest noordelijke dorp van Limburg.  Plein aldaar speelt fanfare en veel volk weer.   Ronden vierhoekig plein voor driekwart.  Gaat het even verder de ophaalbrug over naar levendig recreatiegebied Plasmolen, en dan lange bosweg naar Milsbeek.  Splits met de 50 k.m. route en daar gaan wij alvast recht op de heuvelen aan, van vlak naar plots stijgend, exact op de grens met Duitsland, het Reihswald linkerkant , de St. Jansberg met bossen andere kant en daarvan een paar huizen langsheen.   Draaien na zowat 2.5. k.m. van de rijksgrens af. Opent zich het panorama aan de top, waar provinciegrens en rijksgrens samenkomen, gaan we van Limburg , Gelderland weer in en draait even verderop de rijksgrens van ons weg, oostwaarts.  Dorp Bredeweg door na daling, licht op en afgaande, en dan recht op beredruk feestelijk Groesbeek aan, een drukte van heb ik jou daar? Versieringen en opnieuw een warm welkom en klaterend applaus aanmoedigingen, gejuich!.... Het enthousiasme van de toeschouwers is telkens aandoenlijk.  Ze zien ons als helden!   We gaan stadje uit op weg naar de Zevenheuvelenweg, ook hierlangs duizenden en duizenden mensen en kampeerwagens caravans langs de kanten, het lijkt de Tour de France wel!  Enorm.  Het gaat nu heuvel op en af op dorp Berg en Dal aan, en opnieuw gaat dorp uit het dak, dansende springende acterende mensen, luide muziek, levende als electrische, handenschudden, hi-fivegeklap, talloze tuin [dak]- tenten langsheen de dorpsstraat.   Weg gaat op Nijmegen oost aan.  Donkere luchten pakken zich samen, gaan stad in met een prachtige groene boslaan en dito villa's, erg lang dat wel, maar het duizendenkoppige publiek doet alles vergeten. Woonwijk Hengstdal door, weer versierde straten en vele zeepbellenblazers, we worden op handen naar de finish gedragen als het ware, enthousiasme kent geen grenzen.   Kijk bedenkelijk naar de zware lucht, zou ik nog voor de bui binnen kunnen zijn?   En verdorie; net de laatste honderden meters laat de bui haar last vallen, neigt eerst naar hagelstenen, en het klettert van de regen , laat mijn plastiekske koppig nog uit.... Zoek na het afmeldburo mijn schuil-heil onder de  enorme horeca-tent, en administratie en perscentrum , waar het schouder aan schouder mudvol staat.   Als het droger wordt en miezert, ga ik er maar door naar mijn onderdak-verblijf.

4e dag; Dag van Cuyk:

De stemming tijdens het wachten op de startscan is opperbest, met vele duizenden opeen gepakt wachten we op het moment van gaan.   Dezelfde route van de tweede dag de stad weer uit.   Weer over viaduct en kakafonie van getoeter, maar dan rechtdoor dwars door de bossen van Hatert en St.Walrick en Overasselt op aan.  Nog net in Nijmegen , was het begonnen met vervelend te regenen, en dat duurde even.  Voor Overasselt werd het droog en gaat het door vierend dorp.   Gaan stukken van wijk door en dan de klim naar de Maasdijk, aan de overkant zien we brabant.   De 50 k.m. takt af naar Grave, Gassel, Beers, en even nog naar Vianen.   Onze dijk slingert amechtig langs  de uiterwaarden. Voor ons de betonnen Maasbrug van de A73 autoweg, die maar steeds ver weg lijkt te blijven.   Als we er dan toch aankomen en de brug naar brabant oversteken, is het opnieuw een getoeter en gezwaai wederzijds.  Naast me over de dijk die slingert zie ik een kleurig lint tot k.m. rs ver weg in het landschap trekken op Linden en deze brug aan.  Zo mooi om te zien!  We komen in dorpke Linden die zich elk jaar onder een noemer of slogan opsiert en acteert voor de loper, langs de route , aan de huizen en in de voortuinen.  De lopers genieten en filmen en fotograferen er op los.   Een eiken buitenweg brengt ons langs de Kraaienbergse plassen, een zandafgravings of winningsgebied, met plezierboten en een paar machtige zandzuigerboten.  Krijgen een smalle verbinding te gaan met een helling en provisorische baileybrug, om nog wat te slingeren op Beers aan tussen akkers en weiden en maisvelden enerzijds, plassen anderzijds.   Alle afstanden vervoegen weer in het feestelijke dorp, een compleet gekkenhuis!....Even verderop buiten dorp moeten de 50 nog een extra lus gaan maken terwijl wij op Cuyk direct aan mogen.  Even rust in en landelijkheid.  Maar dan: Cuyk binnengaand is het feest compleet!  Mensen dringen op de route, en zodoende versmalt deze wat onhandig.   Het is nog 15 k.m. te gaan weet de ervaren loper en rekenaar.   Feest kent geen grenzen, klappend worden we ritmisch op Nijmegen aan gaande aangemoedigd.  Je weet echt niet welke kant op te kijken. Gaan door de doorgaande hoofdstraten van Cuyk en het grote dorps of stadsplein onder een tunnel door over de maaskade, en veel later , een draai een speciaal aangelegde ponton [drijvende legerbrug] op, over de maas van brabant naar limburg,  ja we krijgen vandaag drie provincies te gaan..... De drukte is hier rondom en in die stad overweldigend!... De lopers ruiken a.h.w. de finish.  De moed en de stemming stijgt ten top nu.   Nog 13 k.m. te gaan naar de Via Gladiola, dat noemt men de intochtroute in Nijmegen al jaren , waar de bloemenhulde wacht, en de gladiool het meest in de aanbod en verkoop is... De wereld lijkt zich langs de route almaar verdergaand te verzamelen.  Zo druk wordt het.  De loper krijgt vleugels, en we gaan over een mooie maasdijkweg op Mook aan, vandaar op de rijksweg recht op Nijmegen aan.   Mook uit  van limburg naar prov. gelderland, Molenhoek, en Malden, waar het publiek ons viert! Sportterreinen met parken  langs en een enorm veld waar de burger en militiare groepen verzamelen en zich opmaken voor een werkelijk indrukwekkende grandioze intocht.  Hier vervoegen zich ook de muziekgezelschappen , harmonieën , fanfares, drumbands van allerlei landen en legeronderdelen, orkesten.  We passeren de beroemde "Scheidingsweg", zijnde de gemeentegrens tussen twee gemeenten, en vlak hierna.... Dit slaat inderdaad echt alles! Vele rijen dik staat het publiek ons te verwelkomen.  Een stad en streekblad beweerde eens een schatting , dat er de laatste zes k.m. van de intochtdag; 350.000 {!!} toeschouwers langs dit deel zou staan....Weet niet , zou kunnen, want hoe verder je de route gaat hoe meer en hoger de tribunes vol zitten/ zijn... . Je ziet alom tranen , emoties, blijdschap, zwaaiende , klappend volk.   Bloemenhuldes.  Ik kom nog vlak langs een groot landelijk bekend ziekenhuis waar vele tientallen ernstig  zieke en terminale bedlegerige patiënten liggen.  Elk jaar weer.  Het aanblik grijpt me telkens weer enorm aan,  maar toch ; ik voel me telkens ook weer  geweldig rijk , dat ik dit al 40 jaren in goede gezondheid heb mogen volbrengen. Ook als ik invaliden en rolstoelers zie b.v. , waar we als langs tehuizen komen.  Wat voel je je dan bevoorrecht om dit te mogen en kunnen doen.    Het warme welkom en belangstelling van de toeschouwers, is onvergetelijk.   En de muziek in al haar hoedanigheid alom.  Stad en ommelanden hebben een groot volksfeest dezer dagen.  Neem je ze de vierdaagse af zou een ware revolutie ontketenen.  De wandelaar houdt van Nijmegen.  Nijmegen vereert de wandelaar.  De stad zal nog tot zaterdagmorgen doorvieren, maar vele vermoeide wandelaars willen nog maar een ding; naar bed, uitslapen.  Want 'snachts om en vanaf half drie en volgens categorie later opstaan , is geen kleinigheid!  Die biologische klok is helemaal ontregeld. Ook ik sliep als een marmot... Deze week is onbeschrijflijk mooi.  Zoveel beleving van wandelaar en bewoner.  Stad en omgeving koesteren ons. Ik heb me in dit verslag helaas moeten beperken maar geloof me zoveel indrukken in die paar dagen. Het is meer feest dan wandelen.  De wereld ontmoet elkaar, rangen, standen, huiskleur, indiaan , negeroïde en gele ras en wat ook valt helemaal weg.    Even wat cijfers:  42.812 meldden zich.  Van de 45.000 inschrijvers.   Er waren 38.420 uitlopers. Laagste aantal uitvallers ooit in de vierdaagsegeschiedenis. Het weer viel al bij al geweldig mee !.... Weerman zei rekening te houden met verregende vierdaagse.  De temperatuur was in haar geheel nog niet eerder zo ideaal.  Daar zal het aan gelegen hebben het lage aantal uitvallers.

Ik heb me moeten beperken in mijn verhaal over deze moeder aller wandeltochten de 95e vierdaagse.  Er is zoveel over te vertellen en evenzoveel te zien en te beleven, de afleiding onderweg is erg groot, al is het parkoers zowat geheel verhard.   Wat Mekka voor de moslims is , is "Nijmegen" voor de wandelaar.  Eens moet hij/zij dit ondergaan hebben.

Ik groet u weer met,  Houdoe, blijf wandelen, zien we elkaar vast wel ergens.    Peter Heesakkers

19-07-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het belooft een warme dag met later  tientallen m.m. rs regen te worden.   Ik ga dan ook maar vroeger op weg.    De tocht is onderdeel van de jaarlijkse grensparkwandelingen om beurten aan weerszijden van de rijksgrenslijn.  Vandaag in hartje Ned. Kempen, en onder de hoede van Loopgroep No-Limits uit Bladel.   Uitstap vanuit  lijnbus, en dan is het nog zowat  dik 20 min. gaans naar De Tipmast, een stevige doorstap nog.   Een uitspanning en hotel in de Bladelse bossen.   Opvallend veel belgische nummerborden op de parkeerplaatsen.  De gebruikelijke bekende gezichten maken ook hun opwachting en begroetingen over en weer en korte nieuwtjesuitwisselingen.    Het gaat bij start al meteen de natuur in.   Nog wat vakantiehuisjes en een villawijkje door onder de naam Egypte.... Alleen nu veel groener zonder de Nijl dus in de buurt.    Een specht lacht ons ergens verholen in het rijke groen toe.   Kom met een omweg terug op de aanlooproute klinkerweg naar de startlokatie, waar nog steeds wandelliefhebbers over aankomen.   Om vrijwel direct rechtsaf een smal paadje in te gaan wat ook bij trimparkoers hoort.  Vlierbes groeit er welig naast ander jong bosgroen.   Parkoersuitzetters hebben reden en gelegenheid genoeg om het parkoers te doen gaan door rijkelijk bosgroen met oude sparren , dennen en  allerlei loofgroen, en die kansen laten ze dan ook niet liggen vandaag.  Graswegjes , tweesporige paden en enkelmanspaden volgen op.    De rust is overweldigend, en de natuur ook.    Nu en dan enige vogelgeluiden.   Oude Postelsedijk vertelt me dat we kort bij de rijksgrens zijn met Mol-Postel in de nabijheid.   Wat verharde en onverharde fiets en wandelpaden volgen op.  Pad langs een diepe sloot, en crossfietspaden, de crossfietsers zijn er niet te zien vandaag.  Slinger en rechte paden volgen op afgewisseld met z.g. hoekig gedraai, tot aan een ven...   Nou ja meest uitgedroogd helaas en overwoekerd, maar evenzo een erg mooi intermezzo.    Steken een bosdreef over wat verderop,  gaan door  langs enorm  maïsveld,  om linksom gaande het Kroonven te nemen over bijna geen zichtbaar pad, erg mooie onderbreking en de witte waterlelie's tieren welig.   Nog een mosssig paadje, en een terpje overklimmende, diep door een greppel gaand, rechts in staat er de No-Limits-tentpost met bosterras.  Goed voorzien en opgewekt personeel , die er duidelijk zin in hebben en hun vrolijkheid straalt af op de wandelgasten.   Aangename verpozing.   Het bosparkoers zet voort.   In al haar schakering, van jong en oud groen en grondgroeisels, jonge stekjes berk , beuk, naaldhout, varens etc.   Een fietspad draait door velden aardappels en mais vooral , naar de volgende bospartij op aan.  Een bosperceel ingaand worden we opmerkzaam gemaakt om als we reekalveren vinden , ze niet aan te raken, omdat moeder ze dan zal verstoten, ze niet mee te nemen naar dierenopvangcentra of artsen wat kennelijk te vaak gebeurt,  te goeder trouw, maar ze te laten waar ze zijn.    Passeren oude wegwijzer met opschrift, Reusel-Hapert-Bladel-Postel {B.}.   Tegenover een veldschuur met vooral mais duiken we weer het bos in.  Het is vandaag erg veel schaduw lopen, dus beschermt tegen de brandende zon.  Volgen een zomaar ingelaste kleurroute , wandelkoppaaltjesroutes, het summum van natuurplekkken.  En een duidelijker routeduiding bestaat nauwelijks.  Paden bedekt met denneappels en laag dorre naalden.  Het loopt als op tapijt.  Half-open dennen en jong loofbos waar de zon ruim doorheen schijnt, met zeeën van varens ondergroei.  Maar ook ander spontaan opkomend groen en twijgen of bosjes.  Na wat gebos en gefietspadwerk, geeft de omschrijving aan dat we langsheen buurmans rijksgrenslijn wandelen immers , "grenspad"; en inderdaad ik zie nu en dan grensstenen langs dit pad, ik loop nog op Ned. territorium zo lijkt, anderzijds de B. provincie Antwerpen.  Zien vervolgens de bekende zilverkleurige officiële  grens-kegel-achtige palen, nrs. 198 en 199.   Komen voor de E34 snelweg uit naar A'pen , en gaan weer snel wég van de snelweg........ Een perceel kerstboomteelt veld voorbijgaande, en andere jonge aanplant.  Bos weer in waar de bosbes alom tegenwoordig is in haar massaliteit.   Een verruwde bosweg, rond aflopend, en waar de graskluiten op rondslingeren.  Frans R. en zijn vrouw,  Grensloperleden,  zijn een poos mijn metgezellen, en we wisselen naast wandelnieuws ook wat dolletjes met vreemde klets uit, wat het serieuze even doet vergeten. . Een gekraak, en daar valt een tak juist voor ons uit een boom die er even geen zeggenschap meer over had.  De rustpost van na de eerste rust en daarop volgende lus doemt weer op.  Opnieuw is gezelligheid troef hier in een internationale ambiance.   Buurman B. is goed vertegenwoordigd hier ook.  Wat onderhoudelijk contact met bestuur en personeel, en ik zet me te rusten op het terras.  Een four-wheel-drive houdt geen rekening met ons en raast met een gigantische stofwolk naast de pauzerende wandelaars en de bedienende veldkeuken.  Erg minnetjes, en knap a-sociaal, een naderend wandelkoppel  gebaart nog kalmer aan te doen, maar wordt onbeschoft iets nageroepen door open portierraam.  En vergast op een gigantische stofwolk.   De verontwaardiging onder  wandelaars en bediening is groot.   Volgt na de pauze een bosweg dat overgaat in smal pad met liggende jonge dennen , sparren en andere naaldbomen als houtwal die pad geleid een veld jacobskruiskruid volgt en een monumentale oude grillige armen  takkenboom, kan niet missen, de heksenboom genaamd.  Even grillige wortels boven de grond als wil deze weglopen...  Nu volgen bospaden met groene weiden en velden wildgroei onderbroken, en de wilde bloemenzeeën.  Een dijkpaadje met knoestige oude bomenrijen weerszijden een sloot volgt, en kom toch weer langs een veld een wei en ruw grasland.   Mierenkolonies krioelen met wie weet hoeveel duizenden onder mijn schoenen.  Gaan dwars over wat vakantiekamp-scoutingterrein blijkt of lijkt met tenten en ronde tenten en zelfs wigwams, zeg maar indianententen of ook wel tipi's genaamd.  Zie bij een schuur behoren een lange wasgoot met tapjes, en besluit er mijn vochttekort aan te vullen. Heerlijk natuurlijk, helder goed gezond water.   Ben nu in gebied Ten Vorsel zoals houten hekken en slagbomen me vertellen. . Even verhard gaand, toch weer slagboom met aanduiding Ten Vorsel in.   Wijds grasland en boskant-einders en vooral weer maïs.  Bospaadje langs deze velden met een laag oud naaldbomenafval.   Koeien en weilanden, waterputten voor vee.    Nog doorgaand bospadenwerk, geraak ik in weer de bewoning van "Egypte".  Erg verspreide vakantie en villa en bungalows.   De sluierwolken worden alsmaar dichter en dikker, de wind steekt meer op dan onderweg eerder, de zon verdwijnt snel en ik besluit maar geen risico te nemen en er de pannen op te leggen, gezien alarmerende weerberichten.  En om dit midden in de  verlaten natuur te ervaren lijkt me geen lolletje.   Ik kom terug aan uitspanning hotel De Tipmast, en geef mijn deelnemerskaart af.   Ik ben meer dan tevreden.  Een dijk van een rasechte natuurtocht, een club-organisator van een der grenswandeltochten zomerwandelserie's, die als atletiek/loopgroep liet blijken talentvolle route-uitzetters in de gelederen te hebben.  En begeesterende medewerkers/leden.  Zeker weten; dat als ze dit een paar maal per jaar in hun streek deden , ze een klinkende naam en legio bezoekers / wandelaars uit alle windstreken van 't land en België zouden aantrekken.   Hun omgeving biedt ze alle kansen op welslagen ervan.   Een zalig mooi  en rustgevend parkoers een treffend goede organisatie ervan, alle ingrediënten zijn aanwezig, voor groot succes.  Zeker iets voor de club en leden te overwegen.  No-Limits: Twee duimen omhoog.  Een welkome loot aan Nederlands wandel-organisatie-stam.   Komende week wacht de hoogmis van alle wandeltochten des lands; t.w. de 95e Nijmeegse Vierdaagse.   Stad en ommelanden letterlijk in de ban van een wereldwandelfestijn waar 45.000  inschrijvers/ wandelaars uit ruim zestig landen ter wereld elkaar ontmoeten in een feestelijke wandelreceptie.  over drie afstanden /routes. Daar ben ik zeker weer bij, die sfeer is overweldigend.  U kunt dit wandelfestijn thuis volgen op NOS en andere radio/t.v. zenders alswel commerciéle satelietzenders, of op www.4daagse.nl;  Vierdaagse.nl ; Omroep Gelderland ; of De Gelderlander vast en zeker.  Ik groet u met "Houdoe"

Peter Heesakkers

12-07-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Vorige week tijdens de MESA ontmoette ik toevallig wat leden en bestuurders van deze nog jonge enthousiaste wandelclub.  Vorig jaar liep ik hun eerste officiële wandeltocht, naar grote tevredenheid en mijn tot ziens was welgemeend.   Opnieuw hoge verwachtingen dus vandaag.  Men vertelde me vorige week dat de route nu een geheel andere kant , n.l. andere zijde oost tot noord van de Zuid-Willemsvaart, op zou gaan.    Ik moet mijn wenkbrauwen gefronst hebben, kon me n.l. niets voorstellen of die richting interessant was..... De lijnbus brengt me tot exact aan de voordeur van de startlocatie.   De omgeving ervan en een groot weiland staan mudvol  auto's van al vertrokken wandelaars.  Druk dus.  Aan het inschrijfburo is het herkenning natuurlijk.    Ik ga op weg en moet al meteen de ophaalbrug van de vaart oversteken, die  ruim een auto smal is, duidelijk een flessehals z.g.  Verkeerslichten laten ons om beurten door.

 Overstekende zie ik wat k.m.rs verder de basiliek van St.Jan in 's-Hertogenbosch staan.   Eerst volgt een gewestweg met fietspad die volgens wijzers recht op Rosmalen aan  koerst. Ik mis een duidelijke pijl  naar rechts pad in naar bos en kasteelgracht en vijver, en een clubfotografe gewaarschuwd door een wandeldame, komt me achteropgefietst, en zet me weer op de juiste route.    Stukje klinkerweg gaat direct over in half verhard, en kom meteen landgoed Coudewater binnen, met wambergse beek.  Met wambergs kasteel uit 1510.  Een aarden grachtoversteek stuurt me een meteen prachtig gebied in, met groepen oude bomen als kastanjes eik beuk linde, knoeperts, reuzen van  bomen.  Ook andere en jongere aanplant, onderbroken met open grasveldjes, hoog gras meest.    Braambes , vlierbes maar ook kruiden en netels verwilderde ondergrond, een vijver waterlelie's plomp, rietkragen , en vogelengezang boven me en in het bos geven me mooie momenten.   Graslanden volgen op met statige rode en groene oude beuken.   Padengeslinger vaak een persoons smal.    Een stenen bruggetje over meende ik in al haar vlugheid , een ijsvogeltje te zien... Boven een sloot met veel overdekt groen.    Kom landgoed annex bos uit langs eenzame woning, waar zoveel open haardhout ligt opgeslagen, alsof een hele gemeente voorzien moet worden.  Slalommen door een afsluithek gaat het vooral akker/bouwland in, met weidepaaltjes en door groenstroken.  Een fietspad langs een asfaltweg even,  en wegje oversteken volg ik langs een graspad sloot een waad door juist gehooid pad slootkant en riet en gras , even opletten voor verholen kuilen in 't graspad.  Eerst linkerkant wat later rechterkant sloot vervolgend.   Vooral maïs en weideland.    De provinciehuistoren domineert de einder.   Volg platgelopen graspad als leidraad.  Even voor zowat 900 mtr. een asfaltwegje op.   Raak juist bebouwing Berlicum, 'Ballekum"  genoemd hier.   Weidevee en agrarisch land doorheen tel ik wat verder 30 drommedarissen, in een wei.   Waan me even in oosterse toestanden.   Byzonder aanzicht toch.    Langs een huis waar een party a.s. lijkt met de Ned. vlag op z'n kop aan de oprijlaan opgehangen{!}.    Deze weg afgaand weer graspaden langs wat sloten, overwegend landbouwgebieden opkomend mais, rietkanten, groenstroken houtwallen struikgewassen vooral bramen , moerbei en vlier. Gravelpaadjes,  afwisselend met asfaltje later linkerkant bos , rechterkant mais en piepers , [aardappelen].   Hoor tweehoevig gedraaf achter me naderen.   Nog wat padgedraai en verhard volgt een lange eikenboomzandbaan met smal fietspad/ schelpenpad,  zowat dik 600 meter lang en kom ik aan rustplek , een theetuin, Het Aardrijk genaamd. Overwegend allerlei theesoorten in de aanbieding maar ook andere dranken toch en eetbaars.   Het blijkt een v.m. hoeve  met enorme binnentuin, nu ingericht dus als horeca, maar het ziet er uitnodigend , gemoedelijk uit.    De  enorme binnenkoer biedt een weelderige  wilde bloemen  en plantenpracht tuin met zitjes , terras met parasols een werkelijke lust voor het oog.     Aangenaam verpozen, en niet duur zeker niet hoeveelheid consumptie en een prettig span eigenaars  aan de bediening.   Een lieveheersbeestje kruipt voor me op het tafelblad.    Bij het verlaten van deze mooie uitspanning meteen  weer een routesplitsing, leidt een smal pad me een bos in.  Blijkt deels een recreatiegebied.  Smal padenwerk slingert me over zand, schepl , hoog gras , heide , ven , en loof en naaldbos.  Libellen zweven sierlijk als heli's in het rond.  Dansende vlindersoorten.   Een echte kleine heli draait al een hele poos rondjes boven me, zo'n twee persoons glazen cockpitcabine.   Volg  z.g. knooppunten en kleur koppaaltjesroutes.    Het gebied telt talloze gras en speelveldjes, en een enorme speelweide met speeltuin en pick-nickweide. , werkelijk schitterend hier.  Volg wandelknooppuntroutes en kleurenpalen een hele poos.  Weer sloot of vaart eerder langsheen , brug over en zandgraspad terug langsheen en even naar opener ruimte Weer splitst route zich.  Smalle doorgangpad.   Verderop breder komen  vier ruiters me tegemoet, steekt een bruine slak het droge pad over, stap over nog langzamer verkeer  t.w. een rups, en hoor wat verderop luid gekuch achter me, en mijn naam roepen, kijk achterom, komt Franscois Acier, { dixit Patrick V.D.S.} - -  Frans Staal , gepokt en gemazeld sinds midden vijftiger jaren vorige eeuw , in de wandelsport en hoopt dit jaar zijn 50e Nijmeegse te volbrengen, --  in gezwinde pas me inhalen.    Even een praatje en dan de achtervolging naar een vermoed meelopende oude bekende verderop.    Ik maak er mijn kuierdag van, en kijk goed rond want veel te genieten valt er.     Lopen achter enorme door verhard padje. veel takken en bomen op de route van het noodweer vorige week di.-av.    Weer volgen paadjes met braambes, moerbei en ander kruid en onkruid, fantastisch gewoonweg.    Speurneuzen van routeplanners doen hun werk weer perfect, en laten ons de mooiste delen van de streek bewonderen , duidelijk kenners....! Gaan door 'Hoge heide' en  'Eikenburg'.     Zomaar in het wild een illegale stortplaats, met zelfs delen van huisraad en een antieke staande klok achter een hek gekiepert.   Kom ik na wat natuurgedraai  aan water , de wetering genaamd, met gemaal en val een asfalter tegenaan.    Steek tegenover pick-nick pad weer in ,  velden vooral piepers in bloem en mais weer, om omzoomd met grote bomen smal te gaan tot een wijk , wat Maliskamp blijkt te heten.     Die wijk even in om rust-café-cafetaria te nemen, en vandaar aan te zetten tot wat papier zegt laatste 5 k.m.     Achteraf zo mijn twijfels... Zit aan de snelweg Den Bosch -Nijmegen A59.   Na rust volg ik geluidsweer wand van die weg heel even , om toch weer bospaden in te draaien , als finale.   Toch weer een ven , achter huiske door, volgen paadjes bos.    Autoweggeluid knooppunt A2 en A59 aldoor nu op achtergrond hoorbaar.  Voor een greppel want droge sloot, graspad volgend kom ik in stukje gebied van weer Coudewater, natuurgebied, annex landgoed.     Berlicumseweg over langs zomerstormravage, een smal pad in lichte stijging naar grasdijk langs waters, Wetering genoemd.   Drie witte en evenzoveel zwarte zwanen  aan de waterkant.   Wat verderop daalt een blauwe reiger aan de andere kant van het water , maar of hij in het kroos zijn visjes kan zien?..   De lange nek waakzaam en zoekend.  Ik buig verder van de grote A2 weg, richting stiller.  Fietspad , fietsbrug over de Aa, met meren en vijvers met geduldige vissers.    Zetten ze hun pet achterstevoren, denken de vissen dat ze gaan en dan komen deze juist...... Het asfaltwegske erlangs wordt vernield door bomenwortels van populierenrijen.    Oppassen niet  te verstappen dus. Langsheen enerzijds, nieuw industrie en zakengebied. Omhaal langs slagboom en dalend pad overhellende boom, van recente storm.  Fietspad naar ophaalbrug over de Zd. W. vaart, en dan zijn we bij de uitspanning van de finish terug.   Ik heb me enorm in het gebied vergist, fronsen wenkbrauwen was geheel niet nodig.   Er werd weer opnieuw een dijk een pracht van parkoers neergezet , door club en vrijwilligers. Heb intens genoten.

Veel om me heengekeken met aah's en ooh's , intense afleiding.   Hun tweede tocht cum laude geslaagd.   De opkomst wandelaars logen er in getal ook niet om.    De toon van deze vereniging is zonder meer gezet.    Een natuurtocht zonder meer.    Wacht me volgend de grenspark wandeling Bladel, om dan en eigenlijk nu al uit te kijken naar over anderhalve week de oudste wandeltocht van Nederland, de Nijmeegse vierdaagse.  ruim 45.000 wandelaars, { over drie afstanden},

 Tot ver in 60 landen komen daar op de wandelreceptie van de wereld.   De 95e Int. 4-daagse.    Te volgen op www.4daagse.nl,; www. De Gelderlander.nl ; www.omroep gelderland.nl ,  als de meest directe sites, voor wie het volgen wil thuis.   Houdoe!   Tot ergens langs de wandelwegen dan.   Blijven lopen; ontmoeten we elkaar vast ook eens.

Peter Heesakkers

03-07-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het gonst al wekenlang voor de bedevaartvoettocht in Valkenswaard en verre omtrek. Loop jij ook weer mee naar Handel ?  De koorts van het jaarlijkse evenement loopt met de dag op.   Schoenen en wandelsokken verkopers doen goede zaken.  En wat nog meer met een wandeling meegaat of tot de uitrusting behoort natuurlijk.   De traditie bestaat al vanaf 1768, zo heeft men uit archieven kunnen ophalen.  Afspraak en klokvast zet de stoet wandelpelgrims nu al  zo'n 2.000 ruim in getal zich in beweging voor een route van 40 k.m. , die gaat over enkel verharde wegen.  Vanaf de markt in Valkenswaard, onder klokgelui en een marialied spelend carrillion, een looporkest van diverse fanfare's , harmonieën, muziekanten van welk orkest dan ook,  privémuziekanten vereend, zet zich klokke zes in de zaterdagmorgen in beweging.    Route gaat via Aalst-Waalre, Eindhoven zuid naar rand centrum via oost en noord-oost naar Nuenen, Gerwen, Lieshout, Beek& Donk, Gemert, tot ergens halfweg deze gemeente en dorp Boekel.   Veel over gewestwegen , en soms ook wel smalle landelijke asfaltwegjes.   In de doortochtplaatsen luiden de kerkklokken.   Het looporkest speelt in marstempo liederen.   Veel wandelaars kennen ze al jaren en zingen met vereende kracht mee.   Wat trekt ze allemaal om mee te lopen?   Het saamhorigheidsgevoel, het samen optrekken naar.   Hoewel zelf niet meer zo praktizerend trekt het me die sfeer.   Het heeft wel degelijk iets, indrukwekkends, gezelligs, verenigends.    De natuurbeelden zijn erg wisselend onderweg, lange wegen dat wel  veelal toch.   Her en der wachten toeschouwers de lange rij pelgrims op die een half wegdeel bezetten, zowat met vieren naast elkaar.   Vaandeldragers, vlaggendragers, zingende groepjes mensen.   De eerste 20 k.m.rs toch nog is het betrekkelijk stil.   Dorpen die anders de rust en stilte koesteren stromen plots vol wandelaars.   De horeca vaart er wel bij en is voorbereid, want de gemiddelde rusttijd of stops duren hooguit 30 min.  Dan klinkt de trompet als teken dat we weer op weg gaan.  Het heeft iets folkloristisch die stoet, er wordt ook veel met elkaar geconverseerd.   Velen kennen elkaar al jaren, en ja er zijn ook  wandelsporters bij, die hun wandelweekend verruilen voor deze tocht.    Achter de lopende stoet gaat een caravaan huifkarren, met trekpaarden en gewone paarden welk ras.    Met rinkelende hamen en ander koperbeslag, ouderwets sierlijk behangen sjokken de beesten met ons mee.    Sommige delen van het traject zijn bossen , anderen akkers en velden en de bermen zijn opgefleurd met een schitterende variante wilde bloemen en plantenpracht.   Er valt genoeg te genieten.   De hoofdrust in Lieshout duurt een uur.   Paarden krijgen extra verzorging , de borstel , hooi , voer en water, en de eerste hulp behandelt overwegend blarenlopers.  Het gros der lopers is duidelijk gelegenheidsdeelnemer, maar ze houden zich toch moedig.

De dag was voorspeld als regenachtig, maar behoudens meest gesloten bewolking, lijkt het droog te blijven.   Echter; wanneer we nog maar enkele k.m. rs van het einddoel zijn, komt er een gitzwarte lucht opzetten.  En juist als we bijna in Handel arriveren en het volk ons daar massaal opwacht, komt het er minutenlang met bakken uit de hemel.    We worden een processiepark ingeloodst, met zo'n duizend zitplaatsen, rest zal moeten staan.   De vele oude bomen breken de regenval enigzins.   Na wat plechtigheden en gebed , wordt alles ontbonden.   Ieder zoekt zijn onderdak waar dan ook.   De dag erop volgend vangt aan met een H.Mis.   Het orkest trekt hierna een afscheidslied spelende driemaal rond de kerk, om dan meteen de terugtocht naar Valkenswaard aan te zetten, uitgeleide gedaan door groot publiek.   De route van gisteren wordt nu omgekeerd gelopen.  Zij het met kleine veranderingen , om verkeerstechnische redenen, en om verkeer zo min mogelijk te hinderen.   Ergens halfweg Gemert Beek en donk krijgen we een gietbui te verwerken van enige minuten, maar het voetvolk stapt moedig door.  Soms volgen we ook brede fietspaden, als tussen Lieshout en Gerwen.   Vanaf hier is de route mooi aangepast vanwege de van Goghmarkt in Nuenen.   Een erg mooi alternatief.   Mooi landelijk een smalle binnenwegenroute i.p.v. provinciale weg.    Na Nuenen  pauze , gaat het op gehucht Opwetten en Eindhoven -oost aan.    De rust is daar in een grote sporthal en zijn omgeving.   Het is telkens , zeker in de pauzeplaatsen een gezellige boel , samenzijn.    Het tempo ligt gemiddeld 5 a6 k.m.    Onder klokgelui gaat het de stad uit pal zuidwaarts.  Een erg lang lint voor en achter mij van stappers.   En daar ergens tussenin het immense looporkest.  De dreunen van de dieptrommen en tambours echoën tegen de huizen en appartementen aan.    Buiten de stad een aangename groene routewijziging, gaat het langs de z.g. Genneper parken richting Aalst en Waalre.    De routetijden en doortochttijden als van dorpen kloppen klokvast merkwaardig.    Iedereen blijft achter de leidvlag de moedervlag genaamd die op kop der stoet gaat. .   Wat ik al eerder zei; het saamhorigheidsgevoel dat er heerst onderweg, de kameraadschap, behulpzaamheid, begrip, verdraagzaamheid is enorm.    We stoppen in Aalst voor de laatste 4k.m. nog te gaan in de tuinen en gebouw van een groot cultureel centrum.    De gezichten gaan nu vrijwel allemaal op zonnig, men lacht en voelt dit halen we weer.    De stemming stijgt. De blijheid straalt van de gezichten.   Tegen achten 'savonds na de laatste pauze hier zet de stoet zich opnieuw in beweging voor de laatste k.m.s.   Onder grote publieke belangstelling , klokgelui en het orkest doet er nog een schepje bovenop de sfeer lopen we tussen appartementen van Aalst en de kerk aldaar de grote baan op weg naar het einddoel , Valkenswaard op, rechttoe- rechtaan over een eindeloos lijkende weg wel prachtig bebost.   De loper krijgt vleugels.   Slechtlopenden worden ondersteund, anderen die eerder slecht stapten, lijken herleefd, en stappen rechtop fier en in pas.    Het is of paardje de stal met hooi ruikt.    Plots rand bebouwing der stad Valkenswaard, staan publiek en inwoners ons rijendik op te wachten om ons welkom thuis te wensen.    En begint a.h.w. een glorievolle intocht.          De rijen worden voor de nettere aan blik gespreid van vier naast elkaar naar drie rijen.    Het orkest gooit er nog een speciale schep bovenop, en speelt onvermoeibaar.    De klokken luiden ons weer welkom toe.     De rijen worden dichter en dichter langs de kanten met bewonderend publiek.   Sommigen huilen of staan met betraande of rode ogen.    Onder de indruk van de geweldige prestaties van zo'n grote wandelschaar.   We naderen de markt en zowel de toegangsweg en de markt zelf is een grote mensenmassa. Alles gaat zowat de kerk in.    In de kerk een luidzingende en ritmisch klappende  en zingende menigte, [pelgrims].         We komen schouder aan schouder te staan,  men gaat op de banken staan, de kerk raakt propvol!    Ik waag het mijn blik rond te laten gaan, en zie erg veel pelgrims huilend op de banken of de kerkvloer staan.    Ik krijg met die aanblik ook een brok in mijn keel.    Het is volbracht.    De kerk dreunt onder de gezangen. Vlaggen en vaandeldragers vendeliers, op het priesterkoor verzamelend.   De kerk dreunt onder de muziek en de hele kerk gaat zowat het dak eraf als het looporkest  almaar doorspelend zijn intrede doet.   Ik ben enorm aangegrepen bij wat ik zie en hoor.   Er volgen wat korte toespraken van welkom etc. door de pastoor en voorzitter van het broederschap, mededelingen, wat korte gebeden.   Ter afsluiting speelt opnieuw het orkest de sterren van de hemel.   Een afscheidswoord, en de massa wurmt zich naar buiten, waar nog velen als vrienden , familieleden enz. de pelgrims opwachten.   Fenomenale indrukwekkende momenten dezer dagen.   Heb  er graag mijn wandelingen voor gelaten dit weekeinde.   Een fantastische belevenis.    Een evenement om op z'n minst eens mee te maken.    Ikzelf hervat mijn wandelingen nu volgende week. Dan staat de MESA-{Ardennen } -vierdaagse op mijn programma.   Daarna Lieshout in Nederland en dan wenkt alweer de eerste grootste  wereldreceptie vierdaagse Nijmegen waar wandelaars uit alle delen van de wereld tezamen komen.   U kunt dit thuis volgen in de ned. media , en zeker lezen en kijken naar Omroep Gelderland en de streekkrant De Gelderlander als u een computer hebt.  Of zie de site www.4 daagse.nl.  Andere stations onthoud ik u, maar hier ziet en leest u het vast.   45.000  Inschrijvers uit ver in de zestig landen.  Ik zal u mijn bevindingen  weer neertypen.    Mijn verblijfplaats in de MESA is Marche-en- Famenne.   Wellicht zie ik U daar ook of elders.

Blijven lopen dus dan.   Houdoe! Ofwel tot ziens, hou je goed,  en anders volgend schrijven.  Peter Heesakkers

18-06-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Nog eerder dan voorheen was de deal gesloten met de buschauffeur.  Opnieuw lukt het me , om  aan de toerit-laan naar de scoutingblokhut uit te stappen in plaats van zo'n twee k.m. te lopen vanaf de officiele halteplaats.  Want een wandelaar heeft nu eenmaal een hekel aan te ver lopen{....} Ben ruim voor de tijds-inschrijvingslimiet om voor een redelijke afstand op weg te gaan.   Het gaat de weg terug naar een doorgaande weg waar de toerit-laan uitkomt, om vervolgens de rotonde van de weg Heeze-Asten , Someren over te steken, op Lierop aan.   Langs opkomende graanvelden en ander akkerwerk draai ik een wegje in landelijke taferelen, wat huizen, weiden met ezels,  damherten, pony's, kippen.  Blaffende erfbewakers,  een weg met essen en eikenbomen erlangs , en net als ik me afvraag waar zijn die plagerige eikenprocessierupsen dan toch, zie ik een colonne van die harige kruipers de boomstam opkruipen uit het bermgras komend.  Herken verdergaand stukken van de wintertocht van een Astense club.    Draai over brede sloot over  platte betonplatenbrug, de eerste bossen in.   De tocht heet n.l. "Bossentocht", dus moet z'n naam eer aan doen.    Slinger hierdoor tot aan een vakantiecentrum annex camping, en hier vallen in de bermen het vingerhoedskruid op.   Zal even toeristische bontvenroute belopen zoals wandelroutepalen aan geven.   Kom verderop aan pad bosrand met uitgestrekte weiden en velden en ga een stoffige zandweg wat breder op, auto en later een rijtuigje passeert een stofwolk achterlatende.    Het is droogte wat al vanaf zowat ruim drie maanden in de streek de klok slaat.  Tot mijn enkels moet ik door het stof.   En dat zal vandaag vaker het geval zijn.  Hierna asfalt landwegjes,  de koeien langs, en opnieuw velden met vooral aardbeien.  Opnieuw zandweg koren en maïs bosrand om opnieuw smal te gaan per pad , bos in.  Majestueuze sparrenbomen vooral en ondergroei van varens en bosbes en jonge dennen, en jonge loofboompjes.  Wat draaiwerk brengt me na 10 k.m. aan de bosrustpost.   Na dit punt gaat het de Lieropse heide en bossen officieel in , zo zeggen de borden.   Een zandwegje wordt grindpad, zal lang volgen,  voor vooral fietsers bedoeld.  Wat vennen groot en klein, in uitgestrekt heidegebied.  Blijf aan rand bos heide dit pad langs slingeren.   Een ven met vlassige planten en bies en jammerlijk erg uitgedroogde vennen ook.   De droogte eist zijn tol.  Heide met struikheide, pijpestrootje brengt me langs een rotssteen en vervolgens een toenmalig verborgen onderduikerskamp tijdens wereldoorlog twee.  Een bospad brengt me aan een troosteloze bruine en zwarte vlakte verbrande bomen en gronden zo ver het oog reikt. Driehonderd voetbalvelden groot deed bijna een jaar geleden een natuurbrand dagenlang zijn vernietigend werk.  Tientallen k.m. rs ver in de omtrek te zien toen.  Een weg rul zand zoek ik verharde kanten zo veel als is , op.  Wildroosters over en klaphekken door. Brugje heidebeek de Peelrijt over die bijna droog staat.  Een mededelingsbord van  staatsbosbeheer , met verontschuldigingen vanwege werken aan een wandelweg en fietspad voor de tijdelijke ongemakken, stonden er en was zeker op zijn plaats , en niet voor niks zo bleek doorgaande.  Traditioneel is deze tocht benauwd, hoge vochtigheid, warme lucht.  Felle zon.  Soms eindigend in onweerachtigheid.  Vandaag blijft het bewolkt en aangenaam voor de loper.   Nu en dan een aantrekkende bries.  Ideaal toch.  Graspaden , leiden naar grindpaden, de weg Heeze-Someren over even fietspad , opnieuw de bossen van Someren in en Sterksel.  Ze geleiden me tot op 19 k.m. punt met rustpost aan een bosloods, waar een imkervereniging in huist. Geen bijen te zien, geen imker, wel natuurlijk alles wat bij de hobby hoort aan interieur en wandtekeningen foto's en mededelingen.  Het is er goed toeven en inmiddels draven ook 50 en 42 k.m. gangers op.  Na verpozing gaat het asfaltwegje in en bos en graswegjes  een meent, parkeerplaats voor de dagtoerist, , even betonfietspad om weg Heeze-Someren , opnieuw te kruisen.  Slinger een doorzichtig bos door en langs jonge dennenbossen.  Een hekwerk door waar  vier jonge paarden, merry's,  welhaast blokkeerden,  bij elkaar staande ons gedwee aanstaren en zich laten knuffelen door de wandelaars.   Ene wat schuw nog.  Weer bosrand gaande karrespoor enerzijds vengebied en meest jonge dennen, en wijde heideblik. gaat het over wat eens een groot ven was maar nu meest bodengroei, met een lang knuppelpad over dit gebied heen, wat weer een bos in doet gaan.   Nu en dan klaphekwerk doorgaande.  Overheen beekje Peelrijt, erg droog weer.  Wat routesplitsingen , zes,  tel ik er vandaag op de mijne.  Heidevlakten en bossen wisselen telkens. Onderbroken met wildroosters.  Boswegen , padwerk smal, smaller smalst en veelal hoog gras door.   M.n broekspijpen dicht in mijn sokken want tekengevaar.  Deze zitten vooral in hoog gras en de stengels.   Kom ik aan dezelfde bosrustpost van vanmorgen na 10 k.m.  Een enorme lus gemaakt dus.  Hierna gaat het verder door de Lieropse bossen , maar laten nu de heide achter ons.   Volgt nog een mooi overwegend sparrenbos met weiden onderbroken, om even paralel langs een toeristisch asfalt , boswegje door een sparrengang te gaan.    Langs brede diepliggende sloten en opnieuw de Peelrijt over paadjes , langsheen andere zijde van het vakantiecentrum van eerder vanmorgen.  Een eekhoorn laat zich nog lang waakzaam voor die mens toch , bekijken, en glipt dan toch maar een bosje en vervolgens rap een boom in.  Bos en heiderijk gaat over in landelijkheden, en ik zie herkenbaar landschap van het begin der tocht.   Alleen zal het vanaf nu smal asfaltweggetjes worden, maar toch schilderachtig gebied.   Bomen aller soort omringen me en verrassende doorkijkjes.  Draai beton tweezijdig fietspad van gewestweg Lierop richting Someren op.    De rotonde  wenkt, steek deze over als vanmorgen tegendraads, de oprijlaan naar blokhut op, en zo eindigt een echte bossentocht.   Een schitterend parkoers voor de rustzoeker, en schaduwzoeker. Maar dit laatste  was niet nodig vandaag.    Een natuurtocht om je vingers bij af te likken.   Het oostelijk deel van mijn provincie brabant, biedt de rust en recreatiezoeker absoluut de kans in sterk wisselend natuurgebied , waar welliswaar bos , heide vennen, de overhand hebben, maar in andere schakeringen evenzo.    Een verzorging, bepijling en route die helemaal áf was.    En de prijzen populair en plenty te drinken, deels zelfs gratis.    Dorst hebben was als altijd hier er niet bij.

Na kort verblijf kies ik voor de eindsprint van zo,n twee k.m. naar de bushalte, want een uursdienst op zondag.    Ik kijk uiterst tevreden terug op een geweldig mooie uitgekiende natuurtocht, hier juist in De Peel.    Komend weekeinde heb ik een tweedaagse bedevaartwandeling te gaan, voor mij een jaarlijkse traditie geworden.   Daarna wacht in België de MESA- vierdaagse in de Ardennen.   Mijn verblijf is daar Marche-en -Famenne.   Kijk hier opnieuw erg naar uit en verwacht zeker veel z.g. "Beneluxers",  te ontmoeten.   Wat tussen tochten na thuiskomst wacht de grote Nijmeegse vierdaagse hier te lande.  De eerste en oudste, en meerdaagsetocht ter wereld.   De moeder aller meerdaagsen.  De wereldreceptie van wandelaars uit dik in de zestig landen.  Blijf doorwandelen; treffen we elkaar zeker ook eens ergens te velde.   Houdoe; en tot lezens weer.     Peter Heesakkers

13-06-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Mogelijk heb ik ze allemaal al gelopen van deze buurver. welke genoemd is naar vijvers in hun wijk.    Ik heb er dan ook  helemaal niet bij nagedacht de keuze van vandaag. Hoefde n.l. niet...  Gisteren was het hier drukker dan vandaag , en was het smoorheet weer.   Des te verbaasder was ik na de tocht te horen van minder  wandelaars vandaag , terwijl deze tocht in route en organisatie staat als een huis... Debet kan zijn de zeer zware weersverwachting rondgetoetert door weerkundigen.   Ik werd 'sochtends vroeg inderdaad gewekt door de regenval en naar bleek was het wat uren later flink hommeles elders in het land, en tja dan zijn buitengebeurens als wandeltochten de klos.   Mooi weer lopers, of kritische weerlopers.  Je hebt dit nooit in de hand.   Ik kwam voor deze tocht graag ontworsteld uit de echtelijke sponde, deze tocht van vorige uitgaven herinnerend.   Dit zelfs na een dag uitgelopen verjaarsfeest.    Bezoekers zijn nu eenmaal geen wandelaars en draaien zich nog es behaaglijk om.     De snelbus brengt me zoals ie heet rap naar Beek en Donk, enkel zodanig dat ik toch nog een dikke twee k.m. te gaan heb naar de andere kant van het fusiedorp, dwars er doorheen.    Rand bebouwing is de lokatie als immer.    Voor de grootste afstanden loop ik de vertrektijdlimiet mis.    Niet getreurd, wat kalmer aan the day after is niks mis mee. Inschrijfburo is als altijd weer onder de buitenoverkapping gepositioneerd.  Bram uit Ehvn. trotseert al niet piepjong meer de natuurlijke elementen met een flinke fietstocht hierheen.   Het gaat meteen al het groen in , een asfaltwegje en tegenover plaatselijk sportpark meteen achterom grote parkeerplaats een vijverspark in.   Meteen al mooi en de vogels aller aard, laten zich ook niet onbetuigd evenals de watervogels.   Het is al maanden kurkdroog in deze hoek des lands, al zou je het aan het rijke groen niet zeggen...   Het gaat met zacht grindwerk  paden door dit natuurlijk park schaduw rijk Jonge knotwilgbomen weiden velden hoog gras aller soort en hoogten, en een vredig grazende schaapskudde.   De toon is al meteen gezet hier.   Groenlucht en hooi komen mijn neusgaten binnen.   Platte brug Goorloop over en verder door dorp's groene long.   Een oude platanenlaan door brengt me een weg overstekend naar een recentelijker park, even zo mooi , dat zeker.    Bebouwing wordt zorgvuldig gemeden.    Bij een overdekt zwembad gaat het achterlangs over grindweg die IJsbaanlaan heet.   Met deze warmte.    Een beek over vlakbij Beek deeldorp en wat parkkunstwerken kom ik aan fietspad kanaal Zuid-Willemsvaart.    Ophaalbrug over terug langsheen vaarweg, weer fietspad, om even later de kasteelsbossen en park van het lokale kasteel in te gaan. Hier is het werkelijk uitzonderlijk mooi, de natuur mag hier zijn gang gaan en  de ruigtegroei is overweldigend mooi, gevarieerd en hoogstaand,  en ik mag me wurmen over smalle  graspaden, nu en dan armen in de lucht en prijs me gelukkig een lange boks aan te hebben want doornenstruikwerk en brandnetel overheerst toch.   Allerlei grassen en wilde bloemen en planten rondom me en sluit me in de armen.   Vlak voor de kasteelpoort draai ik af en kringelend gaat het verder door dit wilde natuur paradijs.  Bomenlaantjes later , begeleidt me.  Een wit kasteel duikt op uit het groen met torentje , maar eerder gelijkend op een kasteelboerderij, geheel witgekalkt, en afstekend in het frissen jonge groen en waters.   Een vlakke betonnen plaatbrug leidt me naar een stuw met waterval en die klinkt in deze rust extra mooi.   Was niet evident de route even omdat onverlaten mogelijk aan de pijlen hadden gezeten, routebrief bracht uitkomst, lopen na stuw weer langs de beek en kunnen aan de overkant roepen naar achteraankomenden , dat het daar opletten is.   Het pad is opletten nu voor  rijkelijke boomwortels.   Gaan het bosgebied uit langsaf gewestweg.   Fietspad , duiken een eind verder onder een rotonde naar beneé vrijliggend fiets en wandelpad, naar omhoog weer om na een k.m. zowat de eerste laafpost te treffen.   Intussen verbaas en geniet ik van de rijkelijke wilde bloemen en plantenflora in zulk een variéteit en veelheid, en dit zal doorheen deze tocht blijven gelden.   Ik ga de weg Gemert B.&D. over, de galgenvelden in.   Zegt geschiedkundig niet veel prettigs.  Landelijk en boerderijen aller grootte en vorm glijden voorbij, tot Gemert in beeld komt.    Ga randje G. door middel van smalle steegjes met oud stenen bestratingen langs huisjes , tuintjes volkstuinen en allerlei groenten fruitvelden, fruitboomgaarden,  langs heggen van haagdoorn , beuk,  meidoorn,  liguster en conifeer, en erg antieke lantaarnpalen.  Dromen in de tijd van toen , bots ik op een oude gemiddelde menshoge muur van eeuwen her.  Klooster en kasteeltuinen van vroeger en nu nog verbouwd.  Voor kasteel laan dubbel met eikenrijen en beukenrijen groen en paarsrood. Grindweg in schaduw jongere beuken ,  stuurt recht op rustwagen platte kar met alles erop en eraan voor honger en dorstigen. Kan neerzetten op terrasstoelen aan randje G. en zicht op kerk met kerkhof.   Na aanloop met een bocht door klein buurtschap randweg dorp over en opnieuw een oud buurtschap via padwerk en een veld door ,  een enorm kunstwerk Klaïda genaamd voorbij, { lijkt Japans} , randweg overheen , gaat het de wijdse velden vooral tuinbouw in over een z,g. 60 k.m. wegje beken en populieren omboord.  Hazeldonk.  Niet lang want een zandweggetje volgt eveneens populieren, Aardappelvelden , aller tuinbouwgewassen en vooral maïs,  kringel ik door de veldwegen.  Draai weer terug  een 60 k.m. wegje op tot aan een megastal en de  "De snelle loop" , bomenpad in.    Veld met rijkelijk vooral margrieten, klaprozen  korenbloemen , gele kaarsen en wat al meer, het is zo prachtig hier wat de natuur ons aan wilde planten , grassen en bloemen biedt.  Duizendblad.  Gaan door velden en akkers onder een viaduct van een tamelijk nieuwe autoweg {80 k.m. niet passeren } , door , met een wijde bocht klim ik over fietsweg naar boven , over dit viaduct heen met blik door de omgeving.   Om na afdaling een haarspeldbocht even de weg te volgen en er vanaf te draaien.   Er mist iets; verdorie, mijn regenscherm lag nog op de laatste wagenrustpost!...  Mijn regenwapen, verweerder, zal je zien dàt.....  Neem ik dat ding mee, blijft het droog weer, en ik had me vanmorgen al bescherming toegedacht...  De wind van vanmorgen was ongemerkt langzaam geluwd, en het was drukkend weer geworden.   Vaak de voorbode van weersomslag.   Ben weer aan de gewestweg teruggeraakt, even nog twijfel of ik het kasteelgebied weer in moest, op het verkeerde been gezet door pijlen van kortere afstanden.  Koers ik op de kanaalbrug van vanmorgen aan.   Gaat het tegengestelde richting en opnieuw door IJsbaanlaan, nu zie je omgekeerd wat je vanmorgen met je rug  naartoe gekeerd niet zag... Het park van begin ochtend wordt door ander padenwerk betreden voor de variatie, langs o.a. kunstwerken , vijver en sierlijke fontein.   Otterweg over , waar ik vroeger de wintertochten vanuit ontmoetingscentrum , deelnam.  Weer het park begin vanochtend in via ander padennet.  en vijvers rijk met boorden groen  en waterplanten.   Eenden , ganzen, waterhoentjes tot uitkijksteiger-post, ga na een poos natuurpark weer uit straat door , die nog even dorps wordt, naar de finish, waar het op terras nog goed toeven is en de wandelwereld binnendruppelt.  De thuisblijf-beslissers die het weer niet vertrouwden hadden ongelijk.   Het was weer een prachtige tocht, en die hier al eens waren zijn terugkomers.   Ik zet er weer de benen in naar de bushalte wat kmrs verderop.   De bus laat niet lang op zich wachten , en snelt me terug naar Eindhoven.   Terugkijkend op een enerverende wandeling een mooie wandeldag, met hardwerkende vrijwilligers der club, om vaker terug te komen dat is vast en zeker.   De organisatie staat als een huis en verdient meer aandacht.  Komend  pinksterweekeinde staat de Bossentocht van Someren op het menu, de naam zegt genoeg, behoeft geen uitleg.  Puur natuur die omgeving, altijd mooi en prima verzorgd.  Gaat naar het eind van deze maand toe, en kijk nu al uit naar de MESA-vierdaagse Ardennen {B.} .  Marche-en-Famenne zal mijn verblijfplaats zijn.  Wie weet , tref ik u of medewerkers van Beneluxwandelen er ook.  Tussendoor nog een bedevaartwandeltocht,  twee maal 40 km.  Blijven wandelen , zien we elkaar vast ook ergens. Houdoe! Peter Heesakkers.

05-06-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Een nieuwe loot aan de Brabantse en Nederlandse wandelstam.  Ik ga eerst op hun website kijken, en vindt uit, dat het een gecombineerde jogging en wandeltocht is.  Jogging vindt doorgaans op verhard parkoers plaats toch.

Echter een van de wandelroutes die ik beoog spreekt me toch erg aan geduid als op de wandelroutes en natuurbenamingen.  Ik besluit er eens m'n licht op te gaan steken.

Erg vaak schijnen atletiekclubs wandelen in hun pakket te gaan doen, en met succes , zo ook deze lopersgroep.           De trein naar Tilburg, vandaar per stadsbus naar Goirle waar  deze gemeente onafhankelijk aan de zuidkant van deze stad schurkt.  Ik was al in geen tientallen jaren meer in deze plaats zelf geweest.   Vroeger wel met de div. Tilburgse wandeltochten ging het vaak zuidwaarts , en was o.a. Goirle troef in de routes.   Ik stap op het busstation daar uit. Herkende als onderweg toch nog veel punten.  De loop naar wat het cultureel centrum was en dus de start/finish voorzien, korter dan voorgesteld , en de naamborden van de gemeente wees me feilloos de weg erheen.   Wauw!!.... ,  wat is de dorpskern mooi veranderd !  En het dorps-cultureel centrum ziet er ook prachtig uit.  Overtrof stoutste verwachtingen. Meteen al een goede eerste indruk.  Nog meer als ik na inschrijving de parkoersomschrijving in mijn hand gedrukt krijg,   met uitgebreide uitleg.   Ziet er zonder meer veelbelovend uit.  Groepjes wandelaars gaan al op weg.   Het gaat een straatje in , Dan wat hofjes tussen appartementsgebouwen, een klaar-over laat ons oude dorpsstraat veilig oversteken, toch even wennen en goed lezen.   Vrij direct het dorp uit , over brugje beek de Nwe. Leij , al meteen zicht op het buitengebied, dus al dorp uit.  Wijdse groene weiden , mals gras, een grindweg laan door.   De bepijling al meteen duidelijk , zo ook verder onderweg en de splitsingen van routes prima aangegeven.   Het wordt professioneel weet ik nu.    Wind ruist door de bomen , het is bewolkt en fris nog.    Veldweg gaat liniaalrecht op landgoed Gorp en Rovert aan.   Het klapstuk van de streek zo wist ik uit ver verleden.   Het is een wandel knooppuntenroute vandaag zo weet ik.   Vierkante houten palen met nummering toeristische routes groene plaatjes met gele driehoekspijlen en dat gaat fantastisch en duidelijk werken.   Het belooft een summum van natuurgenot zo wist ik eerder elders.   Een pad rododendrons door het eerste bosdeel.   Deze streekbossen zijn gelieft om hun massale struiken van deze naam in deze bossen.   Gegokt is vast op volle bloei , maar nog niet uitgebloeid zijn ze toch.    Nu en dan passeren enkelingen of groepjes joggers talle kant van het land de wandelaars in perfecte harmonie met elkaar.    En in tegenstelling tot bang voorvermoeden lopen ook zij onverhard.   De wandelaar krijgt vandaag zandpaden grind , ruw en fijn, stukjes fietspad  z.g. schelpenpaadjes, verhard, karrespoor , erg smal en graspaden voor de schoenen, veldwegjes.   Nu en dan open velden , akkers met aardappelen , mais en wat al meer, zomaar even tussen al het bosgebeuren.  Ik begin spontaan te grinniken en een tevreden gevoel , gelukzalig overvalt me. Yes ! This is it !    Het wordt een absoluut mooie wandeldag en het oogt alsof men dit al jaren organiseert .  De bepijling, de routekeuze, de nummering op eigen pijlen en de palen, de papieren omschrijving is zonder meer áf.   Ik geraak in een gevoel van euforie, het kietelt ik heb er zin in.  Stilte en rust omringen mij, en vogels allerlei zingen hun hoogste lied.     De routenummeringen moeten tot opletten vragen vanwege splitsingen van div. afstanden.   Bos en veld en akkers vredig ertussenin in een fantastische symbiose wisselen af.    Ik neurie wat en geef de ogen goed de kost.  Genieten met een dikke G.   Ik zou het liefst ooooh willen roepen maar wie hoort dit.  Ik ben in natuurgebied Gorp en Rovert die later opgaat in de Rovertse hei.  Lopen nu en dan tegen de grenslijn van buurman B. aan en een paddestoel wegwijzer zegt 3 k.m. naar Poppel, in B. dus en vlak aan Ravels , Weelde enz.  Zijnde provincie Antwerpen.  Door een hoge sparrenbos en immens uitzicht op groene varenszeeën.  Tikken hoek grenslijnverandering aan bij  wandelaars van Tilburg bekende uitspanning La Paloma.  Kom na wat bosgedraai door een buurtschap van landgoed met groen-rode luiken aan de boshuizen, [voorschrift van het landschap].  Een enorm aardappelveld langs, hondengeblaf , hanengekraai.  Atletische dravers komen voorbij, zagen bijna een pijl niet en ik kan ze nog juist corrigeren.   Poppel is nu 4 k.m. van me en Hilvarenbeek 4,2 k.m.  Het is temidden een enorm uitgebreid natuur en bos/heide gebied, een gevoel van In the middle of nowhere.   Bossen vol met rododendrons struiken , div. kleur.  Varenvlakten ondergroei en grassen en andere groenigheden.  Het is een natuurspektakel.  Onderweg staan enkele standjes van de organiserende club, op diverse plekken,  tout gratuit, alles gratis de runner en wandelaar te verwennen, noem maar het ligt er of is verkrijgbaar.   Dranken en eetbaars , geen gebrek.  De tocht is fenomenaal opgezet, in natuur , medewerkers als werkbijen, talloos aanwezig, rode kruiswerkers en route overal op bikes.  Het oogt allemaal erg professioneel de organisatie en de inzet en bezorgdheid van de weldoeners overvalt me.   Het gaat verder door smalle jong en oude bosgroeisels jonge en oude den en loof.  Een paadje smal door met een muur van rodonden,  van indrukwekkende schoonheid.   Draai wat later gras karrespoorpad in en kom uit aan ven waar rondom de grond afgeschaafd, afgeplagd  is voor heide terug te kunnen laten komen.   In het weidedraad erom  vol wolpluizen van een schaapskudde die er nu niet lijkt te zijn.   Het is fenomenaal mooi hier en opnieuw grinnik ik van plezier.   Had ik mijn verwachtingen en voor de eerste keer de tocht van deze club bijgesteld, ik moet het al vroeg helemaal herroepen.  Nog wat bosroutes volgen en dan komt de wijde wijdsheid in vizier.   Ik herken wat k.m. rs verder de prachtige opvallend in het oog springende kerktoren van Hilvarenbeek oostwaarts.   Bossen door met het gedwaal door natuurlekkerland, pad breed of smal en zandwegjes rul , want de droogte doet zich gelden duidelijk.   Het deert niet en wie ik ook spreek onderweg; ze vinden het allemaal erg mooi.   Steek smalle weg asfalt over, en.....  Er is een pijl weg, loop toch even door en daar hangt de vervolgpijl dan.  Dennenbos en sparrenbos en  smalle populier wisselen af, en eeuwig zingen de bossen en de wind.   De zon is wat k.m. rs geleden ook volop gaan schijnen.   Het hemelgordijn is voorgoed opengeschoven.   Kom dan bossen uit het wijdse boerenland in via asfaltstraatjes.  Toch weer een mooi intermezzo, die wijdere blik door de omgeving.    Ben in landstreek De Hilver aangeland.   Zie de bermflora met allerlei bloem en plantwerk, o.a. op dennetakjes gelijkende planten die ik zelf kattestaarten noem....  Wat een weelde aan flora hier.   Wat gedraai door open land komt plots een boerderij of toeristenverblijf zomaar bij de landbouwer/tuinier op z'n binnenplaats.  Heel rustiek gelegen, maar veel wandelaars, en weer ijverig wandelpersoneel die de loper voorziet van  natje/droogje.    Meld een groepje parkoersbewakers meteen dat er een pijl ontbrak door onverlaten , en waar, ze gaan er meteen op af.   Hulpvolk als rode kruis zijn hier ook .   Het is net of we op bezoek komen bij deze familie, sofas,  buitenterras , stoelen , banken, fauteuils.  Brabantse gezelligheid en gemoedelijkheid.   Het zitvlees kan gerieflijk rusten.  Na aangenaam verpozen , weer in de hoeven.  Gaan erf af middels wegske erdoor de velden en weiden in zig-zaggend.  Weelderige grassen en de regeninstallaties hebben onderweg her en der ook hun werk of al gedaan in gevecht tegen de hardnekkige droogte.   Weide plankenvlak brugje over sloten , gaat het na open toch weer de schaduw in van bos...  Opnieuw gepadder links -rechts , rechttoe enz. en slingerend.   Het gebied Nestven in.  Weer weelderige varens alom en op mijn pad zie ik hele kolonies bosmieren.   Droge sloot rijk met water en andere flora langsheen gaat het en ik herken dit punt van vanmorgen vroeg , enkel nu een andere hoek uit bezien.     Een groot maisveld langs met slangen van beregeningen.  Volgt opnieuw een oud sparrenbos door gedraai erdoor tot; een open ruimte zich aandient, en vanover een veld en weiden , de contouren van dorp Goirle zich aftekenen.    Volgt een gezellig omzoomd eiken-grindpad wat volgens omschrijving een oude trambaan was uit ver vervlogen tijden.   Verderop zig-zag hoekig min of meer tussen gras en andere landen door, langs de koeien.   De Vooreyt in heet dit.  Schelpenpaadjes, twee keer planken vlakke twee mtr. brede bruggen over eerst sloot en dan de Leij-beek.   Een poel en later plas langs met bord :  Verboden te schaatsen, gevaarlijk ijs"".  Ja; met deze dooi wel.   Geen ijs dus...    Gaat 't het dorp in.   Wat korte straten door, achter spiksplinternieuw  juist opgeleverd , leeg nog appartementsgebouw een dan  onderlangs de dorpskerk, die stoer zijn woelige tijden verhaalt, van eeuwen her.   Dwars door oud en nieuw Goirle stukkie dorpskern,  op het cultureel centrum Jan v. Besouwhuis af.    Het is er een levendige drukte, wandelaars en zaalbezoek vermengt, er is juist een voorstelling geëindigd.  In de foyer zijn harpiste, violist en blokfluiter en wat meer actief , welke ik even beluister.       Ik bedank voorzitter, bestuur en leden club, en prijs ze om route en organisatie.   Ik ga nog even de drukte ontlopen en  wandel kris kras even door het deels vernieuwde centrum, een weerzien voor me sinds jaren.   Het ziet er prima uit.    De club is vandaag Cum Laude geslaagd in hun organisatie, opzet, inzet en natuurtocht.  Het belooft een groots evenement, alle ingrediënten waren en zijn aanwezig , mede gesteund door een fantastisch natuurgebied vooral zuidelijk van Goirle.   Ik kijk terug op een fenomenaal mooie en geslaagde wandeldag.   Mijn god , wat is jullie omgeving prachtig toch, jullie hebben er alles uitgehaald.   Was helemaal in mijn nopjes.  Absolut voor herhaling vatbaar en de grondslag van toekomstig succes is gelegd hier, een parel van evenement voor Goirle.    Maar ik weet alle lopers zoals ze zelf al zeiden die ik vroeg onderweg en naar het einde toe der tocht, het was toppie en fan-tas-tisch!   Natuurtocht ten voeten uit.  Ga zo zeker door.   Betere propaganda is er niet.  Deze tocht en club belooft groots te worden voor de toekomst.   De gemeente mag u dankbaar zijn voor zulke promotie.  En dat zeg ik als oudere en ervaren decennialang wandelaar.   Wie weet lezers dezes , treffen we elkaar eens ergens , gewoon blijven lopen dan Houdoe en tot ergens!   Peter Heesakkers

29-05-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het is twijfel tot op het allerlaatste moment, aan het station welke van de drie opties vandaag te gaan wandelen.   De vroege lichte regen , de voorbode van wat er nog komt is er mede debet aan.    Ik besluit de etappetocht dwars door de kempen te kiezen.   Aan een standje  als inschrijfpost onder de overkapping van het station registreer ik me.  Steek het stationsplein en stuk weg ervan over, ga langs een groot jeugdcentrum om wat  verderop het groen van een buurtpark in te gaan , en jawel de Dommel zal weer voor een heel deel de leidraad worden het eerste deel van deze tocht.  Eindhoven wordt doormidden gespleten in oost en west door deze rivier uit de omgeving van Peer ontspringend, middels aangelegde en  ruige natuurparken.   Ik kom een rolstoeler tegen die hier naar gevoel op dit vroege uur mogelijk  en gezien houding in de problemen is geraakt, ziet er niet goed uit vind ik,  en informeer even voorzichtig.   Alles o.k. zegt ie en ik vervolg.  Het gaat langs de oevers en randje binnenstad en een stukje van het uitgaansgebied, waar  enorme rommel nog ligt op straat een kroegenstraat. met tientallen etablissementen.   Loop door park achter het gemeentehuis en zijn burgemeesterskamer door, trap op , weg over en een pad zeer laag en smal op de waterlijn achter chique appartementcomplex.  Het blijft parklopen door de groene long  stad-uitwaarts.  Wat verderop na kunstwerken voorbij , hoor ik aan de overkant van de rivier een geratel plots , en een bonkgeluid , wat blijkt een oude afgescheurende boomtak.  Mazzel daar liepen we niet.  Zien weer struiken  in witte webben ingepakt door de spinselmot, gaat het verder door natuurlijk park . Steken later door tunnel onder ringweg door, om langsheen pré-historisch openluchtmuseum te gaan.  Even wat gedruppel wat kort daarop overgaat in een korte stevige plensbui, zoek mijn schuil plaats onder een dikke eikenboom.  Het zal de enige worden vandaag. Draai achterdoor museum met nu en dan inkijken oude huizen en hutten enz. , om door landelijk gebied de z.g. Genneper parken te gaan.  In dit  unieke buitengebiedgebied worden elk weekeinde gegidste rondleidingen gehouden.  Kloosterpark doorgaand waar de bepijling op twee plaatsen weg was en dus papier uitkomst biedt.  Oude watermolen langsaf,  en een loop langs de dommel , een ander aansluitend park in met sluis wat moeilijk te beklimmen brug erover.   Hoor fazanthanen, zie watervogels en zwemmers met hun kuiken families en er lopen er voor mijn voeten.   Geraak eindelijk buiten de stad en gaan met wijde boog onder de zuid en zuidwestrand  van de stad, door groengebieden waar de flora in al haar glorie en variatie haar gang gaat. Over paden en over bruggen en sluizen en langs wijdse vijvers.    Even een villawijk door eindelijk laten we Eindhoven achter ons.   Een geweldig imposant mooi deel der route achter ons latende.   Onder aan een talud is de rustpost voorzien en een weldaad aan consumpties en lafenissen.   Hier volgt een heel andere route dan wat voorgaande jaren.   Even asfaltwegje onderlangs autoweg, om met een draai een zandweg onder het enorme knooppunt van wegen boven ons in overlappende  banen boven elkaar.   De Hogt genaamd.  Wijde ruimte door met later zicht op wegennetwerk, doemt industrie van Veldhoven op , en de E34 weg erlangs met bedrijven als beroemde chipfabrikant en enorm streekziekenhuis. Pelgrims onderweg naar Meerveldhoven voor Mariamaand uit de ganse streek stappen anderwaarts.  Volgen oversteek en asfalt gaat over in zandweg nu minder stoffig door recente regenval.  Voor zwembad en camping weer velden in , om links door klappoort de weiden door te gaan.   Dan toch weer de dommel langsheen door een steeds meer op  door rimboe gelijkend padenwerk.   Een natuurgids met groep staat uitleg te geven over dit gebied.    Een juweeltje dat wel hier.   Een hindernissenpad brengt ons langs luierende kudde koeien.   Klaphekken en kruip door sluip door paden  volgen op door dichte natuur.  Moeten een tijd langs het vlasrootven.   Kwakende kikkervolken.  Vijvers met vissers die geduldig wachten op vangst.   Draai om de vijvers met graswegjes.  Paadjes volgen op vierhoekig gaande om akkers met schrale oogst en groei , want de droogte doet zich nu echt gelden.  Komt vrij direct Camping en resto De Volmolen, lang verwijl ik niet.  Stuk door camping nog  weer rivier duikt op , en ruige en rimboe-achtige paden , deels met planken , op de paden , maar deze staan nu zo goed als droog.  Prachtig deel. Veel riet en waterplantenwerk.  Een zandweg stuurt ons tussen eik en beuken rijen op landwerk door om na een tankgracht langsheen tussen velden maís, bieten,  aardappelen en ander akkergroei te sturen de Riethovense bossen in.   Lupinesgroepen vallen telkens op en een muur van alle kleuren rododendrons, slinger ik door dit grote bos, koekoek , specht en wat meer gevolgelte zingen en roepen hun hoogste lied.  Het is tot nu fantastisch!....  Stukken bos door met nu en dan velden en akkers ertussen wisselen af en dat gaat vandaag trouwens erg vaak gebeuren , zomaar een intermezzo van de natuur.   Knooppuntpalen en koppalenroutes zijn erin verwerkt.  Bos uit nu en velden door met wat ruimere blik komt dorp Riethoven in zicht.  Beukenheggenpaden tussen door.   De rustplaats dit maal in tegenstelling tot gewoon, in een gemeenschapshuis.  Moet meteen gezegd , wandelvriendelijke prijzen en sfeer dan toe dan voorheen  resto  immer in het dorp.   Een echt klein dorp nog en gaan via dorpsplein op walik buurtschap ergens verloren in de kempen opaan.  Een waterstation tovert helder water als een glasplaat door zijn tuinen in zijn vallen.  Gaan weer velden en bossen in en kanten en veldflora groeit welig.   Smalle paden door bospercelen , het is een uitgekiende route.   Langs boomkwekerijveldwerk stappend vaak over boomstammen, en telkens weer die ruimere zichten op bossen  en randen ervan door weiden , heide en akkers onderbroken.   Fenomenaal gevonden en schitterend om te zien.    Deze tocht is ook rijkbeschaduwd.  De kempen in al haar schoonheid en variatie.   Ik geniet intens.  Steek gewestwegrotonde van Valkenswaard -Eersel en Bergeyk over , verkeer is wandelvriendelijk en stopt geduldig en groetend voor overstekers.  Waar tref je dit nog in deze gehaaste wereld?  Nu volgt betonfietspad en fietsers groeten ons eveneens en ik kies voor pad ernaast waar kan.   De hele tocht vandaag wisselt af met open stukken in bos en natuur aller aard en doel , en vaak draaien we padsgewijs eromheen.  Graspaden , karresporen en zandpaden al of niet bedekt met oud bladwerk en naaldbomenafval.  Ik ga u niet vermoeien met alle wandelroutes en paden toeristisch geduid en genaamd in haar veelvoud, waarvan de parkoersmensen gebruik maken , het is in een woord fantastisch , geweldig, genieten en de kempenstreek ten voeten uit. We gaan dwars door deze kempen richting Luyksgestel , niet ver van het belgische Lommel.  Vanuit hartje Eindhoven.  Gaan noordelijk om Bergeyk heen , zien vrijwel niks van het dorp.   En slingerpaden bedekt met aller takwerk en afgestorven naalden  onder de voeten het is paradijslijk mooi.    Kom dan aan de clubrustplaats met kantinewagen en terras op open bosplek. Schuildaken van tentdoek.   Van alles is verkrijgbaar voor een paar euro extra inschrijfgeld....... Drank en etenswaar in overvloed.   Deze rust is op ruim 32 k.m.   Opnieuw na rust gaat het 't bos weer in.   Tikken toch nog even na landelijke taferelen een nieuwe wijk aan ,  Langs paardenclub , een akker smal pad omheen prikkeldraad vermijdende, volgen bos en andere paden opeen en asfaltwegjes.   Raken wat meer in den buiten zandweg met fietspad en langs sportpark van Bergeyk-Loo , morrende voetbalwedstrijd bijwoners, een man komt al boos de poort uit en gaat nors op weg naar huis.  Speeltuintje langs, wijk klein door.   Volgt hoofdweg Lommel -Bergeyk -Valkenswaard met vele bochten en jakkerend motorwerk en auto's , maar mogen wat verderop dit achterlaten middels het o zo veelste karrespoor graspad vandaag, de wijdse ruimte van akkers , weiden en velden doorheen.  Het is al enige tijd flink aan het waaien en ik houd mijn oksels maar weer eens open. Zalig die hollandse wind.  , en die hadden we gelukkig ook in de opener delen en was erg welkom om wat te luchten.    Karrespoor wordt asfaltweg en het is duwen in de wind.   De lage kerktoren van Luyksgestel komt eindelijk in zicht in het opener  agrarisch landschap.  Even nog bochtige weg volgen dorpskom ingaand de weg die recht op de finish af gaat, naar dorps-gemeenschapscentrum.   Waar de finish is.  Afmelding leert dat of het laatste drankje , of een uur langer/later de bus pas, doet me besluiten toch maar voor de bus nu te gaan.   Aan de halte de meute die er ook zo over dacht, en die bus doet vanaf beginpunt al direct goede klandizie en dat op zondag...  Het zit n.l. zo: Of je hebt een touringcar naar Eindhoven om daar de etappe te beginnen , en zet de auto in Luyksgestel.  Of je laat  de auto in Eindhoven achter en volgt de etappe naar Luyksgestel om per lijnbus terug te reizen naar Eindhoven.  Ook kon je de route op twee andere punten aanvangen, voor in plaats van de 40 ,  vanaf de twee hoofdrusten aan te vangen , zijne 22 of 12 k.m.  Daarnaast waren er nog twee eigen rustposten van de club  plus een in gemeenschapshuis voorzien.  Een verzorging die absoluut geweldig was.   Moet ik het nog zeggen?   Een fenomenale fantastische absolute natuurtocht en  natuurklassieker.  Ik heb enorm genoten!   Door de onvolprezen Kempenstreek.  Het zou te ver voeren in de finesses van deze tocht te treden.  Hulde aan de parkoersuitzetters en overig clubpersoneel en verzorgingsteam.  Die hebben bergen werk verzet, vast al hele jaar voorafgaande en voorbereidend.  Mogelijk mogen we elkaar ook nog eens ergens treffen of kennismaken ergens langs een wandelparkoers.  Blijven wandelen dus.    Houdoe!     Peter Heesakkers

22-05-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Zuth:  "Zonder uitvallers thuis" .   Mooi bedacht toch die naam.   De vroege snelbus brengt me ondanks nog een onverwachte wegomleiding rap op tijd in Gemert.   Door de buitenstaander plagerig Gémèr genoemd, als in het frans dus de fonetische transcriptie.  Waarom is nooit geweten.   Het eigen clublokaal is als immer prima voorzien en accomodatie.   Na het taske koffie als opwarmertje, ga ik er tussenuit.    Wat straten als inleiding om via een tussendoor wringend hekwerk om fietsen en ander wielwerk, buiten een park te houden , waar ik in moet.   Hoor het carillion in het  nog stille dorp, nou ja uit de kluiten gewassen toch;  het oude brabantse volkslied van hertog Jan spelen.   Het grindpad knispert onder mijn zolen voorlopig.   Vijver  wordt zowat volledig gerond.  Met eenden met handpalm groot kroost, waterhoentjes,  meerkoeten, zwarte zwanen, en al wat zich meer bij en in water thuis voelt.    Oevergewassen als vooral rietpluimen en waterplanten, het is al een mooi begin van de tocht.    Een houten boogbrug over waterversmalling, om wat verderop het park achter me te laten.    Ik koester me in de weldadige ochtendzon al komen al snel stapelwolken opzetten wat later.   Het blijft na dit park groenstroken en parkjes aansluitend lopen rand bebouwing.   Goed gevonden die aaneenschakeling van parkoersman.   Het is genieten van vijvertjes , sloten, bruggen,  Een weelde  en variatie van veldbloemen en planten , grassen, larderen het wandelpad.   Even lijkt de tocht een herhaling van vorige editie, maar ziet, parkoersman heeft toch wat anders in petto.    Houtduiven vliegen vanaf pad net voor mijn voeten op.    Er volgt een geluidswal tegenaan de wijk met een gloed van vooral korenbloemen en klaprozen , en andere flora.  Tegelpaden , grindpaden en fietspaden geleiden me verder, draai eindelijk van de bebouwing af , steek een rotonde over, de open wereld in van agrarisch allooi.    Bewolking neemt toe almaar, en soms dreiging van regen.  De wind brengt iets als regenkou.   Zie plots zwaluwen laag over de landerijen scheren op jacht naar laagvliegende insecten en dit betekent volgens weerkenners regen op komst.   Houd m'n regenjack paraat dan, want schuilen is niet mogelijk.   Het wordt donkerder.   Velden opkomende maïs, en ander groenten als aardbeien en aardappelen vooral.   Aardbeien groeien vlak aan de grond, hoeft men niet van de ladder te vallen tijdens  het plukken.... Velden , akkers , weiden glijden de stapper voorbij, rustiek platteland.    De wind steekt op en voel wat gedruppel, denk aan de zwaluwen.....   Kom voorbij een blaadjeshaag die helemaal als in vitrage-gordijnen lijkt ingepakt. Grijze webben. Werk van de spinselmot.  Gek op jonge blaadjes en groen , net als ouwe bokken dus, netwerk zal vanzelf verdwijnen later en de natuur herhaalt zijn bladgroei.   Beekje Peelse loop steek ik over.  Asfaltweggetje geleidt me langs oude boerenhoven.   Het gedruppel houdt op, gelukkig, elders valt kennelijk meer.    Asfalt gaat wat later over in zandweg en ga natuurgebieden  Cleefswit en De Sijp in.    Een variabos waar vooral sparren staan.   Ga over naar natuurgebied De Krim.    Langs bos en zandbaan rechttoe een huis waar we bij een familie thuis in hun schuur de rustplaats voorzien is na 10.3 k.m.   Niet ongewoon tijdens brabantse tochten.   Na deze rustpost , lange zandweg links bos , rechterkant heidevelden.   Vervolgens een paar draaihekken, pad vervolgende.   Smal bospad meldt zich de Grensweg, mogelijk van gemeenten{?}.   Slagbomen, langs lanen groene beuk en paarse beuk eiken en verrassende doorkijken.   Malse grasvelden , en altoos waterkanonnen en regeninstallaties, want de droogte houdt aan.   Graspaden door een bos.  Veldvogels en vogelengezang in bossen en velden.   Bos weer uit, een fietspad beton langs gewestweg.   De wegnaam doet vermoeden in de buurt van Oploo, en Rips, en vrij plotseling duikt de plaats Rips uit het groen, zijnde een echt Peeldorp met een paar straten.   Rododendronsstruiken bloeien welig in de voortuinen, opvallend in trek hier lijkt het.    Dorpke uit via rotonde en fietspaden , gaat het vrij direct de bospaden van De Slenk,  en Beestenveld door,  een prachtig variabel bosgebied van De Stippelberg, een populair verblijfsgebied.  Zo innemend mooi.  Even is het onduidelijk , er zijn twee gele paaltjes routes en een wordt vernoemd op papier.  Een kabbelend beekje dient genomen, een wandelaar op een bank ziet mijn twijfel en brengt me op het juiste  { gras}-pad terug tijdig.    De weelde aan natuur leidt me almaar af.   Kris-kras gaat het door de bossen van Stippelberg.   Haal wat wandelaars ook van andere afstanden in,  die bij me op de route zijn gekomen intussen.   Praatje hier en daar,  en een korte groet soms.   Volgen bos en andere fietspaden  elkaar op.   Terug in landelijkheid, en afgescheiden weiden en velden , akkers met groenstroken.   Komen later opnieuw aan een ruime binnenplaats van een boerenbedrijf, en mogen in een welvoorziene schuur met buffet en lange tafels met stoelen pauzeren.   Opnieuw voorziet de club vandaag tegen erg democratische prijzen  tegen laving ,  frisse en warme dranken en eetbaars.   Ga na deze post even asfalt op, draai veldzandweg in vrij direct.   Eikenlaan.  Weer tussen natuur  ergens in de omgeving van Bakel en Mortel.  Herken delen van de  Olat-winterserie-tocht vanuit naburig Bakel.  Steek gewestweg over, en dan wordt menigeen op het verkeerde pad of been gezet doordat, bij een verbouwing van een grote boeren  productieschuur, de verbouwers, hun pallets en lading, zowat midden op de doorgaande bosweg geplaatst hebben, waardoor sommigen denken, geen toegang.   Het papier duidt juist anders.  Ik gehoorzaam en  gaan de bossen en heide van De Grotel in.   Wat bospadwerk en boskruisingen en grindwegskes door , tot een vork-vormige beek met rotsblokkenrijen voor vallen ons tegenhoudt , en opnieuw door hekwerk stuurt, om een wijds weideveld in te gaan.  .  Heerlijk kabbelend water  zodoende te horen en zien.    Volg dwars over veld een graspad waar eigenlijk grazers zouden moeten zijn.   Wel eens gezien voorbije wintertocht van  toen uit andere richting komende { Olat } , nu zijn ze nergens te bespeuren.   Snelle loop heet die beek.  Moet gebied uit waar corpulenten via hek erg veel moeite mee zullen krijgen.   Ik wip er met m'n muggekontje en grotere buik wat makkelijker door met enig draaiwerk dan......  Vervolg enige tijd asfalt-landweg.   Kom op plek waar ons ook de 20 k.m. ons vervoegt.    Komt Huub uit Weert in zicht uit de splitsing.   Hoekig en slingerend vervolgen we zand en graspaden en karresporen, door open natuur en cultuurgebied met groenstroken en hoge en lage bomenrijen en bospartijtjes, met op afstand dorp De Mortel.  Gaan weer wat oude boerderijen langsheen met kleine weiden en allerlei vee.   Boomgaarden en tuinen.   Steek baan Mortel-Gemert over en vervolgen fietspad, en natuurlijk de almaar populairder wordende rotonde over, {?} ... Gemert in.    Stevenen  dan rechttoe op  het finish-clublokaal af, waar het nog even goed toeven is.   Hoef hierna niet lang meer op de snelbus naar Eindhoven te wachten, die me de naam aandoende snel in de stad aflevert.    Kijk terug op een fijne tocht met nieuwe ontdekkingen.    Vooral midden de tocht wat lange wegen en paden , maar afleiding genoeg als bermflora die ondanks de lange droogte welig tiert, en redelijk rijk beschaduwd en uit de wind meest toch gaande.  Parkoersman had weer heel wat nieuwe routes ontdekt, en het was genieten.    Zeker om terug te komen .   Deze club bestaat al vanaf september 1958......  Ik zal u vast ook wel eens ergens ontmoeten.   Ik blijf doorwandelen.   U ook?  wandelen is een medicijn.   Kwamen meer mensen voldoende in beweging;  hadden m.n. artsen  therapeuten, en psychiaters het minder druk.   Wandelen; de meest natuurlijke manier van voorbewegen van de mens.  De benen gebruiken waarvoor ze bedoelt zijn.

Tot ziens wie weet waar tijdens een der wandelingen. Houdoe!   :::  Peter Heesakkers

14-05-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het is een van die natuurtochten in Brabant waar ik naar uitkijk.  Genaamd De Kampina tocht, en dan komen de vaste klanten er op af.   Dit is een uitgestrekt natuurgebied van meest bos , heide , vennen tussen Boxtel en Oisterwijk , de laatste Parel van Brabant genoemd.  Globaal geduid oostelijk van Tilburg, en behorende tevens tot "Het Groene Woud".

In de trein blijken bij uitstap een clubje wandelaars te zitten. Als ras loop ik hele troepen juist gestarte wandelaars tegemoet, en dan krijg je opmerkingen als van U moet dìe kant op.  Neem in de kantine van het lyceum mijn kop koffie en de blik is verwachtingsvol op de gang gericht.  Patrick Vanderstukken zal ook zijn opwachting maken, die later per trein aankomt uit d'n Bels.  Kijk op de klok en als gepland verschijnt zijn gestalte zoekend in de zaal, niet voor lang want d'n diejen ziede rap toch.    Mijn arm gaat in de lucht van hier ben ik.  Schrijven nog voor de tijdslimiet in , nemen nog un bakske, en brengen onze schoenen in de marsstand.  De achtervolging op de voorgangers.  De zon schijnt onbarmhartig  al aan een  wolkenloze hemelkoepel.  Wat straten dwars door Boxtel over de spoorlijnen splitsings overgang, het stadje uit.   Jezus aan het kruis beziet ons, heeft genoeg te lijden aan zichzelf en laat ons begaan.   Wat huisjes rand stadje een agrarisch wegje in en wat huizen verspreid , weelderig omboord met vooral fluitenkruid, en wilde bloemenpracht, verhard pad langs een beek, waar een jonge eendenkroost handje vol groot van wal steekt. Moedergeluk in een notendop.  Asfalt opaan , een draai veld in bij wat ik vermoed de Beerze-beek en draaipoortje door het koelere gras op , dwars veld over, weer poort door langs akker en weiden .  Een veld met zaadbollen helemaal grijs van zicht.  Paardebloemen dus voor volgend jaar.  Na 4 k.m. vinden Patrick en ik wat al te vroeg aan de rust in schuur bij een particulier achterom , gaan we door eigenaars grote tuin met prachtig wilde bloemen , we zien eigenaar buiten aan het huis zitten en zijn neus krult bij onze welgemeende complimenten.  Klaphekje terrein af, even asfalt en dan ontvouwt zich een natuurshow die bijna haar weerga niet kent.  Weten Pat  en ik uit ervaring en hier kwamen we ook voor.   Pat kan van deze tocht al helemaal niet genoeg krijgen.   Brabantse oergronden van ven en veengebied en bos en hei schakeren aan elkaar.   Hier begint de kampina in al haar glorie pas echt, na een landerige opening vooraf.   De schaduw zal onze tocht meest begeleiden van bomen  groot of klein, bossen met vennen in alle grootten en namen die ik u maar onthouden zal.   We gaan de beschutting in langsheen een verzetsmonument ter nagedachtenis van onderduikers en geallieerde piloten, met naam Mari Kleinpad.  Een hele trits vennen en paadjes volgen, vennen met naambordjes, gelardeerd met aller soorten bomen en op en afgaande paadjes van zandduinen.  Waterlelie's witte en gele, plukken grassen in het water , en merkwaardig misschien,  veel minder kikkergekwaak dan voorheen.  Vogels laten zich wel horen als ganzen.  We slingeren  oneindig via toeristenpaaltjes wandelroutes, door dit mekka van iedere natuurliefhebber en wandelaar. Een gebied in bos waar de bosbes de gronden bedekken.  Kudde's koeien en paarden in de bossen en opener stukken, bevolken soms de wandelweg.

Vennen met namen passeren in getale.  Insecten zweven op het wateroppervlak.  Even smal  pad asfalt fietsroutes die gebied doorkruisen opgaand.   Gaan we pad weer af langs een smal beekje de Rosep langsheen op even erg smal meeslingerend pad.  Euforisch mooi.  Vermijden limbodansen onder boomstambarricade door en gaan aan haar wortelstelsel voorbij.  Met een omwegje dus.  Schitterende  oevergassen, we genieten Patrick en ik.  Wat boswegen verder en sluippadenwerk, bereiken we uitspanning De Waterput, en is het goed toeven.  Hierna gaat het natuurfeest door.   Eerst dieper de stilte en rust in , zand , fiets en ruiterpaden, naar een van de vele uitspanningen als nu Venkraai, bochtig de onmetelijk lijkende natuur door.  Vennen waar het wemelt van de libellen vooral en watervogels.  Gele lisdodden , die na de enorme sigaren nu volop in bloem staan.   Monumentale stenen banken van vaak ver voor W.O.2.  We genieten van alle groen wat ons omsluit, en praten rondkijkend bij , over ons leven en wandelaangelegenheden.   Mijn oude wandelgeschiedenis. Onderwerpen te over.   Komen langs verscholen instituten , en tehuizen.   Oisterwijk is toeristisch zo weten we, veel rustoorden en zomerbungalows, en enorme campingterreinen.  Komen aan enorme plas met stranden en , zwemmers en bootmogelijkheden en waterfietsen. Het lijkt er op alsdat we de natuur niet meer uitkomen.... Komen plots weer na deze lus aan De Waterput terug, en zetten ons op onderkant rug waar de breedte het zitkomfort biedt.  Na de pauze weg oversteken , smal omsloten bospad in , wat splitsingen en boskruisingen negerend Scheibaan en Rosepdreef op.   Patrick  ontdekt dat snoodaarts een pijl op ijzer wikkeldraad i.p.v. links naar rechtsom gedraaid hebben.  Mogen grotendeels in de schaduw lopen vandaag wat de warmte compenseert, in wat opener stukken is de zwakke wind welkom.  Muggenkolonies dansen op waters als van beken.  Anderen lijken te schaatsen op wateroppervlakken.  Gaan de opener Kampina heide op.   Ik spreid m'n armen om de welkome zuchten wind onder m'n oksels te laten gaan.  Kleppet diep over mijn kopke, en zonnebril tegen de felle zon.   Los zand baggeren langs het ene ven het andere, door meest open hei.   Diepe kleuren donker op wateroppervlakten.  Waar grasstroken zijn  tracht ik het brandende zand te ontwijken, gras loopt koeler immers.  Toch weer even rechttoe asfalt fietspad volgen, nu en dan opzij voor sneller fietstoerisme.   Herken verderop afslag door pad met naambord Kerkenpad......{?}  Gaan weer de koelte in door slingerpad van almaar uitdunnend bos.   Gaat over in opener zicht n.l. .   De bosrust is door de club voorzien aan een parkeerplaats randje bos en in dankbare schaduw.  Wagenrust noemt men zulke in dit deel van Brabant.   Een grote groene  houten wagen met toilet, buffet, en terras erbij, met vouwbanken en tafels.   En indien nodig overkapt.  Heb een onbestemd gevoel, krijg een boterham met moeite door mijn keel, en lijk als vol tot boven in mijn nek te zitten.....Te weinig gegeten toch deze wandeling?  Best veel gedronken toch.  Maar mijn maag van streek. Neem toch een fles plat water.  Vanaf hier krijg ik maagproblemen.   Zetten ons weer in beweging voor de finale van de tocht.  Gaan nu voorgoed de kampina uit , de wijdere wereld in , laten een verwacht  akker en weide langs beekpad liggen.  Parkoersvernieuwing?  Volgen streekwegje, met na een beek een draai stoffige eikenlaan in beschut gelukkig.  Gaan langs hoogstaande korenvelden en akkervelden, weidelanden, een razende auto heeft op de zandweg toch compassie met ons met stuifwerk en passeert ons alsnog langzamer.  Korenvelden wuiven in de wind.     Als kijk je op golvende wateroppervlakten.  Het is kurkdroog en meermalen vandaag had ik een droge mond , plakkerige lippen en mondhoeken, en droge keel zodat ik  moeilijk praten kan als heb ik een spraakgebrek.  Nooit eerder gehad in zulke vorm..... Wat mankeer ik toch.  Draai van stoffige weg af tegelfietspad in door groen omzoomd , even verder overgaand in Industrieterrein in ruste.  Het is afgelopen met de natuurpracht.  Lennisheuvel op afstand een voordorp van Boxtel schuift voorbij.  Volgt het Ossenpad die afdaalt onder een breed spoorweg-emplacement gaat per tunnels dus.    Vele observatiecamera's, en wandtegelwerken met koeien afgebeeld en door kennelijk sensors beginnen koeien te loeien op geluisband.   Tunnel uit , steile betonnen trap op, een draai , spoor paralelweg in.   Weten de grand finale van een kasteelpark staat te wachten met vijvers en kasteelgrachten en erg veel oude prachtige knoesten van bomen.   Een fotogeniek kasteel .   Draaien deels om kasteel , park uit betonnen brug over de weg recht op de school-finish af.   Ik moet hier echt bijkomen; zonnesteek of begin ervan?  Voel me miserabel.  Toch nog een frisse drank genomen.   Het lijkt tot boven in m'n keel te blijven steken en m'n maag protesteert.   Helemaal niet goed dus.... Flauwte overvalt me, {wel bij kennis} . De tocht was in k.m.'s wat langer uitgevallen , maar meest in schaduw gelopen toch.... wat is dit?   Patrick en ik gaan op weg naar het station.  Mijn trein komt toch wat eerder. Pat zal door spoorwerken vertraging voor zijn thuisreis oplopen.   Ik heb de mazzel  korter en zonder spoorzorgen op weg te zijn en eerder thuis. In de trein sluit ik m'n oogskes en ben blij er weer uit te mogen.   Zwalk rustig op huis aan , kom thuis , binnen , zeg meteen tegen mijn Annemie die zich ongerust maakt dat ik me onwel voel.   Val voor een paar uren op de sofa en sus in slaap, waarna ik het bed verkies.  Geen trek in eten meer.  Maar wat de tocht zelf betreft;  Een dijk van een natuurtocht, Patrick Vanderstukken  , die toch wel wat gewend is ook en heel wat mooie tochten  en vergelijkingen op zijn palmares heeft, denkt de mooiste tocht in het nederlandse.   Ik volsta  met een natuurtocht ten voeten uit , om je handen bij af te likken.   Het summum van natuurgenot, en een clubverzorging en bepijling die ik nog nooit eerder bij hen meegemaakt heb.  Om nog in lengten van jaren terug te komen hier.   Het walhalla voor elke natuurliefhebber/wandelaar.  Warm aanbevolen dus, om het in de weertermen van  die dag samen te vatten.  Gewoon doorwandelen , wie weet zien we elkaar ook wel eens ergens langs de wandelwegen.  Houdoe!  Tot lezens weer.

Peter Heesakkers

07-05-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

 Vrolijk en druk vogelgepiep en gekwetter begeleid me vanaf achtertuin en achterom naar buiten de wijk.   Heerlijk die lente toch.  Opnieuw prachtig zonnig helder lenteweer, en de dooi zet flink door.....Hé; dit keer geen medereizende wandelaars..... De buschauffeur heeft duidelijk , een zware voet, of zijn pedaal blijft hangen?   Wat wegomleggingen door Someren omzeilende gaat het rap op Asten aan.  Op een sprongetje van de halteuitstap ligt de traditionele startzaal, vanaf een tijd dat een plaatselijke wandelclub er zetelde; een poos in samenwerking met Olat de tocht op poten zette, om zelf ter ziele te gaan , en dus rook Olat zijn kansen... Ga van halte want nieuwerwetse doorsteekstegen door.  In de zaal niet druk meer trouwens is het even moeilijk weggeraken, als je een bekend hoofd van al jaren her hebt, een ook de voorzitter kom je niet zomaar langsheen.  Bekom m'n route-omschrijving van zes kolommen A4 en ga op weg.   Servée en Marianne tekenen vandaag voor de route's op papier, en buiten stappen we eens een andere richting dorp uit.    Het trotse nieuwe overdekte winkelcentrum tonende , gaat het  door het centrum het dorp uit.   Zoek nu al schaduwkanten van de straat.   Langsaf Nieuwstraat , die allang geen Nieuw-straat meer is.  De Bergsestraat of zoiets, zo vlak toch als.... Pr. Bernhard en Lindestraat, klinkerweg Hofstraat langs dorpspark met stellingmolen waar zich gids met belangstellenden lijkt te verzamelen.  Plots een gravelpad langsheen huisno. 23 waar ik al direct paassymbolen zie ; kippen in de achtertuin.   Eerst gaat weg over in zand , asfalt de Schietbossen in , waar ik een wat al te grote eenzame paashaas met mand eieren zie staan een eindje van de route af.   Roep nog ; zie je wel de paashaas bestaat dus tóch.   Vast een paasei-zoektocht maar de kinderen waren er nog niet....  Een eind verderop wachten in een aspergeveld een groepje stekers elkaar op om het witte goud te gaan oogsten.  Ook de gele weiden vol paardebloemen dus valt op.    Reeweg wordt Beekstraat en het viaduct over de E34/A67 dient overgegaan te worden. Ontdek nog juist een verscholen pijl linksaf een smal padje bos in van het Oostappense bos, roep nog naar doorlopers , maar heeft geen zin meer.  Na wat bosgeslinger kom ik zelf voor het dilemma en opnieuw is een verborgen pijl me  ontschoten.   Draai om en een groepje met een zwarte loslopende zwarte labrador haal ik weer in en het beest zal een hele poos met me mee oplopen.... Het gaat alsmaar op en af en door denneappels en vooral rul zand.   De droogte speelt de natuur en boer en tuinder al zowat twee maanden parten.  Het ligt er allemaal erg stoffig bij.  Bosmierenkolonie's gaan onder mijn schoenen .  De openluchtpost dient zich al na ruim 4 k.m. aan.... Ontmoetingspunt bij uitstek van gezelligheid.   Ik doe dit toch maar even , want wie weet voorbode van een te lange lus en dat met dit opnieuw dorstige weer.  Direct na rustpost een fietspad langs smalle asfaltweg volgen door veldwerk een draai naar een erf waar erg veel jeugd buiten bij een huis staan lijkt het doodlopend, maar al gauw blijkt dat we een griebusplek door moeten,  rommelig en een janboel van heb ik jou daar.   Gaat over in  boomkwekerijgebied aller soort , via veldwegen, en labrador ziet de kans om door plassen van veldbesproeïing verkoeling te zoeken.   Pad daalt af naar een beekdal , komt voor brede beek ; vast de Aa, en gaat erg smal grassig langs de beek tot brug over andere zijde deels teruggaande.  Draai van beek af licht klimmende over aldoor smal tot maar 30 a 40 c.m.  breed met hoog gras pad,   langs greppels en duikers.   Draai de Beersdonkseweg op asfalt en over viaduct weg  Helmond-  Meyel.  Na afdaling ervan plots een bijna niet-zichtbaar pad de bossen in.   Hoera ; weer schaduw want de zon doet weer erg zijn best en de kleppet wordt lager gezet voor m'n  gelaatsbescherming.  Incognito ben ik nu.   Door immens bos gaat het zo lijkt , afgewisseld met dorre akkers tussendoor, die smeken om hemelwater.  Kom aan 5 sprong met mogelijkheden dus vlak voor weiland , na alleszins mooi boswerk Slagboom nemende gaat het opnieuw langs dorstige akkers middels wat brede grasbaan gescheiden , ik herken het van Deurne , wat weken terug....  Voor erf boerderij , gaat het op zandweg met asfaltstrook langs.  Vlierden op aan en binnen later met pleintje muziekkiosk, park/gazon.  De zaal daar is al paar weken gesloten en we zullen genoegen moeten nemen met terras buiten , kan nu gelukkig... Of voorcafé.  Neem gauw even een kijkje in de achterzaal in verbouwing.  Na pauze achteromstraat dorp uit via nieuwbouwwijk klein toch.  Via tegelpad en weg naar Deurne kruisende Kapelweg, Vlierden Houdoe,  zegt kombord tegen ons.   Wat landerigheid door met her en der huisje boompje beestje.   Twee schapenmamma's tonen trots hun kroost wel onder wakend oog voor die belangstellende wandelaar, een zwart schaap met twee gabbers en een grijze met evenzoveel.   Lammeren; te lam dat ze liepen bijna.   Schattig gezicht toch dit moeder kind geluk maar waar was pa schaap eigenlijk?..... Ze gaan wantrouwend schuil achter moe.   Een zucht wind in open vlakte is welkom gevoeld.  Mijn oksels gaan ervan openstaan.   Ruik nog even aan en groep seringenbomen langs de rand tuin aan de weg.  Heerlijk!...  Opnieuw zijn de bermen bezaaid met paardebloemen vooral en het wemelt van de witte zaadbollen.    Fluitekruid komt ook met hele boorden al vroeg opzetten.   De natuur is dik drie weken vroeger dit jaar.   De slootwalen of kanten tonen ook rijkelijk hun bloemenpracht in alle schakeringen.  Stoplicht van kruisende weg behoef ik geen drukknop te gebruiken want rustig verkeer en na weer een droge akker mag ik de Vlierdense bossen{?} in draaien.  Kom bos uit , weg over en ga asfaltfietspad slingerend door wijdse landen,  beschermd onder dikke eikenbomen .  Zie weer een beekdallandschap en jawel ; de Aa weer, voor oversteekbrug langs zo smal dat passeren niet kan... Heb het erg smalle graspad voorlopig voor mezelf zo zie ik rondom kijkende.  Een kilometertje gaat dit pad zo door met de stroom mee door meest akkers en nog groene weiden .  Stuw met brug over provinciale weg op betonfietspad weg Ommel Asten.    Een flauwe onoverzichtelijke bocht over te steken maakt me extra alert op aanstormend verkeer.   Route-omschrijving is even niet duidelijk opvolgend en, even verwarring in de voorste en achterste gelederen.    Twijfelende zoekers en lezers... Mis rechtdoorpijling, b.v. door landelijk en bij enige afslagmogelijkheden staat geen rechtdoor vervolgpijl...  Ik ga maar door, want... Weer een verkeersweg overgaand, nu klopt het weer,  mag ik opnieuw het bos , in , beschutting weer over mountainbikepaden.   Na wat op en af gaan door meest los zand komt plots de post van vanmorgen weer in beeld.  Nog 5 k.m. te gaan zegt papier, maar later bij afmelding beweerden enkelen dat het zeker 7 was.  De post staat nog juist in de schaduw en ik zie het akkerveld zonder gewas dus zand nog , zinderen in de warmte.  Zand schroeit, en doet de lucht trillen. Stijgende warme lucht.  Het samenzijn is als vanouds weer gezellig hier, en bekenden komen en gaan.  Je ziet ze zo , de verstokte wandelliefhebbers de bekende gezichten dus.   De finale der tocht wordt ingezet; opnieuw mogen we een groot bos in duinenachtig en schaduwrijk en op en afgaande constant de pezen en spieren, knoken tergende.  Een absolute must dit deel van parkoers.  Parkoersuitzetters Servée Derks en Marianne plagen ons hier af met klimmen en dalen door vaak rul zand , maar kenners en uitgekiend gemeten op wandelaars wensen.    Alle paadjes worden benut , en dan toch nog weer even open akkerlandschap met..... een regeninstallatie in werking in zicht.   Zouden die duvels ons daar nu onder die regenstralen doorsturen?  Ach ja mottet dan mottet, en verkoeling is nooit weg.   En ach... ; ze laten even boord bos/landerij ons toch weer moeder natuur induiken.  Jawel het bos weer in.   Gaan later bos weer uit horen en zien even later het paas-toerisme -verkeer op de weg Venlo Ruhrgebied Eindhoven -Antwerpen , de duitsers vooral naar hun Heimat terugkerend.   Hetzelfde viaduct van vanm orgen tegendraads over, weer de Reeweg, en dan gaat het dit keer meteen talud af kort langs een wat brede sloot weer smal graspad, langs geleidelijke afloop talud,  gelijk met de aarde later verderop. Een scherpe draai zandwegje  in.   Aan die sloot zie ik veel holen , konijnen of misschien vossenholen.   Het wordt weer een poos lommerrijk , langs terrein groten der springruiters {"Raaymakers?}- Weg Lierop -Asten oversteken volgt asfalt en later brede veldwegen omzoomd en wat nooit eerder me overkwam hier in de schaduw van vroegbloeiende eiken.  Wijds open landschap doorheen.   Een wijde bocht om Asten met toren als baken .  Lekker uitwaaieren ook hier weer.   Weer een grasbaan op met oude eiken, om langs een sloot met rijkelijk overheersende blauwe bloemen op de walkanten.  Draaien we door wat ik denk Astens bospark , op toeristisch "Aastenan".   Tegelpad langs sterrenwacht,  overgaand in kassei, klokken en beiaardmuseum.   Natuurmuseum al op een kluitje vlak bij elkaar, gezet.  Hier vanaf vallen de stoep en straattegels op wat Asten propageert te zijn.   Het klokkengietersdorp , klokken gieterijen dus.   Immers: Tis al Asten wat de klok slaat;   is de leus als je het dorpskombord passeert.  Tegels met een klok erop zijn alom in het straatbeeld tegenwoordig of zomaar rondgestrooid.  Het toepasselijke Klokkengieterspad tussen de wijk door lommerrijk volgt, tot aan de gieterijen , waar wat oude krotachtige en gestutte woningmonumenten ons de grote markt opstuurt.  Onder erebogen van glazen tegels door, en het beeld van een noest figuur de oude dorpssmid  metershoog, langs stiefel ik op de zaal op aan waar luide kreten vanaf het volle overbevolkte buitenterras opstijgen.   Aanmoedigen  hoeft niet meer; ik ben er al!   In de zaal en na afmelding is het nog een fijn samenzijn met gelijken , in het halfduister. Energiebewust denk ik....  Noud toont ook nog even present met onafscheidelijke "Rakker".  Dan blijkt het andere Astense klokje te slaan of te luiden.    De bus wacht niet , of het wordt een dik uur later.... Die bus komt nogal later, maar ach... Het was een dag om op terug te zien.   "Echt Olat" was weer de leus die helemaal opging.  Zo te zien was er ook veel Belgische belangstelling.  Een tocht qua verzorging en parkoersen die stond als een huis.  Absoluut mooi.    Bedankt;  Servée- Marianne en al die vrijwillige medewerkers en zwoegers om Olat's tochten altijd weer voor het voetlicht te brengen.  Laten we zuinig zijn op die vrijwilligers die altoos en weer zowat belangeloos ons van de wandeltochten doet genieten, veel , erg veel vrije tijd eraan opofferen.  Gloria!  Tot ergens weer langs de wandelwegen en paden.   Doorwandelen dus, mogelijk zien we elkaar erens wel.   Houdoe!      Peter  Heesakkers

25-04-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Frans is na lange afwezigheid ook weer op het busperron paraat, en nog wat losse wandelaars.  De bus halteert vlak voor het caféterras, van de startzaal.  Mooier kan niet.   De zaal is bijna leeg , anderen zijn al onderweg.  Inschrijving gaat vlot.  En hup met de geit in gezwinde pas achter de voorgangers aan.   De Dommel met watermolen wordt per brug gepasseerd en eerst gaat het op Valkenswaard aan.   Draai aan de rand van de kom dorp uit de agrarische vlakte in, langsaf uitvindersbuurt en bord Kringloopwinkel.  Klinkt gerelateerd aan wandelen , maar laat ons van kringlopen bespaard blijven.    Een brede zandweg tussen  landbouw en veeteelt loodst de wandelaar de rustieke landerijen in .   Fijn grindig en rul zand  en ook droge akkers toont dat regen welkom is.   Het is al vanaf  Februari gortdroog.   Terug een klinkerwegje op en veldweg in tot een slagboom die laag aan de grond ligt overstappend een karrespoorpad grassig.  Naar smal zandpaadje waar de zaadbollen en paardebloemen weelderig bloeien.  En weilanden een gele gloed tonen.  Velden met erg jonge bomen dicht opeen , boomkwekerij dus doorheen.  Weg naar Hasselt oversteken en fietspad beton, gaat het een smeedijzeren poort door privéterrein in , met sympatie en permissie van de grondeigenaar een esdoornlaan in .  Niet voor erg lang toch , want verderop gaat het alweer de uitnodigende poort uit, asfaltweggetje op naar de watermolen bekend als De Venbergse { water},  molen.  De Dommel laat in deze streek de recreant/wandelaar niet los en ontpopt zich telkens weer.  Een kano-exploitant doet goede zaken al vroeg.  Trippelen langs rietboorden en even asfaltfietspad op om dit verkeer ietwat later te ruilen voor schaduw en Malpiebossen , paden op en afgaand en over een tapijt van denneappels.  De Antwerpenaar zegt mastetoppen.   Haal oude getrouwen wandelaars van zowat het eerste uur , {een ouder echtpaar},  in die al sedert vijftiger jaren vorige eeuw trouw hun stapkes zetten nog.   Routeman laat ons struinen over rijkbedeeld bospadenwerk langs vennen  aller grootten.  Met een even zo rijke oever en waterplantengroei alsook waterlelies.  De schaduwplekken zijn al erg welkom en de zonnepet en donkere bril gaan op.   Want het dooit al erg hard de voorbije weken....Zo ook vandaag zal het naar 27grden gaan.  Even verwarring bij een routesplitsing , maar blijken kruisende kortere routes te zijn.   Gaan heideveld van het natuurgebied malpie in , deels over toeristische fietspaden , gelukkig rustig nog , men zit nog kennelijk massaal aan het Paasontbijt.  Kronkelend padwerk door.  Een houtwerkkunstenaar heeft zijn talent gebotviert in de vorm van een reusachtige uil  uit een afgeknapte boomstam .  Mogen van heidevlakte alweer het jonge blaadjesgroene bos in  om weer baan naar Hasselt over te steken op weg naar scoutinghut van de eerste rustpost.   Kaarsen op tafel en wat paasversiering om in de sferen van de dagen te blijven , goed bedacht toch van de club.   En een ei hoort erbij voor een appel en een ei te  verkrijgen.  Noodt tot een langere zit en veel streekgenoten tekenen present.   Verlaat het wijdse blokhutterrein, even oriënteren op de bepijling  van diverse splitsingsafstanden, en op de beschrijving in mijn hand nalezen.  Temidden bos dus , en op de Luikerweg aan , blijven van brede tweezijdige fietspad in het verborgene van het rijke jonge groen lopen.  Zie trouwens diverse kleuren groen in deze lentetooi.   Moeten wat verder toch deze drukke weg heelhuids zien te kruisen want hoewel 80 k.m. weg en niet toegestaan passeren wordt dit door menige autorakker aan de laars gelapt.  Geduld is toch een schone zaak}}.   Volgt een bord "stiltegebied malpie" , en opent de routeman zijn mogelijkheden en perspectieven van hoekig en slingerend padwerk over meest graspaden wat in deze warmte koeler loopt....  De rust wordt wat verstoort  door motorgeronk en geknetter ver weg op het z.g. Eurocircuit  waar het jaarlijkse treffen met crossers plaatsvindt, maar gaat toch steeds verder van ons af , mede door de dichte bebossing wat geluidsisolerend werkt.   Het bos rijkgevarieerd geplant, komen we aan een erg grote akker waar een snoodaard met 4 maal 4 wagen lak heeft aan ons en probeert midden door de bossen te rijden en een enorme stofwolk achterlaat zodat de zakdoek een poos voor de mond het verstikkende stof moet bestrijden.      De wind staat gunstig gelukkig en het stuifzand waait al snel bij een open plek de andere gunstige kant op.  Terug na open land weer bos in en veel later aan uitgebreid weidevelden, de contouren van dorp Borkel.  Zien een hoop activiteitententen en horen een fanfare en  zien een grote groep kinderen , wat vermoedt de opening van een paasei-zoektocht voor de hummeltjes.   Gaan rechttoe  Borkel op aan  even maar door zo klein als het is, lijkt een hechte gemeenschap toch, om weer weidegebied in te gaan , plankenbrug Dommel over, een pad onderlangs dorp in je hand middels golvende weiden en akkerland rand groengebied met veel ruigtestukken , en sloten. Steken bij Schaft, de doorgaande dorpsweg  weer over , het ruime land in , enerzijds wijde blik, linkerzijds afwisselend verscholen weiden en akkerlanden en moerassige ruimten.  Volg veldweg tot aan ontmoeting van weer Dommel om vlak langs de oevers , waar ik een bankje wist , maar nu languit door een dame benut wordt, kan ik vergeten dus.    Brug met stuw en val steekt over  door weer biezenvelden , broekgebied in.    Klappoort door, opnieuw malpiebos in met open stukken weidegronden.  Aha ! Toch een benkske , schuif aan bij een ouder stel wandelaars , bekenden van her, en wat gekeuvel volgt , met brood en wijwater in de hand.  Wijwater  is goed tegen dorst...... Waters en beek  en natte gronden in de buurt zorgt ervoor dat insecten allerlei kennis komen maken.   Voort gaat het weer , en inmiddels ben ik zoveel tijd verloren dat ik besluit niet meer voor het hoogste te gaan in k.m. rs.  Padenwerk soms 40 c.m. smal volgen op door het bosgebied.  Zie nog everzwijnsporen als omwoelde grond, en inderdaad nooit eerder geweten ze zitten hier wel dus.  Na gebos, komt de Luikerweg weer in beeld de weg naar Hasselt overigens, eeuwen terug de baan van 's- Hertogenbosch naar Luik inderdaad, toen alles nog te voet , per paard en of koets bereisd werd.  Draaiende windmolentjes als bermpalen erlangs nu reflecterend in autolichten tegen plots overstekend groot en klein wild, gaat het opnieuw de schaduw in door donker en licht bos naar de scoutinghut terug de extra lus voltooiende.  Hier hangt nu de mededeling dat de traditionele Koninginnedagtocht van die scouts niet doorgaat op 30 April, vanwege recentelijk triest ongeval tijdens een avonddropping met fatale afloop als doden en gewonden , wat de streek in rep en roer bracht.    Na een natje hierbinnen en korte ontmoetingen alom binnen en buiten, gaat het weer het terrein af andere kant op richting Dommelen nu.             De crossherrie komt weer opzetten met luidsprekers en motorgeknetter en gebrul.    We zullen er recht op aan gaan zelfs....   Krijgen een donker dichtbeplant paar meter hoge dennenpad te gaan en wandelaar lijkt.... respijt te krijgen, voor de crosspauze.    Komen inderdaad recht op in/uitgangspoort uit de omslotenheid van moeder natuur om langsheen terrein erg groot een brede grindweg te volgen. Ga langsheen een enorm parkeerterrein met verderop campeerwagens en tenten groot en klein, om gelukkig weer de rust op te mogen gaan zoeken.  Slinger door afwissend landerijen en groenstrook afscheidingen om weer een privéterrein in te mogen door uitnodigende openstaande poort.   Weidjes met vee  apart op eigen percelen, volkstuinen middels erg smal beloopbaar , komen Dick en ik die o.a. in het Vlaamse een bekend hoofd heeft gekregen door wandelactiviteiten daar merendeels, in opener landelijke sferen.  De nieuwe routeman bespaart ons wijklopen , en stuurt ons kundig en rap Dommelen in , waar de finish snel in zicht komt.  Dick ; die ook de Mesa vereert, en verknocht is aan het Belgische sowieso, en aangesloten is bij "Lommel",  biedt aan me niet op de bus te wachten , maar een paar k.m. verderop op de Valkenswaardse Markt te droppen, waar meer busverbindingen vertrekken per uur, en dat aanbod laat ik niet liggen.  Een tocht waar duidelijk andere routebouwers zich uitgeleeft hadden, maar ze hebben dan ook de mogelijkheden van de omgeving ruimschoots mee.  Morgen staat Asten, randje Peel-streek op de rol.  Een al jarenlange traditie van me.

Wie weet zien we elkaar daar ook, blijven [door-]lopen dus:  Houdoe!     Peter Heesakkers

24-04-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het was hier waar ik mijn eerste georganiseerde club/bondswandeltocht liep.   Herinner me het nog goed; in gietende regenbuien, maar 15 k.m. en stramme beenspieren na afloop.   Vandaag echter een stralend zonnige en warme dag.   De startzaal, een wijk-activiteiten gebouw, is nog immer hun  thuisbasis.   Bij inschrijving blijkt mijn route-omschrijving niet meer voorradig; maar zegt burodame, u kunt 42 koppelen aan de restant 20 k.m. vanaf rustpost en zo komt u welliswaar aan een wat grotere afstand, maar ook aan uw trekken. Besluit het maar te doen..... Had de middenafstand op het oog aanvankelijk , gezien  nog net binnen de limiet van die tijd kunnen gaan.    De omgeving der startzaal is verstopt van wandel-parkerenden, maar geen zorg voor mij, ben immers met de lijnbus.    Ga vlot  de plaats uit langsaf de straat Vivaldi , welke me aan het melodieuze  compositie beroemde Vier jaargetijden herinnert. Kom neuriend in de stemming.  De route is aangegeven met 10 c.m. vierkante plaatjes wit, rood en  geel als richtingaanwijzers in plaats van de gangbare pijlen.  Geraak op lange wegen en veldwegen , geniet van een coulissenlandschap landbouw en veeteelt, jawel koeien in de wei en ander vee, volop lente.  Populierenrijen omzomen wegen en paden hier meest in de Meierij-streek.   Bomen en groenstroken tiert de wilde bloemen en plantenpracht welig en de zon kietelt me voelbaar maar gaan toch pet en bril op ter bescherming.    Het luslopen noopt tot opletten , want zie nogal eens tegen richting lopenden en  kruisend wandelverkeer.  Een smal traliehek wip ik moeizaam met mijn onder-achterkant doorheen welke toegang geeft tot een bebost en aangelegd waterwingebied.   Putdeksels alom te zien   van bronnen, langs een visgraat klinkerwegje.  Opvallend veel vogelnestkastjes aan de stammen.  Gewestweg langsheen per fietspad even om vrijwel direct na brug van Beekse waterloop , vreemde naam - overheen  in andere gemeente te komen vertelt bord.  Lange wegen volgen met afwisselend visgraatwegjes en asfalt smal.  Merkwaardig trekje hier met wandelt in plaats van dóór liefst lángs de natuur.   De landschappen zijn wel enerverend toch.    Zie allerlei bermgroeisels ontwaken, wat het parkoers kleurt toch.    De boeren bewerken hun landen zij het in stofwolken gehuld , het is wekenlang gortdroog.   Op erven blaffen de honden het vreemde wandelvolk telkens toe.  Terrein privé bewakend.  De rust is voorzien in bijkeuken en schuur achterom op het platteland op bijna 10 k.m.   Aan het buffet weet men nog voor mij het eigenlijke wandelroutepapier verkrijgbaar. Lang vertoef ik niet en zet er weer de onderdanen in rap tempo in,  in de achtervolging op voorgangers.  Een veldwegje gras kringelt me langs weiden akkers en ruigte en een aangelegde poel.   Een ruiter en wandelpad, best aardig,  maar de pret slaat terug om opnieuw door loslopende erfhonden op asfalt terug toegeblaft te worden.   Weet die klip veilig te omzeilen.   Is bermflora en landschap mijn afleiding maar opnieuw op lange weggetjes, mogelijk een rap tempo te maken.  In militaire  groepscadans.  Heb het allang door, slingerpaadjes door de natuur moet ik hier vandaag vergeten , mijn ding toch. En niettemin toch hun 51e wandeltocht!.... Een knotwilgenwegje, rietboorden en ander grondgroei volgen straatnamen plattelanderig op.  Zie kerktorens St.Miechielsgestel op afstand.  Veldwerk langs met teelt allerlei.  Geraak ook nog tussen beide kanten verkeer en moet nogal eens de bermkanten opzoeken , want verkeersweg blijkt gesloten en met borden omgeleid.  Mijn broek was al geperst, en om die vouwen er weer uit te laten rijden?.... Dansende koeien in de wei gelaten eindelijk uit hun winterstallen.  Het is me een gespring en gedartel!... Ja ook koeien kunnen vrolijk zijn.  Zie enkele groepen enorme circustent grote pagodetenten verspreid in het landschap, maar geen volk.   Later thuis vernam ik dat die opgezet werden vanwege "Paaspop-festival" . Liep nog langs een in aanbouw of optrek.  Kleurig gezicht in het boerenland, aan mij niet meer besteed, leeftijd}-  en ook van een indrukwekkendheid.  Vanwege grootten. z.g. Zestig k.m. wegjes volgen op.   Zandbaan volgt langs een immense buxusteelt van kleine boomkes en struikskes. Passeer een tuin met vijftal erg jonge lama's, die mijn belangstelling niet op prijs stellen en naar de verre hoek snellen.   Geen volk gewend nog en zeker niet in stil landschap.   Zandweg  opnieuw naar asfalt, helaas.  Erg stoffig vanwege de lange droogte , wordt weer zwarte onderbenen en voeten.    Opmerkelijk veel vervallen eeuwenoude boerderijen en schuren, zeer in verval, als enorme gaten in de daken en veelal ingezakt.  Weer 'n veldweg zand geleidt me naar natuurgebied Wijbosser broek.    Mocht onderweg vanwege snel uitbottende bomen al menigmaal in de schaduw wandelen , maar nu lijkt dan toch het moment-suprême aan te breken.  Doch.... Weer wegje dwars door natuurgebied i.p.v. erdoor heen per padwerk.   Merkwaardig toch!  Hier laat men veel moois liggen...  Lange weg langs niettegenstaande mooi decorlandschap veldjes , bospartijen en houtwallen tussen weiden en velden.    Doorgaande weg kruisen en toch direct weer wegje rust in , maar dan gloort er hoop.  Direct  voor brug over water volgt een slingerpad langs sloot.   Toch mooi hier en ik geniet.   De pret houdt op aan betonfietspad en wat oudere fietstoeristen bezetten een bank waar ik nu juist wat aan toe was.   Volg pad een poos en besluit op een boomstam te gaan zitten die er hier ook vaak liggen en peuzel mijn broodjes en drink m'n noodrantsoen , want de rustplaatsen zijn zowat dun gezaaid vandaag.... Zit een eind van het wandelparkoers de talloze fietsers,  fietsclubjes en dagjestoeristen en mobiele wagentjes invaliden gade te slaan.    Het is hier inderdaad erg mooi.  Verderop blijkt de schaapskooi dan toch nog een voorziene rustpost, maar daarnet zat ik al , dus gaat het voort.  Nog dik 10 k.m. te gaan.  Draai achter Veghel dorp behorende nederzetting Eerde door, laten dit liggen . Ver zicht op contouren van Veghel en zijn industriepark, en de A50 . Een groep kinderen heeft hier een eigen drinkpost ingericht, die hadden vast vandaag de wandelmeute opgemerkt,  en zag hier winstgevendheid in , aan democratische prijzen ook nog.   De wandelaars wilden wel.  Hadden het er maar druk mee.   Zie terloops ook nog dat op een gestalde fietsskelter een richtingbordje onderweg ergens geconfisceert hebben de snaken.   Een opmerking hierover mijn kant verontschuldigen ze zich door te zeggen dat er al een nieuw routeplaatje hangt.....  Ze deden erg goede zaken.   Ga asfalt langs pas aangelegd dorpspark met vijver en wandelpaden , de groei  als gras en jonge bomen , moet nog eerst voor opening zijn kans krijgen.   Krijg ik toch nog stukje en rand bos van de Vlagheide te gaan.   Kom langs druk bezocht kinderfestivalterrein, weer de rust  ingaande verderop. Dan verschijnt er een bultenlandschap als heuvels kunstmatig in het vizier.   Decennialange oude vuilstort der streek is in een groen heuvellandschap herschapen, tientallen meters hoog in hellingen en toppen, kaal nog , maar spaarzaam bomen , meest weiden.   En ja kon niet uitblijven, we zullen moeten klimmen en stevig ook.   In de brandende zon over slinger-grindpaden gaat het naar de toppen.   Bovenop zicht vanwege helder weer op de weidse omgeving, tientallen kilometers wegkijkend.      Dat neem ik zeker even mee, terwijl anderen , - de andere afstanden zijn erbij inmiddels-, voorbij kreunen puffen en zuchten.   Na enig rondkijken wordt de afdaling ingezet naar het vlakke land.   Het grind doet antislipwerk.  Het draait opnieuw uit op lang asfalt , even een stoffige veldweg nog, en onder de smorende  voorjaarszon, helder. Los zand baggeren.  Een poos langs en door groot redelijk nieuw industriegebied.  En weer 60 k.m. wegen.   Kom ik aan de verbindingsweg St. Oedenrode-Schijndel, fietspad. Weet nu de omgeving kennende dat het einde der route in zicht is.  Oude niet meer gebruikte spoorlijn over een andere route door de bebouwing van Schijndel, dan anders, let ik even niet op afslaand sein.   Volg dan maar doorgaande dorpsweg op de finish aan.   Negeer teruglopen naar.    Heb mijn portie gehad toch met de langere uitval van de route , trouwens ook op papier toegegeven door de uitzetter{s}.   Wat vreemde trek hier altijd toch met die routes, dat men niks schijnt te hebben met natuurpaadjes, schaduwrijke routes terwijl omstreken en provincie hiermee rijkbedeelt is?.....Over de rest van de organisatie geen klagen, is zonder meer;  AF!   Al waren wel de consumptieprijzen 50% gestegen met vorige uitgave,  [jaar] .   Maar dat allergische van de geboden natuur-doorgaan-mogelijkheden.   Men laat zoveel mogelijkheden liggen.    Lijkt er alleszins op dat de route met de auto is uitgezet grotendeels toch; om ook de kilometerstanden te bemeten.   Na 51 wandeltochten krijg je toch ook reactie van deelnemers die tips aandragen?  Zo weet ik van alle vorige edities hier .  Volgend weekend heb ik een feestelijke reunie te gaan . Geef forfait voor wandelen.  Week erna volgen traditiegetrouw Dommelen - {Valkenswaard }, en Asten in het Paasweekeinde om opnieuw op 30 April Nat.  feestdag in Nederland met talloze  massale binnen en buitenaktiviteiten;  Koninginnnedag genaamd.   Nederland aanbidt namelijk haar koningshuis, zo blijkt elk jaar.    Wie weet ontmoeten we elkaar hier eens ergens.  Blijven wandelen dus.  Groet ik U met Houdoe!     Peter Heesakkers

10-04-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Ik zit op het perron te wachten op de trein die mij naar Deurne zal brengen.  Rap verschijnt er  veiligheidspersoneel op dit perron.  Heb eigenlijk nog niets in de gaten, dan komt de trein binnenrollen, en zie ik deze propvol mogelijk  rockfestival of concertgangers , en aldus meest gekleed.   In no-time vult zich dit perron met slaperige vermoeide gezichten, het stinkt naar drank en mogelijk drugsgebruik.  Ik stel me bescheiden afstandnemend op.  De meute verspreid zich naar verdere bestemmingen overstappend , eigen vervoer of mogelijk de div. busrichtingen.  Stap in een toch rustige trein ramen nog volop open en ik kan tegen allerlei onbestemde luchten leunen zowat.  Boemel binnen een na ander station onderweg.   In Deurne staat als telefonisch aanbod op verzoek , medewerker Tonny, om me  naar de Deurnese buitenwereld te brengen.   Het startterrein van een Hippisch opleidings centrum met aangelanden als paardenrenbaan met andere kunsten-objecten en bijbehoren als o.a. stallen en hippodrome.   Ik vertrek, en ga over dit terrein langs springopdrachten en voorwerpen, barricades en springobjecten allerlei, de bossen van het Zandbos genaamd in.   Naald , den oude en jonge , sparren, het ligt er knap overhoop gerooide bomen en stammen om de zon de grondgroei te laten bevorderen, en zo het bos minder eentonig of eenzijdig te doen zijn, zo willen de boswerkersverhalen doorgaans, maar ook hier vind ik de kap vrij rigoreus toch.  Het bos hier loopt vol van allerlei aangeduide toeristische wandelroutepaden van enig naam en lengte, en het lijkt erop dat hoofd-parkoersen  Jan Vogelsangs zich weer eens uitgeleeft heeft als vanouds kenner van zijn streek. Dan weet ik op voorhand , dat het goed is.  mag na enig gepadder zowat helemaal rondom het grote Buntven wandelen, vlak aan de waterlijn zelfs, dus nu en dan glad en modder.   Als ik de rondgang bijna voltooid heb zie ik de plas vol kringen van regendruppels en toch voel ik ze niet.... Zal niet lang duren als ik de lucht bezie.  Ga klappoort door veldweg in en steek op plek waar aangegeven en het hoort, de gewestweg Deurne-Helmond over, z.g. 80 k.m. weg maar de meesten zouden de vouwen in je boks rijden.   Kom er heelhuis over, ga dan even betonfietspad om even verder de Vlierdense bossen in te gaan.   Erg mooi , dat wel maar ons pad wordt zowat gebarricadeerd met stammen, van opnieuw bos-uitdunners.   Boomschors , zaagsel en houtsnippers  taken en twijgen , liggen als afdekmiddel op de paden, maar de beentjes en knieën moeten nogal eens geheven worden, of om heengegaan.  Ook in dit bos is me een ravage aangericht !   Kom aan hek van een grote verzorgings-inrichting, vervolgens oude bomen voormalige rijksweg nu in ruste, om poort van het terrein op te gaan.    Daar gaan we met een lus om nog over erg ongelijk asfaltpad over de gedichtenroute die her en der op borden staan.   Ik lees er maar een,  maar allen is ondoenlijk, immers wetende dat ik in de achtervolging zit van al erg veel voorgangers zoals mij de parkeerplaatsen aan de start al vertelden.   Neem in Rijtven  kantine van deze stichting toch maar even pauze al is het wat vroeg, en ga rap weer de achterste hoeven in.  Poort , route wegens wegwerken vermijdende, een donker sparrenbos in, wat later over gaat in meer jong eiken aanplant en ander tussendoor geplante soorten van bomen , opnieuw routepaaltjes en markeringen volgend van andere wandelwegen.  Bospad slingert aldoor langsheen boerenlanderijen, tot ik een stel inloop met prille wandelervaring.   Kruis spoorlijn.   Het is vochtig warm , benauwd weer, en het zweet breekt me al uit, wat moet dat worden en ook nog dreigende lucht.   Wetende dat de grote langere afstandmeute me al ver vooruit moet zijn , twijfelde ik of ik vandaag voor de volle mep zal gaan, had ik al op het startburo gezegd.   Bij de routesplitsing kies ik op laatste moment voor langere variant toch.   Niet te missen bleek al gauw, schitterend!    Kom terug in route met de z.g. korteren, en lopen even samen op.   Dan zie ik een veldje met decor van een jeneverbesstruiken en bomen.  Ga even op een bankje dit bewonderen.   Zie aanduiding "Bosgolf start" "De Bikkels" . Bosgolf?... Zie alleen maar een golvend parkoers om me heen.   En ziet: ! Er komt een Fred Flintstone achtig  golfcourtwagentje aanrijden , stopt,  twee mannen springen eruit halen golfsticks voor de dag en een wat grote bal, en gaan golvend door het bos tussen de stammen door.  Gejuich en verkneukeling, het jolijt kent geen grenzen,  maar ik snap er nog geen snars van!...   Alleen te begrijpen voor insiders.   Ga  hierna door jeneverbesbomenbos middels padwerk en nog vaak  rul zand om de gewrichten te smeren,   gebied de Bikkels door.    Verharde weg , was even twijfel , want verd....me , hier en daar was toch door enig onverlaat aan de pijlen gescheurd.  Dankzij uitvoerige routeomschrijving op het A4 tje met tussenmeters exact vermeld, komt alles toch goed.   Asfalt op,  zijn we wat later bos uit en koers ik op Vlierden aan in de verte ziend.  Tussen wat huisjes en veld , akker en weidewerk over zand /grindpad.   Ga rand dorp achter tuinen van rijtjeshuizen door, en ben zo klein als dorp is al ras aan de rustpauze.   Had ik vlak hiervoor nog mijn twijfels over k.m. -afstand vandaag in die vervelende regen, en stap ik de rustige café in;  zie ik tot verrassing vroegere jaren terug wandelmakker met vrouw, en samen slaken we de herkenningskreet.    Wat lopen jullie?   Ik was meteen om, toch langer vandaag dus.   Tja; wandelen zit toch vol verrassende ontmoetingen.  Gaan de extra lus doen en verdorie het miezert vervelend , dus plu op maar de benauwdheid laat ik geen plastiek of nylon om mijn schouders.   Jan had zich weer uitgesloofd om ons het padennet der streek te laten bewandelen.   Met een kennerstalent laat hij ons rondslingeren tot e.o.a. gewestweg , voor de rotonde oversteken en weer de bossen in .    We belanden weer op dezelfde café-rust in Vlierden.   Niet lang toch want Jaap en Tilly; en ik wou ook wel , lichten al snel de hakken weer.   Twee straten door staan we alweer in de velden met blik op Deurne , en kijken we over een rivierdal. Nieuwe aanplant bomenlaan volgend,  verhard, naar gras, en dan een poos langs een brede sloot of was het toch een beek?... Niet gemakkelijk want erg drassig en modderig en met veel springen en omhaal om de broekspijpen en onderdanen nog enigzins van de drek te redden, vlak rand beek en akkers, waar niet over te gaan was, ondergaan we de plagerijen van Jan gedwee.   Soms liggen er ter verlichting tegels of stenen in modder en plas, om er door te geraken.  Draaien verhard om vakantie-bungelowpark De Bikkels heen.  De Hees opaan en door.  Esdonk,  even verhard om toch weer padwerk in te mogen vochtig dat wel, en het miezert maar door.  Op afstand razen onze spoorwegen telkens voorbij.  Grasveld doorgaand , komen we gedrieën in nieuw industrieterrein, hier kan het even niet anders.  Spoorweg over en tot rotonde, links oude prov. weg Helmond -Deurne in , verscholen tussen de bossen.  Raken weer op terrein ORO Rijtven van vanmorgen, lus voltooid.  De drie tot vier k.m. gaans nog overwegen we deze rustpauze te laten en stiefelen door.  De zegen van boven hebben we.  Gaan van terrein instelling af om rand industrie heen, door woonwijk in aanbouw, volgt pad en dan randweg dorp. Volgt weer rotonde en oversteek weg Helmond Deurne. Als voetgangerslicht aangeeft dat nu de groene wandelaars erdoor mogen , steken we de weg over en gaan even zijdelings liggende weg langs , maar aan rand bos,  jawel weer dat Zandbos van vanmorgen, weten we de finale in zicht.  Compassie van boven; het stopt met regenen.  Jan gebruikt in zijn padenplanning dit bos grotendeels op, en het gaat op en af oude zandverstuivingen duinen in . Duikelen finaal naar beneden  voor de laatste afdaling en speeltuigen voorbij. Zien terrein opleidingen paardrijden en springen opduiken tussen het geboomte, wat plots doorzichtiger wordt.     Met paviljoen in het vizier toch nog ruim om renbaan en onder tunnel paardenparkoers door en langs stallen en ander gebouwwerk toebehorend, dachten we eerst de trappen te beklimmen,  maar nemen dan toch de helling naar de aankomstzaal, waar nog enige wandelfanaten nablijven, wat groepjes laatkomers ook.   De vluggerikken van de langste afstanden.   Wordt het nog even gezellig nababbelen met streekbekenden en getrouwen, en ja ook de ouwe getrouwen nog.   Het druppelt binnen.  Mariet V.  ja van Jan dus, bevrouwde vandaag met haar vriendinnen medewerksters clubleden de aan/afmeldburo's.  Ze kennen me hier ook al jaren, en dat schept sowieso een band met lange verhalen.   Jaap Tilly Stefan , Willy en ik dreigen de sleutel tot sluiten van de zaal over te moeten nemen.    De veger gaat al rond en de bar onderhand dicht.    Aanvankelijk zouden we een lift naar het station met twee personen nemen, maar een dame draalde  en zeurde zo lang , over haar verloren thermokan die ze beslist linksom of rechtsom mee terug naar huis wilde nemen, die ze onderweg ergens vergeten was, lang overleg en telefoontjes volgden, ik werd er ongeduldig van.    Jan en Tonny overlegden weer , en zo kon ik alvast op weg middels Jan's aanbod en vervoer naar het spoorweg-station. Ik kijk weer terug op een zeer geslaagde  natuur-wandeldag, dank zij de inspanningen van de vrijwilligers der club.  Uitstekend bepijld en uitgebreid op mijn routepapier.   Klasse mensen van LGD!  Tot ziens.  En wie weet lezers treffen we elkaar zomaar eens ergens  langs de wandelwegen of paden.          Blijven lopen dus.  Houdoe op z'n brabants. Tot ziens hou je goed.      Peter  Heesakkers

03-04-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers