Oei!  Het wordt oppassen: De wet van Murphy waart rond, in en om het huis.  Het wordt elke dag per fiets v.v. Geldrop; maar{!}; zowat een km. van huis neem ik het zekere voor het onzekere, mijn voorband maakt flapperend geluid en ik keer gauw om.   Neem Annemie's fiets maar uit de schuur, mis,  beide banden staan op de velling. Oppompen dan maar, ze zullen het redden tot Geldrop.  Een zucht dus, en maar gekozen voor de 25 km. afstand want wel wat laat..  Tref een trouwe lezer van mijn artikelen uit het Zeeuwse Veere, ook een Peter, en zo besluiten we na lang niet gezien de tocht aan te vangen.  Gaan de sporthal uit parkeerplaats over en langsheen een sportpark waarop het volstaat met caravans en tenten aller maat van de deelnemers. Wegje wordt fietspad en wat verderop smal pad tussen groensingels en weilanden vooral met plukjes bos en struikachtig geboomte.  Komen aan de oevers van het Eindhovens kanaal, met rijk begroeide boorden weerszijden en de natuur haar gang mag gaan al jaren, nu enkel nog recreatief [roeien en pleziervaart] gebruikt, kanaalbrug over gaat het landgoed Gulbergen in.  Wat grind en zandwegen in tot een toegang tot privéterrein. Noud W. Olats hoffotograaf meldt zich luidruchtig achter ons opkomende met de fiets, hij zal deze dagen trouw als altijd de route en wandelaars op de gevoelige plaatjes vastleggen, voor Olat's wandelalbum.  Het pr. terrein openbaart zich in een geëgaliseerd slingerend op en afgaand pad , maar ook met verzakte kuilige asfaltpaadjes.  Een weldaad en veelheid aan soorten bomen , bloemen en planten, zeg maar gerust lusthof.  Het lijkt oneindig.  Heidestukken onderbreken nu en dan.   Raken hierna in gebied , de Schoutse vennen.  Een route met geel/blauwe koppaaltjes volgt en dat betekent eindeloos geslinger langs ook div. vennen.   De parkoersbrief is exact en geduldig in omschrijving. Op 6.2 k.m. is Olats open lucht rustpost welvoorzien.  Een ruig natuurveld voorbij, gaat het omhoog naar viaduct weg Ehvn.- Helmond.  Stukken knoop-punt-palenroute.  De Papenvoortse heide in.  Zie al veel paddenstoelen [vroeg?!] , en boleten.  Buismanven en Bosven  volgen en wat weilanden en akkers met groenafzettingen, en bomenrijen.  Karrenspoor tussen maïsvelden en aardappel en bieten , asperges en andere veldgewassen gaat het tussendoor tot bijna Gerwen , waar we afdraaien naar noordelijke groenige villawijk van Nuenen.  Gaan weer door park met overwegend erg oude bomen een lust voor het oog die knoeperts.   Maar de paden zijn erg verzakt.  Deze plaats staat volop in het teken als eertijds woonplaats van Vincent van Gogh, en we worden telkens met aanduidingen  en bordjesverhalen eraan herinnert , wat  en waar Vincent leefde en deed.  Monumentale woningen hierover en beeltenissen, het ned. hervormde kerkje waar zijn pa predikte enz.  Gaan langs doorgaande dorpsweg tot Nuenens park alwaar de zaal/caférust voorzien is.  Zowat alle afstanden komen hier weer samen.  Gaan het dorp weer uit eigenlijk een uit de kluiten gewassen satellietstad bij Eindhoven. , en draaien na een tunnel onder doorgaande weg door een meest rijtjeshuizenwijk over achteroms en paden en vijvers langs, of hoe groen kan een wijk zijn.   Moeder Maria staat onder in een oude eikenboom versierd en wel , het huis en tuin tegenover oogt eerder als een allegaartje kermis.  m.n. De sofa in de voortuin...  Gaan door wat enerverende natuurgebiedjes,  Toeristische en recreatieve gemeentelijke uitspanningen langs. , en geraken in Nuenens gehucht Eeneind.   Draai na spoorwegovergang,   een flink ongelijk liggend veel geleden kasseiwegje op, waarlangs een al minstens halve eeuw ex-stationsgebouw. Wanen ons even in de middeleeuwen hier waar geschiedenis tot leven komt. Even bezoek aan gildenkapel op een brinkje om via even zakengebiedje de weg naar de Collse watermolen te gaan die er nog exact bijstaat zoals Vincent hem schilderde.  Hier dient zich de volgende Olat post aan , aan de rand van een schitterend natuur en wildgroeipark. De Collse zegge genaamd.  Hierna volgt de route de Kleine Dommel, door een enorm ruig natuurgebied , een z.g. broek en het is er dan dus ook erg vochtig nu en dan, eenmanspaden door rietkragen en andere ruige planten vaak mensenhoog.  Een absolute parel in de route vandaag.  Een meest moerasgebied.  Noud ziet een paar paddenstoelen of boomzwammen die volgens hem Judas-oren heten en inderdaad ze lijken op oren... Het slingerpad verandert van zand , gras , vochtig naar vochtiger tot modder, aanvankelijk over houtsnipperpaden maar dan verdergaand is het echt opletten waar de onderdanen geplaatst worden en omzichtig stappen.  Maar dit gebied is zonder meer een must om te beleven. Uniek!  Een stijging volgt naar de kanaaldijk van vanmorgen kanaal en nu ligt er een beton-fiets/wandelpad.  Even de modder van de schoenen afstampen, en naar stijging naar kanaalbrug om die over te gaan en af te dalen langsheen een havenkommetje met vissers her en der, over weer een ongemakkelijke oude kasseienwegje.  Wat plezierboten en kanovaarders, mag ik weer de ruige natuur in richting duiker van kleine dommel, bewandel drassig modderig, tot asfaltfietspad wat Peter  Berkvens en mij geleidt naar de finish , de sporthal.   Blijf er nog wat nahangen achter een glaasje, maar ben er tegen gewoonte zowat een uur eerder weg.   We zullen elkaar morgen weer zien.  Ontketen mijn stalen ros om de thuisgang in te zetten.  Oef!  Murphy's law is er weer!  Bemerk opnieuw dat mijn voorband op de velling gaat een eind later..... Trap koppig nog door zover 't kan , maar dan besluit ik maar te gaan lopen, zal zo'n vijf k.m. gaans naar huis worden, tenzij....Ik wandel langs de gewestweg waar zich ook de Daf-complexen bevinden , ja die dus;  Dan zie ik een bedrijfspoort waar bestendig auto's uitrijden , einde werktijd.  Loop hoopvol toch naar de portiersloge, vraag , en verdomd ja, geluk na ongeluk ben ik Murphy weer te vlug af, even toch, en de man heeft een fietspomp.  Pomp me het schompes, en het lijkt te houden.....?  Ik geef pomp gauw weer af en hij begrijpt mijn haast,  en onder dank en ik geef mijn stalen ros de sporen , zover weg raken als kan , vooraleer.  En verdikkeme het lukt, op het randje weer,  dat wel.  Het wordt nog bandplakken voordat ik de rust kan genieten en mijn Annemie kan verhalen.  En de voorbereiding op dag twee.

Dag 2 : De dag van Heeze:

Ik ben er niet gerust op, die fietstoestand dan.  Schuurdeur open en ja; hij houdt lucht!   De buitentemp. voelt klam vochtig windstil aan, de lucht oogt grijs.  Kom vlak voor G.  wandelaars tegen vroeg [er] gestart.  Begroet ze alle. Peter Berkv. van gister ja; is ook weer present en daar gaan we dan.   Komen zwoegers , [applaus], van de 80 en 110 k.m. tegemoet en wij gaan via fietspaden met een ruime draai noord-om Geldrop uit.  Zakengebied door om weg Ehvn.-Geldrop over te gaan even dan nog langsheen om dan een boslaantje in te gaan.  Slinger door bos en roepen ook nog even verkeerdlopers terug.  Pijl hing er toch... Zal zich verderop weer herhalen.   Komen na wat weide en agrarisch uit op monumentaal gehucht Riel, waar nog steeds 80 en 110 voorbij spollen.   Even maar, op hun route. draaien we een veldwegje in en dan gaat het kris/kras door landbouw , veeteelt, akkers en velden in door overwegend ruig gebied met paden meest smal en percelen bos.  Een regelrecht lustgebied dit tussen Geldrop en Ehvn.  Gijzenrooi genaamd en beschermt.  Komen Peter uit Mol {B.} tegen en de drie Peters , trekken met elkaar verder op.  Zal verwarrend gesprek worden welke Peters elkaar aanspreken.  Lopen door grassige en hoog grassige paden tot eerste Olat-post, maar opnieuw over padwerk nooit gelopen... Nu ook een paar graspaden onderlangs talud van de A67 {E34}  en tot aan zuid-west-puntje G.  Opvallend; een in-line skater met nordic stokken kan het niet laten , om telkens heen en weer een helling op/af en omgekeerd zich uit te leven tussen de wandelaars door.   Peter B. ontmoet nog even bekenden hier en als we aanzetten tot verder geraakt P.  even achterop.  Op de splitsing van 35 k.m. gaat Belgische Peter zijns weegs en wacht ik op Veerse Peter.  Die komt er aan.  De route voor ons vervolgt door het Heezeren bos.  Een amechtig mooi eindeloos bos/ heide/ natuur en weide akkers gebied, met groensingels omboord.  Stappen hierna ex-spoor Valkenswaard-België eertijds en nu fietspad over, achter een camping langs en met bocht door ruige velden om later voorlangs de ingang ervan te passeren, middels asfalt, en verstrooide boerderijen.  Een mestmachine  op een land, laat de luchten verspreiden en we zuigen spottend onze longen vol mestlucht.... Je kon tegen die lucht zowat leunen...  Gaan wegje later af, een smal eenmanspad dwars door weerszijden hoge maïs een poos, na een gildemonument.   Gaan later weer opener landwerk en daarna de bebouwing van Heeze in.

Tuin gemeentehuis door , dan rotonde over, richting Someren en Sterksel, maar dan dient de hoofd/zaal café-rust zich aan.  Henri Floor  zet zijn tocht hier verder , na een korte ontmoeting.  Draaien na rust dorpsweg af de kasteeltuinen en kasteelbossen en parken op aan.  Een duiventoren lijkt nu onbewoond...Gaan kasteelpoort door een ongelukkig klinkerwegje waar mogelijk al een eeuw of langer nooit iets van recht gelegd is.  Klinkers ver uit elkaar en diep karrenspoor.  Peter en ik zien om en zien dikke grijze koppen in de lucht verschijnen, zal het weer ons verrassen?  Lopen voor kasteelgracht en wat huisjes langs brug over de Grote Aa en weer een laan af tot doorgaande weg Heeze , om vlak ervoor toch de natuur van de Plaetse in te gaan.  Nog wat mooie huizen, villa's.   Zien erg grote bouwtenten staan waar folkloristische wagens voor a.s. optocht gebouwd worden.  Veld en zandwegjes door komen we in buurschap Rul.  Meest oude boerderijen nu door niet-boeren bewoond.  Wat volkstuintjes voorbij lopende Weg af , privéterrein in bij uitzondering.  Buigen af van witte villa, en volgen even rustige asfaltweg, tot aan hondenclub-rustplek, Olat.  Draaien vanaf rust, om twee halve te gaan rotondes en mogen na buurtschap ,t Hout de velden weer in, in de buurt van de kleine Dommel blijvend door enige draaipoortjes, ook aan ruimte voor corpulente personen is hierbij rekening gehouden.  Slingeren over prachtige verwilderde velden en volgen smalle paden erlangs de rivier op  Geldrop aan. De balsemien is rijkelijk aanwezig hier, en het ziet er schitterend uit en dan de veelheid ervan...! Gaan wat straten nieuw en oud en centrum Geldrop door om de kasteeltuin in te gaan.   Altijd zeker mooi.  Verveelt nooit...  Tuin en park ervan achterlatende steken we ringweg over en nog volgt iets , wat het midden houdt van plantsoen en wild ruig bos. Ook meest nattige paden. Grasveld door en daar is plots de sporthal als finish randje Geldropse bouw gelegen.  Na lang verpozen hoor ik van Frans Stl. dat Patrick Vanderstukken ook gesignaleerd is.  Maar het is juist dat ik op weg naar huis ga.   Mijn fietsband heeft het gehouden tot nu.... Ik duim er voor.  Wacht op overzichtspunt, en daar laat plots Patrick inderdaad het struweel voorgoed achter zich.   Herkennend armengezwaai ziet ie niet.....! Pas vlak voor me heeft ie 't in de gaten.  Even een kort onderonsje en de afspraak voor morgen is gemaakt.  Linda komt morgen vrijwel zeker mee, weet ie.  Ik vervolg mijn weg naar de lampenstad van weleer, en mijn fietsband? Die houdt het!   Dat vertrouwen is er weer... Opmaak , voorbereiding voor de 3e wandeldag, morgen.

Dag  3 : De dag van Mierlo:

Weer op mijn fietske naar Geldrop. Band houdt zich kranig nog.   Murphy zal ergens nog op de loer liggen voor.... We zien wel.     Patrick is er nog niet; denk ik.... Plots staat hij achter me in de gymzaal aan het aanmeldburo. En Linda wijst hij, is ook meegekomen. Zie een zwaaiend schimmige gestalte vanachter glaswand wat café en zaal scheidt.  Pat zegt dat de zon scheen in Heimisse en rondom Antwerpen, terwijl bij ons de lucht oud en grijs er uit ziet... Hoop dat ie de blauwe lucht mee neemt..... Na een bakje koffie en een voorpraatje gaan we op weg.  Peter B. Veere is niet present..... En Peter Mol {B} is al op weg.  Draaien om de sporthal meteen groengebied in langs kl. dommel.  Smal weer.  Om na pad weer een slingerend hoogstaand graspad veld over te steken.  Brug rivier over ringweg. Tegendraads naar G. kasteel en tuinen en park door te gaan . Poort door , weg naar Mierlo over , door de dorpskern en langs immense dure appartementscomplexen G. uit te gaan.  Weverijmuseum langs en almaar weer langs boorden rivier nu overzijde van gisteren bijna einde.  Duurt wat nog voordat we door groenige wijken Geldrop achter ons laten tot we in de Molenheide en bossen raken.  Een mooie uittocht toch wel en nu de rust van bosgeslinger.  Fiets, mountainbike ruiter en andere wandelpaden.  Volkstuintjes ,  knooppunt-palenroutes, en weer even terug  G. . Gaan hier omhoog bos uit viaduct A67-E34 over, om na een bocht op de splitsing 35/25 k.m. te komen. Even nog overwegen , en dan besluit ik langst te gaan, en ga met Patrick en Linda Vanderstukken mee op.  Noud die ons deels dezer dagen met camera in snap-toestand  "achtervolgt", verras ik met mijn lange afstand beslissing ter plekke. Gaan even langs de A-weg om.  Een kruisbeeld in de bocht waakt over ons wandelwelzijn , hopen we.   Een zandweg brengt ons langs grote tuin lama's herten , emoe's en ander sierlijk gedierte.  Zien een enorm struisvogelei liggen...  Gaan het Rulse laarzenpad in een wandelroute op zich bestaand.  En apart gemarkeerd.  Houtwalletjes, groensingeltjes , draaipoortjes bruggen en bielzenbruggen slingeren hoekig door nat gras ons door dit unieke landschap, volgen vertrapt gras van voorgangers onzes.  Wat een weelderig natuurgebied dit; indrukwekkend,  mooi, met ooooh's en aaah's.  Tussen weiden met schapenkuddes, koeien en stierkalveren.  Toch weer op Rul aan van gisteren.  Olatpost dient zich aan.  Even verpozen in midden moeder natuur aan een veldwegje.  Pad vervolgt door meestal graswegjes en door weiden en velden ruigte.  langs bloemen en dahlia's volkstuinen, een weelde aan gekweekte en wilde bloemen en planten , maar ook groenten.  Volgen aldoor op.  Langs wilde bloemenvelden met een weelde naast bloemen ook plantensoorten.  De natuur maakt er een schitterend palet van.  Dan volgt na veel bos eindelijk een grindpad, wel wat lang ,en dwars door de Strabrechtse heidevlakten.   Alleen de wind horen we.  Komen langs heide zandverstuivingen meest kunstmatig aangelegd om amfibieën te lokken, en afgeplagde hei .  Weidse blik rondom ons en overweldigende stilte.  Veldpaden gaand kronkelend en hoekig zien we even in de verte sporen van een catastrofale heidebrand begin Juli vorig jaar.  Heidelopers toeristen passeren ons nu en dan , een geparfumeerde dame laat haar nog veraf ruiken....  We komen op veldpost 1 van de 15 en 25 na onze lange lus.  Hierna gaan we verder de grote stille heide op , karrenspoor en paden smal en breed afwisselend. . Langs groepen bijenkasten zo in het veld , kolonies dus.  Daar heb ik niks mee en gelukkig op veilige afstand....  Het gepadder zet zich door, door bos en hei en MTB-paden. Parkoersman Ad en consorten sturen ons ook nog door een troosteloos heidebrandgebied ruim 300 voetbalvelden groot zo wilden de berichten vorig jaar... in erg trieste aanblik van zwartgeblakerde velden omgevallen en veraste bomen en staken. Een Sahelland-achtig beeld van als droogte, en vernietiging. Toch zien Patrick en Linda en ik al weer herstel doordat er grassen opkomen, en blaadjes groen en planten en bloemen , maar het bomenbos is reddeloos verloren.  Doch; een weifelend herbegin.  Zal met der tijd een verwilderd gebied worden i.p.v. bomenbos...  We gaan hier haast eindeloos doorheen met talloze zijpaden door.   Een aanklacht van onvoorzichtige natuurvandalen.  Mogen de hei weer af over viaduct A67, om in gebied Voortje onder Mierlo te komen op redelijk rustige asfaltweg, wat huizen verspreid. en Mierlo op de einder en zijn dominante communicatietoren. Langs immense velden prei, maïs en uitgeschoten spruitenvelden...  Gaan nog een natuurgebied in ruig en bossig.  Goorloop en Overakkerse loop gebied in met opnieuw ruige velden akkers, hooilanden, beemden, en sloten.   Komen aan weg Lierop /Mierlo en gaan eindelijk op deze plaats aan.  De café-rust herbergt vandaag een fietsclubdag en er hangen sport-wielerkoerstruitjes allerlei langs ons en boven aan het plafond. Gaan hierna de rust dwars door dorp op de bossen en heide van Molenheide aan, en onderlangs zowat t.v./radiotoren. Weer een prachtig gebied in.  Steken na ge-pad-werk weg Mierlo/ Geldrop over de Luchense heide in en het gebied Wolfsven.  Gaan achterdoor vak.-bungalowpark en recreatiegebied verder door  Luchens bos en raken even villawijk Mierlo-west aan.  Vogel-straatnamen.  Padderen door tot laatste Olat-post, ofwel wagenrust genaamd ook.  Parkoers-opperhoofd Ad is er ook en we mogen hem dankzeggen en prijzen voor deze erg mooie dagen.  Ad's neus krult van trots en tevredenheid.  We lijken een der laatste te zijn, en worden extra bedeeld met overtollig gebleken broodjes met beleg.  Opnieuw door bospartijen allerlei gaan we recht zowat op Geldrop aan.  Tot we komen aan de oostelijke villa/bungalowwijk rijkelijk in tuinen en groen dus ook.   Even ontbreekt een pijl en moeten we papier raadplegen om het juiste pad te vinden , maar ik weet hier na jaren de weg , en ziet daar is een vervolgpijl, we gokken goed.  Wat industrie enerzijds bos en tuin anderzijds steken we weg Nuenen -Geldrop over langs een immens sportpark, met grote nu voor wandelaars parkeerterreinen.  Fietspad langs bebouwing en dan is daar plots de sporthal.

Nablijvers bevolken de tent en terras-overkapping. En het is er beregezellig.  Zien nog enige beneluxwandel-medewerkers, en de praat en gezelligheid is compleet.  Patrick, Linda , ik en vast al die anderen , kijken terug op een geslaagd fenomenaal mooi , uitgekiend, zorgvuldig voorbereid wandelparkoers en wandeldagen.  Moeten we nog zeggen dat we als laatste onze woonst op gingen zoeken?.... Een wandeltocht van een natuurrijke schakerende schoonheid.   Hulde aan de Olat-medewerkers en de parkoersbouwers/uitzetters.  Een tocht om in lengte van jaren terug te keren.  Een absolute topper.  Ach Ja; de slogan ; "Echt Olat"!  Niet voor niks de grootste wandelclub des lands; rondom 1.000 leden {!}.    Nu dinsdag uit de serie Grensparkwandeltochten, op naar Luyksgestel die hiervoor aan de beurt is.  Misschien zie ik u daar ook .  Peter Mol zie ik er ook.  Blijven wandelen , dan zien we elkaar zeker ook wel ergens.  Vergeet niet de foto's van de tocht op Olat.nl te bekijken.  Noud Wijn heeft zich het heen en weer gefotografeerd.  Houdoe!    Peter  Heesakkers.