Op mijn gang naar de bus, kom ik in de gazons al de paardenbloemen en meizoentjes tegen. De kikkers in buurmans tuinvijver laten een snurkend geluid horen. Een merel pakt voor mijn voeten snel een takje in z'n bek en vliegt op. Gaat al nestelen dus en dat toch vroeg. De paasbloemen, of narcissen bloeien volop op de gazons, ik ontdek gaandeweg steeds meer opkomend groen, en ik hoor diverse kerkklokken luiden, welke me in de Paasstemming brengen. Het regent enigszins na, van de intense regen voorbije nacht. Ik neem voorzichtigheidshalve mijn paraplu maar mee, en mijn regelmatige lezers raden het al; het wordt en blijft droog, zo goed als toch. Lijkt voorwaar een toverstok. Aan het busstation tref ik een wandelaarster met dezelfde doelstelling en bestemming. Onderweg vanuit de bus zie ik in diverse tuinen de tulpenbomen ofwel magnolia's in volle bloei staan, paarse en witte kleuren. De lente is er al. De zomertijd zoals men dit noemt is voorbije nacht ook ingegaan, met een uurtje minder te slapen. Treed de zaal Dommelstroom binnen. Dommelen schurkt met haar bebouwing tegen Valkenswaard aan, en behoort tot laatstgenoemde gemeente. Rap na inschrijving begroetingen en wensen, een kopje koffie, en op pad. Even twee straten te gaan waarna ik in den buiten aanbeland. Een slijkerig veldwegje stuurt me naar een asfaltwegje. Niet ver van ons klinken motorgeluiden, het kunnen geen bromvliegen zijn tenzij reusachtige. We zijn in de buurt van het befaamde Eurocircuit, waar zoveel is duidelijk een enorm motorevenement plaatsheeft in de vroege morgen. Het geluid hiervan klinkt tot in de verre omtrek, door het verder nog rustende Kempische land. Ga landerijen voorbij, met teelt allerlei, en al bewerkte akkerlanden, wachtend op drogere tijden. Een plat brugje over met woeste stroom onderdoor, en vervolgens een graspad in. Ik word met een grote boog om de bebouwing van Valkenswaard geloodst. Fietspad op van de Luikerweg, richting Lommel-Hasselt. Even verder deze weg oversteken, en een smeedijzeren poort in van een groot particuliere bezitter zijne gronden . Genoemd de theetuin. Een rustieke plek met heggen, tuinen, kunstwerken, een theehuisje. De vermoedelijke eigenaar staat trots met zijn honden aangelijnd, voor zijn riante woonstee, ter begroeting. Ga langs lage geschoren beukenhagen. Gaan tuin uit, een asfaltwegje op over de Dommelbrug met watermolen, waar het water onstuimig onderdoor stroomt. Langs de uitspanning Venbergse molen, nog volledig in ruste zo blijkt. Terrassen leeg en geen leven te bekennen. Een in de streek befaamd toeristisch verblijfplaats voor fietsers en zomaar wandelaars. Vijver en kanoplaats langsheen gaat het 't gebied, Malpie vennen en bossen in. Een gruisverhard pad in en vervolgens slingeren we door ruigte en bosgebieden. Wat vroege dagjesmensen en joggers bezien het lint van wandelaars wat hun voorbijtrekt. Natuurlijk krijgen we vragen vanwaar en waarheen, waarvoor we gaan, met ene goeie morgenwens. Krijgen vaak vennen en de stroom te zien verborgen soms in rietkragen. Het is hier goddelijk mooi. Toeristische wandelpaden en pick-nick banken, en zomaar zitbanken wisselen af. Klimmen en dalen over duinen tussen de bomen. Over oud boomblad en afgestorven dennennaalden. Ons wandelpapier die de route aangeeft is geduldig, pad hier , pad daar in, zoveelste pad en splitsing, de routeuitzetter {s} is geduldig. Eigenlijk jammer dat het lover nog niet aan de bomen zit bedenk ik. Een autoweg overstekend geraak ik aan de rustpost een uitgebreid scoutinggebouw, welke goed en goedkoop in allerlei consumpties voorziet, door ijverige verenigingsmensen van de club vandaag. Wat een sfeer in de zaal. Moet na verpozen achterom dit gebouw, weer de bossen in, eindweegs verder opnieuw over de weg en volgt een sparrenbos, welke overgaat in veelzijdige soorten bomen en bosaanplant. Graspaadjes, zandpaadjes, her en der de modder wat ons niet deert, het is opnieuw genieten hier. Eindeloos dolen we door de Malpiebossen. Heb vaak dit bos bewandeld maar toch weer telkens nieuw padenwerk krijg ik onder de schoenen vandaag. De parkoersmensen zijn met zorg bezig geweest om nieuwe paden te verkennen. Hoewel de natuur veel afleiding biedt zal later blijken dat dit een erg lang traject is, waar een post of horeca ontbreken zal. Men krijgt er wel natuur voor terug. In de stille bossen horen we van verre tromgeroffel van een harmonie. Ik vind na enig nadenken dat dit vanuit het dorp Borkel komt. Het geluid draagt ver met de zuidenwind. Over de boomtoppen scheert nu en dan harde wind, maar we lopen windvrij. Stappen over boomstammen, en nu en dan slagbomen, die men laat liggen tegen ongewenste bos en motorcrossers. Treffen eindweegs verder zoekende en spelende kinderen met ouders in het bos. Het betreft een traditionele Paasei-zoektocht. Zien op afstand aan een bosrand het dorp Borkel, huisjes en kerktoren en windmolen. Gaan terug bos in slingeren om fietspad dwars door de Malpiebossen, welke bijna aan de rijksgrens eindigen zal. Een bremstruik met de eerste gele bloempjes valt op. Volgt goudgeel gras, welke de latere paarse heide, overheerst met her en der altijd groene boompartijen als den of hulst b.v. Nu en dan blijkt ook een houtkunstenaar zich uitgeleefd te hebben, met schitterende figuren uit boomstronken en afgebroken boomstammen, lijkt wel een gratis museum. Moeten vennen en moeras overgaan via een lange plankenbrug, waar gagel welig bloeit. Om ons heen een golvend landschap met vergezichten duinen en heidegroen, bruin/geel met erg veel vennen grote en kleine geschakeld, met aldoor het goudgele gras van het pijpenstrootje. Helaas erg brandbaar in het voorjaar. Maar we zijn in onze nopjes zo prachtig het hier is. Tussendoor houtsnijwerken te bewonderen. Bij het lezen van uitleg op een der vele borden die alom staan, ontwaar ik een hommel, voor mijn neus. Die is ook vroeg present ?? Even verder hopt een kikker over het pad, die zich snel verbergt in het hoge goudgele gras. Wat verderop wordt een insectenhotel aangeduid en die komt al snel in het vizier. Blijkt een wand in houtsnijwerk, met allerlei gaten in en uitgangen, kippengaas, en talloze openingen, voor kruipend en vliegend gedierte. Prachtig opgezet. Kan er lang naar kijken. Hier is bij nagedacht, dat wel. Helaas is het hotel nog onbezet bij waarneming. Zal vast anders worden. Zet weer door in een El Dorado van natuur, en stilaan verlaat ik de vlakte van talloze vennetjes en grotere, heide en zompige moerassen voor opnieuw boswerk. Graspaden net werken in en door. Bereik ik later weer een doorgaande snelweg, steek deze over en beland weer in het scoutinggebouw. Laat me een voortreffelijke kop tomatensoep smaken, en nog wat warms, en na her en der klets met medewandelaars zet ik mijn tocht weer voort. Tref eenmaal buiten de parkoersuitzetter die gealarmeerd, per telefoon orde op zaken moet zetten, ergens aan de laatste kilometers zijn pijlen verdwenen. Ik kan de man ter plaatse enorm complimenteren voor zijn inspanningen het geweldig mooi parkoers, zonder af te doen aan jarenlange even zo goede uitzetter Ad Ph. , die om goede redenen voorlopig zijn routepennen weggelegd heeft en naar ik verneem op andere wijze aan het welslagen der tochten meewerkt. Opnieuw komen motorcrossgeluiden opzetten met een even zo luide speaker der wedstrijd. Later gaan we zelfs langs de hekwerken van het terrein en zien duizenden motorsupporters/ toeschouwers op de heuvels en tribunes zitten en staan . Gaan ook langs enorme volzette parkeerplaatsen honderden nee duizenden auto's en caravans, uit heel Europa zien we nummerborden. Zelfs van overzee. Ieder zijn vermaak en sportliefde denk ik maar. Ik houd het rustiger en zoek de rust en genot op mijn wegen. De lucht trekt snel dicht en ik word op mijn laatste kilometers vergast, op een malse regenbui, mag dus alsnog mijn wapen tegen de regen inbrengen, de paraplu. Voor de rest mag gezegd viel het met de neerslag meer dan mee. Mogen uitlopen langs een binnenweg die naar Dommelen leidt over een fietspad. Een doorsteek tussen groeiende nieuwbouwwerken, een drietal straten kom ik aan de doorgaande dorpsweg, die me brengt aan het finishlokaal. Achter een verfrissing kijk ik dankbaar terug, op een werkelijk schitterende tocht, met zorg uitgezet door prachtige natuur, maar ben ook dankbaar en eigenlijk ontroert met diep respect voor de inzet, als op de rustposten en allen van de club, die voor de wandelaar vrijwillig in touw zijn geweest vandaag. Een memorabele prachtige paasdag. Je blijft er terugkomen in die wetenschap vooraf. Beste lezer{s} van mijn kant alle goeds toegewenst. Tot volgend keer. Gegroet. "Houdoe", op z'n Brabants. Van Peter Heesakkers
