Wetende van de Eindhovens omgeving en natuurschoon is de keuze absoluut niet moeilijk. Op naar Waalre dus waar vanuit een etablissement aan de weg tussen Valkenswaard en Waalre , De Grenslopers hun tocht vandaag uit laten gaan. Vanaf de bushalte van dorpscentrum Waalre is het nog een stevige tippel naar de startlokatie. Het is voor mij weer een opstart na de opgelopen averij o.a. gekneusde ribben, bij een ongelukkige val tijdens een van de serie grenslandwandeltochten . Ik voel ze nog wel maar waag het er maar op, met het voornemen, het op een kortere afstand te proberen. Het etablissement van waaruit de club haar tocht besproken heeft, blijkt de voorkeur te hebben gegeven aan een of andere partij, en zo dus een dubbele afspraak te hebben gemaakt, maar de eigenaar staat toch toe dat de club een voortent op zijn terrein plaatst, waar de inschrijving plaats moet vinden, alleen voor natje of droogje voor de tocht mogen wij wandelaars de voorplecht van een café gebruiken niet de zaal. Daaraan geven slechts weinigen gehoor. Ik twijfel nog bij inschrijving een grotere afstand te kiezen, maar verkies onderweg toch niet te doen. Derhalve voorzie ik me van twee route- omschrijvingen vooraf. Onder heldere lucht en dus najaarszonnetje, ga ik er op uit. Bij start gaan we een fietspad op die al gauw een splitsing aangeeft. Uitgeschoten aspergevelden langs met anderzijds het wegje maïsvelden dient zich al gauw het boscomplex aan bij een splitsing fietspad en houdt het wegje op overgaand in zanderig. Hier hangt een verkeersbord met opschrift en waarschuwing: " Fietspad, dus niet brommen of snorren". Mij zal je niet horen brommen. Welnu een snor heb ik niet, dus.... Opnieuw splitsing afstanden en een zijpaadje in bij lantaarnpaal no. E 314. Ja zo nauwkeurig is mijn route omschrijving als gewoonlijk bij ook deze club. Het kan niet missen. Pad gaat langs een verloren liggend voetbalveld en even verderop wordt ik verrast met een schitterend ven. De club gebruikt onderweg ook veel toeristisch aangeduide paadjes en even een mountainpad route maar we blijven merkwaardig van dit fietsgeweld bespaart. Er volgen een reeks paden en smalle ook, kruisen een breed bosfietspad en vervolgen met kleine heideveldjes waar de paars purperen heide op haar retour lijkt, maar even goed de natuur nog extra kleurt. Geraak aan de snelweg Valkenswaard - Eindhoven alwaar het al vroeg druk is met internationaal verkeer. Het is erg opletten om de overkant van de weg te halen. Met wat geduld. Kom aan de ingang van de Eindhovense golf terrein voor de groten in de maatschappij, m.n. het Belgisch koningshuis van weleer vertoefde hier graag in combinatie met de onze en industriëlen, hier begrensd door een mooi ven ook. Het omvangrijke golfcourt aan het publieke oog onttrokken is nu omheind met een onafzienbare draadschutting om wilde zwijnen van het terrein af te houden. Stel je voor. Het groot Petersven langs nu bordjes wild zwijn raster langs ook. Draaien links rechts ven omheen omrand met paarse heideveldjes. Een grote natuurstenen bank, staat er met opschrift dat deze als dank aan de bevolking van Valkenswaard is geschonken door mijnheer en mevrouw Philips. Behoeft vast geen uitleg. Klim een heuvel op en af krijgen nog een drooggevallen ven te gaan weer even langs het anti zwijnen gaas komt de bos rustpost in zicht voorzien van de kantinedienstwagen der club en zitjes onder een groot tentzeil. Hier is het dermate druk vanwege de extra ommetjes van andere afstanden die hier samenkomen. Na verwijlen ben ik weer op pad, letterlijk. Omliggende bomen versperren mijn pad en het is bezinnen erover klimmen of onderdoor kruipen. Neem mijn gang door het groen erlangs veiligheidshalve , vanwege mijn ribbentoestand. Geraak even bosgedoe uit via een smalle voetbrug de velden in met vennen en rietvelden. Hoor vogelgeluiden van vooral watervogels. Plots een schot van een of andere jager, vogelpaniek breekt uit, en het wordt plots druk in de lucht boven het terrein. Volg een lang pad naar een uitkijktoren, daal daar een dijk af ga door ruig bosje en langs een grote weide. Op mijn pad te gaan tref ik recente zwijnensporen die de grond totaal omwoeld hebben op zoek naar voedsel. Het gebied schijnt er vol van te zijn, maar ik zal ze niet tegenkomen toch. Een drassig pad volgt en een wijdse draai om het zoveelste ven heen ben ik in het natuurgebied de Spinsterberg en Valkenhorst beland. Moet steil afdalen in en door een diepe droge sloot met een paar planken belegd, me vasthoudend aan takken. En vervolg een smal bospad. Langs een doorkijkmuur van het ven voor vogelspieders. Volgt een lang drassig ongemakkelijk padje in de verte de bebouwing van de rand van Valkenswaard van waaruit luidsprekers, inderdaad al een poos hun muziek de natuur insturen, een tuinfeest of zo vermoed ik. Een keizersmantel vlinder op mijn pad kiest de wijde wereld. . Bereik de Valkenswaardse bebouwing tussen villa's en bungalows, langs een geschoren maisveld. Ga een laan door met eikels en kastanjes onder m'n schoenen in talloos aanwezigheid. Een lantaarnpaal met no. 20, jawel volgen Spar en Dennenlaan als naamgever. Flinke woningen zullen we maar noemen, kijken, met enorme tuinen. De Bosstraat in. En bij de tweede wegdrempel, verkeersremmers dus, ja zo omschrijft de parkoersbouwer het nauwkeurig, gaat het een dierenparkje langsheen, bokken, geiten, kippen, hertjes, en zo meer. Een groot hogere scholencomplex passeer ik. Gaat het weer de vrije natuur in en laten we de boeiende rijken bebouwing achter ons. Een speeltuin en Belevingspark voorbij en later er toch door te gaan, jawel een echt park ook. Bij lantaarnpaal no. 30 moeten we ineens het asfalt parkpaadje af een smal pad in. Kris kras door bos heen. Zig-zag paden langs brede droge sloten kennelijk als vangbekkens dienende voor wateroverlast tijden. Paddenstoelenrijk ook. In alle kleuren en maten, aantallen en een dankbaar object voor fotoliefhebbers. Alweer stap ik over eikels en later kastanjes, beukennootjes, op de club rustpost aan na deze lus. Nu minder druk maar toch levendig nog. Na de rust gaat het door ruiger bos en rietbegroeiing en een omsloten verscholen ven waar alweer een schot klinkt in de stilte en vogels opnieuw opvliegen, in alle onrust. Wat een hobby mensen hebben toch, sommigen dan. Na allerlei padwerk steek ik de N69 bij een verkeerslicht beveiligde kruising over en volg langs het tracé van een breed asfaltfietspad nu van een spoorwegverbinding met Eindhoven Belgié in vroeger jaren. Langs ook een groot sportcomplex enerzijds met alle denkbare sportmogelijkheden, terreinen banen enz. Een jeugdherberg, een zwembad open lucht dus en nog best bezocht ondanks een temperatuur van 17 graden. Maak aan het eind van het enorme hekwerk een draai de bossen weer in, en wend de steven richting Waalre, mijn gevoel, maar toch de parkoers architecten sturen me nog door allerlei padenwerk, fenomenaal gevonden dat wel. Onderbroken met heideveldjes en oude bomen en zeer jong groen ook nog. Een heel paden netwerk doorkruis ik, tref veel dagjesmensen, al of niet met kleine kinderen. Kom plots in openheid van veldwerk en constateer, dat na een heldere lucht vanmorgen de eerste uren de lucht bepakt is met wolken waar zowaar uit een donkere wolk wat gedruppel valt. Passeer plots een parkeerplaats, waar ook onze zuiderburen weer talloos present tekenen, aan de nummerborden te zien, en weet dan de startplaats nabij, en dat is ook zo. De Grenslopers hebben me opnieuw verrast met een schitterend parkoers, en duidelijke bepijling althans op mijn route, probleemloos mijn weg gevonden en de parkoersmensen passen een enorm compliment. Een goed en duidelijke route/omschrijving, omschreven met meters te gaan op elke regel, en het viel vast niet mee, zo exact te beschrijven. Naar mijn gevoel een wat langere afstand dan aangegeven in programma, maar valt niet over te malen, daarvoor was het parkoers ook zeer boeiend, zo bijzonder mooi, ik had het nooit willen missen. Bedankt voor jullie inspanning, alsook aan het inschrijf afmeldburo en de kantine wagen dienders. You all did a great job ! Mijn ribbekes hebben zich goed gehouden, en na dank aan de leden en het compliment voor de routes laat ik het echte horeca gebouw voor wat het is en zet ik in gezwinde pas mijn weg naar Waalre dorp in. Ik herneem mijn wandelingen weer, en zeg u daarom, Houdoe! Tot volgende keer Gegroet: Peter Heesakkers.
