Oei! Het wordt oppassen: De wet van Murphy waart rond, in en om het huis. Het wordt elke dag per fiets v.v. Geldrop; maar{!}; zowat een km. van huis neem ik het zekere voor het onzekere, mijn voorband maakt flapperend geluid en ik keer gauw om. Neem Annemie's fiets maar uit de schuur, mis, beide banden staan op de velling. Oppompen dan maar, ze zullen het redden tot Geldrop. Een zucht dus, en maar gekozen voor de 25 km. afstand want wel wat laat.. Tref een trouwe lezer van mijn artikelen uit het Zeeuwse Veere, ook een Peter, en zo besluiten we na lang niet gezien de tocht aan te vangen. Gaan de sporthal uit parkeerplaats over en langsheen een sportpark waarop het volstaat met caravans en tenten aller maat van de deelnemers. Wegje wordt fietspad en wat verderop smal pad tussen groensingels en weilanden vooral met plukjes bos en struikachtig geboomte. Komen aan de oevers van het Eindhovens kanaal, met rijk begroeide boorden weerszijden en de natuur haar gang mag gaan al jaren, nu enkel nog recreatief [roeien en pleziervaart] gebruikt, kanaalbrug over gaat het landgoed Gulbergen in. Wat grind en zandwegen in tot een toegang tot privéterrein. Noud W. Olats hoffotograaf meldt zich luidruchtig achter ons opkomende met de fiets, hij zal deze dagen trouw als altijd de route en wandelaars op de gevoelige plaatjes vastleggen, voor Olat's wandelalbum. Het pr. terrein openbaart zich in een geëgaliseerd slingerend op en afgaand pad , maar ook met verzakte kuilige asfaltpaadjes. Een weldaad en veelheid aan soorten bomen , bloemen en planten, zeg maar gerust lusthof. Het lijkt oneindig. Heidestukken onderbreken nu en dan. Raken hierna in gebied , de Schoutse vennen. Een route met geel/blauwe koppaaltjes volgt en dat betekent eindeloos geslinger langs ook div. vennen. De parkoersbrief is exact en geduldig in omschrijving. Op 6.2 k.m. is Olats open lucht rustpost welvoorzien. Een ruig natuurveld voorbij, gaat het omhoog naar viaduct weg Ehvn.- Helmond. Stukken knoop-punt-palenroute. De Papenvoortse heide in. Zie al veel paddenstoelen [vroeg?!] , en boleten. Buismanven en Bosven volgen en wat weilanden en akkers met groenafzettingen, en bomenrijen. Karrenspoor tussen maïsvelden en aardappel en bieten , asperges en andere veldgewassen gaat het tussendoor tot bijna Gerwen , waar we afdraaien naar noordelijke groenige villawijk van Nuenen. Gaan weer door park met overwegend erg oude bomen een lust voor het oog die knoeperts. Maar de paden zijn erg verzakt. Deze plaats staat volop in het teken als eertijds woonplaats van Vincent van Gogh, en we worden telkens met aanduidingen en bordjesverhalen eraan herinnert , wat en waar Vincent leefde en deed. Monumentale woningen hierover en beeltenissen, het ned. hervormde kerkje waar zijn pa predikte enz. Gaan langs doorgaande dorpsweg tot Nuenens park alwaar de zaal/caférust voorzien is. Zowat alle afstanden komen hier weer samen. Gaan het dorp weer uit eigenlijk een uit de kluiten gewassen satellietstad bij Eindhoven. , en draaien na een tunnel onder doorgaande weg door een meest rijtjeshuizenwijk over achteroms en paden en vijvers langs, of hoe groen kan een wijk zijn. Moeder Maria staat onder in een oude eikenboom versierd en wel , het huis en tuin tegenover oogt eerder als een allegaartje kermis. m.n. De sofa in de voortuin... Gaan door wat enerverende natuurgebiedjes, Toeristische en recreatieve gemeentelijke uitspanningen langs. , en geraken in Nuenens gehucht Eeneind. Draai na spoorwegovergang, een flink ongelijk liggend veel geleden kasseiwegje op, waarlangs een al minstens halve eeuw ex-stationsgebouw. Wanen ons even in de middeleeuwen hier waar geschiedenis tot leven komt. Even bezoek aan gildenkapel op een brinkje om via even zakengebiedje de weg naar de Collse watermolen te gaan die er nog exact bijstaat zoals Vincent hem schilderde. Hier dient zich de volgende Olat post aan , aan de rand van een schitterend natuur en wildgroeipark. De Collse zegge genaamd. Hierna volgt de route de Kleine Dommel, door een enorm ruig natuurgebied , een z.g. broek en het is er dan dus ook erg vochtig nu en dan, eenmanspaden door rietkragen en andere ruige planten vaak mensenhoog. Een absolute parel in de route vandaag. Een meest moerasgebied. Noud ziet een paar paddenstoelen of boomzwammen die volgens hem Judas-oren heten en inderdaad ze lijken op oren... Het slingerpad verandert van zand , gras , vochtig naar vochtiger tot modder, aanvankelijk over houtsnipperpaden maar dan verdergaand is het echt opletten waar de onderdanen geplaatst worden en omzichtig stappen. Maar dit gebied is zonder meer een must om te beleven. Uniek! Een stijging volgt naar de kanaaldijk van vanmorgen kanaal en nu ligt er een beton-fiets/wandelpad. Even de modder van de schoenen afstampen, en naar stijging naar kanaalbrug om die over te gaan en af te dalen langsheen een havenkommetje met vissers her en der, over weer een ongemakkelijke oude kasseienwegje. Wat plezierboten en kanovaarders, mag ik weer de ruige natuur in richting duiker van kleine dommel, bewandel drassig modderig, tot asfaltfietspad wat Peter Berkvens en mij geleidt naar de finish , de sporthal. Blijf er nog wat nahangen achter een glaasje, maar ben er tegen gewoonte zowat een uur eerder weg. We zullen elkaar morgen weer zien. Ontketen mijn stalen ros om de thuisgang in te zetten. Oef! Murphy's law is er weer! Bemerk opnieuw dat mijn voorband op de velling gaat een eind later..... Trap koppig nog door zover 't kan , maar dan besluit ik maar te gaan lopen, zal zo'n vijf k.m. gaans naar huis worden, tenzij....Ik wandel langs de gewestweg waar zich ook de Daf-complexen bevinden , ja die dus; Dan zie ik een bedrijfspoort waar bestendig auto's uitrijden , einde werktijd. Loop hoopvol toch naar de portiersloge, vraag , en verdomd ja, geluk na ongeluk ben ik Murphy weer te vlug af, even toch, en de man heeft een fietspomp. Pomp me het schompes, en het lijkt te houden.....? Ik geef pomp gauw weer af en hij begrijpt mijn haast, en onder dank en ik geef mijn stalen ros de sporen , zover weg raken als kan , vooraleer. En verdikkeme het lukt, op het randje weer, dat wel. Het wordt nog bandplakken voordat ik de rust kan genieten en mijn Annemie kan verhalen. En de voorbereiding op dag twee.
Dag 2 : De dag van Heeze:
Ik ben er niet gerust op, die fietstoestand dan. Schuurdeur open en ja; hij houdt lucht! De buitentemp. voelt klam vochtig windstil aan, de lucht oogt grijs. Kom vlak voor G. wandelaars tegen vroeg [er] gestart. Begroet ze alle. Peter Berkv. van gister ja; is ook weer present en daar gaan we dan. Komen zwoegers , [applaus], van de 80 en 110 k.m. tegemoet en wij gaan via fietspaden met een ruime draai noord-om Geldrop uit. Zakengebied door om weg Ehvn.-Geldrop over te gaan even dan nog langsheen om dan een boslaantje in te gaan. Slinger door bos en roepen ook nog even verkeerdlopers terug. Pijl hing er toch... Zal zich verderop weer herhalen. Komen na wat weide en agrarisch uit op monumentaal gehucht Riel, waar nog steeds 80 en 110 voorbij spollen. Even maar, op hun route. draaien we een veldwegje in en dan gaat het kris/kras door landbouw , veeteelt, akkers en velden in door overwegend ruig gebied met paden meest smal en percelen bos. Een regelrecht lustgebied dit tussen Geldrop en Ehvn. Gijzenrooi genaamd en beschermt. Komen Peter uit Mol {B.} tegen en de drie Peters , trekken met elkaar verder op. Zal verwarrend gesprek worden welke Peters elkaar aanspreken. Lopen door grassige en hoog grassige paden tot eerste Olat-post, maar opnieuw over padwerk nooit gelopen... Nu ook een paar graspaden onderlangs talud van de A67 {E34} en tot aan zuid-west-puntje G. Opvallend; een in-line skater met nordic stokken kan het niet laten , om telkens heen en weer een helling op/af en omgekeerd zich uit te leven tussen de wandelaars door. Peter B. ontmoet nog even bekenden hier en als we aanzetten tot verder geraakt P. even achterop. Op de splitsing van 35 k.m. gaat Belgische Peter zijns weegs en wacht ik op Veerse Peter. Die komt er aan. De route voor ons vervolgt door het Heezeren bos. Een amechtig mooi eindeloos bos/ heide/ natuur en weide akkers gebied, met groensingels omboord. Stappen hierna ex-spoor Valkenswaard-België eertijds en nu fietspad over, achter een camping langs en met bocht door ruige velden om later voorlangs de ingang ervan te passeren, middels asfalt, en verstrooide boerderijen. Een mestmachine op een land, laat de luchten verspreiden en we zuigen spottend onze longen vol mestlucht.... Je kon tegen die lucht zowat leunen... Gaan wegje later af, een smal eenmanspad dwars door weerszijden hoge maïs een poos, na een gildemonument. Gaan later weer opener landwerk en daarna de bebouwing van Heeze in.
Tuin gemeentehuis door , dan rotonde over, richting Someren en Sterksel, maar dan dient de hoofd/zaal café-rust zich aan. Henri Floor zet zijn tocht hier verder , na een korte ontmoeting. Draaien na rust dorpsweg af de kasteeltuinen en kasteelbossen en parken op aan. Een duiventoren lijkt nu onbewoond...Gaan kasteelpoort door een ongelukkig klinkerwegje waar mogelijk al een eeuw of langer nooit iets van recht gelegd is. Klinkers ver uit elkaar en diep karrenspoor. Peter en ik zien om en zien dikke grijze koppen in de lucht verschijnen, zal het weer ons verrassen? Lopen voor kasteelgracht en wat huisjes langs brug over de Grote Aa en weer een laan af tot doorgaande weg Heeze , om vlak ervoor toch de natuur van de Plaetse in te gaan. Nog wat mooie huizen, villa's. Zien erg grote bouwtenten staan waar folkloristische wagens voor a.s. optocht gebouwd worden. Veld en zandwegjes door komen we in buurschap Rul. Meest oude boerderijen nu door niet-boeren bewoond. Wat volkstuintjes voorbij lopende Weg af , privéterrein in bij uitzondering. Buigen af van witte villa, en volgen even rustige asfaltweg, tot aan hondenclub-rustplek, Olat. Draaien vanaf rust, om twee halve te gaan rotondes en mogen na buurtschap ,t Hout de velden weer in, in de buurt van de kleine Dommel blijvend door enige draaipoortjes, ook aan ruimte voor corpulente personen is hierbij rekening gehouden. Slingeren over prachtige verwilderde velden en volgen smalle paden erlangs de rivier op Geldrop aan. De balsemien is rijkelijk aanwezig hier, en het ziet er schitterend uit en dan de veelheid ervan...! Gaan wat straten nieuw en oud en centrum Geldrop door om de kasteeltuin in te gaan. Altijd zeker mooi. Verveelt nooit... Tuin en park ervan achterlatende steken we ringweg over en nog volgt iets , wat het midden houdt van plantsoen en wild ruig bos. Ook meest nattige paden. Grasveld door en daar is plots de sporthal als finish randje Geldropse bouw gelegen. Na lang verpozen hoor ik van Frans Stl. dat Patrick Vanderstukken ook gesignaleerd is. Maar het is juist dat ik op weg naar huis ga. Mijn fietsband heeft het gehouden tot nu.... Ik duim er voor. Wacht op overzichtspunt, en daar laat plots Patrick inderdaad het struweel voorgoed achter zich. Herkennend armengezwaai ziet ie niet.....! Pas vlak voor me heeft ie 't in de gaten. Even een kort onderonsje en de afspraak voor morgen is gemaakt. Linda komt morgen vrijwel zeker mee, weet ie. Ik vervolg mijn weg naar de lampenstad van weleer, en mijn fietsband? Die houdt het! Dat vertrouwen is er weer... Opmaak , voorbereiding voor de 3e wandeldag, morgen.
Dag 3 : De dag van Mierlo:
Weer op mijn fietske naar Geldrop. Band houdt zich kranig nog. Murphy zal ergens nog op de loer liggen voor.... We zien wel. Patrick is er nog niet; denk ik.... Plots staat hij achter me in de gymzaal aan het aanmeldburo. En Linda wijst hij, is ook meegekomen. Zie een zwaaiend schimmige gestalte vanachter glaswand wat café en zaal scheidt. Pat zegt dat de zon scheen in Heimisse en rondom Antwerpen, terwijl bij ons de lucht oud en grijs er uit ziet... Hoop dat ie de blauwe lucht mee neemt..... Na een bakje koffie en een voorpraatje gaan we op weg. Peter B. Veere is niet present..... En Peter Mol {B} is al op weg. Draaien om de sporthal meteen groengebied in langs kl. dommel. Smal weer. Om na pad weer een slingerend hoogstaand graspad veld over te steken. Brug rivier over ringweg. Tegendraads naar G. kasteel en tuinen en park door te gaan . Poort door , weg naar Mierlo over , door de dorpskern en langs immense dure appartementscomplexen G. uit te gaan. Weverijmuseum langs en almaar weer langs boorden rivier nu overzijde van gisteren bijna einde. Duurt wat nog voordat we door groenige wijken Geldrop achter ons laten tot we in de Molenheide en bossen raken. Een mooie uittocht toch wel en nu de rust van bosgeslinger. Fiets, mountainbike ruiter en andere wandelpaden. Volkstuintjes , knooppunt-palenroutes, en weer even terug G. . Gaan hier omhoog bos uit viaduct A67-E34 over, om na een bocht op de splitsing 35/25 k.m. te komen. Even nog overwegen , en dan besluit ik langst te gaan, en ga met Patrick en Linda Vanderstukken mee op. Noud die ons deels dezer dagen met camera in snap-toestand "achtervolgt", verras ik met mijn lange afstand beslissing ter plekke. Gaan even langs de A-weg om. Een kruisbeeld in de bocht waakt over ons wandelwelzijn , hopen we. Een zandweg brengt ons langs grote tuin lama's herten , emoe's en ander sierlijk gedierte. Zien een enorm struisvogelei liggen... Gaan het Rulse laarzenpad in een wandelroute op zich bestaand. En apart gemarkeerd. Houtwalletjes, groensingeltjes , draaipoortjes bruggen en bielzenbruggen slingeren hoekig door nat gras ons door dit unieke landschap, volgen vertrapt gras van voorgangers onzes. Wat een weelderig natuurgebied dit; indrukwekkend, mooi, met ooooh's en aaah's. Tussen weiden met schapenkuddes, koeien en stierkalveren. Toch weer op Rul aan van gisteren. Olatpost dient zich aan. Even verpozen in midden moeder natuur aan een veldwegje. Pad vervolgt door meestal graswegjes en door weiden en velden ruigte. langs bloemen en dahlia's volkstuinen, een weelde aan gekweekte en wilde bloemen en planten , maar ook groenten. Volgen aldoor op. Langs wilde bloemenvelden met een weelde naast bloemen ook plantensoorten. De natuur maakt er een schitterend palet van. Dan volgt na veel bos eindelijk een grindpad, wel wat lang ,en dwars door de Strabrechtse heidevlakten. Alleen de wind horen we. Komen langs heide zandverstuivingen meest kunstmatig aangelegd om amfibieën te lokken, en afgeplagde hei . Weidse blik rondom ons en overweldigende stilte. Veldpaden gaand kronkelend en hoekig zien we even in de verte sporen van een catastrofale heidebrand begin Juli vorig jaar. Heidelopers toeristen passeren ons nu en dan , een geparfumeerde dame laat haar nog veraf ruiken.... We komen op veldpost 1 van de 15 en 25 na onze lange lus. Hierna gaan we verder de grote stille heide op , karrenspoor en paden smal en breed afwisselend. . Langs groepen bijenkasten zo in het veld , kolonies dus. Daar heb ik niks mee en gelukkig op veilige afstand.... Het gepadder zet zich door, door bos en hei en MTB-paden. Parkoersman Ad en consorten sturen ons ook nog door een troosteloos heidebrandgebied ruim 300 voetbalvelden groot zo wilden de berichten vorig jaar... in erg trieste aanblik van zwartgeblakerde velden omgevallen en veraste bomen en staken. Een Sahelland-achtig beeld van als droogte, en vernietiging. Toch zien Patrick en Linda en ik al weer herstel doordat er grassen opkomen, en blaadjes groen en planten en bloemen , maar het bomenbos is reddeloos verloren. Doch; een weifelend herbegin. Zal met der tijd een verwilderd gebied worden i.p.v. bomenbos... We gaan hier haast eindeloos doorheen met talloze zijpaden door. Een aanklacht van onvoorzichtige natuurvandalen. Mogen de hei weer af over viaduct A67, om in gebied Voortje onder Mierlo te komen op redelijk rustige asfaltweg, wat huizen verspreid. en Mierlo op de einder en zijn dominante communicatietoren. Langs immense velden prei, maïs en uitgeschoten spruitenvelden... Gaan nog een natuurgebied in ruig en bossig. Goorloop en Overakkerse loop gebied in met opnieuw ruige velden akkers, hooilanden, beemden, en sloten. Komen aan weg Lierop /Mierlo en gaan eindelijk op deze plaats aan. De café-rust herbergt vandaag een fietsclubdag en er hangen sport-wielerkoerstruitjes allerlei langs ons en boven aan het plafond. Gaan hierna de rust dwars door dorp op de bossen en heide van Molenheide aan, en onderlangs zowat t.v./radiotoren. Weer een prachtig gebied in. Steken na ge-pad-werk weg Mierlo/ Geldrop over de Luchense heide in en het gebied Wolfsven. Gaan achterdoor vak.-bungalowpark en recreatiegebied verder door Luchens bos en raken even villawijk Mierlo-west aan. Vogel-straatnamen. Padderen door tot laatste Olat-post, ofwel wagenrust genaamd ook. Parkoers-opperhoofd Ad is er ook en we mogen hem dankzeggen en prijzen voor deze erg mooie dagen. Ad's neus krult van trots en tevredenheid. We lijken een der laatste te zijn, en worden extra bedeeld met overtollig gebleken broodjes met beleg. Opnieuw door bospartijen allerlei gaan we recht zowat op Geldrop aan. Tot we komen aan de oostelijke villa/bungalowwijk rijkelijk in tuinen en groen dus ook. Even ontbreekt een pijl en moeten we papier raadplegen om het juiste pad te vinden , maar ik weet hier na jaren de weg , en ziet daar is een vervolgpijl, we gokken goed. Wat industrie enerzijds bos en tuin anderzijds steken we weg Nuenen -Geldrop over langs een immens sportpark, met grote nu voor wandelaars parkeerterreinen. Fietspad langs bebouwing en dan is daar plots de sporthal.
Nablijvers bevolken de tent en terras-overkapping. En het is er beregezellig. Zien nog enige beneluxwandel-medewerkers, en de praat en gezelligheid is compleet. Patrick, Linda , ik en vast al die anderen , kijken terug op een geslaagd fenomenaal mooi , uitgekiend, zorgvuldig voorbereid wandelparkoers en wandeldagen. Moeten we nog zeggen dat we als laatste onze woonst op gingen zoeken?.... Een wandeltocht van een natuurrijke schakerende schoonheid. Hulde aan de Olat-medewerkers en de parkoersbouwers/uitzetters. Een tocht om in lengte van jaren terug te keren. Een absolute topper. Ach Ja; de slogan ; "Echt Olat"! Niet voor niks de grootste wandelclub des lands; rondom 1.000 leden {!}. Nu dinsdag uit de serie Grensparkwandeltochten, op naar Luyksgestel die hiervoor aan de beurt is. Misschien zie ik u daar ook . Peter Mol zie ik er ook. Blijven wandelen , dan zien we elkaar zeker ook wel ergens. Vergeet niet de foto's van de tocht op Olat.nl te bekijken. Noud Wijn heeft zich het heen en weer gefotografeerd. Houdoe! Peter Heesakkers.
Het belooft warm te worden vandaag, en dat doet me besluiten eerder op weg te gaan, om deze enigszins te compenseren in tijd. Opnieuw is De Kempenstreek mijn reisdoel vandaag tussen Bergeyk -Eersel en Luyksgestel.
Heb de luxe van keuze tussen twee drie buslijnen en twee buurtbusdiensten. Ga nu maar eens de nieuwe van dit jaar proberen nu via Eersel lijn en vanaf daar de buurtbus. Het is "rustig" in de bus , zal de vakantietijd wel zijn. In de buurtbus ga ik 'n gesprek aan met de chauffeuse die het kempens streekdialect gebruikt, en ik probeer mee te kleppen. Heerlijk plat! De wandelaar van boven de rivieren zit met z'n oren te klapperen. We mogen buiten de halte redelijk dicht bij het startburo van het kleine paar straten dorp uitstappen. Het wemelt naast onze gele nummerborden van van buurmans autoborden wit-rood dus. Dat wordt aanschuiven bij de inschrijving in het buurthuis. Ook zien we al eenlingen en groepjes wandelaars op weg gaand. Ik stap in het bermgras nog in de dauwdruppels. Het dorp ben ik rap uitgelopen ; een straatje met wat korte zijstraten Langsheen de onvermijdelijke dorpskerk en niet alleen New York had zijn twin-towers; dit kleine kerkje ook. Gaan een wegje in velden agrarisch met landbouw/ veeteelt, over de droog liggende beek De Run. Niks te runnen nu dan dus. Wat nieuwe , maar oude stijl gebouwde boerderijen langs en boom en plantenkwekerijen. Landje bonenstaken sperziebonen en tuinbonen. Wat verder ligt Teun de stier, hij lijkt uitgeput zo tussen de koeien, veel werk verzet wellicht.....{ ...}. Draai een berken en eikensingeltje in zanderig met bieten en maisvelden. en dan mag ik de bossen in. Knapperende takjes en bladwerk onder de schoenen. En welkome schaduw. Een knoest van een kastanjeboom wijst ons ook de juiste weg. Het gaat over boswegjes , fietspaden, ruiterpaden, en MTB-padwerk en kennelijk motorcrossfanaten die zich uitgeleefd hebben al jaren onbespied. Na bijna 4 k.m. volgt al een schuurrustpost en dat vind ik wat vroeg maar kennelijk al toemaatje voor de korte afstanders. Op de grens van boerenvelden en het kempens bos. Ik vervolg dus maar en krijg te horen verderop dat dit een lus van zeker tien k.m. zal worden; het zij zo. Volg een lange kronkelende asfaltweg honderden mtrs. lang zeker , om toch een bospad in te draaien. Vlinder keizersmantel zwermt even om me heen, wijst me dan de vervolgweg en gaat er weer vandoor. Bosbes en varens zijn de welige grondbegroeiïng, zover er maar te kijken is. In de rommelige bodem van het uitgestrekte bosgebied met dennen , spar en loofbomen. Waar omgevallen bomen mogen een worden met de bodem ten gunste en schuiling van wild en insecten. Weer even asfalt gaande, geven bordjes aan dat ik de Eerselse kempen en bossen in mag gaan. Even volgt een grovve grindweg toch overgaand in zand tegenover een leuke boswoning, waar een kleurige haan het pad snel kruist om in hulstbosjes zijn schuilplek te zoeken en me ook nog na-kraait. Een stokoude boerderij; De Heestert, genaamd naar kleine streek hier. Een grasveld verscholen met hondentrainingskamp. Niet druk gelukkig en de baasjes weten van onze passage vandaag, dus goed aangelijnd. Het is oppassen met de paden die snel in afslagen opvolgen , meest erg smal. Ik check de regels die genummerd zijn op mijn parkoersomschrijving daarom nauwgezet. De bepijling is trouwens voortreffelijk en genummerd conform papieren uitleg.. Wandel vaak over sprokkelhoutpaden en dennenappels, oud bruin bladwerk en oude dennenaalden knapperen onder de zolen. Smal , smaller, smalst. Wandelaars voor me gaan toch nog aan de kant. Maar gelukkig zit het bij mij meer in de lengte dan in de breedte, dus dat hoefde niet , een zijstap is ook snel gemaakt. Ik ontmoet legio vlamingen zo te horen en soms even te spreken. Opnieuw zijn de bosbessen overvloedig in de omtrek te zien. Ga een beton fietspad op met eigen toeristische routeborden en dan er vanaf en dan de lila-koppaaltjesroute volgend, zo papier me geduldig uitlegt. Voor me ineens de purperen heide, die al dus in bloei lijkt te komen. Met groepjes den en berk en kleine loofboompjes erin. Erg mooi. Slingeren een poos bosrand/heide. Zie markering Pelgrimspad naar Visé en aansluitende op de GR 5 naar Nice. Gaan een vochtige heide in via klaphek , waar de gagel erg domineert. Zeg maar gerust een zee ván. Even opletten bij padsplitsing welke van de twee, te nemen, gok op de rechtse en blijkt later verderop de juiste en ook samenkomend met linkerkant-pad. "Vorksplitsing". Ben nu in de Cartierheide van Hapert. Ik krijg een lange plankenpad zowat half tot meter boven de grond te gaan, die uitkomt op een berkendijkje die vroegere plassen scheidde. De stronken van deze en ander geboomte nopen me tot oplettendheid. Dan vlak voor me kuiert een flinke vlezige koe op mijn pad, die de bossages instapt een bijna niet te zien smal pad in verdwijnt zijn achterste in het struikgewas en riet. Gelukkig die mastodont ben ik kwijt, want als zo'n vleesbonk schrikt van me?.... Dan hoor ik rechts van me waden en geplons door het vennen en plassenwater, en zie ik een hele kudde van deze beesten in het water staan, en waar kan nog grazen. Blijf even staan om dit te zien. Een enorm verscholen plas heeft deze dieren op bezoek. Veel wandelaars staan het schouwspel te bezien. Het stronkige bomen-dijkjes pad wordt verruilt met een bredere zandweg, en een wildrooster overgaand, bospad volgend naar weer een betonfietspad, draai ik het bos weer in met lila-koppaaltjesroute. Een pick-nick bank met mooi ven omheengaand voor de helft. Het Laarven genaamd. Een ruiterpad volgt en een verhard fietspad langs weg Eersel Mol-Postel. Doemt plots een gedaante op die ik van foto's herken Peter U. uit Mol. Veel over zijn wandelactiviteiten wetend en een aktieve kilometervreter, en voorbije weekend nogmaals op een der foto-picasaweb-albums in volle glorie staat nu ineens naast me. Ik stel me voor na eerst te vragen. Hé...Ben jij Peter niet uit Mol? Jawel: als ik me bekend maak met handdruk kent ie mij ook. Ah dus dieje ja. We hebben elkaar de rest der tocht veel over het wandelen en ik de streek kennende te vertellen , maar Peter is hier ook niet bepaald onbekend, zo blijkt gauw. Het wordt een nog aangenamere wandeling, want we hebben per slot van rekening veel gemeen en samen bekenden. Koolwitjes en citroenvlinders zweven plots voor ons en langs ons. Mogelijk passende beplanting of bloemen. We gaan weer de beschutting in van bosschaduwen. Gele kop route volgend. Dan even intermezzo met begroeide vlakten, open in bos. En voortdurend padgedraai komt er een bekende weg in zicht het begin van deze lus , maar nu tegenovergesteld te gaan. Een groepje leden van de Molse wandelclub begroet ons als "de twee Peters", kent me van de schrijverij en blijkbaar volgers ervan{?}... We komen even verdergaand terug op de te vroege post van vanmorgen , een aspergekwekerij, en dat is aan de omliggende velden te zien. De dammen in de uitgestrekte velden omheen is in plantvorm doorgegroeid. Frisgroenig dus, en best mooi om te zien. De rustpost in de schuur is nu veel rustiger. We zetten ons op de klapbanken met tafels. Na dit verpozen moeten we opnieuw de route asfalt een eindje terug lopen, en draaien we de bossen weer in. Weer MTB-routes en smaller smalst door en dan na bosdraaigedoe de z.g. gele route in volgend. Peter Mol was oplettender dan ik, met al die afslaande paden. Maar ook zag Peter , dat de routeomschrijving gedateerd was heel bovenin , met 26 Okt. 2008........ Verdorie ja!... Maar ook dat we splitsing en kregen met 20 k.m. her of der... Die afstand was er n.l. vandaag niet{!}... Als die er was hadden we die zeker gekoppelt. We doen voort door het grote stille bos, padwerk nauwkeurig afvinkende op het papier, want de afslagen zijn dermate rijkelijk dat we op onze qui-vive moeten blijven. We volgen vandaag een route van bijna drie jaren her nota bene, die ik nog niet eerder gekend had. Maar absoluut erg mooi , boeiend zelfs, maar de parkoersbouwer heeft vast zo veel goede reacties eerder gehad of geen tijd of wie weet wat, dat hij een oude route uit zijn buro-la heeft gepakt. Wie zal het zeggen , maar vernieuwing is toch wel op z'n plaats. De gele route gaat aldoor verder en wat open delen van akkers en weiden en singels doen zich aan. . Toch nog ruiterpadwerk volgt en dan een bosrand sportpark van "De Weebosch" zoals ze hier ter streek zeggen. Langsheen bosweg met asfaltfietspaden, die nu veel wielertoeristen uit de talloze campings en vakantiehuizenparken, verwerken. We naderen nu duidelijk het buurthuis / finish weer en het lijkt of de rood-witte België-borden overheersen hier vandaag. Het was vandaag weer echt De Kempen; rust, natuur en eindeloos dwalen door aller soort bospartijen , al spant den en spar de kroon naast loofbossen. Tref in de zaal/café nog heel wat bekenden. Ja; wandelen is ontmoeting. Neem na een poos praatje afscheid van Peter Mol . Zie 'm vast in Geldrop ook komend weekeinde de eerste van Augustus. Wel mag na drie jaren eens een ander parkoers bedacht worden, ik kende de meeste paden niet , maar andere vaste bezoekers hier, zullen ze herkend hebben. De omgeving kent legio mogelijkheden waar andere clubs jaloers op kunnen zijn. Buit die dan ook uit... Voor mij in alle geval een super parkoers, en ik voel me fier, dat mijn wieg in deze hoek van de provincie mocht staan. Rust en ruimte. De oostelijke helft van Brabant. Nu komend weekeinde staan de Kempische Wandeldagen op de rol. In Geldrop, juist oostelijk van Eindhoven. {Over de E34---} , Verzorgt door OLAT .{NL} .Een-twee of drie dagen, puur natuur en van heinde en verre het land en ook vlaanderen komen ze er al jaren op af. Zeker om iets naar uit te zien en te doen. Misschien zie ik u daar ook wel. Blijven wandelen dus. Houdoe, tot volgend schrijven of ziens. Groet uit Eindhoven: Peter Heesakkers
