Het belooft warm te worden vandaag, en dat doet me besluiten eerder op weg te gaan, om deze enigszins te compenseren in tijd.  Opnieuw is De Kempenstreek mijn reisdoel vandaag tussen Bergeyk -Eersel en Luyksgestel. 

Heb de luxe van keuze tussen twee drie buslijnen en twee buurtbusdiensten.  Ga nu maar eens de nieuwe van dit jaar proberen nu via Eersel lijn en vanaf daar de buurtbus. Het is "rustig" in de bus , zal de vakantietijd wel zijn.  In de buurtbus  ga ik 'n gesprek aan met de chauffeuse die  het kempens streekdialect gebruikt, en ik probeer mee te kleppen.  Heerlijk plat!   De wandelaar van boven de rivieren zit met z'n oren te klapperen.  We mogen buiten de halte redelijk dicht bij het startburo van het kleine paar straten dorp uitstappen.  Het wemelt naast onze gele nummerborden van van buurmans autoborden wit-rood dus.  Dat wordt aanschuiven bij de inschrijving in het buurthuis.  Ook zien we al eenlingen en groepjes wandelaars op weg gaand.  Ik stap in het bermgras nog in de dauwdruppels.  Het dorp  ben ik rap uitgelopen ; een straatje met wat korte zijstraten Langsheen de onvermijdelijke dorpskerk en niet alleen New York had zijn twin-towers; dit kleine kerkje ook.   Gaan een wegje in velden agrarisch met landbouw/ veeteelt, over de droog liggende beek De Run.   Niks te runnen nu dan dus.  Wat nieuwe , maar oude stijl gebouwde boerderijen langs en boom en plantenkwekerijen.  Landje  bonenstaken sperziebonen en tuinbonen.  Wat verder ligt Teun de stier,  hij lijkt uitgeput zo tussen de koeien, veel werk verzet wellicht.....{ ...}.  Draai een berken en eikensingeltje in  zanderig met bieten en maisvelden.  en dan mag ik de bossen in.  Knapperende takjes en bladwerk onder de schoenen.   En welkome schaduw.   Een knoest van een kastanjeboom wijst ons ook de juiste weg.   Het gaat over boswegjes , fietspaden, ruiterpaden, en MTB-padwerk en kennelijk motorcrossfanaten die zich uitgeleefd hebben al jaren onbespied.   Na bijna 4 k.m. volgt al een schuurrustpost en dat vind ik wat vroeg maar kennelijk al toemaatje voor de korte afstanders.  Op de grens van boerenvelden en het kempens bos.    Ik vervolg dus maar en krijg te horen verderop dat dit een lus van zeker tien k.m. zal worden; het zij zo.   Volg een lange kronkelende asfaltweg honderden mtrs. lang zeker , om toch een bospad in te draaien.  Vlinder keizersmantel zwermt even om me heen, wijst me dan de vervolgweg en gaat er weer vandoor.   Bosbes en varens zijn de welige grondbegroeiïng,   zover er maar te kijken is.   In de rommelige bodem van het uitgestrekte bosgebied met dennen , spar en loofbomen.   Waar omgevallen bomen mogen een worden met de bodem ten gunste en schuiling van wild en insecten.   Weer even asfalt gaande, geven bordjes aan dat ik de Eerselse kempen en bossen in mag gaan.   Even volgt een grovve grindweg toch overgaand in zand tegenover een leuke boswoning, waar een kleurige haan het pad snel kruist om in hulstbosjes zijn schuilplek te zoeken en me ook nog na-kraait.  Een stokoude boerderij;  De Heestert, genaamd naar kleine streek hier.   Een grasveld verscholen met hondentrainingskamp.  Niet druk gelukkig en de baasjes weten van onze passage vandaag, dus goed aangelijnd.  Het is oppassen met de paden die snel in afslagen opvolgen , meest erg smal.  Ik check de regels die genummerd zijn op mijn parkoersomschrijving daarom nauwgezet.   De bepijling is trouwens voortreffelijk en genummerd conform papieren uitleg..  Wandel vaak over sprokkelhoutpaden en dennenappels, oud bruin bladwerk en oude dennenaalden knapperen onder de zolen.   Smal , smaller, smalst.  Wandelaars voor me gaan toch nog aan de kant.  Maar gelukkig zit het bij mij meer in de lengte dan in de breedte, dus dat hoefde niet , een zijstap is ook snel gemaakt.   Ik ontmoet legio vlamingen zo te horen en soms even te spreken.   Opnieuw zijn de bosbessen overvloedig in de omtrek te zien.   Ga een beton fietspad op met eigen  toeristische routeborden en dan er vanaf en dan de lila-koppaaltjesroute volgend, zo papier me geduldig uitlegt.  Voor me ineens de purperen heide, die al dus in bloei lijkt te komen.   Met groepjes den en berk  en kleine loofboompjes erin.   Erg mooi.  Slingeren een poos bosrand/heide.  Zie markering Pelgrimspad naar Visé en aansluitende op de GR 5 naar Nice.   Gaan een vochtige heide in via klaphek , waar de gagel erg domineert.  Zeg maar gerust een zee ván.    Even opletten bij padsplitsing welke van de twee, te nemen, gok op de rechtse en blijkt later verderop de juiste en ook samenkomend met linkerkant-pad. "Vorksplitsing".  Ben nu in de Cartierheide van Hapert.   Ik krijg een lange plankenpad zowat half tot meter boven de grond te  gaan,  die uitkomt op een berkendijkje die vroegere plassen scheidde.   De stronken van deze en ander geboomte nopen me tot oplettendheid.  Dan vlak voor me kuiert een flinke vlezige koe op mijn pad, die de bossages instapt een bijna niet te zien smal pad in verdwijnt zijn achterste in het struikgewas en riet.   Gelukkig die mastodont ben ik kwijt, want als zo'n vleesbonk schrikt van me?....  Dan hoor ik rechts van me waden  en geplons door het vennen en plassenwater, en zie ik een hele kudde van deze beesten in het water staan, en waar kan nog grazen.   Blijf even staan om dit te zien.   Een enorm verscholen plas heeft deze dieren op bezoek.  Veel wandelaars staan het schouwspel te bezien.   Het stronkige bomen-dijkjes pad wordt verruilt met een bredere zandweg, en een wildrooster overgaand, bospad volgend naar weer een betonfietspad, draai ik het bos weer in  met lila-koppaaltjesroute.   Een pick-nick bank met mooi ven omheengaand voor de helft.    Het Laarven genaamd.     Een ruiterpad volgt en een verhard fietspad langs weg Eersel Mol-Postel.   Doemt plots een gedaante op die ik van foto's herken Peter U. uit Mol.  Veel over zijn wandelactiviteiten wetend en een aktieve kilometervreter, en voorbije weekend nogmaals op een der foto-picasaweb-albums in volle glorie staat nu ineens naast me.   Ik stel me voor na eerst te vragen.  Hé...Ben jij Peter niet uit Mol?  Jawel: als ik me bekend maak met handdruk kent ie mij ook.   Ah dus dieje ja.  We hebben elkaar de rest der tocht veel over het wandelen en ik de streek kennende te vertellen , maar Peter is hier ook niet bepaald onbekend, zo blijkt gauw.  Het wordt een nog aangenamere wandeling, want we hebben per slot van rekening veel gemeen en samen bekenden.   Koolwitjes en citroenvlinders zweven plots voor ons en langs ons.   Mogelijk passende beplanting of bloemen.    We gaan weer de beschutting in van bosschaduwen.  Gele kop route volgend.   Dan even intermezzo met begroeide vlakten, open in bos.   En voortdurend padgedraai komt er een bekende weg in zicht het begin van deze lus , maar nu tegenovergesteld te gaan.  Een groepje leden van de Molse wandelclub begroet ons als "de twee Peters", kent me van de schrijverij en blijkbaar volgers ervan{?}...  We komen even verdergaand terug op de te vroege post van vanmorgen , een aspergekwekerij, en dat is aan de omliggende velden te zien. De dammen in  de uitgestrekte velden omheen is in plantvorm doorgegroeid.  Frisgroenig dus, en best mooi om te zien.   De rustpost in de schuur is nu veel rustiger.  We zetten ons op de klapbanken met tafels.  Na dit verpozen moeten we opnieuw de route asfalt een eindje terug lopen, en draaien we de bossen weer in.   Weer MTB-routes en smaller smalst door en dan na bosdraaigedoe de z.g. gele route in volgend.   Peter Mol was oplettender dan ik, met al die afslaande paden.   Maar ook zag Peter , dat de routeomschrijving gedateerd was heel bovenin , met  26 Okt. 2008........ Verdorie ja!... Maar ook dat we splitsing en kregen met 20 k.m. her of der...  Die afstand was er n.l. vandaag niet{!}...  Als die er was hadden we die zeker gekoppelt.    We doen voort door het grote stille bos, padwerk nauwkeurig afvinkende op het papier, want de afslagen zijn dermate rijkelijk dat we op onze qui-vive moeten blijven.  We volgen vandaag een route van bijna drie jaren her nota bene, die ik nog niet eerder gekend had.   Maar absoluut erg mooi , boeiend zelfs, maar de parkoersbouwer heeft vast zo veel goede reacties eerder gehad of geen tijd of wie weet wat, dat hij een oude route uit zijn buro-la heeft gepakt.  Wie zal het zeggen , maar vernieuwing is toch wel op z'n plaats.  De gele route gaat aldoor verder en wat open delen van akkers en weiden en singels doen zich aan. . Toch nog ruiterpadwerk volgt en dan een bosrand sportpark van "De Weebosch" zoals ze hier ter streek zeggen.   Langsheen bosweg met asfaltfietspaden, die nu veel wielertoeristen uit de talloze campings en vakantiehuizenparken, verwerken. We naderen nu duidelijk het buurthuis / finish weer en het lijkt of de rood-witte België-borden overheersen hier vandaag.  Het was vandaag weer echt De Kempen; rust, natuur en eindeloos dwalen door aller soort bospartijen , al spant den en spar de kroon naast loofbossen.   Tref in de zaal/café nog heel wat bekenden. Ja; wandelen is ontmoeting. Neem na een poos praatje afscheid van Peter Mol .  Zie 'm vast in Geldrop ook komend weekeinde de eerste van Augustus. Wel mag na drie jaren eens een ander parkoers bedacht worden, ik kende de meeste paden niet , maar andere vaste bezoekers hier, zullen ze herkend hebben.   De omgeving kent legio mogelijkheden waar andere clubs jaloers op kunnen zijn.   Buit die dan ook uit...  Voor mij in alle geval een super parkoers, en ik voel me fier, dat mijn wieg in deze hoek van de provincie mocht staan.  Rust en ruimte.  De oostelijke helft van Brabant.  Nu komend weekeinde staan de Kempische Wandeldagen op de rol.  In Geldrop, juist oostelijk van Eindhoven. {Over de E34---} ,  Verzorgt door OLAT .{NL} .Een-twee of drie dagen, puur natuur en van heinde en verre het land en ook vlaanderen komen ze er al jaren  op af.  Zeker om iets naar uit te zien en te doen.  Misschien zie ik u daar ook wel.  Blijven wandelen dus.   Houdoe, tot volgend schrijven of ziens.  Groet uit Eindhoven:  Peter Heesakkers