Zuth:  "Zonder uitvallers thuis" .   Mooi bedacht toch die naam.   De vroege snelbus brengt me ondanks nog een onverwachte wegomleiding rap op tijd in Gemert.   Door de buitenstaander plagerig Gémèr genoemd, als in het frans dus de fonetische transcriptie.  Waarom is nooit geweten.   Het eigen clublokaal is als immer prima voorzien en accomodatie.   Na het taske koffie als opwarmertje, ga ik er tussenuit.    Wat straten als inleiding om via een tussendoor wringend hekwerk om fietsen en ander wielwerk, buiten een park te houden , waar ik in moet.   Hoor het carillion in het  nog stille dorp, nou ja uit de kluiten gewassen toch;  het oude brabantse volkslied van hertog Jan spelen.   Het grindpad knispert onder mijn zolen voorlopig.   Vijver  wordt zowat volledig gerond.  Met eenden met handpalm groot kroost, waterhoentjes,  meerkoeten, zwarte zwanen, en al wat zich meer bij en in water thuis voelt.    Oevergewassen als vooral rietpluimen en waterplanten, het is al een mooi begin van de tocht.    Een houten boogbrug over waterversmalling, om wat verderop het park achter me te laten.    Ik koester me in de weldadige ochtendzon al komen al snel stapelwolken opzetten wat later.   Het blijft na dit park groenstroken en parkjes aansluitend lopen rand bebouwing.   Goed gevonden die aaneenschakeling van parkoersman.   Het is genieten van vijvertjes , sloten, bruggen,  Een weelde  en variatie van veldbloemen en planten , grassen, larderen het wandelpad.   Even lijkt de tocht een herhaling van vorige editie, maar ziet, parkoersman heeft toch wat anders in petto.    Houtduiven vliegen vanaf pad net voor mijn voeten op.    Er volgt een geluidswal tegenaan de wijk met een gloed van vooral korenbloemen en klaprozen , en andere flora.  Tegelpaden , grindpaden en fietspaden geleiden me verder, draai eindelijk van de bebouwing af , steek een rotonde over, de open wereld in van agrarisch allooi.    Bewolking neemt toe almaar, en soms dreiging van regen.  De wind brengt iets als regenkou.   Zie plots zwaluwen laag over de landerijen scheren op jacht naar laagvliegende insecten en dit betekent volgens weerkenners regen op komst.   Houd m'n regenjack paraat dan, want schuilen is niet mogelijk.   Het wordt donkerder.   Velden opkomende maïs, en ander groenten als aardbeien en aardappelen vooral.   Aardbeien groeien vlak aan de grond, hoeft men niet van de ladder te vallen tijdens  het plukken.... Velden , akkers , weiden glijden de stapper voorbij, rustiek platteland.    De wind steekt op en voel wat gedruppel, denk aan de zwaluwen.....   Kom voorbij een blaadjeshaag die helemaal als in vitrage-gordijnen lijkt ingepakt. Grijze webben. Werk van de spinselmot.  Gek op jonge blaadjes en groen , net als ouwe bokken dus, netwerk zal vanzelf verdwijnen later en de natuur herhaalt zijn bladgroei.   Beekje Peelse loop steek ik over.  Asfaltweggetje geleidt me langs oude boerenhoven.   Het gedruppel houdt op, gelukkig, elders valt kennelijk meer.    Asfalt gaat wat later over in zandweg en ga natuurgebieden  Cleefswit en De Sijp in.    Een variabos waar vooral sparren staan.   Ga over naar natuurgebied De Krim.    Langs bos en zandbaan rechttoe een huis waar we bij een familie thuis in hun schuur de rustplaats voorzien is na 10.3 k.m.   Niet ongewoon tijdens brabantse tochten.   Na deze rustpost , lange zandweg links bos , rechterkant heidevelden.   Vervolgens een paar draaihekken, pad vervolgende.   Smal bospad meldt zich de Grensweg, mogelijk van gemeenten{?}.   Slagbomen, langs lanen groene beuk en paarse beuk eiken en verrassende doorkijken.   Malse grasvelden , en altoos waterkanonnen en regeninstallaties, want de droogte houdt aan.   Graspaden door een bos.  Veldvogels en vogelengezang in bossen en velden.   Bos weer uit, een fietspad beton langs gewestweg.   De wegnaam doet vermoeden in de buurt van Oploo, en Rips, en vrij plotseling duikt de plaats Rips uit het groen, zijnde een echt Peeldorp met een paar straten.   Rododendronsstruiken bloeien welig in de voortuinen, opvallend in trek hier lijkt het.    Dorpke uit via rotonde en fietspaden , gaat het vrij direct de bospaden van De Slenk,  en Beestenveld door,  een prachtig variabel bosgebied van De Stippelberg, een populair verblijfsgebied.  Zo innemend mooi.  Even is het onduidelijk , er zijn twee gele paaltjes routes en een wordt vernoemd op papier.  Een kabbelend beekje dient genomen, een wandelaar op een bank ziet mijn twijfel en brengt me op het juiste  { gras}-pad terug tijdig.    De weelde aan natuur leidt me almaar af.   Kris-kras gaat het door de bossen van Stippelberg.   Haal wat wandelaars ook van andere afstanden in,  die bij me op de route zijn gekomen intussen.   Praatje hier en daar,  en een korte groet soms.   Volgen bos en andere fietspaden  elkaar op.   Terug in landelijkheid, en afgescheiden weiden en velden , akkers met groenstroken.   Komen later opnieuw aan een ruime binnenplaats van een boerenbedrijf, en mogen in een welvoorziene schuur met buffet en lange tafels met stoelen pauzeren.   Opnieuw voorziet de club vandaag tegen erg democratische prijzen  tegen laving ,  frisse en warme dranken en eetbaars.   Ga na deze post even asfalt op, draai veldzandweg in vrij direct.   Eikenlaan.  Weer tussen natuur  ergens in de omgeving van Bakel en Mortel.  Herken delen van de  Olat-winterserie-tocht vanuit naburig Bakel.  Steek gewestweg over, en dan wordt menigeen op het verkeerde pad of been gezet doordat, bij een verbouwing van een grote boeren  productieschuur, de verbouwers, hun pallets en lading, zowat midden op de doorgaande bosweg geplaatst hebben, waardoor sommigen denken, geen toegang.   Het papier duidt juist anders.  Ik gehoorzaam en  gaan de bossen en heide van De Grotel in.   Wat bospadwerk en boskruisingen en grindwegskes door , tot een vork-vormige beek met rotsblokkenrijen voor vallen ons tegenhoudt , en opnieuw door hekwerk stuurt, om een wijds weideveld in te gaan.  .  Heerlijk kabbelend water  zodoende te horen en zien.    Volg dwars over veld een graspad waar eigenlijk grazers zouden moeten zijn.   Wel eens gezien voorbije wintertocht van  toen uit andere richting komende { Olat } , nu zijn ze nergens te bespeuren.   Snelle loop heet die beek.  Moet gebied uit waar corpulenten via hek erg veel moeite mee zullen krijgen.   Ik wip er met m'n muggekontje en grotere buik wat makkelijker door met enig draaiwerk dan......  Vervolg enige tijd asfalt-landweg.   Kom op plek waar ons ook de 20 k.m. ons vervoegt.    Komt Huub uit Weert in zicht uit de splitsing.   Hoekig en slingerend vervolgen we zand en graspaden en karresporen, door open natuur en cultuurgebied met groenstroken en hoge en lage bomenrijen en bospartijtjes, met op afstand dorp De Mortel.  Gaan weer wat oude boerderijen langsheen met kleine weiden en allerlei vee.   Boomgaarden en tuinen.   Steek baan Mortel-Gemert over en vervolgen fietspad, en natuurlijk de almaar populairder wordende rotonde over, {?} ... Gemert in.    Stevenen  dan rechttoe op  het finish-clublokaal af, waar het nog even goed toeven is.   Hoef hierna niet lang meer op de snelbus naar Eindhoven te wachten, die me de naam aandoende snel in de stad aflevert.    Kijk terug op een fijne tocht met nieuwe ontdekkingen.    Vooral midden de tocht wat lange wegen en paden , maar afleiding genoeg als bermflora die ondanks de lange droogte welig tiert, en redelijk rijk beschaduwd en uit de wind meest toch gaande.  Parkoersman had weer heel wat nieuwe routes ontdekt, en het was genieten.    Zeker om terug te komen .   Deze club bestaat al vanaf september 1958......  Ik zal u vast ook wel eens ergens ontmoeten.   Ik blijf doorwandelen.   U ook?  wandelen is een medicijn.   Kwamen meer mensen voldoende in beweging;  hadden m.n. artsen  therapeuten, en psychiaters het minder druk.   Wandelen; de meest natuurlijke manier van voorbewegen van de mens.  De benen gebruiken waarvoor ze bedoelt zijn.

Tot ziens wie weet waar tijdens een der wandelingen. Houdoe!   :::  Peter Heesakkers

14-05-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het is een van die natuurtochten in Brabant waar ik naar uitkijk.  Genaamd De Kampina tocht, en dan komen de vaste klanten er op af.   Dit is een uitgestrekt natuurgebied van meest bos , heide , vennen tussen Boxtel en Oisterwijk , de laatste Parel van Brabant genoemd.  Globaal geduid oostelijk van Tilburg, en behorende tevens tot "Het Groene Woud".

In de trein blijken bij uitstap een clubje wandelaars te zitten. Als ras loop ik hele troepen juist gestarte wandelaars tegemoet, en dan krijg je opmerkingen als van U moet dìe kant op.  Neem in de kantine van het lyceum mijn kop koffie en de blik is verwachtingsvol op de gang gericht.  Patrick Vanderstukken zal ook zijn opwachting maken, die later per trein aankomt uit d'n Bels.  Kijk op de klok en als gepland verschijnt zijn gestalte zoekend in de zaal, niet voor lang want d'n diejen ziede rap toch.    Mijn arm gaat in de lucht van hier ben ik.  Schrijven nog voor de tijdslimiet in , nemen nog un bakske, en brengen onze schoenen in de marsstand.  De achtervolging op de voorgangers.  De zon schijnt onbarmhartig  al aan een  wolkenloze hemelkoepel.  Wat straten dwars door Boxtel over de spoorlijnen splitsings overgang, het stadje uit.   Jezus aan het kruis beziet ons, heeft genoeg te lijden aan zichzelf en laat ons begaan.   Wat huisjes rand stadje een agrarisch wegje in en wat huizen verspreid , weelderig omboord met vooral fluitenkruid, en wilde bloemenpracht, verhard pad langs een beek, waar een jonge eendenkroost handje vol groot van wal steekt. Moedergeluk in een notendop.  Asfalt opaan , een draai veld in bij wat ik vermoed de Beerze-beek en draaipoortje door het koelere gras op , dwars veld over, weer poort door langs akker en weiden .  Een veld met zaadbollen helemaal grijs van zicht.  Paardebloemen dus voor volgend jaar.  Na 4 k.m. vinden Patrick en ik wat al te vroeg aan de rust in schuur bij een particulier achterom , gaan we door eigenaars grote tuin met prachtig wilde bloemen , we zien eigenaar buiten aan het huis zitten en zijn neus krult bij onze welgemeende complimenten.  Klaphekje terrein af, even asfalt en dan ontvouwt zich een natuurshow die bijna haar weerga niet kent.  Weten Pat  en ik uit ervaring en hier kwamen we ook voor.   Pat kan van deze tocht al helemaal niet genoeg krijgen.   Brabantse oergronden van ven en veengebied en bos en hei schakeren aan elkaar.   Hier begint de kampina in al haar glorie pas echt, na een landerige opening vooraf.   De schaduw zal onze tocht meest begeleiden van bomen  groot of klein, bossen met vennen in alle grootten en namen die ik u maar onthouden zal.   We gaan de beschutting in langsheen een verzetsmonument ter nagedachtenis van onderduikers en geallieerde piloten, met naam Mari Kleinpad.  Een hele trits vennen en paadjes volgen, vennen met naambordjes, gelardeerd met aller soorten bomen en op en afgaande paadjes van zandduinen.  Waterlelie's witte en gele, plukken grassen in het water , en merkwaardig misschien,  veel minder kikkergekwaak dan voorheen.  Vogels laten zich wel horen als ganzen.  We slingeren  oneindig via toeristenpaaltjes wandelroutes, door dit mekka van iedere natuurliefhebber en wandelaar. Een gebied in bos waar de bosbes de gronden bedekken.  Kudde's koeien en paarden in de bossen en opener stukken, bevolken soms de wandelweg.

Vennen met namen passeren in getale.  Insecten zweven op het wateroppervlak.  Even smal  pad asfalt fietsroutes die gebied doorkruisen opgaand.   Gaan we pad weer af langs een smal beekje de Rosep langsheen op even erg smal meeslingerend pad.  Euforisch mooi.  Vermijden limbodansen onder boomstambarricade door en gaan aan haar wortelstelsel voorbij.  Met een omwegje dus.  Schitterende  oevergassen, we genieten Patrick en ik.  Wat boswegen verder en sluippadenwerk, bereiken we uitspanning De Waterput, en is het goed toeven.  Hierna gaat het natuurfeest door.   Eerst dieper de stilte en rust in , zand , fiets en ruiterpaden, naar een van de vele uitspanningen als nu Venkraai, bochtig de onmetelijk lijkende natuur door.  Vennen waar het wemelt van de libellen vooral en watervogels.  Gele lisdodden , die na de enorme sigaren nu volop in bloem staan.   Monumentale stenen banken van vaak ver voor W.O.2.  We genieten van alle groen wat ons omsluit, en praten rondkijkend bij , over ons leven en wandelaangelegenheden.   Mijn oude wandelgeschiedenis. Onderwerpen te over.   Komen langs verscholen instituten , en tehuizen.   Oisterwijk is toeristisch zo weten we, veel rustoorden en zomerbungalows, en enorme campingterreinen.  Komen aan enorme plas met stranden en , zwemmers en bootmogelijkheden en waterfietsen. Het lijkt er op alsdat we de natuur niet meer uitkomen.... Komen plots weer na deze lus aan De Waterput terug, en zetten ons op onderkant rug waar de breedte het zitkomfort biedt.  Na de pauze weg oversteken , smal omsloten bospad in , wat splitsingen en boskruisingen negerend Scheibaan en Rosepdreef op.   Patrick  ontdekt dat snoodaarts een pijl op ijzer wikkeldraad i.p.v. links naar rechtsom gedraaid hebben.  Mogen grotendeels in de schaduw lopen vandaag wat de warmte compenseert, in wat opener stukken is de zwakke wind welkom.  Muggenkolonies dansen op waters als van beken.  Anderen lijken te schaatsen op wateroppervlakken.  Gaan de opener Kampina heide op.   Ik spreid m'n armen om de welkome zuchten wind onder m'n oksels te laten gaan.  Kleppet diep over mijn kopke, en zonnebril tegen de felle zon.   Los zand baggeren langs het ene ven het andere, door meest open hei.   Diepe kleuren donker op wateroppervlakten.  Waar grasstroken zijn  tracht ik het brandende zand te ontwijken, gras loopt koeler immers.  Toch weer even rechttoe asfalt fietspad volgen, nu en dan opzij voor sneller fietstoerisme.   Herken verderop afslag door pad met naambord Kerkenpad......{?}  Gaan weer de koelte in door slingerpad van almaar uitdunnend bos.   Gaat over in opener zicht n.l. .   De bosrust is door de club voorzien aan een parkeerplaats randje bos en in dankbare schaduw.  Wagenrust noemt men zulke in dit deel van Brabant.   Een grote groene  houten wagen met toilet, buffet, en terras erbij, met vouwbanken en tafels.   En indien nodig overkapt.  Heb een onbestemd gevoel, krijg een boterham met moeite door mijn keel, en lijk als vol tot boven in mijn nek te zitten.....Te weinig gegeten toch deze wandeling?  Best veel gedronken toch.  Maar mijn maag van streek. Neem toch een fles plat water.  Vanaf hier krijg ik maagproblemen.   Zetten ons weer in beweging voor de finale van de tocht.  Gaan nu voorgoed de kampina uit , de wijdere wereld in , laten een verwacht  akker en weide langs beekpad liggen.  Parkoersvernieuwing?  Volgen streekwegje, met na een beek een draai stoffige eikenlaan in beschut gelukkig.  Gaan langs hoogstaande korenvelden en akkervelden, weidelanden, een razende auto heeft op de zandweg toch compassie met ons met stuifwerk en passeert ons alsnog langzamer.  Korenvelden wuiven in de wind.     Als kijk je op golvende wateroppervlakten.  Het is kurkdroog en meermalen vandaag had ik een droge mond , plakkerige lippen en mondhoeken, en droge keel zodat ik  moeilijk praten kan als heb ik een spraakgebrek.  Nooit eerder gehad in zulke vorm..... Wat mankeer ik toch.  Draai van stoffige weg af tegelfietspad in door groen omzoomd , even verder overgaand in Industrieterrein in ruste.  Het is afgelopen met de natuurpracht.  Lennisheuvel op afstand een voordorp van Boxtel schuift voorbij.  Volgt het Ossenpad die afdaalt onder een breed spoorweg-emplacement gaat per tunnels dus.    Vele observatiecamera's, en wandtegelwerken met koeien afgebeeld en door kennelijk sensors beginnen koeien te loeien op geluisband.   Tunnel uit , steile betonnen trap op, een draai , spoor paralelweg in.   Weten de grand finale van een kasteelpark staat te wachten met vijvers en kasteelgrachten en erg veel oude prachtige knoesten van bomen.   Een fotogeniek kasteel .   Draaien deels om kasteel , park uit betonnen brug over de weg recht op de school-finish af.   Ik moet hier echt bijkomen; zonnesteek of begin ervan?  Voel me miserabel.  Toch nog een frisse drank genomen.   Het lijkt tot boven in m'n keel te blijven steken en m'n maag protesteert.   Helemaal niet goed dus.... Flauwte overvalt me, {wel bij kennis} . De tocht was in k.m.'s wat langer uitgevallen , maar meest in schaduw gelopen toch.... wat is dit?   Patrick en ik gaan op weg naar het station.  Mijn trein komt toch wat eerder. Pat zal door spoorwerken vertraging voor zijn thuisreis oplopen.   Ik heb de mazzel  korter en zonder spoorzorgen op weg te zijn en eerder thuis. In de trein sluit ik m'n oogskes en ben blij er weer uit te mogen.   Zwalk rustig op huis aan , kom thuis , binnen , zeg meteen tegen mijn Annemie die zich ongerust maakt dat ik me onwel voel.   Val voor een paar uren op de sofa en sus in slaap, waarna ik het bed verkies.  Geen trek in eten meer.  Maar wat de tocht zelf betreft;  Een dijk van een natuurtocht, Patrick Vanderstukken  , die toch wel wat gewend is ook en heel wat mooie tochten  en vergelijkingen op zijn palmares heeft, denkt de mooiste tocht in het nederlandse.   Ik volsta  met een natuurtocht ten voeten uit , om je handen bij af te likken.   Het summum van natuurgenot, en een clubverzorging en bepijling die ik nog nooit eerder bij hen meegemaakt heb.  Om nog in lengten van jaren terug te komen hier.   Het walhalla voor elke natuurliefhebber/wandelaar.  Warm aanbevolen dus, om het in de weertermen van  die dag samen te vatten.  Gewoon doorwandelen , wie weet zien we elkaar ook wel eens ergens langs de wandelwegen.  Houdoe!  Tot lezens weer.

Peter Heesakkers

07-05-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

 Vrolijk en druk vogelgepiep en gekwetter begeleid me vanaf achtertuin en achterom naar buiten de wijk.   Heerlijk die lente toch.  Opnieuw prachtig zonnig helder lenteweer, en de dooi zet flink door.....Hé; dit keer geen medereizende wandelaars..... De buschauffeur heeft duidelijk , een zware voet, of zijn pedaal blijft hangen?   Wat wegomleggingen door Someren omzeilende gaat het rap op Asten aan.  Op een sprongetje van de halteuitstap ligt de traditionele startzaal, vanaf een tijd dat een plaatselijke wandelclub er zetelde; een poos in samenwerking met Olat de tocht op poten zette, om zelf ter ziele te gaan , en dus rook Olat zijn kansen... Ga van halte want nieuwerwetse doorsteekstegen door.  In de zaal niet druk meer trouwens is het even moeilijk weggeraken, als je een bekend hoofd van al jaren her hebt, een ook de voorzitter kom je niet zomaar langsheen.  Bekom m'n route-omschrijving van zes kolommen A4 en ga op weg.   Servée en Marianne tekenen vandaag voor de route's op papier, en buiten stappen we eens een andere richting dorp uit.    Het trotse nieuwe overdekte winkelcentrum tonende , gaat het  door het centrum het dorp uit.   Zoek nu al schaduwkanten van de straat.   Langsaf Nieuwstraat , die allang geen Nieuw-straat meer is.  De Bergsestraat of zoiets, zo vlak toch als.... Pr. Bernhard en Lindestraat, klinkerweg Hofstraat langs dorpspark met stellingmolen waar zich gids met belangstellenden lijkt te verzamelen.  Plots een gravelpad langsheen huisno. 23 waar ik al direct paassymbolen zie ; kippen in de achtertuin.   Eerst gaat weg over in zand , asfalt de Schietbossen in , waar ik een wat al te grote eenzame paashaas met mand eieren zie staan een eindje van de route af.   Roep nog ; zie je wel de paashaas bestaat dus tóch.   Vast een paasei-zoektocht maar de kinderen waren er nog niet....  Een eind verderop wachten in een aspergeveld een groepje stekers elkaar op om het witte goud te gaan oogsten.  Ook de gele weiden vol paardebloemen dus valt op.    Reeweg wordt Beekstraat en het viaduct over de E34/A67 dient overgegaan te worden. Ontdek nog juist een verscholen pijl linksaf een smal padje bos in van het Oostappense bos, roep nog naar doorlopers , maar heeft geen zin meer.  Na wat bosgeslinger kom ik zelf voor het dilemma en opnieuw is een verborgen pijl me  ontschoten.   Draai om en een groepje met een zwarte loslopende zwarte labrador haal ik weer in en het beest zal een hele poos met me mee oplopen.... Het gaat alsmaar op en af en door denneappels en vooral rul zand.   De droogte speelt de natuur en boer en tuinder al zowat twee maanden parten.  Het ligt er allemaal erg stoffig bij.  Bosmierenkolonie's gaan onder mijn schoenen .  De openluchtpost dient zich al na ruim 4 k.m. aan.... Ontmoetingspunt bij uitstek van gezelligheid.   Ik doe dit toch maar even , want wie weet voorbode van een te lange lus en dat met dit opnieuw dorstige weer.  Direct na rustpost een fietspad langs smalle asfaltweg volgen door veldwerk een draai naar een erf waar erg veel jeugd buiten bij een huis staan lijkt het doodlopend, maar al gauw blijkt dat we een griebusplek door moeten,  rommelig en een janboel van heb ik jou daar.   Gaat over in  boomkwekerijgebied aller soort , via veldwegen, en labrador ziet de kans om door plassen van veldbesproeïing verkoeling te zoeken.   Pad daalt af naar een beekdal , komt voor brede beek ; vast de Aa, en gaat erg smal grassig langs de beek tot brug over andere zijde deels teruggaande.  Draai van beek af licht klimmende over aldoor smal tot maar 30 a 40 c.m.  breed met hoog gras pad,   langs greppels en duikers.   Draai de Beersdonkseweg op asfalt en over viaduct weg  Helmond-  Meyel.  Na afdaling ervan plots een bijna niet-zichtbaar pad de bossen in.   Hoera ; weer schaduw want de zon doet weer erg zijn best en de kleppet wordt lager gezet voor m'n  gelaatsbescherming.  Incognito ben ik nu.   Door immens bos gaat het zo lijkt , afgewisseld met dorre akkers tussendoor, die smeken om hemelwater.  Kom aan 5 sprong met mogelijkheden dus vlak voor weiland , na alleszins mooi boswerk Slagboom nemende gaat het opnieuw langs dorstige akkers middels wat brede grasbaan gescheiden , ik herken het van Deurne , wat weken terug....  Voor erf boerderij , gaat het op zandweg met asfaltstrook langs.  Vlierden op aan en binnen later met pleintje muziekkiosk, park/gazon.  De zaal daar is al paar weken gesloten en we zullen genoegen moeten nemen met terras buiten , kan nu gelukkig... Of voorcafé.  Neem gauw even een kijkje in de achterzaal in verbouwing.  Na pauze achteromstraat dorp uit via nieuwbouwwijk klein toch.  Via tegelpad en weg naar Deurne kruisende Kapelweg, Vlierden Houdoe,  zegt kombord tegen ons.   Wat landerigheid door met her en der huisje boompje beestje.   Twee schapenmamma's tonen trots hun kroost wel onder wakend oog voor die belangstellende wandelaar, een zwart schaap met twee gabbers en een grijze met evenzoveel.   Lammeren; te lam dat ze liepen bijna.   Schattig gezicht toch dit moeder kind geluk maar waar was pa schaap eigenlijk?..... Ze gaan wantrouwend schuil achter moe.   Een zucht wind in open vlakte is welkom gevoeld.  Mijn oksels gaan ervan openstaan.   Ruik nog even aan en groep seringenbomen langs de rand tuin aan de weg.  Heerlijk!...  Opnieuw zijn de bermen bezaaid met paardebloemen vooral en het wemelt van de witte zaadbollen.    Fluitekruid komt ook met hele boorden al vroeg opzetten.   De natuur is dik drie weken vroeger dit jaar.   De slootwalen of kanten tonen ook rijkelijk hun bloemenpracht in alle schakeringen.  Stoplicht van kruisende weg behoef ik geen drukknop te gebruiken want rustig verkeer en na weer een droge akker mag ik de Vlierdense bossen{?} in draaien.  Kom bos uit , weg over en ga asfaltfietspad slingerend door wijdse landen,  beschermd onder dikke eikenbomen .  Zie weer een beekdallandschap en jawel ; de Aa weer, voor oversteekbrug langs zo smal dat passeren niet kan... Heb het erg smalle graspad voorlopig voor mezelf zo zie ik rondom kijkende.  Een kilometertje gaat dit pad zo door met de stroom mee door meest akkers en nog groene weiden .  Stuw met brug over provinciale weg op betonfietspad weg Ommel Asten.    Een flauwe onoverzichtelijke bocht over te steken maakt me extra alert op aanstormend verkeer.   Route-omschrijving is even niet duidelijk opvolgend en, even verwarring in de voorste en achterste gelederen.    Twijfelende zoekers en lezers... Mis rechtdoorpijling, b.v. door landelijk en bij enige afslagmogelijkheden staat geen rechtdoor vervolgpijl...  Ik ga maar door, want... Weer een verkeersweg overgaand, nu klopt het weer,  mag ik opnieuw het bos , in , beschutting weer over mountainbikepaden.   Na wat op en af gaan door meest los zand komt plots de post van vanmorgen weer in beeld.  Nog 5 k.m. te gaan zegt papier, maar later bij afmelding beweerden enkelen dat het zeker 7 was.  De post staat nog juist in de schaduw en ik zie het akkerveld zonder gewas dus zand nog , zinderen in de warmte.  Zand schroeit, en doet de lucht trillen. Stijgende warme lucht.  Het samenzijn is als vanouds weer gezellig hier, en bekenden komen en gaan.  Je ziet ze zo , de verstokte wandelliefhebbers de bekende gezichten dus.   De finale der tocht wordt ingezet; opnieuw mogen we een groot bos in duinenachtig en schaduwrijk en op en afgaande constant de pezen en spieren, knoken tergende.  Een absolute must dit deel van parkoers.  Parkoersuitzetters Servée Derks en Marianne plagen ons hier af met klimmen en dalen door vaak rul zand , maar kenners en uitgekiend gemeten op wandelaars wensen.    Alle paadjes worden benut , en dan toch nog weer even open akkerlandschap met..... een regeninstallatie in werking in zicht.   Zouden die duvels ons daar nu onder die regenstralen doorsturen?  Ach ja mottet dan mottet, en verkoeling is nooit weg.   En ach... ; ze laten even boord bos/landerij ons toch weer moeder natuur induiken.  Jawel het bos weer in.   Gaan later bos weer uit horen en zien even later het paas-toerisme -verkeer op de weg Venlo Ruhrgebied Eindhoven -Antwerpen , de duitsers vooral naar hun Heimat terugkerend.   Hetzelfde viaduct van vanm orgen tegendraads over, weer de Reeweg, en dan gaat het dit keer meteen talud af kort langs een wat brede sloot weer smal graspad, langs geleidelijke afloop talud,  gelijk met de aarde later verderop. Een scherpe draai zandwegje  in.   Aan die sloot zie ik veel holen , konijnen of misschien vossenholen.   Het wordt weer een poos lommerrijk , langs terrein groten der springruiters {"Raaymakers?}- Weg Lierop -Asten oversteken volgt asfalt en later brede veldwegen omzoomd en wat nooit eerder me overkwam hier in de schaduw van vroegbloeiende eiken.  Wijds open landschap doorheen.   Een wijde bocht om Asten met toren als baken .  Lekker uitwaaieren ook hier weer.   Weer een grasbaan op met oude eiken, om langs een sloot met rijkelijk overheersende blauwe bloemen op de walkanten.  Draaien we door wat ik denk Astens bospark , op toeristisch "Aastenan".   Tegelpad langs sterrenwacht,  overgaand in kassei, klokken en beiaardmuseum.   Natuurmuseum al op een kluitje vlak bij elkaar, gezet.  Hier vanaf vallen de stoep en straattegels op wat Asten propageert te zijn.   Het klokkengietersdorp , klokken gieterijen dus.   Immers: Tis al Asten wat de klok slaat;   is de leus als je het dorpskombord passeert.  Tegels met een klok erop zijn alom in het straatbeeld tegenwoordig of zomaar rondgestrooid.  Het toepasselijke Klokkengieterspad tussen de wijk door lommerrijk volgt, tot aan de gieterijen , waar wat oude krotachtige en gestutte woningmonumenten ons de grote markt opstuurt.  Onder erebogen van glazen tegels door, en het beeld van een noest figuur de oude dorpssmid  metershoog, langs stiefel ik op de zaal op aan waar luide kreten vanaf het volle overbevolkte buitenterras opstijgen.   Aanmoedigen  hoeft niet meer; ik ben er al!   In de zaal en na afmelding is het nog een fijn samenzijn met gelijken , in het halfduister. Energiebewust denk ik....  Noud toont ook nog even present met onafscheidelijke "Rakker".  Dan blijkt het andere Astense klokje te slaan of te luiden.    De bus wacht niet , of het wordt een dik uur later.... Die bus komt nogal later, maar ach... Het was een dag om op terug te zien.   "Echt Olat" was weer de leus die helemaal opging.  Zo te zien was er ook veel Belgische belangstelling.  Een tocht qua verzorging en parkoersen die stond als een huis.  Absoluut mooi.    Bedankt;  Servée- Marianne en al die vrijwillige medewerkers en zwoegers om Olat's tochten altijd weer voor het voetlicht te brengen.  Laten we zuinig zijn op die vrijwilligers die altoos en weer zowat belangeloos ons van de wandeltochten doet genieten, veel , erg veel vrije tijd eraan opofferen.  Gloria!  Tot ergens weer langs de wandelwegen en paden.   Doorwandelen dus, mogelijk zien we elkaar erens wel.   Houdoe!      Peter  Heesakkers

25-04-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Frans is na lange afwezigheid ook weer op het busperron paraat, en nog wat losse wandelaars.  De bus halteert vlak voor het caféterras, van de startzaal.  Mooier kan niet.   De zaal is bijna leeg , anderen zijn al onderweg.  Inschrijving gaat vlot.  En hup met de geit in gezwinde pas achter de voorgangers aan.   De Dommel met watermolen wordt per brug gepasseerd en eerst gaat het op Valkenswaard aan.   Draai aan de rand van de kom dorp uit de agrarische vlakte in, langsaf uitvindersbuurt en bord Kringloopwinkel.  Klinkt gerelateerd aan wandelen , maar laat ons van kringlopen bespaard blijven.    Een brede zandweg tussen  landbouw en veeteelt loodst de wandelaar de rustieke landerijen in .   Fijn grindig en rul zand  en ook droge akkers toont dat regen welkom is.   Het is al vanaf  Februari gortdroog.   Terug een klinkerwegje op en veldweg in tot een slagboom die laag aan de grond ligt overstappend een karrespoorpad grassig.  Naar smal zandpaadje waar de zaadbollen en paardebloemen weelderig bloeien.  En weilanden een gele gloed tonen.  Velden met erg jonge bomen dicht opeen , boomkwekerij dus doorheen.  Weg naar Hasselt oversteken en fietspad beton, gaat het een smeedijzeren poort door privéterrein in , met sympatie en permissie van de grondeigenaar een esdoornlaan in .  Niet voor erg lang toch , want verderop gaat het alweer de uitnodigende poort uit, asfaltweggetje op naar de watermolen bekend als De Venbergse { water},  molen.  De Dommel laat in deze streek de recreant/wandelaar niet los en ontpopt zich telkens weer.  Een kano-exploitant doet goede zaken al vroeg.  Trippelen langs rietboorden en even asfaltfietspad op om dit verkeer ietwat later te ruilen voor schaduw en Malpiebossen , paden op en afgaand en over een tapijt van denneappels.  De Antwerpenaar zegt mastetoppen.   Haal oude getrouwen wandelaars van zowat het eerste uur , {een ouder echtpaar},  in die al sedert vijftiger jaren vorige eeuw trouw hun stapkes zetten nog.   Routeman laat ons struinen over rijkbedeeld bospadenwerk langs vennen  aller grootten.  Met een even zo rijke oever en waterplantengroei alsook waterlelies.  De schaduwplekken zijn al erg welkom en de zonnepet en donkere bril gaan op.   Want het dooit al erg hard de voorbije weken....Zo ook vandaag zal het naar 27grden gaan.  Even verwarring bij een routesplitsing , maar blijken kruisende kortere routes te zijn.   Gaan heideveld van het natuurgebied malpie in , deels over toeristische fietspaden , gelukkig rustig nog , men zit nog kennelijk massaal aan het Paasontbijt.  Kronkelend padwerk door.  Een houtwerkkunstenaar heeft zijn talent gebotviert in de vorm van een reusachtige uil  uit een afgeknapte boomstam .  Mogen van heidevlakte alweer het jonge blaadjesgroene bos in  om weer baan naar Hasselt over te steken op weg naar scoutinghut van de eerste rustpost.   Kaarsen op tafel en wat paasversiering om in de sferen van de dagen te blijven , goed bedacht toch van de club.   En een ei hoort erbij voor een appel en een ei te  verkrijgen.  Noodt tot een langere zit en veel streekgenoten tekenen present.   Verlaat het wijdse blokhutterrein, even oriënteren op de bepijling  van diverse splitsingsafstanden, en op de beschrijving in mijn hand nalezen.  Temidden bos dus , en op de Luikerweg aan , blijven van brede tweezijdige fietspad in het verborgene van het rijke jonge groen lopen.  Zie trouwens diverse kleuren groen in deze lentetooi.   Moeten wat verder toch deze drukke weg heelhuids zien te kruisen want hoewel 80 k.m. weg en niet toegestaan passeren wordt dit door menige autorakker aan de laars gelapt.  Geduld is toch een schone zaak}}.   Volgt een bord "stiltegebied malpie" , en opent de routeman zijn mogelijkheden en perspectieven van hoekig en slingerend padwerk over meest graspaden wat in deze warmte koeler loopt....  De rust wordt wat verstoort  door motorgeronk en geknetter ver weg op het z.g. Eurocircuit  waar het jaarlijkse treffen met crossers plaatsvindt, maar gaat toch steeds verder van ons af , mede door de dichte bebossing wat geluidsisolerend werkt.   Het bos rijkgevarieerd geplant, komen we aan een erg grote akker waar een snoodaard met 4 maal 4 wagen lak heeft aan ons en probeert midden door de bossen te rijden en een enorme stofwolk achterlaat zodat de zakdoek een poos voor de mond het verstikkende stof moet bestrijden.      De wind staat gunstig gelukkig en het stuifzand waait al snel bij een open plek de andere gunstige kant op.  Terug na open land weer bos in en veel later aan uitgebreid weidevelden, de contouren van dorp Borkel.  Zien een hoop activiteitententen en horen een fanfare en  zien een grote groep kinderen , wat vermoedt de opening van een paasei-zoektocht voor de hummeltjes.   Gaan rechttoe  Borkel op aan  even maar door zo klein als het is, lijkt een hechte gemeenschap toch, om weer weidegebied in te gaan , plankenbrug Dommel over, een pad onderlangs dorp in je hand middels golvende weiden en akkerland rand groengebied met veel ruigtestukken , en sloten. Steken bij Schaft, de doorgaande dorpsweg  weer over , het ruime land in , enerzijds wijde blik, linkerzijds afwisselend verscholen weiden en akkerlanden en moerassige ruimten.  Volg veldweg tot aan ontmoeting van weer Dommel om vlak langs de oevers , waar ik een bankje wist , maar nu languit door een dame benut wordt, kan ik vergeten dus.    Brug met stuw en val steekt over  door weer biezenvelden , broekgebied in.    Klappoort door, opnieuw malpiebos in met open stukken weidegronden.  Aha ! Toch een benkske , schuif aan bij een ouder stel wandelaars , bekenden van her, en wat gekeuvel volgt , met brood en wijwater in de hand.  Wijwater  is goed tegen dorst...... Waters en beek  en natte gronden in de buurt zorgt ervoor dat insecten allerlei kennis komen maken.   Voort gaat het weer , en inmiddels ben ik zoveel tijd verloren dat ik besluit niet meer voor het hoogste te gaan in k.m. rs.  Padenwerk soms 40 c.m. smal volgen op door het bosgebied.  Zie nog everzwijnsporen als omwoelde grond, en inderdaad nooit eerder geweten ze zitten hier wel dus.  Na gebos, komt de Luikerweg weer in beeld de weg naar Hasselt overigens, eeuwen terug de baan van 's- Hertogenbosch naar Luik inderdaad, toen alles nog te voet , per paard en of koets bereisd werd.  Draaiende windmolentjes als bermpalen erlangs nu reflecterend in autolichten tegen plots overstekend groot en klein wild, gaat het opnieuw de schaduw in door donker en licht bos naar de scoutinghut terug de extra lus voltooiende.  Hier hangt nu de mededeling dat de traditionele Koninginnedagtocht van die scouts niet doorgaat op 30 April, vanwege recentelijk triest ongeval tijdens een avonddropping met fatale afloop als doden en gewonden , wat de streek in rep en roer bracht.    Na een natje hierbinnen en korte ontmoetingen alom binnen en buiten, gaat het weer het terrein af andere kant op richting Dommelen nu.             De crossherrie komt weer opzetten met luidsprekers en motorgeknetter en gebrul.    We zullen er recht op aan gaan zelfs....   Krijgen een donker dichtbeplant paar meter hoge dennenpad te gaan en wandelaar lijkt.... respijt te krijgen, voor de crosspauze.    Komen inderdaad recht op in/uitgangspoort uit de omslotenheid van moeder natuur om langsheen terrein erg groot een brede grindweg te volgen. Ga langsheen een enorm parkeerterrein met verderop campeerwagens en tenten groot en klein, om gelukkig weer de rust op te mogen gaan zoeken.  Slinger door afwissend landerijen en groenstrook afscheidingen om weer een privéterrein in te mogen door uitnodigende openstaande poort.   Weidjes met vee  apart op eigen percelen, volkstuinen middels erg smal beloopbaar , komen Dick en ik die o.a. in het Vlaamse een bekend hoofd heeft gekregen door wandelactiviteiten daar merendeels, in opener landelijke sferen.  De nieuwe routeman bespaart ons wijklopen , en stuurt ons kundig en rap Dommelen in , waar de finish snel in zicht komt.  Dick ; die ook de Mesa vereert, en verknocht is aan het Belgische sowieso, en aangesloten is bij "Lommel",  biedt aan me niet op de bus te wachten , maar een paar k.m. verderop op de Valkenswaardse Markt te droppen, waar meer busverbindingen vertrekken per uur, en dat aanbod laat ik niet liggen.  Een tocht waar duidelijk andere routebouwers zich uitgeleeft hadden, maar ze hebben dan ook de mogelijkheden van de omgeving ruimschoots mee.  Morgen staat Asten, randje Peel-streek op de rol.  Een al jarenlange traditie van me.

Wie weet zien we elkaar daar ook, blijven [door-]lopen dus:  Houdoe!     Peter Heesakkers

24-04-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het was hier waar ik mijn eerste georganiseerde club/bondswandeltocht liep.   Herinner me het nog goed; in gietende regenbuien, maar 15 k.m. en stramme beenspieren na afloop.   Vandaag echter een stralend zonnige en warme dag.   De startzaal, een wijk-activiteiten gebouw, is nog immer hun  thuisbasis.   Bij inschrijving blijkt mijn route-omschrijving niet meer voorradig; maar zegt burodame, u kunt 42 koppelen aan de restant 20 k.m. vanaf rustpost en zo komt u welliswaar aan een wat grotere afstand, maar ook aan uw trekken. Besluit het maar te doen..... Had de middenafstand op het oog aanvankelijk , gezien  nog net binnen de limiet van die tijd kunnen gaan.    De omgeving der startzaal is verstopt van wandel-parkerenden, maar geen zorg voor mij, ben immers met de lijnbus.    Ga vlot  de plaats uit langsaf de straat Vivaldi , welke me aan het melodieuze  compositie beroemde Vier jaargetijden herinnert. Kom neuriend in de stemming.  De route is aangegeven met 10 c.m. vierkante plaatjes wit, rood en  geel als richtingaanwijzers in plaats van de gangbare pijlen.  Geraak op lange wegen en veldwegen , geniet van een coulissenlandschap landbouw en veeteelt, jawel koeien in de wei en ander vee, volop lente.  Populierenrijen omzomen wegen en paden hier meest in de Meierij-streek.   Bomen en groenstroken tiert de wilde bloemen en plantenpracht welig en de zon kietelt me voelbaar maar gaan toch pet en bril op ter bescherming.    Het luslopen noopt tot opletten , want zie nogal eens tegen richting lopenden en  kruisend wandelverkeer.  Een smal traliehek wip ik moeizaam met mijn onder-achterkant doorheen welke toegang geeft tot een bebost en aangelegd waterwingebied.   Putdeksels alom te zien   van bronnen, langs een visgraat klinkerwegje.  Opvallend veel vogelnestkastjes aan de stammen.  Gewestweg langsheen per fietspad even om vrijwel direct na brug van Beekse waterloop , vreemde naam - overheen  in andere gemeente te komen vertelt bord.  Lange wegen volgen met afwisselend visgraatwegjes en asfalt smal.  Merkwaardig trekje hier met wandelt in plaats van dóór liefst lángs de natuur.   De landschappen zijn wel enerverend toch.    Zie allerlei bermgroeisels ontwaken, wat het parkoers kleurt toch.    De boeren bewerken hun landen zij het in stofwolken gehuld , het is wekenlang gortdroog.   Op erven blaffen de honden het vreemde wandelvolk telkens toe.  Terrein privé bewakend.  De rust is voorzien in bijkeuken en schuur achterom op het platteland op bijna 10 k.m.   Aan het buffet weet men nog voor mij het eigenlijke wandelroutepapier verkrijgbaar. Lang vertoef ik niet en zet er weer de onderdanen in rap tempo in,  in de achtervolging op voorgangers.  Een veldwegje gras kringelt me langs weiden akkers en ruigte en een aangelegde poel.   Een ruiter en wandelpad, best aardig,  maar de pret slaat terug om opnieuw door loslopende erfhonden op asfalt terug toegeblaft te worden.   Weet die klip veilig te omzeilen.   Is bermflora en landschap mijn afleiding maar opnieuw op lange weggetjes, mogelijk een rap tempo te maken.  In militaire  groepscadans.  Heb het allang door, slingerpaadjes door de natuur moet ik hier vandaag vergeten , mijn ding toch. En niettemin toch hun 51e wandeltocht!.... Een knotwilgenwegje, rietboorden en ander grondgroei volgen straatnamen plattelanderig op.  Zie kerktorens St.Miechielsgestel op afstand.  Veldwerk langs met teelt allerlei.  Geraak ook nog tussen beide kanten verkeer en moet nogal eens de bermkanten opzoeken , want verkeersweg blijkt gesloten en met borden omgeleid.  Mijn broek was al geperst, en om die vouwen er weer uit te laten rijden?.... Dansende koeien in de wei gelaten eindelijk uit hun winterstallen.  Het is me een gespring en gedartel!... Ja ook koeien kunnen vrolijk zijn.  Zie enkele groepen enorme circustent grote pagodetenten verspreid in het landschap, maar geen volk.   Later thuis vernam ik dat die opgezet werden vanwege "Paaspop-festival" . Liep nog langs een in aanbouw of optrek.  Kleurig gezicht in het boerenland, aan mij niet meer besteed, leeftijd}-  en ook van een indrukwekkendheid.  Vanwege grootten. z.g. Zestig k.m. wegjes volgen op.   Zandbaan volgt langs een immense buxusteelt van kleine boomkes en struikskes. Passeer een tuin met vijftal erg jonge lama's, die mijn belangstelling niet op prijs stellen en naar de verre hoek snellen.   Geen volk gewend nog en zeker niet in stil landschap.   Zandweg  opnieuw naar asfalt, helaas.  Erg stoffig vanwege de lange droogte , wordt weer zwarte onderbenen en voeten.    Opmerkelijk veel vervallen eeuwenoude boerderijen en schuren, zeer in verval, als enorme gaten in de daken en veelal ingezakt.  Weer 'n veldweg zand geleidt me naar natuurgebied Wijbosser broek.    Mocht onderweg vanwege snel uitbottende bomen al menigmaal in de schaduw wandelen , maar nu lijkt dan toch het moment-suprême aan te breken.  Doch.... Weer wegje dwars door natuurgebied i.p.v. erdoor heen per padwerk.   Merkwaardig toch!  Hier laat men veel moois liggen...  Lange weg langs niettegenstaande mooi decorlandschap veldjes , bospartijen en houtwallen tussen weiden en velden.    Doorgaande weg kruisen en toch direct weer wegje rust in , maar dan gloort er hoop.  Direct  voor brug over water volgt een slingerpad langs sloot.   Toch mooi hier en ik geniet.   De pret houdt op aan betonfietspad en wat oudere fietstoeristen bezetten een bank waar ik nu juist wat aan toe was.   Volg pad een poos en besluit op een boomstam te gaan zitten die er hier ook vaak liggen en peuzel mijn broodjes en drink m'n noodrantsoen , want de rustplaatsen zijn zowat dun gezaaid vandaag.... Zit een eind van het wandelparkoers de talloze fietsers,  fietsclubjes en dagjestoeristen en mobiele wagentjes invaliden gade te slaan.    Het is hier inderdaad erg mooi.  Verderop blijkt de schaapskooi dan toch nog een voorziene rustpost, maar daarnet zat ik al , dus gaat het voort.  Nog dik 10 k.m. te gaan.  Draai achter Veghel dorp behorende nederzetting Eerde door, laten dit liggen . Ver zicht op contouren van Veghel en zijn industriepark, en de A50 . Een groep kinderen heeft hier een eigen drinkpost ingericht, die hadden vast vandaag de wandelmeute opgemerkt,  en zag hier winstgevendheid in , aan democratische prijzen ook nog.   De wandelaars wilden wel.  Hadden het er maar druk mee.   Zie terloops ook nog dat op een gestalde fietsskelter een richtingbordje onderweg ergens geconfisceert hebben de snaken.   Een opmerking hierover mijn kant verontschuldigen ze zich door te zeggen dat er al een nieuw routeplaatje hangt.....  Ze deden erg goede zaken.   Ga asfalt langs pas aangelegd dorpspark met vijver en wandelpaden , de groei  als gras en jonge bomen , moet nog eerst voor opening zijn kans krijgen.   Krijg ik toch nog stukje en rand bos van de Vlagheide te gaan.   Kom langs druk bezocht kinderfestivalterrein, weer de rust  ingaande verderop. Dan verschijnt er een bultenlandschap als heuvels kunstmatig in het vizier.   Decennialange oude vuilstort der streek is in een groen heuvellandschap herschapen, tientallen meters hoog in hellingen en toppen, kaal nog , maar spaarzaam bomen , meest weiden.   En ja kon niet uitblijven, we zullen moeten klimmen en stevig ook.   In de brandende zon over slinger-grindpaden gaat het naar de toppen.   Bovenop zicht vanwege helder weer op de weidse omgeving, tientallen kilometers wegkijkend.      Dat neem ik zeker even mee, terwijl anderen , - de andere afstanden zijn erbij inmiddels-, voorbij kreunen puffen en zuchten.   Na enig rondkijken wordt de afdaling ingezet naar het vlakke land.   Het grind doet antislipwerk.  Het draait opnieuw uit op lang asfalt , even een stoffige veldweg nog, en onder de smorende  voorjaarszon, helder. Los zand baggeren.  Een poos langs en door groot redelijk nieuw industriegebied.  En weer 60 k.m. wegen.   Kom ik aan de verbindingsweg St. Oedenrode-Schijndel, fietspad. Weet nu de omgeving kennende dat het einde der route in zicht is.  Oude niet meer gebruikte spoorlijn over een andere route door de bebouwing van Schijndel, dan anders, let ik even niet op afslaand sein.   Volg dan maar doorgaande dorpsweg op de finish aan.   Negeer teruglopen naar.    Heb mijn portie gehad toch met de langere uitval van de route , trouwens ook op papier toegegeven door de uitzetter{s}.   Wat vreemde trek hier altijd toch met die routes, dat men niks schijnt te hebben met natuurpaadjes, schaduwrijke routes terwijl omstreken en provincie hiermee rijkbedeelt is?.....Over de rest van de organisatie geen klagen, is zonder meer;  AF!   Al waren wel de consumptieprijzen 50% gestegen met vorige uitgave,  [jaar] .   Maar dat allergische van de geboden natuur-doorgaan-mogelijkheden.   Men laat zoveel mogelijkheden liggen.    Lijkt er alleszins op dat de route met de auto is uitgezet grotendeels toch; om ook de kilometerstanden te bemeten.   Na 51 wandeltochten krijg je toch ook reactie van deelnemers die tips aandragen?  Zo weet ik van alle vorige edities hier .  Volgend weekend heb ik een feestelijke reunie te gaan . Geef forfait voor wandelen.  Week erna volgen traditiegetrouw Dommelen - {Valkenswaard }, en Asten in het Paasweekeinde om opnieuw op 30 April Nat.  feestdag in Nederland met talloze  massale binnen en buitenaktiviteiten;  Koninginnnedag genaamd.   Nederland aanbidt namelijk haar koningshuis, zo blijkt elk jaar.    Wie weet ontmoeten we elkaar hier eens ergens.  Blijven wandelen dus.  Groet ik U met Houdoe!     Peter Heesakkers

10-04-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Ik zit op het perron te wachten op de trein die mij naar Deurne zal brengen.  Rap verschijnt er  veiligheidspersoneel op dit perron.  Heb eigenlijk nog niets in de gaten, dan komt de trein binnenrollen, en zie ik deze propvol mogelijk  rockfestival of concertgangers , en aldus meest gekleed.   In no-time vult zich dit perron met slaperige vermoeide gezichten, het stinkt naar drank en mogelijk drugsgebruik.  Ik stel me bescheiden afstandnemend op.  De meute verspreid zich naar verdere bestemmingen overstappend , eigen vervoer of mogelijk de div. busrichtingen.  Stap in een toch rustige trein ramen nog volop open en ik kan tegen allerlei onbestemde luchten leunen zowat.  Boemel binnen een na ander station onderweg.   In Deurne staat als telefonisch aanbod op verzoek , medewerker Tonny, om me  naar de Deurnese buitenwereld te brengen.   Het startterrein van een Hippisch opleidings centrum met aangelanden als paardenrenbaan met andere kunsten-objecten en bijbehoren als o.a. stallen en hippodrome.   Ik vertrek, en ga over dit terrein langs springopdrachten en voorwerpen, barricades en springobjecten allerlei, de bossen van het Zandbos genaamd in.   Naald , den oude en jonge , sparren, het ligt er knap overhoop gerooide bomen en stammen om de zon de grondgroei te laten bevorderen, en zo het bos minder eentonig of eenzijdig te doen zijn, zo willen de boswerkersverhalen doorgaans, maar ook hier vind ik de kap vrij rigoreus toch.  Het bos hier loopt vol van allerlei aangeduide toeristische wandelroutepaden van enig naam en lengte, en het lijkt erop dat hoofd-parkoersen  Jan Vogelsangs zich weer eens uitgeleeft heeft als vanouds kenner van zijn streek. Dan weet ik op voorhand , dat het goed is.  mag na enig gepadder zowat helemaal rondom het grote Buntven wandelen, vlak aan de waterlijn zelfs, dus nu en dan glad en modder.   Als ik de rondgang bijna voltooid heb zie ik de plas vol kringen van regendruppels en toch voel ik ze niet.... Zal niet lang duren als ik de lucht bezie.  Ga klappoort door veldweg in en steek op plek waar aangegeven en het hoort, de gewestweg Deurne-Helmond over, z.g. 80 k.m. weg maar de meesten zouden de vouwen in je boks rijden.   Kom er heelhuis over, ga dan even betonfietspad om even verder de Vlierdense bossen in te gaan.   Erg mooi , dat wel maar ons pad wordt zowat gebarricadeerd met stammen, van opnieuw bos-uitdunners.   Boomschors , zaagsel en houtsnippers  taken en twijgen , liggen als afdekmiddel op de paden, maar de beentjes en knieën moeten nogal eens geheven worden, of om heengegaan.  Ook in dit bos is me een ravage aangericht !   Kom aan hek van een grote verzorgings-inrichting, vervolgens oude bomen voormalige rijksweg nu in ruste, om poort van het terrein op te gaan.    Daar gaan we met een lus om nog over erg ongelijk asfaltpad over de gedichtenroute die her en der op borden staan.   Ik lees er maar een,  maar allen is ondoenlijk, immers wetende dat ik in de achtervolging zit van al erg veel voorgangers zoals mij de parkeerplaatsen aan de start al vertelden.   Neem in Rijtven  kantine van deze stichting toch maar even pauze al is het wat vroeg, en ga rap weer de achterste hoeven in.  Poort , route wegens wegwerken vermijdende, een donker sparrenbos in, wat later over gaat in meer jong eiken aanplant en ander tussendoor geplante soorten van bomen , opnieuw routepaaltjes en markeringen volgend van andere wandelwegen.  Bospad slingert aldoor langsheen boerenlanderijen, tot ik een stel inloop met prille wandelervaring.   Kruis spoorlijn.   Het is vochtig warm , benauwd weer, en het zweet breekt me al uit, wat moet dat worden en ook nog dreigende lucht.   Wetende dat de grote langere afstandmeute me al ver vooruit moet zijn , twijfelde ik of ik vandaag voor de volle mep zal gaan, had ik al op het startburo gezegd.   Bij de routesplitsing kies ik op laatste moment voor langere variant toch.   Niet te missen bleek al gauw, schitterend!    Kom terug in route met de z.g. korteren, en lopen even samen op.   Dan zie ik een veldje met decor van een jeneverbesstruiken en bomen.  Ga even op een bankje dit bewonderen.   Zie aanduiding "Bosgolf start" "De Bikkels" . Bosgolf?... Zie alleen maar een golvend parkoers om me heen.   En ziet: ! Er komt een Fred Flintstone achtig  golfcourtwagentje aanrijden , stopt,  twee mannen springen eruit halen golfsticks voor de dag en een wat grote bal, en gaan golvend door het bos tussen de stammen door.  Gejuich en verkneukeling, het jolijt kent geen grenzen,  maar ik snap er nog geen snars van!...   Alleen te begrijpen voor insiders.   Ga  hierna door jeneverbesbomenbos middels padwerk en nog vaak  rul zand om de gewrichten te smeren,   gebied de Bikkels door.    Verharde weg , was even twijfel , want verd....me , hier en daar was toch door enig onverlaat aan de pijlen gescheurd.  Dankzij uitvoerige routeomschrijving op het A4 tje met tussenmeters exact vermeld, komt alles toch goed.   Asfalt op,  zijn we wat later bos uit en koers ik op Vlierden aan in de verte ziend.  Tussen wat huisjes en veld , akker en weidewerk over zand /grindpad.   Ga rand dorp achter tuinen van rijtjeshuizen door, en ben zo klein als dorp is al ras aan de rustpauze.   Had ik vlak hiervoor nog mijn twijfels over k.m. -afstand vandaag in die vervelende regen, en stap ik de rustige café in;  zie ik tot verrassing vroegere jaren terug wandelmakker met vrouw, en samen slaken we de herkenningskreet.    Wat lopen jullie?   Ik was meteen om, toch langer vandaag dus.   Tja; wandelen zit toch vol verrassende ontmoetingen.  Gaan de extra lus doen en verdorie het miezert vervelend , dus plu op maar de benauwdheid laat ik geen plastiek of nylon om mijn schouders.   Jan had zich weer uitgesloofd om ons het padennet der streek te laten bewandelen.   Met een kennerstalent laat hij ons rondslingeren tot e.o.a. gewestweg , voor de rotonde oversteken en weer de bossen in .    We belanden weer op dezelfde café-rust in Vlierden.   Niet lang toch want Jaap en Tilly; en ik wou ook wel , lichten al snel de hakken weer.   Twee straten door staan we alweer in de velden met blik op Deurne , en kijken we over een rivierdal. Nieuwe aanplant bomenlaan volgend,  verhard, naar gras, en dan een poos langs een brede sloot of was het toch een beek?... Niet gemakkelijk want erg drassig en modderig en met veel springen en omhaal om de broekspijpen en onderdanen nog enigzins van de drek te redden, vlak rand beek en akkers, waar niet over te gaan was, ondergaan we de plagerijen van Jan gedwee.   Soms liggen er ter verlichting tegels of stenen in modder en plas, om er door te geraken.  Draaien verhard om vakantie-bungelowpark De Bikkels heen.  De Hees opaan en door.  Esdonk,  even verhard om toch weer padwerk in te mogen vochtig dat wel, en het miezert maar door.  Op afstand razen onze spoorwegen telkens voorbij.  Grasveld doorgaand , komen we gedrieën in nieuw industrieterrein, hier kan het even niet anders.  Spoorweg over en tot rotonde, links oude prov. weg Helmond -Deurne in , verscholen tussen de bossen.  Raken weer op terrein ORO Rijtven van vanmorgen, lus voltooid.  De drie tot vier k.m. gaans nog overwegen we deze rustpauze te laten en stiefelen door.  De zegen van boven hebben we.  Gaan van terrein instelling af om rand industrie heen, door woonwijk in aanbouw, volgt pad en dan randweg dorp. Volgt weer rotonde en oversteek weg Helmond Deurne. Als voetgangerslicht aangeeft dat nu de groene wandelaars erdoor mogen , steken we de weg over en gaan even zijdelings liggende weg langs , maar aan rand bos,  jawel weer dat Zandbos van vanmorgen, weten we de finale in zicht.  Compassie van boven; het stopt met regenen.  Jan gebruikt in zijn padenplanning dit bos grotendeels op, en het gaat op en af oude zandverstuivingen duinen in . Duikelen finaal naar beneden  voor de laatste afdaling en speeltuigen voorbij. Zien terrein opleidingen paardrijden en springen opduiken tussen het geboomte, wat plots doorzichtiger wordt.     Met paviljoen in het vizier toch nog ruim om renbaan en onder tunnel paardenparkoers door en langs stallen en ander gebouwwerk toebehorend, dachten we eerst de trappen te beklimmen,  maar nemen dan toch de helling naar de aankomstzaal, waar nog enige wandelfanaten nablijven, wat groepjes laatkomers ook.   De vluggerikken van de langste afstanden.   Wordt het nog even gezellig nababbelen met streekbekenden en getrouwen, en ja ook de ouwe getrouwen nog.   Het druppelt binnen.  Mariet V.  ja van Jan dus, bevrouwde vandaag met haar vriendinnen medewerksters clubleden de aan/afmeldburo's.  Ze kennen me hier ook al jaren, en dat schept sowieso een band met lange verhalen.   Jaap Tilly Stefan , Willy en ik dreigen de sleutel tot sluiten van de zaal over te moeten nemen.    De veger gaat al rond en de bar onderhand dicht.    Aanvankelijk zouden we een lift naar het station met twee personen nemen, maar een dame draalde  en zeurde zo lang , over haar verloren thermokan die ze beslist linksom of rechtsom mee terug naar huis wilde nemen, die ze onderweg ergens vergeten was, lang overleg en telefoontjes volgden, ik werd er ongeduldig van.    Jan en Tonny overlegden weer , en zo kon ik alvast op weg middels Jan's aanbod en vervoer naar het spoorweg-station. Ik kijk weer terug op een zeer geslaagde  natuur-wandeldag, dank zij de inspanningen van de vrijwilligers der club.  Uitstekend bepijld en uitgebreid op mijn routepapier.   Klasse mensen van LGD!  Tot ziens.  En wie weet lezers treffen we elkaar zomaar eens ergens  langs de wandelwegen of paden.          Blijven lopen dus.  Houdoe op z'n brabants. Tot ziens hou je goed.      Peter  Heesakkers

03-04-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het gaat vandaag hard dooien, in de zuid-oost hoek van Brabant wordt zelfs 25 graden verwacht.  De eerste zomerse dag van dit jaar.  Echter.... Bij het openen piept mijn achtertuindeur en onderweg hoor ik de duiven druk koeren, betekent doorgaans regen.  Dus op het laatst toch maar een regenjack nylon in mijn rugzak bijgestopt.  Hoop vandaag Patrick Vanderstukken na wat weken weer eens te ontmoeten. Weet dat hij per bus vanuit de tegenovergestelde richting zal komen.  Had 'm nog laten weten waar uit te stappen, maar tot mijn schrik klopte dit verhaal niet omdat de busroute omgelegd was vanwege wegwerken op die route.....Onze chauffeur weet bij instappen al waar we moeten zijn , meldt de omleiding , en belooft ons voor de vertrekzaal uit te laten stappen.   Service van de bovenste plank!   De route omgeleid , blijkt zelfs zo voordelig uit te vallen , dat deze vlak voor de zaal langs komt.  Kan het nog beter?   Blijk ik toch een bus te vroeg genomen te hebben.  Ben rijkelijk vroeg voor mijn afspraak-tijd.   Het is levendig druk in en om het straatje , waar de startplaats is voorzien. Hadden de parkeerseiners evenmin verwacht. Het zou morgen regenachtig worden, en mogelijk deed dit velen beslissen om een dag eerder hierheen te gaan. Het was derhalve krap-aan met de parkeerruimte, en hoewel aan randje dorp , moest men zijn parkeerheil ver in het platteland zoeken.  Auto en omgeleide bus moesten zelfs tweezijdig over een smal asfaltwegje, landwegje,  manoeuvreren, dus dat gaf wat grijze haren bij drie partijen, t.w. wandelaars , busdienst en parkeerseiners.  Ik spreek Arie van de organiserende club,- de eminence grise-,  af dat ik Patrick ook verwacht die nog onwetende is van de omleiding, om zich in verkeers-reflexievest voor de aankomende bus te posteren als deze in het open landschap verschijnt.  Zo geschiedt, en ik zie 'm al staan naast de chauffeur.  Als bereisd mens en kenner van deze lijn had Patrick al opgemerkt dat de route anders liep en was al in zijn hoeven gekomen.  Ook hij wordt keurig voor de deur afgezet.  Bijna koninklijk.  Na ons bakkie koffie en voorbereidselen gaan we onder stralende zon op weg. Rand dorp een graswegje op langs sloot.  Eerst langs oneindig lijkend parkeerblik.  Wegje overgaande , dijkje op en wat verdergaand balancerend op gemeentegrens er weer trapsgewijs hier van af.  Zandpad in en tussen  ijzeren palen ruig gebied door van de uiterwaarden Drongelens afwaterkanaal. Kronkel door dit gebied om wat bord aangaf,  baardwijkse overlaat in te gaan  een mooi ven langsheen , dijk kanaal weer op en aldoor langs met gras/zandpad.  Gaan langs overbrug.  Paralel kanaal en lopen warempel in schaduw van bomen.. {!}  Van dijk af , langs sloot bereiken we de rustpost te velde. Zie sinds erg lang Will v. Coenen een blinde jongeman , en merkwaardig , na een gesprekje wenst hij me tot ziens...{?}   Terwijl ik juist zulk een uitspraak uit respect , terughoudendheid vermijd.   Pat en ik zien Drunen op afstand  voorbijschuiven.   Volgen rand velden/bos  diverse andere wandelroute-markeringen. Gaan brug kanaal over , en zie een pad kruipt voor ons op het pad , overstekend om  elders wat te gaan doen aan zijn voortplanting.  Lijken net mensen toch.  We zijn in nationaal park Loonse en Drunense duinen belandt, en gaan slingerend langs heide en veldjes en stukken bos vaak flink uitgedund.   Citroenvlinders en koolwitjes dansen soms voor ons langs, en het vogelgepiep en gezang geleid ons door uitbottend lentegroen.  We bereiken na een enerverend bosparkoers, de rustpost Fellenoord , idyllisch gelegen in een oase van rust, een gebouwtje , maar verkiezen  in den buiten ons neer te zetten in de zon te koesteren , waar we wandelend nederland voorbij en aan zien komen wat snelle gesprekjes oplevert. Na een groepje boerderijen en huizen met rieten daken , een draai het betonfietspad op en kort hierna stuurt Rinus ons weer de rijkdom van natuur en bossen in en hobbelen we paadjes oneindig door.   Stappen over hele bosmierenkolonies, die al ijverig bezig zijn, en langs heideplekken en bosstukken opnieuw betonfietspad terug op en eindelijk zien we echte duinen voor ons opdoemen.   Prijzen ons gelukkig dat we niet door en over de open duinen en zandvlakten hoeven gaan , met dit warme zomerse weer, wat woestijnachtige gevoelens oproept, want reken maar ; zand schroeit met zulk weer.  Boven ons horen we de wind door de boomtoppen gaan , maar wij lopen beschut hiertegen, en de zweetdruppels blijven niet uit, en er moet al eens gedronken worden.  Noodrantsoen heb ook ik altijd bij me.   Het duingezicht wisselt al gauw voor camping Roestelberg die we kennen en smal pad volgt langs weiden en bos en bosranden gelardeerd met bomenlanen aller groei, soort en ouderdom.  Klaphekken doorgaand  en doorgaand ge-pad, klimmen we een dijk in het bos nog toch,  van paar meter hoog op om even te volgen, al pratende met groepje Grenslopers en Voetje voor voetje, over natuurlijk wat kwam , ging en bleef ,plannen over wandelen, geraken we in parkachtige sferen , en ziet; daar staat de veldrustpost der club op een erg grote maar ook erg  rustige pakeerplaats, voortaan genaamd naar een actief overleden wandelclublid.   Met naambord geëerd.  Maar ook op ons routepapier.  Patrick en ik gaan na deze rust door dit stadspark Waalwijk toebehorend, brug water of vijver over langs jeudboerderij en  dierentuin als lama's, schapen , bokken , geiten en wat al meer . Draaien aldoor houten het volgende omheen , toucheren even bebouwing Waalwijk om wegje door park te volgen langs meren.   Bepijling is even zoeken en niet altijd evidend , maar zonder problemen geraken we weer terug in het groen en langs een crossbaan waar o.a. een quadrijder ons met rust laat en een andere route kiest, duim omhoog van ons.  De verwachte route wordt ons toch onthouden en we gaan een poos, langere verbindingsweg paralel.  Even vermoed ik dat we ergens een pijl gemist moeten hebben.   Waalwijk -oost in.  Langs schoolgemeenschappen een nieuw overdekt zwembad, en Rinus stuurt ons ook nog langs het stadion van de plaatselijke tweede klasser prof RKC.   Zien na argwaan niks gemist{?} ; dan toch een pijl en maken we haakse draai het voormalige oude spoorlijn door de z.g. Langstraat-gebied nu fietspad, Halve zolen-lijntje op te gaan . De oude spoorlijn, genaamd ,  naar de eertijdse schoenen en lederwarenindustrie,  omzoomd met bomen aller soort , het aanwezige riet krijgt ook een pluimpje,  jong en oud de natuur mag hier zelf beslissen, sloten en waterplanten en struikgewas allerlei geleid ons over die dijk, een wat ongemakkelijke planken brug overspant nu het afwateringskanaal,  de verbinding tussen Dommel bij Den Bosch , en Maas.   De oever weer bereikt trekken asperge en preivelden, weidelanden en bouwlanden onze afleiding,  pad al delend met fietstoerisme.   Zien in  de verte een veel rustige wandeltocht-parkeerdersbeeld, de veruit meesten al naar huis zijnd.   Nog een molen te zien na de erg lange brug en dan gaat het naar benée,  dijk af , draai onder brug, op de finishplaats af.   Nestelen ons na afmelden nog op het terras, in de zon, tussen dorstige lopers, en helaas ; na een poos ; Patrick heeft nog een paar uren hele weg te gaan, naar huis, volgt een hartelijk afscheid aan de dorpsstraat, waar beider bus snel verschijnen zal, reizend in verschillende bestemming en dus richting.   We hebben weer eens wat bij kunnen kletsen.   Kijken zeker terug op fijne wandeling, met natuurrijke route, met toch ook nog onbekende stukken erin.   Een warme dag , en de sluierwolken komen al opzetten die verdonkeren gaande de namiddag en vroeg-avond.   Zouden mijn achterdeur en die duiven toch gelijk gaan krijgen? Jazeker! In de avond later , en vannacht vooral!  Ik bereid me voor op de tocht van morgen.  In De Peel;  te weten Deurne, nee niet die bij Antwerpen maar oostelijk van Eindhoven en Helmond richting Venlo.  Is dit nou Deurne een of Deurne twee Patrick?  Verwarrend toch die vele dezelfde plaatsnamen.

Ik groet u weer:  Houdoe! Tot wie weet ergens langs s'heren wegen of paden.     Peter Heesakkers

02-04-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het tijdsverschil naar zomertijd vannacht lijkt me geen parten te spelen.   Overigens, nog voor de wekker afloopt zorgt een immens merelkoor buiten , dat ik eerder gewekt wordt.  Buitenkomend merk ik miezerweer , gauw terug binnen, want door dit uurverschil is het ook nog wat killetjes.   Er stappen geen wandelaars op de bus.... Overstap in Veghel en in een wip brengt de bus me naar de nabijheid van het kasteel.  Een dik kwartier twintig minuten gaans nog over zandweg naar rand Heeswijks bos, waar de start voorzien is in het paviljoen behorend bij openlucht natuurtheater, juist binnen de beschutting van dit bos.   De weideparkeerplaats laat al vele honderden auto's zien met plaatsaanwijzers in reflexievesten.  Wat padenwerk brengt me trappen op om langs het balkon van theater me weer neerwaarts binnenplaats en ingang gebouw te brengen.   Kijk-es! Naast alle personeel is daar ook zowat compleet het regiobestuur  present, die ook nog es wat taken op zich neemt.   Rondgang handen schudden en korte gesprekken volgen.  Inschrijven, koffie, en dan zet ik er in mijn uppie de achtervolging in op de veel vroeger gestarte langere afstanders.  Het is gaandeweg helder weer geworden.  Willy en Co heeft de parkoersen uitgezet, en toont al meteen goede bedoelingen door ons kris-kras door overwegend dennenbos met ontluikend ander groen,  te sturen met smalle opeenvolgende paden.   Even wordt de rust verstoort , door crossmotoren, en is vogelgezang verstomt, op de vlucht voor het knetterend geluid.   De parkoersomschrijving laat me twee kolommen twee kanten vol zowat allen wegjes en paden zien.   Belooft wat!  Pijlen genummerd conform regels op papier. Wordt draaierig van het padengedraai en snelopvolgende afslagen, maar voel me helemaal in mijn element. Dit is mijn ding!   Mis  na even stukje asfalt een verscholen pad ondanks pijl en keer ras terug op m'n schreden.  Een stelletje roept me.  Kom weer op wegske met paar huizen langs.   Padje in nog en kom aan sloot, dammetje en langsheen sloot met groenstrook houtwal bosrand anderzijds een meer.  Dode padden her en der.... Doodgetrapt?.. Ga half om plas, wegje op naar Rukven, Weg overgaan , en kom aan crosscircuit in alle rust overigens.  Gaat over naar landelijk , huisje boompje beestje, runderen, bloesems in de tuinen.  Brugske sloot over, volgt een klinkerweg bedekt met oud mos en sparrenaalden, door waterwingebied , gezien de putten alom.  Mag door droge sloot gaan, bosgebied uit.  Mis verderop pijlaanduiding en mogen i.t.t. bord toch over privé terrein van e.o.a. manègeachtig gebied.  Het "Hobbelhok" langs breed bospad met geëgaliseerde zandweg door boswerkers keurig vervlakt gemaakt weer.  Gehucht Heibloem door en opnieuw opletten want na maria's huisje, Die heeft er wat! --, direct l.a. ,  een ouderwetse kasseiweg op langs privé-bewoning, velden met bosstukken in.  Zie markering LAW-Peellandpad  Den Bosch-Roermond.  Klim omhoog en volgen op en afgaand pad rand bos boerenlanderijen.  Ik mis een paar pijlen , maar volg met enig geïmproviseer, en op goed geluk kom ik juist uit.   Los zand even onder de wandelschoenen, zie ik kerktorens Heeswijk en Dintherasfalt op afstand.  Linea recta dorp op aan nu "Lariestraat".... Huh?  Dorp in waar wat hekwerkazettingen zijn vanwege een aldoor voorbijkomend wielercriterium, rondje dorp.   De Abdijstraat in waar we welkom zijn in de ontspanningszaal behorende bij deze mooie oude abdij. Het is binnen en buiten levendig druk en velen koesteren de felle zon.   Lang blijf ik niet verpozen , want heb nog wat in te halen.   Loop honderden meters, wandelaars van de extra lus terugkomend tegenwaarts, zie je nog eens wie er ook zijn... Nieuwe wijk nog in aanleg door met waters en bruggen en park door in aanleg nog, Dinther weer uit.  Volgen landweggetjes en fietspaden grind of verhard wisselend tussen jong geboomte door weiden , akkers , en raak in gesprek met een jong echtpaar van boven de rivieren, die echter later zo blijkt moeten aftakken voor korter.   Raak nu moederziel alleen en ga opnieuw de schaduw van bos in met trimparkoers met allerlei oefentuigen en opdrachten erbij.  Ik laat ze voor mijn knoken, ga de goden niet verzoeken.   Het is eigenlijk een klein bosperceel maar Willy laat ons als onmetelijk erdoorheen struinen.   Mijn tred versnelt ondanks barrages van boomwortels.   Zie veel holen op mijn weg hierdoor. Vos of konijn?...  Bos toch weer uit wat asfalt zandweg en boerenlanden , toch draai op ander bos aan, na bloementuinen en zie paardebloemen, sleutelbloem , speenkruid etc.  veelvuldig. {De natuur is zeker drie weken te vroeg...}. Kom langs immense stallen vol kukelekuu en tok-tok-geluiden wat duidt op hoeveel duizenden hoenders. Een groep kinderen bieden de dorstige wandelpassanten tegen wel erg democratische prijzen , ranja , limonades en koekjes en wafels aan bij een huis zomaar langs dit weggetje.  Nader dorp opnieuw met hekwerkafzetting, wielercriterium,  om zand-veldweg op te gaan, achter nieuw wijkje Dinther door.   Kom weer aan opmerkelijk veel rustiger Abdijzaal binnen.  En de bediening is gezwinder nu.  Bewust nu ben ik me in de achterste regionen te zitten, en opnieuw is mijn verpozen kort.   Terrein abdij af langs bejaardenhuis en soos wijk in.  Wat straten en opnieuw vragen, geen pijl.... Een dame aan een hoekhuis loert langs raam voordeur en gebaart me waarheen , ze zag er al zoveel vandaag. "DIeje kant op moette".  Een Airbornemonument en burgergevallenen, langsheen uitvalsweg naar kanaal en omstreken aflopende over rivier Aa .  Even in stille gedenken.  Fietspad en veel toeristenfietsers want prachtig helder weer.   De zon kietelt in m'n nek en gezicht. Gauw mijn pet op, en zonneglas.   Bekend van vroeger smal asfaltwegje in nu tot fietspad verklaard.   Tussen bos en beemden door en wordt later zand hard zand dat wel , weer bots ik op de Aa en ga met de stroom mee derwaarts.   Al die fietsers opmerkelijk vriendelijkgroetende,  en belangstellend met wensen en vraag hoe ver is dit?.. Brug rivier over staat de secretaris met helpers appels uit te delen, gewaardeerde geste.   Hij herkent me eerst niet met m'n vermomming.   Twee zijden dubbele rijen oude eiken geleiden me over lijkt eeuwenoude weg naar het prachtige zo uit een stripteken-sprookjesboek , kasteel met tuinen.  Smeedijzeren poorten door.  Parkoersmannen zorgen dat we dit kasteel 'talle kant mogen bewonderen.  Een echt plaatje!  Paden grind en dan weer zand brengen ons rechttoe op een oude witte schilderachtige boerderij, in dit gebied Ter  Kameren genaamd.  Gaan het kasteelterrein af met zandweg annex fietspad.  We gaan de weg Veghel-Den Bosch oversteken om opnieuw in landbouw en veeteeeltlandschappen te komen , huisje , boerderijen, tuinen noem maar en weer altoos de bloesem.   De lente is daar.  Als sluitstuk stuurt Willy en Co's ons weer het bos in , en slingeren de lopers zich in de rondte in de finalereeks.  Wat droge greppels door volgt de bepijling snel op. Hekwerk en poort door beland ik weer op natuurtheaterterrein.  Nog wat nablijvers hangen er rond buiten op terras en binnen.   Verrassing! Patricks en Wifrieds clubleden maken juist aanstalten naar hun touringcar te gaan.   t.w. De IJssetrippers uit Overijse niet ver van Brussel.   Even korte gesprekjes nog van wat achterblijvers van hen.   En Ja: Pat en Martien zagen ze gister nog in Rucphen, die kennen ze wel.   De club had een weekenduitstap letterlijk bewandelt.   Helaas in alle gehaast van ze vergat ik te vragen of Wilfried en wie weet nog wat "Beneluxers", { zal vast wel...},  er ook bij waren.  Was leuk geweest ze eens te ontmoeten!... Nu en dan druppelen er nog wat lopers binnen in het gebouw.   Napraat met nog wat bekende helpers en bestuursleden en andere wandelaars,  en dan komt o.a. Tine V. uit Helmond binnen met hondje Luna. Het is nog gezellig nakouten.  In de wetenschap van een lange wandeling naar de bus met uursdienst, trap ik er vandoor.  Terugkijkende op een prima tocht natuur en verscholenheid. Bosrijk , en uitgekiende routes en verzorging aan zeer populaire prijzen van o.a. 80 ct {!} het goedkoopste en dat vond zichtbaar veel verkoop.   Een prima lokker dus in tijden van erg hoge horecaprijzen.  Heb genoten vandaag en anderen ook vast en zeker.  Komend weekeinde staan Drunen, maar denk vast dat het Deurne wordt.... , op het programma.  Wie weet waar ik U nog treffen zal... Blijven wandelen dus.

Houdoe!   Peter Heesakkers

27-03-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

De laatste tocht van de club van de z.g. Winterserie 2010/2011. Oisterwijk:  Een paar k.m. oostelijk van Tilburg.   O' , wordt al sinds mensenheugenis de Parel van Brabant genaamd.   Toeristische streek bekend om zijn uitgestrekte natuur , vooral bossen en vennen campings alom en boshotels en herstellingsoorden.  Noud haalt me af thuis en koersen we op Oisterwijk aan.    Niks te vroeg voor een parkeerplaats zo blijkt.   De smalle weggetjes om het startburo vanuit een der uitspanningen , wemelt van  wandelverkeer , naarstig een plaatsje zoekend.  Bomvol dus.  Het is een gekrioel van auto's en wandelaars.   Veel Belgische nummerborden en zelfs een touringcar met club uit Wechelderzande tussen Turnhout en Zoersel blokt de smalle weg, die weet het ook niet meer.    Ook wij moeten de auto zo ver wegplaatsen ergens in de berm , en het kost zo'n 20 min. lopen.   Buro te midden van  van de bossen.  Ook binnen is het een drukte van jewelste, de zaal kan de stormloop nauwelijks aan, en zo ook de bediening dus,  ik zet er maar fluks de benen in.   Mogen dwars door buitenterras, tuinpad van zaal poort door , weg op en al vrij direct splitsen de afstanden.   Merkwaardig! Plots loop ik heel alleen op mijn route..  Zouden anderen het niet gezien hebben? Steven al meteen door de bossen en het eerste ven langs.  Afzettingen voor de paddentrek alom vanwege de oversteek van die kruipers op weg naar avontuur om te..... . Veel spechten hoor ik kloppen.   Divers vogelgepiep in voorbereiding voor een massaal lenteconcert later.  Uit de bodem komt allerlei groen ook gepiept.   Het lentefeest kan aanvangen.  Hier en daar grond en gras nog grijs van de nachtvorst, maar een felle zon kondigt een mooie dag aan.  Krinkel paden door gebied , atletiekbaan en sportpark voorbij.   Poortwerk door langsheen groot ven.  Rijkelijk rondgestrooid Plankenbrug met kippengaasbodem tegen uitglij beveiligd, we zullen ze nog veel vaker zien en lopen vandaag.   Een wandeldijkpad tussen twee vennen wat modderig,  ook veel vandaag en heeft te maken met broeklanden en laagland waarover water stroomt van een naar ander , maar ook beken , sloten enz. steken onze paden nogal eens over her en der.  Op 5,1 eerste openlucht rustpost al altijd weer gezellig hier.  Bekende wandelaars en -sters en blog en andere wandelcoryfeeën melden zich.   Na wat gebos met weiden en akkers dooreen , brug rivier Reusel over, een ontmoeting met twee reeën wat op afstand.  Het is onderweg vaak ook avontuurlijk balanceren langs plassen en het beste deel door modderpaden, er liggen niet zelden boomstampalen doorheen de plassen om passage nog enigszins te verlichten.   Krijgen drie dwarsliggers van boomstammen vlak tegen elkaar te klimmen of te kruipen.  Ik werp mijn rugzak af en kruip als een limbodanser onder de middenboom door en klauter de andere twee.   Je zal maar korte beentjes hebben!  Wandelknooppunten-- palen volgen op en padwerk evenzo.  Alle afstanden zijn nog op mijn route en dit maakt dat onder de rook van Moergestel ik de rustplaats laat voor wat ie is.   Veel te druk , lange wachtrijen aan buffet en toilet is er maar een voor dames zowel heren, haast geen bedieners, duidelijk verrast op de vroege zondagmorgen, honderden wandelaars die doorgaans haast hebben , te bedienen.  Ik ga weer door.   Over groot terras waar het wandelvolk buiten in de zon vertoeft en door een mini-golfbaan gaande. Steek weg over , ga kortgras weiden in door de smurrie van modder en dras langsheen een sloot, een hele trits graspaadjes en bos en zandpaden volgt.  Na een kleine 2 k.m. toch een Olat veldpost.   Hierna lonkt gebied de Kampina. Rietkragen omzomen de paden, een dijkpad op met zicht moeras links plas rechts.  Er naderen man en vrouw te paard en paard laat stilstaand nog gauw al zijn hoop  varen of vallen de grond bemestend.  Ze zijn cowboy-achtig gekleed.  Gaan door zoveelste klaphek vandaag , blijven wat metershoge grasdam volgen tussen plas en moeras.   De weidse plas biedt fauna in diversheid van zwanen , kraanvogels , waterhoenen , meeuwen, ganzen,  enz. , en wat verderop koeien in de wei.  Zie je wel; lente!   Ga kabbelende rivier met rotsvallen erin de Beerze over en beemden en wilgenbossen volgen en ander recente aanplant om nu weide  en opener landschap te verrijken.  Wildroosters zijn onderweg ook volop aanwezig. Klap en zelfs piepende draaipoorten.  Hekken langs zig-zag om fietsers en crossers te weren.  Steek asfaltweg smal , over Brinksdijk genoemd en even natuurstrook langs met anderzijds wijde landbouwblik asfalt , om later toch weer graspad langs brede diepliggende sloot te gaan , alsnog later brugje over en slingerpad door wit gras en berkenbos en wat verder ander jong loof en naaldbos overgaand in ouder bos.   Mooi hier een fijn intermezzo.  Kom in opnieuw kort graslanden wijds terecht.  Paal markering van aardgasleiding no.236 langs  op weer asfaltwegje aan.  Even verkijk ik me en ga  rechtsaf tot ik het vreemd stil vind en terugga op rechte pad.  Weer weide en vlak grasweiden en soms akker in langsheen stromende sloot, piepend draaihekje door , dan dwars ik grasveld op schuilhut van vee  af , achterdoor,  klaphek , weer wildrooster.  Bospad komt aan paar meter brede stroom met weer rijen waterdrempels rotsblokken erin wat weer ruisend , kabbelend effect heeft.  Boomwortelpad slingert met beek mee, kippengaasvloerbrug over en verder gaat het met de pret. Volgt een brede bomenlaan met vervallen rietendaken en andere verlaten bewoning vaak en haast instortende schuren.  Steek brede zandweg met smal fietspad langs over het.  Kerkepad zoals bord vertelt , maar naar welke kerk te midden van de uitgestrekte natuur ontgaat me...  Pad vervolgt almaar draaiend tussen opener en dan weer geslotener percelen bos, en of half open hei.   Later even weer bos uit weidser gebied door, maar met een draai opnieuw bos berk vooral in.  Een monument vraagt even stil te staan voor de helpers van onderduikers en schuilzoekende RAF- piloten in de bange oorlogsjaren 40/45, en de ondergrondse beweging.  Komen na allerlei vennen vandaag al gezien  Kogelvangersven en Groot Heideven.   Het is hier volstrekte stilte, waar vind je dat nog?....  Een overweldigende rust.  Een volgende post zit er volgens papier niet meer in, en na wat bagger van ook overstekend water , modderpartijen en ongemak , besluit ik dan maar zelf een pauze in te lassen en met blik op wijds ven te midden van het paradijs nuttig ik mijn drank en broodjes en fruit, zittend op een boomstam. Zalig hier.  Komt later beekje Rosep in beeld en via weer planken met kippengaas hieroverheen.  Voortdurend volgen plassen met palen erin liggend maar het is omzichtig stappen , springen, balanceren.  Het parkoers is vaak avontuurlijk onderweg, best pittig omdat telkens het wandelritme onderbroken moet worden, ik denk aan de veertig en  zestig k.m. lopers nog achter me..... Geen gemakkelijke route voor ze en de snelheid zal er nogal eens uit moeten gaan.  Opnieuw klaphek verder stalen poort door, dwars door privé terrein van  vakantie en groepsverblijfsgebouwen langs. Slagboom langskruipende nog wat droger bosgedraai met toeristische kleurroutepalen te volgen, staan we vrij plots aan het wegje langs de start bij of aan uitspanning.   Het buitenterras leeft van de drukte en bijkomende wandelaars die zich koesteren in de heldere stralende lentezon, en toch!.... Midden op het grote terras brandt de grote vuurkorf.... Het is me een drukte en geroezemoes! Trots prijkt aan de afmeldburo's dat het een deelnemersrecord voor wat deze winterserie betreft is gehaald , t.w. 1518 deelnemers!  Het was vandaag puur natuur , ten voeten uit, rijkelijk bos en vennen velden , weiden , akkers, en alle verscholenheid en grootten.  Het was het summum van een natuurtocht, uitgekiende paadjes en wegjes,  wildroosters , hekjes , draaipoorten en wat meer.  Adjes levenswerk als parkoersuitzetter.  De slogan "`Echt OLAT" ging hier zonder meer op.  Noud Wijn ,  Olat's hoffotograaf , heeft deze dag weer vastgelegd voor Olat's website,  het fotoalbum, kunnen jullie nog nagenieten.  En die hier tòch niet waren; hebben een natuurtocht van de bovenste plank ten voeten uit gemist. Met dank aan de vrijwilligers van parkoersen , inschrijfburo's en verzorgers op de altoos gezellige , fijne veldposten mag ik niet vergeten te vermelden, en ik vergeet er mogelijk nog wat , maar ere wie ere toe komt. Een dijk van een tocht, voor de echte natuurgenieter. Hoorde vandaag tongval uit hele land en ook uit Vlaanderen. Moet ik nog meer zeggen over deze club met rondom 1000;  { jawel de grootste van ons land!..... } - leden.    Met Noud en een wandellifster zetten we de terugreis naar Eindhoven in, napratende en genietende van een ronduit fantastische wandeldag!   Die er niet bij waren.....  Jammer dan, veel gemist in de Parel van Brabant. Terechte naam.  Nu komende zondag zal het mogelijk Heeswijk worden in  de noord-oosthoek van onze provincie.  Eerste zondag van April te kiezen uit Duizel, Kempen}. Deurne [ Peel} of Drunen; { tussen Tilburg en Den Bosch}.  Mogelijk treffen we elkaar daar ook.  Blijven [door]- wandelen dus.  Houdoe!   Peter Heesakkers

20-03-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

De natuur bot al volop uit.  De grasplantsoenen langs en tussen de in en uitvalswegen hier tonen al een gele , witte en andere gloed van crocussen en  narcissen.  De paasbloem ook wel genoemd.  De paddentrek is begonnen.  Ik verlaat een rumoerig straatbeeld van werkpendelverkeer.   In de bus stappen drie personen met duidelijke wandeluitrusting.   Er staat een kille wind en even overweeg ik warmere kleding te voorzien.  Ik heb tijdig een plek verovert in de drukke bus.  En laat me comfortabel naar de kempenstreek vervoeren.  Het gaat om het gebied globaal tussen Turnhout en Eindhoven.  Bladel is een nieuwe tocht vanuit een heel andere plaats dan gewend van deze club, vernieuwend en veelbelovend dit gebied kennende.  Het is nog een dik 20 min. gaans over een bosweg, om aan het startburo te geraken.  Horen diverse vogelengezang.  De lente!   Schrijf vlot in, en ga op weg.  Ik mag direct na start al een klinkerwegje in achter een vakantie-bungalowpark.  Routenr,s van de lanen behorend bij dit park volgend.   Rits m'n jack maar verder dicht want de wind is nog kil.  Eerst maar opwarmen.   Wegje wordt zandig, en houten hekken dienen doorgeslingerd te worden langs nog een slagboom een slingerpad tussen weiden en stukjes bos.  Opnieuw een slinger langsheen hekwerk om vee van stal naar wei of van wei naar andere wei te geleiden.   Slingerpad De Bonkelaar heet het hier.  Na nog zo'n houten hek door weer visgraat klinkerweg tot kapel , een draai van zelfde weg tussen majestueuze oude beukenbomen aan de wegkanten weerszijden.   Knoesten die de weg overkappen.  Hier lijkt de tijd stil te staan en passen de bomen in een Anton Pieckverhaal.   Machtig mooi.  Kom nu aan doorgaande weg met asfaltfietspad te volgen waar wegwerken zijn, nieuwe bermen en nieuw asfalt.  Weg zelf afgesloten.  Brug over de Goorloop, hierna weg af langs eeuwenoude boerderijen om even na deze nederzetting, langsheen bos enerzijds, weide of akker anderzijds de bosrand dus te gaan.  Ziet er veelbelovend uit al  voor vandaag.  Smaakt nu al naar meer... Ten Vorsel heet dit gebied.   Padenwerk volgt in korte opvolgingen links-rechts om weer de werk-aan -de weg over te steken hoppend door omwoelde bermen en hoge opstap en afstap nieuw asfalt.  Even weer fietspad aan de weg, en achter Vennebos ander vakantiepark door, enkel huisjes,  Volgt heerlijk oud meest sparrenbos. Weer kort gekronkel wat wisselt met allerlei loofbos waaronder percelen meest den , spar, grove den , essen, jonge aanplant, bike-paden kruisen ons veelvuldig.  Prachtig en uitgezocht hier van de parkoersmannen Wim1 -Wim2 , Frans R. en Jan S. , toppy jongens, ik ben in mijn element hier!   Hier zijn weer kenners bezig.  Na enige tijd kom ik aan de E34 snelweg, waar overwegend de All -Europese vrachtwereld van alle hoeken der E.U. als in een constante trein voorbijdendert. Even nog boordje bos hierlangs , dan een tegeltrap op, viaduct overheen, en laten we de herrie langzaam achter ons voor weer vogelengezang.   De Pan in, zo noemt het natuurgebied. Boswerkers met amechtige machines zijn bezig het bos uit te dunnen.  Diepe sporen achterlatende. Opnieuw gekrinkel tot een wat langere bredere doorgaande zand-bos-weg ingeruild wordt, die lang vervolgt.  Een grafsteen?  Nee lijkt er wel op maar het blijkt een herinnering aan nieuwe bosaanplant in 1997 te zijn als gift door personeel van een 25 jarig Bladels bedrijf , zo zegt opschrift.  Het Serco-bos noemt het.   Mooi toch!  Volgen nog een goudgeel heideveld met dennebosjes ertussen , even wat ruime blik.  Stuit ik op een groot maïsveld als een enorme stoppelbaard, en weer die E34, met geraas.  Moet nog omtrekkende beweging om enorme modderpoel op het brede pad maken, keurig even het boswerk in omgelegd zij het paar meter, draai haaks om dit veld en dan volgt een motorcross-pad langs de Europese weg. Kies i.p.v. diepe crossgroeven voor egaler gras ernaastliggend.  Ik zie betonnen lichtmasten opdoemen, en dan weet ik dit is België.  De bebording laat het verderop ook duidelijk weten.  We gaan stukkie door de provincie Antwaarpe.  Een ongemakkelijk en smal padje onder de taluds langs waar de Europese wereld aldoor voorbijraast.  De parkoersmannen hebben een verrassing, jawel!  Ik lees op mijn parkoers dat we een smal laag donker tunneltje door moeten zullen gaan , de rug wordt diep gekromt en ga de stikdonkerte in, geluk, zal een sloot geweest zijn , maar staat nu droog, nou ja.... het wordt nog avontuurlijk , maar ook hier is licht aan het eind van de tunnel, voel nattig modder en glibber onder mijn voeten en houdt me in staande positie door de wanden te laten geleiden vele tientallen meters lang onder het verkeer door.  Geen hand voor ogen , alleen donkerte met verderop daglicht, het is bijna kruipen hier.... Op goed gevoel met wat geluk doorgaan. Plagerijtje van parkoersmannen. Tunnelbuis kruipend haast neus op de schoen uit, andere kant van E weg terug vervolgen, mogen weer bos met hoog bruin grasweg door om de schoenen te poetsen , service van de jongens! Komt snel de kantinewagenrustpost in zicht, en kan ik mijn verhaal aan die plagers van routemannen kwijt. Ook Patrickv.d. S "wandelmoeder" Jeanneke , meldt haar met wat landgenoten omringt present, een blij weerzien. Hierna volgt een z.g. extra lus te gaan.  Een extra blad te nemen , want Nederland omschrijft vrijwel immer per papier hoe de route loopt, dit in tegenstelling met België , waar men doorgaans enkel de route bepijlt, maar hier te lande in combinatie dus. De route danst nu om de denkbeeldige landscheidslijnen heen vertellen grensstenen en kegelachtige palen met nrs 198 en later wat verder 199. . Het is al bos in alle verscheidenheid wat de klok op deze lus slaat, oude-[re] en jonge aanplant, een zalige rust.  Zowat niemand om me te zien, allen het ruisen der wind hoorbaar, geweldig!  De zon prikt wazig door het hardnekkige wolkendek.  Het padenwerk uitgekiend door de heren , gaat het na alle gebosser, toch nog tussen akkerlanden door met wat wijdere blik.  Haal ik een stel Mollenaren in, en volgt Holland-België-praat, gezellig!  Mag een nog niet bijgeploegd getrokken zandpad volgen tussen akkerlanden, nu en dan hoekig gedraai.   Het land wacht geploegd klaar op groeizaam weer.  Dan volgt een schuilhut en wat fietspaden weer bos door, lonkt plots de wagenrustpost weer met tentdak klapbanken en tafels.  Maak wat gekheid met het bekend personeel.  Hijs me van mijn bankje later om de onderdanen weer in beweging te krijgen, nog een extra lus zal ik qua-tijd moeten laten en sluit ik me op de restroute aan.  De bossenrijke kempen door.   Diepe machinesporen van rupsvoertuigen en tractoren omzeilende van boswerkers, volgen omzoomde paden en boswegen die percelen afzomen met eikenrijen , dan weer oude berk of dennen . Even moerasachtig wilgen en broekbos langsheen, een monumentale boom met verhaal  en naam en geschiedenis wat me nu ontschiet, volgt na houten hek een graspad langsheen kabbelende sloot, tussen boerenland, laten mooi ven liggen, asfaltwegje,  pad liever, opgaand.  Een ven behorend tot de Kroonvenheide, en wat later weer een gedenksteen ter herinnering van een gefusilleerde ter plaatse die net de bevrijding van 20/09/1944 niet gehaald heeft.   De gedenksteen als aanklacht.  Weer boswegen tot we een smal betonnerig fietspad van routenetwerk op mogen.  Haal nog een dame in met wat doorzettingsvermogen vermag - twee kunstheupen-- ,   zo vertelt ze me.  Bewondering en applaus!...  Stak ik niet onder stoelen of banken.  Na een bosdeel met sloten gelardeerd, gaat het over in visgraat liggende klinkerweg die plots met een haakse bocht op de finish uitkomt.... Verwacht hier na missen de rest van de tocht beneluxmedewerkster Gonny van het tweetal en Jos, wist dat ze kwam. Met vriendinnen.  Ook nu is ze onzichtbaar helaas, maar ze was er wel degelijk ergens zo vernam ik.  Na de afmelding nog wat klets her en der, tot de tocht naar Bladel terug aangevangen wordt.  Spaarzaam nog wandelparkeerders langsheen de bosweg moet ik als de laatsten der Mohikanen zijn geweest, ga ik derwaarts. Bladel op aan dus.   Het was een natuurtocht ten voeten uit hier, uitgekiend , de omgeving werkt er ook voor mee.  Echt kempen, de rust onderweg, stukjes bouwland en houtwallen onderbroken.  Voor de echte natuurliefhebber en rustzoekers. met grote dank aan medewerkers liefdewerk, en vooral ook de parkoersingenieurs. Fantastisch werk gedaan!  Ik kijk uit naar hun volgende tocht.   Wat een inzet van deze clubleden , van  De Grenslopers. Organisatie top,  met dikke letters. Ook vanuit Vlaanderen wel gewaardeert vernam ik onderweg en op de parkeerstroken te zien.  Nu zondag wacht Olat weer.   Hun laatste winterserietocht. De lente is vroeger gearriveerd , duidelijk.  Olat gaat vanuit Oisterwijk, bij Tilburg, en de kenners hoef ik dan niet meer uit te leggen. Een toeristisch natuurgebied temidden van bos en ven vooral.  Om naar uit te kijken dus.  Mogelijk tref ik U daar ook?  Houdoe! Op z'n brabants, ofwel het beste, tot weer.  Peter Heesakkers.

16-03-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Wat zuid-nederland aangaat , laat het wandelprogramma zich als gewoonlijk , van de magere kant zien.   Vertrekzalen en accomodaties zijn aan Carnavalsclubs en aanverwante feestvierders verhuurd.. Veel wandelclubs hebben door dit feest  te weinig of geen medewerkers-vrijwilligers, en -of  durf niet om te organiseren, bang als ze zijn voor tegenvallende inschrijvingen.   De club van Waalwijk'82 , steekt de draak met dit gegeven, en doet al jaren voort, juist op carnavalszondag, en dat is geweten boven de grote riolen of sloten , waar dit jaarlijkse volksfeest veel minder ingang vindt.

Bezuiden de grote rivieren staat het dagelijkse leven op z'n kop, en als gewoonlijk komen veel "westerlingen" dan op Waalwijk af. De start vanuit het buurtactiviteitencafé annex ontmoetingsruimte, voormalig wijkschoolgebouw, is het beredruk al vroeg in de morgen.  Ruim 500 lopers melden zich.     Op het Eindhovense station tref ik mede- benelux-inzender - medewerker Roland Wijers, gaan gezamelijk bijkletsend op weg van Lampegat-Geinhoven , naar Oeteldonk, want dezer dagen hebben gemeenten  carnavaleske namen. Een Oetel is een kikker, vraag me niet hoezo. In Eindhoven is het opmerkelijk stil deze morgen . In het station zelf melden zich slaperige gezichten in allerlei costuums uitgedost, op weg naar of van de kroeg.  In Den Bosch komt Nicole ook erbij en zo gaan we via Dwergonië, en Kwastenlaand, naar Schoenlapperslaand, zoals komborden ons vertellen in plaats van de gewone komborden.   De streek van Den Bosch westgaande tot de Biesbosch is Langstraat genaamd , met een trits dorpen op rij. In meest lintbebouwing.   We gaan de oude jaren 20 vorige eeuw wijk uit.  Om de veel nieuwere z.g. componistenwijk door te gaan, steken een  bedrijventerrein dwars door.   Tuinstraat in toch weer een stuk wijk dus, om de stad uit te gaan . Fietstunnel onder vierbaansweg naar Efteling door volgen het z.g. halve zolen-fietspad. In de vetere het wijdse polderlandschap de witte stoompluimen van de Brabantse energieopwekker.   Naam slaat op de eertijds leder en schoenindustrie in de Langstraat.  Halve zool heet in nederland een niet normale...... Stad uit meteen een wijds zicht op de polders.   Parkoersman Rinus, doet wat we al vermoeden.   Een geheel nieuwe route, nu door de Langstraat-streek.  We gaan nog door een nieuwbouwwijk in de laatste fase.  Mooi , dat wel maar verlang toch naar de vrije natuur. Rinus  vertelde me van zijn nieuwe plannen en wil graag ook van andere lopers weten , hoe het nieuwtje bevalt.  Volg een uitvalsweg op asfaltfietspad wijk uit rechttoe door vlak land , naar Sprang Capelle, waar de zondagserust uitstraalt , vanwege streng protestants gereformeerd dorp,  maar ook de streek, overheerst de stilte op straat. We zien een ijslaag in de sloot , ja , hoewel helder stralend weer danst de temperatuur rond het nulpunt.  We komen aan de buitenrust der club, genoemd naar overleden verenigingslid , om haar te eren.  Na deze rustplek aan jeugdcentrum dat gesloten is vanwege zondag.....Gaat het door bebouwing Sprang vrij recent met grachten en gemeentetuinen gelardeerd door de bebouwing kris kras en hoekige straten en bruggen, dan wat villa's en oude  ex-boerderijen, nu puur voor woongenot, plots een zand-grasweg in met  groene boorden , wil zeggen struikgewas en boompjes , wilgenkatjes, riet, anderszins tot weer een weg op draaien. . Toch weer een veldweg in, door kale akkers en weideland.   Verspreide bewoning langsheen, met ver weg de koeltorens en witte stoompluimen van de electriciteitscentrale voor de provincie.  Polderig hier.  Een lange weg brengt ons in  dorp Capelle van Sprang.  De zaalrust voorzien met uitbundig carnavaleske versiering, geen hoempamuziek , maar de wandelaar overheerst het te verwachten carnavalsvolk.   Na rust een woonstraat het dorp uit.  En waar zojuist de langere afstanden aftakten komen ze honderden meters verderop weer bij ons op parkoers.  Een fietspad op dijk aan , behorende bij  halve -zolenspoorlijn van toen, nu een enkele tientallen k.mrs fietspad dwars door de onder-maas- streek.  De lijn is ergens begin zestiger jaren vorige eeuw opgeheven.  We draaien vandaag nogal eens dit pad op en af.....  Gaan op spoordijk achter ruime tuinen en volkstuinen voor aller teelt door , brede sloten weerhouden ons ervan mede door gebrek aan brug of loopplanken om hier vanaf te gaanen zullen we gedurig op de dijk  blijven.  Ruigte , wilderig , slotenrijk en nat gebied voorbijgaand. Glastuinbouwkassen alom in het benedenland. Mijmer ik over de warmtevangers welke mogelijk een bijdrage middels buizenstelsels, aan de verwarming van huizen kunnen geven.    Over energiezuinig en besparen gesproken.  Wat actueel is dezer tijden van stijgende brandstofprijzen en vaste lasten thuis.  Dan mogen we de dijk af het wenkende groengebied in.   En eigenlijk wordt het nu pas interessant , wat opwindender.  Het gaat door broekgebied , broekbossen, visvijvers en sloten en plankenbruggen zijn alom aanwezig. Een vogel-uitkijkhut.  Welig riet en rietboorden , canadabomenbossen en wilgenstruiken en bomen, onderbroken met weiden en akkers.  Hekwerk in en uit.  Beemden doorheen, hier leeft Rinus zich uit.  We ontkomen weer niet later het ex-spoor-fietspad te belopen.  Achter de lintbebouwing van de Langstraat,-- staat het om bekend-- door,  met hun diepe tuinen en eigen teeltveldjes.  Langs heggelanderijen, met weideveldjes zien we plots moe schaap, ooi dus, met haar eerste borelingen  zowat 20 a 25 c.m. hoge lammeren wankelend staan.  Moe is bezig voedsel voor het grut te vergaren , graast onverstoorbaar door.  We zijn duidelijk net te laat voor de geboorte. Pa lijkt ertussenuit, geschrokken van die drie dreumels.  Moe moet het weer in haar eentje zien te redden.  Schitterend gezicht en ik roep naar moe nog proficiat, ge het schôn jong.  Moe kijkt trots achterom naar die wandelaars, zo van heb ik dannie goe gedaon?   Zo hoort het ook , trots zijn. Komt wel goed met die kleine rakkers en de schapenfamilie.  Mooi lente tafereel!... Gaan weer achter huizen aller vorm in een bouwstijl de Langstraat eigen, en om bekend als vooral klokgevels.  Wild bos langsheen  , krijgen we de "Tonny Goedhart" herdenkings -openlucht pleisterplaats opnieuw in het vizier.  Een kop tomaten of andere soep al naar gelang de voorraad , gratis te bekomen met soepbon inlevering.  Gratis peperkoek , en de verzorgingsgroep laat het aan niks ontbreken.  Altijd vriendelijk , gastvrij opgewekt. Ik hoor aan de tafels en op de banken veelal de echte Hollandse westerse tongval en accent aanwezig.  De zuiderling is nog niet boven water, carnaval dus hè... We gaan hierna opnieuw terug west het spoorpad op , om met een draai noord en dan naar oost de beemden en moerassigheid in te gaan. graspaden.  Hek door en verder door beemd met rechte sloten er doorheen Dan langsheen een kanaal het dras en vochtig gebied uit de winterdijk op. Recht voor ons de autoweg A59 oost -west onder de Maas doorgaande daarachter zakelijke uitstulping Waalwijk met als achtergronddecor de metalen windmolens die onversaagd doordraaien. Anderen draaien nu door met het gerstenat, de molens zullen ons energie bezorgen.  De nieuwe alternatieve tijd. Want; de fosiele brandstof raakt snel op.  Een z.g. 60 k.m. wegje is nog even opletten met haastig verkeer, toch nog , ondanks wegdrempels , zonder deuren spot ik wel eens.... Een bermmonument van jong persoon die hier het leven liet in het verkeer.  Het gaat onder de  vierbaansweg naar de Efteling door die hier vlakbij van de A59 aftakt.  Rotonde dwarsend ,  weer zakelijk terrein langs. Kies gazon als grasweg langs heggenrijen, dan wat nieuwbouw in, overgaand in 50er jarenbouw. Park langs en  speel plein over , plaatselijk ziekenhuis voorbij, zoekt Rinus toch weer achteroms bij welgestelden en vindt hij een verdoken liggend park met vijvers en brug , waar lentepiepjes zich aandienen. Ik piepte vanochtend vroeg ook, niet vanwege de lente op komst , maar met een stevige kuch waren mijn luchtpijpen weer opengesteld.  We horen het gebonk en lawaai van een door de stad trekkende carnavalsoptocht, fanfare's kapellen en kunstmatige en electrische muziek,  die gaande is, en alom ligt er confetti en slingers op straten en boorden. Soms passeren we verklede mensen.   Het hertog jan-park laten we achter ons.  Ooit hertog heerser of regent  van brabant. Wat straten weer , voor een cafè staat een groep vierders buiten ons te begroeten al of niet al flink in de jajem of bier.   Kleine kinderen staan er ook bij , daar heb ik zo mijn opvoedengedachte bij.... Het gele nat vloeit rijkelijk en we worden nagejuicht en gelald, en aangemoedigd ook.   Draai bij deze zaak opnieuw even dat constante fietspad weer op wat telkens vandaag opdook.  Gaan even verderop parkje door met standbeeld van een non die tot de weldoenden hier blijkbaar toch hebben gediend, en waar weleer klooster met school gestaan zou hebben volgens bord uitleg.  De Nonnekesbrug over zo dit genaamd is, wijk in,  waar oud en nieuwbouw vermengd.  Kom dan in de oude bouw terug de St.Crispijnstraat in , waar de finish wenkt.   Ik had gelezen op mijn papier waar het nieuwe parkoers vandaag naar leiden zou.   Bij de eerste rustpost , herzag ik mijn lange afstandplan al.   Ben verder met al legende op wandelgebied schrijvende Jaap met vrouw Tilly  gebleven.   Onze keus bleek later de juiste.   Rinus: Je hebt zonder meer je best gedaan en op kleine gedeelten lukte het je ook , enkel, je hebt het gebied hier niet mee gehad vandaag.  Maar vast en zeker lukt het je ons als zelfwandelaar en kenner, om ons wat anders voor te schotelen.  Vandaag vond ik de vergezichten soms wat saai.   Maar voor de rest ; jullie inzet als de verzorgers, en parkoersbeheer , is zonder meer tof! Het is zoals altijd hier , weer een oergezellig nazitten in de huiskamer van de wijk, met een vleug carnavalsfeer.  In de bus onderweg terug stappen de carnavalisten met hele troepen alweer in op we naar lavenis elders. In Oeteldonk.  Ik ga m'n kuiten weer smeren voor de volgende tochten, anderen smeren de kelen.

Wie weet; tref ik U ook wel eens langs de wandelwegen. Blijven wandelen dus.  Houdoe!      Peter Heesakkers

06-03-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

De zon staat nog laag schijnend in de bus, wat geknipper met de ogen geeft.   Op naar het Belgenland vandaag, naar een club waarmee ik al vele jaren kennis heb.   Overstap in Valkenswaard in een knus taxi-busje acht persoons,  gaat het definitief op de buurman af.   Chauffeur blijkt zelf een nu en dan wandelaar te zijn.  Hij is coulant , om me zo dicht mogelijk op zijn route me zonder officiele halte uit te laten stappen ,  voorbij Achel-statie, waarna mijn 2 k.m. loop naar de start vanuit het Chiroheem aanvangt.  Loop al direct  de pasgestarte lopers tegemoet.  Vind mijn weg naar , zodoende.   Het is prachtig helder zonnig dus , weer,  het landschap enigzins witbevroren en de sloten zijn dichtgevroren.    De kille wind heeft welliswaar vrij spel , maar ik maak er een voorverwarmertje van.     Het chiroheem , waar ik al zo lang niet meer was geweest , heeft een geweldige metamorfose in modernere uitvoering ondergaan sinds.   Bekijk het wandelplan vandaag met lussen -combinaties van 9A en 9B of 5A en /of 5B.   Kies voor eerst de noordelijk en oostelijke variant.  Later zuid en westelijk.   Tref er good-old  Harrie v.d. Brkn.  uit Peer,  en en passant meldt ook Huub uit Weert zich bij me.   Het is een jong pensionado, wekt bewondering alom door zijn tientallen k.m. rs fietstochten bij nacht en ontij , van/naar wandeltochten , en schuwt dan ook de lange wandelafstanden niet... Klakske af hoor.  Huub meldt trots dat hij er al een tweetal lussen op heeft zitten en de volgenden , ook toevoegt.  Na start mijnes,  loop ik vanaf  ex-spoorlijn nu asfaltfietspad tussen wat huizen door jong en oud buurtschap Rodenrijt, langs genietend paard die de taal spreekt met zijn oren, van zoveel onvoorziene belangstelling van passanten vandaag. Steek weg naar Achel over de beverbeekse bossen in, achter de z.g. villawijk in de volksmond "goudkust" door.   Een hercules C120 van basis  Kleine Brogel komend gromt zwaar , zeer laag met een wijdse bocht over dorp Achel .  Denk in veld twee buizerds hun rondjes te zien draaien.  Gaan nu zowat richting klooster , de kluis genoemd op aan . Ligt deels op de rijksgrens. Loop wat bossig nu draai hier draai daar.   Bos uitgaand , weg naar kluis overstekende , kom ik in wegje met straatnaam Weltevree, en dat geloof ik meteen , als ik de grote boerderij met grond en stallen zie.   Uit de veestal komt me een geur waar je tegen de lucht kunt leunen.  Bochtig gaande steek ik weer de weg vlak aan de grensovergang over en ga een brede zandweg in.  Hard zandpad , raak even de denkbeeldige rijksgrenslijn, om haaks zuidelijk terug  de velden in te gaan van kort gras wei , maïs en  ander gewas later bedoeld.  Kom aan Achel-statie achter wat industrie door , m.n. een klimaat, verwarming en ventilatie bedrijf door, als een vorkheftruck vervaarlijk met zijn lading paar meter boven de weg  laveert.   Lange bekistingverpakking boven volle breedte van de weg.   Blijf met wat auto's op veilige afstand, want het schommelt vervaarlijk, en jawel; met donderend geraas valt de lading op het asfalt.   Was ik doorgelopen van , ach......Dan,  laat zich raden.  Truckrijder sakkert de duvels uit de hel.    Even weer ex-spoorpad volgen en vervolgens paralel zandwegje hogerop gelegen in , om een draai landschap in met bosstukjes en houtwallen als afscheiding van akkers en weiden met schuilhuisjes voor het paardvee.  Bos van achelse hei in.   Licht verhoogd langs akkervelden weer wel door bosrand met op en af heuvels , kom ik weer bij de chiro aan.   Ga na pauze hier voor de zuidroute op weg, 9 k.m. zit er op nu,  had eerder gedacht dat deze tocht zonder meer voor de hele westkant zou kiezen.    Het gaat al ras op Neerpelt op aan zowat,  via grote grasweiden en evenzo breed pad.   Gras verliest zijn ijslaagje intussen, stuk gewestweg langsheen waar ze zowat de vouwen in je broek dreigen te rijden,  gaat het al gauw een zijpad in gelukkig.   Zie contouren lintbebouwing Achel op de achtergrond,  nu en dan vooral stukken populierenbos komt voorbij , een snelstromende helder water sloot langsheen  wat lang over asfalt op Grote Heide aan tot zowat de eerste bebouwing wat huizen.   Groensingels tussendoor nu en dan.  Een goederentrein dendert enkelspoors op "Pelt" aan.   Ga vervolgens pad of weg langs de rails waar groengebieden uitgedund zijn,  stapels takkenbossen en stammen.  Buurtschap Hayenhoek even aanraken.   Langs jonge bos en wildaanplant, kerkje Heide dorp piept tussen kale bomen door. Toch ..... Er zit op afstand te zien een glans op bomen als populieren die duiden op het op punt staan uitbarsten van de bladknoppen.  Ga twee vlak na elkaar  gelegen spoortunnels onderdoor met een slinger , toeristische fietspadennet op en onderlangsheen, die hier ook in naam en nummer-route splitsen.  Ik loop alleen nu en mijn schaduw vergezelt me, zie door de zonnestand dat mijn schaduw korter wordt, de zon klimt dezer weken almaar hoger n.l. aan het hemelse.  De dagen lengen , de winters strengen.   Ga langs ruig , en verwaarloosde landschapsdelen onderlangs spoordijk,  steek een wegje naar Grote heide dorp over,  een grasland doorheen om weer op en door smal bospad het bos te betreden.   Dennenbos vooral.  Raak verderop rand villawijk aan met wat woonpaleizen, van vast vooral Ned. emigranten die een dikke bankrekening moeten hebben , een asielplaats , voor Hollandse vluchtelingen zeg maar..... Ga van wijk wegkerende sloot over met brugske, weer de Grote heide bossen in,  vast met weiland en akkers onderbroken soms.  Hos op en benee zandruggen,  tot de Warmbeek, en zie dan wat verderin auto's geparkeerd staan in de bospaden en hellingen, gebrek aan parkeerruimte doet zich kennelijk gevoelen...  Ben weer aan de chiro dus. na wat gedraai door dit bos met uitzicht op.   Ga aangrenzende kapel even binnen, waar een plaquette verhaalt ter ere van , een Stirling bommenwerper en gevechtsvliegtuig die hier 500 mtr. vandaan neerstortte na een luchtgevecht met een duits jachtvliegtuig op 22 Juni 1943 , de twee bemanningsleden kwamen om.  Gruwelijk ! Van huis gegaan op missie , en nooit meer weergekeerd.  Familie wacht tevergeefs.  Steek kabbelende beek over platte niet-leuning-brug , en stap het heem binnen voor een bakske.   Kijk op de klok en beslis direct er nog een route variant 5 k.m. A,   aan vast te koppelen.  Houdt toch in deels hetzelfde weideparkoers als daarstraks te volgen tot splitsing afstanden.  Loop weer en nu veel langer over de gewestweg waar de snelheidsbegrenzende wet met voeten of pedalen liever getreden wordt.    Ik voel me er niks op mijn gemak.   Een auto met nummerbord beginnende met TVG {is Train grand vitesse};-- hoge snelheidstrein--  { nota bene }! --, doet zijn  letters eer aan , en zoek ik veiligheidshalve de zachte berm op.    Ben blij als een pijl me eindelijk het bos instuurt met slangenpad , heerlijk en mooi en rustig is het hier.  Vochtige paadjes en een flink ven schuift mijn voeten voorbij.    Een stel wat oudere dames , ziet me aan komen draven,  en gaan kuierende even van het pad af.   Met vriendelijke groet wederzijds.   Kom opnieuw aan randje vluchtelingenwijk met woonpaleizen , en vanaf hier is de route hetzelfde en me nu bekend dus.  Haal nog wat langzame en ouderencluppies in,  de beek komt weer in zicht.   Nog een droge sloot met wat lijkt op een tankval erbij doorgaande steven ik op kapel en vervolgens het chiroheem af.    Na een opwarmertje binnen , ga ik op weg naar het centrum  dorp op eigen kompas , en de zon en haar stand en de kerktoren in het landschap is mijn leidraad, trouwens later geholpen ook door de bordjes 'centrum' en 'VVV, .  Busje zal zo komen.  Ik kijk terug op een erg afwisselende toch zeker wel mooie tocht.  De streek en gemeentegrond ,  leent zich er ook prima voor.  O toeval ; ook de andere chauffeur is uit het wandelhout gesneden zo blijkt.   Doe je mond open over als dit , en je hebt nogal eens wat gemeenschappelijk met elkaar.  De tabel in het heem gaf aan dat 540 liefhebbers vandaag op pad gingen , gesteunt door een stralende zon.  Komend weekeinde onzeker of.... Week erna temidden van het Carnavalsgebeuren , niet aan mij besteed , zal het vast Waalwijk bij Tilburg worden. Dat weekend is het wandelprogramma magertjes, vooral benden de grote rivieren.  Wie weet... treffen we elkaar daar.   Blijven wandelen dus.  Houdoe!.... Peter Heesakkers

22-02-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Noud staat ruim voor de afspraaktijd aan de voordeur.  Het kopje van Rakker kijkt verwachtingsvol juist boven de onderrand van het autoraam of ik buitenkom.  Onder een loodgrijze hemel en via een stille snelweg gaat het op "De Beerzen "of "Beers" aan.  Oost-West en Middelbeers eens aparte gemeente is gefuseerd met Oirschot.   We gaan de brabantse kempen in vandaag.  We moeten de auto rand dorp neerzetten want het dorp is al vroeg bezet door vooral het vroege wandelvolkje. Tref Roosendaler Martien als div. anderen in de zaal en Martien vertelt , dat er rond Breda een paar c.m. sneeuw ligt. Verwondering en ongeloof , want Breda is toch dichtbij en we hebben niks wits gezien.... Hier niets... Niets van dit al op onze weg tenminste.   De weer-natuur-spreuk zegt: Zingt de merel op kale tak; sneeuw op het dak.  Na de gebruikelijke korte ontmoetingen/ begroetingen , en inschrijving, ga ik op pad.  M. geniet nog van zijn bakske koffie.   Ga langs gewestweg op fietspad en even later stevig gestap achter me hoorbaar komt Martien langszij , even een napraat, en hij zet er de spurt in op de vroeger vertrokken lange afstanders.  Het is nog veel open landschap en asfalt eerst.  Saai eigenlijk.  Een haas spurt over een kale akker.  Middelbeers draait met een wijde bocht om ons heen, aleer we zandweg op gaan.  We bemerken inderdaad een stoffig laagje sneeuw, welke toeneemt gaande westelijker. Op daken en velden en weiden.  Lopen langs de grote Beerze op graspad langs weide in ganzepas, wat tragere lopers voor ons , en ik dreig de conditie te krijgen van een wijk-{politie}- agent.  Slingeren een hele poos met beek de Beerze mee tussen smalle stroken bos en paden.  Dan ras waar kan langs de vertragers heen gas erop. Vreemd weer toch,  voorbije week zag ik crocussen massaal bloeien in de plantsoenen in de stad, gras groener worden met wat groei. Kleine witte bloempjes,  { Gras groeit vanaf 10 grdn}, vandaag zie ik regenworm op mijn pad , terwijl  , het rondom 0 punt is. Midden Februari toch?  Brug Beerze over komen ons gedurig groepjes fietsfanaten tegemoet gezwoegd.  De rust-open luchtpost is op 5 k.m. en de fietscrossroute is juist om de rustplek omgelegd. Gaan hierna direct  even asfalt rechttoe een brede zandbaan in met eiken omzoomd de velden in.  Kaarsrecht en lang in de gure winterwind. Dan boomkwekerij langs, gaat het weer een bos in.  Graspaden wat later weer door openheid en de rivieren Reusel en Beerze zullen vandaag nog menigmaal te zien zijn.  Ook te horen putje wintermaand , vogelgepiep menigmaal , ergens veilig hoog in geboomte.     Lente in de winter , zullen we maar zeggen , de natuur van slag af.     Grasweidepaden langsheen , de sneeuw dooit ongemerkt weg.  Kom in dorpke Baarschot , alwaar rust in zaal-herberg , maar de bediening is erbarmelijk slecht en traag, en de afrekening hapert nogal eens , de uitbater lijkt van slag..... ,  dat menigeen doorloopt weer.   Dorp uitgaande weer landigheid in en twee tuinen versiert en huizen ook.  Blijken daar kindercarnavals prins en prinses te wonen.  Britt ; prinses van de knopspeltjes , en Lars haar adjudant , wat verderop. De eerste symptomen van naderend Carnaval zijn al weer zichtbaar ook de dorpsvlaggen.  Zo duiden de borden in de voortuinen.  De kille wind heeft vrij spel en dat we even later weer een bos ingaan.  Een flinke tros sneeuwklokjes naast mijn pad.   Ik kom in Land van de Hilver,  zegt een zitbank aan dit pad,  jawel vlak bij Hilvarenbeek.   Bruggen groot en klein oversteken, gebeurt ook al te vaak vandaag, van vallen en sluizen.in kanalen , sloten, beken langs en overstekende.   Door vooral dennenbos nu met jonge loofboomkes ertussen , nu kaal nog , maar hoe mooi moet het hier in de lente zijn.  Via ge-bos kom ik in de Neterselse heide.  Het word aldoor drassiger en de paden vochtiger en glibberiger.  Bosvoertuigen voor bosarbeid laten diepe wielsporen en doorploegde paden ontstaan, zoek waar mogelijk naar best begaanbaar , maar is erg schaars.  Zie markeringen van Pelgrimspad en Bos en vennenpad wandelwegen -routes de laatstgenoemde , is een wijde wandelrondweg om Eindhoven.  Poort in nu en verder dieper bos en heide in.   Een waar lustoord, dat wel.   Weer diepe geploegde boswerkenmachines-- sporen doorploeterend een poos.   Gaat het de z.g. grote stille heide op , waar alleen de wind de eenzame stilte verdrijft.  Fietspad smal onder de voeten , verhard eindelijk even, is welkom.   Wildroosters over en paden meest smal door donker dennen en sparrenbossen. Vennen kwistig rondgestrooid en afgeplagde heidevelden.   De heide is knap waterig meest verraderlijk verborgen onder weelderig geel gras.  Het pijpestrooitje genoemd.   Wandel ik weer de wijde wereld in, in de verte lonkt het kerkske van dorp Netersel .  Een brink met eiken , en driehoekig langsaf komt vrij plots, de zaalrust, eet en feestcafé. Die delen we met tientallen nablijvers van een fietscrossevenement.  Buiten, het beeld van de Buntsteker langs, dorp weer uit en een poos  z.g. 80 k.m. weg langs, om met haakse bocht asfalt op te gaan.   Een pick-nick bank noodt om er even mijn fruit en brood te verorberen, want mocht niet in de zaal daarnet.   Eindelijk wat later weer de beschutting en hoe!   Het wordt nu nog natter en ruiger, en sloten en beken  keren telkens terug, gaan  over graspaden , maar ook glibber en glij.   Juist de laatste  12 k.m. te gaan wordt het welliswaar nog mooier en ruiger, maar ook ploeteren door de vochtigheid, het wordt langs de paden ook steeds moerassiger Genummerde wandeltoerisme knooppunten regelmatig te zien.  Het wordt bukken onder laaghangende bomen en klimmen over stammen van de gevallenen over drasssige rietbedekte gladde smalle paden aan de boorden van de Reusel. Obstakels op onze wandelpaden.   Op een dezer paden zijn zelfs takken gelegd omdat passeren anders onmogelijk was.....Vanwege plassen hierop, en de plomp rondom ons padwerk liegt er ook niet om.  De grondwaterstand staat hoog nog.   Het is letterlijk aanmodderen met de toestanden.  But , there is more to come!  Parkoersarchitect laat ons menigmaal klimmen middels dwarsplanken over hekken en weidedraden, en dit ook nog naar het einde gaande der tocht wanneer de spieren steeds strammer worden.  Een oversteek brug/sluis over een smalle betonpaal balancerend, met schuin-uitstaande hekken weerszijden , [gelukkig maar], Komen we voortdurend slootkanten nog tegen , en Beerze en Reusel , [rivieren] , komen ook nogal eens vandaag kijken en dienen dan ook met dammen en bruggen allerlei te nemen.  Het landschap en in de bossen en weiden is moerassig steeds meer, zal wat zijn in de zomer , - muggen-..... z.g. duikers over . Parkoersman buit het hele gebied en de laatste k.m. helemaal uit, en toont een kenner te zijn.   Ik wurm me tussen prikkeldraad door erg wel te smalle opening.  Het zal  diversen vast hun kleding kosten , maar ik lijk juist smal genoeg om de barrière te nemen.   En spaar kledingschade wel.  De vochtige paden ziepen onder mijn zolen en voort gaat het over duidelijk drukbelopen graspaden meest van onze voorgangers.  Plassen omzeilend, hier had op diverse stukken best de route omgelegd mogen worden...  En wat allang dreigde; het kon gekker toch.   Ik kom al graspadende en glibber en modder voor een over het hele pad c.m. diepe modder en water poel op pad te staan.   Er is geen weg terug, en er zal erovergegaan moeten worden, niet linksom of rechtsom mogelijk.   Ik houd mijn broekspijpen tot ver boven mijn knieën en stap er maar in godsnaam doorheen.   Stilstaan is niet aanbevolen of twijfelen , want dan zak je nog dieper in de plomp weg.... Vele meters lang stap ik door die enorme plas heen.  Met een zucht aan de overkant geraakt en een vloek.  Heer vergeef mij !  Mea culpa.  Wees mij zondaar genadig.  Klaphekken en plankoverstappen volgen op om over draden en poorten te kunnen komen.  Het is al k.m. s lang stil om me heen, een heel enkele keer in de verten zie ik gelijken wandelen.   Ik raak even kom klein dorp Westelbeers aan.  Volg fietspad beton paralel gewestweg om weer zandweg in te gaan en bereik op 27.5 k.m. de wagenrustpost.    Men is er al volop de boel bij elkaar  aan het doen en voor te bereiden , voor de definitieve inpak en vertrek.   Het is me een keukenrommelgerei , best veel werk.   Wat vouwbanken staan er nog en ik doe het personeel kond , van mijn zekere vermoeden , dat er nog groepen  en eenlingen in aantocht zijn.    Dan inderdaad al snel doemen er in de verte gestalten op.            Blijken Roosendaler Martien, en Patrick Vanderstukken en Linda te zijn.   Een blij weerzien met onze mede-beneluxersclupke toch.   We pauzeren , en vanaf hier is er natuurlijk een en ander bij te babbelen.   En vanaf hier ook zullen we gezamelijk te tocht volbrengen.   Opnieuw bos en hei in,  door  klaphekken en langs wandelknooppuntpalen.   Dwars over een nauwelijks begaanbaar grassig bruin/geel heideveld , zoekend naar droog. ploeteren we over en tussen de pollen en bukkend onder lage takken van dennen en dennengroepen.  Een hele poos toch.  Bielzenpalen vernauwen de doorgangen tot voor wandelaars.  Padwerken door en dan als afsluiting volgt o verademing een asfaltweg om uit te lopen en bij te komen van de alerte inspanningen.  Zien dorp binnengaand van Middelbeers , nog ver van de finish,  Pieter Boots en vrouwtje uit Grashoek, aan hun auto de voorbereidselen schoner in te stappen bezig,  en toch even een praatje nog.  Het dorp lijkt haar rust weer hernomen te hebben na de wandelaars-invasie vanochtend vroeg af.   Komen een redelijk rustiger zaal binnen en blijven met Noud en Patrick , Linda , en Martien nog even nasudderen over de tocht en wandelaangelegenheden vooral.   Het Vlaamse clubke uit Arendonk en Turnhout en omstreken sinds lang weer compleet present , meldt zich ook even.    Oergezellig nog, maar na het glas , volgt de plas, en Noud heeft het na  dik drie uren binnenzitten en wachten,-- hij poogde het vandaag op de ruim 20 k.m. afstand mede voor de fotoreportages voor de website van Olat --.  het wel gezien en aanvaarden we de terugreis naar huis.   Nemen hartelijk afscheid met alle goeds en tot ergens weer.    De veerit was 41 en de 30 k.m. was volgens de route-omschrijving 32.   Maar wie maalde erom? behoudens de aanloop k.m. rs, was het weer een natuurrijke tocht, paden breed en smal , modder glij , ploeteren wat zand en verhard soms. "Echt Olat ", is opnieuw niet voor niets de slogan geweest.   Beloont met  ruim 1250 deelnemers. Voorzeker zijn er vanwege plaatselijk weer als glad en sneeuw , toch nog wandelaars thuisgebleven , geheel onterecht.  Noud Wijn , de hoffotograaf, heeft er weer de fotoreportage gemaakt op zijn picasaweb , ook is dit album te vinden op de site Olat.nl.  Zeker bekijken.  We kijken terug op weer een dijk van een tocht door de brabantse kempenstreek.             Nu dinsdag wacht me een tocht in de noord-vlaamse kempen t.w. Hamont Achel.   In de noordelijke grensstreek van Belgisch Limburg.   Wie weet ontmoet ik u daar ook , blijven wandelen dus.  Ik groet met Houdoe! ---  Peter Heesakkers

20-02-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Mijn tuindeur kraakt en piept wanneer ik naar buiten stap. Klinkt ook nog extra in de stille vroege morgen.  De weerman van onze provinciale radio, beweert dan dat het gaat regenen.  De man is wars van computeruitslagen van weersvoorspellingen en gaat puur op  { voor}--verschijnselen in de natuur af, en vaak heeft hij het gelijk aan zijn zijde.  Niets wijst er echter op , en ik tart het noodlot om mijn plu en regenjack thuis te laten en te wisselen voor een wollen exemplaar.  Het is frisjes , helder,  en boven mij zit de lucht vol vliegtuigstrepen.    De nog laagstaande zon kaatst het toch al felle licht in de ramen van een glazen kantoorgebouw en doet mijn ogen knipperen. Langs een hele kolonie duiven loop ik af, en zie dat een duif een takje oppikt en wegvliegt voor mijn voeten.  Zou die nu al bijna medio februari aan het nestelen zijn?.... Is dit het teken van vroege lente?.. De zon klimt snel als ik op de trein wacht.  Het station;  , waar uiteraard veel mensen uit stad en land samenkomen. Ik kijk ;…. Is ze het nou ? Is ze het niet? {Uit vervlogen tijden}…. Ik kijk of ze kijkt , en als ze kijkt , kijk ik weer niet, tot zij weer kijkt. En zo kijken we even heen en weer.  Maar ja; je kan wel blijven kijken….  Ik stap de trein maar in.  Alvast.  Echter:  Zo’n kleine 10 k.m. verder slaat plots een vrij dichte mist toe, in het landschap. Zou dit toch op regen uitdraaien?.. De trein sukkelt vanaf station centraal Tilburg naar een der voorstations west , nu Universiteit genoemd.  Aan de overkant ervan piept het dak boven een dichte heg uit van zalencentrum Boerke Mutsaers wijd en zijd een naam en begrip.  Drukte van belang , maar merkwaardig , nauwelijks bekenden.  Veel nieuwkomers misschien en het plaatselijk dagblad heeft er ruim gewag van gemaakt deze wandeling.  Loop bij start een dieperik in onder fiets en spoortunnels door even langs Ringbaan West. Draai een straat in meteen de campus op van de universiteit , tussen hoge gebouwen en lagere paviljoens en park bijhorend door, vrij direct al het bos van de Warande in.  Mist is opgetrokken en is zware bewolking geworden voor de rest van de dag. Hondenuitlaters , joggers, zomaar wandelaars en fietsers en fietscrossers om ons heen.  Een mooie start en na alle zware regen voorbij, verhard zandpad door dit bos met radiale lanen en tussen-- slingerpadenwerk.   Vochtiger paadjes volgen opeen.  Mooi samengesteld bos ook menigmaal   uitgedund. Rij-bomenlanen markeren de bospartijen. Tussendoor rododendronstruiken alom aanwezig al volop in de knop {!}… Kleinere struiken en boompjes lijken ook al uit de knop te willen gaan.  Aha ! Lentebodes toch.  Tenzij …. Winter nog anders beslist.  Allerlei zomaar routemarkeringen van vrije wandelaars zogezegd duiken op vandaag.  Bospark door en langs hockeyvelden langs de draadafzettingen komt oude rijksweg Breda in beeld , oversteken ,  even hierlangsheen per fietspad om wat verderop een landgoed in te gaan.  Hoor een specht op bezoek gaan die beleefd aanklopt.  Het wordt een heerlijk gekronkel door bos en landgoed met oude villaatjes en bomen-boslanen statig beuk , eik of anderszins. Opnieuw gelardeerd met rodondendronstruiken, toch eigen in de streek.  De parkoersbrief put uit in bospaden en wegskes aangeven. Weg Gilze-Riel overgaand horen we plots een ambulance-sirene snel naderen, die Riel in gaat en dan ophoudt. Zal toch niet een wandelaar?....Een kuilig hard-zandweg op tussen landigheid.  Dan dennenbos en verderop de tunnel onder weg Breda-Tilburg door.  Een talud  heeft  verse tekenen van waaghalzen,  motorcrossers die daarjuist  een paar ruiters en ons toch zeer langzaam passeerden.  Zij zijn vanaf de snelweg zo dwars het talud afgestormd.  Draai een fietspad op het bekende oude Bels-lijntje { verbinding Turnhout-Tilburg }. Die zullen we vandaag vaker bewandelen zij het in stukken.  Een zandpad en wat wegskes draaien ons ruim om Riel-dorp heen.   Hard zand soms. Te zien is onderweg dat de regenmeter erg hoog gestaan moet hebben voorbije nachten en zo ook op de landerijen.  Volgen een andere oude spoorbaan zo papier zegt. Even .  Wel is duidelijk de rechte lijn-laan zichtbaar nog.  Met keienpad.  Was een aftakking vàn.   Een hele kudde pony’s draaft gezamenlijk door de wei , en nooit geweten dat die nog zo hard konden lopen met hun erg korte poten.   Een gestommel als van de grotere soorten/rassen. Zandweg komt , dan verhard , en vervolgens worden we de Regte Heide { juiste spelling naam} , ingestuurd.  Meest oude en jonge den afwisselend met open stukken hei en weer splitspaden, volgen velden jonge dennen met ondergroei van geel gras.  Wel wat modderig maar begaanbaar zeg rond plassen langsheen. Draai jong eikenbos in kronkelend door erg dras aan weerszijden , weer zandweg op met grote en kleine plassen en iemand heeft sleuven gegraven om water naar de kanten in de sloot b.v. te doen invloeien. Lopen tussen twee waters door langs vierkante hardstenen, naam maand op zijkant, en op platte kop spreuken, verzen  op natuur en maand betrekking hebbende.  Draai dan pad landerijen , akkers in , houtwallen en takken opeen als muur markeren de paden.  Doorn en andere struiken ook.  Een ruiterroute door. Zand ,meest graswegen langs een snelstromende hoogstaande beek . mogelijk de Leye.  Zo,n twee meter breed.  Kris-kras graspaden over , verlaat beek ons verderop.  Weg naar voetbalveld dorp Riel opaan waar spelers elkaar toeschreeuwen.  Achter dit veld een heggenpad en wat ruigte door kom ik aan de dorpsstraat. De dorpse stilte door tot aan een cafetaria waar de rust gepland is.  De eerste en enige na 15 k.m. ….. Druk beklant , vooral wandelaars.  Na rust dorpsstraat vervolgen , wat wegwijzers ook, om weer haaks het asfalt-fietspad, z.g. Bels-lijntje rechttoe-aan, opnieuw fietsers , dagjesmensen , hondenwandelaars uit de buurt en zelfs bromfietsers hier niet toegestaan , maar wie let er op…… Kom op punt afslaan van vanmorgen terug tegendraads nu gaande , autoweg zelfde onder richting stad zeg maar, tussen betonnen palen een natuurgebiedje door en terug B.L. pad op. Die hebben we nu wel genoeg gezien vinden ook anderen. , om wat verder er af te mogen bospartijen in van o.a. waterwinningsgebied van waterleiding Tilburg  te gaan, een compensatie duidelijk van B.L. padwerk.  Nodig gaande om in andere gebieden te geraken. Verbindend dus.  En opnieuw wordt de wandelaar getracteerd op allerlei moois en opnieuw rododen-struikwerk , zal prachtig zijn als ze in bloei staan straks. Padje in padje uit en af gaat het langs vijvers en plassen en bruggen , zandruggen overheen, door landgoedachtige natuur met opnieuw stoere oude bomenlanen die bos doorsnijden , een goedmakertje vast.  Loop met oude getrouwen en bekenden van o.a. goede oude tijd van weleer al een paar k.m. mee op. Oude en recente verhalen , en wandelbelevenissen , wandelplannen enz. Wel en wee, verleden en toekomst. Onder langs talud autoweg waar  verkeer raast te horen.  Weer Oude Bredase rijksweg langs even om bij verkeerslicht verder-aan over te steken.  Wachten tot de groene wandelaar op licht verschijnt, de rode zijn voor de koppige , niet willen wachtentypes met mogelijk gevolgen.  Hockeyterreinen tegendraads van vanmorgen langsheen. Weer “Warande-wandelbos” in , ander padenwerk  met weer stadse dagjesmensen, dravend of zwalkend, waar de doorloopwandelaar fel bij afsteekt. Toch weer leuk padwerk , met statige bomenlanen aller leeftijd. Van oude knoesten tot magertjes. De percelen begrenzende. Horen de treinen razen nu en dan en belanden langs deze lijnen uiteindelijk om ze een poos te volgen door het groen aan ook de  campus universiteit weer.  Achter rijen verwaarloosde flatgebouwen langs uit zowat rondom zestiger jaren , duik stenen trap af, nog geen roltrappen bedacht. Tunnels fiets en station onderdoor.  Klim taludtrap naar “Boerke M”  weer toe, en stap in de bedompte zaal binnen , wat deftig  ook , voor de geschonden wandelaar , met vieze schoenen en broekspijpen.  Afmelden , stempel en boekplaatje , en de vierde dag van deze winterserie zit er weer op.  Terugkijkend:  Had er geen hoge verwachtingen van , is enorm meegevallen mede door amper stedelijke bebouwing.  Veel afwisseling en veel nieuwe delen in de route.  Zeker niet onaardig.  Zouden wel wat meer rustposten eigen club in passen , wat volgens bronnen wel op de 40-route altijd het geval is.  Volgende week , wacht Olat-Middelbeers een 30 er voor mij , staat vast.  Dan zowat mid-weeks Hamont Achel bij de zuiderbuur. Waalwijk staat ook weer eens op menu, de rest valt te overwegen. Misschien zie ik U daar ook als u blijft wandelen.   Met Nrd. Brabantse groet : “Houdoe”!

Peter Heesakkers 

13-02-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Een bekend gezicht achteraf. Het neemt mijn twijfels weg of…. Een Rotterdammer ruim boven zijn pensioen , of.. , stapt met vragen aan de buschauffeur voor de plaats en halte net na me ook in.  Ik zal ’m de juiste halte vertellen. Chauffeur stopt op m’n verzoek in plaats van halte vlak voor de ingangsweg die leidt naar het jeugdhonk van de “Chiro”, -- voor mijn vlaamse vrienden } .  De grote meute is al op weg, en we kunnen tamelijk snel inschrijven en wat later op weg.  “Rotjeknor”, heeft minder geduld, en zo stap ik er alleen vandoor. Toegangsweg aflopend langs de drukke parkeerplaats,  Langs volkstuinderijen vooral groenten , de hobbyïsten . Rotonde, {rondpunt}, Asten-Someren-Heeze-Lierop, passerend richting laatstgenoemd door fietspad naar eikenwegje asfalt agrarisch gebied in, diverse kerkklokken uit de omgeving beluisterend, gaat het langs schuren boerenbedrijven, velden , weiden aller grootte en wat paarden en schapenvee.  Er staat al enige dagen een felle wind , die rukt aan jonge en oude boomtakken vooral.  Stormachtig.  Wind , vooral storm, is lucht die allemachtig veel haast heeft.  Ontstaat tussen twee luchtdruksystemen , hoge en lage, dicht bij elkaar zodat de isobaren dicht bij elkaar komen te liggen en de luchtverplaatsing bespoedigt.  Boven ons gebied zijn we dus de pisang.  Overal op de grond liggen getuigen van deze storm.  Flinke takken en twijgjes, in aller maat liggen gecapituleerd in de rondte in veelheid.  In een voortuin meldt een digitale thermometer 11 graden. Lenteachtig toch en dat begin februari….. Hanengekraai , wat laat toch vanochtend ?..  Langs maïsstoppelvelden kom ik vanzelf in het Philipsbos met camping voorlangs. Zandweg op de Bontvenroute als het paaltje duidt , op. Spar, lariks , grove den en ander minder aanwezig groen zijn m’n deel, prachtig al meteen… Strabrechtse en Lieropse heide,  zegt een toegangsbord.  Weideveldjes tussen de bossen , hos ik slingerend over oude dennennaalden en oud herfstblad.  Volgend padwerk. Soms open stukken heideveld.   Van zachte bodem naar hard zand , naar grindig zand.  Een diepliggende brede sloot langs met later ik vermoed beekje “Peelrijt”.   Brug betonvlak over en wat verderop klaphek door.  Bospaden zand afwisselend grasbaantjes volgen nu.  Door ovrwegend sparrenbos met ondergrond vliegden opeen geplant.  Byzonder mooi.  Een groot veld jonge dennen langsheen, volgt de palen van de toeristische Witvenroute. Pelgrimspadroutestrepen, waarvan geweten is dat ook veel Santiago de Compostella-gangers die graag volgen.  Dit “pad” loopt van Amsterdam-Den Bosch- naar Visè {B}. en sluit daar aan op de GR5 naar Nice… Later volgt mijn route de Bontvenroute, ja ook deze streek kent veel bos, heide, vennen.  De oostelijke helft van Nrd. Brabant kenmerkt zich vooral hiermee, en is geliefd verblijfsoord voor de natuur en rust freaks.  Weg Someren –Heeze overgaand nog wat P-pad volgend geraak ik aan de rustpost van een Imkervereniging verblijfsruimte, en alles duidt daar dan ook op , ook qua decoraties. Materialen uitrustingen.  Gratis soep en koffie of wat dan ook is mogelijk hier. De ruimte is wat krap - en juist druk nu - , bemeten.  De flinke kop erwtensoep smaakt er niet minder om.  Na verblijf groet ik een clubje met de naam op trainingjacks, De steekmuggen, zo noemt een Haarlemmer , legt men me uit. Nooit geweten… Ik mag nu als langere afstander de z.g. test-cooperbaan op, en u raadt het al; als de afstand vermeerdert, wordt het stiller om je heen.  Deze baan slingert ook weer smal door prachtig meest  zeer oude statige en jongere spar en dennenbos en grondgroei boompjes juist gepiept.  Even brede zandweg in en opnieuw, ja dus… Nu heet het paaltjes-route toer, Allemanspad.  Weer vennen langsheen groot en klein in een bosparadijs. Na dit ge-bos, kom ik aan de bosrand en neemt de wind weer voelbaar en koud toe.  Ik herken de torens van een instituut voor epilepsie-patienten van dorpke Sterksel, vanover de wijdse velden.  Toch gaat het verderop opnieuw dit bos tussen Someren en Heeze in… Nu heet het paaltje- toerist; Keelvenroute.  Ik zie diverse recente sporen van motorcrossers die kennelijk daar een bos voor gebruiken helaas..  Kom ze gelukkig niet meer tegen moeten vroegerikken geweest zijn.  Ik hoor boomstammen knarsen die met hun stammen door de storm tegen elkaar schurken.  Tijdens storm of gewoon wind zijn de bomen vriendelijker , en zwaaien ze ons toe,  zo lijkt.  Het is een geluid van straaljagers die overkomen. Ik zie een termietenhoop verder in ’t bos.  Krijg nog een geveld boomexemplaar te nemen door klimmen en verderop hangt er een zover overgeheld dat het flink bukken wordt.  Ruiterpaden en klaphekken gaat het door.  Een jonge amazone komt me tegenover, paard knikt me toe.  Vriendelijk en opgevoed beest duidelijk.  Bordjes toer Bontven komt regelmatig in beeld.  Voor de zomaar dagjesmensen bedoeld vooral , maar ook nuttig voor de wandelsporter. In een meest berkenbos vooral hangt een naambord Michelslaan met andere pijlrichting als wijzend naar.   Bos uit, blijkt het inderdaad een vooraanduiding van die wegnaam.  Blijf nu aldoor rand meest bos volgen met wat later een enorm ven , het Keelven , zo blijkt, langs.  In putje zomer beredruk, nu straalt het alleen rust uit.   Niemandal… Padenwerk word breed zand en volgend asfaltwegje agrarisch  gebied in.  En nu grijpt Jan de Wind zijn kans om met m’n haren te spelen.  Ach wat eigenlijk; het verlucht, en de eventuele haarbeestjes zoeken ander schuilwerk.  Het is duidelijk afgelopen met de bospret en het wandelen uit de wind in de beschutting.  Verspreide huizen en boerenhoven of hoeven,  in meest open gebied zijn wandelaars deel nu.  Zie Aaste { Asten} , en Someren-torens in de verte.  Kerktorens ; altijd weer een baken voor de dwalers gelijk ons.  Ook de enorme schuren  met hele comlexen als stallen voor vee of welke teelt dan ook beheersen het landschap.  Enorme regenwatervangers, realiseer ik me.  Doch lijkt nergens voor drogere tijden opgevangen te worden op het oog… Veel asfalt nu en wat langere wegen smal toch.  De wind  neemt me hardhandig te pakken.  Rits mijn jack hoger dicht en mijn sjaal goed op zijn plaats stoei ik met de elementen.  Het is huisje , tuintje, boerderijen kijken werk.  Camping De Kuilen langs , in ruste lijkt.  In een tuin verrast me drie jonge boompjes in lentebloei.  Gelig, meerpunterige stekels zeg maar bloesem zo lijkt, hazelaars had ik ook vandaag menigmaal zien bloeien, zou de lente dan toch vroeger komen?....Ik heb de andere afstandlopers nu ook vaak ingehaald die ergens op mijn route moeten zijn beland.  De wind dondert soms door de boomtoppen.  Peelbanen met vaak eiken omzoomd.  Komt een z.g. stellingmolen in zicht , gebouwd op een kleine heuvel maar de langwerpige molentoren, hout , vierhoekig, steunt op een piramide-achtig onderstel. . Ga onderlangs de helling van die terp, langs slagboom als park-ingang , een grasmat om wat later toch weer een bosperceel in te gaan.  Blijkt de finale-afsluiting.  Nog vlonder sloot over, kronkelend bos door.  De Houtbroekroute-palen –bordjes langsheen, en nog een natuurtheater in ruste nu.  En dan lonkt vanachter een wat opener bos het jeugdhonk weer.  Einde van een enerverende , prachtige natuurroute, met een flinke pluim voor de route-uitzetter-- [ers]. Mijn byzondere dank en waardering voor jullie inspanningen , jullie hebben alle kansen die jullie gemeente en ommelanden bieden voluit benut. Een pracht van een natuurtocht. Met jullie Pinkstertocht ben ik er zeker weer.  En beveel ik graag aan. Tot ziens. Houdoe !  En jullie lezers dezes ; blijven lopen, dan zien we elkaar vast wel eens ergens te lande of streek. Wandelgroet van :     Peter Heesakkers

06-02-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Een van de weerspreuken die in de winter opgaan , luidt; Houden de kraaien school, tijd voor hout en kool.  Dat is ook wat ik vandaag zie.  Ik stap thuis de deur uit, recht in als een diepvrieskast.  Maar ja een voordeel ervan is , bevroren vlees bederft niet, en blijft langer houdbaar. Hoop maar dat dit nu ook voor mij op gaat.  De ochtend kondigt zich aan met wit licht in de heldere lucht. Boomtakken o.a. tekenen zich ruig af tegen deze lucht als een zwart-wit foto of tekening.  De wind maakt het allemaal nog killer en ik duik diep achter mijn sjaal en kraag.  Muts op , hand en voetschoenen aan.  In het station geen wandelbekenden, zal liggen aan het bredere aanbod vandaag.  De  “dwarsliggers” liggen gelukkig ònder de spoorrails in plaats van op,  en zal de trein niet beletten zijn dienst uit te voeren.  Het is de eerste dienst en dit maakt dat de bovenleidingen door ijsafzetting flitsen veroorzaken. Het toenemende  , ochtendlicht laat een grijs bevroren landschap zien.  Na wat stop-stations , blijken er toch nog wandelaars ingestapt te zijn onderweg.  Het is nog dik 20 min. gaans naar  sportpark De Djumb. Het is het lokaal daar van deze atletiek annex wandelclub. Met atletiekbaan.   Parkoersman Jan Vogelsangs licht me in alsdat de route van vorig jaar  vrijwel geheel gehandhaaft is, en geeft nog tips over omleggingen en alternatieve goed begaanbare route.   Vorig jaar dezelfde tijd was het bikkelen door decimeters hoge sneeuw, nu was het landschap wit tot grijs bevroren. Opnieuw de diepvries in na een opwarmertje. Good old Walter uit Mill gepokt en gemazeld al tientallen jaren lang in wandelgeschiedenis wandelt met me op , zal korter gaan vandaag vanwege andere verplichtingen , maar zal me vergezellen tot de eerste rustpost. De start vanaf rand Deurne en meteen de wijde wereld in dus.  Even asfalt als aanloop naar zandpaden en fietspaden richting het Vlierdense bos.  Bevroren sloten en plassen op de paden met prachtige ijsnerven  en kringen  als natuurkunstwerken. Ijs ook in sloten en plassen als op de akkers nog.  Het parkoers is uitbundig voorzien met rood-witte linten en gul bepijld op elke route en/of afstandverandering. Verkeerd lopen kan niet zijn.  Klasse Jan !  Zandwegjes en fietspaden te over volgend door afwisselend bomensoorten-bos als dan weer den , dan weer berk in overvloed, etc. gaat het door. Bossen jonge aanplant ook.  De omschrijving perfect met meterastanden , routenummeringen , het kan nooit misgaan. Uitvoerig beschreven wat pad weg e.d. betreft. Ik herken veel van de vorige sneeuw-editie.  Veel smalle paadjes vandaag, kronkelend meest.  Zand en fijngrind , breed en smal, langs beken en sloten.  De koeien op stal maar de paarden bevolken nog wel de weiden.  Het duizelt me van de gezellige paadjes die Jan met zorg duidelijk uitgezocht heeft, als kenner en zelf verwoed wandelaar weet hij wat de loper zoekt. De zon liet het kort na de start afweten en verschuilde zich snel achter een steeds dichter grijzer wolkendek.  Er was nochthans zonnig weer voorspeld.   Ik kom op temperatuur en al keuvelend naderen Walter en ik de eerste post een scoutinggebouw Jong Nederland.  De kopjes koffie gaan er goed in.   We zijn vlak aan Liessel  Walter gaat zijns weegs. Na rust een draai achter sportpark fietspad naar zandig.  Wat verstrooide huizen , gaat het buurtschap Leensel door  z.g. 60 km. weg op, onder Weg A67 E34 door de weg van Stockholm naar Lissabon via Venlo en Antwerpen –Eindhoven. Ook wel E3 genaamd , in het begin dan.  Langs wel erg jonge variante bosaanplantingen  gaat het ouder bos in langs hondentraining, en paardenmanege aanliggend. Gehinnik als ik passeer dus wellicht als groet , en verderop een blaffer die me argwanend beziet.  Zandpad wordt klinkerweg door akkers/ velden. Rinkveld en Voordeldonk gebied recht op Asten aan , BNLX-medewerkers/collega’s Jos en Gonny’s woonstee.  Resto Villa Kakelbont als rust die ik negeren zal en doorzet.  Door landelijk om langs wat rommelige industrie de bossen van Heitrak en de Dennendijkse bossen in te mogen gaan.  Aan de splitsing van afstanden verman ik me na enige aarzeling toch maar de grote route op te gaan in alle eenzaamheid zo lijkt, anderen gaan korter.  Het wordt een extra lus en afstand niet te versmaden.  Zo zal blijken. Meest donker sparrenbos met tussenin oude en jonge den , vliegden, en andere jonge geboomte. Stilte , alleen op de wereld ga ik smal en breed door dit schitterende bos, sloten en beken  ertussen , vlonders en brugjes om deze over te steken. Paradijs op aarde hier. Wordt toch nog door bekenden ingehaald, even een praatje , en weg zijn ze , terug eenzaamheid voor mij.  Genieten van de rust met een grote G.  Tussenin wat houtwallen die akkers en weiden scheiden.  Bos uit , helling op , viaduct over E34 raast het verkeer onderdoor op weg van naar Ruhrgebiet, richting Venlo.  Het open landschap in, lonkt de kerktoren van Liessel, wat ingegaan wordt later, doorsneden door de hoofdstraat dorp onderlangs kerk, waar alles openligt en al deels opnieuw aangelegd nieuwe bestrating. De oude dorpspomp voorbij.  De grond is hard en dus droog, goed begaanbaar zo.  Draai onderlangs kerk met hof een wandelpark in waar handen blijkbaar niet van de pijlen afgebleven zijn even, maar ik volg de route nog op papier en in herinnering door een wijk , dorp uit stuk nieuwbouw gevorderd.  Landigheid weer in langs sloten met gras-- en verhard grindige paden en hekken , poorten en draaihekken.   Bemerk dat de zon die er weer al even terug is grijze grond rap in groen verandert heeft. Behalve in de schaduwkanten dan.   Weer planken en vlonderbruggen over beland ik weer in het Liesselse bos, vaak stevig gerooid, uitgedund,  door de bosbouwers en onderhouders en sporen van rupsvoertuigen en tractoren, loopt soms door harde bevroren grond ongemakkelijk. Kom via grasweide dwars over , andere afstandslopers tegen , en ben ik dra weer in het scoutinggebouw terug. Een lusloop om van te smullen!  Jan een echte kenner.    Gezellig druk geroezemoes in de zaal na verkregen warme drank en hap laat ik me onderop mijn rug zakken. Aan tafel met anderen natuurlijk , en dat brengt weer gesprekken.  Na rust nu linksom met andere afstanden mee.  Wegske asfalt door Hazeldonk, om langs oude langgevelboerderijen met hoge jaartallen in de muurankers, monumentaal dus, weer rand veld en bos in te gaan , lucht van houtkachels, lijken me te zeggen dat aardgas en verwarming nog niet in dit buurtschap ingeburgerd zijn.  Weer door diepe tractorsporen , draai langs A67 een poos langs jachtig motorisch verkeer , gaat het langs sloot verderop de bossen van de Astense Aa in. Een heel sterk meanderende zelfs lussig riviertje. De aanloop begint drassig want de grond ontdooit langzaam bij O graden zowat. Een hele poos slingeren we door dit prachtige natuurgebied , waar de Aa meest zichtbaar blijft. Wat een lustoord hier!.... Weer smalle paden en droger wordend. Jan had een alternatieve route wegens erg slechte begaanbaar, aangeboden voor de draaipoort-toegang van het gebied.  Maar ik ben erg blij , content deze moeilijkere variant genomen te hebben.   Nog net juist genoeg bevroren om halfhard noem maar, erdoor te gaan, oplettend voeten juist te zetten nog.  Diepe afdaling plankenbrug over sloot en weer de slootkant direct omhoog klimmen.  Ander zijde sloot volgen. Een monument langs met uitleg en foto’s van omgekomen luchtmachters Canadezen. Achterwiel van een Lancaster bomber N873 op 23 April 1944. Zeven bemanningsleden omgekomen, door een Duitse jachtbommenwerper neergehaald.  Een oudere man gaat over een smalle betonnen dam, emmer aan touw , water uit de sloot halen voor zijn IJslandse paarden.  Heel riskant. We lopen weer door velden en akkers en langs een beek of sloot. Gaan weer platte brug ervan oversteken en toeristisch fietspad volgen een poos.  Een quad, {vierwielige motor} raast zijn ronden over de wijdse maïsakkers, en laat de wandelaar met rust op hun route. Een crossmotor ook nog. Gaan dan weer bospartij in.  Fietsroute-tour op en bikeroutes, paardenruiterroutes, zandpaden smal, waterwin-gebied door.  Weer een prachtig bos doorheen. Dolstraat in ; open gebied weer en nu rechtere stukken op, ja ik was dolgedraaid in die mooie bossen.  Die Jan heeft ze toch uitgezocht, moet gezegd.  Fietsasfalt paralel zandweg volgen door buurtschap gehucht, met Vlierden op afstand te zien.  Klein stuk nieuwbouw in kombord Deurne langs en dan pad op naar sportpark de Djumb, zo staat het er en ik denk jump zal het bedoelen, springen , sprong, {atletiek}.

De club en routeuitzetter/pijler past een geweldig compliment. Klasse mooie tocht. Natuurrijk door De Peel. Veel variatie in de parkoersen. Een regelrechte “trekker”.

De kantine was wat krap, maar de prijzen populair. Ligging rand Deurne, uitgekiend dus. Na enig verpozen weer een 20 min. stevig lopen naar het station, terugkijkend op een dijk van een tocht. Aan de aan/afmeldtafel wist Mariet V. ja van de routeman; me te verzekeren dat het weerdebacle en daardoor laag deelnemersaantal toen vorig jaar, nu vele honderden lopers aanmelders hoger lag dan toen. Loon naar werken. Komend weekeinde weer ruime keus wandeltochten. Someren en Boxtel staan zonder twijfel bovenaan mijn lijstje. En wie weet treffen we elkaar daar ook….. Blijf wandelen ; ik ook. Tot ziens wie weet. “Houdoe”,  dan.

Peter Heesakkers

30-01-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Aleer op weg naar Bakel te gaan eerst met het stalen ros naar Noud.  Het is donker miezerig nevelig tot soms mistig weer.  Hond Rakker wil ook weer best mee , die ziet al de wandeluitrusting , en weet dan al  dat hij ook mee mag.  Die rent weer door het dolle heen door ’t huis.  Op naar de streek De Peel, oostelijk van Helmond.  Het regent juist wel , dan weer niet , en onder de asgrauwe hemel de startlokatie naderend gaat het wat serieuzer regenen.  Slechte voorbode?  Wandelaars in regencapes en jacks en paraplu’s komen ons tegemoet. Het loopt en rijdt al af en aan, kennelijk houdt het weer weinigen thuis.  Noud moet de auto een tamelijk eind van de zaal annex camping parkeren in een van de landelijke zijwegjes, enwel in de wegberm.  Is even voorlopen naar de startzaal .  Zoals gewoonlijk zijn er al veel bekenden.  Velen blijken achteraf bezien voor de kortere afstanden te kiezen gezien het weer van het moment.  Toch veel Vlaanderennummerborden te zien hier.  De veertigers zijn allang onderweg , en ik zal toch nog voor 30 gaan.  Het terrein afgaand zie ik dat Brittish/ German Paul zijn wagen vlakbij geparkeerd heeft en ook als vroegerik voor 40 gekozen zal hebben.

Loop de toegangsweg af naar rotonde doorgaande weg, volgt een kleine routewijziging.  Landweg op gaand naar haakse bocht door agrarisch  gebied na slagboom een snelstromende beek over de Bakelse Aa.  Met waterval en sluis.   Het waterpeil lijkt na de voorbije zondvloed haar normale peil bijna bereikt te hebben.. De wandelmeute moet in ganzenpas hierlangs de boorden over drassig gras en soms modder.  In bochtigheid door landerijen en stukjes bospaden.  Noud blijft achter , hij zal voor korter kiezen vanwege voetklachten.  In de plukjes bos doorheen zorgt oud rottend blad voor begaanbaarheid.  Volgt nu en dan beemdgebieden.

Riet , wilgen en ander ruig en evenzo struweel of oevergewas.  Bij een huis in  niemandsland gaan haan en kip er vandoor rennend als ware atleten, heb ze vast in hun ontmoeting gestoord.  De openlucht rustpost der club komt eraan.  Altijd fijn verpozen , weer veel bekenden.  Noud haalt me in, even bijpraten met deze en gene en hem hier.  Wetend van mijn voornemen ga ik er al snel vandoor. Het gaat nu landelijk in voor een poos , De Biezen in en dat blijkt hier dus ook.  Vaak wandelknoopppunten vandaag paaltjes met routenummers opvolgend.  Tussen ruigte en over landbouwwegjes wordt het even draaien door hekjes en volgt een breed tapijt van kort gras recht op een groot statig kloostergebouw af.  Van een Duitse broederorde Heilig Blut , gesticht in 1902 zo zegt de gevelsteen.  De rust aan cafe-zaal ernaast behorend laat ik zo vroeg liggen en stiefel door.  Slinger asfaltwegjes langs boerenhoven streek Tereyken met eiken omzoomd.   Voor boerderij  jaar 1843 . Hoek en zig-zag draaiend even wegje zand grind puin verhard door hek gaat het regelrecht de zompigheid in.  Stilstaan kan niet want je zakt met heel je schoenen in de drek weg.  Varkens waren dol op deze modderpoel vast wel. Het is baggeren en ik zoek houvast.  Zie weidedraad met  stekels , verzeker me ervan dat het geen schrikdraad betreft , en zeul me door de modder enkeldiep vastpakkende.  Geen enkele droge plek. Volgt een houten boogbrug over waters van plassen en beek, en dan uitlopen op een betonwegje.  Weer langs weiden met schûpkes [schapen dus] , en hoeven van hoge bejaardheid meest.  Een wandelpoort door stuurt ons recht over een wei  met schotse hooglanders, “Die met die grote sturen op hun kop “. Dixit : Willy Timmermans.  Ik ga er behoedzaam langsaf, doch mij wordt rustige blikken  gegund.  Had ik moeten vluchten voor deze kolossen was de beek met vallen ernaast mijn asiel geweest.  Een loslopende hond van dagjesmensen mag van baas achter deze enorme beesten aan, droevig toch .  In ben in gebied met bos Grotel beland. Grotelse hei en bos.  Bospaden volgen, langs open stukken toch nog ,in een doorgaande bochtigheid. Fietspaden en grasbaantjes en echt zand , geen modder!...  Kronkel almaar doorheen , wat een lust hier.  Ga op en af heuvelterpen , paden breed en smal , nu en dan even stap zijdelings , want het fietscrossvolkje heeft hier ook domicilie.   Afstand 15/20 verlaten me, en ik ben meteen alleen op de wereld, het gros draait af voor korter.  Lang alleengaand ontwaar ik toch nog wat losse lopers op een recht stuk  zand-bosweg, die zal ik inhalen.   In goede kadans en pas steven ik ze kort pratend groetend voorbij.  Ik ben in een van de gerenomeerde  natuurgebieden van brabant ; de Stippelberg beland.  Ga later toch bos uit de wijde wereld in middels echte Peel baantjes.  Een bosmotorcross terein langsheen , in alle rust nu.  Een zandweg langs met rood-grind fietspad . De extra rustpost , een ex boeren woning nu verblijf voor groepen of zomaar fiets voet en andere reizigers.  Omdat we anders op de dorpen achterom mogen,  negeer ik even het aanwijsbord naar de voordeur ingang , draai achterom plaats via steentjespad tot achterdeur en sta via gang in een erg grote keuken , met dito grote woonkamertoegang in keukenruimte en zet me neer in de eenvoud van het platteland.  Er zitten hier nog lopers en ik laat bazin der woonstee me bedienen . Ze woont nu wat verderop in ander nieuwbouwhuis. Dan komen er lieden binnen die de pijlop/afhalers blijken, drie in getal. Ik weet het en ze zeggen ook achter de laatsten gereden per fiets te hebben.  Ze laten me en anderen hun rustige gang gaan.  Later besluit ik me ook solidair en ga dan toch maar.  Volg wat asfaltwegjes recht op de stippelbergbossen aan.  Komen twee pijlophalers me voorbijfietsen groetend en halen verderop aan de splitsing met 30/40 , de  40 pijlen weg.  Die derde persoon zal later komen , want ik heb nog wat volgers achter me.  Zandboswegen en paden en graswegen volgen in alle bosschoon en verscheidenheid , poorten hekken en paalroutes met nummers.  Overigens ; de routeomschrijving  is conform regels met corresponderende nummers, en zelfs meter-afstanden vermeld.  In geval van geen pijlen meer is het op papier feilloos te volgen nog.  Al vanaf de rustpost is het weer alleen lopen door het grote dierenbos.  Alleen op de wereld en opnieuw loop ik op anderen in later.  Veertig is na bosrand afgetakt .  Plots klopt de omschrijving en nummering niet meer….. Blijk ik al eerder op de route van veertigers vervoegt te zijn… Heb een hele resem bospaden achter me gelaten intussen ,  Komt bos met fijngrindpaden,  velden van de tuin en landbouwer weer in, met boom en plantkwekerijen .  Wordt ingehaald door een groepje bekenden van o.a. WS78 als Rinda , Erik met pasgetrouwd wandelstel enz.  ze zijn de 40 rs die ons parkoers opkwamen verderop terug…  Een groensingel langs gaat het een duiker snelstromende beek over en hierlangs door opnieuw drassig gras en soms modder. Parkoersman Ad heeft toch iets met beken , kanaaltjes en sloten volgen….! Maar met bos , hei en padenwerk ook toch wel.  De grauwe lucht en neveligheid heeft plaatsgemaakt ongemerkt voor donkere bewolking, gesloten dat wel.   De 20rs vervoegen ons aan een  landweg en wat later ligt een grote schuur met veldmachines en voor verbouw en akkerwerk , waar Olat zijn post onder ingericht heeft. Laat soep koffie brood goed smaken .   Vervolg later boerenweg en zie in de verte de kerktoren van Bakel.  IVN –nestkasten aan de boomstammen , onbewoont nu nog, ze zijn vast naar de Spaanse kusten of waar aan het overwinteren.  De natuur lijkt uit te rusten .Weinig tot geen vogels en stilte alom.  Moet nu de weg Bakel-Gemert oversteken om opnieuw bos van de Grotelse heide en bossen in te gaan. Ik zie weer de hazelaar al in bloei…..  Voor ik het bos in ga zie ik  een rommelarij van een slordige bewoner.    We mogen weer boswegen en paden smal smaller , smalst lopen.  Ga stapels denneboomstammen voorbij die door het vochtige weer extra geuren, ruikt best lekker toch…  Dan volgt langs weiderastering rand bos weide weer bos en laat parkoersman ons draven heuvel op en af langs een bosbeek  smallere werk van paden  , z.g. duikers langs en bruggen van biels en smal beton negerend al maar voortgaande . Om dan eindelijk wel zo,n duiker over te gaan .  Nog wat ruige natuurvelden met afwezig vee achter de omheining dat ergens vast op winterstalling staat en plassen of vennetjes en poelen ertussenin , nog weer bos in . Volgt een klaphek en dan den boer zijne velden door , en nog wat struweel en groensingels  randen veld/bos, dient zich plots de finish/ zaal van camping aan.  Ik ben er.  Parkeerterrein over waar het al veel minder druk is nu,  Stiefel ik via gangen de zaal binnen.   1053 deelnemers zegt een overhead scherm me. Niet slecht toch met dit  druilerige  weer.   Na wat zaalrondgang , zit en praatwerk en de laatste wandel en wel en wee-nieuwtjes her en der, wil Noud wel weer naar huis , want de donkerte valt weer in.  Noud was weer met camera present om deze tocht te vereeuwigen voor mede hemzelf en het Olat foto-archief. Het resultaat ervan zal u op de site olat.nl fotalbum  zien dus. Dezer dagen.

Door invallende duisternis op weg naar home sweet home.   Het is nog te vroeg maar toch de eerste lentebodes dienen zich aan al . In mijn achtertuin m.n. bot de magnoliaboom al uit, en de hazelaar onderweg te zien dus…  Het was weer “echt Olat “ vandaag , en dit slaat op natuur en sfeer,  elke tocht verzekerd.  Mijn knieën vertellen me ‘savonds dat de tocht vandaag wel pittig was soms.  Volgende zondag staat Deurne op program , let wel in Nederland dus , niet bij Antwerpen..  Verwarrend toch die dezelfde namen.  Wie weet zie ik u daar dan ook . Blijven wandelen dus.

Met de brabantse groet ; Houdoe !         Peter  Heesakkers

23-01-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het is erg laat geworden gisteravond met een verrassingsparty en een tegelijk grote familie-reunie, en ja om alle neven en nichten terug te zien , is oergezellig natuurlijk.  Betekent meteen ook dat mijn aanvankelijke planning omgegooid wordt.  En evengoed toch weer vroeg uit de veren.   In de bus dus, geen bekenden te bespeuren.  Ik laat het landschap aan me voorbij glijden, met alle nattige toestanden van dezer dagen.   Akkers , weiden en velden staan onder water, en de sloten en beken hebben hard labeur om de waterstand weer op normaal peil te krijgen.   Ik mag zo onderweg naar Gemert een weinig droog parkoers verwachten zo lijkt het.    We zullen wel zien.   De inschrijving in het clublokaal gaat soepel vlot.   Ga meteen oud-Gemert centrum door langs rustende horecazaken . De stilte na de stapavond is weer gekeerd.  Draai van doorgaande dorpstraat een smalle steeg in , met huisjes ,en heggen van beuk , meidoorn liguster  buxus en conifeerhagen , tussen kleine tuinen en dokkeren over smalle kasseiwegjes daartussen.  Bedenk dat hulpdiensten in geval vàn , een bereikbaarheidsprobleem kunnen hebben.  Zo smal dus dat er amper een wagen past….Steegje in en uit gaat het , met duidelijk verhalen uit de eeuwige geschiedenis van dit dorp.  Antieke lantaarnpalen , oude halfhoge  erfafscheidings muren.  Droom weg naar de tijd van toen.  Stuiten op oude kloostermuren van zeker honderden jaren oud , toen de monniken nog hun eigen voedselteelt voorzagen, en natuurlijk het kloostergebouw imposant aanwezig.  De velden en tuinen nog  daar.  Kom aan de kasteelgracht met twee parallelle lanen , een van oude beuken en de andere oude knoestige eiken. Met respectievelijk asfalt , maar ook oude kuilige klinker zeg maar kasseienweg. “Kinderkopjes”. Draai langs kasteel heenweg via akkervelden en andere teelt , een jonger beukenlaantje in , fijn grintig nu op de ringweg om dorp in buitengebied aan.  Dit over , en dan zijn we echt in het buitengebied.  Even wat oplopen met een Boekelnaar van vlakbij wonend , kuieren we door landerigheid met opmerkelijk veel wilgen en knotwilgen rijen bomen. Rietkragen en gesnoeide bermen over asfalt nog langs leuke huisjes en boerderijen oud of jonger gedateerd . Sloten dikwijls tot de rand vol water, soms stilstaand , soms wild stromend. Veel  watervallen en openstaande sluizen in die sloten en velden half of geheel blank staand. Draaien dan echt de velden in door karrenspoor wat ook het padnaambord heette. Zompig , drassig , modderig en dus mijn oppasradar vanzelf installeerd. Langs wildgroei boorden riet vooral en opmerkelijk veel snoeiwerk in de bermen  van toch erg jonge bomen en struiken. Jammer toch ; van de houtwallen. Wat het landschap toch siert. De reden ontgaat me totaal. Noch het nut ervan. Het is ver wegkijken hier , open landschap en zelfs de kerktoren van Gemert is nog te zien en ook te horen. Zal door de wind gedragen worden.  Klokgelui. Want wind staat er erg veel.  Vaak hoor ik ‘m door de bomen donderen zeg maar.  Door allerlei akkers en maisstoppelvelden gaat het , bijna geen vee in de wei. En vogels zijn ook bijna niet te horen of te zien op een vlucht ganzen na dan. De natuur rust uit. En toch…. Ik zie een hazelaar bloeien! {Wat vroeg}? Die mogelijkheid is er lees ik ‘s avonds.  Het is de vroegste bloeier zo leest het.    Nu volgen lange wegen asfalt, en ik denk later onderweg dat parkoersman geschrokken is van de nukken van de winter voorbije weken en nu alert is op ondergelopen gebied, en een voorschot genomen heeft en de route drastisch aangepast. Het gaat langs boerenhoven en bedrijven aangaand. Langs wijde blik akkervelden en weiden en sloten vol water en snelstromende beken.  Een hele rij smalle boomstammen tot  zowat drie meter tot boven de grond afgezaagd trekt de aandacht. Peppels vast en het waarom zò… Ontgaat me het nut ervan.  Rustiek boerenland glijdt de wandelaar voorbij met ver wegliggend bos en de torens van Erp en Boekel zichtbaar aan de einders.  Bij een openstaande koeienstal wordt ik luid loeiend begroet.  Preivelden zo ver het oog reikt, meest met wit dekzeilen. Staat de winterkost.  Het asfalt vol scheuren en brokkels. Zou dit een aardbeving zijn geweest?... Kapel van Esdonk een buurtschap voorbij , en begrip in de streek als bezinningsoord. Ben ik Boekelnaar kwijt.

Het open landschap raak ik eindelijk kwijt, gehuchtje door met groepsverblijf en resto.  Gaat het weg naar Erp over rivier de Aa , gemeentegronden van Veghel op. En eindelijk draai ik een bospad in rand  bos dan.  Zand dus onder de zolen.  Raak aan de klets met Hans uit Deurne { bij Helmond}. Opmerking van weer en parkoersen bindt ons de rest van de dagtocht.  Draaien bosweg af door groenigheid op een bosnatuurhut af , en dit herken ik als eerdere rustpauzes uit andere tochten. Het oogt van binnen als een klein natuurmuseum met foto’s , uitleg, en opgezette dieren o.a.  Het is er flink druk , en een deel zoekt zijn/haar heil buiten in de tuin bij 13 graden toch.  Het is een gezellig geroezemoes en dat noodt tot langer verblijf.  Zal een half uur geweest zijn, maar dan toch in de hoeven gegaan. Hans mee.  Wat bos door.  Fietspaden volgen  links en rechts gaand, houtwallen en toch ook weer drastisch , te, gesnoeid.  Vredig weidevee vooral schapen , bokken , geiten pony’s paarden voorbij, komt dorpje Boerdonk ; “Kern met pit” beweert bebouwde kombord. Er staat een enorme schildersezel langsheen , kennelijk had er een bord op moeten staan , maar…. Gaan dorpje dwarsheen door. Houtkachel {stoof} rookgeur verspreidt hier. Energiezuinig dus ook op het platteland. Buiten dorp gaan weer einde kombord met opnieuw een drie a vier meter hoge schildersezel nu met carnavalesk bord. “Zandhazenrijk”.

Laten Boerdonk achter ons weer landweggetjes door, langs aldoor nattig landschap. En volle sloten smal of breder. Watervallen door hoogteverschillen die het oog nauwelijks bevatten toch.  Servèe en Marianne spurten ongemerkt naar me in , komen langszij en met Hans gaan we gevieren door al bepratende van vandaag , het parkoers , en wat kwam wat ging wat bleef binnen wandelland.  Toren van Beek& Donk , deze van Donk nu gefuseerd met Laarbeek. Ver weg nog zichtbaar. Struinend door opnieuw open landelijk . Bomenwegjes van beuk , linde en wat al. We zijn het gevieren gauw eens dat het vandaag anders dan anders is hier.  Aangepast parkoers denken we.  De zon begeleidt ons richting Gemert terug langzaam inmiddels.  Weer huisjes en hoeven langs en bijhorende akkers en tuinen.  Rondom Gemert-weg over langs stallen vee , en weer kasteellaan in met oude buurthuizen van mogelijk medewerkers broederabdij hier ooit. Moeder Maria met kindje Jezus op de arm aan een der huizen in en nis uit wind regen en ander weer beschermd , gaat het weer tegendraads kasteel tuinen en muren langs, de laan af met beuken en eiken knoesten rijen de kasteelpoort uit dorpsstraat Binderseind in  zowat recht op het clubhuis af. Daar is het na afmelding nog goed toeven en napraten en de laatste nieuwtjes over wel en wee van ons of wie ook en herinneringen ophalen gevieren. De onderdanen verrieden dat er gisteravond wat anders te doen viel.  De kleine uurtjes hadden hun tol geëist.  Terugkijkend op deze tocht: Toch heel anders gewend hier, zal dus wel het weer en de herziening van bange parkoersman zijn geweest die te elfder ure z,n plan moest trekken.  Vooruit ; het zij ‘m vergeven.  Het weer heeft kennelijk ook de wandeltochten  qua parkoers en deelnemersaantal in de houtgreep gehad alom.  Nu zondag kijk ik uit naar Bakel ; {Olat} , daarna staan Deurne en Someren op de rol, en dàn {?} Komt tijd komt raad. Blijven lopen; dan zien wij elkaar vast ook wel eens langs ‘sheren wegen en paden dwalen. Afspraken zijn alweer gemaakt.  M.n. Hans heeft de wandelsmaak te pakken , het wandelvirus ja-ja… En onze Boekelnaar blijkbaar ook. De samenstelling van wandelbekenden breidt weer uit , en dat verandert ook elke paar jaar of decennia. Het leven gaat door…..     Houdoe!

Peter Heesakkers

16-01-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Merkwaardig of niet, ik zie geen bekenden instappen op het station.  Wat later bemerk ik toch  een stel middelbare leeftijd wat verderop met rugzak en in wandeluitrusting.     Tilburg–West roept de conducteur via de treinintercom.  Wat sedert enige tijd toch , universiteit genoemd wordt. Merkwaardig perron; erg smal en als de sneltrein voorbij davert aan de overzijde hiervan voel je de wervelwind die je aan kan zuigen.  Heb al eens meegemaakt hier dat het er spiegelglad was, ook bij een wintertocht.   Wat vreemde lussen gaande gaat het een betonnen trap af onder station door en fietspad-viaduct , een eind verder weer de trap op naar het zalencomplex welke aan de overzijde van dit station bevindt. De meute voor de langste afstand is zojuist al op weg gegaan. De route gaat de schuifpoort uit en er volgt een traject langs het spoor en middels fiets en voetpad gaat het achter een vijver door , van buurtpark welke nog een ijslaag heeft en in een wak de ganzen en eenden hun zwempartij hebben. Een eindweegs verder gaat het , het “Wandelbos” in , een wat vreemde naam want bos is om te wandelen. Een der trotse parken van de stad , waar een bos in een wandelpark voorzien is met asfalt en zandpaden. Die krijgen we ruimschoots te belopen. Cipres, rododendronstruiken , grove den , iep en wat al meer verlevendigd , dit bos-park.  Komen een eindweegs later dan toch weer op een doorgaande weg welke langsaf dit bos gaat , om via wat kleinere bospercelen in een uitbreidingswijk van Tilburg –west , De Reeshof genoemd te raken.  Anneke , een Tilburgse vervoegt me , omdat ik twijfel bij bepijling en omschrijving , en we gaan na overleg , wel of niet juist, verder. Routeman stoeit duidelijk met de stadse expansiedrift, om deze zoveel als mogelijk te ontwijken, wat ,m aardig lukt. Het gaat door wilde natuurstroken toch nog wat nieuwbouw door, om opnieuw het bos op te zoeken. We zien houtsculpturen van eekhoorn en vos o.a.  Gaan na sportpark een tunnel onderdoor voor fiets en voetgangers. Tunnel is van bij-station der stad. Toch weer nieuwbouw door en weer groen in . Draaien om groot golfterrein heen en een brug over brede sloot, en het is even een modderballet, en omzichtig stappen. Aan de overkant sloot roept een golfer of we een golfbal terug willen gooien naar ,m  , terwijl men er anders niet ziet op een balletje. Vooruit hij blij , balletje terug. Hoeveel zullen er nog op de bodem van de sloot liggen ?....In een wijk verder weg horen we vuurwerk afsteken , een latertje van Oud en Nieuw. Een statig beukenboom laantje stuurt ons naar de oude rijksweg naar Breda. Een oude witte bepleisterde villa kopt dit pad. , en dan gaan we de wijde leegte in. Land en tuinbouwgebied via een drassig graspad overgaand in asfalt. Een varkensfokbedrijf laat haar geuren aankondigen. Je kan tegen de lucht leunen haast.  Landwegjes volgen , wijde blik. Akkers en weiden afgezet met strookjes jonge bomen als buffer aangeplant. Anneke en ik zien stapels fruitkratten volgens ons , maar waar zijn de boomgaarden dan ?  Het asfalt lijdt veel van de winter en verbrokkelt en scheurt. We zien voor ons de landingslichten van de baan voor de vliegbasis naburig. Even nog open gebied en na de draai om een bosperceel mogen we weer de dras en modder in, na slagboom. Gaan kronkelende en hoekige paden, langs een sloot , toch brug over ervan , en na enig gebos belanden we aan de rustpauze die in de kantine van een manege voorzien is.  Ontmoet toch weer bekenden en MESA-gangers. Knoop een praatje aan, en ontdek ook Veldhovense Peter V.d. V. Hij besluit aanvankelijk mee te gaan, maar zijn kelk raakt maar niet leeg van het bruine paterkesnat, en zo gaan Anneke en ik maar weer door. Maken buitenkomend een verkeerde draai hoek om , maar ik herinner me dan de juiste richting mijn blaadje lezend. Weer den boeren buiten in. Ver weg boven een bosrand torent de woontoren {145 mtr} West Point uit. Het is prachtig zonnig weer en de dooi voorbije week heeft het landschap van immens wit naar groen omgetoverd.  Of…. Toch; in slootkanten zien we nog sneeuwresten. Wegje landbouw , asfalt gaat weer over in gras/dras smal , smaller, weer modderig door en langs weilanden en velden naar bos op aan. Brug over en blubberen bos binnen, bepijling toch niet altijd evident, alsook op papier even gokken wat nu. Nu zijn we ook in het gebied van de Tilburgse waterleidingmij. Beschermd dus ; en we kronkelen weer door een sparren en dennenbos meest met nog andere boompjes gelardeerd. Anneke is als niet ver vanaf wonend hier bekend , van haar wandelingen en fietstochten. De gemeentebossen , noemt de aanduiding hier. Allerlei wandelmarkeringen van wie weet welke organisaties komen we tegen. Tot we op de Gilzerbaan aanbelanden. , na even verder er weer vanaf gaand en over terrein even van een psychiatrische instelling. Heel wat paden gedraai volgt tot we aan het z.g. Bels lijntje komen , nu fietspad die in plaats van per rail nu dit asfaltpad Tilburg met Turnhout verbindt, Via Baarle Nassau/ -Hertog enclaves.

Na weer een geanimeerd bos en park-parkoers een landgoed door en weer bomenlanen eik en beuk , wenkt de oversteek na  antieke poort-kolommen van landgoed uitgaande , de Bredaseweg. Gaan die over na enige gestoei met knoppen van de verkeerslichten die ons in het ootje lijken te nemen. We vergaten te drukken! Om de lichten ten gunste van ons te activeren. Stappen langs de hekken van hockeyveld, weer een bospark nu Oude Warande in.  Veel stadse dagjesmensen hier. Al of niet met hond , aller ras. Het bos heeft een soort van radialen van paden netwerken, die samenkomen op punten en ik herinner me dat hier ook ooit het Tilburgs dierenpark huisde lang geleden. Een ven ligt er nog be-ijsd bij. We zien al gauw de aanwijzingen dat de finish nadert aan de campus en  gebouwen , paviljoens van de Universiteit van Tilburg.  Gaan paden volgen die uitkomen achterom verwaarloosd uitziende flatwoningen van eind jaren 50 begin ,60 vorige eeuw. Erg rommelig {!}.  Het spoor ligt ter andere zijde , gaat langs station, duikelen de trap naar benee, onderdoor spoorlijnen, helling voetpad en dan toch weer trap talud op. Zijn we terug bij zaal/uitspanning Boerke Mutsaers, een begrip in stad en ommelanden. Anneke en ik nemen er nog een op de afloop. Ons lijkt het , dat de tocht ingekort was ter elfder ure , zoals voorbije winterweken op meer plaatsen gebeurde. Op de klok kijkende was het best vroeg terug….We zien nog wat wandelvolk binnendruppelen, en de z.g. veertigers zijn nog achter ons.  Al met al een sterk wisselende aardige tocht, en de zon deed hier een schepje bovenop. Anneke had deze tocht uit een plaatselijk weekblad opgediept, en ik vertel haar wat de wandelmogelijkheden zijn per week en volgens de wandelkalender. Die was het best bevallen ook. Ze heeft grote wandelplannen. De zaal is opmerkelijk leeg , er moeten nog honderden onderweg zijn….An gaat naar huis , en ik besluit ook mijnsweegs te gaan, rondkijkend of er nog….Niet dus.

De rails liggen al klaar als ik op het naburig perron kom, en de trein staat vertrekkenklaar, ik haalde ,m nog net. Ik waag me even niet aan de tochten vooruitzichten. Wie weet tref ik u lezer ook nog ergens op onze wandelwegen.

Blijven lopen dus .  Groet ik u met de Brabantse groet:  “Houdoe”!

09-01-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Ik merkte het bij mijn aankleden , de broekriem moest ik wat gaatjes laten vieren. De achterliggende feestdagen en wat wandelloze weken door bijzonder winterweer hadden me nogal eens doen besluiten maar niet op pad te gaan.  Eigenlijk gedwongen puur uit lijfsbehoud.  Ik was niet de enige , te velen beslisten naar de getallen van deelnemers  de voorbije tochten te meten hetzelfde.  Vermeed liever om met mijn snufferd , ter aarde te geraken.   Ik was ook duidelijk wat breder onder aan mijn rug geworden.  Maar ach de kleermaker had erin voorzien.  Na opstaan toch maar even de lucht buiten aangevoeld en of de voorspelde gladheid als ijzel toch weer  mijn plannen zouden doorkruisen.  Buiten aan de zwarte heldere hemel wemelde het van de hemelse kerstboomlichtjes en in het zuid-westen laag een erg heldere ster. Zal destijds in het kerstverhaal voor de ster naar Betlehem aangezien zijn , wie weet.   Kan  echter planeet Venus ook geweest zijn.  Ga terug naar binnen en bereid me  voor om aan de eerste wandeling van het jaar te gaan beginnen.  Alvorens ik het vergeet :  Aan iedereen die dit leest een voorspoedig gezond vooral en succesvol wandeljaar toegewenst.  De trein vertrekt redelijk op tijd.  En onderweg daghet het in het zuidoosten. Het witte licht  kondigt de nieuwe dag aan.  Aan het busstation even later meldt zich o.a. Iris uit Nijmegen en nog wat losse wandelaars.  De goede voornemens om onder anderen meer aan beweging te doen.  Nemen een wat ongewone uitstaphalte, en glibberen en glijden alert naar de St. Crispijnstraat. Het ontmoetingscentrum der wijk , met een gezellig thuiskom of huiskameridee.  Aan de tafel met de div. routeomschrijvingen  is ook Iris aan het twijfelen geslagen, welke afstand vandaag hier.  We nemen er voorzichtigheidshalve twee mee , want wie weet.  En we zijn niet de enige twijfelaars zo blijkt.  Na de omwegpoort vanaf de binnenplaats van de voormalige school , wat oud-Waalwijk  door en Anthoniusplein over de wat recentere woningbouw in.  Hier is het extra ploeteren. We moeten door sneeuw, ijs en of een combinatie en resten ervan , door spekgladde straten , en o donders, al weken of maanden {?} Zanderigheid alom en bevroren grond.  Totaal overhoop liggende straten vanwege wegwerken door.  Geen stoeptegels of straatstenen , het lijkt een beproeving te gaan worden.  Kiezen langs wijkgrachten en plantsoenen i.p.v. van schier onbegaanbaar stoep weg of pad , de betere delen schaarse  van onze route. Verneem van diversen dat voorbije weken de routeuitzetters voor alternatieve en verkorte  en afgelaste routes moesten zorgen.  Iris twijfelt  ook onderweg nog. , maar zal later meer gewaagd grotere passen nemen en ik zal ze laten gaan.  We gaan her en der i.p.v. de route afwijkend over plantsoenen  voor begaanbaar , maar het is opletten, de grasperken en gem. tuinen wemelen van de hondentaarten in alle kleuren en maten en gewichten.  Je kan ze per pond ons of kilo zien liggen.  De baasjes of bazinnen hadden geen zin om met de beesten de deur uit te gaan of wat verder van huis, een schandelijke ervaring.  We zijn in den buiten geraakt.  En gaan richting almaar verhard , lees asfalt en straatstenen  rap richting Kaatsheuvel , bekend van De Efteling.  En de contouren zien we dan ook weldra.  Ik red het vege lijf om door een plantsoen te gaan hier door struikgewas , wat ook strui-kel-gewas blijkt, want ook hier liggen straten en stoepen er glad bij.  En jawel; de files auto's groeien aan , en de verkeersregelaars zijn er ook meer.  Het gaat voor ons omzichtig en naar het al gauw schijnt , is ook onze wandelroute sterk aangepast. Draaien door wijken en om zowat het hele pretpark heen , om er van af te keren middels zuidelijk gaand fietspad aan oude rijksweg naar Tilburg.  Merkwaardig !  In de zon dampen de lantaarnpalen en de boomstammen !...  Gaan op Loon-op Zand aan , en opnieuw de bebouwing door.  Weer gladheid en opletten troef.  We zien telkens ruim een meter hoge paar stenen laarzen die erop duiden dat de Efteling nabij is , aan de wegkanten staan.  Veel kerstkransen aan de voordeuren en kersttaferelen aan huizen en in voortuinen veler aard en fantasie.  Ook de enorme vuurwerkresten liggen nog alom in de bebouwingen op straat van de voorbije oudjaars en nieuwjaarsnacht.  We slingeren door L.o.Z. en dan blijkt de rustplaats gesloten en met een brief aan de deur alsdat er een balans en schoonmaak plaats vindt met een sorry.  Wat tientallen meters verder een gelegenheid bij een evenementenhal met zaal-café en resto , via glijen naar en over de stoepen om  de toegangsdeur te bereiken. Het is er prima toeven en vrijwel alle wandelaars vermengen gemakkelijk met het  rommel-snuffel- markt kijkbezoek . Zie veel bekenden wat een rondgang handjesschudden oplevert.  Na wat langer zitten hebben velen toch voor korter gekozen vandaag , en ik sluit me erbij aan.  Je blijft door ingehouden lopen veel te lang onderweg.  Na wat L.o.Z. -bouw geven de borden eindelijk aan dat we Nat. park Loonse en Drunense duinen ingaan. Aha ! Eindelijk het moment suprême ; denken we….  Nee in de bossen wordt nooit gestrooid en het wordt weer glijden en glibberen , vertrapte sneeuw en verijsde paden , en sneeuwresten zijn ons deel. Het sluipwerk gaat voort.  Soms hebben we houvast aan oude boomschorsresten en kleine takjes op onze paden , geven wat houvast onder de zolen,  en nu en dan zand. En verderop zelfs een poos los zand baggeren. En pakken takken vast  soms.

Ik merk op met een lach; wat hier teveel gestrooid is , ligt elders niks of te weinig.  Heidevelden en gekapte bospercelen open stukken glijden het oog voorbij nog in meest witte deken.  Toch wagen er zich dagjesmensen in de bossen hier , en zelfs terreinfietsers trotseren   de toestand glibber en glij!  Straf toch .  Het is voortdurend begaanbaarheid zoeken voor die arme wandelende sloebers , want is asfaltfietspad en harde bospaden zijn besneeuwd en ver-ijst, mede door de recente ijzelval.  Heb me aangesloten bij een bekend nabij Arnhem wonend stel, dat ook de gladde auto en binnenweg verhalen  vertelt.  Wat hebben we toch veel over voor onze vrijwillige hobby.  Maar die verhalen kwamen 't alle kant overigens van meelopers.  Iris is allang uit zicht verdwenen, ook kortere weg gekozen. Toch anders ook niet voor een kleintje weer vervaart.  Het sneeuw en ijs knappert al de hele tocht onder onze schoenen.  En ziet ginder in de verte; de open luchtpost der organiserende club.  De z.g. wagenrust. Het versnelt de stap , en o zaligheid , de oase voor de vermoeide op apostelvoeten , ploeterende wandelaar zijgt op de klapbanken en tafels onder een tentdak neer , met een camper als keuken  ernaast.  Het is een en al gekwek hier , wat een gezelligheid , en het personeel heeft kerststukjes  op de tafels , en kerstversiering alom aangebracht, en het altoos gratis toetje der club heet nu eierkoeken  en zelfs glühwein  mag zoveel als wil genuttigd worden, en warme dranken 50 cent , en soep in plastic bakjes gaat ruimschoots over "den toog ". Voor zegge en schrijve Een Euro!

En de vriendelijkheid die er ook altijd is erbij.  Het noodt weer tot langer verblijf, en het is puur gezelligheid en opgewektheid hier.  Dan moet het weer verder. We sluipen het bos en duingebied uit. Omzichtig,  landelijk in , met imposante stapelwolken aan de verten, maar de zon blijft winnen al zowat de hele tocht toch wel.  Krinkelen door wegjes en fietspaden , huisje , boompje beestje kerstuitingen allerlei langsheen . Dan komen we aan uitspanning Galgenwiel . Vast een historische plek hier, een straf/martelwerktuig in vroeger eeuwen.  Het gaat nu veel minder dan ooit door de Waalwijkse bebouwing op gebouw De Wierd af , waar wijkbewoner en wandelaar zich in handenschudden en fijne sfeer vermengen.  Toch nog bijna 600 moedigen opgekomen verspreid uit het land , verneem ik , en met opluchting bij de organisatie.  Dit was voorbije maand elders te lande wel anders , maar het pleit wel degelijk voor de Waalwijkers.  Het is en blijft een trekker toch hier. Maar het aangepaste parkoers , daar maalde zowat niemand om . We zagen elkaar weer eens. Ik bemerk dat onze heer  daarboven langzaam stiekum bezuinigt op daglicht , tot naar donker bijstelt. Fluks naar de lijnbus dus en daar stapt wandelend Nederland ook weer in , en het gebebbel zet voort.  Al met al doet het weerzien en de winterse toestanden het glij-glibber-bibberweer alles vergeten toch. En ook kennismaken en weerzien zijn een van de pijlers van de wandelingen toch zo blijkt.  Gastvrijheid; daar heeft de club vandaag patent op. Met Nicole, die nog door moet naar Helmond en overstappen, gaat het op huis aan per trein uit de provincie-hoofdstad.

Ben blij vandaag toch weer de benen eindelijk nou ja gestrekt {?}…. , te hebben. Voelde mijn onderdanen wel  protesteren dat ik ze uit de winterslaap had gehaald, en mijn buikje en brede onderrug ? Die had ik nog !  Nee-nee; ik doe nog geen voorspelling van voorgenomen tochten, maar ik wil wél. Zal bij Koning Winter te rade moeten gaan.  Gewoon blijven lopen ; zien we elkaar vast ook ergens wel . Op z'n Brabants groet ik u weer: Houdoe !       Peter  Heesakkers

03-01-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers