Noud staat ruim voor de afspraaktijd aan de voordeur.  Het kopje van Rakker kijkt verwachtingsvol juist boven de onderrand van het autoraam of ik buitenkom.  Onder een loodgrijze hemel en via een stille snelweg gaat het op "De Beerzen "of "Beers" aan.  Oost-West en Middelbeers eens aparte gemeente is gefuseerd met Oirschot.   We gaan de brabantse kempen in vandaag.  We moeten de auto rand dorp neerzetten want het dorp is al vroeg bezet door vooral het vroege wandelvolkje. Tref Roosendaler Martien als div. anderen in de zaal en Martien vertelt , dat er rond Breda een paar c.m. sneeuw ligt. Verwondering en ongeloof , want Breda is toch dichtbij en we hebben niks wits gezien.... Hier niets... Niets van dit al op onze weg tenminste.   De weer-natuur-spreuk zegt: Zingt de merel op kale tak; sneeuw op het dak.  Na de gebruikelijke korte ontmoetingen/ begroetingen , en inschrijving, ga ik op pad.  M. geniet nog van zijn bakske koffie.   Ga langs gewestweg op fietspad en even later stevig gestap achter me hoorbaar komt Martien langszij , even een napraat, en hij zet er de spurt in op de vroeger vertrokken lange afstanders.  Het is nog veel open landschap en asfalt eerst.  Saai eigenlijk.  Een haas spurt over een kale akker.  Middelbeers draait met een wijde bocht om ons heen, aleer we zandweg op gaan.  We bemerken inderdaad een stoffig laagje sneeuw, welke toeneemt gaande westelijker. Op daken en velden en weiden.  Lopen langs de grote Beerze op graspad langs weide in ganzepas, wat tragere lopers voor ons , en ik dreig de conditie te krijgen van een wijk-{politie}- agent.  Slingeren een hele poos met beek de Beerze mee tussen smalle stroken bos en paden.  Dan ras waar kan langs de vertragers heen gas erop. Vreemd weer toch,  voorbije week zag ik crocussen massaal bloeien in de plantsoenen in de stad, gras groener worden met wat groei. Kleine witte bloempjes,  { Gras groeit vanaf 10 grdn}, vandaag zie ik regenworm op mijn pad , terwijl  , het rondom 0 punt is. Midden Februari toch?  Brug Beerze over komen ons gedurig groepjes fietsfanaten tegemoet gezwoegd.  De rust-open luchtpost is op 5 k.m. en de fietscrossroute is juist om de rustplek omgelegd. Gaan hierna direct  even asfalt rechttoe een brede zandbaan in met eiken omzoomd de velden in.  Kaarsrecht en lang in de gure winterwind. Dan boomkwekerij langs, gaat het weer een bos in.  Graspaden wat later weer door openheid en de rivieren Reusel en Beerze zullen vandaag nog menigmaal te zien zijn.  Ook te horen putje wintermaand , vogelgepiep menigmaal , ergens veilig hoog in geboomte.     Lente in de winter , zullen we maar zeggen , de natuur van slag af.     Grasweidepaden langsheen , de sneeuw dooit ongemerkt weg.  Kom in dorpke Baarschot , alwaar rust in zaal-herberg , maar de bediening is erbarmelijk slecht en traag, en de afrekening hapert nogal eens , de uitbater lijkt van slag..... ,  dat menigeen doorloopt weer.   Dorp uitgaande weer landigheid in en twee tuinen versiert en huizen ook.  Blijken daar kindercarnavals prins en prinses te wonen.  Britt ; prinses van de knopspeltjes , en Lars haar adjudant , wat verderop. De eerste symptomen van naderend Carnaval zijn al weer zichtbaar ook de dorpsvlaggen.  Zo duiden de borden in de voortuinen.  De kille wind heeft vrij spel en dat we even later weer een bos ingaan.  Een flinke tros sneeuwklokjes naast mijn pad.   Ik kom in Land van de Hilver,  zegt een zitbank aan dit pad,  jawel vlak bij Hilvarenbeek.   Bruggen groot en klein oversteken, gebeurt ook al te vaak vandaag, van vallen en sluizen.in kanalen , sloten, beken langs en overstekende.   Door vooral dennenbos nu met jonge loofboomkes ertussen , nu kaal nog , maar hoe mooi moet het hier in de lente zijn.  Via ge-bos kom ik in de Neterselse heide.  Het word aldoor drassiger en de paden vochtiger en glibberiger.  Bosvoertuigen voor bosarbeid laten diepe wielsporen en doorploegde paden ontstaan, zoek waar mogelijk naar best begaanbaar , maar is erg schaars.  Zie markeringen van Pelgrimspad en Bos en vennenpad wandelwegen -routes de laatstgenoemde , is een wijde wandelrondweg om Eindhoven.  Poort in nu en verder dieper bos en heide in.   Een waar lustoord, dat wel.   Weer diepe geploegde boswerkenmachines-- sporen doorploeterend een poos.   Gaat het de z.g. grote stille heide op , waar alleen de wind de eenzame stilte verdrijft.  Fietspad smal onder de voeten , verhard eindelijk even, is welkom.   Wildroosters over en paden meest smal door donker dennen en sparrenbossen. Vennen kwistig rondgestrooid en afgeplagde heidevelden.   De heide is knap waterig meest verraderlijk verborgen onder weelderig geel gras.  Het pijpestrooitje genoemd.   Wandel ik weer de wijde wereld in, in de verte lonkt het kerkske van dorp Netersel .  Een brink met eiken , en driehoekig langsaf komt vrij plots, de zaalrust, eet en feestcafé. Die delen we met tientallen nablijvers van een fietscrossevenement.  Buiten, het beeld van de Buntsteker langs, dorp weer uit en een poos  z.g. 80 k.m. weg langs, om met haakse bocht asfalt op te gaan.   Een pick-nick bank noodt om er even mijn fruit en brood te verorberen, want mocht niet in de zaal daarnet.   Eindelijk wat later weer de beschutting en hoe!   Het wordt nu nog natter en ruiger, en sloten en beken  keren telkens terug, gaan  over graspaden , maar ook glibber en glij.   Juist de laatste  12 k.m. te gaan wordt het welliswaar nog mooier en ruiger, maar ook ploeteren door de vochtigheid, het wordt langs de paden ook steeds moerassiger Genummerde wandeltoerisme knooppunten regelmatig te zien.  Het wordt bukken onder laaghangende bomen en klimmen over stammen van de gevallenen over drasssige rietbedekte gladde smalle paden aan de boorden van de Reusel. Obstakels op onze wandelpaden.   Op een dezer paden zijn zelfs takken gelegd omdat passeren anders onmogelijk was.....Vanwege plassen hierop, en de plomp rondom ons padwerk liegt er ook niet om.  De grondwaterstand staat hoog nog.   Het is letterlijk aanmodderen met de toestanden.  But , there is more to come!  Parkoersarchitect laat ons menigmaal klimmen middels dwarsplanken over hekken en weidedraden, en dit ook nog naar het einde gaande der tocht wanneer de spieren steeds strammer worden.  Een oversteek brug/sluis over een smalle betonpaal balancerend, met schuin-uitstaande hekken weerszijden , [gelukkig maar], Komen we voortdurend slootkanten nog tegen , en Beerze en Reusel , [rivieren] , komen ook nogal eens vandaag kijken en dienen dan ook met dammen en bruggen allerlei te nemen.  Het landschap en in de bossen en weiden is moerassig steeds meer, zal wat zijn in de zomer , - muggen-..... z.g. duikers over . Parkoersman buit het hele gebied en de laatste k.m. helemaal uit, en toont een kenner te zijn.   Ik wurm me tussen prikkeldraad door erg wel te smalle opening.  Het zal  diversen vast hun kleding kosten , maar ik lijk juist smal genoeg om de barrière te nemen.   En spaar kledingschade wel.  De vochtige paden ziepen onder mijn zolen en voort gaat het over duidelijk drukbelopen graspaden meest van onze voorgangers.  Plassen omzeilend, hier had op diverse stukken best de route omgelegd mogen worden...  En wat allang dreigde; het kon gekker toch.   Ik kom al graspadende en glibber en modder voor een over het hele pad c.m. diepe modder en water poel op pad te staan.   Er is geen weg terug, en er zal erovergegaan moeten worden, niet linksom of rechtsom mogelijk.   Ik houd mijn broekspijpen tot ver boven mijn knieën en stap er maar in godsnaam doorheen.   Stilstaan is niet aanbevolen of twijfelen , want dan zak je nog dieper in de plomp weg.... Vele meters lang stap ik door die enorme plas heen.  Met een zucht aan de overkant geraakt en een vloek.  Heer vergeef mij !  Mea culpa.  Wees mij zondaar genadig.  Klaphekken en plankoverstappen volgen op om over draden en poorten te kunnen komen.  Het is al k.m. s lang stil om me heen, een heel enkele keer in de verten zie ik gelijken wandelen.   Ik raak even kom klein dorp Westelbeers aan.  Volg fietspad beton paralel gewestweg om weer zandweg in te gaan en bereik op 27.5 k.m. de wagenrustpost.    Men is er al volop de boel bij elkaar  aan het doen en voor te bereiden , voor de definitieve inpak en vertrek.   Het is me een keukenrommelgerei , best veel werk.   Wat vouwbanken staan er nog en ik doe het personeel kond , van mijn zekere vermoeden , dat er nog groepen  en eenlingen in aantocht zijn.    Dan inderdaad al snel doemen er in de verte gestalten op.            Blijken Roosendaler Martien, en Patrick Vanderstukken en Linda te zijn.   Een blij weerzien met onze mede-beneluxersclupke toch.   We pauzeren , en vanaf hier is er natuurlijk een en ander bij te babbelen.   En vanaf hier ook zullen we gezamelijk te tocht volbrengen.   Opnieuw bos en hei in,  door  klaphekken en langs wandelknooppuntpalen.   Dwars over een nauwelijks begaanbaar grassig bruin/geel heideveld , zoekend naar droog. ploeteren we over en tussen de pollen en bukkend onder lage takken van dennen en dennengroepen.  Een hele poos toch.  Bielzenpalen vernauwen de doorgangen tot voor wandelaars.  Padwerken door en dan als afsluiting volgt o verademing een asfaltweg om uit te lopen en bij te komen van de alerte inspanningen.  Zien dorp binnengaand van Middelbeers , nog ver van de finish,  Pieter Boots en vrouwtje uit Grashoek, aan hun auto de voorbereidselen schoner in te stappen bezig,  en toch even een praatje nog.  Het dorp lijkt haar rust weer hernomen te hebben na de wandelaars-invasie vanochtend vroeg af.   Komen een redelijk rustiger zaal binnen en blijven met Noud en Patrick , Linda , en Martien nog even nasudderen over de tocht en wandelaangelegenheden vooral.   Het Vlaamse clubke uit Arendonk en Turnhout en omstreken sinds lang weer compleet present , meldt zich ook even.    Oergezellig nog, maar na het glas , volgt de plas, en Noud heeft het na  dik drie uren binnenzitten en wachten,-- hij poogde het vandaag op de ruim 20 k.m. afstand mede voor de fotoreportages voor de website van Olat --.  het wel gezien en aanvaarden we de terugreis naar huis.   Nemen hartelijk afscheid met alle goeds en tot ergens weer.    De veerit was 41 en de 30 k.m. was volgens de route-omschrijving 32.   Maar wie maalde erom? behoudens de aanloop k.m. rs, was het weer een natuurrijke tocht, paden breed en smal , modder glij , ploeteren wat zand en verhard soms. "Echt Olat ", is opnieuw niet voor niets de slogan geweest.   Beloont met  ruim 1250 deelnemers. Voorzeker zijn er vanwege plaatselijk weer als glad en sneeuw , toch nog wandelaars thuisgebleven , geheel onterecht.  Noud Wijn , de hoffotograaf, heeft er weer de fotoreportage gemaakt op zijn picasaweb , ook is dit album te vinden op de site Olat.nl.  Zeker bekijken.  We kijken terug op weer een dijk van een tocht door de brabantse kempenstreek.             Nu dinsdag wacht me een tocht in de noord-vlaamse kempen t.w. Hamont Achel.   In de noordelijke grensstreek van Belgisch Limburg.   Wie weet ontmoet ik u daar ook , blijven wandelen dus.  Ik groet met Houdoe! ---  Peter Heesakkers