Een bekend gezicht achteraf. Het neemt mijn twijfels weg of…. Een Rotterdammer ruim boven zijn pensioen , of.. , stapt met vragen aan de buschauffeur voor de plaats en halte net na me ook in.  Ik zal ’m de juiste halte vertellen. Chauffeur stopt op m’n verzoek in plaats van halte vlak voor de ingangsweg die leidt naar het jeugdhonk van de “Chiro”, -- voor mijn vlaamse vrienden } .  De grote meute is al op weg, en we kunnen tamelijk snel inschrijven en wat later op weg.  “Rotjeknor”, heeft minder geduld, en zo stap ik er alleen vandoor. Toegangsweg aflopend langs de drukke parkeerplaats,  Langs volkstuinderijen vooral groenten , de hobbyïsten . Rotonde, {rondpunt}, Asten-Someren-Heeze-Lierop, passerend richting laatstgenoemd door fietspad naar eikenwegje asfalt agrarisch gebied in, diverse kerkklokken uit de omgeving beluisterend, gaat het langs schuren boerenbedrijven, velden , weiden aller grootte en wat paarden en schapenvee.  Er staat al enige dagen een felle wind , die rukt aan jonge en oude boomtakken vooral.  Stormachtig.  Wind , vooral storm, is lucht die allemachtig veel haast heeft.  Ontstaat tussen twee luchtdruksystemen , hoge en lage, dicht bij elkaar zodat de isobaren dicht bij elkaar komen te liggen en de luchtverplaatsing bespoedigt.  Boven ons gebied zijn we dus de pisang.  Overal op de grond liggen getuigen van deze storm.  Flinke takken en twijgjes, in aller maat liggen gecapituleerd in de rondte in veelheid.  In een voortuin meldt een digitale thermometer 11 graden. Lenteachtig toch en dat begin februari….. Hanengekraai , wat laat toch vanochtend ?..  Langs maïsstoppelvelden kom ik vanzelf in het Philipsbos met camping voorlangs. Zandweg op de Bontvenroute als het paaltje duidt , op. Spar, lariks , grove den en ander minder aanwezig groen zijn m’n deel, prachtig al meteen… Strabrechtse en Lieropse heide,  zegt een toegangsbord.  Weideveldjes tussen de bossen , hos ik slingerend over oude dennennaalden en oud herfstblad.  Volgend padwerk. Soms open stukken heideveld.   Van zachte bodem naar hard zand , naar grindig zand.  Een diepliggende brede sloot langs met later ik vermoed beekje “Peelrijt”.   Brug betonvlak over en wat verderop klaphek door.  Bospaden zand afwisselend grasbaantjes volgen nu.  Door ovrwegend sparrenbos met ondergrond vliegden opeen geplant.  Byzonder mooi.  Een groot veld jonge dennen langsheen, volgt de palen van de toeristische Witvenroute. Pelgrimspadroutestrepen, waarvan geweten is dat ook veel Santiago de Compostella-gangers die graag volgen.  Dit “pad” loopt van Amsterdam-Den Bosch- naar Visè {B}. en sluit daar aan op de GR5 naar Nice… Later volgt mijn route de Bontvenroute, ja ook deze streek kent veel bos, heide, vennen.  De oostelijke helft van Nrd. Brabant kenmerkt zich vooral hiermee, en is geliefd verblijfsoord voor de natuur en rust freaks.  Weg Someren –Heeze overgaand nog wat P-pad volgend geraak ik aan de rustpost van een Imkervereniging verblijfsruimte, en alles duidt daar dan ook op , ook qua decoraties. Materialen uitrustingen.  Gratis soep en koffie of wat dan ook is mogelijk hier. De ruimte is wat krap - en juist druk nu - , bemeten.  De flinke kop erwtensoep smaakt er niet minder om.  Na verblijf groet ik een clubje met de naam op trainingjacks, De steekmuggen, zo noemt een Haarlemmer , legt men me uit. Nooit geweten… Ik mag nu als langere afstander de z.g. test-cooperbaan op, en u raadt het al; als de afstand vermeerdert, wordt het stiller om je heen.  Deze baan slingert ook weer smal door prachtig meest  zeer oude statige en jongere spar en dennenbos en grondgroei boompjes juist gepiept.  Even brede zandweg in en opnieuw, ja dus… Nu heet het paaltjes-route toer, Allemanspad.  Weer vennen langsheen groot en klein in een bosparadijs. Na dit ge-bos, kom ik aan de bosrand en neemt de wind weer voelbaar en koud toe.  Ik herken de torens van een instituut voor epilepsie-patienten van dorpke Sterksel, vanover de wijdse velden.  Toch gaat het verderop opnieuw dit bos tussen Someren en Heeze in… Nu heet het paaltje- toerist; Keelvenroute.  Ik zie diverse recente sporen van motorcrossers die kennelijk daar een bos voor gebruiken helaas..  Kom ze gelukkig niet meer tegen moeten vroegerikken geweest zijn.  Ik hoor boomstammen knarsen die met hun stammen door de storm tegen elkaar schurken.  Tijdens storm of gewoon wind zijn de bomen vriendelijker , en zwaaien ze ons toe,  zo lijkt.  Het is een geluid van straaljagers die overkomen. Ik zie een termietenhoop verder in ’t bos.  Krijg nog een geveld boomexemplaar te nemen door klimmen en verderop hangt er een zover overgeheld dat het flink bukken wordt.  Ruiterpaden en klaphekken gaat het door.  Een jonge amazone komt me tegenover, paard knikt me toe.  Vriendelijk en opgevoed beest duidelijk.  Bordjes toer Bontven komt regelmatig in beeld.  Voor de zomaar dagjesmensen bedoeld vooral , maar ook nuttig voor de wandelsporter. In een meest berkenbos vooral hangt een naambord Michelslaan met andere pijlrichting als wijzend naar.   Bos uit, blijkt het inderdaad een vooraanduiding van die wegnaam.  Blijf nu aldoor rand meest bos volgen met wat later een enorm ven , het Keelven , zo blijkt, langs.  In putje zomer beredruk, nu straalt het alleen rust uit.   Niemandal… Padenwerk word breed zand en volgend asfaltwegje agrarisch  gebied in.  En nu grijpt Jan de Wind zijn kans om met m’n haren te spelen.  Ach wat eigenlijk; het verlucht, en de eventuele haarbeestjes zoeken ander schuilwerk.  Het is duidelijk afgelopen met de bospret en het wandelen uit de wind in de beschutting.  Verspreide huizen en boerenhoven of hoeven,  in meest open gebied zijn wandelaars deel nu.  Zie Aaste { Asten} , en Someren-torens in de verte.  Kerktorens ; altijd weer een baken voor de dwalers gelijk ons.  Ook de enorme schuren  met hele comlexen als stallen voor vee of welke teelt dan ook beheersen het landschap.  Enorme regenwatervangers, realiseer ik me.  Doch lijkt nergens voor drogere tijden opgevangen te worden op het oog… Veel asfalt nu en wat langere wegen smal toch.  De wind  neemt me hardhandig te pakken.  Rits mijn jack hoger dicht en mijn sjaal goed op zijn plaats stoei ik met de elementen.  Het is huisje , tuintje, boerderijen kijken werk.  Camping De Kuilen langs , in ruste lijkt.  In een tuin verrast me drie jonge boompjes in lentebloei.  Gelig, meerpunterige stekels zeg maar bloesem zo lijkt, hazelaars had ik ook vandaag menigmaal zien bloeien, zou de lente dan toch vroeger komen?....Ik heb de andere afstandlopers nu ook vaak ingehaald die ergens op mijn route moeten zijn beland.  De wind dondert soms door de boomtoppen.  Peelbanen met vaak eiken omzoomd.  Komt een z.g. stellingmolen in zicht , gebouwd op een kleine heuvel maar de langwerpige molentoren, hout , vierhoekig, steunt op een piramide-achtig onderstel. . Ga onderlangs de helling van die terp, langs slagboom als park-ingang , een grasmat om wat later toch weer een bosperceel in te gaan.  Blijkt de finale-afsluiting.  Nog vlonder sloot over, kronkelend bos door.  De Houtbroekroute-palen –bordjes langsheen, en nog een natuurtheater in ruste nu.  En dan lonkt vanachter een wat opener bos het jeugdhonk weer.  Einde van een enerverende , prachtige natuurroute, met een flinke pluim voor de route-uitzetter-- [ers]. Mijn byzondere dank en waardering voor jullie inspanningen , jullie hebben alle kansen die jullie gemeente en ommelanden bieden voluit benut. Een pracht van een natuurtocht. Met jullie Pinkstertocht ben ik er zeker weer.  En beveel ik graag aan. Tot ziens. Houdoe !  En jullie lezers dezes ; blijven lopen, dan zien we elkaar vast wel eens ergens te lande of streek. Wandelgroet van :     Peter Heesakkers