Aleer op weg naar Bakel te gaan eerst met het stalen ros naar Noud.  Het is donker miezerig nevelig tot soms mistig weer.  Hond Rakker wil ook weer best mee , die ziet al de wandeluitrusting , en weet dan al  dat hij ook mee mag.  Die rent weer door het dolle heen door ’t huis.  Op naar de streek De Peel, oostelijk van Helmond.  Het regent juist wel , dan weer niet , en onder de asgrauwe hemel de startlokatie naderend gaat het wat serieuzer regenen.  Slechte voorbode?  Wandelaars in regencapes en jacks en paraplu’s komen ons tegemoet. Het loopt en rijdt al af en aan, kennelijk houdt het weer weinigen thuis.  Noud moet de auto een tamelijk eind van de zaal annex camping parkeren in een van de landelijke zijwegjes, enwel in de wegberm.  Is even voorlopen naar de startzaal .  Zoals gewoonlijk zijn er al veel bekenden.  Velen blijken achteraf bezien voor de kortere afstanden te kiezen gezien het weer van het moment.  Toch veel Vlaanderennummerborden te zien hier.  De veertigers zijn allang onderweg , en ik zal toch nog voor 30 gaan.  Het terrein afgaand zie ik dat Brittish/ German Paul zijn wagen vlakbij geparkeerd heeft en ook als vroegerik voor 40 gekozen zal hebben.

Loop de toegangsweg af naar rotonde doorgaande weg, volgt een kleine routewijziging.  Landweg op gaand naar haakse bocht door agrarisch  gebied na slagboom een snelstromende beek over de Bakelse Aa.  Met waterval en sluis.   Het waterpeil lijkt na de voorbije zondvloed haar normale peil bijna bereikt te hebben.. De wandelmeute moet in ganzenpas hierlangs de boorden over drassig gras en soms modder.  In bochtigheid door landerijen en stukjes bospaden.  Noud blijft achter , hij zal voor korter kiezen vanwege voetklachten.  In de plukjes bos doorheen zorgt oud rottend blad voor begaanbaarheid.  Volgt nu en dan beemdgebieden.

Riet , wilgen en ander ruig en evenzo struweel of oevergewas.  Bij een huis in  niemandsland gaan haan en kip er vandoor rennend als ware atleten, heb ze vast in hun ontmoeting gestoord.  De openlucht rustpost der club komt eraan.  Altijd fijn verpozen , weer veel bekenden.  Noud haalt me in, even bijpraten met deze en gene en hem hier.  Wetend van mijn voornemen ga ik er al snel vandoor. Het gaat nu landelijk in voor een poos , De Biezen in en dat blijkt hier dus ook.  Vaak wandelknoopppunten vandaag paaltjes met routenummers opvolgend.  Tussen ruigte en over landbouwwegjes wordt het even draaien door hekjes en volgt een breed tapijt van kort gras recht op een groot statig kloostergebouw af.  Van een Duitse broederorde Heilig Blut , gesticht in 1902 zo zegt de gevelsteen.  De rust aan cafe-zaal ernaast behorend laat ik zo vroeg liggen en stiefel door.  Slinger asfaltwegjes langs boerenhoven streek Tereyken met eiken omzoomd.   Voor boerderij  jaar 1843 . Hoek en zig-zag draaiend even wegje zand grind puin verhard door hek gaat het regelrecht de zompigheid in.  Stilstaan kan niet want je zakt met heel je schoenen in de drek weg.  Varkens waren dol op deze modderpoel vast wel. Het is baggeren en ik zoek houvast.  Zie weidedraad met  stekels , verzeker me ervan dat het geen schrikdraad betreft , en zeul me door de modder enkeldiep vastpakkende.  Geen enkele droge plek. Volgt een houten boogbrug over waters van plassen en beek, en dan uitlopen op een betonwegje.  Weer langs weiden met schûpkes [schapen dus] , en hoeven van hoge bejaardheid meest.  Een wandelpoort door stuurt ons recht over een wei  met schotse hooglanders, “Die met die grote sturen op hun kop “. Dixit : Willy Timmermans.  Ik ga er behoedzaam langsaf, doch mij wordt rustige blikken  gegund.  Had ik moeten vluchten voor deze kolossen was de beek met vallen ernaast mijn asiel geweest.  Een loslopende hond van dagjesmensen mag van baas achter deze enorme beesten aan, droevig toch .  In ben in gebied met bos Grotel beland. Grotelse hei en bos.  Bospaden volgen, langs open stukken toch nog ,in een doorgaande bochtigheid. Fietspaden en grasbaantjes en echt zand , geen modder!...  Kronkel almaar doorheen , wat een lust hier.  Ga op en af heuvelterpen , paden breed en smal , nu en dan even stap zijdelings , want het fietscrossvolkje heeft hier ook domicilie.   Afstand 15/20 verlaten me, en ik ben meteen alleen op de wereld, het gros draait af voor korter.  Lang alleengaand ontwaar ik toch nog wat losse lopers op een recht stuk  zand-bosweg, die zal ik inhalen.   In goede kadans en pas steven ik ze kort pratend groetend voorbij.  Ik ben in een van de gerenomeerde  natuurgebieden van brabant ; de Stippelberg beland.  Ga later toch bos uit de wijde wereld in middels echte Peel baantjes.  Een bosmotorcross terein langsheen , in alle rust nu.  Een zandweg langs met rood-grind fietspad . De extra rustpost , een ex boeren woning nu verblijf voor groepen of zomaar fiets voet en andere reizigers.  Omdat we anders op de dorpen achterom mogen,  negeer ik even het aanwijsbord naar de voordeur ingang , draai achterom plaats via steentjespad tot achterdeur en sta via gang in een erg grote keuken , met dito grote woonkamertoegang in keukenruimte en zet me neer in de eenvoud van het platteland.  Er zitten hier nog lopers en ik laat bazin der woonstee me bedienen . Ze woont nu wat verderop in ander nieuwbouwhuis. Dan komen er lieden binnen die de pijlop/afhalers blijken, drie in getal. Ik weet het en ze zeggen ook achter de laatsten gereden per fiets te hebben.  Ze laten me en anderen hun rustige gang gaan.  Later besluit ik me ook solidair en ga dan toch maar.  Volg wat asfaltwegjes recht op de stippelbergbossen aan.  Komen twee pijlophalers me voorbijfietsen groetend en halen verderop aan de splitsing met 30/40 , de  40 pijlen weg.  Die derde persoon zal later komen , want ik heb nog wat volgers achter me.  Zandboswegen en paden en graswegen volgen in alle bosschoon en verscheidenheid , poorten hekken en paalroutes met nummers.  Overigens ; de routeomschrijving  is conform regels met corresponderende nummers, en zelfs meter-afstanden vermeld.  In geval van geen pijlen meer is het op papier feilloos te volgen nog.  Al vanaf de rustpost is het weer alleen lopen door het grote dierenbos.  Alleen op de wereld en opnieuw loop ik op anderen in later.  Veertig is na bosrand afgetakt .  Plots klopt de omschrijving en nummering niet meer….. Blijk ik al eerder op de route van veertigers vervoegt te zijn… Heb een hele resem bospaden achter me gelaten intussen ,  Komt bos met fijngrindpaden,  velden van de tuin en landbouwer weer in, met boom en plantkwekerijen .  Wordt ingehaald door een groepje bekenden van o.a. WS78 als Rinda , Erik met pasgetrouwd wandelstel enz.  ze zijn de 40 rs die ons parkoers opkwamen verderop terug…  Een groensingel langs gaat het een duiker snelstromende beek over en hierlangs door opnieuw drassig gras en soms modder. Parkoersman Ad heeft toch iets met beken , kanaaltjes en sloten volgen….! Maar met bos , hei en padenwerk ook toch wel.  De grauwe lucht en neveligheid heeft plaatsgemaakt ongemerkt voor donkere bewolking, gesloten dat wel.   De 20rs vervoegen ons aan een  landweg en wat later ligt een grote schuur met veldmachines en voor verbouw en akkerwerk , waar Olat zijn post onder ingericht heeft. Laat soep koffie brood goed smaken .   Vervolg later boerenweg en zie in de verte de kerktoren van Bakel.  IVN –nestkasten aan de boomstammen , onbewoont nu nog, ze zijn vast naar de Spaanse kusten of waar aan het overwinteren.  De natuur lijkt uit te rusten .Weinig tot geen vogels en stilte alom.  Moet nu de weg Bakel-Gemert oversteken om opnieuw bos van de Grotelse heide en bossen in te gaan. Ik zie weer de hazelaar al in bloei…..  Voor ik het bos in ga zie ik  een rommelarij van een slordige bewoner.    We mogen weer boswegen en paden smal smaller , smalst lopen.  Ga stapels denneboomstammen voorbij die door het vochtige weer extra geuren, ruikt best lekker toch…  Dan volgt langs weiderastering rand bos weide weer bos en laat parkoersman ons draven heuvel op en af langs een bosbeek  smallere werk van paden  , z.g. duikers langs en bruggen van biels en smal beton negerend al maar voortgaande . Om dan eindelijk wel zo,n duiker over te gaan .  Nog wat ruige natuurvelden met afwezig vee achter de omheining dat ergens vast op winterstalling staat en plassen of vennetjes en poelen ertussenin , nog weer bos in . Volgt een klaphek en dan den boer zijne velden door , en nog wat struweel en groensingels  randen veld/bos, dient zich plots de finish/ zaal van camping aan.  Ik ben er.  Parkeerterrein over waar het al veel minder druk is nu,  Stiefel ik via gangen de zaal binnen.   1053 deelnemers zegt een overhead scherm me. Niet slecht toch met dit  druilerige  weer.   Na wat zaalrondgang , zit en praatwerk en de laatste wandel en wel en wee-nieuwtjes her en der, wil Noud wel weer naar huis , want de donkerte valt weer in.  Noud was weer met camera present om deze tocht te vereeuwigen voor mede hemzelf en het Olat foto-archief. Het resultaat ervan zal u op de site olat.nl fotalbum  zien dus. Dezer dagen.

Door invallende duisternis op weg naar home sweet home.   Het is nog te vroeg maar toch de eerste lentebodes dienen zich aan al . In mijn achtertuin m.n. bot de magnoliaboom al uit, en de hazelaar onderweg te zien dus…  Het was weer “echt Olat “ vandaag , en dit slaat op natuur en sfeer,  elke tocht verzekerd.  Mijn knieën vertellen me ‘savonds dat de tocht vandaag wel pittig was soms.  Volgende zondag staat Deurne op program , let wel in Nederland dus , niet bij Antwerpen..  Verwarrend toch die dezelfde namen.  Wie weet zie ik u daar dan ook . Blijven wandelen dus.

Met de brabantse groet ; Houdoe !         Peter  Heesakkers