Het gonst al wekenlang voor de bedevaartvoettocht in Valkenswaard en verre omtrek. Loop jij ook weer mee naar Handel ?  De koorts van het jaarlijkse evenement loopt met de dag op.   Schoenen en wandelsokken verkopers doen goede zaken.  En wat nog meer met een wandeling meegaat of tot de uitrusting behoort natuurlijk.   De traditie bestaat al vanaf 1768, zo heeft men uit archieven kunnen ophalen.  Afspraak en klokvast zet de stoet wandelpelgrims nu al  zo'n 2.000 ruim in getal zich in beweging voor een route van 40 k.m. , die gaat over enkel verharde wegen.  Vanaf de markt in Valkenswaard, onder klokgelui en een marialied spelend carrillion, een looporkest van diverse fanfare's , harmonieën, muziekanten van welk orkest dan ook,  privémuziekanten vereend, zet zich klokke zes in de zaterdagmorgen in beweging.    Route gaat via Aalst-Waalre, Eindhoven zuid naar rand centrum via oost en noord-oost naar Nuenen, Gerwen, Lieshout, Beek& Donk, Gemert, tot ergens halfweg deze gemeente en dorp Boekel.   Veel over gewestwegen , en soms ook wel smalle landelijke asfaltwegjes.   In de doortochtplaatsen luiden de kerkklokken.   Het looporkest speelt in marstempo liederen.   Veel wandelaars kennen ze al jaren en zingen met vereende kracht mee.   Wat trekt ze allemaal om mee te lopen?   Het saamhorigheidsgevoel, het samen optrekken naar.   Hoewel zelf niet meer zo praktizerend trekt het me die sfeer.   Het heeft wel degelijk iets, indrukwekkends, gezelligs, verenigends.    De natuurbeelden zijn erg wisselend onderweg, lange wegen dat wel  veelal toch.   Her en der wachten toeschouwers de lange rij pelgrims op die een half wegdeel bezetten, zowat met vieren naast elkaar.   Vaandeldragers, vlaggendragers, zingende groepjes mensen.   De eerste 20 k.m.rs toch nog is het betrekkelijk stil.   Dorpen die anders de rust en stilte koesteren stromen plots vol wandelaars.   De horeca vaart er wel bij en is voorbereid, want de gemiddelde rusttijd of stops duren hooguit 30 min.  Dan klinkt de trompet als teken dat we weer op weg gaan.  Het heeft iets folkloristisch die stoet, er wordt ook veel met elkaar geconverseerd.   Velen kennen elkaar al jaren, en ja er zijn ook  wandelsporters bij, die hun wandelweekend verruilen voor deze tocht.    Achter de lopende stoet gaat een caravaan huifkarren, met trekpaarden en gewone paarden welk ras.    Met rinkelende hamen en ander koperbeslag, ouderwets sierlijk behangen sjokken de beesten met ons mee.    Sommige delen van het traject zijn bossen , anderen akkers en velden en de bermen zijn opgefleurd met een schitterende variante wilde bloemen en plantenpracht.   Er valt genoeg te genieten.   De hoofdrust in Lieshout duurt een uur.   Paarden krijgen extra verzorging , de borstel , hooi , voer en water, en de eerste hulp behandelt overwegend blarenlopers.  Het gros der lopers is duidelijk gelegenheidsdeelnemer, maar ze houden zich toch moedig.

De dag was voorspeld als regenachtig, maar behoudens meest gesloten bewolking, lijkt het droog te blijven.   Echter; wanneer we nog maar enkele k.m. rs van het einddoel zijn, komt er een gitzwarte lucht opzetten.  En juist als we bijna in Handel arriveren en het volk ons daar massaal opwacht, komt het er minutenlang met bakken uit de hemel.    We worden een processiepark ingeloodst, met zo'n duizend zitplaatsen, rest zal moeten staan.   De vele oude bomen breken de regenval enigzins.   Na wat plechtigheden en gebed , wordt alles ontbonden.   Ieder zoekt zijn onderdak waar dan ook.   De dag erop volgend vangt aan met een H.Mis.   Het orkest trekt hierna een afscheidslied spelende driemaal rond de kerk, om dan meteen de terugtocht naar Valkenswaard aan te zetten, uitgeleide gedaan door groot publiek.   De route van gisteren wordt nu omgekeerd gelopen.  Zij het met kleine veranderingen , om verkeerstechnische redenen, en om verkeer zo min mogelijk te hinderen.   Ergens halfweg Gemert Beek en donk krijgen we een gietbui te verwerken van enige minuten, maar het voetvolk stapt moedig door.  Soms volgen we ook brede fietspaden, als tussen Lieshout en Gerwen.   Vanaf hier is de route mooi aangepast vanwege de van Goghmarkt in Nuenen.   Een erg mooi alternatief.   Mooi landelijk een smalle binnenwegenroute i.p.v. provinciale weg.    Na Nuenen  pauze , gaat het op gehucht Opwetten en Eindhoven -oost aan.    De rust is daar in een grote sporthal en zijn omgeving.   Het is telkens , zeker in de pauzeplaatsen een gezellige boel , samenzijn.    Het tempo ligt gemiddeld 5 a6 k.m.    Onder klokgelui gaat het de stad uit pal zuidwaarts.  Een erg lang lint voor en achter mij van stappers.   En daar ergens tussenin het immense looporkest.  De dreunen van de dieptrommen en tambours echoën tegen de huizen en appartementen aan.    Buiten de stad een aangename groene routewijziging, gaat het langs de z.g. Genneper parken richting Aalst en Waalre.    De routetijden en doortochttijden als van dorpen kloppen klokvast merkwaardig.    Iedereen blijft achter de leidvlag de moedervlag genaamd die op kop der stoet gaat. .   Wat ik al eerder zei; het saamhorigheidsgevoel dat er heerst onderweg, de kameraadschap, behulpzaamheid, begrip, verdraagzaamheid is enorm.    We stoppen in Aalst voor de laatste 4k.m. nog te gaan in de tuinen en gebouw van een groot cultureel centrum.    De gezichten gaan nu vrijwel allemaal op zonnig, men lacht en voelt dit halen we weer.    De stemming stijgt. De blijheid straalt van de gezichten.   Tegen achten 'savonds na de laatste pauze hier zet de stoet zich opnieuw in beweging voor de laatste k.m.s.   Onder grote publieke belangstelling , klokgelui en het orkest doet er nog een schepje bovenop de sfeer lopen we tussen appartementen van Aalst en de kerk aldaar de grote baan op weg naar het einddoel , Valkenswaard op, rechttoe- rechtaan over een eindeloos lijkende weg wel prachtig bebost.   De loper krijgt vleugels.   Slechtlopenden worden ondersteund, anderen die eerder slecht stapten, lijken herleefd, en stappen rechtop fier en in pas.    Het is of paardje de stal met hooi ruikt.    Plots rand bebouwing der stad Valkenswaard, staan publiek en inwoners ons rijendik op te wachten om ons welkom thuis te wensen.    En begint a.h.w. een glorievolle intocht.          De rijen worden voor de nettere aan blik gespreid van vier naast elkaar naar drie rijen.    Het orkest gooit er nog een speciale schep bovenop, en speelt onvermoeibaar.    De klokken luiden ons weer welkom toe.     De rijen worden dichter en dichter langs de kanten met bewonderend publiek.   Sommigen huilen of staan met betraande of rode ogen.    Onder de indruk van de geweldige prestaties van zo'n grote wandelschaar.   We naderen de markt en zowel de toegangsweg en de markt zelf is een grote mensenmassa. Alles gaat zowat de kerk in.    In de kerk een luidzingende en ritmisch klappende  en zingende menigte, [pelgrims].         We komen schouder aan schouder te staan,  men gaat op de banken staan, de kerk raakt propvol!    Ik waag het mijn blik rond te laten gaan, en zie erg veel pelgrims huilend op de banken of de kerkvloer staan.    Ik krijg met die aanblik ook een brok in mijn keel.    Het is volbracht.    De kerk dreunt onder de gezangen. Vlaggen en vaandeldragers vendeliers, op het priesterkoor verzamelend.   De kerk dreunt onder de muziek en de hele kerk gaat zowat het dak eraf als het looporkest  almaar doorspelend zijn intrede doet.   Ik ben enorm aangegrepen bij wat ik zie en hoor.   Er volgen wat korte toespraken van welkom etc. door de pastoor en voorzitter van het broederschap, mededelingen, wat korte gebeden.   Ter afsluiting speelt opnieuw het orkest de sterren van de hemel.   Een afscheidswoord, en de massa wurmt zich naar buiten, waar nog velen als vrienden , familieleden enz. de pelgrims opwachten.   Fenomenale indrukwekkende momenten dezer dagen.   Heb  er graag mijn wandelingen voor gelaten dit weekeinde.   Een fantastische belevenis.    Een evenement om op z'n minst eens mee te maken.    Ikzelf hervat mijn wandelingen nu volgende week. Dan staat de MESA-{Ardennen } -vierdaagse op mijn programma.   Daarna Lieshout in Nederland en dan wenkt alweer de eerste grootste  wereldreceptie vierdaagse Nijmegen waar wandelaars uit alle delen van de wereld tezamen komen.   U kunt dit thuis volgen in de ned. media , en zeker lezen en kijken naar Omroep Gelderland en de streekkrant De Gelderlander als u een computer hebt.  Of zie de site www.4 daagse.nl.  Andere stations onthoud ik u, maar hier ziet en leest u het vast.   45.000  Inschrijvers uit ver in de zestig landen.  Ik zal u mijn bevindingen  weer neertypen.    Mijn verblijfplaats in de MESA is Marche-en- Famenne.   Wellicht zie ik U daar ook of elders.

Blijven lopen dus dan.   Houdoe! Ofwel tot ziens, hou je goed,  en anders volgend schrijven.  Peter Heesakkers

18-06-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Nog eerder dan voorheen was de deal gesloten met de buschauffeur.  Opnieuw lukt het me , om  aan de toerit-laan naar de scoutingblokhut uit te stappen in plaats van zo'n twee k.m. te lopen vanaf de officiele halteplaats.  Want een wandelaar heeft nu eenmaal een hekel aan te ver lopen{....} Ben ruim voor de tijds-inschrijvingslimiet om voor een redelijke afstand op weg te gaan.   Het gaat de weg terug naar een doorgaande weg waar de toerit-laan uitkomt, om vervolgens de rotonde van de weg Heeze-Asten , Someren over te steken, op Lierop aan.   Langs opkomende graanvelden en ander akkerwerk draai ik een wegje in landelijke taferelen, wat huizen, weiden met ezels,  damherten, pony's, kippen.  Blaffende erfbewakers,  een weg met essen en eikenbomen erlangs , en net als ik me afvraag waar zijn die plagerige eikenprocessierupsen dan toch, zie ik een colonne van die harige kruipers de boomstam opkruipen uit het bermgras komend.  Herken verdergaand stukken van de wintertocht van een Astense club.    Draai over brede sloot over  platte betonplatenbrug, de eerste bossen in.   De tocht heet n.l. "Bossentocht", dus moet z'n naam eer aan doen.    Slinger hierdoor tot aan een vakantiecentrum annex camping, en hier vallen in de bermen het vingerhoedskruid op.   Zal even toeristische bontvenroute belopen zoals wandelroutepalen aan geven.   Kom verderop aan pad bosrand met uitgestrekte weiden en velden en ga een stoffige zandweg wat breder op, auto en later een rijtuigje passeert een stofwolk achterlatende.    Het is droogte wat al vanaf zowat ruim drie maanden in de streek de klok slaat.  Tot mijn enkels moet ik door het stof.   En dat zal vandaag vaker het geval zijn.  Hierna asfalt landwegjes,  de koeien langs, en opnieuw velden met vooral aardbeien.  Opnieuw zandweg koren en maïs bosrand om opnieuw smal te gaan per pad , bos in.  Majestueuze sparrenbomen vooral en ondergroei van varens en bosbes en jonge dennen, en jonge loofboompjes.  Wat draaiwerk brengt me na 10 k.m. aan de bosrustpost.   Na dit punt gaat het de Lieropse heide en bossen officieel in , zo zeggen de borden.   Een zandwegje wordt grindpad, zal lang volgen,  voor vooral fietsers bedoeld.  Wat vennen groot en klein, in uitgestrekt heidegebied.  Blijf aan rand bos heide dit pad langs slingeren.   Een ven met vlassige planten en bies en jammerlijk erg uitgedroogde vennen ook.   De droogte eist zijn tol.  Heide met struikheide, pijpestrootje brengt me langs een rotssteen en vervolgens een toenmalig verborgen onderduikerskamp tijdens wereldoorlog twee.  Een bospad brengt me aan een troosteloze bruine en zwarte vlakte verbrande bomen en gronden zo ver het oog reikt. Driehonderd voetbalvelden groot deed bijna een jaar geleden een natuurbrand dagenlang zijn vernietigend werk.  Tientallen k.m. rs ver in de omtrek te zien toen.  Een weg rul zand zoek ik verharde kanten zo veel als is , op.  Wildroosters over en klaphekken door. Brugje heidebeek de Peelrijt over die bijna droog staat.  Een mededelingsbord van  staatsbosbeheer , met verontschuldigingen vanwege werken aan een wandelweg en fietspad voor de tijdelijke ongemakken, stonden er en was zeker op zijn plaats , en niet voor niks zo bleek doorgaande.  Traditioneel is deze tocht benauwd, hoge vochtigheid, warme lucht.  Felle zon.  Soms eindigend in onweerachtigheid.  Vandaag blijft het bewolkt en aangenaam voor de loper.   Nu en dan een aantrekkende bries.  Ideaal toch.  Graspaden , leiden naar grindpaden, de weg Heeze-Someren over even fietspad , opnieuw de bossen van Someren in en Sterksel.  Ze geleiden me tot op 19 k.m. punt met rustpost aan een bosloods, waar een imkervereniging in huist. Geen bijen te zien, geen imker, wel natuurlijk alles wat bij de hobby hoort aan interieur en wandtekeningen foto's en mededelingen.  Het is er goed toeven en inmiddels draven ook 50 en 42 k.m. gangers op.  Na verpozing gaat het asfaltwegje in en bos en graswegjes  een meent, parkeerplaats voor de dagtoerist, , even betonfietspad om weg Heeze-Someren , opnieuw te kruisen.  Slinger een doorzichtig bos door en langs jonge dennenbossen.  Een hekwerk door waar  vier jonge paarden, merry's,  welhaast blokkeerden,  bij elkaar staande ons gedwee aanstaren en zich laten knuffelen door de wandelaars.   Ene wat schuw nog.  Weer bosrand gaande karrespoor enerzijds vengebied en meest jonge dennen, en wijde heideblik. gaat het over wat eens een groot ven was maar nu meest bodengroei, met een lang knuppelpad over dit gebied heen, wat weer een bos in doet gaan.   Nu en dan klaphekwerk doorgaande.  Overheen beekje Peelrijt, erg droog weer.  Wat routesplitsingen , zes,  tel ik er vandaag op de mijne.  Heidevlakten en bossen wisselen telkens. Onderbroken met wildroosters.  Boswegen , padwerk smal, smaller smalst en veelal hoog gras door.   M.n broekspijpen dicht in mijn sokken want tekengevaar.  Deze zitten vooral in hoog gras en de stengels.   Kom ik aan dezelfde bosrustpost van vanmorgen na 10 k.m.  Een enorme lus gemaakt dus.  Hierna gaat het verder door de Lieropse bossen , maar laten nu de heide achter ons.   Volgt nog een mooi overwegend sparrenbos met weiden onderbroken, om even paralel langs een toeristisch asfalt , boswegje door een sparrengang te gaan.    Langs brede diepliggende sloten en opnieuw de Peelrijt over paadjes , langsheen andere zijde van het vakantiecentrum van eerder vanmorgen.  Een eekhoorn laat zich nog lang waakzaam voor die mens toch , bekijken, en glipt dan toch maar een bosje en vervolgens rap een boom in.  Bos en heiderijk gaat over in landelijkheden, en ik zie herkenbaar landschap van het begin der tocht.   Alleen zal het vanaf nu smal asfaltweggetjes worden, maar toch schilderachtig gebied.   Bomen aller soort omringen me en verrassende doorkijkjes.  Draai beton tweezijdig fietspad van gewestweg Lierop richting Someren op.    De rotonde  wenkt, steek deze over als vanmorgen tegendraads, de oprijlaan naar blokhut op, en zo eindigt een echte bossentocht.   Een schitterend parkoers voor de rustzoeker, en schaduwzoeker. Maar dit laatste  was niet nodig vandaag.    Een natuurtocht om je vingers bij af te likken.   Het oostelijk deel van mijn provincie brabant, biedt de rust en recreatiezoeker absoluut de kans in sterk wisselend natuurgebied , waar welliswaar bos , heide vennen, de overhand hebben, maar in andere schakeringen evenzo.    Een verzorging, bepijling en route die helemaal áf was.    En de prijzen populair en plenty te drinken, deels zelfs gratis.    Dorst hebben was als altijd hier er niet bij.

Na kort verblijf kies ik voor de eindsprint van zo,n twee k.m. naar de bushalte, want een uursdienst op zondag.    Ik kijk uiterst tevreden terug op een geweldig mooie uitgekiende natuurtocht, hier juist in De Peel.    Komend weekeinde heb ik een tweedaagse bedevaartwandeling te gaan, voor mij een jaarlijkse traditie geworden.   Daarna wacht in België de MESA- vierdaagse in de Ardennen.   Mijn verblijf is daar Marche-en -Famenne.   Kijk hier opnieuw erg naar uit en verwacht zeker veel z.g. "Beneluxers",  te ontmoeten.   Wat tussen tochten na thuiskomst wacht de grote Nijmeegse vierdaagse hier te lande.  De eerste en oudste, en meerdaagsetocht ter wereld.   De moeder aller meerdaagsen.  De wereldreceptie van wandelaars uit dik in de zestig landen.  Blijf doorwandelen; treffen we elkaar zeker ook eens ergens te velde.   Houdoe; en tot lezens weer.     Peter Heesakkers

13-06-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Mogelijk heb ik ze allemaal al gelopen van deze buurver. welke genoemd is naar vijvers in hun wijk.    Ik heb er dan ook  helemaal niet bij nagedacht de keuze van vandaag. Hoefde n.l. niet...  Gisteren was het hier drukker dan vandaag , en was het smoorheet weer.   Des te verbaasder was ik na de tocht te horen van minder  wandelaars vandaag , terwijl deze tocht in route en organisatie staat als een huis... Debet kan zijn de zeer zware weersverwachting rondgetoetert door weerkundigen.   Ik werd 'sochtends vroeg inderdaad gewekt door de regenval en naar bleek was het wat uren later flink hommeles elders in het land, en tja dan zijn buitengebeurens als wandeltochten de klos.   Mooi weer lopers, of kritische weerlopers.  Je hebt dit nooit in de hand.   Ik kwam voor deze tocht graag ontworsteld uit de echtelijke sponde, deze tocht van vorige uitgaven herinnerend.   Dit zelfs na een dag uitgelopen verjaarsfeest.    Bezoekers zijn nu eenmaal geen wandelaars en draaien zich nog es behaaglijk om.     De snelbus brengt me zoals ie heet rap naar Beek en Donk, enkel zodanig dat ik toch nog een dikke twee k.m. te gaan heb naar de andere kant van het fusiedorp, dwars er doorheen.    Rand bebouwing is de lokatie als immer.    Voor de grootste afstanden loop ik de vertrektijdlimiet mis.    Niet getreurd, wat kalmer aan the day after is niks mis mee. Inschrijfburo is als altijd weer onder de buitenoverkapping gepositioneerd.  Bram uit Ehvn. trotseert al niet piepjong meer de natuurlijke elementen met een flinke fietstocht hierheen.   Het gaat meteen al het groen in , een asfaltwegje en tegenover plaatselijk sportpark meteen achterom grote parkeerplaats een vijverspark in.   Meteen al mooi en de vogels aller aard, laten zich ook niet onbetuigd evenals de watervogels.   Het is al maanden kurkdroog in deze hoek des lands, al zou je het aan het rijke groen niet zeggen...   Het gaat met zacht grindwerk  paden door dit natuurlijk park schaduw rijk Jonge knotwilgbomen weiden velden hoog gras aller soort en hoogten, en een vredig grazende schaapskudde.   De toon is al meteen gezet hier.   Groenlucht en hooi komen mijn neusgaten binnen.   Platte brug Goorloop over en verder door dorp's groene long.   Een oude platanenlaan door brengt me een weg overstekend naar een recentelijker park, even zo mooi , dat zeker.    Bebouwing wordt zorgvuldig gemeden.    Bij een overdekt zwembad gaat het achterlangs over grindweg die IJsbaanlaan heet.   Met deze warmte.    Een beek over vlakbij Beek deeldorp en wat parkkunstwerken kom ik aan fietspad kanaal Zuid-Willemsvaart.    Ophaalbrug over terug langsheen vaarweg, weer fietspad, om even later de kasteelsbossen en park van het lokale kasteel in te gaan. Hier is het werkelijk uitzonderlijk mooi, de natuur mag hier zijn gang gaan en  de ruigtegroei is overweldigend mooi, gevarieerd en hoogstaand,  en ik mag me wurmen over smalle  graspaden, nu en dan armen in de lucht en prijs me gelukkig een lange boks aan te hebben want doornenstruikwerk en brandnetel overheerst toch.   Allerlei grassen en wilde bloemen en planten rondom me en sluit me in de armen.   Vlak voor de kasteelpoort draai ik af en kringelend gaat het verder door dit wilde natuur paradijs.  Bomenlaantjes later , begeleidt me.  Een wit kasteel duikt op uit het groen met torentje , maar eerder gelijkend op een kasteelboerderij, geheel witgekalkt, en afstekend in het frissen jonge groen en waters.   Een vlakke betonnen plaatbrug leidt me naar een stuw met waterval en die klinkt in deze rust extra mooi.   Was niet evident de route even omdat onverlaten mogelijk aan de pijlen hadden gezeten, routebrief bracht uitkomst, lopen na stuw weer langs de beek en kunnen aan de overkant roepen naar achteraankomenden , dat het daar opletten is.   Het pad is opletten nu voor  rijkelijke boomwortels.   Gaan het bosgebied uit langsaf gewestweg.   Fietspad , duiken een eind verder onder een rotonde naar beneé vrijliggend fiets en wandelpad, naar omhoog weer om na een k.m. zowat de eerste laafpost te treffen.   Intussen verbaas en geniet ik van de rijkelijke wilde bloemen en plantenflora in zulk een variéteit en veelheid, en dit zal doorheen deze tocht blijven gelden.   Ik ga de weg Gemert B.&D. over, de galgenvelden in.   Zegt geschiedkundig niet veel prettigs.  Landelijk en boerderijen aller grootte en vorm glijden voorbij, tot Gemert in beeld komt.    Ga randje G. door middel van smalle steegjes met oud stenen bestratingen langs huisjes , tuintjes volkstuinen en allerlei groenten fruitvelden, fruitboomgaarden,  langs heggen van haagdoorn , beuk,  meidoorn,  liguster en conifeer, en erg antieke lantaarnpalen.  Dromen in de tijd van toen , bots ik op een oude gemiddelde menshoge muur van eeuwen her.  Klooster en kasteeltuinen van vroeger en nu nog verbouwd.  Voor kasteel laan dubbel met eikenrijen en beukenrijen groen en paarsrood. Grindweg in schaduw jongere beuken ,  stuurt recht op rustwagen platte kar met alles erop en eraan voor honger en dorstigen. Kan neerzetten op terrasstoelen aan randje G. en zicht op kerk met kerkhof.   Na aanloop met een bocht door klein buurtschap randweg dorp over en opnieuw een oud buurtschap via padwerk en een veld door ,  een enorm kunstwerk Klaïda genaamd voorbij, { lijkt Japans} , randweg overheen , gaat het de wijdse velden vooral tuinbouw in over een z,g. 60 k.m. wegje beken en populieren omboord.  Hazeldonk.  Niet lang want een zandweggetje volgt eveneens populieren, Aardappelvelden , aller tuinbouwgewassen en vooral maïs,  kringel ik door de veldwegen.  Draai weer terug  een 60 k.m. wegje op tot aan een megastal en de  "De snelle loop" , bomenpad in.    Veld met rijkelijk vooral margrieten, klaprozen  korenbloemen , gele kaarsen en wat al meer, het is zo prachtig hier wat de natuur ons aan wilde planten , grassen en bloemen biedt.  Duizendblad.  Gaan door velden en akkers onder een viaduct van een tamelijk nieuwe autoweg {80 k.m. niet passeren } , door , met een wijde bocht klim ik over fietsweg naar boven , over dit viaduct heen met blik door de omgeving.   Om na afdaling een haarspeldbocht even de weg te volgen en er vanaf te draaien.   Er mist iets; verdorie, mijn regenscherm lag nog op de laatste wagenrustpost!...  Mijn regenwapen, verweerder, zal je zien dàt.....  Neem ik dat ding mee, blijft het droog weer, en ik had me vanmorgen al bescherming toegedacht...  De wind van vanmorgen was ongemerkt langzaam geluwd, en het was drukkend weer geworden.   Vaak de voorbode van weersomslag.   Ben weer aan de gewestweg teruggeraakt, even nog twijfel of ik het kasteelgebied weer in moest, op het verkeerde been gezet door pijlen van kortere afstanden.  Koers ik op de kanaalbrug van vanmorgen aan.   Gaat het tegengestelde richting en opnieuw door IJsbaanlaan, nu zie je omgekeerd wat je vanmorgen met je rug  naartoe gekeerd niet zag... Het park van begin ochtend wordt door ander padenwerk betreden voor de variatie, langs o.a. kunstwerken , vijver en sierlijke fontein.   Otterweg over , waar ik vroeger de wintertochten vanuit ontmoetingscentrum , deelnam.  Weer het park begin vanochtend in via ander padennet.  en vijvers rijk met boorden groen  en waterplanten.   Eenden , ganzen, waterhoentjes tot uitkijksteiger-post, ga na een poos natuurpark weer uit straat door , die nog even dorps wordt, naar de finish, waar het op terras nog goed toeven is en de wandelwereld binnendruppelt.  De thuisblijf-beslissers die het weer niet vertrouwden hadden ongelijk.   Het was weer een prachtige tocht, en die hier al eens waren zijn terugkomers.   Ik zet er weer de benen in naar de bushalte wat kmrs verderop.   De bus laat niet lang op zich wachten , en snelt me terug naar Eindhoven.   Terugkijkend op een enerverende wandeling een mooie wandeldag, met hardwerkende vrijwilligers der club, om vaker terug te komen dat is vast en zeker.   De organisatie staat als een huis en verdient meer aandacht.  Komend  pinksterweekeinde staat de Bossentocht van Someren op het menu, de naam zegt genoeg, behoeft geen uitleg.  Puur natuur die omgeving, altijd mooi en prima verzorgd.  Gaat naar het eind van deze maand toe, en kijk nu al uit naar de MESA-vierdaagse Ardennen {B.} .  Marche-en-Famenne zal mijn verblijfplaats zijn.  Wie weet , tref ik u of medewerkers van Beneluxwandelen er ook.  Tussendoor nog een bedevaartwandeltocht,  twee maal 40 km.  Blijven wandelen , zien we elkaar vast ook ergens. Houdoe! Peter Heesakkers.

05-06-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Een nieuwe loot aan de Brabantse en Nederlandse wandelstam.  Ik ga eerst op hun website kijken, en vindt uit, dat het een gecombineerde jogging en wandeltocht is.  Jogging vindt doorgaans op verhard parkoers plaats toch.

Echter een van de wandelroutes die ik beoog spreekt me toch erg aan geduid als op de wandelroutes en natuurbenamingen.  Ik besluit er eens m'n licht op te gaan steken.

Erg vaak schijnen atletiekclubs wandelen in hun pakket te gaan doen, en met succes , zo ook deze lopersgroep.           De trein naar Tilburg, vandaar per stadsbus naar Goirle waar  deze gemeente onafhankelijk aan de zuidkant van deze stad schurkt.  Ik was al in geen tientallen jaren meer in deze plaats zelf geweest.   Vroeger wel met de div. Tilburgse wandeltochten ging het vaak zuidwaarts , en was o.a. Goirle troef in de routes.   Ik stap op het busstation daar uit. Herkende als onderweg toch nog veel punten.  De loop naar wat het cultureel centrum was en dus de start/finish voorzien, korter dan voorgesteld , en de naamborden van de gemeente wees me feilloos de weg erheen.   Wauw!!.... ,  wat is de dorpskern mooi veranderd !  En het dorps-cultureel centrum ziet er ook prachtig uit.  Overtrof stoutste verwachtingen. Meteen al een goede eerste indruk.  Nog meer als ik na inschrijving de parkoersomschrijving in mijn hand gedrukt krijg,   met uitgebreide uitleg.   Ziet er zonder meer veelbelovend uit.  Groepjes wandelaars gaan al op weg.   Het gaat een straatje in , Dan wat hofjes tussen appartementsgebouwen, een klaar-over laat ons oude dorpsstraat veilig oversteken, toch even wennen en goed lezen.   Vrij direct het dorp uit , over brugje beek de Nwe. Leij , al meteen zicht op het buitengebied, dus al dorp uit.  Wijdse groene weiden , mals gras, een grindweg laan door.   De bepijling al meteen duidelijk , zo ook verder onderweg en de splitsingen van routes prima aangegeven.   Het wordt professioneel weet ik nu.    Wind ruist door de bomen , het is bewolkt en fris nog.    Veldweg gaat liniaalrecht op landgoed Gorp en Rovert aan.   Het klapstuk van de streek zo wist ik uit ver verleden.   Het is een wandel knooppuntenroute vandaag zo weet ik.   Vierkante houten palen met nummering toeristische routes groene plaatjes met gele driehoekspijlen en dat gaat fantastisch en duidelijk werken.   Het belooft een summum van natuurgenot zo wist ik eerder elders.   Een pad rododendrons door het eerste bosdeel.   Deze streekbossen zijn gelieft om hun massale struiken van deze naam in deze bossen.   Gegokt is vast op volle bloei , maar nog niet uitgebloeid zijn ze toch.    Nu en dan passeren enkelingen of groepjes joggers talle kant van het land de wandelaars in perfecte harmonie met elkaar.    En in tegenstelling tot bang voorvermoeden lopen ook zij onverhard.   De wandelaar krijgt vandaag zandpaden grind , ruw en fijn, stukjes fietspad  z.g. schelpenpaadjes, verhard, karrespoor , erg smal en graspaden voor de schoenen, veldwegjes.   Nu en dan open velden , akkers met aardappelen , mais en wat al meer, zomaar even tussen al het bosgebeuren.  Ik begin spontaan te grinniken en een tevreden gevoel , gelukzalig overvalt me. Yes ! This is it !    Het wordt een absoluut mooie wandeldag en het oogt alsof men dit al jaren organiseert .  De bepijling, de routekeuze, de nummering op eigen pijlen en de palen, de papieren omschrijving is zonder meer áf.   Ik geraak in een gevoel van euforie, het kietelt ik heb er zin in.  Stilte en rust omringen mij, en vogels allerlei zingen hun hoogste lied.     De routenummeringen moeten tot opletten vragen vanwege splitsingen van div. afstanden.   Bos en veld en akkers vredig ertussenin in een fantastische symbiose wisselen af.    Ik neurie wat en geef de ogen goed de kost.  Genieten met een dikke G.   Ik zou het liefst ooooh willen roepen maar wie hoort dit.  Ik ben in natuurgebied Gorp en Rovert die later opgaat in de Rovertse hei.  Lopen nu en dan tegen de grenslijn van buurman B. aan en een paddestoel wegwijzer zegt 3 k.m. naar Poppel, in B. dus en vlak aan Ravels , Weelde enz.  Zijnde provincie Antwerpen.  Door een hoge sparrenbos en immens uitzicht op groene varenszeeën.  Tikken hoek grenslijnverandering aan bij  wandelaars van Tilburg bekende uitspanning La Paloma.  Kom na wat bosgedraai door een buurtschap van landgoed met groen-rode luiken aan de boshuizen, [voorschrift van het landschap].  Een enorm aardappelveld langs, hondengeblaf , hanengekraai.  Atletische dravers komen voorbij, zagen bijna een pijl niet en ik kan ze nog juist corrigeren.   Poppel is nu 4 k.m. van me en Hilvarenbeek 4,2 k.m.  Het is temidden een enorm uitgebreid natuur en bos/heide gebied, een gevoel van In the middle of nowhere.   Bossen vol met rododendrons struiken , div. kleur.  Varenvlakten ondergroei en grassen en andere groenigheden.  Het is een natuurspektakel.  Onderweg staan enkele standjes van de organiserende club, op diverse plekken,  tout gratuit, alles gratis de runner en wandelaar te verwennen, noem maar het ligt er of is verkrijgbaar.   Dranken en eetbaars , geen gebrek.  De tocht is fenomenaal opgezet, in natuur , medewerkers als werkbijen, talloos aanwezig, rode kruiswerkers en route overal op bikes.  Het oogt allemaal erg professioneel de organisatie en de inzet en bezorgdheid van de weldoeners overvalt me.   Het gaat verder door smalle jong en oude bosgroeisels jonge en oude den en loof.  Een paadje smal door met een muur van rodonden,  van indrukwekkende schoonheid.   Draai wat later gras karrespoorpad in en kom uit aan ven waar rondom de grond afgeschaafd, afgeplagd  is voor heide terug te kunnen laten komen.   In het weidedraad erom  vol wolpluizen van een schaapskudde die er nu niet lijkt te zijn.   Het is fenomenaal mooi hier en opnieuw grinnik ik van plezier.   Had ik mijn verwachtingen en voor de eerste keer de tocht van deze club bijgesteld, ik moet het al vroeg helemaal herroepen.  Nog wat bosroutes volgen en dan komt de wijde wijdsheid in vizier.   Ik herken wat k.m. rs verder de prachtige opvallend in het oog springende kerktoren van Hilvarenbeek oostwaarts.   Bossen door met het gedwaal door natuurlekkerland, pad breed of smal en zandwegjes rul , want de droogte doet zich gelden duidelijk.   Het deert niet en wie ik ook spreek onderweg; ze vinden het allemaal erg mooi.   Steek smalle weg asfalt over, en.....  Er is een pijl weg, loop toch even door en daar hangt de vervolgpijl dan.  Dennenbos en sparrenbos en  smalle populier wisselen af, en eeuwig zingen de bossen en de wind.   De zon is wat k.m. rs geleden ook volop gaan schijnen.   Het hemelgordijn is voorgoed opengeschoven.   Kom dan bossen uit het wijdse boerenland in via asfaltstraatjes.  Toch weer een mooi intermezzo, die wijdere blik door de omgeving.    Ben in landstreek De Hilver aangeland.   Zie de bermflora met allerlei bloem en plantwerk, o.a. op dennetakjes gelijkende planten die ik zelf kattestaarten noem....  Wat een weelde aan flora hier.   Wat gedraai door open land komt plots een boerderij of toeristenverblijf zomaar bij de landbouwer/tuinier op z'n binnenplaats.  Heel rustiek gelegen, maar veel wandelaars, en weer ijverig wandelpersoneel die de loper voorziet van  natje/droogje.    Meld een groepje parkoersbewakers meteen dat er een pijl ontbrak door onverlaten , en waar, ze gaan er meteen op af.   Hulpvolk als rode kruis zijn hier ook .   Het is net of we op bezoek komen bij deze familie, sofas,  buitenterras , stoelen , banken, fauteuils.  Brabantse gezelligheid en gemoedelijkheid.   Het zitvlees kan gerieflijk rusten.  Na aangenaam verpozen , weer in de hoeven.  Gaan erf af middels wegske erdoor de velden en weiden in zig-zaggend.  Weelderige grassen en de regeninstallaties hebben onderweg her en der ook hun werk of al gedaan in gevecht tegen de hardnekkige droogte.   Weide plankenvlak brugje over sloten , gaat het na open toch weer de schaduw in van bos...  Opnieuw gepadder links -rechts , rechttoe enz. en slingerend.   Het gebied Nestven in.  Weer weelderige varens alom en op mijn pad zie ik hele kolonies bosmieren.   Droge sloot rijk met water en andere flora langsheen gaat het en ik herken dit punt van vanmorgen vroeg , enkel nu een andere hoek uit bezien.     Een groot maisveld langs met slangen van beregeningen.  Volgt opnieuw een oud sparrenbos door gedraai erdoor tot; een open ruimte zich aandient, en vanover een veld en weiden , de contouren van dorp Goirle zich aftekenen.    Volgt een gezellig omzoomd eiken-grindpad wat volgens omschrijving een oude trambaan was uit ver vervlogen tijden.   Verderop zig-zag hoekig min of meer tussen gras en andere landen door, langs de koeien.   De Vooreyt in heet dit.  Schelpenpaadjes, twee keer planken vlakke twee mtr. brede bruggen over eerst sloot en dan de Leij-beek.   Een poel en later plas langs met bord :  Verboden te schaatsen, gevaarlijk ijs"".  Ja; met deze dooi wel.   Geen ijs dus...    Gaat 't het dorp in.   Wat korte straten door, achter spiksplinternieuw  juist opgeleverd , leeg nog appartementsgebouw een dan  onderlangs de dorpskerk, die stoer zijn woelige tijden verhaalt, van eeuwen her.   Dwars door oud en nieuw Goirle stukkie dorpskern,  op het cultureel centrum Jan v. Besouwhuis af.    Het is er een levendige drukte, wandelaars en zaalbezoek vermengt, er is juist een voorstelling geëindigd.  In de foyer zijn harpiste, violist en blokfluiter en wat meer actief , welke ik even beluister.       Ik bedank voorzitter, bestuur en leden club, en prijs ze om route en organisatie.   Ik ga nog even de drukte ontlopen en  wandel kris kras even door het deels vernieuwde centrum, een weerzien voor me sinds jaren.   Het ziet er prima uit.    De club is vandaag Cum Laude geslaagd in hun organisatie, opzet, inzet en natuurtocht.  Het belooft een groots evenement, alle ingrediënten waren en zijn aanwezig , mede gesteund door een fantastisch natuurgebied vooral zuidelijk van Goirle.   Ik kijk terug op een fenomenaal mooie en geslaagde wandeldag.   Mijn god , wat is jullie omgeving prachtig toch, jullie hebben er alles uitgehaald.   Was helemaal in mijn nopjes.  Absolut voor herhaling vatbaar en de grondslag van toekomstig succes is gelegd hier, een parel van evenement voor Goirle.    Maar ik weet alle lopers zoals ze zelf al zeiden die ik vroeg onderweg en naar het einde toe der tocht, het was toppie en fan-tas-tisch!   Natuurtocht ten voeten uit.  Ga zo zeker door.   Betere propaganda is er niet.  Deze tocht en club belooft groots te worden voor de toekomst.   De gemeente mag u dankbaar zijn voor zulke promotie.  En dat zeg ik als oudere en ervaren decennialang wandelaar.   Wie weet lezers dezes , treffen we elkaar eens ergens , gewoon blijven lopen dan Houdoe en tot ergens!   Peter Heesakkers

29-05-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het is twijfel tot op het allerlaatste moment, aan het station welke van de drie opties vandaag te gaan wandelen.   De vroege lichte regen , de voorbode van wat er nog komt is er mede debet aan.    Ik besluit de etappetocht dwars door de kempen te kiezen.   Aan een standje  als inschrijfpost onder de overkapping van het station registreer ik me.  Steek het stationsplein en stuk weg ervan over, ga langs een groot jeugdcentrum om wat  verderop het groen van een buurtpark in te gaan , en jawel de Dommel zal weer voor een heel deel de leidraad worden het eerste deel van deze tocht.  Eindhoven wordt doormidden gespleten in oost en west door deze rivier uit de omgeving van Peer ontspringend, middels aangelegde en  ruige natuurparken.   Ik kom een rolstoeler tegen die hier naar gevoel op dit vroege uur mogelijk  en gezien houding in de problemen is geraakt, ziet er niet goed uit vind ik,  en informeer even voorzichtig.   Alles o.k. zegt ie en ik vervolg.  Het gaat langs de oevers en randje binnenstad en een stukje van het uitgaansgebied, waar  enorme rommel nog ligt op straat een kroegenstraat. met tientallen etablissementen.   Loop door park achter het gemeentehuis en zijn burgemeesterskamer door, trap op , weg over en een pad zeer laag en smal op de waterlijn achter chique appartementcomplex.  Het blijft parklopen door de groene long  stad-uitwaarts.  Wat verderop na kunstwerken voorbij , hoor ik aan de overkant van de rivier een geratel plots , en een bonkgeluid , wat blijkt een oude afgescheurende boomtak.  Mazzel daar liepen we niet.  Zien weer struiken  in witte webben ingepakt door de spinselmot, gaat het verder door natuurlijk park . Steken later door tunnel onder ringweg door, om langsheen pré-historisch openluchtmuseum te gaan.  Even wat gedruppel wat kort daarop overgaat in een korte stevige plensbui, zoek mijn schuil plaats onder een dikke eikenboom.  Het zal de enige worden vandaag. Draai achterdoor museum met nu en dan inkijken oude huizen en hutten enz. , om door landelijk gebied de z.g. Genneper parken te gaan.  In dit  unieke buitengebiedgebied worden elk weekeinde gegidste rondleidingen gehouden.  Kloosterpark doorgaand waar de bepijling op twee plaatsen weg was en dus papier uitkomst biedt.  Oude watermolen langsaf,  en een loop langs de dommel , een ander aansluitend park in met sluis wat moeilijk te beklimmen brug erover.   Hoor fazanthanen, zie watervogels en zwemmers met hun kuiken families en er lopen er voor mijn voeten.   Geraak eindelijk buiten de stad en gaan met wijde boog onder de zuid en zuidwestrand  van de stad, door groengebieden waar de flora in al haar glorie en variatie haar gang gaat. Over paden en over bruggen en sluizen en langs wijdse vijvers.    Even een villawijk door eindelijk laten we Eindhoven achter ons.   Een geweldig imposant mooi deel der route achter ons latende.   Onder aan een talud is de rustpost voorzien en een weldaad aan consumpties en lafenissen.   Hier volgt een heel andere route dan wat voorgaande jaren.   Even asfaltwegje onderlangs autoweg, om met een draai een zandweg onder het enorme knooppunt van wegen boven ons in overlappende  banen boven elkaar.   De Hogt genaamd.  Wijde ruimte door met later zicht op wegennetwerk, doemt industrie van Veldhoven op , en de E34 weg erlangs met bedrijven als beroemde chipfabrikant en enorm streekziekenhuis. Pelgrims onderweg naar Meerveldhoven voor Mariamaand uit de ganse streek stappen anderwaarts.  Volgen oversteek en asfalt gaat over in zandweg nu minder stoffig door recente regenval.  Voor zwembad en camping weer velden in , om links door klappoort de weiden door te gaan.   Dan toch weer de dommel langsheen door een steeds meer op  door rimboe gelijkend padenwerk.   Een natuurgids met groep staat uitleg te geven over dit gebied.    Een juweeltje dat wel hier.   Een hindernissenpad brengt ons langs luierende kudde koeien.   Klaphekken en kruip door sluip door paden  volgen op door dichte natuur.  Moeten een tijd langs het vlasrootven.   Kwakende kikkervolken.  Vijvers met vissers die geduldig wachten op vangst.   Draai om de vijvers met graswegjes.  Paadjes volgen op vierhoekig gaande om akkers met schrale oogst en groei , want de droogte doet zich nu echt gelden.  Komt vrij direct Camping en resto De Volmolen, lang verwijl ik niet.  Stuk door camping nog  weer rivier duikt op , en ruige en rimboe-achtige paden , deels met planken , op de paden , maar deze staan nu zo goed als droog.  Prachtig deel. Veel riet en waterplantenwerk.  Een zandweg stuurt ons tussen eik en beuken rijen op landwerk door om na een tankgracht langsheen tussen velden maís, bieten,  aardappelen en ander akkergroei te sturen de Riethovense bossen in.   Lupinesgroepen vallen telkens op en een muur van alle kleuren rododendrons, slinger ik door dit grote bos, koekoek , specht en wat meer gevolgelte zingen en roepen hun hoogste lied.  Het is tot nu fantastisch!....  Stukken bos door met nu en dan velden en akkers ertussen wisselen af en dat gaat vandaag trouwens erg vaak gebeuren , zomaar een intermezzo van de natuur.   Knooppuntpalen en koppalenroutes zijn erin verwerkt.  Bos uit nu en velden door met wat ruimere blik komt dorp Riethoven in zicht.  Beukenheggenpaden tussen door.   De rustplaats dit maal in tegenstelling tot gewoon, in een gemeenschapshuis.  Moet meteen gezegd , wandelvriendelijke prijzen en sfeer dan toe dan voorheen  resto  immer in het dorp.   Een echt klein dorp nog en gaan via dorpsplein op walik buurtschap ergens verloren in de kempen opaan.  Een waterstation tovert helder water als een glasplaat door zijn tuinen in zijn vallen.  Gaan weer velden en bossen in en kanten en veldflora groeit welig.   Smalle paden door bospercelen , het is een uitgekiende route.   Langs boomkwekerijveldwerk stappend vaak over boomstammen, en telkens weer die ruimere zichten op bossen  en randen ervan door weiden , heide en akkers onderbroken.   Fenomenaal gevonden en schitterend om te zien.    Deze tocht is ook rijkbeschaduwd.  De kempen in al haar schoonheid en variatie.   Ik geniet intens.  Steek gewestwegrotonde van Valkenswaard -Eersel en Bergeyk over , verkeer is wandelvriendelijk en stopt geduldig en groetend voor overstekers.  Waar tref je dit nog in deze gehaaste wereld?  Nu volgt betonfietspad en fietsers groeten ons eveneens en ik kies voor pad ernaast waar kan.   De hele tocht vandaag wisselt af met open stukken in bos en natuur aller aard en doel , en vaak draaien we padsgewijs eromheen.  Graspaden , karresporen en zandpaden al of niet bedekt met oud bladwerk en naaldbomenafval.  Ik ga u niet vermoeien met alle wandelroutes en paden toeristisch geduid en genaamd in haar veelvoud, waarvan de parkoersmensen gebruik maken , het is in een woord fantastisch , geweldig, genieten en de kempenstreek ten voeten uit. We gaan dwars door deze kempen richting Luyksgestel , niet ver van het belgische Lommel.  Vanuit hartje Eindhoven.  Gaan noordelijk om Bergeyk heen , zien vrijwel niks van het dorp.   En slingerpaden bedekt met aller takwerk en afgestorven naalden  onder de voeten het is paradijslijk mooi.    Kom dan aan de clubrustplaats met kantinewagen en terras op open bosplek. Schuildaken van tentdoek.   Van alles is verkrijgbaar voor een paar euro extra inschrijfgeld....... Drank en etenswaar in overvloed.   Deze rust is op ruim 32 k.m.   Opnieuw na rust gaat het 't bos weer in.   Tikken toch nog even na landelijke taferelen een nieuwe wijk aan ,  Langs paardenclub , een akker smal pad omheen prikkeldraad vermijdende, volgen bos en andere paden opeen en asfaltwegjes.   Raken wat meer in den buiten zandweg met fietspad en langs sportpark van Bergeyk-Loo , morrende voetbalwedstrijd bijwoners, een man komt al boos de poort uit en gaat nors op weg naar huis.  Speeltuintje langs, wijk klein door.   Volgt hoofdweg Lommel -Bergeyk -Valkenswaard met vele bochten en jakkerend motorwerk en auto's , maar mogen wat verderop dit achterlaten middels het o zo veelste karrespoor graspad vandaag, de wijdse ruimte van akkers , weiden en velden doorheen.  Het is al enige tijd flink aan het waaien en ik houd mijn oksels maar weer eens open. Zalig die hollandse wind.  , en die hadden we gelukkig ook in de opener delen en was erg welkom om wat te luchten.    Karrespoor wordt asfaltweg en het is duwen in de wind.   De lage kerktoren van Luyksgestel komt eindelijk in zicht in het opener  agrarisch landschap.  Even nog bochtige weg volgen dorpskom ingaand de weg die recht op de finish af gaat, naar dorps-gemeenschapscentrum.   Waar de finish is.  Afmelding leert dat of het laatste drankje , of een uur langer/later de bus pas, doet me besluiten toch maar voor de bus nu te gaan.   Aan de halte de meute die er ook zo over dacht, en die bus doet vanaf beginpunt al direct goede klandizie en dat op zondag...  Het zit n.l. zo: Of je hebt een touringcar naar Eindhoven om daar de etappe te beginnen , en zet de auto in Luyksgestel.  Of je laat  de auto in Eindhoven achter en volgt de etappe naar Luyksgestel om per lijnbus terug te reizen naar Eindhoven.  Ook kon je de route op twee andere punten aanvangen, voor in plaats van de 40 ,  vanaf de twee hoofdrusten aan te vangen , zijne 22 of 12 k.m.  Daarnaast waren er nog twee eigen rustposten van de club  plus een in gemeenschapshuis voorzien.  Een verzorging die absoluut geweldig was.   Moet ik het nog zeggen?   Een fenomenale fantastische absolute natuurtocht en  natuurklassieker.  Ik heb enorm genoten!   Door de onvolprezen Kempenstreek.  Het zou te ver voeren in de finesses van deze tocht te treden.  Hulde aan de parkoersuitzetters en overig clubpersoneel en verzorgingsteam.  Die hebben bergen werk verzet, vast al hele jaar voorafgaande en voorbereidend.  Mogelijk mogen we elkaar ook nog eens ergens treffen of kennismaken ergens langs een wandelparkoers.  Blijven wandelen dus.    Houdoe!     Peter Heesakkers

22-05-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Zuth:  "Zonder uitvallers thuis" .   Mooi bedacht toch die naam.   De vroege snelbus brengt me ondanks nog een onverwachte wegomleiding rap op tijd in Gemert.   Door de buitenstaander plagerig Gémèr genoemd, als in het frans dus de fonetische transcriptie.  Waarom is nooit geweten.   Het eigen clublokaal is als immer prima voorzien en accomodatie.   Na het taske koffie als opwarmertje, ga ik er tussenuit.    Wat straten als inleiding om via een tussendoor wringend hekwerk om fietsen en ander wielwerk, buiten een park te houden , waar ik in moet.   Hoor het carillion in het  nog stille dorp, nou ja uit de kluiten gewassen toch;  het oude brabantse volkslied van hertog Jan spelen.   Het grindpad knispert onder mijn zolen voorlopig.   Vijver  wordt zowat volledig gerond.  Met eenden met handpalm groot kroost, waterhoentjes,  meerkoeten, zwarte zwanen, en al wat zich meer bij en in water thuis voelt.    Oevergewassen als vooral rietpluimen en waterplanten, het is al een mooi begin van de tocht.    Een houten boogbrug over waterversmalling, om wat verderop het park achter me te laten.    Ik koester me in de weldadige ochtendzon al komen al snel stapelwolken opzetten wat later.   Het blijft na dit park groenstroken en parkjes aansluitend lopen rand bebouwing.   Goed gevonden die aaneenschakeling van parkoersman.   Het is genieten van vijvertjes , sloten, bruggen,  Een weelde  en variatie van veldbloemen en planten , grassen, larderen het wandelpad.   Even lijkt de tocht een herhaling van vorige editie, maar ziet, parkoersman heeft toch wat anders in petto.    Houtduiven vliegen vanaf pad net voor mijn voeten op.    Er volgt een geluidswal tegenaan de wijk met een gloed van vooral korenbloemen en klaprozen , en andere flora.  Tegelpaden , grindpaden en fietspaden geleiden me verder, draai eindelijk van de bebouwing af , steek een rotonde over, de open wereld in van agrarisch allooi.    Bewolking neemt toe almaar, en soms dreiging van regen.  De wind brengt iets als regenkou.   Zie plots zwaluwen laag over de landerijen scheren op jacht naar laagvliegende insecten en dit betekent volgens weerkenners regen op komst.   Houd m'n regenjack paraat dan, want schuilen is niet mogelijk.   Het wordt donkerder.   Velden opkomende maïs, en ander groenten als aardbeien en aardappelen vooral.   Aardbeien groeien vlak aan de grond, hoeft men niet van de ladder te vallen tijdens  het plukken.... Velden , akkers , weiden glijden de stapper voorbij, rustiek platteland.    De wind steekt op en voel wat gedruppel, denk aan de zwaluwen.....   Kom voorbij een blaadjeshaag die helemaal als in vitrage-gordijnen lijkt ingepakt. Grijze webben. Werk van de spinselmot.  Gek op jonge blaadjes en groen , net als ouwe bokken dus, netwerk zal vanzelf verdwijnen later en de natuur herhaalt zijn bladgroei.   Beekje Peelse loop steek ik over.  Asfaltweggetje geleidt me langs oude boerenhoven.   Het gedruppel houdt op, gelukkig, elders valt kennelijk meer.    Asfalt gaat wat later over in zandweg en ga natuurgebieden  Cleefswit en De Sijp in.    Een variabos waar vooral sparren staan.   Ga over naar natuurgebied De Krim.    Langs bos en zandbaan rechttoe een huis waar we bij een familie thuis in hun schuur de rustplaats voorzien is na 10.3 k.m.   Niet ongewoon tijdens brabantse tochten.   Na deze rustpost , lange zandweg links bos , rechterkant heidevelden.   Vervolgens een paar draaihekken, pad vervolgende.   Smal bospad meldt zich de Grensweg, mogelijk van gemeenten{?}.   Slagbomen, langs lanen groene beuk en paarse beuk eiken en verrassende doorkijken.   Malse grasvelden , en altoos waterkanonnen en regeninstallaties, want de droogte houdt aan.   Graspaden door een bos.  Veldvogels en vogelengezang in bossen en velden.   Bos weer uit, een fietspad beton langs gewestweg.   De wegnaam doet vermoeden in de buurt van Oploo, en Rips, en vrij plotseling duikt de plaats Rips uit het groen, zijnde een echt Peeldorp met een paar straten.   Rododendronsstruiken bloeien welig in de voortuinen, opvallend in trek hier lijkt het.    Dorpke uit via rotonde en fietspaden , gaat het vrij direct de bospaden van De Slenk,  en Beestenveld door,  een prachtig variabel bosgebied van De Stippelberg, een populair verblijfsgebied.  Zo innemend mooi.  Even is het onduidelijk , er zijn twee gele paaltjes routes en een wordt vernoemd op papier.  Een kabbelend beekje dient genomen, een wandelaar op een bank ziet mijn twijfel en brengt me op het juiste  { gras}-pad terug tijdig.    De weelde aan natuur leidt me almaar af.   Kris-kras gaat het door de bossen van Stippelberg.   Haal wat wandelaars ook van andere afstanden in,  die bij me op de route zijn gekomen intussen.   Praatje hier en daar,  en een korte groet soms.   Volgen bos en andere fietspaden  elkaar op.   Terug in landelijkheid, en afgescheiden weiden en velden , akkers met groenstroken.   Komen later opnieuw aan een ruime binnenplaats van een boerenbedrijf, en mogen in een welvoorziene schuur met buffet en lange tafels met stoelen pauzeren.   Opnieuw voorziet de club vandaag tegen erg democratische prijzen  tegen laving ,  frisse en warme dranken en eetbaars.   Ga na deze post even asfalt op, draai veldzandweg in vrij direct.   Eikenlaan.  Weer tussen natuur  ergens in de omgeving van Bakel en Mortel.  Herken delen van de  Olat-winterserie-tocht vanuit naburig Bakel.  Steek gewestweg over, en dan wordt menigeen op het verkeerde pad of been gezet doordat, bij een verbouwing van een grote boeren  productieschuur, de verbouwers, hun pallets en lading, zowat midden op de doorgaande bosweg geplaatst hebben, waardoor sommigen denken, geen toegang.   Het papier duidt juist anders.  Ik gehoorzaam en  gaan de bossen en heide van De Grotel in.   Wat bospadwerk en boskruisingen en grindwegskes door , tot een vork-vormige beek met rotsblokkenrijen voor vallen ons tegenhoudt , en opnieuw door hekwerk stuurt, om een wijds weideveld in te gaan.  .  Heerlijk kabbelend water  zodoende te horen en zien.    Volg dwars over veld een graspad waar eigenlijk grazers zouden moeten zijn.   Wel eens gezien voorbije wintertocht van  toen uit andere richting komende { Olat } , nu zijn ze nergens te bespeuren.   Snelle loop heet die beek.  Moet gebied uit waar corpulenten via hek erg veel moeite mee zullen krijgen.   Ik wip er met m'n muggekontje en grotere buik wat makkelijker door met enig draaiwerk dan......  Vervolg enige tijd asfalt-landweg.   Kom op plek waar ons ook de 20 k.m. ons vervoegt.    Komt Huub uit Weert in zicht uit de splitsing.   Hoekig en slingerend vervolgen we zand en graspaden en karresporen, door open natuur en cultuurgebied met groenstroken en hoge en lage bomenrijen en bospartijtjes, met op afstand dorp De Mortel.  Gaan weer wat oude boerderijen langsheen met kleine weiden en allerlei vee.   Boomgaarden en tuinen.   Steek baan Mortel-Gemert over en vervolgen fietspad, en natuurlijk de almaar populairder wordende rotonde over, {?} ... Gemert in.    Stevenen  dan rechttoe op  het finish-clublokaal af, waar het nog even goed toeven is.   Hoef hierna niet lang meer op de snelbus naar Eindhoven te wachten, die me de naam aandoende snel in de stad aflevert.    Kijk terug op een fijne tocht met nieuwe ontdekkingen.    Vooral midden de tocht wat lange wegen en paden , maar afleiding genoeg als bermflora die ondanks de lange droogte welig tiert, en redelijk rijk beschaduwd en uit de wind meest toch gaande.  Parkoersman had weer heel wat nieuwe routes ontdekt, en het was genieten.    Zeker om terug te komen .   Deze club bestaat al vanaf september 1958......  Ik zal u vast ook wel eens ergens ontmoeten.   Ik blijf doorwandelen.   U ook?  wandelen is een medicijn.   Kwamen meer mensen voldoende in beweging;  hadden m.n. artsen  therapeuten, en psychiaters het minder druk.   Wandelen; de meest natuurlijke manier van voorbewegen van de mens.  De benen gebruiken waarvoor ze bedoelt zijn.

Tot ziens wie weet waar tijdens een der wandelingen. Houdoe!   :::  Peter Heesakkers

14-05-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het is een van die natuurtochten in Brabant waar ik naar uitkijk.  Genaamd De Kampina tocht, en dan komen de vaste klanten er op af.   Dit is een uitgestrekt natuurgebied van meest bos , heide , vennen tussen Boxtel en Oisterwijk , de laatste Parel van Brabant genoemd.  Globaal geduid oostelijk van Tilburg, en behorende tevens tot "Het Groene Woud".

In de trein blijken bij uitstap een clubje wandelaars te zitten. Als ras loop ik hele troepen juist gestarte wandelaars tegemoet, en dan krijg je opmerkingen als van U moet dìe kant op.  Neem in de kantine van het lyceum mijn kop koffie en de blik is verwachtingsvol op de gang gericht.  Patrick Vanderstukken zal ook zijn opwachting maken, die later per trein aankomt uit d'n Bels.  Kijk op de klok en als gepland verschijnt zijn gestalte zoekend in de zaal, niet voor lang want d'n diejen ziede rap toch.    Mijn arm gaat in de lucht van hier ben ik.  Schrijven nog voor de tijdslimiet in , nemen nog un bakske, en brengen onze schoenen in de marsstand.  De achtervolging op de voorgangers.  De zon schijnt onbarmhartig  al aan een  wolkenloze hemelkoepel.  Wat straten dwars door Boxtel over de spoorlijnen splitsings overgang, het stadje uit.   Jezus aan het kruis beziet ons, heeft genoeg te lijden aan zichzelf en laat ons begaan.   Wat huisjes rand stadje een agrarisch wegje in en wat huizen verspreid , weelderig omboord met vooral fluitenkruid, en wilde bloemenpracht, verhard pad langs een beek, waar een jonge eendenkroost handje vol groot van wal steekt. Moedergeluk in een notendop.  Asfalt opaan , een draai veld in bij wat ik vermoed de Beerze-beek en draaipoortje door het koelere gras op , dwars veld over, weer poort door langs akker en weiden .  Een veld met zaadbollen helemaal grijs van zicht.  Paardebloemen dus voor volgend jaar.  Na 4 k.m. vinden Patrick en ik wat al te vroeg aan de rust in schuur bij een particulier achterom , gaan we door eigenaars grote tuin met prachtig wilde bloemen , we zien eigenaar buiten aan het huis zitten en zijn neus krult bij onze welgemeende complimenten.  Klaphekje terrein af, even asfalt en dan ontvouwt zich een natuurshow die bijna haar weerga niet kent.  Weten Pat  en ik uit ervaring en hier kwamen we ook voor.   Pat kan van deze tocht al helemaal niet genoeg krijgen.   Brabantse oergronden van ven en veengebied en bos en hei schakeren aan elkaar.   Hier begint de kampina in al haar glorie pas echt, na een landerige opening vooraf.   De schaduw zal onze tocht meest begeleiden van bomen  groot of klein, bossen met vennen in alle grootten en namen die ik u maar onthouden zal.   We gaan de beschutting in langsheen een verzetsmonument ter nagedachtenis van onderduikers en geallieerde piloten, met naam Mari Kleinpad.  Een hele trits vennen en paadjes volgen, vennen met naambordjes, gelardeerd met aller soorten bomen en op en afgaande paadjes van zandduinen.  Waterlelie's witte en gele, plukken grassen in het water , en merkwaardig misschien,  veel minder kikkergekwaak dan voorheen.  Vogels laten zich wel horen als ganzen.  We slingeren  oneindig via toeristenpaaltjes wandelroutes, door dit mekka van iedere natuurliefhebber en wandelaar. Een gebied in bos waar de bosbes de gronden bedekken.  Kudde's koeien en paarden in de bossen en opener stukken, bevolken soms de wandelweg.

Vennen met namen passeren in getale.  Insecten zweven op het wateroppervlak.  Even smal  pad asfalt fietsroutes die gebied doorkruisen opgaand.   Gaan we pad weer af langs een smal beekje de Rosep langsheen op even erg smal meeslingerend pad.  Euforisch mooi.  Vermijden limbodansen onder boomstambarricade door en gaan aan haar wortelstelsel voorbij.  Met een omwegje dus.  Schitterende  oevergassen, we genieten Patrick en ik.  Wat boswegen verder en sluippadenwerk, bereiken we uitspanning De Waterput, en is het goed toeven.  Hierna gaat het natuurfeest door.   Eerst dieper de stilte en rust in , zand , fiets en ruiterpaden, naar een van de vele uitspanningen als nu Venkraai, bochtig de onmetelijk lijkende natuur door.  Vennen waar het wemelt van de libellen vooral en watervogels.  Gele lisdodden , die na de enorme sigaren nu volop in bloem staan.   Monumentale stenen banken van vaak ver voor W.O.2.  We genieten van alle groen wat ons omsluit, en praten rondkijkend bij , over ons leven en wandelaangelegenheden.   Mijn oude wandelgeschiedenis. Onderwerpen te over.   Komen langs verscholen instituten , en tehuizen.   Oisterwijk is toeristisch zo weten we, veel rustoorden en zomerbungalows, en enorme campingterreinen.  Komen aan enorme plas met stranden en , zwemmers en bootmogelijkheden en waterfietsen. Het lijkt er op alsdat we de natuur niet meer uitkomen.... Komen plots weer na deze lus aan De Waterput terug, en zetten ons op onderkant rug waar de breedte het zitkomfort biedt.  Na de pauze weg oversteken , smal omsloten bospad in , wat splitsingen en boskruisingen negerend Scheibaan en Rosepdreef op.   Patrick  ontdekt dat snoodaarts een pijl op ijzer wikkeldraad i.p.v. links naar rechtsom gedraaid hebben.  Mogen grotendeels in de schaduw lopen vandaag wat de warmte compenseert, in wat opener stukken is de zwakke wind welkom.  Muggenkolonies dansen op waters als van beken.  Anderen lijken te schaatsen op wateroppervlakken.  Gaan de opener Kampina heide op.   Ik spreid m'n armen om de welkome zuchten wind onder m'n oksels te laten gaan.  Kleppet diep over mijn kopke, en zonnebril tegen de felle zon.   Los zand baggeren langs het ene ven het andere, door meest open hei.   Diepe kleuren donker op wateroppervlakten.  Waar grasstroken zijn  tracht ik het brandende zand te ontwijken, gras loopt koeler immers.  Toch weer even rechttoe asfalt fietspad volgen, nu en dan opzij voor sneller fietstoerisme.   Herken verderop afslag door pad met naambord Kerkenpad......{?}  Gaan weer de koelte in door slingerpad van almaar uitdunnend bos.   Gaat over in opener zicht n.l. .   De bosrust is door de club voorzien aan een parkeerplaats randje bos en in dankbare schaduw.  Wagenrust noemt men zulke in dit deel van Brabant.   Een grote groene  houten wagen met toilet, buffet, en terras erbij, met vouwbanken en tafels.   En indien nodig overkapt.  Heb een onbestemd gevoel, krijg een boterham met moeite door mijn keel, en lijk als vol tot boven in mijn nek te zitten.....Te weinig gegeten toch deze wandeling?  Best veel gedronken toch.  Maar mijn maag van streek. Neem toch een fles plat water.  Vanaf hier krijg ik maagproblemen.   Zetten ons weer in beweging voor de finale van de tocht.  Gaan nu voorgoed de kampina uit , de wijdere wereld in , laten een verwacht  akker en weide langs beekpad liggen.  Parkoersvernieuwing?  Volgen streekwegje, met na een beek een draai stoffige eikenlaan in beschut gelukkig.  Gaan langs hoogstaande korenvelden en akkervelden, weidelanden, een razende auto heeft op de zandweg toch compassie met ons met stuifwerk en passeert ons alsnog langzamer.  Korenvelden wuiven in de wind.     Als kijk je op golvende wateroppervlakten.  Het is kurkdroog en meermalen vandaag had ik een droge mond , plakkerige lippen en mondhoeken, en droge keel zodat ik  moeilijk praten kan als heb ik een spraakgebrek.  Nooit eerder gehad in zulke vorm..... Wat mankeer ik toch.  Draai van stoffige weg af tegelfietspad in door groen omzoomd , even verder overgaand in Industrieterrein in ruste.  Het is afgelopen met de natuurpracht.  Lennisheuvel op afstand een voordorp van Boxtel schuift voorbij.  Volgt het Ossenpad die afdaalt onder een breed spoorweg-emplacement gaat per tunnels dus.    Vele observatiecamera's, en wandtegelwerken met koeien afgebeeld en door kennelijk sensors beginnen koeien te loeien op geluisband.   Tunnel uit , steile betonnen trap op, een draai , spoor paralelweg in.   Weten de grand finale van een kasteelpark staat te wachten met vijvers en kasteelgrachten en erg veel oude prachtige knoesten van bomen.   Een fotogeniek kasteel .   Draaien deels om kasteel , park uit betonnen brug over de weg recht op de school-finish af.   Ik moet hier echt bijkomen; zonnesteek of begin ervan?  Voel me miserabel.  Toch nog een frisse drank genomen.   Het lijkt tot boven in m'n keel te blijven steken en m'n maag protesteert.   Helemaal niet goed dus.... Flauwte overvalt me, {wel bij kennis} . De tocht was in k.m.'s wat langer uitgevallen , maar meest in schaduw gelopen toch.... wat is dit?   Patrick en ik gaan op weg naar het station.  Mijn trein komt toch wat eerder. Pat zal door spoorwerken vertraging voor zijn thuisreis oplopen.   Ik heb de mazzel  korter en zonder spoorzorgen op weg te zijn en eerder thuis. In de trein sluit ik m'n oogskes en ben blij er weer uit te mogen.   Zwalk rustig op huis aan , kom thuis , binnen , zeg meteen tegen mijn Annemie die zich ongerust maakt dat ik me onwel voel.   Val voor een paar uren op de sofa en sus in slaap, waarna ik het bed verkies.  Geen trek in eten meer.  Maar wat de tocht zelf betreft;  Een dijk van een natuurtocht, Patrick Vanderstukken  , die toch wel wat gewend is ook en heel wat mooie tochten  en vergelijkingen op zijn palmares heeft, denkt de mooiste tocht in het nederlandse.   Ik volsta  met een natuurtocht ten voeten uit , om je handen bij af te likken.   Het summum van natuurgenot, en een clubverzorging en bepijling die ik nog nooit eerder bij hen meegemaakt heb.  Om nog in lengten van jaren terug te komen hier.   Het walhalla voor elke natuurliefhebber/wandelaar.  Warm aanbevolen dus, om het in de weertermen van  die dag samen te vatten.  Gewoon doorwandelen , wie weet zien we elkaar ook wel eens ergens langs de wandelwegen.  Houdoe!  Tot lezens weer.

Peter Heesakkers

07-05-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

 Vrolijk en druk vogelgepiep en gekwetter begeleid me vanaf achtertuin en achterom naar buiten de wijk.   Heerlijk die lente toch.  Opnieuw prachtig zonnig helder lenteweer, en de dooi zet flink door.....Hé; dit keer geen medereizende wandelaars..... De buschauffeur heeft duidelijk , een zware voet, of zijn pedaal blijft hangen?   Wat wegomleggingen door Someren omzeilende gaat het rap op Asten aan.  Op een sprongetje van de halteuitstap ligt de traditionele startzaal, vanaf een tijd dat een plaatselijke wandelclub er zetelde; een poos in samenwerking met Olat de tocht op poten zette, om zelf ter ziele te gaan , en dus rook Olat zijn kansen... Ga van halte want nieuwerwetse doorsteekstegen door.  In de zaal niet druk meer trouwens is het even moeilijk weggeraken, als je een bekend hoofd van al jaren her hebt, een ook de voorzitter kom je niet zomaar langsheen.  Bekom m'n route-omschrijving van zes kolommen A4 en ga op weg.   Servée en Marianne tekenen vandaag voor de route's op papier, en buiten stappen we eens een andere richting dorp uit.    Het trotse nieuwe overdekte winkelcentrum tonende , gaat het  door het centrum het dorp uit.   Zoek nu al schaduwkanten van de straat.   Langsaf Nieuwstraat , die allang geen Nieuw-straat meer is.  De Bergsestraat of zoiets, zo vlak toch als.... Pr. Bernhard en Lindestraat, klinkerweg Hofstraat langs dorpspark met stellingmolen waar zich gids met belangstellenden lijkt te verzamelen.  Plots een gravelpad langsheen huisno. 23 waar ik al direct paassymbolen zie ; kippen in de achtertuin.   Eerst gaat weg over in zand , asfalt de Schietbossen in , waar ik een wat al te grote eenzame paashaas met mand eieren zie staan een eindje van de route af.   Roep nog ; zie je wel de paashaas bestaat dus tóch.   Vast een paasei-zoektocht maar de kinderen waren er nog niet....  Een eind verderop wachten in een aspergeveld een groepje stekers elkaar op om het witte goud te gaan oogsten.  Ook de gele weiden vol paardebloemen dus valt op.    Reeweg wordt Beekstraat en het viaduct over de E34/A67 dient overgegaan te worden. Ontdek nog juist een verscholen pijl linksaf een smal padje bos in van het Oostappense bos, roep nog naar doorlopers , maar heeft geen zin meer.  Na wat bosgeslinger kom ik zelf voor het dilemma en opnieuw is een verborgen pijl me  ontschoten.   Draai om en een groepje met een zwarte loslopende zwarte labrador haal ik weer in en het beest zal een hele poos met me mee oplopen.... Het gaat alsmaar op en af en door denneappels en vooral rul zand.   De droogte speelt de natuur en boer en tuinder al zowat twee maanden parten.  Het ligt er allemaal erg stoffig bij.  Bosmierenkolonie's gaan onder mijn schoenen .  De openluchtpost dient zich al na ruim 4 k.m. aan.... Ontmoetingspunt bij uitstek van gezelligheid.   Ik doe dit toch maar even , want wie weet voorbode van een te lange lus en dat met dit opnieuw dorstige weer.  Direct na rustpost een fietspad langs smalle asfaltweg volgen door veldwerk een draai naar een erf waar erg veel jeugd buiten bij een huis staan lijkt het doodlopend, maar al gauw blijkt dat we een griebusplek door moeten,  rommelig en een janboel van heb ik jou daar.   Gaat over in  boomkwekerijgebied aller soort , via veldwegen, en labrador ziet de kans om door plassen van veldbesproeïing verkoeling te zoeken.   Pad daalt af naar een beekdal , komt voor brede beek ; vast de Aa, en gaat erg smal grassig langs de beek tot brug over andere zijde deels teruggaande.  Draai van beek af licht klimmende over aldoor smal tot maar 30 a 40 c.m.  breed met hoog gras pad,   langs greppels en duikers.   Draai de Beersdonkseweg op asfalt en over viaduct weg  Helmond-  Meyel.  Na afdaling ervan plots een bijna niet-zichtbaar pad de bossen in.   Hoera ; weer schaduw want de zon doet weer erg zijn best en de kleppet wordt lager gezet voor m'n  gelaatsbescherming.  Incognito ben ik nu.   Door immens bos gaat het zo lijkt , afgewisseld met dorre akkers tussendoor, die smeken om hemelwater.  Kom aan 5 sprong met mogelijkheden dus vlak voor weiland , na alleszins mooi boswerk Slagboom nemende gaat het opnieuw langs dorstige akkers middels wat brede grasbaan gescheiden , ik herken het van Deurne , wat weken terug....  Voor erf boerderij , gaat het op zandweg met asfaltstrook langs.  Vlierden op aan en binnen later met pleintje muziekkiosk, park/gazon.  De zaal daar is al paar weken gesloten en we zullen genoegen moeten nemen met terras buiten , kan nu gelukkig... Of voorcafé.  Neem gauw even een kijkje in de achterzaal in verbouwing.  Na pauze achteromstraat dorp uit via nieuwbouwwijk klein toch.  Via tegelpad en weg naar Deurne kruisende Kapelweg, Vlierden Houdoe,  zegt kombord tegen ons.   Wat landerigheid door met her en der huisje boompje beestje.   Twee schapenmamma's tonen trots hun kroost wel onder wakend oog voor die belangstellende wandelaar, een zwart schaap met twee gabbers en een grijze met evenzoveel.   Lammeren; te lam dat ze liepen bijna.   Schattig gezicht toch dit moeder kind geluk maar waar was pa schaap eigenlijk?..... Ze gaan wantrouwend schuil achter moe.   Een zucht wind in open vlakte is welkom gevoeld.  Mijn oksels gaan ervan openstaan.   Ruik nog even aan en groep seringenbomen langs de rand tuin aan de weg.  Heerlijk!...  Opnieuw zijn de bermen bezaaid met paardebloemen vooral en het wemelt van de witte zaadbollen.    Fluitekruid komt ook met hele boorden al vroeg opzetten.   De natuur is dik drie weken vroeger dit jaar.   De slootwalen of kanten tonen ook rijkelijk hun bloemenpracht in alle schakeringen.  Stoplicht van kruisende weg behoef ik geen drukknop te gebruiken want rustig verkeer en na weer een droge akker mag ik de Vlierdense bossen{?} in draaien.  Kom bos uit , weg over en ga asfaltfietspad slingerend door wijdse landen,  beschermd onder dikke eikenbomen .  Zie weer een beekdallandschap en jawel ; de Aa weer, voor oversteekbrug langs zo smal dat passeren niet kan... Heb het erg smalle graspad voorlopig voor mezelf zo zie ik rondom kijkende.  Een kilometertje gaat dit pad zo door met de stroom mee door meest akkers en nog groene weiden .  Stuw met brug over provinciale weg op betonfietspad weg Ommel Asten.    Een flauwe onoverzichtelijke bocht over te steken maakt me extra alert op aanstormend verkeer.   Route-omschrijving is even niet duidelijk opvolgend en, even verwarring in de voorste en achterste gelederen.    Twijfelende zoekers en lezers... Mis rechtdoorpijling, b.v. door landelijk en bij enige afslagmogelijkheden staat geen rechtdoor vervolgpijl...  Ik ga maar door, want... Weer een verkeersweg overgaand, nu klopt het weer,  mag ik opnieuw het bos , in , beschutting weer over mountainbikepaden.   Na wat op en af gaan door meest los zand komt plots de post van vanmorgen weer in beeld.  Nog 5 k.m. te gaan zegt papier, maar later bij afmelding beweerden enkelen dat het zeker 7 was.  De post staat nog juist in de schaduw en ik zie het akkerveld zonder gewas dus zand nog , zinderen in de warmte.  Zand schroeit, en doet de lucht trillen. Stijgende warme lucht.  Het samenzijn is als vanouds weer gezellig hier, en bekenden komen en gaan.  Je ziet ze zo , de verstokte wandelliefhebbers de bekende gezichten dus.   De finale der tocht wordt ingezet; opnieuw mogen we een groot bos in duinenachtig en schaduwrijk en op en afgaande constant de pezen en spieren, knoken tergende.  Een absolute must dit deel van parkoers.  Parkoersuitzetters Servée Derks en Marianne plagen ons hier af met klimmen en dalen door vaak rul zand , maar kenners en uitgekiend gemeten op wandelaars wensen.    Alle paadjes worden benut , en dan toch nog weer even open akkerlandschap met..... een regeninstallatie in werking in zicht.   Zouden die duvels ons daar nu onder die regenstralen doorsturen?  Ach ja mottet dan mottet, en verkoeling is nooit weg.   En ach... ; ze laten even boord bos/landerij ons toch weer moeder natuur induiken.  Jawel het bos weer in.   Gaan later bos weer uit horen en zien even later het paas-toerisme -verkeer op de weg Venlo Ruhrgebied Eindhoven -Antwerpen , de duitsers vooral naar hun Heimat terugkerend.   Hetzelfde viaduct van vanm orgen tegendraads over, weer de Reeweg, en dan gaat het dit keer meteen talud af kort langs een wat brede sloot weer smal graspad, langs geleidelijke afloop talud,  gelijk met de aarde later verderop. Een scherpe draai zandwegje  in.   Aan die sloot zie ik veel holen , konijnen of misschien vossenholen.   Het wordt weer een poos lommerrijk , langs terrein groten der springruiters {"Raaymakers?}- Weg Lierop -Asten oversteken volgt asfalt en later brede veldwegen omzoomd en wat nooit eerder me overkwam hier in de schaduw van vroegbloeiende eiken.  Wijds open landschap doorheen.   Een wijde bocht om Asten met toren als baken .  Lekker uitwaaieren ook hier weer.   Weer een grasbaan op met oude eiken, om langs een sloot met rijkelijk overheersende blauwe bloemen op de walkanten.  Draaien we door wat ik denk Astens bospark , op toeristisch "Aastenan".   Tegelpad langs sterrenwacht,  overgaand in kassei, klokken en beiaardmuseum.   Natuurmuseum al op een kluitje vlak bij elkaar, gezet.  Hier vanaf vallen de stoep en straattegels op wat Asten propageert te zijn.   Het klokkengietersdorp , klokken gieterijen dus.   Immers: Tis al Asten wat de klok slaat;   is de leus als je het dorpskombord passeert.  Tegels met een klok erop zijn alom in het straatbeeld tegenwoordig of zomaar rondgestrooid.  Het toepasselijke Klokkengieterspad tussen de wijk door lommerrijk volgt, tot aan de gieterijen , waar wat oude krotachtige en gestutte woningmonumenten ons de grote markt opstuurt.  Onder erebogen van glazen tegels door, en het beeld van een noest figuur de oude dorpssmid  metershoog, langs stiefel ik op de zaal op aan waar luide kreten vanaf het volle overbevolkte buitenterras opstijgen.   Aanmoedigen  hoeft niet meer; ik ben er al!   In de zaal en na afmelding is het nog een fijn samenzijn met gelijken , in het halfduister. Energiebewust denk ik....  Noud toont ook nog even present met onafscheidelijke "Rakker".  Dan blijkt het andere Astense klokje te slaan of te luiden.    De bus wacht niet , of het wordt een dik uur later.... Die bus komt nogal later, maar ach... Het was een dag om op terug te zien.   "Echt Olat" was weer de leus die helemaal opging.  Zo te zien was er ook veel Belgische belangstelling.  Een tocht qua verzorging en parkoersen die stond als een huis.  Absoluut mooi.    Bedankt;  Servée- Marianne en al die vrijwillige medewerkers en zwoegers om Olat's tochten altijd weer voor het voetlicht te brengen.  Laten we zuinig zijn op die vrijwilligers die altoos en weer zowat belangeloos ons van de wandeltochten doet genieten, veel , erg veel vrije tijd eraan opofferen.  Gloria!  Tot ergens weer langs de wandelwegen en paden.   Doorwandelen dus, mogelijk zien we elkaar erens wel.   Houdoe!      Peter  Heesakkers

25-04-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Frans is na lange afwezigheid ook weer op het busperron paraat, en nog wat losse wandelaars.  De bus halteert vlak voor het caféterras, van de startzaal.  Mooier kan niet.   De zaal is bijna leeg , anderen zijn al onderweg.  Inschrijving gaat vlot.  En hup met de geit in gezwinde pas achter de voorgangers aan.   De Dommel met watermolen wordt per brug gepasseerd en eerst gaat het op Valkenswaard aan.   Draai aan de rand van de kom dorp uit de agrarische vlakte in, langsaf uitvindersbuurt en bord Kringloopwinkel.  Klinkt gerelateerd aan wandelen , maar laat ons van kringlopen bespaard blijven.    Een brede zandweg tussen  landbouw en veeteelt loodst de wandelaar de rustieke landerijen in .   Fijn grindig en rul zand  en ook droge akkers toont dat regen welkom is.   Het is al vanaf  Februari gortdroog.   Terug een klinkerwegje op en veldweg in tot een slagboom die laag aan de grond ligt overstappend een karrespoorpad grassig.  Naar smal zandpaadje waar de zaadbollen en paardebloemen weelderig bloeien.  En weilanden een gele gloed tonen.  Velden met erg jonge bomen dicht opeen , boomkwekerij dus doorheen.  Weg naar Hasselt oversteken en fietspad beton, gaat het een smeedijzeren poort door privéterrein in , met sympatie en permissie van de grondeigenaar een esdoornlaan in .  Niet voor erg lang toch , want verderop gaat het alweer de uitnodigende poort uit, asfaltweggetje op naar de watermolen bekend als De Venbergse { water},  molen.  De Dommel laat in deze streek de recreant/wandelaar niet los en ontpopt zich telkens weer.  Een kano-exploitant doet goede zaken al vroeg.  Trippelen langs rietboorden en even asfaltfietspad op om dit verkeer ietwat later te ruilen voor schaduw en Malpiebossen , paden op en afgaand en over een tapijt van denneappels.  De Antwerpenaar zegt mastetoppen.   Haal oude getrouwen wandelaars van zowat het eerste uur , {een ouder echtpaar},  in die al sedert vijftiger jaren vorige eeuw trouw hun stapkes zetten nog.   Routeman laat ons struinen over rijkbedeeld bospadenwerk langs vennen  aller grootten.  Met een even zo rijke oever en waterplantengroei alsook waterlelies.  De schaduwplekken zijn al erg welkom en de zonnepet en donkere bril gaan op.   Want het dooit al erg hard de voorbije weken....Zo ook vandaag zal het naar 27grden gaan.  Even verwarring bij een routesplitsing , maar blijken kruisende kortere routes te zijn.   Gaan heideveld van het natuurgebied malpie in , deels over toeristische fietspaden , gelukkig rustig nog , men zit nog kennelijk massaal aan het Paasontbijt.  Kronkelend padwerk door.  Een houtwerkkunstenaar heeft zijn talent gebotviert in de vorm van een reusachtige uil  uit een afgeknapte boomstam .  Mogen van heidevlakte alweer het jonge blaadjesgroene bos in  om weer baan naar Hasselt over te steken op weg naar scoutinghut van de eerste rustpost.   Kaarsen op tafel en wat paasversiering om in de sferen van de dagen te blijven , goed bedacht toch van de club.   En een ei hoort erbij voor een appel en een ei te  verkrijgen.  Noodt tot een langere zit en veel streekgenoten tekenen present.   Verlaat het wijdse blokhutterrein, even oriënteren op de bepijling  van diverse splitsingsafstanden, en op de beschrijving in mijn hand nalezen.  Temidden bos dus , en op de Luikerweg aan , blijven van brede tweezijdige fietspad in het verborgene van het rijke jonge groen lopen.  Zie trouwens diverse kleuren groen in deze lentetooi.   Moeten wat verder toch deze drukke weg heelhuids zien te kruisen want hoewel 80 k.m. weg en niet toegestaan passeren wordt dit door menige autorakker aan de laars gelapt.  Geduld is toch een schone zaak}}.   Volgt een bord "stiltegebied malpie" , en opent de routeman zijn mogelijkheden en perspectieven van hoekig en slingerend padwerk over meest graspaden wat in deze warmte koeler loopt....  De rust wordt wat verstoort  door motorgeronk en geknetter ver weg op het z.g. Eurocircuit  waar het jaarlijkse treffen met crossers plaatsvindt, maar gaat toch steeds verder van ons af , mede door de dichte bebossing wat geluidsisolerend werkt.   Het bos rijkgevarieerd geplant, komen we aan een erg grote akker waar een snoodaard met 4 maal 4 wagen lak heeft aan ons en probeert midden door de bossen te rijden en een enorme stofwolk achterlaat zodat de zakdoek een poos voor de mond het verstikkende stof moet bestrijden.      De wind staat gunstig gelukkig en het stuifzand waait al snel bij een open plek de andere gunstige kant op.  Terug na open land weer bos in en veel later aan uitgebreid weidevelden, de contouren van dorp Borkel.  Zien een hoop activiteitententen en horen een fanfare en  zien een grote groep kinderen , wat vermoedt de opening van een paasei-zoektocht voor de hummeltjes.   Gaan rechttoe  Borkel op aan  even maar door zo klein als het is, lijkt een hechte gemeenschap toch, om weer weidegebied in te gaan , plankenbrug Dommel over, een pad onderlangs dorp in je hand middels golvende weiden en akkerland rand groengebied met veel ruigtestukken , en sloten. Steken bij Schaft, de doorgaande dorpsweg  weer over , het ruime land in , enerzijds wijde blik, linkerzijds afwisselend verscholen weiden en akkerlanden en moerassige ruimten.  Volg veldweg tot aan ontmoeting van weer Dommel om vlak langs de oevers , waar ik een bankje wist , maar nu languit door een dame benut wordt, kan ik vergeten dus.    Brug met stuw en val steekt over  door weer biezenvelden , broekgebied in.    Klappoort door, opnieuw malpiebos in met open stukken weidegronden.  Aha ! Toch een benkske , schuif aan bij een ouder stel wandelaars , bekenden van her, en wat gekeuvel volgt , met brood en wijwater in de hand.  Wijwater  is goed tegen dorst...... Waters en beek  en natte gronden in de buurt zorgt ervoor dat insecten allerlei kennis komen maken.   Voort gaat het weer , en inmiddels ben ik zoveel tijd verloren dat ik besluit niet meer voor het hoogste te gaan in k.m. rs.  Padenwerk soms 40 c.m. smal volgen op door het bosgebied.  Zie nog everzwijnsporen als omwoelde grond, en inderdaad nooit eerder geweten ze zitten hier wel dus.  Na gebos, komt de Luikerweg weer in beeld de weg naar Hasselt overigens, eeuwen terug de baan van 's- Hertogenbosch naar Luik inderdaad, toen alles nog te voet , per paard en of koets bereisd werd.  Draaiende windmolentjes als bermpalen erlangs nu reflecterend in autolichten tegen plots overstekend groot en klein wild, gaat het opnieuw de schaduw in door donker en licht bos naar de scoutinghut terug de extra lus voltooiende.  Hier hangt nu de mededeling dat de traditionele Koninginnedagtocht van die scouts niet doorgaat op 30 April, vanwege recentelijk triest ongeval tijdens een avonddropping met fatale afloop als doden en gewonden , wat de streek in rep en roer bracht.    Na een natje hierbinnen en korte ontmoetingen alom binnen en buiten, gaat het weer het terrein af andere kant op richting Dommelen nu.             De crossherrie komt weer opzetten met luidsprekers en motorgeknetter en gebrul.    We zullen er recht op aan gaan zelfs....   Krijgen een donker dichtbeplant paar meter hoge dennenpad te gaan en wandelaar lijkt.... respijt te krijgen, voor de crosspauze.    Komen inderdaad recht op in/uitgangspoort uit de omslotenheid van moeder natuur om langsheen terrein erg groot een brede grindweg te volgen. Ga langsheen een enorm parkeerterrein met verderop campeerwagens en tenten groot en klein, om gelukkig weer de rust op te mogen gaan zoeken.  Slinger door afwissend landerijen en groenstrook afscheidingen om weer een privéterrein in te mogen door uitnodigende openstaande poort.   Weidjes met vee  apart op eigen percelen, volkstuinen middels erg smal beloopbaar , komen Dick en ik die o.a. in het Vlaamse een bekend hoofd heeft gekregen door wandelactiviteiten daar merendeels, in opener landelijke sferen.  De nieuwe routeman bespaart ons wijklopen , en stuurt ons kundig en rap Dommelen in , waar de finish snel in zicht komt.  Dick ; die ook de Mesa vereert, en verknocht is aan het Belgische sowieso, en aangesloten is bij "Lommel",  biedt aan me niet op de bus te wachten , maar een paar k.m. verderop op de Valkenswaardse Markt te droppen, waar meer busverbindingen vertrekken per uur, en dat aanbod laat ik niet liggen.  Een tocht waar duidelijk andere routebouwers zich uitgeleeft hadden, maar ze hebben dan ook de mogelijkheden van de omgeving ruimschoots mee.  Morgen staat Asten, randje Peel-streek op de rol.  Een al jarenlange traditie van me.

Wie weet zien we elkaar daar ook, blijven [door-]lopen dus:  Houdoe!     Peter Heesakkers

24-04-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het was hier waar ik mijn eerste georganiseerde club/bondswandeltocht liep.   Herinner me het nog goed; in gietende regenbuien, maar 15 k.m. en stramme beenspieren na afloop.   Vandaag echter een stralend zonnige en warme dag.   De startzaal, een wijk-activiteiten gebouw, is nog immer hun  thuisbasis.   Bij inschrijving blijkt mijn route-omschrijving niet meer voorradig; maar zegt burodame, u kunt 42 koppelen aan de restant 20 k.m. vanaf rustpost en zo komt u welliswaar aan een wat grotere afstand, maar ook aan uw trekken. Besluit het maar te doen..... Had de middenafstand op het oog aanvankelijk , gezien  nog net binnen de limiet van die tijd kunnen gaan.    De omgeving der startzaal is verstopt van wandel-parkerenden, maar geen zorg voor mij, ben immers met de lijnbus.    Ga vlot  de plaats uit langsaf de straat Vivaldi , welke me aan het melodieuze  compositie beroemde Vier jaargetijden herinnert. Kom neuriend in de stemming.  De route is aangegeven met 10 c.m. vierkante plaatjes wit, rood en  geel als richtingaanwijzers in plaats van de gangbare pijlen.  Geraak op lange wegen en veldwegen , geniet van een coulissenlandschap landbouw en veeteelt, jawel koeien in de wei en ander vee, volop lente.  Populierenrijen omzomen wegen en paden hier meest in de Meierij-streek.   Bomen en groenstroken tiert de wilde bloemen en plantenpracht welig en de zon kietelt me voelbaar maar gaan toch pet en bril op ter bescherming.    Het luslopen noopt tot opletten , want zie nogal eens tegen richting lopenden en  kruisend wandelverkeer.  Een smal traliehek wip ik moeizaam met mijn onder-achterkant doorheen welke toegang geeft tot een bebost en aangelegd waterwingebied.   Putdeksels alom te zien   van bronnen, langs een visgraat klinkerwegje.  Opvallend veel vogelnestkastjes aan de stammen.  Gewestweg langsheen per fietspad even om vrijwel direct na brug van Beekse waterloop , vreemde naam - overheen  in andere gemeente te komen vertelt bord.  Lange wegen volgen met afwisselend visgraatwegjes en asfalt smal.  Merkwaardig trekje hier met wandelt in plaats van dóór liefst lángs de natuur.   De landschappen zijn wel enerverend toch.    Zie allerlei bermgroeisels ontwaken, wat het parkoers kleurt toch.    De boeren bewerken hun landen zij het in stofwolken gehuld , het is wekenlang gortdroog.   Op erven blaffen de honden het vreemde wandelvolk telkens toe.  Terrein privé bewakend.  De rust is voorzien in bijkeuken en schuur achterom op het platteland op bijna 10 k.m.   Aan het buffet weet men nog voor mij het eigenlijke wandelroutepapier verkrijgbaar. Lang vertoef ik niet en zet er weer de onderdanen in rap tempo in,  in de achtervolging op voorgangers.  Een veldwegje gras kringelt me langs weiden akkers en ruigte en een aangelegde poel.   Een ruiter en wandelpad, best aardig,  maar de pret slaat terug om opnieuw door loslopende erfhonden op asfalt terug toegeblaft te worden.   Weet die klip veilig te omzeilen.   Is bermflora en landschap mijn afleiding maar opnieuw op lange weggetjes, mogelijk een rap tempo te maken.  In militaire  groepscadans.  Heb het allang door, slingerpaadjes door de natuur moet ik hier vandaag vergeten , mijn ding toch. En niettemin toch hun 51e wandeltocht!.... Een knotwilgenwegje, rietboorden en ander grondgroei volgen straatnamen plattelanderig op.  Zie kerktorens St.Miechielsgestel op afstand.  Veldwerk langs met teelt allerlei.  Geraak ook nog tussen beide kanten verkeer en moet nogal eens de bermkanten opzoeken , want verkeersweg blijkt gesloten en met borden omgeleid.  Mijn broek was al geperst, en om die vouwen er weer uit te laten rijden?.... Dansende koeien in de wei gelaten eindelijk uit hun winterstallen.  Het is me een gespring en gedartel!... Ja ook koeien kunnen vrolijk zijn.  Zie enkele groepen enorme circustent grote pagodetenten verspreid in het landschap, maar geen volk.   Later thuis vernam ik dat die opgezet werden vanwege "Paaspop-festival" . Liep nog langs een in aanbouw of optrek.  Kleurig gezicht in het boerenland, aan mij niet meer besteed, leeftijd}-  en ook van een indrukwekkendheid.  Vanwege grootten. z.g. Zestig k.m. wegjes volgen op.   Zandbaan volgt langs een immense buxusteelt van kleine boomkes en struikskes. Passeer een tuin met vijftal erg jonge lama's, die mijn belangstelling niet op prijs stellen en naar de verre hoek snellen.   Geen volk gewend nog en zeker niet in stil landschap.   Zandweg  opnieuw naar asfalt, helaas.  Erg stoffig vanwege de lange droogte , wordt weer zwarte onderbenen en voeten.    Opmerkelijk veel vervallen eeuwenoude boerderijen en schuren, zeer in verval, als enorme gaten in de daken en veelal ingezakt.  Weer 'n veldweg zand geleidt me naar natuurgebied Wijbosser broek.    Mocht onderweg vanwege snel uitbottende bomen al menigmaal in de schaduw wandelen , maar nu lijkt dan toch het moment-suprême aan te breken.  Doch.... Weer wegje dwars door natuurgebied i.p.v. erdoor heen per padwerk.   Merkwaardig toch!  Hier laat men veel moois liggen...  Lange weg langs niettegenstaande mooi decorlandschap veldjes , bospartijen en houtwallen tussen weiden en velden.    Doorgaande weg kruisen en toch direct weer wegje rust in , maar dan gloort er hoop.  Direct  voor brug over water volgt een slingerpad langs sloot.   Toch mooi hier en ik geniet.   De pret houdt op aan betonfietspad en wat oudere fietstoeristen bezetten een bank waar ik nu juist wat aan toe was.   Volg pad een poos en besluit op een boomstam te gaan zitten die er hier ook vaak liggen en peuzel mijn broodjes en drink m'n noodrantsoen , want de rustplaatsen zijn zowat dun gezaaid vandaag.... Zit een eind van het wandelparkoers de talloze fietsers,  fietsclubjes en dagjestoeristen en mobiele wagentjes invaliden gade te slaan.    Het is hier inderdaad erg mooi.  Verderop blijkt de schaapskooi dan toch nog een voorziene rustpost, maar daarnet zat ik al , dus gaat het voort.  Nog dik 10 k.m. te gaan.  Draai achter Veghel dorp behorende nederzetting Eerde door, laten dit liggen . Ver zicht op contouren van Veghel en zijn industriepark, en de A50 . Een groep kinderen heeft hier een eigen drinkpost ingericht, die hadden vast vandaag de wandelmeute opgemerkt,  en zag hier winstgevendheid in , aan democratische prijzen ook nog.   De wandelaars wilden wel.  Hadden het er maar druk mee.   Zie terloops ook nog dat op een gestalde fietsskelter een richtingbordje onderweg ergens geconfisceert hebben de snaken.   Een opmerking hierover mijn kant verontschuldigen ze zich door te zeggen dat er al een nieuw routeplaatje hangt.....  Ze deden erg goede zaken.   Ga asfalt langs pas aangelegd dorpspark met vijver en wandelpaden , de groei  als gras en jonge bomen , moet nog eerst voor opening zijn kans krijgen.   Krijg ik toch nog stukje en rand bos van de Vlagheide te gaan.   Kom langs druk bezocht kinderfestivalterrein, weer de rust  ingaande verderop. Dan verschijnt er een bultenlandschap als heuvels kunstmatig in het vizier.   Decennialange oude vuilstort der streek is in een groen heuvellandschap herschapen, tientallen meters hoog in hellingen en toppen, kaal nog , maar spaarzaam bomen , meest weiden.   En ja kon niet uitblijven, we zullen moeten klimmen en stevig ook.   In de brandende zon over slinger-grindpaden gaat het naar de toppen.   Bovenop zicht vanwege helder weer op de weidse omgeving, tientallen kilometers wegkijkend.      Dat neem ik zeker even mee, terwijl anderen , - de andere afstanden zijn erbij inmiddels-, voorbij kreunen puffen en zuchten.   Na enig rondkijken wordt de afdaling ingezet naar het vlakke land.   Het grind doet antislipwerk.  Het draait opnieuw uit op lang asfalt , even een stoffige veldweg nog, en onder de smorende  voorjaarszon, helder. Los zand baggeren.  Een poos langs en door groot redelijk nieuw industriegebied.  En weer 60 k.m. wegen.   Kom ik aan de verbindingsweg St. Oedenrode-Schijndel, fietspad. Weet nu de omgeving kennende dat het einde der route in zicht is.  Oude niet meer gebruikte spoorlijn over een andere route door de bebouwing van Schijndel, dan anders, let ik even niet op afslaand sein.   Volg dan maar doorgaande dorpsweg op de finish aan.   Negeer teruglopen naar.    Heb mijn portie gehad toch met de langere uitval van de route , trouwens ook op papier toegegeven door de uitzetter{s}.   Wat vreemde trek hier altijd toch met die routes, dat men niks schijnt te hebben met natuurpaadjes, schaduwrijke routes terwijl omstreken en provincie hiermee rijkbedeelt is?.....Over de rest van de organisatie geen klagen, is zonder meer;  AF!   Al waren wel de consumptieprijzen 50% gestegen met vorige uitgave,  [jaar] .   Maar dat allergische van de geboden natuur-doorgaan-mogelijkheden.   Men laat zoveel mogelijkheden liggen.    Lijkt er alleszins op dat de route met de auto is uitgezet grotendeels toch; om ook de kilometerstanden te bemeten.   Na 51 wandeltochten krijg je toch ook reactie van deelnemers die tips aandragen?  Zo weet ik van alle vorige edities hier .  Volgend weekend heb ik een feestelijke reunie te gaan . Geef forfait voor wandelen.  Week erna volgen traditiegetrouw Dommelen - {Valkenswaard }, en Asten in het Paasweekeinde om opnieuw op 30 April Nat.  feestdag in Nederland met talloze  massale binnen en buitenaktiviteiten;  Koninginnnedag genaamd.   Nederland aanbidt namelijk haar koningshuis, zo blijkt elk jaar.    Wie weet ontmoeten we elkaar hier eens ergens.  Blijven wandelen dus.  Groet ik U met Houdoe!     Peter Heesakkers

10-04-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Ik zit op het perron te wachten op de trein die mij naar Deurne zal brengen.  Rap verschijnt er  veiligheidspersoneel op dit perron.  Heb eigenlijk nog niets in de gaten, dan komt de trein binnenrollen, en zie ik deze propvol mogelijk  rockfestival of concertgangers , en aldus meest gekleed.   In no-time vult zich dit perron met slaperige vermoeide gezichten, het stinkt naar drank en mogelijk drugsgebruik.  Ik stel me bescheiden afstandnemend op.  De meute verspreid zich naar verdere bestemmingen overstappend , eigen vervoer of mogelijk de div. busrichtingen.  Stap in een toch rustige trein ramen nog volop open en ik kan tegen allerlei onbestemde luchten leunen zowat.  Boemel binnen een na ander station onderweg.   In Deurne staat als telefonisch aanbod op verzoek , medewerker Tonny, om me  naar de Deurnese buitenwereld te brengen.   Het startterrein van een Hippisch opleidings centrum met aangelanden als paardenrenbaan met andere kunsten-objecten en bijbehoren als o.a. stallen en hippodrome.   Ik vertrek, en ga over dit terrein langs springopdrachten en voorwerpen, barricades en springobjecten allerlei, de bossen van het Zandbos genaamd in.   Naald , den oude en jonge , sparren, het ligt er knap overhoop gerooide bomen en stammen om de zon de grondgroei te laten bevorderen, en zo het bos minder eentonig of eenzijdig te doen zijn, zo willen de boswerkersverhalen doorgaans, maar ook hier vind ik de kap vrij rigoreus toch.  Het bos hier loopt vol van allerlei aangeduide toeristische wandelroutepaden van enig naam en lengte, en het lijkt erop dat hoofd-parkoersen  Jan Vogelsangs zich weer eens uitgeleeft heeft als vanouds kenner van zijn streek. Dan weet ik op voorhand , dat het goed is.  mag na enig gepadder zowat helemaal rondom het grote Buntven wandelen, vlak aan de waterlijn zelfs, dus nu en dan glad en modder.   Als ik de rondgang bijna voltooid heb zie ik de plas vol kringen van regendruppels en toch voel ik ze niet.... Zal niet lang duren als ik de lucht bezie.  Ga klappoort door veldweg in en steek op plek waar aangegeven en het hoort, de gewestweg Deurne-Helmond over, z.g. 80 k.m. weg maar de meesten zouden de vouwen in je boks rijden.   Kom er heelhuis over, ga dan even betonfietspad om even verder de Vlierdense bossen in te gaan.   Erg mooi , dat wel maar ons pad wordt zowat gebarricadeerd met stammen, van opnieuw bos-uitdunners.   Boomschors , zaagsel en houtsnippers  taken en twijgen , liggen als afdekmiddel op de paden, maar de beentjes en knieën moeten nogal eens geheven worden, of om heengegaan.  Ook in dit bos is me een ravage aangericht !   Kom aan hek van een grote verzorgings-inrichting, vervolgens oude bomen voormalige rijksweg nu in ruste, om poort van het terrein op te gaan.    Daar gaan we met een lus om nog over erg ongelijk asfaltpad over de gedichtenroute die her en der op borden staan.   Ik lees er maar een,  maar allen is ondoenlijk, immers wetende dat ik in de achtervolging zit van al erg veel voorgangers zoals mij de parkeerplaatsen aan de start al vertelden.   Neem in Rijtven  kantine van deze stichting toch maar even pauze al is het wat vroeg, en ga rap weer de achterste hoeven in.  Poort , route wegens wegwerken vermijdende, een donker sparrenbos in, wat later over gaat in meer jong eiken aanplant en ander tussendoor geplante soorten van bomen , opnieuw routepaaltjes en markeringen volgend van andere wandelwegen.  Bospad slingert aldoor langsheen boerenlanderijen, tot ik een stel inloop met prille wandelervaring.   Kruis spoorlijn.   Het is vochtig warm , benauwd weer, en het zweet breekt me al uit, wat moet dat worden en ook nog dreigende lucht.   Wetende dat de grote langere afstandmeute me al ver vooruit moet zijn , twijfelde ik of ik vandaag voor de volle mep zal gaan, had ik al op het startburo gezegd.   Bij de routesplitsing kies ik op laatste moment voor langere variant toch.   Niet te missen bleek al gauw, schitterend!    Kom terug in route met de z.g. korteren, en lopen even samen op.   Dan zie ik een veldje met decor van een jeneverbesstruiken en bomen.  Ga even op een bankje dit bewonderen.   Zie aanduiding "Bosgolf start" "De Bikkels" . Bosgolf?... Zie alleen maar een golvend parkoers om me heen.   En ziet: ! Er komt een Fred Flintstone achtig  golfcourtwagentje aanrijden , stopt,  twee mannen springen eruit halen golfsticks voor de dag en een wat grote bal, en gaan golvend door het bos tussen de stammen door.  Gejuich en verkneukeling, het jolijt kent geen grenzen,  maar ik snap er nog geen snars van!...   Alleen te begrijpen voor insiders.   Ga  hierna door jeneverbesbomenbos middels padwerk en nog vaak  rul zand om de gewrichten te smeren,   gebied de Bikkels door.    Verharde weg , was even twijfel , want verd....me , hier en daar was toch door enig onverlaat aan de pijlen gescheurd.  Dankzij uitvoerige routeomschrijving op het A4 tje met tussenmeters exact vermeld, komt alles toch goed.   Asfalt op,  zijn we wat later bos uit en koers ik op Vlierden aan in de verte ziend.  Tussen wat huisjes en veld , akker en weidewerk over zand /grindpad.   Ga rand dorp achter tuinen van rijtjeshuizen door, en ben zo klein als dorp is al ras aan de rustpauze.   Had ik vlak hiervoor nog mijn twijfels over k.m. -afstand vandaag in die vervelende regen, en stap ik de rustige café in;  zie ik tot verrassing vroegere jaren terug wandelmakker met vrouw, en samen slaken we de herkenningskreet.    Wat lopen jullie?   Ik was meteen om, toch langer vandaag dus.   Tja; wandelen zit toch vol verrassende ontmoetingen.  Gaan de extra lus doen en verdorie het miezert vervelend , dus plu op maar de benauwdheid laat ik geen plastiek of nylon om mijn schouders.   Jan had zich weer uitgesloofd om ons het padennet der streek te laten bewandelen.   Met een kennerstalent laat hij ons rondslingeren tot e.o.a. gewestweg , voor de rotonde oversteken en weer de bossen in .    We belanden weer op dezelfde café-rust in Vlierden.   Niet lang toch want Jaap en Tilly; en ik wou ook wel , lichten al snel de hakken weer.   Twee straten door staan we alweer in de velden met blik op Deurne , en kijken we over een rivierdal. Nieuwe aanplant bomenlaan volgend,  verhard, naar gras, en dan een poos langs een brede sloot of was het toch een beek?... Niet gemakkelijk want erg drassig en modderig en met veel springen en omhaal om de broekspijpen en onderdanen nog enigzins van de drek te redden, vlak rand beek en akkers, waar niet over te gaan was, ondergaan we de plagerijen van Jan gedwee.   Soms liggen er ter verlichting tegels of stenen in modder en plas, om er door te geraken.  Draaien verhard om vakantie-bungelowpark De Bikkels heen.  De Hees opaan en door.  Esdonk,  even verhard om toch weer padwerk in te mogen vochtig dat wel, en het miezert maar door.  Op afstand razen onze spoorwegen telkens voorbij.  Grasveld doorgaand , komen we gedrieën in nieuw industrieterrein, hier kan het even niet anders.  Spoorweg over en tot rotonde, links oude prov. weg Helmond -Deurne in , verscholen tussen de bossen.  Raken weer op terrein ORO Rijtven van vanmorgen, lus voltooid.  De drie tot vier k.m. gaans nog overwegen we deze rustpauze te laten en stiefelen door.  De zegen van boven hebben we.  Gaan van terrein instelling af om rand industrie heen, door woonwijk in aanbouw, volgt pad en dan randweg dorp. Volgt weer rotonde en oversteek weg Helmond Deurne. Als voetgangerslicht aangeeft dat nu de groene wandelaars erdoor mogen , steken we de weg over en gaan even zijdelings liggende weg langs , maar aan rand bos,  jawel weer dat Zandbos van vanmorgen, weten we de finale in zicht.  Compassie van boven; het stopt met regenen.  Jan gebruikt in zijn padenplanning dit bos grotendeels op, en het gaat op en af oude zandverstuivingen duinen in . Duikelen finaal naar beneden  voor de laatste afdaling en speeltuigen voorbij. Zien terrein opleidingen paardrijden en springen opduiken tussen het geboomte, wat plots doorzichtiger wordt.     Met paviljoen in het vizier toch nog ruim om renbaan en onder tunnel paardenparkoers door en langs stallen en ander gebouwwerk toebehorend, dachten we eerst de trappen te beklimmen,  maar nemen dan toch de helling naar de aankomstzaal, waar nog enige wandelfanaten nablijven, wat groepjes laatkomers ook.   De vluggerikken van de langste afstanden.   Wordt het nog even gezellig nababbelen met streekbekenden en getrouwen, en ja ook de ouwe getrouwen nog.   Het druppelt binnen.  Mariet V.  ja van Jan dus, bevrouwde vandaag met haar vriendinnen medewerksters clubleden de aan/afmeldburo's.  Ze kennen me hier ook al jaren, en dat schept sowieso een band met lange verhalen.   Jaap Tilly Stefan , Willy en ik dreigen de sleutel tot sluiten van de zaal over te moeten nemen.    De veger gaat al rond en de bar onderhand dicht.    Aanvankelijk zouden we een lift naar het station met twee personen nemen, maar een dame draalde  en zeurde zo lang , over haar verloren thermokan die ze beslist linksom of rechtsom mee terug naar huis wilde nemen, die ze onderweg ergens vergeten was, lang overleg en telefoontjes volgden, ik werd er ongeduldig van.    Jan en Tonny overlegden weer , en zo kon ik alvast op weg middels Jan's aanbod en vervoer naar het spoorweg-station. Ik kijk weer terug op een zeer geslaagde  natuur-wandeldag, dank zij de inspanningen van de vrijwilligers der club.  Uitstekend bepijld en uitgebreid op mijn routepapier.   Klasse mensen van LGD!  Tot ziens.  En wie weet lezers treffen we elkaar zomaar eens ergens  langs de wandelwegen of paden.          Blijven lopen dus.  Houdoe op z'n brabants. Tot ziens hou je goed.      Peter  Heesakkers

03-04-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het gaat vandaag hard dooien, in de zuid-oost hoek van Brabant wordt zelfs 25 graden verwacht.  De eerste zomerse dag van dit jaar.  Echter.... Bij het openen piept mijn achtertuindeur en onderweg hoor ik de duiven druk koeren, betekent doorgaans regen.  Dus op het laatst toch maar een regenjack nylon in mijn rugzak bijgestopt.  Hoop vandaag Patrick Vanderstukken na wat weken weer eens te ontmoeten. Weet dat hij per bus vanuit de tegenovergestelde richting zal komen.  Had 'm nog laten weten waar uit te stappen, maar tot mijn schrik klopte dit verhaal niet omdat de busroute omgelegd was vanwege wegwerken op die route.....Onze chauffeur weet bij instappen al waar we moeten zijn , meldt de omleiding , en belooft ons voor de vertrekzaal uit te laten stappen.   Service van de bovenste plank!   De route omgeleid , blijkt zelfs zo voordelig uit te vallen , dat deze vlak voor de zaal langs komt.  Kan het nog beter?   Blijk ik toch een bus te vroeg genomen te hebben.  Ben rijkelijk vroeg voor mijn afspraak-tijd.   Het is levendig druk in en om het straatje , waar de startplaats is voorzien. Hadden de parkeerseiners evenmin verwacht. Het zou morgen regenachtig worden, en mogelijk deed dit velen beslissen om een dag eerder hierheen te gaan. Het was derhalve krap-aan met de parkeerruimte, en hoewel aan randje dorp , moest men zijn parkeerheil ver in het platteland zoeken.  Auto en omgeleide bus moesten zelfs tweezijdig over een smal asfaltwegje, landwegje,  manoeuvreren, dus dat gaf wat grijze haren bij drie partijen, t.w. wandelaars , busdienst en parkeerseiners.  Ik spreek Arie van de organiserende club,- de eminence grise-,  af dat ik Patrick ook verwacht die nog onwetende is van de omleiding, om zich in verkeers-reflexievest voor de aankomende bus te posteren als deze in het open landschap verschijnt.  Zo geschiedt, en ik zie 'm al staan naast de chauffeur.  Als bereisd mens en kenner van deze lijn had Patrick al opgemerkt dat de route anders liep en was al in zijn hoeven gekomen.  Ook hij wordt keurig voor de deur afgezet.  Bijna koninklijk.  Na ons bakkie koffie en voorbereidselen gaan we onder stralende zon op weg. Rand dorp een graswegje op langs sloot.  Eerst langs oneindig lijkend parkeerblik.  Wegje overgaande , dijkje op en wat verdergaand balancerend op gemeentegrens er weer trapsgewijs hier van af.  Zandpad in en tussen  ijzeren palen ruig gebied door van de uiterwaarden Drongelens afwaterkanaal. Kronkel door dit gebied om wat bord aangaf,  baardwijkse overlaat in te gaan  een mooi ven langsheen , dijk kanaal weer op en aldoor langs met gras/zandpad.  Gaan langs overbrug.  Paralel kanaal en lopen warempel in schaduw van bomen.. {!}  Van dijk af , langs sloot bereiken we de rustpost te velde. Zie sinds erg lang Will v. Coenen een blinde jongeman , en merkwaardig , na een gesprekje wenst hij me tot ziens...{?}   Terwijl ik juist zulk een uitspraak uit respect , terughoudendheid vermijd.   Pat en ik zien Drunen op afstand  voorbijschuiven.   Volgen rand velden/bos  diverse andere wandelroute-markeringen. Gaan brug kanaal over , en zie een pad kruipt voor ons op het pad , overstekend om  elders wat te gaan doen aan zijn voortplanting.  Lijken net mensen toch.  We zijn in nationaal park Loonse en Drunense duinen belandt, en gaan slingerend langs heide en veldjes en stukken bos vaak flink uitgedund.   Citroenvlinders en koolwitjes dansen soms voor ons langs, en het vogelgepiep en gezang geleid ons door uitbottend lentegroen.  We bereiken na een enerverend bosparkoers, de rustpost Fellenoord , idyllisch gelegen in een oase van rust, een gebouwtje , maar verkiezen  in den buiten ons neer te zetten in de zon te koesteren , waar we wandelend nederland voorbij en aan zien komen wat snelle gesprekjes oplevert. Na een groepje boerderijen en huizen met rieten daken , een draai het betonfietspad op en kort hierna stuurt Rinus ons weer de rijkdom van natuur en bossen in en hobbelen we paadjes oneindig door.   Stappen over hele bosmierenkolonies, die al ijverig bezig zijn, en langs heideplekken en bosstukken opnieuw betonfietspad terug op en eindelijk zien we echte duinen voor ons opdoemen.   Prijzen ons gelukkig dat we niet door en over de open duinen en zandvlakten hoeven gaan , met dit warme zomerse weer, wat woestijnachtige gevoelens oproept, want reken maar ; zand schroeit met zulk weer.  Boven ons horen we de wind door de boomtoppen gaan , maar wij lopen beschut hiertegen, en de zweetdruppels blijven niet uit, en er moet al eens gedronken worden.  Noodrantsoen heb ook ik altijd bij me.   Het duingezicht wisselt al gauw voor camping Roestelberg die we kennen en smal pad volgt langs weiden en bos en bosranden gelardeerd met bomenlanen aller groei, soort en ouderdom.  Klaphekken doorgaand  en doorgaand ge-pad, klimmen we een dijk in het bos nog toch,  van paar meter hoog op om even te volgen, al pratende met groepje Grenslopers en Voetje voor voetje, over natuurlijk wat kwam , ging en bleef ,plannen over wandelen, geraken we in parkachtige sferen , en ziet; daar staat de veldrustpost der club op een erg grote maar ook erg  rustige pakeerplaats, voortaan genaamd naar een actief overleden wandelclublid.   Met naambord geëerd.  Maar ook op ons routepapier.  Patrick en ik gaan na deze rust door dit stadspark Waalwijk toebehorend, brug water of vijver over langs jeudboerderij en  dierentuin als lama's, schapen , bokken , geiten en wat al meer . Draaien aldoor houten het volgende omheen , toucheren even bebouwing Waalwijk om wegje door park te volgen langs meren.   Bepijling is even zoeken en niet altijd evidend , maar zonder problemen geraken we weer terug in het groen en langs een crossbaan waar o.a. een quadrijder ons met rust laat en een andere route kiest, duim omhoog van ons.  De verwachte route wordt ons toch onthouden en we gaan een poos, langere verbindingsweg paralel.  Even vermoed ik dat we ergens een pijl gemist moeten hebben.   Waalwijk -oost in.  Langs schoolgemeenschappen een nieuw overdekt zwembad, en Rinus stuurt ons ook nog langs het stadion van de plaatselijke tweede klasser prof RKC.   Zien na argwaan niks gemist{?} ; dan toch een pijl en maken we haakse draai het voormalige oude spoorlijn door de z.g. Langstraat-gebied nu fietspad, Halve zolen-lijntje op te gaan . De oude spoorlijn, genaamd ,  naar de eertijdse schoenen en lederwarenindustrie,  omzoomd met bomen aller soort , het aanwezige riet krijgt ook een pluimpje,  jong en oud de natuur mag hier zelf beslissen, sloten en waterplanten en struikgewas allerlei geleid ons over die dijk, een wat ongemakkelijke planken brug overspant nu het afwateringskanaal,  de verbinding tussen Dommel bij Den Bosch , en Maas.   De oever weer bereikt trekken asperge en preivelden, weidelanden en bouwlanden onze afleiding,  pad al delend met fietstoerisme.   Zien in  de verte een veel rustige wandeltocht-parkeerdersbeeld, de veruit meesten al naar huis zijnd.   Nog een molen te zien na de erg lange brug en dan gaat het naar benée,  dijk af , draai onder brug, op de finishplaats af.   Nestelen ons na afmelden nog op het terras, in de zon, tussen dorstige lopers, en helaas ; na een poos ; Patrick heeft nog een paar uren hele weg te gaan, naar huis, volgt een hartelijk afscheid aan de dorpsstraat, waar beider bus snel verschijnen zal, reizend in verschillende bestemming en dus richting.   We hebben weer eens wat bij kunnen kletsen.   Kijken zeker terug op fijne wandeling, met natuurrijke route, met toch ook nog onbekende stukken erin.   Een warme dag , en de sluierwolken komen al opzetten die verdonkeren gaande de namiddag en vroeg-avond.   Zouden mijn achterdeur en die duiven toch gelijk gaan krijgen? Jazeker! In de avond later , en vannacht vooral!  Ik bereid me voor op de tocht van morgen.  In De Peel;  te weten Deurne, nee niet die bij Antwerpen maar oostelijk van Eindhoven en Helmond richting Venlo.  Is dit nou Deurne een of Deurne twee Patrick?  Verwarrend toch die vele dezelfde plaatsnamen.

Ik groet u weer:  Houdoe! Tot wie weet ergens langs s'heren wegen of paden.     Peter Heesakkers

02-04-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Het tijdsverschil naar zomertijd vannacht lijkt me geen parten te spelen.   Overigens, nog voor de wekker afloopt zorgt een immens merelkoor buiten , dat ik eerder gewekt wordt.  Buitenkomend merk ik miezerweer , gauw terug binnen, want door dit uurverschil is het ook nog wat killetjes.   Er stappen geen wandelaars op de bus.... Overstap in Veghel en in een wip brengt de bus me naar de nabijheid van het kasteel.  Een dik kwartier twintig minuten gaans nog over zandweg naar rand Heeswijks bos, waar de start voorzien is in het paviljoen behorend bij openlucht natuurtheater, juist binnen de beschutting van dit bos.   De weideparkeerplaats laat al vele honderden auto's zien met plaatsaanwijzers in reflexievesten.  Wat padenwerk brengt me trappen op om langs het balkon van theater me weer neerwaarts binnenplaats en ingang gebouw te brengen.   Kijk-es! Naast alle personeel is daar ook zowat compleet het regiobestuur  present, die ook nog es wat taken op zich neemt.   Rondgang handen schudden en korte gesprekken volgen.  Inschrijven, koffie, en dan zet ik er in mijn uppie de achtervolging in op de veel vroeger gestarte langere afstanders.  Het is gaandeweg helder weer geworden.  Willy en Co heeft de parkoersen uitgezet, en toont al meteen goede bedoelingen door ons kris-kras door overwegend dennenbos met ontluikend ander groen,  te sturen met smalle opeenvolgende paden.   Even wordt de rust verstoort , door crossmotoren, en is vogelgezang verstomt, op de vlucht voor het knetterend geluid.   De parkoersomschrijving laat me twee kolommen twee kanten vol zowat allen wegjes en paden zien.   Belooft wat!  Pijlen genummerd conform regels op papier. Wordt draaierig van het padengedraai en snelopvolgende afslagen, maar voel me helemaal in mijn element. Dit is mijn ding!   Mis  na even stukje asfalt een verscholen pad ondanks pijl en keer ras terug op m'n schreden.  Een stelletje roept me.  Kom weer op wegske met paar huizen langs.   Padje in nog en kom aan sloot, dammetje en langsheen sloot met groenstrook houtwal bosrand anderzijds een meer.  Dode padden her en der.... Doodgetrapt?.. Ga half om plas, wegje op naar Rukven, Weg overgaan , en kom aan crosscircuit in alle rust overigens.  Gaat over naar landelijk , huisje boompje beestje, runderen, bloesems in de tuinen.  Brugske sloot over, volgt een klinkerweg bedekt met oud mos en sparrenaalden, door waterwingebied , gezien de putten alom.  Mag door droge sloot gaan, bosgebied uit.  Mis verderop pijlaanduiding en mogen i.t.t. bord toch over privé terrein van e.o.a. manègeachtig gebied.  Het "Hobbelhok" langs breed bospad met geëgaliseerde zandweg door boswerkers keurig vervlakt gemaakt weer.  Gehucht Heibloem door en opnieuw opletten want na maria's huisje, Die heeft er wat! --, direct l.a. ,  een ouderwetse kasseiweg op langs privé-bewoning, velden met bosstukken in.  Zie markering LAW-Peellandpad  Den Bosch-Roermond.  Klim omhoog en volgen op en afgaand pad rand bos boerenlanderijen.  Ik mis een paar pijlen , maar volg met enig geïmproviseer, en op goed geluk kom ik juist uit.   Los zand even onder de wandelschoenen, zie ik kerktorens Heeswijk en Dintherasfalt op afstand.  Linea recta dorp op aan nu "Lariestraat".... Huh?  Dorp in waar wat hekwerkazettingen zijn vanwege een aldoor voorbijkomend wielercriterium, rondje dorp.   De Abdijstraat in waar we welkom zijn in de ontspanningszaal behorende bij deze mooie oude abdij. Het is binnen en buiten levendig druk en velen koesteren de felle zon.   Lang blijf ik niet verpozen , want heb nog wat in te halen.   Loop honderden meters, wandelaars van de extra lus terugkomend tegenwaarts, zie je nog eens wie er ook zijn... Nieuwe wijk nog in aanleg door met waters en bruggen en park door in aanleg nog, Dinther weer uit.  Volgen landweggetjes en fietspaden grind of verhard wisselend tussen jong geboomte door weiden , akkers , en raak in gesprek met een jong echtpaar van boven de rivieren, die echter later zo blijkt moeten aftakken voor korter.   Raak nu moederziel alleen en ga opnieuw de schaduw van bos in met trimparkoers met allerlei oefentuigen en opdrachten erbij.  Ik laat ze voor mijn knoken, ga de goden niet verzoeken.   Het is eigenlijk een klein bosperceel maar Willy laat ons als onmetelijk erdoorheen struinen.   Mijn tred versnelt ondanks barrages van boomwortels.   Zie veel holen op mijn weg hierdoor. Vos of konijn?...  Bos toch weer uit wat asfalt zandweg en boerenlanden , toch draai op ander bos aan, na bloementuinen en zie paardebloemen, sleutelbloem , speenkruid etc.  veelvuldig. {De natuur is zeker drie weken te vroeg...}. Kom langs immense stallen vol kukelekuu en tok-tok-geluiden wat duidt op hoeveel duizenden hoenders. Een groep kinderen bieden de dorstige wandelpassanten tegen wel erg democratische prijzen , ranja , limonades en koekjes en wafels aan bij een huis zomaar langs dit weggetje.  Nader dorp opnieuw met hekwerkafzetting, wielercriterium,  om zand-veldweg op te gaan, achter nieuw wijkje Dinther door.   Kom weer aan opmerkelijk veel rustiger Abdijzaal binnen.  En de bediening is gezwinder nu.  Bewust nu ben ik me in de achterste regionen te zitten, en opnieuw is mijn verpozen kort.   Terrein abdij af langs bejaardenhuis en soos wijk in.  Wat straten en opnieuw vragen, geen pijl.... Een dame aan een hoekhuis loert langs raam voordeur en gebaart me waarheen , ze zag er al zoveel vandaag. "DIeje kant op moette".  Een Airbornemonument en burgergevallenen, langsheen uitvalsweg naar kanaal en omstreken aflopende over rivier Aa .  Even in stille gedenken.  Fietspad en veel toeristenfietsers want prachtig helder weer.   De zon kietelt in m'n nek en gezicht. Gauw mijn pet op, en zonneglas.   Bekend van vroeger smal asfaltwegje in nu tot fietspad verklaard.   Tussen bos en beemden door en wordt later zand hard zand dat wel , weer bots ik op de Aa en ga met de stroom mee derwaarts.   Al die fietsers opmerkelijk vriendelijkgroetende,  en belangstellend met wensen en vraag hoe ver is dit?.. Brug rivier over staat de secretaris met helpers appels uit te delen, gewaardeerde geste.   Hij herkent me eerst niet met m'n vermomming.   Twee zijden dubbele rijen oude eiken geleiden me over lijkt eeuwenoude weg naar het prachtige zo uit een stripteken-sprookjesboek , kasteel met tuinen.  Smeedijzeren poorten door.  Parkoersmannen zorgen dat we dit kasteel 'talle kant mogen bewonderen.  Een echt plaatje!  Paden grind en dan weer zand brengen ons rechttoe op een oude witte schilderachtige boerderij, in dit gebied Ter  Kameren genaamd.  Gaan het kasteelterrein af met zandweg annex fietspad.  We gaan de weg Veghel-Den Bosch oversteken om opnieuw in landbouw en veeteeeltlandschappen te komen , huisje , boerderijen, tuinen noem maar en weer altoos de bloesem.   De lente is daar.  Als sluitstuk stuurt Willy en Co's ons weer het bos in , en slingeren de lopers zich in de rondte in de finalereeks.  Wat droge greppels door volgt de bepijling snel op. Hekwerk en poort door beland ik weer op natuurtheaterterrein.  Nog wat nablijvers hangen er rond buiten op terras en binnen.   Verrassing! Patricks en Wifrieds clubleden maken juist aanstalten naar hun touringcar te gaan.   t.w. De IJssetrippers uit Overijse niet ver van Brussel.   Even korte gesprekjes nog van wat achterblijvers van hen.   En Ja: Pat en Martien zagen ze gister nog in Rucphen, die kennen ze wel.   De club had een weekenduitstap letterlijk bewandelt.   Helaas in alle gehaast van ze vergat ik te vragen of Wilfried en wie weet nog wat "Beneluxers", { zal vast wel...},  er ook bij waren.  Was leuk geweest ze eens te ontmoeten!... Nu en dan druppelen er nog wat lopers binnen in het gebouw.   Napraat met nog wat bekende helpers en bestuursleden en andere wandelaars,  en dan komt o.a. Tine V. uit Helmond binnen met hondje Luna. Het is nog gezellig nakouten.  In de wetenschap van een lange wandeling naar de bus met uursdienst, trap ik er vandoor.  Terugkijkende op een prima tocht natuur en verscholenheid. Bosrijk , en uitgekiende routes en verzorging aan zeer populaire prijzen van o.a. 80 ct {!} het goedkoopste en dat vond zichtbaar veel verkoop.   Een prima lokker dus in tijden van erg hoge horecaprijzen.  Heb genoten vandaag en anderen ook vast en zeker.  Komend weekeinde staan Drunen, maar denk vast dat het Deurne wordt.... , op het programma.  Wie weet waar ik U nog treffen zal... Blijven wandelen dus.

Houdoe!   Peter Heesakkers

27-03-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

De laatste tocht van de club van de z.g. Winterserie 2010/2011. Oisterwijk:  Een paar k.m. oostelijk van Tilburg.   O' , wordt al sinds mensenheugenis de Parel van Brabant genaamd.   Toeristische streek bekend om zijn uitgestrekte natuur , vooral bossen en vennen campings alom en boshotels en herstellingsoorden.  Noud haalt me af thuis en koersen we op Oisterwijk aan.    Niks te vroeg voor een parkeerplaats zo blijkt.   De smalle weggetjes om het startburo vanuit een der uitspanningen , wemelt van  wandelverkeer , naarstig een plaatsje zoekend.  Bomvol dus.  Het is een gekrioel van auto's en wandelaars.   Veel Belgische nummerborden en zelfs een touringcar met club uit Wechelderzande tussen Turnhout en Zoersel blokt de smalle weg, die weet het ook niet meer.    Ook wij moeten de auto zo ver wegplaatsen ergens in de berm , en het kost zo'n 20 min. lopen.   Buro te midden van  van de bossen.  Ook binnen is het een drukte van jewelste, de zaal kan de stormloop nauwelijks aan, en zo ook de bediening dus,  ik zet er maar fluks de benen in.   Mogen dwars door buitenterras, tuinpad van zaal poort door , weg op en al vrij direct splitsen de afstanden.   Merkwaardig! Plots loop ik heel alleen op mijn route..  Zouden anderen het niet gezien hebben? Steven al meteen door de bossen en het eerste ven langs.  Afzettingen voor de paddentrek alom vanwege de oversteek van die kruipers op weg naar avontuur om te..... . Veel spechten hoor ik kloppen.   Divers vogelgepiep in voorbereiding voor een massaal lenteconcert later.  Uit de bodem komt allerlei groen ook gepiept.   Het lentefeest kan aanvangen.  Hier en daar grond en gras nog grijs van de nachtvorst, maar een felle zon kondigt een mooie dag aan.  Krinkel paden door gebied , atletiekbaan en sportpark voorbij.   Poortwerk door langsheen groot ven.  Rijkelijk rondgestrooid Plankenbrug met kippengaasbodem tegen uitglij beveiligd, we zullen ze nog veel vaker zien en lopen vandaag.   Een wandeldijkpad tussen twee vennen wat modderig,  ook veel vandaag en heeft te maken met broeklanden en laagland waarover water stroomt van een naar ander , maar ook beken , sloten enz. steken onze paden nogal eens over her en der.  Op 5,1 eerste openlucht rustpost al altijd weer gezellig hier.  Bekende wandelaars en -sters en blog en andere wandelcoryfeeën melden zich.   Na wat gebos met weiden en akkers dooreen , brug rivier Reusel over, een ontmoeting met twee reeën wat op afstand.  Het is onderweg vaak ook avontuurlijk balanceren langs plassen en het beste deel door modderpaden, er liggen niet zelden boomstampalen doorheen de plassen om passage nog enigszins te verlichten.   Krijgen drie dwarsliggers van boomstammen vlak tegen elkaar te klimmen of te kruipen.  Ik werp mijn rugzak af en kruip als een limbodanser onder de middenboom door en klauter de andere twee.   Je zal maar korte beentjes hebben!  Wandelknooppunten-- palen volgen op en padwerk evenzo.  Alle afstanden zijn nog op mijn route en dit maakt dat onder de rook van Moergestel ik de rustplaats laat voor wat ie is.   Veel te druk , lange wachtrijen aan buffet en toilet is er maar een voor dames zowel heren, haast geen bedieners, duidelijk verrast op de vroege zondagmorgen, honderden wandelaars die doorgaans haast hebben , te bedienen.  Ik ga weer door.   Over groot terras waar het wandelvolk buiten in de zon vertoeft en door een mini-golfbaan gaande. Steek weg over , ga kortgras weiden in door de smurrie van modder en dras langsheen een sloot, een hele trits graspaadjes en bos en zandpaden volgt.  Na een kleine 2 k.m. toch een Olat veldpost.   Hierna lonkt gebied de Kampina. Rietkragen omzomen de paden, een dijkpad op met zicht moeras links plas rechts.  Er naderen man en vrouw te paard en paard laat stilstaand nog gauw al zijn hoop  varen of vallen de grond bemestend.  Ze zijn cowboy-achtig gekleed.  Gaan door zoveelste klaphek vandaag , blijven wat metershoge grasdam volgen tussen plas en moeras.   De weidse plas biedt fauna in diversheid van zwanen , kraanvogels , waterhoenen , meeuwen, ganzen,  enz. , en wat verderop koeien in de wei.  Zie je wel; lente!   Ga kabbelende rivier met rotsvallen erin de Beerze over en beemden en wilgenbossen volgen en ander recente aanplant om nu weide  en opener landschap te verrijken.  Wildroosters zijn onderweg ook volop aanwezig. Klap en zelfs piepende draaipoorten.  Hekken langs zig-zag om fietsers en crossers te weren.  Steek asfaltweg smal , over Brinksdijk genoemd en even natuurstrook langs met anderzijds wijde landbouwblik asfalt , om later toch weer graspad langs brede diepliggende sloot te gaan , alsnog later brugje over en slingerpad door wit gras en berkenbos en wat verder ander jong loof en naaldbos overgaand in ouder bos.   Mooi hier een fijn intermezzo.  Kom in opnieuw kort graslanden wijds terecht.  Paal markering van aardgasleiding no.236 langs  op weer asfaltwegje aan.  Even verkijk ik me en ga  rechtsaf tot ik het vreemd stil vind en terugga op rechte pad.  Weer weide en vlak grasweiden en soms akker in langsheen stromende sloot, piepend draaihekje door , dan dwars ik grasveld op schuilhut van vee  af , achterdoor,  klaphek , weer wildrooster.  Bospad komt aan paar meter brede stroom met weer rijen waterdrempels rotsblokken erin wat weer ruisend , kabbelend effect heeft.  Boomwortelpad slingert met beek mee, kippengaasvloerbrug over en verder gaat het met de pret. Volgt een brede bomenlaan met vervallen rietendaken en andere verlaten bewoning vaak en haast instortende schuren.  Steek brede zandweg met smal fietspad langs over het.  Kerkepad zoals bord vertelt , maar naar welke kerk te midden van de uitgestrekte natuur ontgaat me...  Pad vervolgt almaar draaiend tussen opener en dan weer geslotener percelen bos, en of half open hei.   Later even weer bos uit weidser gebied door, maar met een draai opnieuw bos berk vooral in.  Een monument vraagt even stil te staan voor de helpers van onderduikers en schuilzoekende RAF- piloten in de bange oorlogsjaren 40/45, en de ondergrondse beweging.  Komen na allerlei vennen vandaag al gezien  Kogelvangersven en Groot Heideven.   Het is hier volstrekte stilte, waar vind je dat nog?....  Een overweldigende rust.  Een volgende post zit er volgens papier niet meer in, en na wat bagger van ook overstekend water , modderpartijen en ongemak , besluit ik dan maar zelf een pauze in te lassen en met blik op wijds ven te midden van het paradijs nuttig ik mijn drank en broodjes en fruit, zittend op een boomstam. Zalig hier.  Komt later beekje Rosep in beeld en via weer planken met kippengaas hieroverheen.  Voortdurend volgen plassen met palen erin liggend maar het is omzichtig stappen , springen, balanceren.  Het parkoers is vaak avontuurlijk onderweg, best pittig omdat telkens het wandelritme onderbroken moet worden, ik denk aan de veertig en  zestig k.m. lopers nog achter me..... Geen gemakkelijke route voor ze en de snelheid zal er nogal eens uit moeten gaan.  Opnieuw klaphek verder stalen poort door, dwars door privé terrein van  vakantie en groepsverblijfsgebouwen langs. Slagboom langskruipende nog wat droger bosgedraai met toeristische kleurroutepalen te volgen, staan we vrij plots aan het wegje langs de start bij of aan uitspanning.   Het buitenterras leeft van de drukte en bijkomende wandelaars die zich koesteren in de heldere stralende lentezon, en toch!.... Midden op het grote terras brandt de grote vuurkorf.... Het is me een drukte en geroezemoes! Trots prijkt aan de afmeldburo's dat het een deelnemersrecord voor wat deze winterserie betreft is gehaald , t.w. 1518 deelnemers!  Het was vandaag puur natuur , ten voeten uit, rijkelijk bos en vennen velden , weiden , akkers, en alle verscholenheid en grootten.  Het was het summum van een natuurtocht, uitgekiende paadjes en wegjes,  wildroosters , hekjes , draaipoorten en wat meer.  Adjes levenswerk als parkoersuitzetter.  De slogan "`Echt OLAT" ging hier zonder meer op.  Noud Wijn ,  Olat's hoffotograaf , heeft deze dag weer vastgelegd voor Olat's website,  het fotoalbum, kunnen jullie nog nagenieten.  En die hier tòch niet waren; hebben een natuurtocht van de bovenste plank ten voeten uit gemist. Met dank aan de vrijwilligers van parkoersen , inschrijfburo's en verzorgers op de altoos gezellige , fijne veldposten mag ik niet vergeten te vermelden, en ik vergeet er mogelijk nog wat , maar ere wie ere toe komt. Een dijk van een tocht, voor de echte natuurgenieter. Hoorde vandaag tongval uit hele land en ook uit Vlaanderen. Moet ik nog meer zeggen over deze club met rondom 1000;  { jawel de grootste van ons land!..... } - leden.    Met Noud en een wandellifster zetten we de terugreis naar Eindhoven in, napratende en genietende van een ronduit fantastische wandeldag!   Die er niet bij waren.....  Jammer dan, veel gemist in de Parel van Brabant. Terechte naam.  Nu komende zondag zal het mogelijk Heeswijk worden in  de noord-oosthoek van onze provincie.  Eerste zondag van April te kiezen uit Duizel, Kempen}. Deurne [ Peel} of Drunen; { tussen Tilburg en Den Bosch}.  Mogelijk treffen we elkaar daar ook.  Blijven [door]- wandelen dus.  Houdoe!   Peter Heesakkers

20-03-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

De natuur bot al volop uit.  De grasplantsoenen langs en tussen de in en uitvalswegen hier tonen al een gele , witte en andere gloed van crocussen en  narcissen.  De paasbloem ook wel genoemd.  De paddentrek is begonnen.  Ik verlaat een rumoerig straatbeeld van werkpendelverkeer.   In de bus stappen drie personen met duidelijke wandeluitrusting.   Er staat een kille wind en even overweeg ik warmere kleding te voorzien.  Ik heb tijdig een plek verovert in de drukke bus.  En laat me comfortabel naar de kempenstreek vervoeren.  Het gaat om het gebied globaal tussen Turnhout en Eindhoven.  Bladel is een nieuwe tocht vanuit een heel andere plaats dan gewend van deze club, vernieuwend en veelbelovend dit gebied kennende.  Het is nog een dik 20 min. gaans over een bosweg, om aan het startburo te geraken.  Horen diverse vogelengezang.  De lente!   Schrijf vlot in, en ga op weg.  Ik mag direct na start al een klinkerwegje in achter een vakantie-bungalowpark.  Routenr,s van de lanen behorend bij dit park volgend.   Rits m'n jack maar verder dicht want de wind is nog kil.  Eerst maar opwarmen.   Wegje wordt zandig, en houten hekken dienen doorgeslingerd te worden langs nog een slagboom een slingerpad tussen weiden en stukjes bos.  Opnieuw een slinger langsheen hekwerk om vee van stal naar wei of van wei naar andere wei te geleiden.   Slingerpad De Bonkelaar heet het hier.  Na nog zo'n houten hek door weer visgraat klinkerweg tot kapel , een draai van zelfde weg tussen majestueuze oude beukenbomen aan de wegkanten weerszijden.   Knoesten die de weg overkappen.  Hier lijkt de tijd stil te staan en passen de bomen in een Anton Pieckverhaal.   Machtig mooi.  Kom nu aan doorgaande weg met asfaltfietspad te volgen waar wegwerken zijn, nieuwe bermen en nieuw asfalt.  Weg zelf afgesloten.  Brug over de Goorloop, hierna weg af langs eeuwenoude boerderijen om even na deze nederzetting, langsheen bos enerzijds, weide of akker anderzijds de bosrand dus te gaan.  Ziet er veelbelovend uit al  voor vandaag.  Smaakt nu al naar meer... Ten Vorsel heet dit gebied.   Padenwerk volgt in korte opvolgingen links-rechts om weer de werk-aan -de weg over te steken hoppend door omwoelde bermen en hoge opstap en afstap nieuw asfalt.  Even weer fietspad aan de weg, en achter Vennebos ander vakantiepark door, enkel huisjes,  Volgt heerlijk oud meest sparrenbos. Weer kort gekronkel wat wisselt met allerlei loofbos waaronder percelen meest den , spar, grove den , essen, jonge aanplant, bike-paden kruisen ons veelvuldig.  Prachtig en uitgezocht hier van de parkoersmannen Wim1 -Wim2 , Frans R. en Jan S. , toppy jongens, ik ben in mijn element hier!   Hier zijn weer kenners bezig.  Na enige tijd kom ik aan de E34 snelweg, waar overwegend de All -Europese vrachtwereld van alle hoeken der E.U. als in een constante trein voorbijdendert. Even nog boordje bos hierlangs , dan een tegeltrap op, viaduct overheen, en laten we de herrie langzaam achter ons voor weer vogelengezang.   De Pan in, zo noemt het natuurgebied. Boswerkers met amechtige machines zijn bezig het bos uit te dunnen.  Diepe sporen achterlatende. Opnieuw gekrinkel tot een wat langere bredere doorgaande zand-bos-weg ingeruild wordt, die lang vervolgt.  Een grafsteen?  Nee lijkt er wel op maar het blijkt een herinnering aan nieuwe bosaanplant in 1997 te zijn als gift door personeel van een 25 jarig Bladels bedrijf , zo zegt opschrift.  Het Serco-bos noemt het.   Mooi toch!  Volgen nog een goudgeel heideveld met dennebosjes ertussen , even wat ruime blik.  Stuit ik op een groot maïsveld als een enorme stoppelbaard, en weer die E34, met geraas.  Moet nog omtrekkende beweging om enorme modderpoel op het brede pad maken, keurig even het boswerk in omgelegd zij het paar meter, draai haaks om dit veld en dan volgt een motorcross-pad langs de Europese weg. Kies i.p.v. diepe crossgroeven voor egaler gras ernaastliggend.  Ik zie betonnen lichtmasten opdoemen, en dan weet ik dit is België.  De bebording laat het verderop ook duidelijk weten.  We gaan stukkie door de provincie Antwaarpe.  Een ongemakkelijk en smal padje onder de taluds langs waar de Europese wereld aldoor voorbijraast.  De parkoersmannen hebben een verrassing, jawel!  Ik lees op mijn parkoers dat we een smal laag donker tunneltje door moeten zullen gaan , de rug wordt diep gekromt en ga de stikdonkerte in, geluk, zal een sloot geweest zijn , maar staat nu droog, nou ja.... het wordt nog avontuurlijk , maar ook hier is licht aan het eind van de tunnel, voel nattig modder en glibber onder mijn voeten en houdt me in staande positie door de wanden te laten geleiden vele tientallen meters lang onder het verkeer door.  Geen hand voor ogen , alleen donkerte met verderop daglicht, het is bijna kruipen hier.... Op goed gevoel met wat geluk doorgaan. Plagerijtje van parkoersmannen. Tunnelbuis kruipend haast neus op de schoen uit, andere kant van E weg terug vervolgen, mogen weer bos met hoog bruin grasweg door om de schoenen te poetsen , service van de jongens! Komt snel de kantinewagenrustpost in zicht, en kan ik mijn verhaal aan die plagers van routemannen kwijt. Ook Patrickv.d. S "wandelmoeder" Jeanneke , meldt haar met wat landgenoten omringt present, een blij weerzien. Hierna volgt een z.g. extra lus te gaan.  Een extra blad te nemen , want Nederland omschrijft vrijwel immer per papier hoe de route loopt, dit in tegenstelling met België , waar men doorgaans enkel de route bepijlt, maar hier te lande in combinatie dus. De route danst nu om de denkbeeldige landscheidslijnen heen vertellen grensstenen en kegelachtige palen met nrs 198 en later wat verder 199. . Het is al bos in alle verscheidenheid wat de klok op deze lus slaat, oude-[re] en jonge aanplant, een zalige rust.  Zowat niemand om me te zien, allen het ruisen der wind hoorbaar, geweldig!  De zon prikt wazig door het hardnekkige wolkendek.  Het padenwerk uitgekiend door de heren , gaat het na alle gebosser, toch nog tussen akkerlanden door met wat wijdere blik.  Haal ik een stel Mollenaren in, en volgt Holland-België-praat, gezellig!  Mag een nog niet bijgeploegd getrokken zandpad volgen tussen akkerlanden, nu en dan hoekig gedraai.   Het land wacht geploegd klaar op groeizaam weer.  Dan volgt een schuilhut en wat fietspaden weer bos door, lonkt plots de wagenrustpost weer met tentdak klapbanken en tafels.  Maak wat gekheid met het bekend personeel.  Hijs me van mijn bankje later om de onderdanen weer in beweging te krijgen, nog een extra lus zal ik qua-tijd moeten laten en sluit ik me op de restroute aan.  De bossenrijke kempen door.   Diepe machinesporen van rupsvoertuigen en tractoren omzeilende van boswerkers, volgen omzoomde paden en boswegen die percelen afzomen met eikenrijen , dan weer oude berk of dennen . Even moerasachtig wilgen en broekbos langsheen, een monumentale boom met verhaal  en naam en geschiedenis wat me nu ontschiet, volgt na houten hek een graspad langsheen kabbelende sloot, tussen boerenland, laten mooi ven liggen, asfaltwegje,  pad liever, opgaand.  Een ven behorend tot de Kroonvenheide, en wat later weer een gedenksteen ter herinnering van een gefusilleerde ter plaatse die net de bevrijding van 20/09/1944 niet gehaald heeft.   De gedenksteen als aanklacht.  Weer boswegen tot we een smal betonnerig fietspad van routenetwerk op mogen.  Haal nog een dame in met wat doorzettingsvermogen vermag - twee kunstheupen-- ,   zo vertelt ze me.  Bewondering en applaus!...  Stak ik niet onder stoelen of banken.  Na een bosdeel met sloten gelardeerd, gaat het over in visgraat liggende klinkerweg die plots met een haakse bocht op de finish uitkomt.... Verwacht hier na missen de rest van de tocht beneluxmedewerkster Gonny van het tweetal en Jos, wist dat ze kwam. Met vriendinnen.  Ook nu is ze onzichtbaar helaas, maar ze was er wel degelijk ergens zo vernam ik.  Na de afmelding nog wat klets her en der, tot de tocht naar Bladel terug aangevangen wordt.  Spaarzaam nog wandelparkeerders langsheen de bosweg moet ik als de laatsten der Mohikanen zijn geweest, ga ik derwaarts. Bladel op aan dus.   Het was een natuurtocht ten voeten uit hier, uitgekiend , de omgeving werkt er ook voor mee.  Echt kempen, de rust onderweg, stukjes bouwland en houtwallen onderbroken.  Voor de echte natuurliefhebber en rustzoekers. met grote dank aan medewerkers liefdewerk, en vooral ook de parkoersingenieurs. Fantastisch werk gedaan!  Ik kijk uit naar hun volgende tocht.   Wat een inzet van deze clubleden , van  De Grenslopers. Organisatie top,  met dikke letters. Ook vanuit Vlaanderen wel gewaardeert vernam ik onderweg en op de parkeerstroken te zien.  Nu zondag wacht Olat weer.   Hun laatste winterserietocht. De lente is vroeger gearriveerd , duidelijk.  Olat gaat vanuit Oisterwijk, bij Tilburg, en de kenners hoef ik dan niet meer uit te leggen. Een toeristisch natuurgebied temidden van bos en ven vooral.  Om naar uit te kijken dus.  Mogelijk tref ik U daar ook?  Houdoe! Op z'n brabants, ofwel het beste, tot weer.  Peter Heesakkers.

16-03-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Wat zuid-nederland aangaat , laat het wandelprogramma zich als gewoonlijk , van de magere kant zien.   Vertrekzalen en accomodaties zijn aan Carnavalsclubs en aanverwante feestvierders verhuurd.. Veel wandelclubs hebben door dit feest  te weinig of geen medewerkers-vrijwilligers, en -of  durf niet om te organiseren, bang als ze zijn voor tegenvallende inschrijvingen.   De club van Waalwijk'82 , steekt de draak met dit gegeven, en doet al jaren voort, juist op carnavalszondag, en dat is geweten boven de grote riolen of sloten , waar dit jaarlijkse volksfeest veel minder ingang vindt.

Bezuiden de grote rivieren staat het dagelijkse leven op z'n kop, en als gewoonlijk komen veel "westerlingen" dan op Waalwijk af. De start vanuit het buurtactiviteitencafé annex ontmoetingsruimte, voormalig wijkschoolgebouw, is het beredruk al vroeg in de morgen.  Ruim 500 lopers melden zich.     Op het Eindhovense station tref ik mede- benelux-inzender - medewerker Roland Wijers, gaan gezamelijk bijkletsend op weg van Lampegat-Geinhoven , naar Oeteldonk, want dezer dagen hebben gemeenten  carnavaleske namen. Een Oetel is een kikker, vraag me niet hoezo. In Eindhoven is het opmerkelijk stil deze morgen . In het station zelf melden zich slaperige gezichten in allerlei costuums uitgedost, op weg naar of van de kroeg.  In Den Bosch komt Nicole ook erbij en zo gaan we via Dwergonië, en Kwastenlaand, naar Schoenlapperslaand, zoals komborden ons vertellen in plaats van de gewone komborden.   De streek van Den Bosch westgaande tot de Biesbosch is Langstraat genaamd , met een trits dorpen op rij. In meest lintbebouwing.   We gaan de oude jaren 20 vorige eeuw wijk uit.  Om de veel nieuwere z.g. componistenwijk door te gaan, steken een  bedrijventerrein dwars door.   Tuinstraat in toch weer een stuk wijk dus, om de stad uit te gaan . Fietstunnel onder vierbaansweg naar Efteling door volgen het z.g. halve zolen-fietspad. In de vetere het wijdse polderlandschap de witte stoompluimen van de Brabantse energieopwekker.   Naam slaat op de eertijds leder en schoenindustrie in de Langstraat.  Halve zool heet in nederland een niet normale...... Stad uit meteen een wijds zicht op de polders.   Parkoersman Rinus, doet wat we al vermoeden.   Een geheel nieuwe route, nu door de Langstraat-streek.  We gaan nog door een nieuwbouwwijk in de laatste fase.  Mooi , dat wel maar verlang toch naar de vrije natuur. Rinus  vertelde me van zijn nieuwe plannen en wil graag ook van andere lopers weten , hoe het nieuwtje bevalt.  Volg een uitvalsweg op asfaltfietspad wijk uit rechttoe door vlak land , naar Sprang Capelle, waar de zondagserust uitstraalt , vanwege streng protestants gereformeerd dorp,  maar ook de streek, overheerst de stilte op straat. We zien een ijslaag in de sloot , ja , hoewel helder stralend weer danst de temperatuur rond het nulpunt.  We komen aan de buitenrust der club, genoemd naar overleden verenigingslid , om haar te eren.  Na deze rustplek aan jeugdcentrum dat gesloten is vanwege zondag.....Gaat het door bebouwing Sprang vrij recent met grachten en gemeentetuinen gelardeerd door de bebouwing kris kras en hoekige straten en bruggen, dan wat villa's en oude  ex-boerderijen, nu puur voor woongenot, plots een zand-grasweg in met  groene boorden , wil zeggen struikgewas en boompjes , wilgenkatjes, riet, anderszins tot weer een weg op draaien. . Toch weer een veldweg in, door kale akkers en weideland.   Verspreide bewoning langsheen, met ver weg de koeltorens en witte stoompluimen van de electriciteitscentrale voor de provincie.  Polderig hier.  Een lange weg brengt ons in  dorp Capelle van Sprang.  De zaalrust voorzien met uitbundig carnavaleske versiering, geen hoempamuziek , maar de wandelaar overheerst het te verwachten carnavalsvolk.   Na rust een woonstraat het dorp uit.  En waar zojuist de langere afstanden aftakten komen ze honderden meters verderop weer bij ons op parkoers.  Een fietspad op dijk aan , behorende bij  halve -zolenspoorlijn van toen, nu een enkele tientallen k.mrs fietspad dwars door de onder-maas- streek.  De lijn is ergens begin zestiger jaren vorige eeuw opgeheven.  We draaien vandaag nogal eens dit pad op en af.....  Gaan op spoordijk achter ruime tuinen en volkstuinen voor aller teelt door , brede sloten weerhouden ons ervan mede door gebrek aan brug of loopplanken om hier vanaf te gaanen zullen we gedurig op de dijk  blijven.  Ruigte , wilderig , slotenrijk en nat gebied voorbijgaand. Glastuinbouwkassen alom in het benedenland. Mijmer ik over de warmtevangers welke mogelijk een bijdrage middels buizenstelsels, aan de verwarming van huizen kunnen geven.    Over energiezuinig en besparen gesproken.  Wat actueel is dezer tijden van stijgende brandstofprijzen en vaste lasten thuis.  Dan mogen we de dijk af het wenkende groengebied in.   En eigenlijk wordt het nu pas interessant , wat opwindender.  Het gaat door broekgebied , broekbossen, visvijvers en sloten en plankenbruggen zijn alom aanwezig. Een vogel-uitkijkhut.  Welig riet en rietboorden , canadabomenbossen en wilgenstruiken en bomen, onderbroken met weiden en akkers.  Hekwerk in en uit.  Beemden doorheen, hier leeft Rinus zich uit.  We ontkomen weer niet later het ex-spoor-fietspad te belopen.  Achter de lintbebouwing van de Langstraat,-- staat het om bekend-- door,  met hun diepe tuinen en eigen teeltveldjes.  Langs heggelanderijen, met weideveldjes zien we plots moe schaap, ooi dus, met haar eerste borelingen  zowat 20 a 25 c.m. hoge lammeren wankelend staan.  Moe is bezig voedsel voor het grut te vergaren , graast onverstoorbaar door.  We zijn duidelijk net te laat voor de geboorte. Pa lijkt ertussenuit, geschrokken van die drie dreumels.  Moe moet het weer in haar eentje zien te redden.  Schitterend gezicht en ik roep naar moe nog proficiat, ge het schôn jong.  Moe kijkt trots achterom naar die wandelaars, zo van heb ik dannie goe gedaon?   Zo hoort het ook , trots zijn. Komt wel goed met die kleine rakkers en de schapenfamilie.  Mooi lente tafereel!... Gaan weer achter huizen aller vorm in een bouwstijl de Langstraat eigen, en om bekend als vooral klokgevels.  Wild bos langsheen  , krijgen we de "Tonny Goedhart" herdenkings -openlucht pleisterplaats opnieuw in het vizier.  Een kop tomaten of andere soep al naar gelang de voorraad , gratis te bekomen met soepbon inlevering.  Gratis peperkoek , en de verzorgingsgroep laat het aan niks ontbreken.  Altijd vriendelijk , gastvrij opgewekt. Ik hoor aan de tafels en op de banken veelal de echte Hollandse westerse tongval en accent aanwezig.  De zuiderling is nog niet boven water, carnaval dus hè... We gaan hierna opnieuw terug west het spoorpad op , om met een draai noord en dan naar oost de beemden en moerassigheid in te gaan. graspaden.  Hek door en verder door beemd met rechte sloten er doorheen Dan langsheen een kanaal het dras en vochtig gebied uit de winterdijk op. Recht voor ons de autoweg A59 oost -west onder de Maas doorgaande daarachter zakelijke uitstulping Waalwijk met als achtergronddecor de metalen windmolens die onversaagd doordraaien. Anderen draaien nu door met het gerstenat, de molens zullen ons energie bezorgen.  De nieuwe alternatieve tijd. Want; de fosiele brandstof raakt snel op.  Een z.g. 60 k.m. wegje is nog even opletten met haastig verkeer, toch nog , ondanks wegdrempels , zonder deuren spot ik wel eens.... Een bermmonument van jong persoon die hier het leven liet in het verkeer.  Het gaat onder de  vierbaansweg naar de Efteling door die hier vlakbij van de A59 aftakt.  Rotonde dwarsend ,  weer zakelijk terrein langs. Kies gazon als grasweg langs heggenrijen, dan wat nieuwbouw in, overgaand in 50er jarenbouw. Park langs en  speel plein over , plaatselijk ziekenhuis voorbij, zoekt Rinus toch weer achteroms bij welgestelden en vindt hij een verdoken liggend park met vijvers en brug , waar lentepiepjes zich aandienen. Ik piepte vanochtend vroeg ook, niet vanwege de lente op komst , maar met een stevige kuch waren mijn luchtpijpen weer opengesteld.  We horen het gebonk en lawaai van een door de stad trekkende carnavalsoptocht, fanfare's kapellen en kunstmatige en electrische muziek,  die gaande is, en alom ligt er confetti en slingers op straten en boorden. Soms passeren we verklede mensen.   Het hertog jan-park laten we achter ons.  Ooit hertog heerser of regent  van brabant. Wat straten weer , voor een cafè staat een groep vierders buiten ons te begroeten al of niet al flink in de jajem of bier.   Kleine kinderen staan er ook bij , daar heb ik zo mijn opvoedengedachte bij.... Het gele nat vloeit rijkelijk en we worden nagejuicht en gelald, en aangemoedigd ook.   Draai bij deze zaak opnieuw even dat constante fietspad weer op wat telkens vandaag opdook.  Gaan even verderop parkje door met standbeeld van een non die tot de weldoenden hier blijkbaar toch hebben gediend, en waar weleer klooster met school gestaan zou hebben volgens bord uitleg.  De Nonnekesbrug over zo dit genaamd is, wijk in,  waar oud en nieuwbouw vermengd.  Kom dan in de oude bouw terug de St.Crispijnstraat in , waar de finish wenkt.   Ik had gelezen op mijn papier waar het nieuwe parkoers vandaag naar leiden zou.   Bij de eerste rustpost , herzag ik mijn lange afstandplan al.   Ben verder met al legende op wandelgebied schrijvende Jaap met vrouw Tilly  gebleven.   Onze keus bleek later de juiste.   Rinus: Je hebt zonder meer je best gedaan en op kleine gedeelten lukte het je ook , enkel, je hebt het gebied hier niet mee gehad vandaag.  Maar vast en zeker lukt het je ons als zelfwandelaar en kenner, om ons wat anders voor te schotelen.  Vandaag vond ik de vergezichten soms wat saai.   Maar voor de rest ; jullie inzet als de verzorgers, en parkoersbeheer , is zonder meer tof! Het is zoals altijd hier , weer een oergezellig nazitten in de huiskamer van de wijk, met een vleug carnavalsfeer.  In de bus onderweg terug stappen de carnavalisten met hele troepen alweer in op we naar lavenis elders. In Oeteldonk.  Ik ga m'n kuiten weer smeren voor de volgende tochten, anderen smeren de kelen.

Wie weet; tref ik U ook wel eens langs de wandelwegen. Blijven wandelen dus.  Houdoe!      Peter Heesakkers

06-03-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

De zon staat nog laag schijnend in de bus, wat geknipper met de ogen geeft.   Op naar het Belgenland vandaag, naar een club waarmee ik al vele jaren kennis heb.   Overstap in Valkenswaard in een knus taxi-busje acht persoons,  gaat het definitief op de buurman af.   Chauffeur blijkt zelf een nu en dan wandelaar te zijn.  Hij is coulant , om me zo dicht mogelijk op zijn route me zonder officiele halte uit te laten stappen ,  voorbij Achel-statie, waarna mijn 2 k.m. loop naar de start vanuit het Chiroheem aanvangt.  Loop al direct  de pasgestarte lopers tegemoet.  Vind mijn weg naar , zodoende.   Het is prachtig helder zonnig dus , weer,  het landschap enigzins witbevroren en de sloten zijn dichtgevroren.    De kille wind heeft welliswaar vrij spel , maar ik maak er een voorverwarmertje van.     Het chiroheem , waar ik al zo lang niet meer was geweest , heeft een geweldige metamorfose in modernere uitvoering ondergaan sinds.   Bekijk het wandelplan vandaag met lussen -combinaties van 9A en 9B of 5A en /of 5B.   Kies voor eerst de noordelijk en oostelijke variant.  Later zuid en westelijk.   Tref er good-old  Harrie v.d. Brkn.  uit Peer,  en en passant meldt ook Huub uit Weert zich bij me.   Het is een jong pensionado, wekt bewondering alom door zijn tientallen k.m. rs fietstochten bij nacht en ontij , van/naar wandeltochten , en schuwt dan ook de lange wandelafstanden niet... Klakske af hoor.  Huub meldt trots dat hij er al een tweetal lussen op heeft zitten en de volgenden , ook toevoegt.  Na start mijnes,  loop ik vanaf  ex-spoorlijn nu asfaltfietspad tussen wat huizen door jong en oud buurtschap Rodenrijt, langs genietend paard die de taal spreekt met zijn oren, van zoveel onvoorziene belangstelling van passanten vandaag. Steek weg naar Achel over de beverbeekse bossen in, achter de z.g. villawijk in de volksmond "goudkust" door.   Een hercules C120 van basis  Kleine Brogel komend gromt zwaar , zeer laag met een wijdse bocht over dorp Achel .  Denk in veld twee buizerds hun rondjes te zien draaien.  Gaan nu zowat richting klooster , de kluis genoemd op aan . Ligt deels op de rijksgrens. Loop wat bossig nu draai hier draai daar.   Bos uitgaand , weg naar kluis overstekende , kom ik in wegje met straatnaam Weltevree, en dat geloof ik meteen , als ik de grote boerderij met grond en stallen zie.   Uit de veestal komt me een geur waar je tegen de lucht kunt leunen.  Bochtig gaande steek ik weer de weg vlak aan de grensovergang over en ga een brede zandweg in.  Hard zandpad , raak even de denkbeeldige rijksgrenslijn, om haaks zuidelijk terug  de velden in te gaan van kort gras wei , maïs en  ander gewas later bedoeld.  Kom aan Achel-statie achter wat industrie door , m.n. een klimaat, verwarming en ventilatie bedrijf door, als een vorkheftruck vervaarlijk met zijn lading paar meter boven de weg  laveert.   Lange bekistingverpakking boven volle breedte van de weg.   Blijf met wat auto's op veilige afstand, want het schommelt vervaarlijk, en jawel; met donderend geraas valt de lading op het asfalt.   Was ik doorgelopen van , ach......Dan,  laat zich raden.  Truckrijder sakkert de duvels uit de hel.    Even weer ex-spoorpad volgen en vervolgens paralel zandwegje hogerop gelegen in , om een draai landschap in met bosstukjes en houtwallen als afscheiding van akkers en weiden met schuilhuisjes voor het paardvee.  Bos van achelse hei in.   Licht verhoogd langs akkervelden weer wel door bosrand met op en af heuvels , kom ik weer bij de chiro aan.   Ga na pauze hier voor de zuidroute op weg, 9 k.m. zit er op nu,  had eerder gedacht dat deze tocht zonder meer voor de hele westkant zou kiezen.    Het gaat al ras op Neerpelt op aan zowat,  via grote grasweiden en evenzo breed pad.   Gras verliest zijn ijslaagje intussen, stuk gewestweg langsheen waar ze zowat de vouwen in je broek dreigen te rijden,  gaat het al gauw een zijpad in gelukkig.   Zie contouren lintbebouwing Achel op de achtergrond,  nu en dan vooral stukken populierenbos komt voorbij , een snelstromende helder water sloot langsheen  wat lang over asfalt op Grote Heide aan tot zowat de eerste bebouwing wat huizen.   Groensingels tussendoor nu en dan.  Een goederentrein dendert enkelspoors op "Pelt" aan.   Ga vervolgens pad of weg langs de rails waar groengebieden uitgedund zijn,  stapels takkenbossen en stammen.  Buurtschap Hayenhoek even aanraken.   Langs jonge bos en wildaanplant, kerkje Heide dorp piept tussen kale bomen door. Toch ..... Er zit op afstand te zien een glans op bomen als populieren die duiden op het op punt staan uitbarsten van de bladknoppen.  Ga twee vlak na elkaar  gelegen spoortunnels onderdoor met een slinger , toeristische fietspadennet op en onderlangsheen, die hier ook in naam en nummer-route splitsen.  Ik loop alleen nu en mijn schaduw vergezelt me, zie door de zonnestand dat mijn schaduw korter wordt, de zon klimt dezer weken almaar hoger n.l. aan het hemelse.  De dagen lengen , de winters strengen.   Ga langs ruig , en verwaarloosde landschapsdelen onderlangs spoordijk,  steek een wegje naar Grote heide dorp over,  een grasland doorheen om weer op en door smal bospad het bos te betreden.   Dennenbos vooral.  Raak verderop rand villawijk aan met wat woonpaleizen, van vast vooral Ned. emigranten die een dikke bankrekening moeten hebben , een asielplaats , voor Hollandse vluchtelingen zeg maar..... Ga van wijk wegkerende sloot over met brugske, weer de Grote heide bossen in,  vast met weiland en akkers onderbroken soms.  Hos op en benee zandruggen,  tot de Warmbeek, en zie dan wat verderin auto's geparkeerd staan in de bospaden en hellingen, gebrek aan parkeerruimte doet zich kennelijk gevoelen...  Ben weer aan de chiro dus. na wat gedraai door dit bos met uitzicht op.   Ga aangrenzende kapel even binnen, waar een plaquette verhaalt ter ere van , een Stirling bommenwerper en gevechtsvliegtuig die hier 500 mtr. vandaan neerstortte na een luchtgevecht met een duits jachtvliegtuig op 22 Juni 1943 , de twee bemanningsleden kwamen om.  Gruwelijk ! Van huis gegaan op missie , en nooit meer weergekeerd.  Familie wacht tevergeefs.  Steek kabbelende beek over platte niet-leuning-brug , en stap het heem binnen voor een bakske.   Kijk op de klok en beslis direct er nog een route variant 5 k.m. A,   aan vast te koppelen.  Houdt toch in deels hetzelfde weideparkoers als daarstraks te volgen tot splitsing afstanden.  Loop weer en nu veel langer over de gewestweg waar de snelheidsbegrenzende wet met voeten of pedalen liever getreden wordt.    Ik voel me er niks op mijn gemak.   Een auto met nummerbord beginnende met TVG {is Train grand vitesse};-- hoge snelheidstrein--  { nota bene }! --, doet zijn  letters eer aan , en zoek ik veiligheidshalve de zachte berm op.    Ben blij als een pijl me eindelijk het bos instuurt met slangenpad , heerlijk en mooi en rustig is het hier.  Vochtige paadjes en een flink ven schuift mijn voeten voorbij.    Een stel wat oudere dames , ziet me aan komen draven,  en gaan kuierende even van het pad af.   Met vriendelijke groet wederzijds.   Kom opnieuw aan randje vluchtelingenwijk met woonpaleizen , en vanaf hier is de route hetzelfde en me nu bekend dus.  Haal nog wat langzame en ouderencluppies in,  de beek komt weer in zicht.   Nog een droge sloot met wat lijkt op een tankval erbij doorgaande steven ik op kapel en vervolgens het chiroheem af.    Na een opwarmertje binnen , ga ik op weg naar het centrum  dorp op eigen kompas , en de zon en haar stand en de kerktoren in het landschap is mijn leidraad, trouwens later geholpen ook door de bordjes 'centrum' en 'VVV, .  Busje zal zo komen.  Ik kijk terug op een erg afwisselende toch zeker wel mooie tocht.  De streek en gemeentegrond ,  leent zich er ook prima voor.  O toeval ; ook de andere chauffeur is uit het wandelhout gesneden zo blijkt.   Doe je mond open over als dit , en je hebt nogal eens wat gemeenschappelijk met elkaar.  De tabel in het heem gaf aan dat 540 liefhebbers vandaag op pad gingen , gesteunt door een stralende zon.  Komend weekeinde onzeker of.... Week erna temidden van het Carnavalsgebeuren , niet aan mij besteed , zal het vast Waalwijk bij Tilburg worden. Dat weekend is het wandelprogramma magertjes, vooral benden de grote rivieren.  Wie weet... treffen we elkaar daar.   Blijven wandelen dus.  Houdoe!.... Peter Heesakkers

22-02-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Noud staat ruim voor de afspraaktijd aan de voordeur.  Het kopje van Rakker kijkt verwachtingsvol juist boven de onderrand van het autoraam of ik buitenkom.  Onder een loodgrijze hemel en via een stille snelweg gaat het op "De Beerzen "of "Beers" aan.  Oost-West en Middelbeers eens aparte gemeente is gefuseerd met Oirschot.   We gaan de brabantse kempen in vandaag.  We moeten de auto rand dorp neerzetten want het dorp is al vroeg bezet door vooral het vroege wandelvolkje. Tref Roosendaler Martien als div. anderen in de zaal en Martien vertelt , dat er rond Breda een paar c.m. sneeuw ligt. Verwondering en ongeloof , want Breda is toch dichtbij en we hebben niks wits gezien.... Hier niets... Niets van dit al op onze weg tenminste.   De weer-natuur-spreuk zegt: Zingt de merel op kale tak; sneeuw op het dak.  Na de gebruikelijke korte ontmoetingen/ begroetingen , en inschrijving, ga ik op pad.  M. geniet nog van zijn bakske koffie.   Ga langs gewestweg op fietspad en even later stevig gestap achter me hoorbaar komt Martien langszij , even een napraat, en hij zet er de spurt in op de vroeger vertrokken lange afstanders.  Het is nog veel open landschap en asfalt eerst.  Saai eigenlijk.  Een haas spurt over een kale akker.  Middelbeers draait met een wijde bocht om ons heen, aleer we zandweg op gaan.  We bemerken inderdaad een stoffig laagje sneeuw, welke toeneemt gaande westelijker. Op daken en velden en weiden.  Lopen langs de grote Beerze op graspad langs weide in ganzepas, wat tragere lopers voor ons , en ik dreig de conditie te krijgen van een wijk-{politie}- agent.  Slingeren een hele poos met beek de Beerze mee tussen smalle stroken bos en paden.  Dan ras waar kan langs de vertragers heen gas erop. Vreemd weer toch,  voorbije week zag ik crocussen massaal bloeien in de plantsoenen in de stad, gras groener worden met wat groei. Kleine witte bloempjes,  { Gras groeit vanaf 10 grdn}, vandaag zie ik regenworm op mijn pad , terwijl  , het rondom 0 punt is. Midden Februari toch?  Brug Beerze over komen ons gedurig groepjes fietsfanaten tegemoet gezwoegd.  De rust-open luchtpost is op 5 k.m. en de fietscrossroute is juist om de rustplek omgelegd. Gaan hierna direct  even asfalt rechttoe een brede zandbaan in met eiken omzoomd de velden in.  Kaarsrecht en lang in de gure winterwind. Dan boomkwekerij langs, gaat het weer een bos in.  Graspaden wat later weer door openheid en de rivieren Reusel en Beerze zullen vandaag nog menigmaal te zien zijn.  Ook te horen putje wintermaand , vogelgepiep menigmaal , ergens veilig hoog in geboomte.     Lente in de winter , zullen we maar zeggen , de natuur van slag af.     Grasweidepaden langsheen , de sneeuw dooit ongemerkt weg.  Kom in dorpke Baarschot , alwaar rust in zaal-herberg , maar de bediening is erbarmelijk slecht en traag, en de afrekening hapert nogal eens , de uitbater lijkt van slag..... ,  dat menigeen doorloopt weer.   Dorp uitgaande weer landigheid in en twee tuinen versiert en huizen ook.  Blijken daar kindercarnavals prins en prinses te wonen.  Britt ; prinses van de knopspeltjes , en Lars haar adjudant , wat verderop. De eerste symptomen van naderend Carnaval zijn al weer zichtbaar ook de dorpsvlaggen.  Zo duiden de borden in de voortuinen.  De kille wind heeft vrij spel en dat we even later weer een bos ingaan.  Een flinke tros sneeuwklokjes naast mijn pad.   Ik kom in Land van de Hilver,  zegt een zitbank aan dit pad,  jawel vlak bij Hilvarenbeek.   Bruggen groot en klein oversteken, gebeurt ook al te vaak vandaag, van vallen en sluizen.in kanalen , sloten, beken langs en overstekende.   Door vooral dennenbos nu met jonge loofboomkes ertussen , nu kaal nog , maar hoe mooi moet het hier in de lente zijn.  Via ge-bos kom ik in de Neterselse heide.  Het word aldoor drassiger en de paden vochtiger en glibberiger.  Bosvoertuigen voor bosarbeid laten diepe wielsporen en doorploegde paden ontstaan, zoek waar mogelijk naar best begaanbaar , maar is erg schaars.  Zie markeringen van Pelgrimspad en Bos en vennenpad wandelwegen -routes de laatstgenoemde , is een wijde wandelrondweg om Eindhoven.  Poort in nu en verder dieper bos en heide in.   Een waar lustoord, dat wel.   Weer diepe geploegde boswerkenmachines-- sporen doorploeterend een poos.   Gaat het de z.g. grote stille heide op , waar alleen de wind de eenzame stilte verdrijft.  Fietspad smal onder de voeten , verhard eindelijk even, is welkom.   Wildroosters over en paden meest smal door donker dennen en sparrenbossen. Vennen kwistig rondgestrooid en afgeplagde heidevelden.   De heide is knap waterig meest verraderlijk verborgen onder weelderig geel gras.  Het pijpestrooitje genoemd.   Wandel ik weer de wijde wereld in, in de verte lonkt het kerkske van dorp Netersel .  Een brink met eiken , en driehoekig langsaf komt vrij plots, de zaalrust, eet en feestcafé. Die delen we met tientallen nablijvers van een fietscrossevenement.  Buiten, het beeld van de Buntsteker langs, dorp weer uit en een poos  z.g. 80 k.m. weg langs, om met haakse bocht asfalt op te gaan.   Een pick-nick bank noodt om er even mijn fruit en brood te verorberen, want mocht niet in de zaal daarnet.   Eindelijk wat later weer de beschutting en hoe!   Het wordt nu nog natter en ruiger, en sloten en beken  keren telkens terug, gaan  over graspaden , maar ook glibber en glij.   Juist de laatste  12 k.m. te gaan wordt het welliswaar nog mooier en ruiger, maar ook ploeteren door de vochtigheid, het wordt langs de paden ook steeds moerassiger Genummerde wandeltoerisme knooppunten regelmatig te zien.  Het wordt bukken onder laaghangende bomen en klimmen over stammen van de gevallenen over drasssige rietbedekte gladde smalle paden aan de boorden van de Reusel. Obstakels op onze wandelpaden.   Op een dezer paden zijn zelfs takken gelegd omdat passeren anders onmogelijk was.....Vanwege plassen hierop, en de plomp rondom ons padwerk liegt er ook niet om.  De grondwaterstand staat hoog nog.   Het is letterlijk aanmodderen met de toestanden.  But , there is more to come!  Parkoersarchitect laat ons menigmaal klimmen middels dwarsplanken over hekken en weidedraden, en dit ook nog naar het einde gaande der tocht wanneer de spieren steeds strammer worden.  Een oversteek brug/sluis over een smalle betonpaal balancerend, met schuin-uitstaande hekken weerszijden , [gelukkig maar], Komen we voortdurend slootkanten nog tegen , en Beerze en Reusel , [rivieren] , komen ook nogal eens vandaag kijken en dienen dan ook met dammen en bruggen allerlei te nemen.  Het landschap en in de bossen en weiden is moerassig steeds meer, zal wat zijn in de zomer , - muggen-..... z.g. duikers over . Parkoersman buit het hele gebied en de laatste k.m. helemaal uit, en toont een kenner te zijn.   Ik wurm me tussen prikkeldraad door erg wel te smalle opening.  Het zal  diversen vast hun kleding kosten , maar ik lijk juist smal genoeg om de barrière te nemen.   En spaar kledingschade wel.  De vochtige paden ziepen onder mijn zolen en voort gaat het over duidelijk drukbelopen graspaden meest van onze voorgangers.  Plassen omzeilend, hier had op diverse stukken best de route omgelegd mogen worden...  En wat allang dreigde; het kon gekker toch.   Ik kom al graspadende en glibber en modder voor een over het hele pad c.m. diepe modder en water poel op pad te staan.   Er is geen weg terug, en er zal erovergegaan moeten worden, niet linksom of rechtsom mogelijk.   Ik houd mijn broekspijpen tot ver boven mijn knieën en stap er maar in godsnaam doorheen.   Stilstaan is niet aanbevolen of twijfelen , want dan zak je nog dieper in de plomp weg.... Vele meters lang stap ik door die enorme plas heen.  Met een zucht aan de overkant geraakt en een vloek.  Heer vergeef mij !  Mea culpa.  Wees mij zondaar genadig.  Klaphekken en plankoverstappen volgen op om over draden en poorten te kunnen komen.  Het is al k.m. s lang stil om me heen, een heel enkele keer in de verten zie ik gelijken wandelen.   Ik raak even kom klein dorp Westelbeers aan.  Volg fietspad beton paralel gewestweg om weer zandweg in te gaan en bereik op 27.5 k.m. de wagenrustpost.    Men is er al volop de boel bij elkaar  aan het doen en voor te bereiden , voor de definitieve inpak en vertrek.   Het is me een keukenrommelgerei , best veel werk.   Wat vouwbanken staan er nog en ik doe het personeel kond , van mijn zekere vermoeden , dat er nog groepen  en eenlingen in aantocht zijn.    Dan inderdaad al snel doemen er in de verte gestalten op.            Blijken Roosendaler Martien, en Patrick Vanderstukken en Linda te zijn.   Een blij weerzien met onze mede-beneluxersclupke toch.   We pauzeren , en vanaf hier is er natuurlijk een en ander bij te babbelen.   En vanaf hier ook zullen we gezamelijk te tocht volbrengen.   Opnieuw bos en hei in,  door  klaphekken en langs wandelknooppuntpalen.   Dwars over een nauwelijks begaanbaar grassig bruin/geel heideveld , zoekend naar droog. ploeteren we over en tussen de pollen en bukkend onder lage takken van dennen en dennengroepen.  Een hele poos toch.  Bielzenpalen vernauwen de doorgangen tot voor wandelaars.  Padwerken door en dan als afsluiting volgt o verademing een asfaltweg om uit te lopen en bij te komen van de alerte inspanningen.  Zien dorp binnengaand van Middelbeers , nog ver van de finish,  Pieter Boots en vrouwtje uit Grashoek, aan hun auto de voorbereidselen schoner in te stappen bezig,  en toch even een praatje nog.  Het dorp lijkt haar rust weer hernomen te hebben na de wandelaars-invasie vanochtend vroeg af.   Komen een redelijk rustiger zaal binnen en blijven met Noud en Patrick , Linda , en Martien nog even nasudderen over de tocht en wandelaangelegenheden vooral.   Het Vlaamse clubke uit Arendonk en Turnhout en omstreken sinds lang weer compleet present , meldt zich ook even.    Oergezellig nog, maar na het glas , volgt de plas, en Noud heeft het na  dik drie uren binnenzitten en wachten,-- hij poogde het vandaag op de ruim 20 k.m. afstand mede voor de fotoreportages voor de website van Olat --.  het wel gezien en aanvaarden we de terugreis naar huis.   Nemen hartelijk afscheid met alle goeds en tot ergens weer.    De veerit was 41 en de 30 k.m. was volgens de route-omschrijving 32.   Maar wie maalde erom? behoudens de aanloop k.m. rs, was het weer een natuurrijke tocht, paden breed en smal , modder glij , ploeteren wat zand en verhard soms. "Echt Olat ", is opnieuw niet voor niets de slogan geweest.   Beloont met  ruim 1250 deelnemers. Voorzeker zijn er vanwege plaatselijk weer als glad en sneeuw , toch nog wandelaars thuisgebleven , geheel onterecht.  Noud Wijn , de hoffotograaf, heeft er weer de fotoreportage gemaakt op zijn picasaweb , ook is dit album te vinden op de site Olat.nl.  Zeker bekijken.  We kijken terug op weer een dijk van een tocht door de brabantse kempenstreek.             Nu dinsdag wacht me een tocht in de noord-vlaamse kempen t.w. Hamont Achel.   In de noordelijke grensstreek van Belgisch Limburg.   Wie weet ontmoet ik u daar ook , blijven wandelen dus.  Ik groet met Houdoe! ---  Peter Heesakkers

20-02-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Mijn tuindeur kraakt en piept wanneer ik naar buiten stap. Klinkt ook nog extra in de stille vroege morgen.  De weerman van onze provinciale radio, beweert dan dat het gaat regenen.  De man is wars van computeruitslagen van weersvoorspellingen en gaat puur op  { voor}--verschijnselen in de natuur af, en vaak heeft hij het gelijk aan zijn zijde.  Niets wijst er echter op , en ik tart het noodlot om mijn plu en regenjack thuis te laten en te wisselen voor een wollen exemplaar.  Het is frisjes , helder,  en boven mij zit de lucht vol vliegtuigstrepen.    De nog laagstaande zon kaatst het toch al felle licht in de ramen van een glazen kantoorgebouw en doet mijn ogen knipperen. Langs een hele kolonie duiven loop ik af, en zie dat een duif een takje oppikt en wegvliegt voor mijn voeten.  Zou die nu al bijna medio februari aan het nestelen zijn?.... Is dit het teken van vroege lente?.. De zon klimt snel als ik op de trein wacht.  Het station;  , waar uiteraard veel mensen uit stad en land samenkomen. Ik kijk ;…. Is ze het nou ? Is ze het niet? {Uit vervlogen tijden}…. Ik kijk of ze kijkt , en als ze kijkt , kijk ik weer niet, tot zij weer kijkt. En zo kijken we even heen en weer.  Maar ja; je kan wel blijven kijken….  Ik stap de trein maar in.  Alvast.  Echter:  Zo’n kleine 10 k.m. verder slaat plots een vrij dichte mist toe, in het landschap. Zou dit toch op regen uitdraaien?.. De trein sukkelt vanaf station centraal Tilburg naar een der voorstations west , nu Universiteit genoemd.  Aan de overkant ervan piept het dak boven een dichte heg uit van zalencentrum Boerke Mutsaers wijd en zijd een naam en begrip.  Drukte van belang , maar merkwaardig , nauwelijks bekenden.  Veel nieuwkomers misschien en het plaatselijk dagblad heeft er ruim gewag van gemaakt deze wandeling.  Loop bij start een dieperik in onder fiets en spoortunnels door even langs Ringbaan West. Draai een straat in meteen de campus op van de universiteit , tussen hoge gebouwen en lagere paviljoens en park bijhorend door, vrij direct al het bos van de Warande in.  Mist is opgetrokken en is zware bewolking geworden voor de rest van de dag. Hondenuitlaters , joggers, zomaar wandelaars en fietsers en fietscrossers om ons heen.  Een mooie start en na alle zware regen voorbij, verhard zandpad door dit bos met radiale lanen en tussen-- slingerpadenwerk.   Vochtiger paadjes volgen opeen.  Mooi samengesteld bos ook menigmaal   uitgedund. Rij-bomenlanen markeren de bospartijen. Tussendoor rododendronstruiken alom aanwezig al volop in de knop {!}… Kleinere struiken en boompjes lijken ook al uit de knop te willen gaan.  Aha ! Lentebodes toch.  Tenzij …. Winter nog anders beslist.  Allerlei zomaar routemarkeringen van vrije wandelaars zogezegd duiken op vandaag.  Bospark door en langs hockeyvelden langs de draadafzettingen komt oude rijksweg Breda in beeld , oversteken ,  even hierlangsheen per fietspad om wat verderop een landgoed in te gaan.  Hoor een specht op bezoek gaan die beleefd aanklopt.  Het wordt een heerlijk gekronkel door bos en landgoed met oude villaatjes en bomen-boslanen statig beuk , eik of anderszins. Opnieuw gelardeerd met rodondendronstruiken, toch eigen in de streek.  De parkoersbrief put uit in bospaden en wegskes aangeven. Weg Gilze-Riel overgaand horen we plots een ambulance-sirene snel naderen, die Riel in gaat en dan ophoudt. Zal toch niet een wandelaar?....Een kuilig hard-zandweg op tussen landigheid.  Dan dennenbos en verderop de tunnel onder weg Breda-Tilburg door.  Een talud  heeft  verse tekenen van waaghalzen,  motorcrossers die daarjuist  een paar ruiters en ons toch zeer langzaam passeerden.  Zij zijn vanaf de snelweg zo dwars het talud afgestormd.  Draai een fietspad op het bekende oude Bels-lijntje { verbinding Turnhout-Tilburg }. Die zullen we vandaag vaker bewandelen zij het in stukken.  Een zandpad en wat wegskes draaien ons ruim om Riel-dorp heen.   Hard zand soms. Te zien is onderweg dat de regenmeter erg hoog gestaan moet hebben voorbije nachten en zo ook op de landerijen.  Volgen een andere oude spoorbaan zo papier zegt. Even .  Wel is duidelijk de rechte lijn-laan zichtbaar nog.  Met keienpad.  Was een aftakking vàn.   Een hele kudde pony’s draaft gezamenlijk door de wei , en nooit geweten dat die nog zo hard konden lopen met hun erg korte poten.   Een gestommel als van de grotere soorten/rassen. Zandweg komt , dan verhard , en vervolgens worden we de Regte Heide { juiste spelling naam} , ingestuurd.  Meest oude en jonge den afwisselend met open stukken hei en weer splitspaden, volgen velden jonge dennen met ondergroei van geel gras.  Wel wat modderig maar begaanbaar zeg rond plassen langsheen. Draai jong eikenbos in kronkelend door erg dras aan weerszijden , weer zandweg op met grote en kleine plassen en iemand heeft sleuven gegraven om water naar de kanten in de sloot b.v. te doen invloeien. Lopen tussen twee waters door langs vierkante hardstenen, naam maand op zijkant, en op platte kop spreuken, verzen  op natuur en maand betrekking hebbende.  Draai dan pad landerijen , akkers in , houtwallen en takken opeen als muur markeren de paden.  Doorn en andere struiken ook.  Een ruiterroute door. Zand ,meest graswegen langs een snelstromende hoogstaande beek . mogelijk de Leye.  Zo,n twee meter breed.  Kris-kras graspaden over , verlaat beek ons verderop.  Weg naar voetbalveld dorp Riel opaan waar spelers elkaar toeschreeuwen.  Achter dit veld een heggenpad en wat ruigte door kom ik aan de dorpsstraat. De dorpse stilte door tot aan een cafetaria waar de rust gepland is.  De eerste en enige na 15 k.m. ….. Druk beklant , vooral wandelaars.  Na rust dorpsstraat vervolgen , wat wegwijzers ook, om weer haaks het asfalt-fietspad, z.g. Bels-lijntje rechttoe-aan, opnieuw fietsers , dagjesmensen , hondenwandelaars uit de buurt en zelfs bromfietsers hier niet toegestaan , maar wie let er op…… Kom op punt afslaan van vanmorgen terug tegendraads nu gaande , autoweg zelfde onder richting stad zeg maar, tussen betonnen palen een natuurgebiedje door en terug B.L. pad op. Die hebben we nu wel genoeg gezien vinden ook anderen. , om wat verder er af te mogen bospartijen in van o.a. waterwinningsgebied van waterleiding Tilburg  te gaan, een compensatie duidelijk van B.L. padwerk.  Nodig gaande om in andere gebieden te geraken. Verbindend dus.  En opnieuw wordt de wandelaar getracteerd op allerlei moois en opnieuw rododen-struikwerk , zal prachtig zijn als ze in bloei staan straks. Padje in padje uit en af gaat het langs vijvers en plassen en bruggen , zandruggen overheen, door landgoedachtige natuur met opnieuw stoere oude bomenlanen die bos doorsnijden , een goedmakertje vast.  Loop met oude getrouwen en bekenden van o.a. goede oude tijd van weleer al een paar k.m. mee op. Oude en recente verhalen , en wandelbelevenissen , wandelplannen enz. Wel en wee, verleden en toekomst. Onder langs talud autoweg waar  verkeer raast te horen.  Weer Oude Bredase rijksweg langs even om bij verkeerslicht verder-aan over te steken.  Wachten tot de groene wandelaar op licht verschijnt, de rode zijn voor de koppige , niet willen wachtentypes met mogelijk gevolgen.  Hockeyterreinen tegendraads van vanmorgen langsheen. Weer “Warande-wandelbos” in , ander padenwerk  met weer stadse dagjesmensen, dravend of zwalkend, waar de doorloopwandelaar fel bij afsteekt. Toch weer leuk padwerk , met statige bomenlanen aller leeftijd. Van oude knoesten tot magertjes. De percelen begrenzende. Horen de treinen razen nu en dan en belanden langs deze lijnen uiteindelijk om ze een poos te volgen door het groen aan ook de  campus universiteit weer.  Achter rijen verwaarloosde flatgebouwen langs uit zowat rondom zestiger jaren , duik stenen trap af, nog geen roltrappen bedacht. Tunnels fiets en station onderdoor.  Klim taludtrap naar “Boerke M”  weer toe, en stap in de bedompte zaal binnen , wat deftig  ook , voor de geschonden wandelaar , met vieze schoenen en broekspijpen.  Afmelden , stempel en boekplaatje , en de vierde dag van deze winterserie zit er weer op.  Terugkijkend:  Had er geen hoge verwachtingen van , is enorm meegevallen mede door amper stedelijke bebouwing.  Veel afwisseling en veel nieuwe delen in de route.  Zeker niet onaardig.  Zouden wel wat meer rustposten eigen club in passen , wat volgens bronnen wel op de 40-route altijd het geval is.  Volgende week , wacht Olat-Middelbeers een 30 er voor mij , staat vast.  Dan zowat mid-weeks Hamont Achel bij de zuiderbuur. Waalwijk staat ook weer eens op menu, de rest valt te overwegen. Misschien zie ik U daar ook als u blijft wandelen.   Met Nrd. Brabantse groet : “Houdoe”!

Peter Heesakkers 

13-02-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers

Een bekend gezicht achteraf. Het neemt mijn twijfels weg of…. Een Rotterdammer ruim boven zijn pensioen , of.. , stapt met vragen aan de buschauffeur voor de plaats en halte net na me ook in.  Ik zal ’m de juiste halte vertellen. Chauffeur stopt op m’n verzoek in plaats van halte vlak voor de ingangsweg die leidt naar het jeugdhonk van de “Chiro”, -- voor mijn vlaamse vrienden } .  De grote meute is al op weg, en we kunnen tamelijk snel inschrijven en wat later op weg.  “Rotjeknor”, heeft minder geduld, en zo stap ik er alleen vandoor. Toegangsweg aflopend langs de drukke parkeerplaats,  Langs volkstuinderijen vooral groenten , de hobbyïsten . Rotonde, {rondpunt}, Asten-Someren-Heeze-Lierop, passerend richting laatstgenoemd door fietspad naar eikenwegje asfalt agrarisch gebied in, diverse kerkklokken uit de omgeving beluisterend, gaat het langs schuren boerenbedrijven, velden , weiden aller grootte en wat paarden en schapenvee.  Er staat al enige dagen een felle wind , die rukt aan jonge en oude boomtakken vooral.  Stormachtig.  Wind , vooral storm, is lucht die allemachtig veel haast heeft.  Ontstaat tussen twee luchtdruksystemen , hoge en lage, dicht bij elkaar zodat de isobaren dicht bij elkaar komen te liggen en de luchtverplaatsing bespoedigt.  Boven ons gebied zijn we dus de pisang.  Overal op de grond liggen getuigen van deze storm.  Flinke takken en twijgjes, in aller maat liggen gecapituleerd in de rondte in veelheid.  In een voortuin meldt een digitale thermometer 11 graden. Lenteachtig toch en dat begin februari….. Hanengekraai , wat laat toch vanochtend ?..  Langs maïsstoppelvelden kom ik vanzelf in het Philipsbos met camping voorlangs. Zandweg op de Bontvenroute als het paaltje duidt , op. Spar, lariks , grove den en ander minder aanwezig groen zijn m’n deel, prachtig al meteen… Strabrechtse en Lieropse heide,  zegt een toegangsbord.  Weideveldjes tussen de bossen , hos ik slingerend over oude dennennaalden en oud herfstblad.  Volgend padwerk. Soms open stukken heideveld.   Van zachte bodem naar hard zand , naar grindig zand.  Een diepliggende brede sloot langs met later ik vermoed beekje “Peelrijt”.   Brug betonvlak over en wat verderop klaphek door.  Bospaden zand afwisselend grasbaantjes volgen nu.  Door ovrwegend sparrenbos met ondergrond vliegden opeen geplant.  Byzonder mooi.  Een groot veld jonge dennen langsheen, volgt de palen van de toeristische Witvenroute. Pelgrimspadroutestrepen, waarvan geweten is dat ook veel Santiago de Compostella-gangers die graag volgen.  Dit “pad” loopt van Amsterdam-Den Bosch- naar Visè {B}. en sluit daar aan op de GR5 naar Nice… Later volgt mijn route de Bontvenroute, ja ook deze streek kent veel bos, heide, vennen.  De oostelijke helft van Nrd. Brabant kenmerkt zich vooral hiermee, en is geliefd verblijfsoord voor de natuur en rust freaks.  Weg Someren –Heeze overgaand nog wat P-pad volgend geraak ik aan de rustpost van een Imkervereniging verblijfsruimte, en alles duidt daar dan ook op , ook qua decoraties. Materialen uitrustingen.  Gratis soep en koffie of wat dan ook is mogelijk hier. De ruimte is wat krap - en juist druk nu - , bemeten.  De flinke kop erwtensoep smaakt er niet minder om.  Na verblijf groet ik een clubje met de naam op trainingjacks, De steekmuggen, zo noemt een Haarlemmer , legt men me uit. Nooit geweten… Ik mag nu als langere afstander de z.g. test-cooperbaan op, en u raadt het al; als de afstand vermeerdert, wordt het stiller om je heen.  Deze baan slingert ook weer smal door prachtig meest  zeer oude statige en jongere spar en dennenbos en grondgroei boompjes juist gepiept.  Even brede zandweg in en opnieuw, ja dus… Nu heet het paaltjes-route toer, Allemanspad.  Weer vennen langsheen groot en klein in een bosparadijs. Na dit ge-bos, kom ik aan de bosrand en neemt de wind weer voelbaar en koud toe.  Ik herken de torens van een instituut voor epilepsie-patienten van dorpke Sterksel, vanover de wijdse velden.  Toch gaat het verderop opnieuw dit bos tussen Someren en Heeze in… Nu heet het paaltje- toerist; Keelvenroute.  Ik zie diverse recente sporen van motorcrossers die kennelijk daar een bos voor gebruiken helaas..  Kom ze gelukkig niet meer tegen moeten vroegerikken geweest zijn.  Ik hoor boomstammen knarsen die met hun stammen door de storm tegen elkaar schurken.  Tijdens storm of gewoon wind zijn de bomen vriendelijker , en zwaaien ze ons toe,  zo lijkt.  Het is een geluid van straaljagers die overkomen. Ik zie een termietenhoop verder in ’t bos.  Krijg nog een geveld boomexemplaar te nemen door klimmen en verderop hangt er een zover overgeheld dat het flink bukken wordt.  Ruiterpaden en klaphekken gaat het door.  Een jonge amazone komt me tegenover, paard knikt me toe.  Vriendelijk en opgevoed beest duidelijk.  Bordjes toer Bontven komt regelmatig in beeld.  Voor de zomaar dagjesmensen bedoeld vooral , maar ook nuttig voor de wandelsporter. In een meest berkenbos vooral hangt een naambord Michelslaan met andere pijlrichting als wijzend naar.   Bos uit, blijkt het inderdaad een vooraanduiding van die wegnaam.  Blijf nu aldoor rand meest bos volgen met wat later een enorm ven , het Keelven , zo blijkt, langs.  In putje zomer beredruk, nu straalt het alleen rust uit.   Niemandal… Padenwerk word breed zand en volgend asfaltwegje agrarisch  gebied in.  En nu grijpt Jan de Wind zijn kans om met m’n haren te spelen.  Ach wat eigenlijk; het verlucht, en de eventuele haarbeestjes zoeken ander schuilwerk.  Het is duidelijk afgelopen met de bospret en het wandelen uit de wind in de beschutting.  Verspreide huizen en boerenhoven of hoeven,  in meest open gebied zijn wandelaars deel nu.  Zie Aaste { Asten} , en Someren-torens in de verte.  Kerktorens ; altijd weer een baken voor de dwalers gelijk ons.  Ook de enorme schuren  met hele comlexen als stallen voor vee of welke teelt dan ook beheersen het landschap.  Enorme regenwatervangers, realiseer ik me.  Doch lijkt nergens voor drogere tijden opgevangen te worden op het oog… Veel asfalt nu en wat langere wegen smal toch.  De wind  neemt me hardhandig te pakken.  Rits mijn jack hoger dicht en mijn sjaal goed op zijn plaats stoei ik met de elementen.  Het is huisje , tuintje, boerderijen kijken werk.  Camping De Kuilen langs , in ruste lijkt.  In een tuin verrast me drie jonge boompjes in lentebloei.  Gelig, meerpunterige stekels zeg maar bloesem zo lijkt, hazelaars had ik ook vandaag menigmaal zien bloeien, zou de lente dan toch vroeger komen?....Ik heb de andere afstandlopers nu ook vaak ingehaald die ergens op mijn route moeten zijn beland.  De wind dondert soms door de boomtoppen.  Peelbanen met vaak eiken omzoomd.  Komt een z.g. stellingmolen in zicht , gebouwd op een kleine heuvel maar de langwerpige molentoren, hout , vierhoekig, steunt op een piramide-achtig onderstel. . Ga onderlangs de helling van die terp, langs slagboom als park-ingang , een grasmat om wat later toch weer een bosperceel in te gaan.  Blijkt de finale-afsluiting.  Nog vlonder sloot over, kronkelend bos door.  De Houtbroekroute-palen –bordjes langsheen, en nog een natuurtheater in ruste nu.  En dan lonkt vanachter een wat opener bos het jeugdhonk weer.  Einde van een enerverende , prachtige natuurroute, met een flinke pluim voor de route-uitzetter-- [ers]. Mijn byzondere dank en waardering voor jullie inspanningen , jullie hebben alle kansen die jullie gemeente en ommelanden bieden voluit benut. Een pracht van een natuurtocht. Met jullie Pinkstertocht ben ik er zeker weer.  En beveel ik graag aan. Tot ziens. Houdoe !  En jullie lezers dezes ; blijven lopen, dan zien we elkaar vast wel eens ergens te lande of streek. Wandelgroet van :     Peter Heesakkers

06-02-2011 om 00:00 geschreven door Peter Heesakkers